2024-05-21
Blog Page 4

Gizarte Ekimeneko ikastetxeetako patronalek eta eskolek ez dute sinatutako greba amaierako akordioa bete nahi

LAB, ELA, STEILAS, CCOO eta UGT sindikatuok erabaki dugu otsailean sinatutako akordioa betearazteko mobilizioei ekitea eta bide juridikoa aztertzea.

Greba amaierako akordioa otsailaren 5ean sinatu genuen Gizarte Ekimeneko ikastetxeetako mahaian ordezkaritza daukagun sindikatu eta patronal guztiek. Akordioa indarrean dago sinatu zen unetik bertatik, hala dago espreski jasota akordioan bertan hamargarren puntuan.

Hiru hilabete igaro dira ordutik. Ez da betetzen ari, ordea, patronalek horretarako borondaterik ez daukatelako. Bitartean, langileek akordioa bete dute eta sinatu zen egunetik greba bertan beherea utzi zuten.

Akordioan jasotako edukiak aplikatzen hasteko eta edukiak hitzarmenean txertatzeko bilerak deitu behar izan genituen sindikatuok, patronalek ez zutelako horretarako pausorik ematen. Bilera egutegi bat adostu arren, patronalek bi bilera bertan behera utzi dituzte. Gainerakoetan akordioa betetzen hasteko oztopoak baino ez dituzte jarri. Patronalek akordioaren aplikazioa atzeratzea eta sinatu zen baldintza berri batzuk ezarri nahi dituzte. Horrela, besteak beste:

  • Ez dira hasi 2024ko soldatak adostutako kopuruetan ordaintzen eta ez dute zehaztu noiz hasiko diren ordaintzen.
  • Mahaian aurkeztutako soldata taulak behin-behineko moduan aurkeztu dituzte, Jaurlaritzaren onespenaren eta finantzaketaren menpe.
  • Adostutako lanaldi murrizketak 2023-2024 ikasturtean aplikatzeko modu murriztatzailea planteatu dute.
  • Irakasleentzat adostutako eskola orduen murrizketa hitzarmenaren artikulatuan jasotzeko trabak jartzen ari dira.
  • Enplegua bermatzeko birkokapen prozesuan kalte ordainak eta aintzinatasuna aitortzeko araubide berria alde batera utzi dute; are gehiago, birkokapen prozesuaren aplikazioa bera ere kolokan jarri dute, erretiro partzialean gerta litezkeen legezko aldaketak aitzakiatzat hartuta.

Hori guztia gutxi balitz, patronalek hitzarmenaren proposamen oso bat ez digute oraindik ere helarazi sindikatuoi, eta bidalitako zatian aldebakarrez eta akordioak jasotzen ez dituen aldaketa atzerakoiak txertatu nahi dituzte.

Jarrera horren aurrean, akordioa betearazteko neurriak hartzea erabaki dugu. Alde batetik, mobilizazioei ekingo diegu. Horrela, datorren maiatzaren 16an elkarretaratzea egingo dugu 11:30ean Kristau Eskola patronal nagusiaren Donostiako egoitzaren aurrean; eta maiatzaren 22an eskoletan elkarretaratzeak egingo ditugu. Bestalde, bide juridikoa aztertuko dugu: maiatzaren 29rako adostutako negoziazio mahairako patronalek ez badute proposamenik ekartzen akordioa sinatutako baldintzetan, demanda judizialen bidea aktibatuko dugu.

Nafarroako Industriako legean langileen lan eta bizi baldintzak erdigunean jartzea eskatu diogu Gobernuari, enpresarien lobbyaren presio interesatuen gainetik

LAB sindikatuan kezkaz hartu dugu aste honetan zenbait enpresari taldek argitaraturiko manifestua Nafarroako Industriako foru legea dela eta. Enpresari horien aldarrikapenek guztiz erreakzionarioak dira, Nafarroaren garapena oztopatzen dute, enplegua prekarizatzen dute, gizartearen ongizatea murrizten dute eta industriako etorkizuna kolokan jartzen dute. Era berean, arduraz ikusten dugu nola Gobernua kezkatuago dagoen enpresariak pozik uzteaz langileen interesen alde egiteaz baino.

Azken hilabeteetan, Nafarroako Industriako foru legea izanen dena osatzeko egindako lan mahai desberdinetan parte hartu du LABek. Eta sindikatu hau egon den mahai guztietan norabide berdinean joaten diren eta langileen kezka eta behar nagusiak aintzat hartzen dituzten neurriak proposatu ditu: etorkizuna izanen duen industria eredu jasangarri bat, parte hartzailea izanen dena, Nafarroa osoan hedatuta egonen dena lurralde osoa kohesionatuz, sortzen duen aberastasuna banatuko duena, diskriminaziorik gabeko aukera-berdintasuna bermatuko duena (generokoa, arrazakoa eta sindikala), zeinean langileek baldintza duinak izanen dutena eta etxera bizirik bueltatzea bermatuko duena.

