2024-04-26
InicioServicios PrivadosOtrosArtearen “macdonalizazioaren” aurrean enplegu duina exijitzen dugu

Artearen “macdonalizazioaren” aurrean enplegu duina exijitzen dugu


Irailaren 5ean, Bilboko Guggenheim Museoan Manpower Groupek azpikontratatuta dauden Gida eta Hezitzaileek greba mugagabea hasi zuten 18 hezitzaileren kaleratzea salatu eta lan-baldintzak hobetzeko eskatuz. Burutzen ari diren mobilizazioen artean, gaur, irailaren 8an, langileek ekimen ikusgarria egin dute, “Burguerheim” irudikatuko dute, “artearen fast-food”-a.

Bilboko Guggenheim Museoko hezitzaileen oharra:

Artearen “macdonalizazioaren” aurrean, hezitzaileei enplegu duina emango dien konponbidea exijitzen diogu Patronatuari
Bilboko Guggenheim Museoko hezitzaileen taldeek, berriz salatzen dugu gaur, uztailetik egiten ari garen moduan, Museoaren Zuzendaritzaren eta bere Patronatua osatzen duten instituzio publikoen kudeaketa negargarria, duela bost urtetik hona pairatzen ari garen laneko prekarietatearen inguruan.
Gure kasua, guztion artean finantzatzen ditugun instituzio kulturaletan ematen den artearen “macdonalizazioaren” adibide argia da. Instituzio hauek gutxi batzuen kortijo pribatua bilakatu dira.

Urte hauetan Museoaren aurpegia izan gara heziketa programen inguruan. Oinarrizko eta lehentasunezko funtzioa, bere Zuzendariaren hitzetan “nagusiki instituzio hezitzailea dena, artea publiko zabalari gerturatu nahi diona”.

Marta Arzak Hezkuntza Departamentuko hitzetan, “kalitate eta bikaintasun” irizpidepean aukeratuak izan ginen. Gure helburua ezagutza transmititzea zen eta bikaintasunez eztabaida artistikoak abiatzea.

Gure lana ilusioa, ahalegina eta hutsetik hasita zerbitzu bat aurrera ateratzeko gogoekin egiten digu, eta bisitariek (200.000 azken urtean) eta Museoak berak langile bikain bezala aitortu gaitu.

Hala ere, gure soldatek (orduko 5,35 euroko soldata oinarria) eta lan-baldintzek (antzinatasun, laneko kategoria, gauekotasun eta aitortutako jaiegunik eta laneko baja duinik gabe) oso prekarioak dira eta bikaintasunetik oso aldenduta.

Ez gara duintasunik gabeko baldintzak dituzten Museoko langile bakarrak, baina bai enplegua duintzearen alde pauso bat aurrera egitea erabaki dutenak.

Ordutik, Patronatoak isiltasunarekin erantzun digu, eztabaidarik abiatu gabe eta ezertxo ere negoziatu barik, urriaren 1etik lanpostu guztiak suntsituko zirela jakinarazi zigun.
Marta Arzak Hezkuntza Departamentuko Zuzendariak eta Garbiñe Urrutikoetxea Giza Baliabideetakoak “paperaren gaineko indarkeria” erabiltzeaz salatu gaituzte eskuorrien bidez gure benetako baldintzak zeintzuk ziren iritzi publikoari jakinarazteagatik: Museoaren irudiari “eraso egin” eta zikintzeaz. “Bertakoa izateaz harrotzea” exijitzen zitzaigun bidartean, oroitarazten ziguten ez garela izan eta ez garela izango Museoko langileak, “hondarreko langileak baizik”.

Hau da, gure grebarako eskubidea baliatzeagatik, Zuzendaritza eta Patronatuak, gu ez kaleratzearren, zuzenean suntsitu ditu lanpostu guztiak, baldintza hobetu eta aurretik negoziatu barik.
Hauxe da Udalak, Foru Aldundiak, Eusko Jaurlaritzak eta Juan Ignacio Vidartek sustatzen duten kultur-eredua.

