2025-12-31
Blog Page 177

Gasteizko Michelinen aurtengo egutegiaren negoziazioekin izan den antzerki tamalgarria salatu nahi dugu

Batzordea eta enpresa bilduta zeuden bitartean 150 pertsonako ustezko “soberakina” filtratzearekin hasi zen guztia, eta horrek batzordearekiko eta ordezkatzen duen langileriarekiko errespetu falta erakusten ditu. Iragarpenaren ondoren, enpresak Lan Baldintzen Funtsezko Aldaketa bat jarri zuen abian, eta bertan ez da aurkeztu alde sozialak eskatutako dokumentazioa, ustezko soberakina justifikatzeko.

Gaur egun, enpresak ez du 150 pertsona soberan daudela argudiatzen duen dokumentu bakar bat ere jarri mahai gainean, baieztapenetatik harago. Ez eskaera-jaitsierei, kantzelazioak, aurreikuspenei eta abarri buruzko txostenik. Are gehiago, sistema-aldaketekin, pertsona asko urtean 164 eta 237 ordu gehiago lan egitera igaroko dira (21 eta 30 egun bitartean). Beraz, ez dago produkzio-jaitsierarik, lan bera pertsona gutxiagorekin egin nahi ez bada. Tamalez, beste sindikatu batzuek, hala nola CCOOk eta UGTk, ez dute inoiz zalantzan jarri zifra hori.

Bere isatsari hozka egiten dion arraina da: enpresak egutegi murriztaileak aurkezten ditu, eta sindikatu batzuek zalantzarik gabe bermatzen dituzte. Jarraian, jendea soberan dago, adostutako egutegietan soberakina baitago. Bitartean, iaz baino gehiago zerbitzatu diogu Valladolid. Orain egutegiaz hitz egin behar zen, eta multinazionalaren interesei erantzunez, CCOOk eta UGTk beren burua eskaini dute plantilla murrizteko ustezko premia hori bermatzeko. Korrika azkarregi egin dute.

Berriro diogu Michelinek mendeku hartu duelako gertatu dela hau, bere lan-eskubideen alde antolatu den plantilla zuzentzeko. Mobilizazio horiek CCOO eta UGT jokoz kanpo harrapatu zituzten, eta enpresaren eskutik orain posizioak berreskuratu eta salbatzaile gisa geratu nahi izan dute. Nola ulertu behar da, bestela, enpresak inbertsioak eta plantillako soberakinak geldiarazteko mehatxua egiten duenean, sindikatu horiek zifra horiek zalantzan jarri ez izana eta hasiera hasieratik “irtenbideak bilatzeko” prest egotea? Gainera, ez dute inolako bermerik jasotzen ematen ari diren diziplinazko kaleratzeen uholdeari buruz, eta akordio-proposamenak jasotzen du enpresak ez betetzeko aukera izango duela, baldin eta enpresari “kalte argia” eragiten badio, inolako kontrol mekanismorik gabe. Berriz diogu kontsulta-aldian ez dutela soberakin hori frogatu, eta gainerakoek eskatu dugula etengabe enpresak egin dezala. Logikoa denez, enpresak ez du halakorik egin, ez baitu behar. Horregatik azpimarratu nahi dugu aldez aurretik idatzitako gidoia duen antzerki baten aurrean gaudela, eta uste dugu akordioa aldez aurretik idatzita egongo daitekeela.

LAB, ELA eta ESK sindikatuok zentzugabekeria hori geldiarazteko hartu beharreko ekintzak aztertuko ditugu, bai judizialki, bai sindikalki. Orain, inola ere justifikatu ez diren arrazoi batzuk onartzeak atea irekitzen du, etorkizunean, arrazoi berberei buruz, enpresak neurriak hartu ahal izateko, batzordea babesik gabe utzita. Lanpostuak suntsitzeaz ari gara, horrek dakarren guztiarekin, nahi duten bezala makillatu nahi badute ere, irteera ez-traumatiko gisa, mugikortasun geografiko gisa. Behar beste aldiz errepikatuko dugu: Michelinen ez dago inor soberan.

Orokorrean langabeziak behera egin badu ere, prekaritatea areagotuz doa eta nagusiki emakumeek* egiten dituzte doako zaintza lanak

Hego Euskal Herrian langabezia jaitsi egin da, baina 138.312 langabetutik %58,04 emakumeak* dira.