Industriari buruzko lege berri bat egiteko irekitako prozesuaren aurrean sindikatu honek ardura bat hartu zuen, bertze batzuen isiltasunaren aitzinean LAB berea hartzeko prest baitago. Kalitatezkoa izanen den lanaren banaketa baterako industria-egituraren defentsa funtsezkoa da, eta enpresariek norabide horren kontrako bidea ekiditeko lanean ari gara.

Horregatik guztiagatik, kezkaz ikusi dugu enpresarien lobbyak argitaraturiko manifestua, bertan argi adierazten baitute zein den beraien nahia: Nafarroako gizarteari eta gehiengo sozialari bizkarra emanez, haiek (eta ez langileek) pribilegiozko fiskalitate bat izatea, eta (gezurretan oinarrituta) Nafarroako Industriak eta bere langileek behar ez dituzten makroproiektuak sustatzea.

Azken horri dagokionez, aipatzekoa da nola abiadura handiko trena aldarrikatzen tematzen diren, Europarekin konektatuak egotearen aitzakiapean, gauza jakina denean konexio hori ez dela inoiz emanen edo, ematekotan ere, ez diola inongo ekarpenik eginen Nafarroako Industriari -abiadura handiko trenak ez baitu merkantzia industrialik garraiatzen-. Horrekin batera, tematuta daude itzalpeko bidesari gehiago izanen dituen Nafarroako Ubidea bultzatzearekin, nafar landa eremuaren benetako beharrei bizkarra ematen diona, eta Madrilerako beraien bidaiak hegazkinaz lotzearekin.

Era berean, hagitz larria da ere herrialdea paradisu fiskal bihurtu nahi izate horrek zerbitzu publikoetan izanen zukeen eragin kaltegarria, bai eta leihatila bakarraren kontu horrekin administrazio oso bat beraien zerbitzura egotea exijitzea ere.

Enpresarien manifestu honek asmo garbia du: Nafarroako Gobernuari adieraztea zein den egin behar duen bidea. Jakin baitakite Gobernuak lehentasunezko tratua ematen diela, beraiekinelkartuz, baina langileon ahotsari entzungor eginez. Enpresarien eta Gobernuaren ados jartze hori oso larria da. Industria indartu eta bultzatu baino gehiago, betiko errezetekin ahultzen dute, eskuinaren eta gehien daukatenen mesedetan.

Irabazi nahi ase ezinak mugitzen ditu enpresariak. Langileak, aldiz, lan eta bizi baldintzak hobetzeko anbizioak. Hori dela eta, LAB sindikatutik dei egiten diogu Nafarroako Gobernuari enpresaburuen presioei men ez egiteko eta benetan Nafarroako Industriaren etorkizuna eta langileon lan eta bizi baldintzak erdigunean kokatuko duen lege proposamen bat egiteko. Horrela ez bada, aurrez aurre izanen gaituzte beti.

Amazonen jazarpen sindikala berehala eteteko eskatu dugu

Prentsaurreko masiboa deitu dugu gaur Bilbon, enpresak Trapagarango lan zentroko grebalarien kontra darabiltzan jazarpen eta zigorrak salatu eta Amazon exprime y reprime lelopean elkartasun dinamika bat abiatzeko.

Plantillak antolatu eta lan zentroko hitzarmen baten alde mobilizazio-dinamika bati ekitea erabaki zuenetik, enpresa etengabe saiatu izan da 18 lanuzteen eta greben inpaktua gutxitzen, Manpower Aldi Baterako Laneko Enpresaren bidez aldi baterako langileak kontratatuz eta langileei banaka presioa eginez. Langileek mobilizazioak masiboki babestu dituztela ikusita, enpresa zigorrak ezartzen hasi da mezu argi bat bidaltzeko asmoz: grebetan parte hartzeak ondorioak ditu.

Enpresak berak onartzen du 2019ko ekainean zentroa ireki zenetik, 14 zehapen-prozedura izapidetu direla. Ez da kasualitatea lehen zigorra 2021eko lehen grebaren ondoren etortzea. Zigor horiek guztiak grebetan parte hartu duten langileei ezarri zaizkie.Zigor horiek hitzezko ohartarazpenak, lanik eta soldatarik gabeko egunak eta kaleratze bat izan dira. Gehienak enpresan ordezkaritza handiena dugun eta lan-baldintzen hobekuntzarako borroka bultzatu dugun LAB sindikatuko gertukoei, afiliatuei eta delegatuei ezarri zaizkie. Zehapenen kausak desberdinak dira, baina guztiek dituzte bi elementu komun: grebalariei ezarri zaizkiela eta enpresak gertaerak desitxuratu dituela, zigortzeko moduko jokabide bihurtzeko.

