2025-04-30
Blog

Lakuak proposatu zuen negoziazio egutegia bete ez duenez, irakasleek grebara joko dute berriro maiatzean

Hezkuntza Sailak ez du negoziaketarako benetako borondaterik. Izan ere, nahiz eta sailburuak medioetan adierazi apirila negoziaketarako hilabetea izango zela, hilabetea amaitzear dagoen honetan, sailak negoziaketa guztiak etenda mantentzen ditu. Beraz, beste behin ere, sailburuak propaganda eta iritzi publikoan eragiteko nahia beste helbururik ez du izan.

Apirilaren 4an izandako azken mahai negoziatzailean Hezkuntza Sailak berak proposatutako egutegia beste behin ere ez duela bete salatzen du LABek. Izan ere, 16ra bitarteko negoziaketa egutegi bat jarri zuen mahai gainean Hezkuntza Sailak, eta, akordiorik ez balitz lortuko, apirilean negoziatzen jarraitzeko egutegi bat ere aurkeztu zuen. Ez da halakorik gertatu, ordea.

Era berean, administrazioak deitutako azken mahai negoziatzailea sinadura baterako izan zela salatu nahi du LABek. Modu horretan, sailak negoziaketarako eta akordioetara iristeko aukera guztiak baztertu zituen. Are gehiago, sinadurarako mahaia apirilaren 10ean intersindikalak (zeinak %90eko ordezkaritza duen) egindako prentsa agerraldian ezezkoa eman ondoren bertan behera geratu zen. Hala ere, Hezkuntza Sailak idatzizko proposamen berririk helarazi gabe eta negoziaketarako mahairik deitu gabe jarraitzen du.

Sindikatuak hainbatetan adierazi izan duen bezala, akordioetara heltzeko LABek ezinbestekotzat jo du aniztasunari erantzuteko, hezkidetzarako eta euskara indartzeko neurri eta baliabideetan inbertsioa egitea eta hitzarmen berrian jasotzea. Izan ere, LABentzat estrategikoak izateaz gain, herri gisa eta eskola publikoa ardatz izateko ditugun erronkei erantzuteko behar-beharrezko neurriak dira. Hezkuntza kalitatean eragiteaz gain, hezkuntza publikoa indartu eta egun irakasleek dituzten lan zametan eragin zuzena izango lukete neurriok.

Maiatzeko grebak iragarri genituenetik ez dugu Hezkuntza Sailaren berririk izan. Datorren asterako Hezkuntza Sailaren deirik egon ezean eta akordioarako edukiak mahai gainean jarri ezean, azken hilabeteetan egin bezala, maiatzaren 12tik 16ra kaleak hartzeko deia mantenduko du LABek, azken greba eta mobilizazioetan erakutsitako indar eta konpromiso berberarekin..

Metro Bilbaok I-SEC enpresarekin egindako kontratua salatzen du LABek

Metro Bilbaoko zuzendaritzak eta langile-batzordeak Bilbo Palestina Herri Ekimenaren eta Bilbo- Nodo BDZ-Bizkaiaren (Israeli Boikot, Desinbertsioak eta Zigorrak) jaso zuen. Salatzen zuten Metro Bilbaok I-SEC Aviación Security enpresa israeldarra kontratatu duela Lutxana eta Plentzia arteko linea-zatiaren eta instalazioen segurtasunerako, eta eskatzen zioten kontratu hori eteteko.

LAB sindikatuaren Metro Bilbaoko atal sindikalaren iritziz, metroak eta sektore publiko osoak egiten dituzten kontratazioetan gutxieneko etika-mugak ezarri eta bete behar dira, eta horietako bat Palestinako herritarren genozidioa babestu eta laguntzen duten enpresak ez kontratatzea litzateke.

