2025-12-25
Blog Página 1163

LABek Gipuzkoako Foru Aldundiko hauteskunde sindikalak irabazi ditu, ordezkaritza handituz

Atzo, abenduak 3, Gipuzkoa Foru Aldundiko hauteskunde sindikalak ospatu ziren eta LABek lehenengo indarra izateari eutsi ezezik, ordezkaritza handitu du langile laboraletan delegatu bat gehiago lortuz. Bozka kopuruetan ere hazkunde handiena izan duen sindikatua izan gara.

Emaitza hauek lau urteetan egindako lan handiaren emaitza dira. Gure ustez, zerbitzu publikoen eta langileen lan baldintzen alde egindako lana saritu nahi izan dute Aldundiko langileek. Zentzu horretan, gure esker ona adierazi nahi diegu beraien konfidantza guregan jarri dutenei, eta adierazi bertako langile guztien lan eskubideen alde eta gipuzkoarrok kalitateko zerbitzu publiko batzuk izatearen aldeko konpromisoa berresten dugula hemendik aurrera ere.
 
SINDIKATUA
2010 BOZKAK
2010 ORDEZKARIAK
2014 BOZKAK
2014 ORDEZKARIAK
ALDEA
LAB
312
9
325
10
1
ELA
215
8
222
7
-1
CCOO
195
6
197
6
0
BAZKUNA
152
5
136
5
0
GUZTIRA
874
28
880
28
0
 

 

 

 

 

 

 

Gipuzkoako metalgintzako hitzarmenen alde Azpeitian izango da bihar LAB

0

Bihar, hilak 4, LAB sindikatua Azpeitian izango da metalgintzako herrialdeko hitzarmenen defentsan. "Prekarietateari STOP! ADEGI lapurrak, hitzarmenak orain!" lelopean, elkarretaratzea egingo dute sindikatuko herriko plazan arratsaldeko 18:30etan.
 

 

 

Abenduak 10: Euskal Herrian pairatzen ditugun giza eskubide urraketak salatzeko eguna

Giza Eskubideen Nazioarteko Egunean, abenduak 10, Etxerat elkarteak Zapi Kateak osatuko ditu Baiona, Iruñea eta Gasteizezen. Herri honetan ematen diren Giza Eskubideen urraketak salatzeko, ezagutarazteko, kalean islatzeko. Etxeratek bereizgarri duten zapia heltzera gonbidatu ditu euskal herritarrak eta LABek gonbitea jasoz, bat eginez, euskal langilegoari bertan parte hartzeko deia luzatu nahi dio.

Etxerat elkartearen deialdia
ABENDUAREN 10EAean DISPERTSIOAREN AURKAKO ZAPI KATEAK DEITU DITU ETXERAT ELKARTEAK

«Abenduaren 10ean Giza Eskubideen Nazioarteko Eguna ospatuko da. Indiatik, Irakera, Saharatik Palestinara, Giza Eskubideen Eguna. Egun berezia da Giza Eskubideen eguna hemen gauden guztiontzat. Bereziak, astebururo, uneoro, gure eskubideak eta hainbeste maite ditugun senide eta lagunena, urratuak direlako, sistematikoki. Euskal Herrian, testuinguru politiko berri honetan, oraindik ere, eskubide urraketa sistematikoak ematen ari direlako.

Urte luzeak dirauen gatazka honen zuzeneko biolentzia eta erasoa pairatzen ari garen bakarrak egun gu gara;euskal preso politikoen lagun eta senideentzako ez da garai berririk oraindik. Gure senideak lehen bezain urrun ala lehen baino urrunago daude kasu askotan. Ezagutu berri dugun Alicia Sáenz de Lacuesta presoaren Logroñotik Castellorako trasladoa bezalako mendekuaz ari baikara. Urruntze argi eta garbia.