Langabetu kopuruak behera egin arren, 25 urtetik beherakoen artean gora egin du pasa den urtetik. Era berean, nabarmentzekoa da pasa den urtetik hona migratuen artean langabeziak %4,17 egin duela gora. Beraz, lan merkatuak gazteak eta migratuak beharren arabera erabiltzen ditu eta lehenak izaten dira lan merkatutik kanporatzen.

Bestalde, afiliazioak gora egin du, pasa den hilabetetik 2.305 emakume* afiliatu gehiago baitaude, langabezian 1.239 emakume* gutxiago dauden bitartean. Honek esan nahi du gero eta emakume gehiago dagoela lan bila, bizi unitatearen egoera prekarioa dela medio lanaldi bikoitza egitera behartuta. Izan ere, azken Ikusmiran txostenean jaso zen bezala, emakumeen* bizkar dago zaintza lanen ardura nagusia (etxeko produkzioaren %67,2 emakumeei* dagokie, eta etxeko lanen, haurren zaintzaren edota menpeko pertsonen zaintzaren ardura nagusia ere emakumeena* da). Beraz, modu bikoitzean dago prekarizatua, afiliazio datuak aztertuz gero, lau emakumetik batek baitu lanaldi partziala (afiliaturiko emakumeen %25,5ek), afiliaturiko 10 gizonetik batek duen bitartean (%11k). Aldizkako finkoei dagokienean ere, afiliaturiko emakumeen artean proportzioa handiagoa da (%5,3), gizonezkoen artean baino (%2,8). Gogora ekarri beharra dago kontratu mota honek ezegonkortasuna areagotzen duela eta sektore feminizatuetan zabalduago dagoela (jantokietako hezitzaileak, ikastetxeetako garbitzaileak…).

Lan bila gero eta herritar gehiago egon arren, afiliazioaren gorakadaren datuak azaltzen duen bezala, lan merkatuak herritar horiei enplegua eskaintzeko zailtasunak dituela ere esan daiteke. Izan ere, aurreko enplegurik gabeko herritar gehiago daude pasa den urtearekin zein hilabetearekin alderatuta, eta gaur egun langabetuen %12,25 dago egoera honetan, hau da, urtebete edo gehiago daramalarik lanik egin gabe.

Amaitzeko, manufaktura industriak pisua galtzen jarraitzen du, zerbitzuetan oinarrituriko ekonomiaren mesedetan (azaroko azken egunean, afiliazioaren %73,44 zerbitzuen sektoreari zegokion). LAB sindikatuarentzat kezka iturri da, lan baldintza kaxkarragoak dituen zerbitzuen sektorea nagusitzen ari baita eta lanesku merkeagoa lortzeko beste herrialdeetara manufaktura industria eramatearen ondorioz, menpekoago bilakatzen duelako Euskal Herria.

Azaroaren 30eko Greba Feminista Orokorrak meloi asko ireki zituen, kontraesanak agerian utzi zituen eta zaintzaren beharra eztabaida politikoaren erdigunean kokatu zuen. Gaur publiko egin diren datuok eredua aldatzeko beharra berretsi egiten dute, prekarietatea bizi unitateen barne zein kanpoan dagoela agerian utziz. LAB sindikatuak lantokietan, kalean, instituzioetan eta beharrezkoa den toki guztietan lanean jarraituko du zaintzak erdigunean kokatuz, langile guztion lan eta bizi baldintza duinen alde.

EAEko Gizarte Ekimeneko ikastetxeetako ordezkariekin batera eman dugu prentsaurrekoa gaur

Abenduaren 11, 12, 13, 14 eta 15ean bost greba egun ditugu deituta EAEko Gizarte Ekimeneko ikastetxeetan. Gaur, hitzarmena sinatzea ahalbideratuko duten balizko proposamenak egiteko eskatu diegu berriro ere Kristau Eskola eta AICE-IZEA patronalei.

Gaur ehun ordezkari inguru batu ditugu LAB, ELA, STEILAS, CCOO eta UGT sindikatuok, hainbat ikastetxez inguratuta dagoen Bilboko Bizkaia plazan. Argazki aldarrikatzaile bat dugu dute eta prentsaurrekoa bertan eman dugu ondoren. Patronalei arduraz jokatzeko eta Hitzarmena berritzea ahalbideratuko duten eduki eta proposamenak egiteko eskatu diegu.