Gainera, egiaztatuta dago I-SEC enpresak salaketa eta zigor ugari jaso dituela, Lan-ikuskaritzan eta Gizarte-segurantzan, askotariko arrazoiengatik: askatasun sindikala urratzea, langileen atseden-denborak ez errespetatzea, ordu estren kopurua gainditzea, kontratatutako zerbitzuak ez betetzea, 172.000 euroko isuna kotizazioak ez ordaintzeagatik… Azken finean, gizarte-segurantzari iruzur egiteagatik, eta langileen eta sindikatuen eskubideak ez errespetatzeagatik ezaguna da.

Hori guztia oso kezkagarria da LABen atal sindikalarentzat, besteak beste, horrelako enpresa bat kontratatzeak Metro Bilbaoren irudiari eta zerbitzuaren kalitateari kalte egingo diela uste duelako eta, ondorioz, Metro Bilbaoko langileentzat, bereziki geltokietan, eta bezeroentzat ondorio larriak ere ekar ditzakeelako.

Horregatik guztiarengatik, LAB sindikatuaren Metro Bilbaoko sailak bat egiten du Bilbo Palestina Herri Ekimenak eta Nodo BDZ-Bizkaiak egindako salaketarekin eta I-SECekin kontratu-harremana eteteko deialdiarekin, eta apirilaren 30ean Metro Bilbaoren egoitza nagusiaren aurrean 19:30ean deituta dagoen elkarretaratzean parte hartzeko deia egiten du.

EAEko Justizia eta Giza Eskubideen sailburuak bulego judizialaren egungo eredua desegin du, eta betearazpen-zerbitzuak ezabatu ditu

Urtarrilaren 3an argitaratu zen 1/2025 Lege Organikoa, urtarrilaren 2koa, Justizia Zerbitzu Publikoaren eraginkortasunaren arloko neurriei buruzkoa. Arau horrek hainbat aldaketa dakartza justizia administrazioan. Lege hori gainerako autonomia-erkidegoek eta Justizia Ministerioak baliatuko dute bulegoen euskal eredu judiziala kopiatzeko, dagoeneko 15 urte inguru dituena.

Aldiz, Euskal Autonomia Erkidegoan, Justizia eta Giza Eskubide sailburu Maria Jesus San Josek bulego judizialaren eredu berri bat ezartzea erabaki du, epaileen zerbitzura soilik egongo dena, herritarrengan pentsatu gabe eta Justizian lan egiten duten langileen ehuneko txiki horren iritzia soilik kontuan hartuta, egungo eredua suntsituz, honen eraginkortasuna sobera frogatuta badago ere. Harrigarriena da sailburuak aldaketa sustatuko duela bere alderdiak, PSEk, duela 15 urte sortu eta bultzatu zuen antolaketa-ereduan orain desegiteko, lege honekin hobetzeko, indartzeko eta burura eramateko duen aukera aprobetxatu gabe.

Gainera, irizpidearen erabateko aldaketa hori sailburuak berak 2024ko azaroaren 22an publikoki adierazi zuenaren kontra doa, gainerako autonomi-erkidegoen eta ministroaren aurrean harro adierazi baitzuen “Efizientzia Legetik eratorritako eredu berria ia ezarrita dago Euskadin Bulego Judizial Berriarekin, Bilbon izan ezik”. Hori dela eta, gure buruari galdetzen diogu, zer gertatu da 4 hilabete eskasetan, orain, erabakia urte luzez funtzionatzen egon diren zerbitzuak eta Botere Judizialaren Kontseilu Nagusiaren txosten estatistiko oso onak dituztenak ezabatzea izateko, esaterako, Exekuzio Zerbitzu Komunak.

Horren azalpena da sailburuak erreforma hori zuzentzeko agindu zion pertsonak, espetxeetako sektorerako aholkulariak eta Eusko Jaurlaritzako zerbitzu berezietan dagoen magistratuak, bere kolektiboaren irizpidea (EAEko Auzitegi Nagusiko Gobernu Aretokoa) ezarri duela ezarri nahi den bulego judizial berri hornen diseinuan, eta, herritarrei zerbitzu publiko bat emateko eraginkortasun-irizpide objektiboetan oinarritu beharrean, interes korporatibo hutsari erantzuten diola eta epaiak emateko prozesua bizkortzeko epaien betearazpenak izapidetzean izaten ari den azkartasuna sakrifikatzen duela, horrela, epailetzaren produktibitatea handitzeko, epai batek ezartzen duena bete dadin herritarrek duten interesaren kaltetan.