Guri, astebururo, milaka eta milaka kilometro egitera behartzen gaituzte. Urduritasuna, nekea eta tentsioa dira, horren ondorioz, gure eguneroko ogia. Baina ez hori bakarrik. Larriki eri dauden presoen aurkako espetxe politika krudela eta basatia da, erabateko isolamendu egoerak bere horretan jarraitzen dute, presoen aurkako eraso fisikoak, edota katxeo eta jazarpenak guretzako. Dispertsioaz gain, beste hamaika mendeku. Giza Eskubideen aurkako erasoak; astero, uneoro, sistematikoki. 25 urte hauetan, 16 hildako eragin ditu dispertsioak. Ehunka zauritu, jazotako istripuetan. Aitortzarik inoiz izan ez duten biktimak. Aurten bakarrik, hamar izan dira dispertsioak eragin dituen istripuak. Zein helbururekin? Noren mesedetan? dispertsio politikaren beste biktimarik egongo ez denik, inork ezin ziurta dakiguke… hori da gure errealitate gordina.

Horregatik, hau guztia salatzeko, Giza Eskubideen Nazioarteko Egunean ekimen berri bat abiatuko dugu Abenduaren 10-ean Zapi Kateak osatuko ditugu Baionan, Iruñean eta Gasteizen. Herri honetan ematen diren Giza Eskubideen urraketak salatzeko, ezagutarazteko, kalean islatzeko. Etxeraten bereizgarria den zapia heltzera gonbidatu nahi ditugu euskal herritar oro. Giza eskubideen urraketen aurka dagoen orok zita bat du Gasteizen, Iruñean edo Baionan egingo diren Zapi Kate berezi hauetan.

Senideak, lagunak, ezagunak eta ezezagunak; sortu ditzagun, guztion artean, giza eskubide guztien aldeko zapi kateak. Elkartasunaren kateak. Salaketa eta konpromisoaren kateak. DISPERTSIOAREN AURKAKO ZAPI-KATEAK.

Esan bezala, hiru deialdi luzatu nahi ditugu. Baionan, Renne Cassin, Giza Eskubideen Aldarrikapen Unibertsalaren karta-ren egilea jaio zen etxetik, Baionako Herriko Etxera osatuko dugu zapi katea, arratsaldeko 18.30-etan.

Iruñean, Legebiltzarrean, goizeko 12.00etan.

Gasteizkoa izango da zapi katerik luzeena. Fray Francisco de Vitoria pasealekuan dagoen Espainiako Gobernuko Delegaritzaren aurretik hasi, Ajuria Enea aurretik igaro eta EAEko Legebiltzarreraino iritsiko baita zapi katea.

Hauetan parte hartzera deitzen dugu euskal gizartea. Parte hartu giza eskubideen urraketa etengabekoa dela plazaratzeko. Horregatik, deialdi berezia luzatu nahi diogu euskal gizarteari ekimen berri honetan parte hartzeko. Dispertsioarekin amaitu behar dugulako. Dispertsioa salatu egin behar dugulako. Giza Eskubideen aurkako erasoei amaiera jarri behar diegulako.

Hartu zapiaren beste aldea. Baionan, Iruñean edo Gasteizen.

Ekimen nazional honetan parte hartzera gonbidatu nahi ditugu euskal herritar guztiak.

Eskerrik asko,
Etxerat elkartea»
 

 

 

LABeko delegatuekin solasean

Hauteskunde sindikaletan murgilduta gauden honetan zer hobe delegatuei hitza ematea baino. Silvia Martinez, Diego Roca, Koldo Fernandez de Pinedo, Edurne Lekunberri, jabi Arriola eta Luz Ibañezek delegatuekin izan gara 170. zenbakian.

