2025-12-18
Blog Page 7

Langileentzat autodefentsarako tresnarik eraginkorrena sindikalismo feminista dela aldarrikatu du LABek

Indarkeria matxistaren aurka instituzioak eta patronala bultzatzen ari diren politikek porrot egin dutela ohartarazi du sindikatuak, eta bitartekoak eta politika integralak aldarrikatu ditu. Hego Euskal Herriko hiriburuetan mobilizatu da LAB eguerdian, eta mugimendu feministak arratsaldean Euskal Herri osoan deitu dituen mobilizazioetara batzeko deia egin du.

Indarkeria Matxistaren Kontrako Nazioarteko Egunean kalera atera da LAB sindikatua, patronalei eta instituzioei indarkeria matxistari aurre egiteko politika integralak exijitzera, batetik, eta antolakuntzarako deia egitera, bestetik. Bilbon, Donostian, Gasteizen eta Iruñean mobilizatu da sindikatua; hain justu, aipatu politiken sustatzaile diren instituzioen aurrean.

Argi mintzatu da Maddi Isasi LABeko idazkari feminista Bilboko elkarretaratzean: “Instituzioak eta patronala bultzatzen ari diren politikek porrot egin dute”. Horren adibide da Nerea Melgosa Berdintasun sailburuak aitortutakoa, Isasiren hitzetan, Melgosak berak adierazi baitzuen bortxa pairatutako andre gehienek ez dutela nora jo enpresaren barruan. Datuek erakusten dute, era berean, indarkeria matxista jasaten duten emakumeen %4k baino ez dutela salatzen.

Egoera horrek erantzuleak dituela oroitarazi du Isasik. Batetik, patronala: “Enpresek, gehienetan, ez dute legez arautua dagoena ere egiten. Protokolo eraginkorrik ez da jartzen, eta ez da prestakuntza plan eraginkorrik garatzen”. Bestetik, instituzioetatik garatzen ari diren politiken “porrotaz” hitz egin beharra dagoela ere nabarmendu du Isasik. Indarkeria matxista lehen mailako arazo politiko eta sozial moduan hartzeko garaia dela uste du sindikatuak, eta, zentzu horretan, politika integralak aldarrikatu ditu Isasik: “Indarkeria matxistaren kontrako politiken aurrean, errekurtsoak eta politika integralak behar ditugu, ez paperean jasotzen diren baino inora ez doazen legeak eta neurriak”. Izan ere, indarkeria matxistari aurre egiteko bitartekorik ez jartzea “hipokrisia” dela salatu du.

Halaber, antolakuntzarako eta sindikalismorako deia ere egin du LABek azaroaren 25ean. Sindikalismo feminista langileek autodefentsarako duten tresnarik eraginkorrena dela uste du sindikatuak, eta LABek horretarako konpromisoa duela berretsi du Isasik. “Ez gara besoak gurutzatuta geratuko, eta enpresaz enpresa borrokatuko dugu instituzioek eta patronalak dagokiten ardura har dezaten”, adierazi du. Hala, indarkeria matxistaren inguruko formazio eta diagnostiko errealak egin daitezen eskatuko du LABek, azaldu duenez, eta, era berean, lantokietan aske izateko ahalik eta espazio seguruenak eraikitzeko lanean jarraituko du.

Arratsaldean Euskal Herriko Mugimendu Feministak mobilizazioak egingo ditu Euskal Herri osoan, eta mobilizazio horiekin bat egiteko deia luzatu die LABek langile guztiei.

LABek salatu du 67 langile hil direla lan istripuz dagoeneko Euskal Herrian; horietatik 22, Nafarroan

LAB sindikatuak elkartasuna eta samina eskaini dizkio Abarzuzan hildako langilearen senide, lagun eta lankideei prentsara bidalitako ohar batean. 49 urteko langilea kamioi batek harrapatuta hil da, “zantzu guztien arabera zamatze lan prozesuan prebentzio protokolo eza tarteko”.

Sindikatuak salatu du Nafarroako enpresen lan osasunerako araudiaren ez betetzea orokortua dela. Hau berriki Chiviteren gobernuak ikerketa txosten batean neurtu du, ez betetze maila enpresen %80ean kokatuz. “Datu horiek mahai gainean, eta ikusirik dagoeneko 22 direla Nafarroan aurten hildako langileak, ezin dugu lan istriputaz hitz egin baizik eta enpresarien inprudentzia kriminalaz”.