Arazoa de administrazioak epaiak betetzea ahaztu edo atzeratu egiten duela. Ez dago justiziarik, epai asko egin arren, hauek betearazten ez badira. Herritarrei zerbitzu publikoa eman behar diete justiziako langileek, eta herritarrek epaiak betearaztea behar dute.

Justiziako sindikatuetatik behin eta berriz adierazi diogu Justizia Zuzendaritzari beharrezkoa dela lan-kargak aztertzea, erreforma ezarri ahal izateko guxieneko berme batzuekin, langileak arrazionalki banatuta egon daitezen. Zuzendaritzak uko egin dio horri, eta aldi berean, langileen “malgutasun handiagoa” beharrezkoa dela dio, eta badakigu horrek zer esan nahi duen edozein patronalen hitzetan: langile falta lan-baldintzak okertuz konpentsatzea. Eta, hori gutxi balitz, ezarri nahi duten ereduak lan-kargak, eta ondorioz, zerbitzuen eraginkortasuna neurtzea zailduko du, eta egungo Betearazpen Zerbitzuek lortuko dena baino malgutasun handiagoa dute, epaiak betetzeari dagokionez, jurisdikzioka atomizatuz, betearazpena integratu nahi duten etorkizuneko izapidetze-zerbitzuan.

Eusko Jaurlaritzak proposatutako eredua bermatzen duten irizpide tekniko objektiborik ezean, gure ustez, iritzi aldaketa hori epaileen kapritxo bat da, kalitatezko zerbitzu publiko batekin kontrajartzen dena. Sailburuak dauden zerbitzuak indartu beharko lituzke, haien alde egin, bere garaian exekuzio-zerbitzuaren alde egin zuela bezala, eta, era berean, ondo funtzionatzen duten zerbitzuei eutsi.

Gure ikuspegitik, exekuzio-zerbitzuen suntsiketak pikutara bidaliko du proiektuan inplikatuta dauden langileen ahalegina, nagusiki Justiziako langileek egin dutena eredura egokitzeko eta zerbitzu publikoak ahalik eta eragin txikiena izan dezan.

Abian da gutxieneko soldata propioa lortzeko sinadura bilketa

Hego Euskal Herriko langileei dei egiten die gehiengo sindikalak, Herri Ekimen Legegilearekin bat egin dezaten.

Gaur, ELA, LAB, ESK, STEILAS, HIRU eta ETXALDE sindikatuok Hego Euskal Herriko gutxieneko soldata propioa izateko eskumena eskuratzeko Herri Ekimen Legegilearen sinadura bilketa jarriko dugu abian. Sinadura bilketa mobilizazio erraldoi bilakatzea da helburua, milaka sinadura lortuz, eta horretarako dei egiten diegu Hego Euskal Herri osoko langile guztiei euren sinadura ematera. Gutxieneko soldata propioa izateak langileria guztiari egingo dio mesede, bereziki eta zuzenean egoera zaurgarrienean daudenei: emakumeak, langile migratu eta arrazializatuak, gazteak eta aniztasun funtzionala duten langileak.

Gaur jarriko dugu abian beraz gutxieneko soldata propioa ezartzeko eskumena eskuratzea helburu duen Herri Ekimen Legegilearen sinadura bilketa. Herri Ekimen Legegileak aurrera egiteko ezinbesteko diren sinadurez gain milaka gehiago lortuko ditugu. Lantokiz lantoki, herriz herri, auzoz auzo lan egingo dugu sinadura eman nahi duen herritar orok horretarako aukera izan dezan.

