LABLangile Abertzaleen Batzordeak

Iñaki Igerategi Lizarribar lankidea atxilotu dute bart Tolosako Suhiltzaile Etxean, bertan lanean ari zela. Polizia operazio berean atxilotu dute, baita ere, Juan Ignacio Otaño Ttinto.

Goizeko 02:00ak aldera azaldu dira guardia zibilak Oriako Suhiltzaile Etxean, eta esku burdinak jarrita eraman dute Iñaki, laneko arropekin.

Bien etxeak eta garaje bat miatu dituzte ondoren, eta 09:30ak aldera Madrilera eraman dituzte ibilgailu banatan guardia zibilek.

Atxilotuen eskubideak ez urratzea eskatzen dugu. Izan ere, oso kezkatuta gaude atxilotuei inkomunikazio garaian eman diezaieketen tratuaz, besteak beste. Gogora ekar ditzagun, esate baterako, Euskal Memoria fundazioaren datuak: azken 50 urteetan, 35.000 bat euskal herritar atxilotu dituzte eta horietatik 10.000 bat torturatu dituzte.

Atxilotzea, errugabetasunaren printzipioa ukatzea, inkomunikatzea eta torturatzea ez da, noski, gatazka konpontzeko metodorik aproposena. Metodo agortua da, atzera begirakoa, gatazka zalea. Euskal gizarteak beste bide-orri bat aukeratu du, aurrera begirakoa.

Gure elkartasuna adierazten diegu atxilotuei eta horien senideei, eta atxilotuen aldeko mobilizazioetan parte hartzeko deia egiten diegu Gipuzkoako Foru Aldundiko langileei. Hitzordua, gaur arratsaldeko 19:30ean, Andoaingo Zumea Plazan.

Donostian, 2012ko otsailaren 21ean

El Instituto Foral de Asistencia Social (IFAS), que presta atención en Bizkaia a los colectivos más necesitados como residencias para la Tercera Edad, hogares para niños y niñas tuteladas, centros para personas con discapacidad, etc, viene reduciendo desde el año 2010 las sustituciones de personal; primero un recorte del 25%, en 2010 y 2011, a lo que hay que añadir un 34% adicional en 2012, según el presupuesto de la Diputación Foral de Bizkaia. Esto quiere decir que, en realidad, no se están sustituyendo la mayoría de las ausencias del personal por vacantes, enfermedad, permisos, vacaciones… y que por lo tanto el servicio público se queda desatendido por falta de personal. Es más, es habitual que el número de trabajadores y trabajadoras sea menor que el que el IFAS suele fijar como servicios mínimos, p. ej. en caso de huelga, y así y todo no contratan personas sustitutas.

Las consecuencias son graves:

• El mayor perjudicado es la persona usuaria. Por poner algunos ejemplos: la persona mayor que no podemos duchar por falta de personal, el apoyo en actividades extraescolares que no podemos ofrecer a los/as niñas/as en nuestros hogares, las salidas que no podemos realizar con los/as chavales/as en centros para personas con discapacidad, las instalaciones que no podemos limpiar dignamente… Son cientos los ejemplos que podemos poner.

• Todas/os sabemos lo que sucede cuando alguien falta en algún turno: la carga de trabajo aumenta para el resto del personal con lo que eso supone, si tenemos en cuenta que trabajamos con personas y no con maquinaria ni fabricando tornillos. El recorte en este caso recae sobre las espaldas del personal… siempre del mismo personal, porque ¿las espaldas de los “jefes/as” se ven afectadas? Evidentemente, no.

• Destrucción de empleo: En esta coyuntura económica tan dura es una irresponsabilidad destruir empleo, porque las sustituciones suponen contratos de trabajo para numerosas personas que únicamente así pueden dignificar sus condiciones de vida.

Paradójicamente, mientras se producen estos salvajes recortes, tanto la Diputación como el IFAS siguen sin querer meter mano a sus privilegios, en forma de complementos personales o de dedicación, dietas, coches oficiales, taxis, "visas"… (que suman más de 8 millones de euros anuales), además de mantener una superestructura de jefes, subjefes, asesores, etc.

Gizarte Urtgazpenerako Foru Erakundeak (GUFE), behar gehien duten kolektiboei ematen die zerbitzu eta babesa; hirugarren adineko egoitzak, tutoretza duten umeen etxebizitzak, minusbaliotasuna duten pertsonen egoitzak, etabar. 2010. urteaz geroztik, Gufe-k arlo hauetan langile ordezkapenak murriztu egin ditu. Lehen murrizketa %25ekoa izan zen baina orain %34 gehitu behar diogu Foru Aldundiaren 2012rako aurrekontua aintzat hartzen badugu.

Datu hauek zer esan nahi dute? Gaixotasun, baimen edo oporren ondorioz izaten diren gabeziak, neurri handi batean ez direla betetzen eta honen ondorioz, langile faltagatik, zerbitzu publikoa bete gabe geratzen dela. Oso deigarria da ohiko edo eguneroko langile kopurua, GUFEk berak gutxiengoak ezarri behar direnean (grebetan adibidez) jartzen dituenak baino txikiagoak direla. Hala eta guztiz ere, ez dituzte hauek ordezkatuko dituzten langilerik kontratatzen.

Ondorioak oso larriak dira:

• Erabiltzaileak pairatzen ditu langile faltaren ondorio nagusiak. Langile faltaren ondorioz, Adineko pertsona dutxatzen ez denean, gure etxebizitzetan ditugun umeei eskola-ordutik kanpoko jarduerarik bermatu ezin diegunean, minusbaliotasuna duten umeei irteerak eta txangoak ematerik ez dugunean, instalakuntzak behar diren moduan garbitu ezin direnean,… Ehunka adibide jarri ditzazkegu, zoritxarrez.

• Denok dakigu txandako lankide bat falta denean zer gertatzen den: gainontzekoen lan-karga handitu egiten dela. Kontuan eduki behar da ez dugula makinekin edo torlojuak egiten lan egiten, pertsonekin baizik. Murrizketak, gure bizkar gainean erortzen dira zuzen-zuzenean, hau da, betikoen bizkar gainean… Gure nagusien bizkarren gainean ez, noski!

• Enpleguaren suntsitzea: Egoera ekonomiko larri honetan, arduragabekeri itzela da enplegua suntsitzea. Ordezkapenak lankontratuak suposatzen dute eta hauen bitartez, pertsona horiek beraien bizi baldintzak duin bihurtu ditzakete. Murrizketa hauen aurrean, Aldundiko zein Gufe-ko agintariek beraien pribilegioak ez dituzte kentzen ez eta murrizten: gehigarri pertsonalak, dedikazio gehigarriak, dietak, kotxe ofizialak, taxiak, “visa”k… mantentzen dira (hauek guztiak urtero 8 milioi eurotik gorako gastua suposatzen dute). Hau guztia gutxi balitz, superestruktura ere mantentzen dute: nagusiak, nagusi-ordeak, aholkulariak…