Amazonek, errealitatea bihurritzeaz gain, diziplina-erregimenaren erabilera maltzurra egiten du, arintzat tipifikatutako gertaerei zehapen larriak ezarriz. Kasu batzuetan, zehapen-prozesuan ezarritako epea ere ez du errespetatzen, eta langilearen defentsarako eskubidea urratzen du. Langileek, errepresio-uholde hori geldiarazteko, barneko jazarpen-protokoloa aktibatu behar izan dute. Ildo horretan, nabarmendu nahi dugu enpresan ohikoak diren jokaerak eta lan egiteko moduak zigortu egin direla, plantillarentzat ezezagunak diren ustezko barne-protokoloak argudiatuz.

Gainera, bideozaintza-zerbitzua gehiegikeriaz eta bidegabeki erabili da instalazioen barruan, eta langileak zelatatzeko erabili dira. Duela gutxi, Barakaldoko lan arloko 3. epaitegiak zigortu egin du, segurtasun-kamerak behar bezala ez erabili izanagatik. Ondorioz, LAB sindikatuko zerbitzu juridikoek egindako defentsari esker, kaltetutako pertsonari lanik eta soldatarik gabeko egunen zigorra itzultzera zigortu dute Amazon.

Sindikalismoaren jazarpen hori Amazonek banaketa-zerbitzurako erabiltzen dituen azpikontratetan ere nabarmentzen da: azpikontratatutako garraio-enpresa bateko plantilla antolatzen den bakoitzean eta bere eskubideak betearazteko borrokan hasten den bakoitzean, Amazonek kontratua deuseztatzen du eta ez du berritzen. Horren erakusgarri da VAYVEN enpresaren kasua; izan ere, antolatutako plantillak lortu zuen (borrokaren bidez eta bide judizialaren bidez) Bizkaiko garraio-hitzarmena aplikatzea, mezularitzako estatu-hitzarmenaren ordez, eta, horrela, lan-baldintzak hobetzea. Amazonek, bere onura ekonomikoei uko egin nahi ez izateagatik, kontratua amaitzea eta 23 pertsonaren kaleratzea bermatzea erabaki zuen.

Hauek ez dira gertakari isolatuak: jazarpen sindikala Amazonen DNAn dago. Enpresa-politika hori munduan zehar hedatzen da. Horren erakusgarri dira GMB sindikatu britainiarrak enpresaren aurka hasitako lege-ekintzak, Coventryko lantegian langileak sindikatua uztera bultzatzeagatik.


LABen ez gaude prest prest Amazonen errepresio hori onartzeko. Eskubide sindikalak urratzen ari direla uste dugu, eta argi dugu langile bat ukitzen badute, guztiak ukitzen gaituztela. Horregatik, gaur prentsaurrekoa deitu dugu, ez LABek Amazonen duen atal sindikal gisa, sindikatu gisa baizik: zigor horiek sindikatu beraren aurka argi eta garbi zuzendutako mehatxua dira, eta horren arabera jokatuko du.

Ikaratu beharrean, LABeko komunitatetik elkartasuna adierazten diegu langileei, irmo jarraitzen baitute haien aldarrikapenetan. Antolaketaren eta borroka kolektiboaren bidez bakarrik gelditu ahal izango da merkataritza elektronikoaren erraldoi hau.

Alde batetik, mehatxuei erantzuten diegu: gaur elkartasun dinamika bati ekin diogu, eta bertan parte hartzera gonbidatzen ditugu Euskal Herriko langile zein kolektibo sozialak, Amazoneko beste lantegietako atal sindikalak eta nazioarteko erakunde sindikalak. Bestalde, zigorrak judizializatu ditugu, eta, esan bezala, dagoeneko badugu lehen ebazpen bat, enpresaren jokabidea abusuzkotzat jo duena eta enplegurik eta soldatarik gabeko zehapena kentzera behartu duena. Azkenik, plantillaren baldintzak hobetzeko modurik onenean erantzungo dugu, ekintza sindikal gehiagorekin. Merezi duten hitzarmenaren alde borrokatzen jarraituko dugu.

Milaka lagunek alternatiba ekosozial justua aldarrikatu dute Bilbon eta Iruñean

Euskal Herriko Eskubide Sozialen Kartak, Emakumeen Mundu Martxak eta Gune Ekosozialistak deitutako mobilizazioek 60 eragile sozial baino gehiagoren atxikimendua jaso dute.