Milaka dira baita ere, gutxieneko pentsioaren alde, pentsionisten mugimenduak bultzatuta bilduriko sinadurak, sindikatuok, langileok bat egin dugu aldarrikapen horrekin eta orain gutxieneko soldataren aldeko sinadura bilketari ekitera goaz. Sinadura bilketa erraldoia izatea nahi dugu. Hego Euskal Herriko langileok, aberastasunaren banaketa orekatu nahi dugula eta langile guztiontzat bizi baldintza duinak defendatzen ditugula argi utzi eta patronal eta instituzioek bidezkoa eta egingarria den aldarrikapen bati baietza ematea beste aukerarik izan ez dezaten. Gutxieneko pentsioarekin batera, gutxieneko soldata lortzera goaz.

Langile estatutuaren aldaketa eskatzen dugu, Autonomia Erkidegoek Estatukoaren gainetik ezarriko den eta bertako egoerari erantzungo dion gutxieneko soldata bat ezarri ahal izateko. Behin sinadura bilketa amaituta, Euskal Autonomia Erkidegoko edota Nafarroako Legebiltzarretan eztabaidatu eta onartu beharko litzateke Espainiako Kongresuan aurkeztu eta onartu ahal izateko. EAE-n herri ekimen legegileak bere bidea egingo duen arren, Nafarroan parlamentuko mahaiak tramitera ere ez du onartu. Errekurrituta daukagun arren, sinadura bilketa abian jarri dugu, eta sinadurak eskutan alderdi politikoei eskatuko diegu legebiltzarrera eramatea.

Gogoratu behar dugu gaur agerraldian egon garen sindikatuok, gutxieneko soldata propioa eskuratu ahal izateko bi bide landu ditugula. Bat, eskumen berriak eskuratzeko bidea, herri ekimen legegilearena. Bestea, egungo eskumenen baitan, Lanbidearteko Akordio baten bidez langile guztientzat gutxieneko soldata bat ahalbidetuko lukeena. Oraingoz Confebaskek eta CEN-ek bide horri atea itxi die, eta horregatik ere, biltzen ditugun sinadurak bi patronalei aurkeztuko dizkiegu, hemen, Hego Euskal Herrian, gutxieneko soldata propio baten alde dagoen gehiengoa dagoela argi erakusteko helburuz.

Euskal herritarrok behar beharrezkoa dugu gutxieneko soldata propio bat, pobreziari aurre egiteko, aberastasuna hobeto banatzeko eta arrakalei aurre egiteko. Horregatik, bide batetik edo bestetik gutxieneko soldata propioa errealitate bihurtzeko honako eskariak egiten ditugu: langileria guztiari euren sinadura eman dezaten, alderdi politikoei herri ekimen legegilea babestu dezaten Espainiako Kongresurako bidea ahalbidetzeko, Confebask eta CEN patronalei egungo eskumenekin posible den akordioari baiezkoa eman eta negoziazioak has ditzaten, eta Eusko Jaurlaritzari, gutxieneko soldata propioa errealitate bihurtzeko bere bitarteko guztiak aktiba ditzan.

Guk, gutxieneko soldata propioa lortu arte lanean jarraituko dugu, langileak aktibatuz eta mobilizatuz. Bide batetik edo bestetik, lortuko dugu.

LAB, ELA eta UGT sindikatuok EAEko kolektibitateetako langileon hitzarmen propio baten alde mobilizatu gara

Pasa den martxoaren 11n, LAB, ELA eta UGTk mobilizazio prozesu bati ekin genion kolektibitateetako enpresei exijitzeko behingoz eser daitezela sektoreko langileentzat EAEn hitzarmen propioa negoziatzera.

Gaur, berriro ere, hiru sindikatuok sektoreko enpresa batzuen aurrean mobilizatu gara Mungian (Gastronomia Vasca), behingoz EAEko kolektibitateen hitzarmen baterako negoziazio mahaia eratzera eser daitezela eskatzeko.

LAB sindikatutik argi daukagu mobilizazioekin jarraitu behar dugula kolektibitateetan hitzarmen propioa lortu arte EAEko langileentzat.

Hitzarmen propioa orain!

