2024-05-01
Blog Page 3

Patronalak negoziazioa bideratu eta grafikagintza sektorean grebak saihesteko atea itxi du

Patronalaren jarrera guztiz immobilistarekin topo egin dugu LAB-ELA-CCOO-UGT sindikatuok Bizkaiko sektoreko hitzarmenaren negoziazioaren hamahirugarren bileran.

Enpresek ez dituzte kontuan hartzen sektoreko langileok egindako ekimenak eta mobilizazioak, zeintzuen bidez errespetua eta hitzarmen duin bat eskatzen baitugu. Patronala aurreko bilerako plataforma berarekin agertu zen negoziazio mahaira. Ez zuen hurbiltze keinurik ere egin.

Enpresen proposamenak dituen murrizketei eutsi diete. Argi eta garbi eskasegiak diren igoerekin, atzerapenik gabe eta, gainera, sindikatuen plataforma bateratuan dauden 10 puntu ia guztiei EZETZA emanez.

Dirudienez, patronal honek hitzarmen bat sinatzea baloratzen du, baldin eta soldata igoeraren zentimo bakoitza sektoreko langileen eskubideen galerarekin lotuta badago, eta hori onartezina da.

Bilera amaitzean, patronalaren ordezkaritzak aretotik alde egin zuen, beste bilera bat egiteko datarik zehaztu gabe, eta hitzarmenaren negoziazioarekiko konpromisorik eza erakutsiz. Ez dakigu zergatik egin zuen hori, baina uste dugu denok erantzukizuna daukagula negoziazio honekiko, eta jarrera horrek agerian uzten du mahaia blokeatzen saiatzen ari dena patronala dela. Negoziazioak aurrera jarraitu behar du.

Bestalde, apirilaren 22an mobilizazioa egin dugu Grafo enpresan 11:00etan, eta gogoratzen dugu programatutako greba egunak apirilaren 29an eta 30ean eta maiatzaren 22an eta 23an izango direla.

Desgaitasunaren itunpeko sektorea Nafarroan: atzerapausorik ez gure lan eskubideetan

Nafarroako Gobernuarekin itundutako desgaitasuna duten pertsonen arretarako zentroetako langileok mobilizatu egiten gara VI. sektoreko hitzarmenaren negoziazioaren egoera publikoki salatzeko.

Negoziazio mahaia joan den otsailaren 1ean eratu zen, eta bertan parte hartzen dugu sindikatuak (ELA-LAB-CCOO-UGT), entitateek/enpresek eta Nafarroako Gobernuak (PAGNA).

Lau sindikatuok plataforma bateratu bat aurkeztu genuen, sektorearen aldarrikapen nagusiak biltzen dituena. Harrezkero, lau negoziazio-bilera egin ditugu.

Gaur mobilizatu egin gara bizi izaten ari garenaren aurrean gure kezka eta haserrea adierazteko. Nafarroako Gobernuak hitzarmen honetarako duen aurrekontua guztiz eskasa da, eta horrek lan-eskubideen murrizketa zuzena dakar. Bestetik, patronalaren erantzuna da sindikatuek proposatutako hobekuntzetako bakar bat ere ez duela onartzen. Baina ez hori bakarrik, haratago ere badoaz, eta egun indarrean dagoen hitzarmenean sartuta dauden eskubideetan atzera egitea ere proposatzen dute. Hori onartezina da, eta argi utzi nahi dugu ez dugula atzerapausorik emango gure lan-eskubideetan.

Sektore honetako langileok urte asko daramatzagu gure lana duintzeko borrokan. Ahalegin mental eta fisiko handia eskatzen duen lana da, jendartearentzat funtsekoa dena. Denbora asko daramagu antolatuta, bai gure lantokietan, bai sektore-mailan; horregatik, iragarri nahi dugu ez dugula inolako murrizketarik onartuko gure lan-baldintzetan.