Pasa den azaroaren 27rako mahai negoziatzailea deitu zuten patronalek greba dinamikak behartuta. Azken mahai negoziatzailetik 9 hilabete ziren igarota (otsailaren 2tik). Mahaian ordea, ez zen aurrerapausorik egon, patronalek ez baitzuten Hitzarmena berritu ahal izateko proposamenik ekarri. Horregatik sindikatuok abendurako deituta genituen bost greba egunekin aurrera egitea erabaki genuen.

Sindikatuok birritan bilera eskatu ondoren, Hezkuntza Sailak bilera egiteko prest dagoela adierazi digu. Itundutako eskolek dituzten finantzaketa iturrien gaineko gardentasuna kontrolatzeko ardurarekin batera, langileen lan baldintza egokiak bermatzeko ardura berea ere bada. Hala adieraziko diogu bilera horretan eta gatazka hau bideratzeko esku har dezala eskatu.

Sindikatuok gogorarazi dugu ikastetxe hauetako langileek 4 greba egun dituztela eginda, lehena apirilaren 25ean eta hiru egun jarraian urriaren 17, 18 eta 19an. Grebak jarraipen zabala ari dira izaten, %65ekoa batezbeste.

Azkenik, Hitzarmena berritzeko aukera emango duen proposamenik egon ezean, urtarriletik aurrera grebak indartuko ditugula ere iragarri dugu.

Aldarrikapen nagusiak lan zamak arintzeko neurrietan, sektore feminizatu eta prekarizatuenentzat hobekuntzetan, KPIa bermatuko duten soldata igoeretan, lanpostuak mantentzeko neurrietan eta Lanbide Heziketako edukietan oinarritzen dira. Euskara planak, berdintasun planak eta lan osasuna eta bereziki arrisku psikosozialak abordatzeko planak ere jomugan ditugu sindikatuok.

Garbiñe Aranburu: “Zaintzaren iraultza martxan da, eta ez dauka atzera bueltarik”

LAB sindikatuko koordinatzaile orokorra Hamaika Telebistako Kolpez Kolpe saioan aritu da gonbidatu gisa asteburuan.

Hainbat gairi heldu die elkarrizketan zehar, baina batez ere azaroaren 30ean bizi izan genuen lehenengo Greba Feminista Orokor historikoaz jardun du. Hala, nabarmendu du aitzindaritza markatu dugula geure herrian bertan nahiz geure mugetatik kanpo, eta emaitza “ikusgarria” izan dela gaineratu du. Emaitza horrek, gainera, erakusten omen du “azken urteetan mugimendu feministak eta sindikalismotik bertatik ere feminismoa lantzeko eginiko lan itzela, eta esan dezakegu zaintzaren iraultza martxan dela eta zaintzak behar duen eraldaketak ja ez daukala atzera bueltarik”.

Grebaren ezohikotasuna ere ez du alde batera utzi. Sistemak balioan jartzen ez dituen zaintza lanak ikusarazteko xedea izan du, eta horrek prozesuan bertan ere eragina izan du; besteak beste, “grebaren eragina baloratzeko beste modu bat” ekarri duela aitortu du Aranbururuk, hasteko eta behin, zaintzaren eremuan diharduten askok ez dutelako greba bere horretan egiteko aukerarik izan eta parte hartzeko eta ikusarazteko beste modu batzuk landu direlako.

Bestalde, elkarlanaren pisua ere azpimarratu du. Izan ere, prozesu guztian zehar sindikatuek ez ezik, mugimendu feministak izan du lidergoa, eta lan partekatu horren bidetik jarraitu nahiko lukete bidea, koordinatzaile orokoorraren esanetan.

Elkarrizketan zehar, baina, bestelako gaiak ere jorratu dira, baita modu zirikatzailean jorratu ere. Hala, esate baterako, galdera azkarren tartean Iñigo Urkullu edo Imanol Pradales nahiago ote duen galdetu dio Aranbururi Naroa Iturri aurkezleak. Aranburuk, ordea, ezberdintasun gutxi ikusten ditu bien artean, patronalak diseinatutako “robot erretratua” baita, bere ustez, EAJko hautagai berria, eta, horrenbestez, orain artekoaren jarraipena baino ez dela izango adierazi du. Gaineratu du hurrengo lehendakaria emakumea izatea gustatuko litzaiokela berari, baina feminista ere izan beharko lukeela.