Urtez urte errepikatzen ari den egoera honek baditu arduradunak, LABen arabera. “Lehenik, prebentzioa egiten ez duten enpresariek eta jarraian betearazpena sustatzen ez duten gobernuek. Nafarroako gobernuak elkarrizketa soziala izeneko mahai iruzurti bat osatu zuen non CEN eta estatuko sindikatuekin diru kopuru andana banatzen duen bake soziala erosiz. Bitartean ez du benetazko neurririk hartzen enpresei araudia betearazteko, horrela lan istripu eta gaitzak betikotzen dituzten egungo egoera larria sortuz”.

LAB sindikatuak, intersindikala osatzen duten beste sindikatuekin batera (ESK, Steilas, EHNE-Etxalde, Hiru eta CGT-LKN), kontzentraziorako deia egin du asteazkenean, azaroaren 26an, 12:00etan, Lizarrako Udaletxearen aurrean, lan heriotz berri hau salatzeko.

Hainbat lantegitako Sidenorreko langileek elkarretaratzea egin dute Basaurin Gasteizko kaleratuen alde, eta salatu dute gaur egingo den bileratik kanpo utzi dituztela

LABek eta ELAk grebara deitu dute Gasteizko Sidenorren azaroaren 26an eta 28an eta abenduaren 2an, lau langileren kaleratzea salatzeko.

Sidenorreko hainbat lantegitako langileek elkarretaratzea egin dute gaur goizean Basauriko lantegian, Gasteizko lantegian bidegabeki kaleratutako lau langileei babesa adierazteko, eta langileek erantzunak eskatzen dituzten bitartean, enpresak eta Akordio Markoa sinatu duten sindikatuek gatazkari heltzen diotela salatzeko, ELA eta LAB baztertuta dauden bilera batean.

Mobilizazioa Basauriko lantegian egingo den Akordio Markoaren Jarraipen Batzordearen bilerarekin batera egin da. Estatu mailako organo horretara bidali du enpresak Gasteizen izandako kaleratzeen arrazoiak azaltzeko, nahiz eta lantegi jakin bati eta Arabako lantegian argi identifikatutako lan-baldintzei eragiten dien gatazka izan.

Sidenor taldeak Euskal Herrian dituen hainbat lantegitako langileek elkartasuna adierazi nahi izan diete kaleratutako lankideei, tailer hidraulikoaren eta gainerako mantentze-tailerren soldatak parekatzea eskatu ondoren. Enpresak berak onartu zuen parekatze hori, kategoria eta lan-baldintza berriak sendotuz. Hala ere, hilabete batzuk geroago, Sidenorrek aitortutako eskubideak kendu zituen, finkatutako soldata itzultzeko eskatu zuen eta gatazka judizializatu ondoren kaleratzean amaitu diren diziplina-espedienteak ireki zituen.

Horregatik, aste honetan LABek eta ELAk grebara deitu dute Gasteizko Sidenorren azaroaren 26rako eta 28rako eta abenduaren 2rako, lau langileren kaleratzea salatzeko. Sindikatuek langileak berriz hartzeko eskatu dute, kaleratzeak lan sindikala egiteagatik eta lan baldintzetan desberdintasun egoera bat salatzeagatik zigorra dela iritzita.

Estatus berrian euskal langileen eskariak aintzat hartzeko eskatu die LABek euskal alderdiei

Gai soziolaboraletan erabaki ahalmena handitzearen beharra nabarmendu du Igor Arroyo LABeko koordinatzaile orokorrak, gutxieneko soldata eta pentsio propioa, bertako negoziazio kolektiboaren irismena eta euskal zerbitzu publikoen garapena bermatzeko.

Azken asteotan albiste izan dira EH Bilduren, EAJren eta PSEren arteko elkarrizketak, EAErako estatus berri bat adosteko. Igor Arroyo LABeko koordinatzaile orokorrak nabarmendu du sindikatuek estatusaren eztabaidan parte hartzeak duen garrantzia: “Euskal sindikatuok badugu zer esana eta zer egina balizko estatus berriari dagokionez. Estatusa berritzeko prozesuak sindikatuon eta herri eragileon parte hartzerako mekanismo zehatzak eta eraginkorrak aurreikusi behar ditu”.