Gaur, apirilak 22, beste negoziazio-bilera bat egingo dugu, bai Gobernuari bai patronalari proposamenak aldatzeko eskatuko diegu, negoziazioan jarrerak hurbiltzen joan ahal izateko. Horrela ez bada, mobilizazio gehiagorekin jarraituko dugu bidezko hitzarmen bat lortu arte.

Azken garraiolariaren heriotza salatu eta errepidean gertatzen diren lan istripuen kopuru altuaz ohartarazi dugu

Gaur goizean 58 urteko garraiolari bat hil da istripuz Arren, Nafarroa Garaian. LAB sindikatutik, lehenik eta behin, doluminak eta elkartasuna adierazi nahi dizkiegu hildakoaren senide eta lagunei. Eta ohartarazi nahi dugu, eta salatu, 2024. urtean, Euskal Herrian, dagoeneko 21 langile hil direla lanean edo lan istripuz –laneko gaitzen batek jota hil direnak kontuan hartu gabe–, eta horietako zazpi garraiolariak izan direla.

Azken urteetan bereziki salatzen ari garen moduan, garraiolarien artean istripuen intzidentzia oso altua izaten ari da. Hainbat faktore daude intzidentzia horren atzean, baina bada guztien artean gailentzen den arrazoi bat: prekaritatea gero eta hedatuagoa dago sektorean. Oso prekarioak dira garraioaren sektoreko lan-baldintzak: lanaldi luzeak, estresa, presioak, garraioagatik ordaintzen duten prezio baxua, lan baldintzen eraginez modu osasuntsuan elikatzeko zailtasunak… Eta horrek guztiak istripuak sortzeko aukerak areagotzen ditu eta, era berean, arazo kardiobaskularrak eragiteko koktel perfektua sortzen du.

LAB sindikatuan sinetsita gaude garraioaren sektorean gertatzen diren lan istripu gehienak guztiz ekidin daitezkeela, eta horretarako borondate politikoa baino ez dela behar garraiolarien lan-eskubideak bermatzeko eta errespetatzeko neurriak jartzeko. Jakina, horrek erakunde publiko eta enpresa guztien inplikazioa eskatzen du.

Prekaritatea bukatu behar da. Patronalaren inpunitatea bukatu behar da. Eta erakundeek ezin dute beste aldera begiratzen jarraitu, bestela gertatutakoaren eta gertatuko denaren konplize izanen baitira.

Nafarroa Garaiko aurtengo datu lazgarriei dagokienez, aipatu behar da dagoeneko zortzi langile hil direla lanean, lan istripuz edo laneko bidean, eta zortzi horietatik seik errepidearekin izan dutela zerikusia (3 garraiolari, 2 in itinere eta 1 in mision). Hain zuzen ere, apirilaren 25ean, ortzegunarekin, LAB, CGT, Steilas, ESK, EHNE eta Hiru sindikatuok osatzen dugun intersindikalak protesta ekintza bat eginen du Iruñean, garraiolarien eta errepideetako istripuen datu latz horiek salatzeko, baita gaurko heriotza salatzeko ere, noski. 11:30ean izanen da, Gazteluko plazan.

LABek ez du sinatu EAEko anbulantzietako aurreakordioa, hilabete luzetako borrokan planteatutako gutxieneko hobekuntzak ez baititu jasotzen

Anbulantzietako langileentzat Osakidetzako lankideekiko homologazioa eta soldataz haragoko bestelako hobekuntzak alde batera utzi dituzte azken asteetan LABi bizkar emanda aritu diren ELA, CCOO eta UGTk. LABek ez du sinatu aurreakordioa.

ELAk, CCOOk eta UGTk sinatutako akordioak ez du erosahalmena bermatzen, ezta hainbat hilabetez langileek kalean aldarrikatu duten homologazioa ere, eta dakartzan hobekuntza apurrek soilik arlo ekonomikoari eragiten diote.

