Ekitaldian bi interbentzia izan dira. LABetik Ainhoa Etxaide idazkari nagusiak hartu du hitza eta Sorturen izenean Rufi Etxeberriak.
Hauteskunde sindikalen prozesua (epealdi trinkoa) abiatzear den honetan, ezinbestean, bizi dugun testuinguruari arreta ipini dio Etxaidek; egoera sozioekonomikoa, lan harremanak, eta Euskal Herrian irekia den estatusaren inguruko eztabaida izan ditu hizpide, besteak beste.
AINHOA ETXAIDEren interbentzioa
HAUTESKUNDE PROZESUAREN GARRANTZIA ETA BALIOA LABentzat
«Datorren ikasturtean buru belarri sartuko gara hauteskunde sindikalen epealdi trinkoan. Ez dute hauteskunde politikoen oihartzuna izango. Baina ez izan zalantzarik, hauteskunde hauetan gertatzen denari begira izango ditugu bai patronalean, baita gobernuetan ere. Ez dira bigarren mailako hauteskundeak.
Apustu sindikal batzuk indartuko dira, beste batzuk ahultzen diren bitartean. Aukera bat dira eztabaida sindikala suspertzeko lantokietan eta sindikalgintzaren inguruko eztabaida indartzeko kalean. Lehia nagusitu da eta batzuek kaltegarria dela esango dute. Ez gaude ados. Langile klaseak inoiz baino premiazkoagoa du egoera iraultzeko bokazioa duten proiektu eta sindikatu ereduen alde egitea, gobernuen eskutik ibili direnei bizkarra emanez.
Gure asmoa, lehenik eta behin, hauteskunde sindikalak Euskal Herriko agenda politiko eta sozialean kokatzea da. Ez delako berdina Herri eta klase bezala aurrez aurre ditugun erronkei mapa sindikal batekin edo bestearekin aurre egitea.
Nor indartu behar den guri galdetuz gero, erantzuna bistakoa da: izan landunak edo langabeak, lan produktiboan edo erreproduktiboan jardun, gure ustez LAB indartzea da euskal herriaren eta euskal langileriaren hauturik hoberena.
Zenbat eta ordezkari gehiago lortu LABek orduan eta aukera gehiago langileen eskubideak borrokatzeko. Zenbat eta LABeko militante gehiago lan munduan orduan eta aukera gehiago patronalaren gehiegikeriei aurre egiteko eta instituzioak beste politika publiko batzuk egin ditzaten borrokatzeko. Eta zalantzarik ez eduki, zenbat eta LAB gehiago, aldaketa politikoaren aldeko borroka gehiago euskal herriko sindikalgintzan.
Gure istoria laburrean hauteskundeak izan duten garrantzia ezaguna da. Langileak izan dira LABen proiektua enpresetan aurrera eraman dutenak eta Euskal Herriko mapa sindikalaren erdian jarri gaituztenak.
Hauetan ez dugu joera mantentzera mugatu nahi: sindikatuaren ibilbidean fase berria ireki nahi dugu. Euskal sindikalgintza eraberritu behar dela pentsatzen dugulako, eta horretarako LAB sendo bat behar dugu. Eredu eta estrategia sindikalaren inguruko gogoeta sakona egin behar dugu; langile bezala, herri bezala, eta sindikatu abertzale eta borrokalari bezala. Beharrezkoa dugu egoera berriei aurre egiteko eta gure borroka egoera berrietan egiteko. Sakoneko ariketa politikoa da eta hauteskunde hauetatik aterako den mapa erabakigarria izango da urrats hori behingoz emateko.
Gogoratuko duzuenez, 1995eko hauteskundeetan %15a lortu genuen, “sindicato mas representativo” izatea lortu genuen eta horrek mapa sindikala aldatu zuen. Sindikalgintza hiruren arteko kontua izatetik laukoa izatera pasa zen. Gaur arteko bidearekin gure posizioa eta papera indartu dugu, pisua eta erreferentzialtasuna lortu dugu. Eta bada garaia mapa berriro astintzeko.
Momentua da bi bloke eta lau sindikatuetako mapatik gehiengo sindikalaren mapara jauzia egiteko. Sindikalgintza abertzalea hegemonikoa egiteko garaiak dira eta hori da bultzatu nahi duguna: gehiengo sindikal zabal eta sendo bat. Eta LAB sendo, gehiengo horren parte izateko eta, zergatik ez, erabakigarriak izateko gehiengo horren osaketan eta bilakaeran.