Bi arrazoi azaldu ditu; lehena, langileon lan eta bizi baldintzak eztabaida politikoaren erdigunean kokatzeko beharra: “Lau hamarkadatan patronalaren neurriko autogobernu eredua garatu du EAJk; kontzertu ekonomikoa eta zerga politika enpresariei mesede egiteko baliatu dira. Aberastasunaren birbanaketarako aukerei uko egin zaie. Langileon lan eta bizi baldintzak hobetzeko orduan, erabat mugatua izan da”. LABek hasieratik esan zuen EAEko estatutua langileon ikuspegitik ez nahikoa zela, Lan Harremanetarako eta Babes Sozialerako Euskal Esparrua eta esparru sozioekonomiko propioa bermatzen ez zituelako. Gainera, estatutua higatu egin da, eta bere garapena oztopatu, besteak beste, negoziazio kolektiboa estatalizatuz, zerbitzu publikoaren garapenari mugak jarriz eta funtzio publikoan euskara ofiziala izan dadin eragotziz. Egiturazko gabezia horiei konponbidea jarri behar dio balizko estatus berri batek, LABek aldarrikatu duenez.

Bigarren arrazoia langileen parte hartzeari lotuta dago: “Estatus berri bat aurrera ateratzeko sor litezkeen oztopoak gainditzeko, ezinbestekoa izango da herri babes eta atxikimendu zabal bat, argudiatu du Arroyok. “Euskal Herrian bada aktibazio sindikal eta sozial handi bat. Jendarte eredu justuago bat eraikitzeko erregaia da hori, baita olatu erreakzionarioari muga jartzeko errezeta ere. Langileriak eta herri sektoreek, mugimendu feministak edota euskalgintzak egindako eskariei bide emanez gero, bertako instituzioak prestigiatuko lirateke, eta, eskuin muturrak elikatutako antipolitikaren aurrean, Euskal Herrian herri partaidetzan oinarritutako politika egiteko aukera izango genuke”.

LABek estatus berri baten eztabaidan eragile aktibo izan nahi duela berretsi du Arroyok. Orain arte sindikatuon ekarpena jasotzeko prozedurarik egon ez dela ikusita, estatusari buruz elkarrizketan ari diren hiru alderdi politikoekin (EH Bildu, EAJ eta PSE) biltzeko eskaria egin du LABek. EH Bildu eta PSE bilera egiteko prest azaldu dira, ez ordea EAJ; hark emandako ezezkoa deitoratu du Arroyok: “Estatusarena alderdien arteko afera dela argudiatuz bilera ukatu digu EAJk, eta horrek erakusten du alderdi batzuentzat traba bat dela sindikatuon eta herri eragileen parte hartzea. EAJk Pradalesekin aldaketa itxura eman nahi izan du, baina lehengo lepotik du burua. Osasun Mahaia akordiorik gabe itxi zuen eta Eusko Legebiltazarrean bi herri ekimen legegileri buruz eztabaidatzeari ezezkoa eman dio. Estatusari dagokionez ere sindikatuon eta herri eragileon iritzia hutsaren hurrengoa da EAJrentzat”. Arroyok oroitarazi duenez, EAJk argudiatu zuen Lanbidearteko Gutxieneko Soldata propioa ezartzeko bidea herri ekimen legegilea beharrean estatus berriaren eztabaida zela. “Hori esan eta LABekin estatus berriaz hitz egiteari uko egitea erabat kontraesankorra da; jarrera zuzentzeko deia egiten diogu EAJri”.

Edozein modutan, LABek euskal langileen eskariak aintzat har daitezen lan egiten jarraituko du. Alderdien arteko elkarrizketa fasean zein abian jar litekeen ibilbide instituzionalean, lan eta bizi baldintzak hobetzeko tresnak aldarrikatuko ditu LABek. “Badira hogeita hamar urte herri honen gehiengo sindikalak Lan Harremanetarako eta Babes Sozialerako Euskal Esparrua aldarrikatu zuenetik. Euskal langile guztiei lan eta bizi baldintza duinak bermatzeko, bertako instituzioen eskumenak eta bertako negoziazio kolektiboaren ahalmena zabaltzea ezinbestekoa da”, azaldu du bozeramaile nagusiak.