Milaka lagun kalera atera dira gaur Bilbon eta Iruñean, Euskal Herriko Eskubide Sozialen Kartaren, Emakumeen Mundu Martxaren eta Gune Ekosozialista erakunde ekologistaren deialdiari jarraituz. Bi mobilizazioetan Rafah, Gaza eta Palestina aipatu dira, genozidioa behingoz geldi dadin.

Manifestazioen amaieran irakurritako manifestuak alternatiba ekosozial justuaren terminoak jasotzen ditu: “Egungo egoerak krisi ekologiko gero eta sakonago eta prekaritate handiagora garamatza. Larrialdi klimatikoa agerikoa da, prekaritatea zabaldu egiten da lan- eta bizi-baldintzetan, prezioak igo egiten dira eta elikadura osasungarria bezalako eskubideak urratu egiten dira. Gainera, zerbitzu publikoak desegiten ari dira. Zaintzak funtsezkoak dira, baina gaur egun zaintzarako eskubide kolektiboa ez dago bermatuta. Matxismoa eta arrazakeria gero eta handiagoak dira. Gerrak eta autoritarismoa areagotu egiten dira. Errealitate horren beste alde bat putre-funtsak, supermerkatu handiak eta gero eta etekin handiagoak metatzen dituzten banku-erakundeak dira. Egungo gobernuek bultzatutako politika publikoak ez dira nahikoa norabide hori aldatzeko”.

Hauek dira gaurko mobilizazioetako 7 ardatzak:
• Denontzako planeta bizigarri bat behar du, eta, horretarako, larrialdi klimatikoari eta krisi ekologikoari aurre egin behar zaie.
• Bizitzak erdigunean eta ez gutxi batzuen negozio eta etekinak erdigunean jartzen dituen eredu ekonomiko eta soziala behar da.
• Lanak duindu behar dira, bereziki funtsezko lanak. Aberastasuna birbanatu behar da eta horretarako, gehien duenak zerga gehiago ordaindu.
• Ez ditugu merkatuaren esku utzi nahi bizitzarako funtsezko eremuak. Elikagaien subiranotasuna, telekomunikazioak edo energía eremu publikotik bultzatu beharrezko oinarrizko elementuak dira.
• Eskubide guztiak pertsona guztientzat, guztiok baitugu bizimodu duina izateko eskubidea. Matxismoa, arrazismoa… eta zapalkuntza eta diskriminazio ardatz guztiak suntsitu behar dira. Atzerritartasun Legea bertan behera utzi.
• Gerrari eta gastu militarrari ezetz, eta gizartea eta ekonomia desmilitarizatu.
• Egin beharreko aldaketa horiek guztiak ezin dira merkatuaren esku utzi. Planifikazio publiko sendoak eta demokratikoki eraikiak behar dira.

Langileok kalera aterako gara Rafahko erasoaldia eta palestinar herriaren aurkako genozidioa salatzera

Euskal Herriko gehiengo sindikalarekin batera mobilizatuko gara maiatzaren 17an, Hego Euskal Herriko hiriburuetan nahiz lantokiz lantoki.

LAB, ELA, CCOO EUSKADI, CCOO NAFARROA, UGT EUSKADI ,ESK, CGT LKN, STEILAS, SOLIDARI, EHNE NAFARROA, ETXALDE eta HIRU sindikatuok honako adierazpen bateratu hau egin dugu:

S.O.S Rafah; Genozidioa gelditu.

Langileok Palestinarekin

Pasa den urritik, Palestina eta, bereziki, Gazako Zerrenda Estatu Batuek, Europar Batasunak eta nazioarteko komunitatearen zati handi batek emandako inpunitatearekin benetako genozidioa pairatzen ari da Israelen eskutik. Palestinar herriaren aurkako erabateko gerra honek, eskualde mailako edo gerra globala bihurtzeko arrisku larri bat duenak, eta lurraldearen erabateko suntsipena, 35.000 pertsona baino gehiagoren hilketa (horietatik 12.000 baino gehiago haurrak direlarik), Jerusalem eta Zisjordaniako palestinarren aurkako bortizkeria eta Israelen giza eskubideen urraketa ugari eragiten ari ditu aspalditik.

Israelgo armadak Rafah-n hartu izana, zibilak bonbardatu izana eta existitzen ez diren “eremu seguru” batzuei hiria husteko agindua eman izana, herri palestinarraren aurka gertatzen ari den genozidioan beste urratsak dira. “Atsekabetuta gaude Israelgo indarrek Gazako Zerrendan egindako zibilen sarraskiagatik. Mundua, gerraren biktimek denbora errealean erakusten ari den lehen genozidioaren lekuko izaten ari gara”. NBEko bi errelatoreren hitz hauek ordezkatzen dugun langile klasearen sentimendua islatzen dute.