Lidl Gipuzkoan grebara joko dugu abenduaren 7an eta 9an

Supermerkatu katean lan-baldintzen hobekuntza eskatuko dugu, behin eta berriro eskaerak helarazten saiatu arren arduradunek etengabe entzungor egin digutelako.

LAB sindikatuan greba deitzeko hartu dugun erabakiarekin, lehenik eta behin, egungo lan baldintzak hobetu nahi ditugu. Hala, honako puntu hauek aldarrikatuko ditugu ostegunean eta larunbatean:

> Gipuzkoako Industria eta Elikadurako hitzarmenean dauden kategoria altuagoetarako ekiparazioa

> Ordaindutako baimenak langile bakoitzak erabakitzeko noiz gozatu

> Garraio-plusa lantokitik 2km baino gehiagora bizi diren langileentzat

> Prestakuntza-plusa. Prestakuntza-ordu bakoitzeko soldataren % 25eko igoera jaso dezala formakuntzaz arduratzen den kutxazainak.

> Supermerkatuko deskontua: langileek %10eko deskontua izatea.

> Eszedentziaren eta lanaldiaren murrizketaren iraupena seme-alabak 14 urte izan arte luzatzea

> Azterketa ofizialengatik ordaindutako baimena izatea

> Udako larunbat arratsaldeek, maiatzetik irailera, aparteko orduen balioa izatea

> Abenduaren 24an eta 31an 15:00etan lanaldia amaitzea

Aipaturiko puntu horiez guztiez gain, baina, azkenik grebaren hautua egin dugu, nagusiki, haserre eta itxaroteaz nekatuta gaudelako.

Izan ere, ukaezina eta zilegi da: langileak dira denda aurrera ateratzen dutenak, arazoak daudenean egoera konpontzen dutenak, bezeroaren aurrean aurpegia ematen dutenak, lankideei lagundu asmoz egin beharko ez lituzketen lanak egiten dituztenak…. Eta ordainetan ez dute ezertxo ere jasotzen. Beren lanari esker aberasten diren bitartean, langileen baldintzek berdin jarraitzen dute edo, are, okerrera egin dute. Geroz eta presio gehiago, lan karga handiagoa, pisuak ez dira murrizten…

Onean saiatu gara, ez behin, ez bitan. Etengabe. Beti izan dugu borondatea hitz egiteko, eskaerak egin ditugu, baita proposamenak aurkeztu ere, baina etengabe erantzun bera jaso dugu: “Begiratuko dugu”. Inoiz ezertara iristen ez diren hitzak dira, denboran elkarrizketak luzatu bai, baina baldintzak hobetzeko benetako asmo zintzorik ez baitago. Langileak ez daude itxaroteko edo beste fede ariketa bat egiteko prest. Nekatu dira heltzen ez diren erabakien esperoan egoteaz.

Hori dela eta, abenduaren 7 eta 9an Gipuzkoako LiDL supermerkatuetako langileak grebara doaz.

Nafarroako landa eremuko langileek sektoreko prekaritatea behingoz amai dadila exijitu dute Iruñean

Landa-eremuko langile gehienak migratzaileak dira, beste herrialde batzuetatik datoz, eta Nafarroako lurra lantzen dira, guztiok jan ditzagun hainbeste harrotasunez aipatzen ohi ditugun barazki fresko horiek. Nafarroan gero eta talde handiagoa da, baina haien egoera ahulak patronala baliatzen du haiek ustiatzeko.

Ez dugu ezer berririk esaten lan-baldintzak onak ez direla salatzen dugun bakoitzean. Oso soldata txikiak dituzte, lan-baldintza gogorrak, bai bero handia egiten duenean, bai euria egiten duenean, edota elurra egiten duenean. Gainera, askotan, legeak arautzen dituen lan-eskubide oinarrizkoenak errespetatzen ez dituzten lurjabeentzat lan egin behar izaten dute.

Hitzarmen berria negoziatzen ari den honetan, LAB sindikatuan jakin badakigu prekarietatearekin amaitzea, soldatak duintzea, lan-istripuekin amaitzea eta zor kolonialaren ordainketa eskatzea ezinbesteko baldintzak direla. Horregatik, hona hemen hitzarmen berrirako egin ditugun aldarrikapen nagusiak:

• KPIaren bermea soldaten igoeretan, soldatak bizitzak gora egin duen bezala igo daitezen.