Lan Harremanetarako eta Babes Sozialeko Euskal Esparruaren norabidean, LABek lehentasunezkotzat jotzen ditu honako neurriak:

  • Gutxieneko soldata propioa ezartzeko ahalmena, euskal langile guztiei gutxieneko soldata duina bermatzeko.
  • Bertako pentsio sistema osagarria garatzeko ahalmena, euskal pentsiodun guztiei pentsio duina bermatzeko.
  • Tresna soziolaboral propioak, ondasunaren, enpleguaren eta zaintza lanen banaketarako politika burujabea garatu ahal izateko.
  • Eremu publikoan zein pribatuan bertako negoziazio kolektiboaren babesa. Maila intersektorialean, sektorialean edo enpresetan, patronalaren betoak gainditzeko mekanismoak nahiz bertako patronal eta sindikatuen artean adostu daitekeen edozein gai inolako injerentziarik gabe errespetatzeko bermeak jasotzea.
  • Zerbitzu publikoak mugarik gabe arautzeko aukera, herritar guztien osasuna, hezkuntza, zaintza eta etxebizitzarako eskubideak bermatzeko. Zerbitzu publikoen aurrekontuez, funtzio publikoko langileen kontratazioaz edota hizkuntza profilez erabakitzeko ahalmen osoa.

ArcelorMittal-Sestaon hilabete bat baino gehiagotan lau lan-istripu larriren berri

Hilabete bat baino pixka bat gehiagoan, ArcelorMittal-Sestaoko plantak lau lan-istripu larri erregistratu ditu, eta horien ondorioz, guztira bost langile zauritu dira.

Azkenaldian jasotako informazioaren arabera:

Lehenengo istripua – Urriak 7: Euskoime kontratako bi langile zauritu ziren tentsio baxuko gelan arkua sortu zenean. Horietako batek zauri larriak jasan zituen.

Bigarren istripua – Urriak 8: ArcelorMittaleko langile batek labe-atearekin harrapaketa izan zuen, zauri nabarmenak eraginez.

Hirugarren istripua: Kontratako kamioilaren batek zauriak jasan zituen kamioiko depositu baten leherketa baten ondorioz, lanean ari zela.

Laugarren istripua – Azaroak 21: ArcelorMittaleko langile batek tresna bat jotzearen ondorioz zauri irekia eta odol-jario handia jasan ditu, eta bere lankideek berehala esku hartu behar izan zuten, lehen laguntzarako torniquetea aplikatuz.

Langileek salatu dute gertaera larri hauek halako epe laburrean gertatzea ArcelorMittal-Sestaon lan-segurtasun arazo larri bat dagoela adierazten duela. Era berean, ohartarazi dute prebentzio-neurririk egokirik ez dagoela, eta horrek arriskuan jartzen du egunero plantan lan egiten duten pertsonen bizitza.

Era berean, jakinarazi dute jarduera sindikal sorta bat hasiko dela egoera hau publiko egin eta langile guztien eta kontratako langileen segurtasuna bermatuko duten neurriak eskatuz. 

Lanuzteen iragarpena EHUko azpifinantzaketa dela eta

Eusko Legebiltzarrean 2026ko EAEko aurrekontuak eztabaidatzen ari diren aste hauetan ezinbestekoa da berriro ere unibertsitate publikoaren azpifinantzaketa agerian jartzea. Izan ere, 2026rako EHUra bideratutako finantzaketa zertxobait igotzea aurreikusten bada ere, EHUko beharrak betetzetik oso urrun egoten jarraituko du, baita USLOk helburu moduan markatutako BPGren % 1etik ere. 

Atzo, EHUko Klaustroaren aurretik, LAB, STEILAS, ELA eta CGT/LKN sindikatuok EHUk pairatzen duen azpifinantzaketa salatu genuen. Ondoren, helburu berberarekin EHUko komunitatea osatzen duten kolektibo ezberdinetako kideek aurkeztutako adierazpena onartu zuen Klaustroak. Bertan, finantzaketa urriagatik EHUk esparru askotan dituen arazoak deskribatzen dira, eta, gabezia horiei erantzuna eman eta unibertsitate publikoak euskal jendarteari eskaini behar dion zerbitzu publikoa ahalik eta modu eraginkorrenean garatu ahal izateko, Eusko Jaurlaritzari EHUrekiko finantzaketa nabarmen handitzea eskatzen zaio.

Unibertsitate publikoarekiko utzikeria interesatua dagoela berretsi behar dugu, EHUk dituen gabezi endemikoei aurre egitea ahalbidetzen ez duena

EHUko irakasle-ikertzaileon oinarrizko soldatak bigarren hezkuntzako irakasleen oinarrizko soldatak baino baxuagoak dira, eta kolektibo honek gainera, azken urteetan galera nabarmena jasan du erosahalmenean; 2008tik hona KPIa % 46,6 igo den arren, irakasle agregatu eta unibertsitate titularren soldatek % 24,3ko galera izan dute ordudanik, eta horri, 2006an sortutako osagarriak gaur egun oraindik izoztuta mantentzen direla gehitu behar zaio. 