Gaur Lan Harremanen Kontseiluan izandako bileraren hasieran patronalak egin duen proposamenak soldata igoera batzuk jasotzen ditu (erosahalmena bermatzeko nahikoa ez direnak), eta patronalak aspaldi mahai gainean jarritako ordu-murrizketa bat, baina ez dago bestelako aurrerapenik. LABek ez du sinatu, besteak beste, greba eta mobilizazioetarako aldarrikapen nagusietako bat, hau da, Osakidetzako lankideekiko homologazioa, ez delako aipatu ere egiten.

Azken asteotan LAB bazter utzi eta ibilbide osoa haien artean egin dutenek, ELA, UGT eta CCOO aliantza berriak, sinatu dute aurreakordioa. Hala, kalean borrokan dihardutenei traizio egin diete. Erabakia asanbladara eraman beharko litzateke, langileek beren iritzia eman dezaten.

Osakidetzako kideekiko ekiparazioa ekarriko lukeen homologazio prozesu bat abiatzeko aukera itzela galdu da gaur, lan berdina, soldata berdina lelopean hainbeste borroka egun eta bi hilabeteko greba mugagabea egin ondoren. Eta, dirua egon badago. Hobekuntza horiek ez jasotzeko arrazoia ez da diru falta.

LABek egin zuen proposamenean soldataz haragoko hobekuntzak jasotzen ziren, hala nola ordaindutako eta ordaindu gabeko baldintzei buruzkoak (norberaren aukerako egun libreak, adibidez), lan-poltsak… Bada, dirudienez horiei ez diete inolako garrantzirik eman ez patronalak, ezta sindikatu sinatzaileek ere.

Hurrengo negoziaziorako (2029an hasiko da), enpresetatik helarazitako baldintzen mende egongo dira berriro langileak, eta Eusko Jaurlaritzak ezartzen dituen ekarpen ekonomikoen baldintzapean, kontuan hartuta, gainera, konkurtso berriaren pleguak aterata egongo direla, eta horrek negoziazioan beharrezkoak ez diren beste blokeo batzuk ekarriko dituela.

Sindikatu sinatzaileek orain positibotzat jotzen dute EAEko lehenengo hitzarmen hartan oinarritutako proposamen bat; izan ere, sindikatu batek baino gehiagok ez zuen sinatu bere garaian, nahikoa ez omen zelako; LABek ordea, bai. Horrenbestez, LABi deigarria egiten zaio artikulu guztiak hartzea, soldata-igoera gehitzea, lanaldia murriztea eta lehen baliogabea zen hitzarmen hori orain akordio ona izatea.

Era berean, harrigarritzat jotzen du aurreakordio honetarako aukeratu den unea, EAEko hauteskundeetarako bi egun falta direnean, eta enpresak eta sindikatu batzuek prozesu hori azkartzeko izandako interesak.

LABek ez du ulertzen aurreakordio hau sinatzea, orain baitzen bat eginda eragiteko eta homologazioa lortzeko unea.

Patronalaren eta instituzioen utzikeriak dirauen bitartean prekaritateak hiltzen jarraitzen duela salatu dugu Gasteizen

Iragan asteburuan bi Euskal langileren heriotzen berri izan dugu, garraiolari bat Lleidan eta langile autonomo batena, Gasteizen. Gure elkartasuna eta besarkada beroena hurbilekoei.

2024an dagoeneko 20 Euskal langile hil dira istripuz. Zenbaketa hontan ezinezkoa da laneko gaixotasunek eragindako hildako kopurua ezagutzea, Mutualitateek, enpresarien elkarteak direnek, datu hauek ezkutatzen dituztelako.