Gero eta ahots gehiago altxatzen ari gara mundu osoan basakeria hau salatzeko, eta azken adibidea gure herrialdera ere iritsi diren unibertsitateko kanpaldiak dira. Hala ere, oraingoz ezerk ez du geldiarazten Israelen makineria genozida, Israel Nazio Batuen edo nazioarteko beste erakunde batzuen deiei entzungor egiten ari delarik.

Indarkeria-espirala ez da berria Palestinan eta azken 75 urteetan etengabea izan da. Israelek Palestinako lurraldeak kolonizatu ditu, eta apartheid sistema ezarri die palestinarrei. Zifrek bere horretan hitz egiten dute: bizi baldintza ankerretara eta erbestera kondenatutako 5’9 milioi palestinar errefuxiatu, 5.000 preso politiko baino gehiago, checkpoint ankerrak, lan baldintzen erabateko prekarizazioa eta langile palestinarren esplotazioa, palestinarren lurren konfiskazioa, eguneroko razziak etxe palestinarretan, emakumeen bortxaketa sistematikoak, neska eta mutilen kontrako abusuak, eta orain genozidio hau, munduko aire zabaleko kontzentrazio-esparrurik handiena den eremuan.

Israelgo gobernua sarraski hori geldiaraztera eta Palestinaren legez kanpoko okupazioarekin amaitzera behartu behar da. Premiazkoa da nazioarteko komunitateak esku hartzea eta bermatzea Israelek sistematikoki urratzen dituen Nazio Batuek lurralde okupatuei buruz emandako ebazpenak betetzen dituela,, eta Gazako Zerrendaren gaineko legez kanpoko 16 urteko blokeoari eta Israelek ezarritako sistema genozidaren gainerako alderdi guztiei amaiera ematea.

Egoera horren aurrean, eta Rafahn lurreko eraso bat izanez gero gerta daitekeena kontuan hartuta, deialdi hau sinatu duten sindikatuok honako hau aldarrikatu nahi dugu:

  1. Gazak bizi duen genozidioari amaiera emango dion su eten iraunkor bat.
  2. Alde guztien arteko negoziazioaren eta elkarrizketaren bidez eta nazioarteko komunitatearen babespean eman beharreko konponbide integrala; Palestinaren kolonizazioaren eta okupazioaren amaierari, preso politiko eta errefuxiatu palestinarren itzulerari nahiz Palestinak nazioarteko komunitateak onartutako estatu bat izateko duen eskubidea bermatuko duena.
  3. Israeli armak saltzeari uztea eta enpresa, erakunde lokal, estatal nahiz europarrek, edota unibertsitate nahiz eragile sozialek, Palestinak bizi duen genozidioa salatzen ez duten entitate edo erakunderekin aktibitate komertziala, ekonomikoa edota beste edozein eremutakoa etetea (elkarkidetze-akordioak eta Europar Batasunaren eta estatu kideen itunak kasu).
  4. EAE eta Nafarroa erakundeek, nahiz Estatu Espainiarrak Nazioarteko Zigor Gortean Esku-hartze Adierazpenak aurkeztea, Israelen aurka abian den demandari babesa eskainiz.

Aipatutako guztiagatik, maiatzaren 17 ostirala, aipatutako aldarrikapenak babesteko mobilizazio-egun baterako deia egiten dugu, bai lantokietan, bai eguerdiko 12etan Bilboko Plaza Eliptikoan, Iruñeko Udaletxe plazan, Donostiako Alderdi Ederren eta Gasteizko Andre Maria Zuriaren plazako mobilizazioetan.

Atzo aurkeztu zen Mecanerrentzako etorkizun ekologiko eta sozialaren aldeko herri-ekimena babesten dugu

Era berean, pozgarria da ELA sindikatuak jarrera aldatu izana; izan ere, Batzordearen gehiengoak defendatzen duen eta hainbat eragile sozial, akademiko eta instituzionalek babesten duten fabrikarako alternatiba ekosozial baten proposamena hainbat hilabetez oztopatu eta baztertu ondoren, orain plan bat duela iragarri du.

Hilabeteetan, Mecanerreko enpresa-batzordearen gehiengoak deslokalizazio prozesu bati egin behar izan dio aurre, eskura izan dituen tresna guztiekin.