Lo que está en juego es el mapa sindical con el que abordaremos los grandes retos que tenemos como Pueblo y como Clase. Y tenemos un gran reto tambien como movimiento sindical. El sindicalismo vasco se tiene que renovar, hay que abordar el debate de modelo sindical si queremos ser capaces de enfrentarnos a los nuevos retos que ya estamos viendo; y si queremos seguir luchando por nuestras reivindicaciones en condiciones nuevas, mucho mas adversas y complicadas para la clase trabajadora.
Mayoría sindical vasca si o no; con qué fuerza; con qué estrategia. Construimos una gran alianza sindical, social y política entre los sindicatos vascos o seguimos a lo que estamos cada uno. Son incognitas que están por resolver y se deben resolver los próximos años. Las elecciones serán determinantes en estos debates, sabemos que es así y así las queremos abordar.
El Primero de Mayo fijamos posición: hay que dar un nuevo impulso al camino emprendido en el 2008. Para eso necesitamos acuerdos sociales amplios y alianzas sindicales solidas. La posicion de LAB es clara y es sincera. El llamamiento a los y las trabajadores es tambien muy claro: ¡la garantía para avanzar en esa direccion es LAB!
Sobra decir que vivimos en época de grandes cambios. En un cambio de epoca podemos decir ya. La estamos abordando desde una posición básica: disputar el poder. Nuestro futuro se está determando ahora y la clave es quién decide. Quién decide, cómo lo hace y dónde lo hace. Esa es la principal batalla y el mapa sindical determina. No es lo mismo un mapa que otro para enfrentarse a lo que pasa.
Vosotros y vosotras lo sabéis mejor que nadie, en las empresas es la clave. Hay más lucha, hay más defensa del empleo donde mayor es la presencia de LAB. Somos el sindicato que más se moviliza. Y los que más movilizamos.
Esto es algo que no solemos reivindicar; y sinceramente, creo que hacemos bien porque no es nuestro estilo decir que somos los mejores. Eso no es una oferta. No sé si lo somos, pero sé que no aspiramos a ello. Aspiramos a cambiar Euskal Herria, luchamos para transformar la situacion de la clase trabajadora en Euskal Herria y para ayudar a cambiarla tambien en el resto de Pueblos. Y eso no se se hace desde la prepotencia. Eso se hace con mucha militancia y mucha acción sindical. ¡Eso sí es una oferta sindical! Esa es nuestra oferta.
No es casualidad que sea LAB el que más crece desde la imposición de la reforma laboral. Hace un año estábamos negociando un acuerdo interprofesional para dar cobertura a los convenios y proteger nuestro derecho a la negociación colectiva. Un acuerdo que no le daba la vuelta a la reforma pero limitaba sus efectos y era un buen punto de partida para construir una alternativa real. El acuerdo no se firmó porque Confebask le dijo que no al Lehendakari; pero nosotros y nosotras no tenemos ninguna duda: ha sido la vez que más cerca hemos estado de una acuerdo que condicionaba y ponía trabas reales a las pretensiones patronales.
Deslegitimamos la posición de la patronal y metimos la negociacion colectiva en la agenda política e institucional. Llevamos la confrontacion hasta el ámbito institucional, movimos posiciones, sumamos fuerzas en nuestra propuesta, elevamos la presión y forzamos una negociacion. Eso es LAB. Esa es nuestra mejor campaña. Lo hicimos para un acuerdo interprofesional, lo hacemos para defender convenios tanto de empresa como de sector.
Un sindicato con propuesta. Así queremos abordar estas elecciones porque es nuestra mejor carta de presentación. Una carta que se corresponde con nuestra práctica sindical diaria, una carta avalada por todo un recorrido. Ninguna protesta sin propuesta. Rafa no se cansaba de repetirnos este lema y lo haría hoy si estuviera donde tenía que estar, aquí entre nosotros y nosotras.
LABen ESKAINTZA
Ikusten duzue, hauteskundeetan gure lerro eta jarrera sindikalak berrestuz aurkezten gara. Hobetzeko konpromisoarekin, gure estrategia sindikalean sakontzeko asmoarekin; baina ikuspegian asmatzen dugula pentsatuz. Gure ustez egoerak eskatzen du gertatzen ari dena gogor salatzea. Zorrotzak izan behar gara langileen egoera eta atzean dauden arrazoiak aztertzen ditugunean.