• Lanaldi jarraia izatea eta bi atseden egun.

• Lanera joateko garraioa ordaintzea, istripu hilgarririk gerta ez dadin, gasolina ordaintzeko ezintasunetik goizeko 5etan errepide nazionaletan bizikletaz joatera behartuta baidaude.

• Senitartekoen distantzia kontuan hartzen dituzten baimenak izatea eta haiek zaintzeko aukera ematea.

• Lan egiten ez dutenean langabezia kobratu ahal izatea.

• Peoi biltzailearen kategoria bidegabea eta esklabista kentzea.

• Lanaldien benetako kontrola, benetan lan egiten diren orduen iruzurra saihesteko.

Hori guztia dela eta, gaur kalera atera gara, Nafarroako landa eremuan dauden gehiegikeriak buka daitezen eskatzeko, lur honetako herritar guztientzat lan-baldintza berdinak ezartzeko eta instituzioei exijitzeko bizi garen pertsona guztiok bizimodu duina izan dezagun berma dezatela.

Nafar langileok erabaki nahi dugu, lan kode eta gizarte segurantza propioa orain

Pasa den urtean Foru Hobekuntzak 40 urte bete zituen. Hala, 2022ko maiatzaren 13an, Iruñean, Foru monumentuaren azpian egindako agerraldian «Altxa gaitezen. 40 urteren ondoren, egin dezagun posible!» adierazpena publiko egin zuen LAB sindikatuak.

Berrogei urte igaro ondoren, Hobekuntzak utzitako saldoa defizitarioa da. Hala da demokratizazioari dagokionez, esaterako Euskararen Legea, baina baita bizi eta lan baldintzei dagokienez ere, Nafarroako bi langiletik bat prekarietate egoeran bizi da.

Euskararen eguna den honetan, euskararekiko defizit historiko hori zuzentzeko unea da. Duela 2000 urte euskaraz idazten zuten lurraldean egun hizkuntz propio hori ez da ofiziala. Adibide esanguratsu honek argi erakusten du euskarak errespetua eta garapen jasangarri bat behar duela: sortzen duen aniztasunaren eta aberastasunaren babesa, sustapena eta prestigioa, ofizialtasuna. Eskubide guztiak pertsona guztientzat.

Nafarroako Parlamentuak Foru Hobekuntzaren Legea eguneratzeko ponentzia ireki du. Duela lau hamarkadetan Nafarroa libre eta zorionekoa ez izateko ezarri ziren mugak gainditzeko abagunea izan beharko luke. Bide bat espainiar Konstituzioaren menpeko autonomia estatutu bat izatetik, etorkizuneko aukera guztiak ahalbideratuko dituen estatus politiko berria igarotzeko.

Oraingo honetan, bai. Ezinbestekoa da, prozedura demokratikoa irekitzea, eztabaida prozesu zabal eta mugarik gabea irekitzeaNafarroako eredu sozial, ekonomiko eta instituzionalari buruz, eta espainiar Estatuarekin eta gainerako euskal lurraldeekin izan nahi ditugun harremanei buruz. Eta horren emaitza erreferendum baten bidez berretsiko dena.

Gizarte eta lan eremuari dagokionez, ezinbestekotzat jotzen du LABek lan harremanetarako eta babes sozialerako esparru propioa eratzea, bai eta lan kode eta gizarte segurantza propioa ere. Espazio sozio-ekonomiko propioa, eskumen osoekin eta gizarte eta lan arloko gaiak erabakitzeko gaitasunarekin. 40 urte hauetan argi geratu da lan harremanen estatalizazioak eskubideak galtzea dakarrela; eta, alderantziz: hitzarmen propioak edukitzea (esate baterako, Esku-hartze Sozialeko hitzarmen berria eta egoitzen sektorerako erreklamatzen duguna) eta lege propioak edukitzea (esate baterako, azpikontratazio publikoetan ezarritako klausula sozialak) onuragarria dela Nafarroako langileentzat. Onuragarria izanen litzatekeen bezala gutxieneko soldata eta pentsioa ezarri ahal izatea, edota zaintza sistema publiko komunitarioa lege propio baten bidez garatzea.