Gasteizen 54 urteko A.A.C. langile autonomoa hil zen, ostiralean lan istripu oso larria izan ondoren. Autonomoek garesti ordaintzen dute prebentzio eza, izan ere legeak berak bazterturik uzten ditu, hau da, prebentzio legeak ez die eragiten (salbuespen gutxi batzuez gain). Salatu behar dugu administrazioak autonomoak gutxiesten dituela, bigarren mailako langile bezala hartzen baititu. Badira hainbat faktore gainera autonomoek pairatzen duten prekarizazio honen atzean: askotan “autonomo-faltsu” bezala aritu behar izatea, langile bezala eskubide asko galduz edota lana eta bezeroak ez galtzeagatik arrisku egoerak beraien gain hartu izaten dituzte, muturreko prekarietatearen adibidea azken hau.

Urteak daramatzagu salatzen patronalak ez duela lan osasunerako araudia betetzen, agintarien beste alde batera begiratzen dutela. Ekuazio honetan autonomoak dira gainera azken katebegia.

Gaur, Urkullu lehendakariari eta bere patronal lagunei zuzentzen diegun azken kontzentrazioa da. Ziklo baten amaiera. 2012ko abenduan kargua hartu zuenetik 444 langile hil dira lan istriputan (laneko gaixotutasunez hildakoez aparte). Hau da Urkulluren legatua, bere zerrenda beltza. Askotan ikusi dugu lehendakaria bere lagun enpresariekin, absentismoa izan du askotan hizpide, sindikalisten aurrez aurre jartzen,… baina ezer ez lan istripuen inguruan. 444 langile ez dira bueltatu etxera bizirik eta lehendakariak ez du egin inolako adierazpenik, ez du hartu erabakirik eta babestu du patronalaren inpunitatea.

Kasu esanguratsuena Zalbibarreko zabortegikoa izan zen, zeinetan 2 langile, Alberto Sololuze eta Joaquin Beltran, hilda zeudenean Urkulluk ez zuen ezertxo ere egin nahi eta azkenean herri presioaren eraginez hara joan behar izan zen arrastakak ia-ia. Pasarte horrek ondo islatzen du patronalaren inpunitatea eta instituzioen utzikeria, segurtasun neurriak, baita ingurugirokoak ere, bete gabe langileak hiltzen direnean.

Eta hori da gaur berriro ere exijitzen duguna: patronalak legea ez betetzeko inpunitatearekin amaitu behar dela, erabaki politikoak hartu behar direla eta langileon bizitza eta osasuna agenda politikoan egon behar direla.

Honi guztiari buelta emateko ordua iritsi da, instituzioetan, lantokietan, kalean,… eta horretan lanean jarraituko dugu gaur Gasteizen elkartu garen sindikatuok.

Euskal Herriko Pentsiodunen Mugimenduak iragarritako Herri Ekimen Legegileari babesa adierazi dio LABek, gutxieneko pentsioak 1080 eurotara premiaz osagarritu daitezen

Atzo, apirilak 19, milaka euskal pentsiodun atera ziren kalera. Gasteizen egindako mobilizazioan, 1080 eurotako gutxieneko pentsioa behingoz berma dadin 170 udaletan baino gehiagotan aurkeztutako mozioak izan zituzten hizpide, baita horren segida izango den lantzen dabiltzan Legez besteko Proposamena ere. LABek mugimenduaren aldarriekin bat egiten du eta ekimen berri hau babesten duela adierazi du.

Urteak igaro ditugu mugimendu sozial eta sindikalak gutxieneko pentsioak osagarritzea eta bizi baldintza duinen aldeko borrokan. Milaka pertsonak hartu ditugu kaleak, pentsiodunen mugimenduarekin modu iraunkorrean eta sarri bestelako sindikatu eta eragileekin elkarlanean. Agerikoa da eskariak oinarri eta babes zabala dituela.

LABek egindako azken azterketaren arabera, 2023ko abenduan 217.246 pentsiodun ziren Hego Euskal Herrian 1080 euro azpiko pentsioa jasotzen dutenak (guztien %33,3) . Hauen %68,8 emakumeak dira. Modu berean, pobreziaren atalasera heltzeko pentsioa osagarritu behar dutenak 80.000 dira, eta lautik hiru, emakumeak.