Silvia Martinez, delegada de LAB en la empresa Ercoreca


Koldo Fernandez, LABeko delegatua Rubi enpresan


Diego Roca, delegado de LAB en la empresa ATOS




Edurne Lekunberri, LABeko delegatua Iruñerriko Egunsenti haurreskolan


Luz Ibañez Juaristi, LABeko delegatua BIHARKO enpresan


Jabi Arriola, delegado de LAB en la empresa PINE


{linkr:related;keywords:iraultzenElkarrizketa;limit:15;title:Bideo+gehiago}

Langileok aldaketa euskaraz! Kalean zein lanean, askatasunean

Edurne Larrañaga LABeko euskara idazkaria eta Alberto Ugarriza LABeko euskara idazkaritzako kidea

 Euskal herritar guztiok gure eskubideak, gure lurraldean, euskararen lurraldean, izan behar ditugu bermatuak. Nola bestela? Botere publikoen ardura eta erantzukizuna da berme horiek eskaintzea herritar guztiei, langile guztiei, askatasunean aukera egin dezaten. Era berean, botere publikoek eskubide horiek bermatzeko egiturazko neurriak hartu behar dituzte, ez neurri sinbolikoak. Ezin dugu onartu XXI. mendean euskararen normalizazioa etengabe susmopean egotea edo inposizio nahiz alferrikako gastua dela argudiatzea.

Hizkuntza Eskubideen Adierazpen Unibertsalak honela dio 1. Artikuluan: “hizkuntza eskubideak, batera, gizabanakoenak eta taldeenak dira”. Euskara moduko hizkuntza minorizatuen kasuan, hiztun komunitateak etengabe ibili behar dugu gure hizkuntza eskubideak aldarrikatzen.

Espainian eta Frantzian haien hizkuntzarekin bestela egiten dute. Badaezpada ere, argi idatzia agertzen dute Espainiako eta Frantziako legerik garrantzitsuenetan hizkuntza horiek jakin beharrekoak direla. Espainiako konstituzioaren 3. Artikuluan “Estatuko hizkuntza ofiziala gaztelania da eta espainol guztiek dute bera ezagutzeko beharra eta erabiltzeko eskubidea”. Frantziako Konstituzioan, hasieran agertzen ez bazen ere, 1992ko emendakin batean 2. Artikuluari esaldi berri bat sartu zitzaion “2.1 Errepublikako hizkuntza frantsesa da”. Bada, estatu bi horiek, horixe bera ukatzen diote euskarari, euskararen lurraldean.

Orokorrean, hizkuntza eskubideen urraketa larria bada ere, lan munduan egoera are okerragoa da. Ustez, lantokietan langileek askatasun osoa daukagu enpresa barruan izaten ditugun harremanetan zein enpresaz kanpokoetan hizkuntza hautatzeko. Enpresaburuen borondatearen esku dago, ordea. Bestalde, askatasun hori gauzatu ahal izateko oinarrizko baldintzak behar dira. Euskararen kasuan, askatasun hori berme guztiekin gauzatu ahal izateko euskara ezagutu behar da, ezinbestean. Une honetan, askatasun osoa aipatzen da, baina nola liteke askatasuna izatea, euskara jakin ezean? Askatasun hori berme guztiekin gauzatzeko, langileok ezin elebakarrak izan.

Perbertsioa da lan hizkuntza eta zerbitzu hizkuntzaz aritzea, langileari herritar izaera ukatu egiten bazaio lantokian, hizkuntza eskubideen jabe izateko aukera ukatu egiten bazaio.

Langileok argi dugu eskubideak ez ditugula berezkoak, sortu eta borrokatu egin behar ditugula. Egungo eredu sozioekonomiko kapitalistan lan harremanak gaztelaniaz eta frantsesez eraikiak izan dira eta langile klaseak hizkuntza eskubideen zein aukeren pertzepzio objektiborik ez dugu, ezta subjektiborik ere ez. Jakin badakigu, eskubideen bermea eta askatasuna ez direla botereak emanak edo oparituak, baizik eta, gehien-gehienetan, borroka prozesu luzeen ondoriozko emaitzak direla.