Gaur argindarra eteteak hainbat arazo eragin dizkie langileei

Lanera garaiz iristeko zailtasunak badituzu edo izan badituzu gogoan izan: Langile Estatutuaren 37.3 artikuluaren arabera lanera iristeko ezintasunagatik denbora tarte hori ordaindutako baimen gisa ulertzen da.

Lanean bazeunden eta etxera joateko esan badizue, kasu horretan ere Langile Estatutuaren 37,3 artikuluaren babespean zaude eta etxean egoteko baimena izango zenuke ezinbesteko kasua izateagatik. Beraz, ez zenituzke ordu horiek errekuperatu beharko.

Telelana egiten baduzu eta argindarrik gabe geratzeagatik ezin baduzu lanik egin, lan ordu gisa kontsideratzen da argindarra etenda egon den denbora.

Zalantzarik izan ezkero begiratu zure lan hitzarmena, edo jarri harremanetan LABeko zure egoitzarekin.

Absentismoa eta lan istripuak patronalak eragiten dituela salatu dute LAB, ESK, STEILAS, HIRU, EHNE-Etxalde eta Nafarroako CGT sindikatuek

Bi aldarrikapen nagusi izan dituzte LAB, ESK, STEILAS, HIRU, EHNE-Etxalde eta Nafarroako CGT sindikatuek astelehen honetan, apirilak 28, Laneko Segurtasun eta Osasunaren Nazioarteko Egunean, iaz lan istripuetan 64 langile hil zirela salatzearekin batera: absentismoa patronalak eragiten duela eta langileen eskubideak murrizteko erabiltzen ari dela, batetik; lanean segurtasun eta osasuna langile ororen eskubidea dela, bestetik.

Eta bi mobilizazio burutu dituzte aipatutako sindikatuek gaur goizean Iruñea eta Donostian, lan istripuak, laneko baldintza kaskarren ondorio direla salatu eta errealitate gordin hori gogoraraziz: 64 langile hil ziren 2024an Euskal Herrian eta 100.000 lagunek izan zuten lan istripuren bat. Egoera latza saihestu daitekeela eta behar dela adierazi dute sindikatuek, eta salatu, patronalak eta administrazioak ez dutela laneko segurtasun eta osasunarekin konpromisorik: batak ez du segurtasun araurik betetzen eta besteak ez ditu betearazten.

Enpresen gizatasun faltaz ere aritu dira: “langileak gaixotu, larri zauritu eta hiltzen garen bitartean, enpresen kezka da lan absentismoaren ideia baliatuz euren irabaziak handitzen jarraitzea”. Sindikatuen iritziz, enpresen jokabideak eragiten ditu absentismoa bera eta horren ondorio latzak dituzten laneko gaixotasun eta istripuak.

Iruñean, Sarasate Pasealekuan ekintza ikusgarria burutu dute, iaz lan istripuetan 64 langile hil zirela irudikatzeko. Nafarroako Jauregiaren eta Lan Ikuskaritzaren aurrean hildako langileak irudikatu dituzte lurrean etzanda. Donostian ere iazko heriotz istripuak gogoratu dituzte, mosaiko erraldoi batekin, Kontxako hondartzan. Bi mobilizazioetan kritikatu dute lan-istripuen aurrean patronalak erakusten duen moral bikoitza eta gizatasun falta.

Garbiñe Aranburu LABeko koordinatzaile orokorrak “patronalaren iruzurra” salatu du eta gogor hitz egin du, iazko 100.000 lan istripuei lotuta, “enpresarien inprudentzia kriminala” deitoratuz. “Hildakoak enpresariak balira zer gertatuko litzateke?”, galdegin du Aranburuk eta gehitu, Euskal Herrian absentismoaren eragile nagusia patronala dela. Horren atzean dauden arrazoiak seinalatu ditu, “prebentzio araudia ez betetzeak eragiten dituen istripu tasa izugarriak eta laneko gaixotasunak, modu masiboan aitortu gabe geratzen direnak, batez ere sektore feminizatuetan”.