Nafar langileok aldaketak behar ditugu, bai ekonomian, bai eredu instituzionalean. Nafarroak tresna berriak behar ditu herri gisa, gure lurraldeko gehiengo sozialaren eskakizun sozial, politiko, linguistiko eta kulturalak bermatzeko eta ahalbidetzeko. Biok ala biok burujabetza behar dugu.

Gora Nafarroa! Gora euskara!

Prozesu historiko baten emaitza izan den Greba Feminista Orokorraren arrakastaren ondoren, erantzukizunen ordua heldu da: zaintza sistema publikoa, orain!

Azaroaren 30eko Greba Feminista Orokorraren ondoren, agerraldi bana egin dugu Gasteizen (EAEko Lehendakaritzan) eta Iruñean (Nafarroako Gobernuan), atzoko egunaren balorazioa egin eta hemendik aurrerako bidearen berri emateko. Zaintzaren inguruko Herri Akordioa lantzeko bidean, bilera bana eskatu diegu Hego Euskal Herriko instituzio nagusiei.

Agerraldietan aurkeztutako irakurketa:

Greba egun historikoa, prozesu historikoa. Orain erantzukizunak: Zaintza sistema publikoa orain.

Zorionak Euskal Herriko txoko ezberdinetan kaleak hartu genituen guztioi. Zorionak Mugimendu Feministari, beste behin ere kaleak hartzeko, proposamen integralak egiteko eta antolatzeko dugun gaitasuna erakutsi dugulako. Zorionak ere, prozesura batutako eragile soziosindikalei, bidea elkarrekin egin dugu eta azaroaren 30eko egun historikoa lanerako eta parte hartzeko apustuari esker atera genuen aurrera. Berriz diogu, biba gu!

Behin eta berriro errepikatu dugu greba eguna garrantzitsua zela, baina are garrantzitsuagoa dela prozesua. Askotariko lanek elkartu gaituzte: asanbladak sortu, zeudenak mantendu, aliantza berriak josi, batez ere etxeko eta zaintza langileekin, zaintza eskubide kolektiboaren aldeko aldarria sozializatu, orain arte gai honekin iritsi gabeko sektoreetara iritsi, Mugimendu Feministatik egindako proposamenak gizonekin partekatu eta elkarlanerako espazioak sortu, erantzukizuna exijitu, hurrengo pausoak erabaki… amaigabea da zerrenda.

Hau guztia hasi genuenean, argi genioen sistema hau sostengaitza zela. Zaintza lanak feminizatuak, arrazializatuak, merkantilizatuak eta pribatizatuak egoteari uztea urgentea zela. Horiei aurre egiteko antolatu eta mekanismoak martxan jarri behar genituela argi genuen. Eta ari gara, helburu horiek betetze bidean lanean ari gara.

Atzoko eguna ere horren baitan kokatzen dugu. Gainera, bagenekien, GREBA FEMINISTA OROKORRAREN kontzeptua berria zela, eta ez zela erraza izango hori antolatzea, baina lortu dugu! Borroka molde berriak eta greban parte hartzeko modu berriak asmatu ditugu. Grebaren betiko iruditegia irauli dugu.

Izan ere, greba egitearen erabakia hartu genuenean, jakitun ginen hasieratik hutsune bat izango genuela. Jakitun ginen zaintza langile askok ezingo zutela egun osoko lan-uzterik egin, greba egiteko eskubidea urratzen zaielako. Kontraesan horren aurrean, greba egiteko modu ezberdinak bilatzeko bideak asmatu ditugu. Zaintza eta etxeko langileen elkarteetatik forma berriak proposatu dira. Egoteko forma politizatuz, beraz, hein batean lortu dugu prozesu aberasgarriago bat izatea, nahiz eta aurrera begira ere, bide luzea dugun egiteko.

Bestalde enpleguaren eremuari dagokionean, jarraipen eta babes handia izan zuen atzoko greba egunak. Aipatzekoa da zaintza eredu hau eraldatzearen beharra Euskal Herriko lan zentro gehien gehienetara iritsi dela: 1.500 komitetik gora atxikitu dira, piketeak egin ziren eremu eta sektore askotan, industriagune asko kolapsatuta egon ziren eta jarraipena zabala izan da:

Zaintzaren eremuan gehiegizko zerbitzu minimoen eragina agerikoa izan zen, baina horren gainetik jarduera ez normalizatua lortu zen, eta lanean aritu ziren emakume askok grebaren aldekotasuna adierazi zuten. Zahar egoitzetan eta eguneko zentroetan, zerbitzu minimoek guztiz baldintzatu dute, hala ere,  greba egin zezaketen langileen artean % 90ek baino gehiagok egin zuten greba. Etxez etxeko laguntzan ere greba egiteko eskubidea dutenen artean, jarraipen zabala izan zuen.