Bizitzaren garestitzea etenik gabe areagotzen ari den une honetan, zerbitzu publikoak indartu eta pentsioak gutxieneko soldatari atxikitzea ezinbestekoa da. Bide horretan, Europako Eskubide Sozialen Kartaren arabera, gutxieneko soldatak lurraldean ezarritako soldataren bataz bestekoaren %60 izan behar du. LABen azterketaren arabera, 1400 eurotan kokatu beharko litzateke, beraz, Euskal Herrian. Hortaz, gutxieneko pentsioa 1260 eurokoa izan beharko litzateke (gutxieneko soldataren %90). Hauexek dira modu duinean bizitzeko euskal langile eta pentsiodunok behar beharrezkoak ditugun diru sarrerak.

Horregatik, atzo bertan LAB zerbitzu publikoen defentsan mobilizatu zen Bilbon. Horregatik ere, Euskal Herriko Pentsiodunen Mugimenduak egindako eskariak eta Gasteizen atzo iragarritako Legez Besteko Proposamena urgentziazkoa dela deritzogu. Madriletik ezarritako erreforma eta erabakiek ez dizkigute eskaintzen gure errealitatearen araberako babes sistemarik, eta ezinbestean sistema publikoa bertan hobetu eta osagarritu behar da. Gutxieneko pentsioa osagarritzeko moduak arakatzea premiazkoa zaigu, DSBE errenta baldintzatuaren eredutik aldendu eta egiturazko neurriak hartzeko ordua da. Aurrekontutan AHTari esleitutako gastu partidak pentsioetan inbertitzeko erabakiak behar dira.

EHPM-k mahai gainean jarritako proposamenak egingarriak dira. LABek ere baditu bereak. Pentsio duinak bematzeko eta gizarteak adieneko emakumeekin duen zor patriarkala aitortu eta ordaintzeko herri eztabaida, konpromisoa eta borondate politikoa exijitzen ditugu. Lan Harremanetarako eta Babes Sozialerako euskal esparruaren defentsa eta eraikuntza dira sindikatu honen ustez euskal langileon bizi baldintzak duindu eta bermatzeko tresna eraginkorrak. Horren alde borrokan jarraituko dugu kalean, lantokietan eta baita insituzioetan ere.

24 orduko jardunaldiaren ostean bi orduko lanuztea egingo dugu gaur Ugaon, Envases enpresako langileek eta gizarte eragileek deituta

Envases enpresako langileak greban daude apirilaren 8az geroztik, multinazionalak duela hilabete baino gehiago aurkeztu zuen enplegu-erregulazioko espedientea dela eta.

Behin baino gehiagotan salatu den bezala, EEE hau ez da enpresaren balizko zailtasun egoera batek eraginda etorri. Benetako arrazoia enpresak deslokalizazio-prozesu bat abian jartzeko hartu duen aldebakarreko erabakia da. Prozesu horretan, Ugaoko lan-zentroaren ekoizpenaren zati bat Leon eta Holandako lantegietara eramatea erabaki du enpresak.

Ekoizpenaren zati horren deslokalizazioak oso arrisku larrian jartzen du lantegiaren etorkizuna; izan ere, egun 103 pertsonak lan egiten dute bertan, eta EEE honetan langileen ia %50 kaleratu nahi dute.

Hainbat mobilizazio egin dituzte langileek beren egoeraren berri emateko, era guztietako ekimen eta ekitaldiak aurrera eraman dituztelarik.

Orain, atzo hasita, langileek, eragile eta erakunde sozialekin batera, 24 orduko jardunaldi batean parte hartzeko deialdia luzatu dute hainbat ekimen burutzeko. Jardunaldia gaur amaituko da, udalerri osoan deitutako bi orduko lanuztea hasi baino ordubete lehenago.