Urriaren 1etik aurrera urtebetez “berregituratuko” da Departamendua (langileon zilegizko aldarrikapen batek ekarri duen erabaki presazkoa izan denaren erakusgarri).

18 langileok 3 pertsonak ordezkatuko gaituzte. Zuzenean kontratatuko dituzte urtebeterako, 2011etik hona lan-poltsa itxita duen enpresa batean bidez eta instituzioekiko ados-jartzearen susmopean dagoena. Greban gauden 18 hezitzaileok ez dute lanpostu hauek eskuratzerik izango.

Hezkuntza zerbitzuak modu nabarmenean murrizten dira, gelako orientatzaileak desagertzen dira eta ikastetxeentzako bisita komentatuak kopuru eta kalitatean murriztuko dira, taldeko bisitari kopurua 25eraino masifikatuz.

Tailerrek 2 ordutatik 1,5 ordutara murriztuko dute euren ordutegia eta bisitak 5 ordu desberdinetan 2 talderekin era berean egitetik 3 ordu desberdinetara egingo dira.

Hiru langileak (ez direnak nahikoa orain arteko irizpideen arabera zerbitzuak eskaintzeko) aitortutako kategoria duten profesional bezala kontratatuko dituzte. Honela, Museoak modu inplizituan aitortzen du azken bost urteotan ez gaituztela kontratatu zegokigun kategoria profesioanalaren arabera.

“Beste profesional batzuk” beharrezkoak balira, eta horrela da zerbitzuaren kalitateari eutsi nahi bazaio, kanpotik kontratatuko dira, honela ez zaio inola ere prekarietateari amaiera jartzen, arazoa izkutatu baino ez da egiten.

Edozein kasutan, Departamentuak hiru zuzendaritza-postu eta administrari bati eusten dien hiru langilerentzat.

Prekarietateak hor dirau eta zerbitzu gutxiago izango da eta kalitate apalagokoak, baina pertsonak ez gara desagertzen, paretik kentzen gaituzte soilik. Ondorioz, erabili eta botatzeko langile eta pertsona bilakatzen gara.

Horregatik guztiagatik, dei egiten diegu herritarrei, instituzio publikoei, alderdi politikoei eta komunikabideei, pertsonentzako herria eta kalitatezko enpleguduna eraikitzea helburu dutenak, ez gaitzaten “izkutatu”.

Enplegu duin eta kalitatezkoaren alde jarraitzen dugu borrokan, artearen macdonalizazioaren aurka eta kultur-instituzioen “kortijismo politikoaren” aurka.

Ez dugu amore ematen, eta Patronatoari, hezitzaileen lantaldeari enplegu duina emateko konponbidea eskatzen jarraitzen dugu.

Ongi etorriak Burgerheimera, ongi etorriak artearen fast-foodera.

 
ALBISTE GEHIAGO
 
{module[648]}

 

 

 

AZKEN ALBISTEAK | ÚLTIMAS NOTICIAS

Denunciamos la actitud de la empresa con las y los huelguistas de Imegar y reivindicamos la legitimidad de la lucha

Durante estos días las y los trabajadores de Imegar (Laudio) han estado movilizándose y pidiendo a la empresa que readmita a sus compañeros de trabajo y que de solución a este conflicto.

Denunciamos la nefasta gestión de Alex Aranzabal

Mediante esta nota informativa queremos aclarar los hechos acontecidos en los últimos meses en la empresa Aguirre y Aranzabal (AYA) y el papel que ha jugado Alex Aranzabal. Hemos visto en primera persona cómo, según pasaba el tiempo, la decadencia era más palpable en todos los ámbitos de gestión.

Ser bolleras, una decisión que nos hace libres. Una decisión que queremos vivir con libertad. ¡LIBERTAD EN LOS CENTROS DE TRABAJO!

Ser acosadas y castigadas por ser lesbianas es una situación que todavía vivimos muchas de nosotras.