Mobilizazioak, grebak, batzarrak, bilera instituzionalak eta baita, lehen aldiz Euskal Herrian ere, ikuspegi ekosoziala duen lantegirako plan ekosozial bat landuz.

Plan horren helburua langileei lantokiaren itxierari aurre egiteko tresna bat ematea izan da, eta uste dugu Stellentis multinazionalak bere erabakia lehengoratzea lortu ez duen arren, funtsezko elementua izan dela borrokan zehar, EREaren negoziazioan langileen aldeko indar korrelazioa hobetzea, Eusko Jaurlaritzaren inakzio politikoa interpelatzea eta salatzea, eskualdeko mugimendu ekologista, sozial eta auzotarraren babesa lortzea eta beste industria bat – ekologikoagoa eta sozialki bidezkoagoa – posible ez ezik, beharrezkoa ere badela erakutsiz.

Horrela, LABen Mecaner eta eskualdearentzat etorkizuna eskatzen duen herri-ekimena babesten dugu. Etorkizun horretan, Eusko Jaurlaritzak zuzenean esku hartu behar du, industria-politika aldatu behar da industria-ehunari eta lanpostuei eusten laguntzeko, eta beharrezkoa den trantsizio ekologikoari erantzun behar zaio. Etorkizun horrek, Mecanerren instalazioetan lan-baldintza duinak bermatuko dituen industria-proiektu bat finkatzea, bertan lan egin duten langileak kontuan hartzea eta, aldi berean, ekologia eta jendartean ekarpena egingo duen ekoizpena izatea bermatu behar du.

Horregatik, LABetik, lehenik eta behin, harridura agertu dugu jakin dugunean ELAk, Mecaner-eko hirugarren sindikatuak, plana egiteko lehenengo prozesua oztopatu eta, ostean, prestigioa kendu dionean, jakin dugunean aldebakarreko bilera bat egin duela industriarekin, langileen eta orain arte eragileekin eta herriarekin egindako lanaren bizkar Mecanerrentzat egindako etorkizuneko plan bati buruz hitz egiteko, EREa sinatzeko eta haren kausak diruaren truke abalatzeko prest egon den sindikatu bakarra izan denean. Hala eta guztiz ere, LABek uste du berri ona dela ELAk ontziarekin bat egitea, eta Sindikatu hau gonbidatzen du plan hori azal diezaieten bai langileei, bai modu
desinteresatuan Batzordearen gehiengoak bultzatutako alternatibaren alde lanean ari diren eragile eta pertsonei, horretarako maiatzaren 28an Urdulizen egingo den asanblada irekia aukera ona izan daiteke, trantsizio planaren inguruan hitz egin eta hurrengo pausuak elkarrekin diseinatuko direlako. Espero dezagun, beraz, sindikatu honek benetako borondate zintzoa izatea

Mecanerren etorkizunaren alde lan egiteko eta Mecanerrentzat alternatiba bat bilatzeko bide hori egiten aritu garen eragile sozial eta ekologistekin batera, protagonismorik gabe, orain arte defendatu dituzten interes korporatibistak alde batera utzita.

Orain arte erakutsi dugun bezala guk argi daukagu, LABek langileria osoarentzako etorkizun duin baten eta bidezko alternatiba ekosozial baten aldeko borrokarekiko konpromisoa berretsi du. Horrela egin du Mecaner-en, langile guztientzako alternatibarik onena defendatu eta horren alde borrokatuz.

Eta bide horretan lagundu diguten eragile sozial, ekologista eta instituzional guztiekin ere egingo dugu.

Eta halaxe egingo du bihar Bilbon eta Iruñean hainbat eragile sozial eta sindikalekin batera eta alternatiba ekosozial justuaren alde egingo diren manifestazioetan parte hartzen.

Maiatzaren 8an Zorroza Gestion de Residuos SL enpresan 2020an hildako langilearen inguruko epaia atera da

2020ko otsailaren 23an, langile bat hil zen Murgako Zorroza Gestión de Residuos SL enpresan. Atzo, maiatzak 8, honen inguruko epaiaren albistea argitara atera zen: urte eta erdiko kartzela zigorra eta 30.000 euroko kalte-ordainak.

LABetik gogora ekarri nahi dugu duela lau urte gertaturikoen ostean eginiko salaketa publikoa, eta azpimarratzen dugu heriotza iluna izan zela. Hain zuzen ere, heriotzaren ostekoak aurrekaririk gabeak izen zirelako, bai kasua inguratzen zuten susmoen larritasunagatik, baita hasiera batean langile bat inputatu izanagatik ere, ustezko estalketa delituagatik. Honekin argi eta garbi ikusi zuten patronalak, eta kasu konkretu honetan Zorrozako zuzendaritzak, lerro berri eta arriskutsua ireki zuela, prebentzio faltaren eta laneko osasun galeren eta heriotzen biktima direnak, hau da, langileak eurak, heriotzen erantzule egin nahi izatea.