Ekimen hauen bidez, plantillaren zein udalerriaren egoera salatu nahi da.

Langileak zaurgarritasun-egoera larrian daude inolako eskrupulurik ez duen multinazional baten aurrean, aberastasun gehiago metatzeko irrika nola ase besterik ez duena buruan, aberastasun hori beren ahaleginaren bidez sortzen ari diren pertsonen bizitzari erreparatu gabe. Baina deslokalizazio horrek Ugaoko udalerriari ere kalte egiten dio, bere industria-ehuna desegiten ari dela ikusten baitu udalerriak, herriko enpresarik handiena bere ekoizpena lekualdatuz, eta beste enpresa batzuei ere zeharka eraginez.

24 orduko jardunaldi hori eta ondoren deitutako bi orduko lanuztea, Ugaoko Udaletxetik 19:30ean hasiko den mobilizazio batekin amaituko da. Mobilizazio horretan, hauteskunde-kanpainaren amaierako mitinak ematen ariko diren pertsona horiei, arduradun politiko horiei, langileak babesteko politikak ezar ditzaten, deslokalizazio eta eraispen industrialeko prozesuak zailtzen dituzten legeak sor ditzaten eta errotuta dagoen industria baten alde egin dezaten eskatuko zaie.

Haurreskoletan lan baldintzak hobetuko dituen akordioa sinatu dugu

Akordioa indarrean dago jada, eta ekoizpenagatik kontratuen luzapena, lanpostuen zerrenda handitzeko prozedura eta adinagatiko murrizketaren garapena dakartza berekin.


LABek Haurreskolak Partzuergoko mahai negoziatzailean Ekoizpenagatiko kontratuen iraupena luzatzea eta hezitzaileen adinagatiko murrizketei dagozkien akordioak sinatu ditu, ekainean LAB eta Hezkuntza Sailaren artean sinatutako akordio laboralaren edukien garapena mahaira ekarriz. Bi akordio hauek ez diote kaltetzen Lan Hitzarmen osoaren negoziazioari eta gainera jada indarrean daude. Izapidetzea egingo da Lan Hitzarmenean txertatzeko.

Lanpostuak egonkortzeko aurrerapausua

Azken lan erreformak erabat mugatu ditu behin behineko kontratuak. Bertan jasotzen diren neurrien artean, ekoizpenagatiko kontratuen iraupena sei hilabetera mugatzea jasotzen da. Legeak, ordea, aukera ematen du mahai negoziatzaileetan adostuz gero, kontratu mota hauen iraupena urtebetera arte luzatzeko. Erreforma hau 2022az geroztik dago indarrean. Indarrean jarri zenean, LABek argi zuen, lehendabizi, Haurreskolak Partzuergoko hezitzaileen lanpostuen zerrendan hutsik zeuden lanpostuak Lan Eskaintza Publikora arteko kontratuekin bete behar zituztela, sei hilabete baino gehiagoko beharrak estrukturalak zirela ulertuta. Bestetik, jakina da jaiotza tasak beheranzko joera duela eta zentzu honetan plantila mantendu eta egonkortzeko, etorkizunera begira, neurri zehatzak eskatzen zituen sindikatuak.

2023-2024 ikasturtetik, LABek beste eragile batzuekin batera urteetan egindako borrokari esker, doakotasuna ezarri da Haurreskolak Partzuergoan. Honek izugarrizko gorakada ekarri du matrikulazioan eta, ondorioz, plantila handitu da beharrei aurre egiteko. Izan ere, Haurreskoletan matrikulatutako haur kopurua hirukoiztu da. Honek Lanpostuen Zerrendan zeuden lanpostu huts guztiak betetzea ekarri du. Lanpostuen Zerrendan lanpostu hutsik egon ezean, ezin dira bakante berriak eskaini. Horregatik, aurten produkzioagatikako kontratuak egin behar izan dituzte azarotik, nahiz eta hauek sei hilabeteko gehienezko izaupena izan.