Hezkuntzan, EAEko eskola publikoetan, haurreskoletan eta Ikastoletan jarraipen handia jaso genuen, %70-75 bueltan, baita Nafarroako Ikastoletan ere, %90tik gora. Komunikabide ezberdinetan ere inzidentzia garrantzitsua izan zen, EITBn esaterako.

Salatzea ere, beste behin ere Osakidetzako milaka langileri greba eskubidea ukatu zietela.

Aipatzea, garraio publikoan izandako jarraipena, Eusko Tren eta Metron, zerbitzu minimoak bakarrik aritu ziren eta. Azkenik, industriari dagokionez, Gipuzkoan nabaritu zen gehien, enpresa garrantzitsuak itxita, baina baita Bizkaiko zonalde batzuetan ere, adibidez Durangaldean.

Greba honen beste erronketako bat, gizonen parte hartzea izan da. Esan beharra dugu gizon batzuek hartu dutela gaiarekiko ardura, eta asanbladetan eta kalean zegokien posiziotik aritu direla. Hala ere, beste askok ez dute hala egin. Eta gaurkoan ere atzoko mezu bera helarazi nahi diegu: hartu dagokizuen ardura!

Azkenik, grebako manifestazioetan esan bezala, euskal gobernuei zuzentzen gatzaizkie. Gaurkoan, greba egun historikoaren hurrengo egunean, EAEko Lehendakaritza aurrean eta Nafar Gobernuaren aurrean elkartu gara:, Gasteizen eta Iruñean. Eskakizun argi bat dugu zuentzat: mahai intersektorial bat sustatu dezazuela. Sektore anitzez osatutako lan eta eztabaida mahai bat. Honen osaketaren nondik norakoez, egin dugun Herri Akordioaz eta aurrera begirako pausuen gainean hitz egiteko, lehen bilera eskaera bat egin dizuegu.

Laster erantzun bat jasotzeko esperoan amaitzen dugu gaurko agerraldi hau.

Greba Feminista Orokorrarekin ez zen ezer amaitu. Orain herriz herri sortutako su txikiak piztuta mantentzea dagokigu. Aurrera begira ere zaintza eskubide kolektiboaren alde eta zaintza sistema publiko eta komunitario baten alde lanean jarraituko dugu. Badugu zer asmatu, zer irabazi, zer sortu eta mantendu. Aldi berean mobilizazio berriak antolatuko ditugu eta Herri Akordioan sakontzen jarraituko dugu.

Gora borroka feminista!

GREBA FEMINISTA OROKORRA HERRIZ-HERRI

GIPUZKOA

GIPUZKOA (Goiza)

[ngg src=”galleries” ids=”8″ display=”basic_thumbnail”]

Gipuzkoa (Eguerdia)

[ngg src=”galleries” ids=”9″ display=”basic_thumbnail”]

Gipuzkoa (Arratsaldea)

[ngg src=”galleries” ids=”10″ display=”basic_thumbnail”]

Araba

Araba (Goiza)

[ngg src=”galleries” ids=”2″ display=”basic_thumbnail”]

Araba (Eguerdia)

[ngg src=”galleries” ids=”3″ display=”basic_thumbnail”]

Araba (Arratsaldea)

[ngg src=”galleries” ids=”4″ display=”basic_thumbnail”]

Nafarroa

Nafarroa (Goiza)

[ngg src=”galleries” ids=”11″ display=”basic_thumbnail”]

Nafarroa (Eguerdia)

[ngg src=”galleries” ids=”12″ display=”basic_thumbnail”]

Nafarroa (Arratsaldea)

[ngg src=”galleries” ids=”13″ display=”basic_thumbnail”]

Bizkaia

Bizkaia (Goiza)

[ngg src=”galleries” ids=”5″ display=”basic_thumbnail”]

Bizkaia (Eguerdia)

[ngg src=”galleries” ids=”6″ display=”basic_thumbnail”]

Bizkaia (Arratsaldea)

[ngg src=”galleries” ids=”7″ display=”basic_thumbnail”]