Langilea zortzi metroko altueratik amildu ostean gertatutakoa estaltzeko ahalegina egin zuten enpresako arduradunek. Gainera, Zorrozako kudeatzaileak langile batzuk behartu zituen Bassirou Dioneren gorpua mugitzera, bere ohiko lanpostura gerturatzeko, eta ondoren, mehatxu eta agindu zehatzak eman zizkien langile guztiei: “Badakizue zer esan behar duzuen, ezta? Zintatik erori dela… Zintatik erori dela!”

Orain, duela lau urteko gertakariak are argiago geratu dira, eta heriotza honen ardura Zorroza Gestion de Residuos-eko arduradunek dutela ikusi da.

Enpresa hori eskubiderik gabeko eremu bat zen orduan langileentzat, eta izaten jarraitzen duenaren zantzuak ditugu LABen. Guantanamo laboral bat, langileak erabateko babesgabetasunean uzten dituena. Azken urteetako lantoki honetako lan-baldintzak ikusi besterik ez dago:


– Eguneko 10 orduko nahitaezko lanaldiak.

– Enpresak ez dizkie langileei beharrezkoak diren norbera babesteko ekipamendu guztiak ematen.

– Lan-erritmoak oso altuak dira.

– Ez zegoen fitxatzeko sistemarik.

– Langileek ez dute inolako prestakuntzarik jasotzen laneko arriskuen prebentzioaren arloan.

– Langileak haien osasun eta segurtasuna arriskuan jarriz lan egitera behartzen dituzte.

– Enpresako gerentziaren partetik hitzezko tratu txar jarraituak egon dira.

– Eraso fisikoko gertakari bat behintzat egonda.

– Enpresa hainbat lan istripu ezkutatzen ahalegindu da.

– Instalazioen garbitasuna desegokia.

– Soldatak baxuak dira.


Gainera, Zorrozako kudeaketa iluna lehenagotik zetorren eta ostean ere jarraitu du, eta ez bakarrik lan kontuengatik. Azken urteetan ugariak izan dira enpresaren kudeaketa eta azpiegitura zalantzan jarri duten txosten eta azterketak, 120.000 euroko isunak jaso ditu hainbat irregulartasun direla medio. Lau urte beranduago, justiziaren emaitza:

Fiskaltzaren, akusazio partikularraren eta defentsaren arteko akordioarekin bukatu eta itxi da prozesu penala, akusatuek delituak onartuta. Langilearen erailketak urte eta erdiko espetxe zigorra eta 30.000 euroko ordaina izan du zigor bezala.

Ez da onargarria honelako egoera larri baten aurrean administrazioak honelako zigor bigun bat onartzea. Familiaren egoera prekarizatua erabilia izan da dirutruk irtenbide merke bat topatzeko eta horrek prozesuaren larritasuna areagotzen du, zeinetan justiziak berak prekarizazio hori onartu duen azken uneraino.

Aiaraldeko eta Euskal Herriko langileek ongi dakite zer nolako zigorrak pairatu dituzten pikete batean aritzeagatik, polizia bati oihu egiteagatik edo pintada batzuk egiteagatik. Espetxearekin eta isun ekonomiko altu zein inhabilitazioekin ordaintzen dute, langileen borroka edo nazio askapenerako borroka kriminalizatzen direlako. Enpresari bati, aldiz, merke ateratzen zaio langile migratu eta arrazializatu baten erailketa.

Hori guztia dela eta, LABetik dei egiten dugu eskualdeko greba batzordeak, SOS Aiaraldeak, maiatzaren 15erako antolatutako mobilizazioan parte hartzera. 19:30ean izango da Murgan, enpresaren aurrean.

Infanta Elena zentroko langileak mobilizatu egin dira beren lan-baldintzak okerragotzearen kontra

Desgaitasunen bat izanda arreta integrala behar duten pertsonak artatzen dituen Infanta Elena zentroko langileek elkarretaratzea egin dute gaur eguerdian, Cordovillako (Nafarroa) lantokiaren ondoan, protesta egiteko zenbait langileri lanaldia aldatu nahi dietelako -eta gutxiago ordaindu-, erizaintzako zuzeneko arretako orduak murriztu nahi dituztelako eta bertze langile askori ez dietelako antzinatasunik aitortzen nahiz eta lanean 15 urte baino gehiago daramatzaten. Infanta Elena Nafarroako Gobernuarekin itundutako zentroa da.