Langileok gure hizkuntza eskubideez jabetu behar dugu. Lanean eta lantokian langileok euskaraz aritzeko eta lan harremanak euskaraz gauzatzeko eskubidea eskuratu behar dugu. Langileok jabetu behar dugu euskara ezagutzeko eskubidea dugula eta euskara ez jakitea ez dela eskubide bat, aukera bat baizik. Herritarron bizitzaren parte handiena lanean igarotzen dugula kontutan harturik, ezinbestekoa zaigu gure jarduera eta harremanak euskaraz burutzeko eskubidea bermatua edukitzea.

Egungo krisialdian murgildu gaituen eredu sozioekonomikoa gaztelaniaz eta frantsesez eraikia izan da. Eredu sozioekonomiko menderatzaile horrek langileok elebakartasunera kondenatzen gaitu. LABek argi du krisialditik aterako gaituen eredu sozioekonomikoa euskaratik eta euskararentzat eraikia izan behar duela. Eredu sozioekonomikoan aldaketa euskararen normalizazioaren mesederako izango dela. Langileon interesak hizkuntza eskubideak errespetatzetik hasi behar dira. Euskal Herriko langile klaseak, jendarte justu eta demokratiko batean, euskaraz bizi eta lan egingo dugula argi du.

Orain arteko Hizkuntza Politikak euskararen menpekotasun egoera gainditzeko baino gehiago, alderdi politikoen arteko paktuak elikatzeko truke-txanpon izan dira. Hortaz, Euskal Herri osorako Hizkuntza Politika berri zein eragingarria behar dugu, batetik, eta, bestetik, euskararen normalizazioan aliantza berriei bidea irekiko dien adostasunak eraikitzea. Lan munduan euskara normalizatzeko estrategia, Euskal Estatua eraikitzeko estrategiaren parte dela ulertu behar dugu, ezinbestean.
LAB sindikatuak 2000.urtean erabaki zuen euskara izango zela sindikatuaren hizkuntza eta lan munduaren euskalduntzean eragin behar genuela. Orduan jarri genuen martxan EUSLAB plan estrategikoa. Lan mundua euskalduntzeko, lehenik eta behin gure burua euskaldundu behar genuela ulertuz, barne jarduera euskalduntzeko plangintza estrategikoa martxan jarri genuen. Pasa den urtean abiaturiko hausnarketa prozesuaren emaitza gisa, euskararen normalizazioa ekintza sindikalean kokatzeko ildo estrategikoa osatu dugu eta urtarrilan aurkeztuko dugu. Lan mundua euskaldunduko bada, erabaki politiko zein politika eragingarriak ezinbestekoak direla ulertuta, herri gisa bidea elkarrekin egiteko gonbidapena ere izango da.

 

 

3 de diciembre, Día de la Diversidad Funcional: «Que nadie decida por nosotras y nosotros, mismos derechos para todas y todos»

Ya es hora de que desaparezcan los obstáculos que nos marginan. Nosotras y nosotros, tambien queremos vivir de forma digna e independiente. Vivienda, transporte, ocio, movilidad para todas y todos.

En el Día de la Diversidad Funcionala, diferentes e iguales, LAB reivindica lo siguiente:

1.-Ya es hora de que desaparezcan los obstáculos que nos marginan. Nosotras y nosotros, tambien queremos vivir de forma digna e independiente. Vivienda, transporte, ocio, movilidad para todas y todos.

2.- Empleo de calidad. No a los ghetos laborales. Igual trabajo, igual salario. Salarios decentes para poder vivir con autonomía. No quremeos ser trabajadoras y trabajadores pobres.

3.- Queremos tener voz y capacidad de decisión en los centros de trabajo. Que nada se decida sin contar con nosotras y nosotros. También tenemos qué decir y qué aportar, tenemos opinión y criterios a tener en cuenta.

4.- La discapacidad no es un negocio. Nom somos mano de obra barata, gente a la que manipular fácilmente. Que nadie se enriquezca a nuestra cuenta. Prohibición de los centros especiales de empleo con ánimo de lucro. Y el resto, a democratizar.