Azaroaren hasieran bi arazo handi zeuden, beraz. Alde batetik, hurrengo urteetan sor zitezkeen behar estrukturalei aurre egiteko Lanpostuen Zerrenda handitzeko administrazioak proposatutako prozedura bat adostea, eta bestetik, produkzioagatiko kontratuak apirilaren amaieran bukatuz gero, haurreskolak behar bezala hornitzeko ezintasuna, kontratu hauek ezingo zirelako luzatu.

LABek ezin zuen luzapena bere horretan onartu, ez zuelako aukerarik emango etorkizuneko beharrak betetzeko eta, are gutxiago, lanpostuak egonkortzeko. Nahi eta nahi ez, Lanpostuen Zerrenda handitzeko neurriak hartu behar ziren eta behin behin behinekotasuna %5etik behera kokatzu, arestian aipaturiko akordio laboralean jaso bezala.

Lan handia eta hainbat proposamen egin eta gero akordioa lortu du LABek, eta jadanik ekoizpenagatiko kontratuen iraupena 11 hilabetera arte luzatu daiteke, hauen bukaera data atxikitutako Haurreskolako azken lan eguna izango delarik. Horrez gain, eta lortutako akordioari esker, Haurreskola batean urtarrilean ekoizpenagatiko kontratua eginda badago eta hurrengo urteko urtarrilean beste bat egiten bada (Haurreskola berean), lanpostu hau estrukturala bihurtu, lanpostuen zerrendan txertatu eta Lan Eskaintza Publikora arteko kontratu gisa hurrengo irailean eskainiko da (zenbaketa hau 2024ko urtarriletik egingo da). Aipatu bezala, akordio honek jasotzen dituen neurriak indarrean daude eta, ondorioz, indarrean dauden lan metaketa kontratuak luzatuko dira.

60 urtetik gorako hezitzaileen murrizketak

Lan Hitzarmeneko 52. artikulua aldatzen duen akordioa lortu du LABek. Lan Hitzarmenaren negoziazioan bada sindikatuaren lehentasuna gazteberritzean aurrera pausuak ematea, eta ildo honetan etengabe ekarpenak egin ditu. Erretiro adina handitu eta erretiro partzialerako baldintzak gogortzen diren honetan, ezinbestekoa da lan eremuan hausnartu eta neurriak hartzea.

Hezitzaileen kolektiboan egiten den lan fisikoa eta honek urteen eraginez lan osasunean izan ditzakeen ondorioak kontuan hartuz, aurrera pausu bat eman du sindikatuak, eta egun 60 urtetik gorakoen arreta zuzeneko orduen murrizketa mantentzeaz gain, 63 urtetik gorakoentzat jardunaren hereneko murrizketa sinatu du, soldatan eta kotizazioan eragin gabe. Gainera, langileak nahi izanez gero, hau metatua hartu ahal izango du eta osorik gozatu dagozkion egunak ikasturte bukaera bakoitzean. Errelebo kontratua hartzeko baldintzak betetzen badira, indarrean jartzen den egunean bertan behera geratuko da.

Errelebo kontratua hartzerik ez duten hezitzaileek (baldintza guztiak betetzen ez dituztelako) jubilatu arte mantenduko dute murrizketa.

LAB sindikatuak prestutasuna adierazi du beti akordioak lortzeko, eta ildo honetan proposamen eraikitzaileak eta ekarpenak egin ditu une-oro. Orain, Lan Hitzarmenean, plantilak esleitzeko irizpideetan eta ordezkabidean jarriko du indar guztia.