Jaurlaritza eta Nafar Gobernua kritikatu ditu Aranburuk, patronalaren jarrera “ontzat” emateagatik. “Lan Osasun eskubidea bermatzea, lehentasun bat izan beharko luke edozein Gobernurentzat”, adierazi du. Enpresarien inpunitatea amaitzeko neurriak har ditzaten, isunak ezartzea eskatu du eta horretarako, lan ikuskaritza propioa behar dela aldarrikatu du.

Euskal Herriko Garraiolarien sindikatuko ordezkari Jon Altunak salatu du hilero gutxienez garraiolari bat hiltzen dela bataz beste: “iaz 14 garraiolari hil ziren. Aurten bikoiztu egin da hildako garraiolarien kopurua, 8 hil baitira jada lehen lau hilabeteotan Euskal Herrian. Jakina da heriotza horien atzean lan baldintza kaskarrak daudela. Aipagarria da hildako gehienak erretiro adinetik hurbil zirela eta bihotzeko asko gertatzen direla sektorean. Ez dabil garraiolari gazterik eta adinean aurrera doazenek arriskua izaten dute, arreta edota konortea galdu eta ezbeharren bat izateko”.

Langileen lan osasuna da eztabaidaren eta politiken erdigunean jartzea eskatu dute sindikatuek eta, horrekin batera, prebentzio neurriak bete daitezela, langileen lan osasunean irizpide enpresarialak alboratu eta osasun irizpideak nagusitu behar direlako.

Industria sektorearen egoera ezegonkorraren ondorioak langileok pairatzen ari gara

Hego Euskal Herriko langabezia tasa %7,7koa izan da urteko lehen hiruhilekoan, eta 108.100 herritar dago langabezian. 2024ko azken hiruhilekoarekiko antzerako balioetan egon arren, Nafarroan kontrako joera jazo da, eta igo egin da langabezia tasa.

Langabezia lehen sektorean eta industrian igo egin da gehien, aurreko hiruhilekoarekiko zein urtearekiko, langabezia tasa %10,27 eta %3,33koa izanik hurrenez hurren. Industria sektorean aurreko hiruhilekoan baino 2.300 langabe gehiago daudela nabarmendu behar dugu, sektoreak bizi duen egoera ezegonkorraren adierazle.

Industria sektorean lan egiten duten langileen gehiengoa gizonezkoa izanik, egoera ezegonkorrak eragin handiagoa izan du azkenaldian gizonezkoen artean.

• Gizonezkoen artean, 1.100 langabetu gutxiago egon arren, lanean 8.200 gutxiago daude, langabezia tasa pasa den hiruhilekotik egonkor mantendu arren, %8an. Inaktiboen kopurua da modu nabarmenean igo dena, hauen artean 6.600 jubilatu gehiago egonik. Industria sektorean langile kopuru gero eta handiago bati eragiten dioten Aldi Baterako Enplegu Erregulazio Espedienteek eta aurrejubilazioak ere adostu dira enpresa itxieren aurrean. Hori dela eta, gizonezkoen langabezia tasa ez da proportzio berean igo, inaktibo izatera igaro baitira.

• Esanguratsua den beste datu bat epe luzeko langabetu kopuruak izaniko beherakada izan da, pasa den urtean baino 10.600 pertsona baitago urte bete edo gehiago lan egin gabe, langabeen arteko tasa %43,20ra jaitsiz. Hala ere, azken urtean lana aurkitu dutenen kopuruak beherakada handia izan du, azken hiruhilekoan 6.300 pertsonek aurkitu baitute lana, duela urte bete 12.400ek aurkitu zuten bitartean. Egoera honen atzean, inaktibora pasa den gizonezko kopuru handia ere egon daiteke.