5.- La administración al servicio de las personas. Por tanto, las políticas, decisiones y presupuestos de las Administraciones al servicio de la igualdad de oportunidades.

6.- Pensiones dignas. La Seguridad Social española nos condena a vivir en la precariedad y la dependencia. Nosotras y nosotros, también vivimos y trabajamos aquí. Por ello, también aquí se tienen que decidir nuestras pensiones.

 

 

 


El sindicato LAB ha entregado junto a la Iglesia de San Lorenzo una lámina conmemorativa a 47 trabajadores y trabajadoras de los años 60 y 70, lámina que podrá recoger todo aquel que lo solicite en una sede de LAB durante los próximos días. En el acto de hoy, Igor Arroyo ha denunciado que, al entregar la medalla de oro al empresario Huarte por la industrialización de Navarra, el Gobierno de Navarra olvida y margina a los trabajadores y trabajadoras que la hicieron posible: "Ellos y ellas sí que lo merecen".

En opinión de LAB, "la concesión de la medalla de oro a Huarte por su papel en la industrialización de Navarra invisibiliza a los trabajadores y trabajadoras que la hicieron posible y alimenta el mito del gran empresario como creador de empleo y riqueza para la comunidad. Los grandes empresarios y capitalistas varios, en el franquismo y en la actualidad, trabajan por sus propios intereses, por la acumulación de riqueza mediante la actividad productiva o (cada vez con mayor frecuencia) mediante la especulación pura y dura".

Según el sindicato, "no queremos valorar la personalidad, los méritos o la valía humana de Huarte, no querido por casi nadie, ni de Urmeneta, al que muchos vecinos y vecinas de Pamplona tienen razonado aprecio. Nuestra intención es reivindicar el papel de la clase trabajadora navarra de los años 60 y 70 en la industrialización y la producción de riqueza, así como su lucha sindical para que esa riqueza fuera repartida de una manera más justa. Esos hombres y mujeres que trabajaron y desde su puesto de trabajo hicieron frente al franquismo, a sus patrones, a sus policías, merecen un homenaje en toda regla. Su lucha solidaria sí que generó múltiples beneficios a la comunidad: reducción de la jornada y por lo tanto reparto del trabajo, incremento de los salarios y por lo tanto de la actividad económica en Navarra, mejoras en la salud laboral, libertades sindicales…".

LAB ha homenajeado hoy a los trabajadores y trabajadoras de empresas como Imenasa, Guirlin, Torfinasa o Inasa (propiedad ambas de Huarte), Potasas, Motor Ibérica, Luzuriaga, AP Amortiguadores, Authi, Eaton, Super Ser y tantas otras. "Pero también queremos – ha declarado el portavoz Igor Arroyo – homenajear y visibilizar a las telefonistas, a las dependientas, a las mecanógrafas, a las mujeres que servían en las casas burguesas del Ensanche, a las maestras que volvieron a prender esa luz de conocimiento que los fascistas quisieron apagar para siempre en el 36. Queremos recordar a las familias campesinas que sacaban de su huerta para que los parientes obreros resistieran las huelgas. A aquellos niños y niñas que en su dichosa inocencia jugaban con los alambres de amianto que sus madres y tías debían embobinar en casa sin sospechar de su letal emanación. Queremos homenajear, en definitiva, a la clase trabajadora de los años 60 y 70".

LAB ha editado una lámina conmemorativa que ha entregado hoy, en la víspera de la entrega de la medalla de oro institucional, a un primer grupo de trabajadores y trabajadoras junto a la Iglesia de San Lorenzo. Esta iglesia albergó encierros como el de Motor Ibérica del 73, precursor de una impresionante huelga general solidaria de más de una semana; y encierros más recientes como los de Koxka, Dynamobel, Faurecia, las Cocinas Hospitalarias o la Asamblea de Personas en Paro. A partir de hoy en las sedes de LAB de Navarra entregarán la lámina a todo aquel trabajador o trabajadora de aquella época que lo solicite, independientemente de su afiliación sindical.