Salatu dugu 2023an billabesetan eginiko aparteko orduek 16 lanpostu ezabatu zituztela

LABek Iruñerriko hiri garraioan duen atal sindikalak —herritarrek ‘billabesak’ deitzen dituztenak eta egun TCC enpresak kudeatzen duena— ohar batean azaltdu eta salatu du 2023an eginiko aparteko eta osagarrizko orduen batura 27.608 ordukoa izan zela; kopuru eskandalagarria guztiz, lanaldi osoko 16 lanpostu ezabatzen baititu, eta hori lanaren bidezko banaketaren aurkakoa da erabat.

Billabesetako gidariek 2023an egin zituzten aparteko orduen eta ordu osagarrien datuak izugarriak dira. Urte horretan 25.176,45 aparteko ordu izan ziren; horrek esan nahi du 102 langilek gainditu zutela legeak ezartzen duen gehienezko aparteko 80 orduak, eta beste 39 langilek 2.431,5 ordu egin zituztela beren kontratuetan ezarritakotik kanpo. Horrek guztiak ezegonkortasun handia eragiten die langileei, bai lanari dagokionez, bai kontziliazioari dagokionez ere.

Hartara, 2023an egindako aparteko orduen eta ordu osagarrien batura 27.608 ordukoa da; zifra eskandalagarria, lanaldi osoko 16 lanpostu kentzearen parekoa baita. 30.600 langabe dituen komunitate batean, lotsagarria da TCCk familia askoren egonkortasunarekin eta sostenguarekin jolasten jarraitzea.

Solidaritate eskaseko jarrerak dira, eta berekoiak; lotsagorrituta egon beharko lukete jokabide horiek erakusten dituztenek, bultzatzen dituztenek eta beste aldera begiratzen dutenek. Ildo horretan, ez dugu ahaztu behar Iruñerriko Mankomunitateak TCC enpresak adinako erantzukizuna duela, ez baitu zerbitzua behar bezala zaintzen, eta, gainera, plantilla eta erabiltzaileak prekarizatu egiten dituelako. Mankomunitateak beste alde batera begiratzeari utzi eta praktika hori geldiarazi egin beharko luke; horrekin batera, langileentzako eta zerbitzurako baldintza hobeak eskatu beharko lituzke.

TCCko enpresarien interes bakarra da ahalik eta mozkin eta dibidendu handienak lortzea. Hori guztia lortu nahi dute lan-baldintzen bizkar, zerga-onuren bidez, estatuaren gastuetan duen partaidetza txikia oinarri hartuta, eta abar.

Agerian dago aparteko orduak egiteari uztea lortzen ez badugu, langabeziari eta lan-baldintzen prekarizazioari lagunduko diogula, eta langileen arteko elkartasun falta areagotu egingo dela.

LABek beti egin du enplegua sustatzearen eta aberastasuna banatzearen alde, orain eta orain arte egin dituen hitzarmen-negoziazio guztietan. Garrantzitsuena da enplegu betearen kontzeptua defendatzea eta langabeziaren zifrak jaistea, berdintasun-mekanismoen eta lanaren banaketaren bidez; gai horiek talka egiten dute aparteko orduak egiteak eragiten dituen ondorioekin eta filosofiarekin.

Horregatik guztiagatik, argi utzi nahi dugu LAB sindikatua aparteko orduak egitearen aurka dagoela erabat, eta lana behar bezala banatzearen alde. Urteak daramatzagu praktika hori salatzen, eta horrela jarraituko dugu ordu estrak eta osagarriak iraganeko kontua izatea erdietsi arte. Horrela, 2015ean, oncenak eta udako opor egunak betetzeko kontratazioak handitzea lortu genuen. Hori lorpen bat izan zen, baina asko dugu egiteko, izan ere, egungo kontratazioen eredua lortu nahi dugunetik oso urrun baitago oraindik. Eta hortxe dugu, hain zuzen ere, gure borrokaren helburuetako bat: langile guztientzat ahalik eta lan-baldintza onuragarrienak dituzten lanaldi osoko kontratuak lortzea.