Guztiz kritikoak izan behar gara eta indarrak bildu behar ditugu jarrera kritikoan. Jendea atera behar dugu botere ekonomikoaren logikatik, geroz eta jende gehiago izan behar gara arazoa ez dela ekonomikoa pentsatzen dugunak, arazoa guztiz politikoa dela ulertzen dugunak eta beraz konponbidea daukala aldarrikatzen dugunak.
Kritikatu, salatu eta alternatiba dagoela aldarrikatu. Lantokietan eta lantokietatik kanpo. Herrian, eragile sozialekin, eta langileengana zuzenean joz. Eskuz esku.
Indarrak bildu behar ditugu gure irakurketaren inguruan, eta INDAR HORIEK ALTERNATIBAREN ERAIKUNTZARA BIDERATU BEHAR DITUGU.
Eta alternatiba badago, gure ustez, bat eta bakarra da: EUSKAL HERRIA ERAIKITZEA, LIBRE ETA DEMOKRATIKOKI, HERRIA OSATZEN DUGUN LANGILEEN INTERESEN GAINEAN. Eta gehiago, badago ere alternatiba hori eraikitzera eramago gaituen prozesua martxan. Hori ere aldarrikatu nahi dugu LABetik.
Hau da eta izan behar du LABen ikurri hauteskunde sindikaletan, langileak gure sindikatura batu nahi ditugu. Indarrak LABen bildu nahi ditugu. Baina LAB tresna dela pentsatuz beti eta indar horiek alternatibaren mesedetan kokatzeko asmoarekin. Batzen ditugun indarrak alternatibaren zerbitzura jartzea da gure konpromisoa. LABen indarrak bildu bai, LABentzat? Ez, EUSKAL HERRIAK BEHAR DITUEN ALDAKETA POLITIKO ETA SOZIALAK EKARRIKO DITUEN PROZESUARENTZAT NAHI DITUGU GUK INDAR HORIEK.
LAB BOZKATU ALDAKETA POLITIKO ETA SOZIALAREN PROZESUA INDARTZEKO
Hauteskundeetan buru belarri gaudela sartuko gara kurtso berrian, baina begietako bat egoera politikoan dugula egingo dugu sarrera. Egoera oso mugitua dagoela bukatzen dugu kurtsoa eta hitzordu garrantzitsuekin hasiko dugu: estatus politiko berriaren eztabaida EAEn, ziklo politikoa berri bat irekitzeko atarian Nafarroan, instituzionalizazioaren eztabaida pil-pilean Ipar Euskal Herrian. Galdeketa Catalunyan, erreferenduma Eskozian.
Aldaketaren eztabaida mahai gainean dago. Aldaketa emango da. Eta posizio guztiak mugitzen ari dira. Espainiarrek erregea aldatu dute, zertarako? Iraultza demokratiko bat burutzeko ez behintzat. Euskal Herrian edo Catalunyan burutzen ari garen prozesuak geldiarazteko, bai, ez gara oso urrun ibiliko horrela pentsatuz gero.
Iraultza demokratikoa hemen egin behar dugu, gure kabuz, gure bidea hartuz. Giltza: gure erabakiak hartzeko eskubidea, hitza herriari ematea. Hitza hartzea eta gu izatea.
Eta baldintzak inoiz ez bezalakoak dira: gehiengo zabala EAEko Parlamentuan, aldaketak eskatzen dituen gehiengo mobilizatu bat Nafarroan, gehiengo politiko eta sozial bat instituzio propioa eta ahalmen politikoak exigitzen dituenak Ipar Euskal Herrian, sindikalgintza abertzalearen nagusitasuna lan munduan eta akordio sozial zabala eragileekin….
Mobilizazio soziala behar beharrezkoa da, noski baietz. Baina ez ditzagun gure erantzukizunak mobilizazio sozialean hurtu. Baldintza hauekin erabakitzeko eskubidearen borroka irabaztea euskal eragile politiko eta sindikalen eskutan dago. Mobilizazio soziala bai, noski. Eragileon konpromiso politikoak ere bai!
Erronka handiak ditugu esku artean. Anbizioz heldu behar diogu hauteskunde sindikalen prozesuari. Proposamenak ditugu, iniziatibak ez zaizkigu falta. Badugu programa oso bat, lantokiz lantoki ezagutarazi eta konpartitu beharrekoa. Eta sindikatu batentzat garrantzitsuena dena ere badugu: gure militantzia. Jarrai dezagun lanean, gora LAB!! »