Gainera, prekarietate egoera lazgarriak ditugu oraindik. Ordezko irakasleak arduraldi osoan kontratatu ahal izateko bidea topatu bada ere, arduraldi partzialean jarduten duten irakasleek 400-800 € kobratzen jarraitzeaz gain, ez zaizkie aitortzen beraien jardunerako ezinbestekoak diren eta egiten dituzten hainbat lan. Horrek guztiak ez du lanbide hau interesgarria egiten, eta, gero eta irakasle lanpostu gehiago geratzen dira hutsik; horrek epe ertainean sail batzuetan irakasle nahikoa ez egotea ekarri dezake. 

Teknikariak eta Kudeaketako eta Administrazio eta Zerbitzuetako Langileen (TEKAZELen) erosahalmenaren kasuan berriz, %18,2 galera jasan du azken 15 urteetan. Gainera, zerbitzu edota unitate askok langile gehiago behar dituztenez, gero eta zailtasun gehiago dago ordezkapenak betetzeko – gogoratu, IRI/TEKAZEL ratioa Europako beste herrialdeetan 2koa den bitartean, EHUn 2,76koa dela – eta horri guztiari, ordainsari-maila baxueneko lanpostuak berrikustea premiazko kontua dela gehitu behar zaio. TEKAZELen lana irakaskuntza, ikerketa eta gainerako aktibitateak era egokian garatzeko ezinbestekoa da, eta horrexegatik da garrantzitsua kolektibo honi ere soldata- eta lan-baldintza duinak bermatzea. 

Unibertsitate publikoak euskal jendartearen formazioa, ikerketa edota ezagutzaren transferentziaren beharrei erantzun ahal izateko, lan-baldintza duinak eta plantilla egokia izatea, promozionatzeko eskubidea bermatzea edota langileak zaintzea ezinbestekoak dira.

Era berean, errektoretza taldeari EHUrako beharrezkoa den finantzaketa lortzeko jarrera irmoa exijitzen diogu. EHUko zuzendaritzaren erantzukizuna baita Eusko Jaurlaritzaren aurrean, jendartearen zerbitzura dagoen unibertsitate publikoaren beharrei erantzuten dien finantzazioa kemenez defendatzea. 

Jaurlaritzak EHUra bideratzen duen dirua gutxiegi da oraindik, eta, Unibertsitate Sistema Lege Organikoak markatzen duenetik urruti dago. Gainera, Unibertsitate eta Berrikuntza sailburuak egindako adierazpen batzuen arabera ez dago legeak esaten duen horretara gerturatzeko asmorik. Europako hainbat estatuetan unibertsitate publikoen finantzaketak BGParen %1a gainditzen duen bitartean, ardura hori dutenak kontzienteki ari dira gurean oraina eta etorkizuna kolokan jartzen.

Aldi berean, hezkuntza unibertsitarioaren eredu elitista sustatuz, alfonbra gorria jartzen die Jaurlaritzak unibertsitate pribatuei. EHUko langileen ahaleginak dira guztion itsasontzi indartsua izan beharko litzatekeen hau ez hondoratzea lortzen dutenak. Izan ere, unibertsitate pribatuen flota gero eta anitzagoa izatearen erantzule zuzenak dira instituzioak; EHUri ez bezala, azken hauei – zuzenean edota ez zuzenean – finantzatzeko erraztasun guztiak ematen baitizkiete

Horregatik guztiagatik, LAB, STEILAS, ELA eta CGT/LKN sindikatuok beste urrats bat emango dugu. Hala, alderdi politiko guztiei, euskal jendarteak behar duen unibertsitate publikoa defendatu eta beharrezkoa duen finantzaketa bermatzea exijitzeko mobilizazioak deituko ditugu. Eskaera hau, EHU indartzeko edo ahultzeko abagunea duen Eusko Jaurlaritzari eta bereziki Zientzia, Unibertsitate eta Berrikuntza sailburuari egiten diogu. Horretarako, abenduaren lehenengo astean, campus guztietan ordubeteko lanuzte eta kontzentrazioak egingo ditugula iragarri nahi dugu. Abenduaren 1ean Leioan, 2an Donostian, 3an Gasteizen eta 4an Eusko Jaurlaritzaren ordezkaritzaren aurrean, Bilbon, egingo ditugu lanuzteak 11:00etatik 12:00etara, eta, kontzentrazioak 11:15etan izango dira. EHUko kideok badugu eskaera hau ozen adierazteko garaia! 