Egungo enpleguaren lan baldintzak aztertzerako orduan, emakumeek* lan baldintza kaskarragoak dituztela ondorioztatzen dugu. Kontratu motari dagokionean, mugagabe eta behin behinekoen proportzioa bere horretan mantentzen da (%80,6 eta %19,4). Pasa den urtearekiko, emakumeen* artean 22.700 kontratu gehiago eta gizonen artean 8.200 gutxiago sinatu arren, kontratu motaren arteko arrakalak handia izaten jarraitzen du, emakumeen* %23,6ak behin behineko kontratua duen bitartean, egoera honetan dauden gizonezkoak %15,2 baitira. Jardunaldi partzialei dagokienean, emakumeen* %26,3ak jardunaldi partziala duen bitartean, gizonezkoen artean %9,5 dira, bi kasuetan proportzioa pasa den urtearekiko igo egin delarik .

Era berean, Espainiako estatutik kanpo jaiotako langileen artean, langabezia %23,9koa da, pasa den hiruhilekotik 2,26 puntu igo delarik.

Langabezia egonkor mantendu arren, industria sektoreak bizi duen egoerak kezkatzen gaitu. Milaka langile egoera ezegonkorrean dago, mehatxupean. Industriak izan dezakeen bilakaerak sektorean eragiteaz gain, inpaktu zuzena izango du hainbat eskualde zein Euskal Herriko egoera sozioekonomiko orokorrean. LAB sindikatuak langile guztien lan eta bizi baldintza duinak lortzeko, Lanbidearteko Gutxieneko Soldata propioa eta industriaren trantsizio ekosozial justua aldarrikatzen ditu.

ELA, LAB, CCOO, UGT, ESK eta USO sindikatuek Enplegu Zentro Berezien EAEko lehen lan hitzarmena exijitzeko elkarretaratzera deitu dute apirilaren 28an

Apirilaren 28an Enplegu Zentro Berezien lehen lan hitzarmena negoziatzeko hirugarren mahai negoziatzailea izango da Bilbon. Sindikatuek, bileraren harira, elkarretaratzera deitu dute, patronalak orain arte izandako jarrera salatzeko eta asteleheneko mahai negoziatzailean aurrera pausoak egoteko. 12:45ean izango da elkarretaratzea, Bilbon, Lan Harremanen Kontseiluaren aurrean.

13.000 langile baino gehiagok osatzen dute sektorea, eta, urtarriletik hona, sektoreko patronalek EHLABE, BEREZILAN, CONNACE eta FEACEM— ezezkoa eman diote sektoreko langileen lan eta bizi baldintzak hobetzeko hitzarmen bat eratzeari. Izan ere, mahaia osatzeko izandako aukera guztiei uko egin diete.

Sektoreko enpresa nagusiak irabazi asmorik gabeko elkarteak dira eta dirulaguntza handiak jasotzen dituzte. Beste enpresek irabazi asmoa dute eta irabazi handiak pilatzen dituzte desgaitasunak dituzten langileen kontura. Administrazioek ez dute beren egitekoa betetzen eta ez dira gai desgaitasuna duten pertsonak enpresa arruntetan integratzeko, legeak hala exijitu arren, eta, era berean, ez dute bermatzen langile horientzako hitzarmen duin bat izatea.

Patronalek zein administrazioek ez dituzte aintzat hartzen aniztasun funtzionala duten langileen aldarrikapenak; langileak prekarizatzen dituzte eta enplegu arruntera igarotzeko mugak eta ezintasunak ezartzen dituzte. Are gehiago, beste edozein sektoretan ez bezala, hitzarmen bat negoziatzeko eskubidea ere ukatzen diete.

ELA, LAB, CCOO, UGT, ESK eta USO sindikatuek sektoreko patronalei mahai negoziatzailea eratu dezatela exijitzen diete. Izan ere, estatalizazioari aurre egiteko eta Euskal Herrian aniztasun funtzionala duten langileen lan baldintza duinak bermatzeko lehen urratsa hitzarmen bat bultzatzea izan behar da. Bestalde, administrazioei hausnarketa bat eskatzen dietegu elikatzen ari diren Enplegu Zentro Berezien ereduaren inguruan, konpromisoak hartu eta baldintzak sortu behar dituztelako aniztasun funtzionaleko langileen lan eta bizi baldintzak hobetzeko.