Kontzentrazioa Enpresa Batzordeak deitu du aho batez (UGTko 4, LABeko 3, CCOOko 1 eta ELAko 1), eta balio izan du langileek beren haserrea adieraz dezaten une honetan bizi duten egoera dela-eta. “Onartezina da, eta argi utzi nahi dugu ez dugula atzerapauso bat ere emanen gure lan-eskubideetan, eta behar den lekuraino ailegatuko garela aldaketa hori gauzatu ez dadin eta gure eskubideak onar daitezen”, adierazi du Batzordeak komunikatu batean.

Esleipenaren baldintza-agiriak argitaratu ondoren, Infanta Elena zentroko bi langileri ordu lanaldia aldatu nahi diete, eta hori okerragoa izanen da beraiendako, gutxiago ordainduko baitiete (urtean 800 eta 1.100 euro artean gal ditzakete). Enpresa Batzordeak ez du onartzen lan baldintzen funtsezko aldaketa hori, eta Grupo5 enpresari eta Nafarroako Gobernuari eskatu die aldaketa hori atzera botatzeko eta zuzentzeko.

Bertzalde, langile talde handi bat aspalditik eskatzen ari da benetako antzinatasuna onartzeko, baina ez zaio erantzunik eman. Batzordeak hilabeteak daramatza Grupo5 enpresari eskatzen bere betebeharrak betetzeko eta langileen eskubideak errespetatzeko. “Batzorde gisa, egoera hori konpontzeko eskatzen dugu, nomina dagokienarekin erregularizatzeko eta dagozkien atzerapenak ordaintzeko”, azaldu du Batzordeak komunikatuan. “Lotsagarria da zentro honetan batez bertze 15 urte baino gehiago lanean aritzea eta enpresak ez aitortzea”.

Bidegabeko kaleratze batean eragindako kalteak aitortu eta kalte-ordain gehigarria onartzen duen epai aitzindaria lortu dugu

LABek Eibarko Lan-Arloko Epaitegian irabazitako sententzia berretsi du EAEko Justizia Auzitegi Nagusiak. Epai horrek, kaleratzea bidegabetzat jo eta udal bat kondenatu zuen langilea bere lanpostuan berriro hartzera edo legez dagokion 493,49 euroko kalte-ordaina ematera, sortutako kalte-galerengatik 30.000 euroko konpentsazio osagarria gehituta.

Auzitegiak onartu du bidegabeko kaleratzeari legez dagokion 493,49 euroko kalte-ordaina “ez dela egokia jasandako kalterako”, eta, hala, Eibarko epaitegiak emandako epaia berretsi du. Epai horren arabera, udalak 30.000 euroko kalte-ordaina eman beharko dio langileari, baldin eta berriro onartzen ez badu.

Udalak epaiaren aurkako errekurtsoa aurkeztu zuen, eta 493,49 euroko kalte-ordaina ordaintzera mugatzea eskatu zuen. EAEko Auzitegi Nagusiak atzera bota du eskaera, LABek irabazitako epaia berretsiz. Aitortzen da, kasu honetan, ezin direla jasandako kalteak legez tasatutako kalte-ordainaren bitartez behar bezala ordaindu.

Langileak kontratu mugagabe batekin egiten zuen lan enpresa batentzat, eta udalaren lan-poltsa batean ere bazegoen, hautaketa prozesua batean parte hartu ondoren.

2023ko martxoaren 9an urtebeteko gutxieneko iraupena izango zuen lan eskaintza egin zion udalak, eta onartu egin zuen, enpresarekin zeukan kontratu mugagabeari uko eginez. Lan harremana hasi ondoren, ordea, “ahoz” adierazi zioten “kontratazioan akats bat egon zela” eta bere azken laneguna 2023ko apirilaren 30a zela.

Inguruabarrak kontuan hartuta, sententziak dio tasatutako kalte-ordaina ez dela egokia langileak jasandako kaltea konpentsatzeko, lan mugagabea utzi baitzuen aldi baterakoa izan arren gutxienez urtebete iraun behar zuen kontratu batengatik.

Gainera, udalak ez zituen lan-harremana eteteko nahikoa arrazoi azaldu. Ondorioz, EAEko Justizia Auzitegi Nagusiak egokitzat jo du urtebetez jasoko lituzkeen soldatengatik kalte-ordain gehigarri bat jasotzeko eskubidea onartzea.

Epai aitzindaria da, doktrina autonomiko ezberdinak jarraitzen dituena, baita Europako Gutun Sozialaren aginduak eta Eskubide Sozialen Europako Komitearen erabakiak ere. Horiek guztiek benetan jasandako kalteen kalte-ordain egokia finkatu behar dela zehazten dute.