Unibertsitate publikoaren defentsan, EHUrako beharrezko finantzaketa bermatu!

Langile elkartasuna Palestinarekin: CAF eta Salam Gazak elkarlanean, Gazara ur edangarria iristeko

Palestinan bizi den egoerak kezkatzen gaitu oraindik ere. Nazioarteko komunitatearen borondate faltak eta interes desberdinek ez dute inola ere bultzatzen Palestinako herriarentzako irtenbide politiko integral eta iraunkorrik. Israelek bere kolonizazio-politikarekin jarraitzen du eta, zoritxarrez, Gaza eta Zisjordaniako egoerak ez ditu jada prentsa-titularrak betetzen eta bigarren plano batera pasatzen hasi da.

CAFek, ehunka enpresak bezala, estatu sionistarekin merkataritza harremanetan jarraitzen du, eta horren erantzukizuna administrazio eta patronal desberdinena da. Langileoi dagokigu harreman komertzial horiek ez normalizatzen jarraitzea, eta Palestinako herriari gure babesa eta elkartasuna erakusten jarraitzea.

Zentzu horretan, CAFeko Enpresa Batzordeetatik, berriro ere dei egin nahi diegu langileei Palestinarekin keinu solidario bat egiteko. Oraingoan, Salam Gaza erakundearekin elkarlanean, diru-bilketa bat bultzatuko dugu ur edangarria lortzeko, zuzenean Gazara bideratuko dena. Salam Gazak lanean jarraitzen du Gazako bost GGKE gazatirekin elkarlanean, hondamendiaren erdian dagoenari zuzen-zuzenean laguntza irits dadin, inolako bitartekaritzarik gabe. Azken asteetan lortutako akordio bati esker, Gazan geratzen den ura potabilizatzeko enpresa bakarrarekin elkarlanean, 600.000 litro ur banatuko dira bi hilabetetan. Zenbaki hutsetatik harago, hori milaka pertsonaren eguneroko biziraupenerako arnasa da.

Salam Gazak bere jardunaren gardentasuna ere azpimarratzen du: eginiko banaketa guztiek eguna, irudiak eta lekukotasunak dituzte, eta laguntza ematen duen orok badaki bere ekarpena zertara bideratzen den. Elkartasunak konfiantza ere elikatzen baitu, eta Gazara ez doa soilik laguntza materiala: doan duintasuna eta egia ere bada.

Hala, Gabonetara arte, CAF taldeko langile guztiei dei egingo diegu beren aletxoa, edo kasu honetan ur tanta, jar dezaten, GAZAko herriaren biziraupenari laguntzeko.

Keinu honekin, ekintza humanitario praktiko bat egiteaz gain, Palestinaren egoerari ikusgarritasuna ematen jarraitu nahi dugu, CAFi lotutako proiekzio sozial eta mediatikoaren bidez. Gogoratu behar dugu CAFeko zuzendaritzak Israelekin duen lankidetzak, Nazio Batuen adituen arabera, legez kanpoko asentamenduak sendotzen laguntzen duela; horren aurrean, langileek justiziaren eta bizitzaren aldeko jarrera hartzea garrantzi politiko eta sinboliko handiko keinua da.

Palestinaren egoera ezin da ahaztu. Eta Salam Gazak dioen bezala, harik eta gazatar pertsona bakar bat ere bere etxean bizirauten segitzen duen bitartean, elkartasuna bizirik mantentzea dagokigu. Horregatik, gaurko keinu honetatik harago, beste enpresa batzorde, sindikatu eta herritarrei gonbita luzatzen diegu elkartasun-kate honetan parte hartzera. Ekarpen bakoitzak balio du; ur tanta bakoitzak balio du; elkartasun keinu bakoitzak balio du. 

LABek erantzukizuna eskatu die alde guztiei, Bizkaiko metalgintzako hitzarmenaren negoziazioen atarian

Azaroaren 26an osatuko da Bizkaiko metalgintzako hitzarmenaren negoziazio mahaia, eta sektorea aktibatu eta antolatuko du LABek, sektoreko 59.000 langileen baldintzak hobetzeko.

Heldu den asteazkenean eratuko da Bizkaiko metalgintzako hitzarmenaren negoziazio mahaia. 59.000 langileri baino gehiagori eragiten die hitzarmen horrek, eta, beraz, garrantzi handiko hitzarmena da; ez bakarrik eragiten dion jende kopuruagatik, baizik eta baita Bizkaiko industriaren zutabe den metalgintzaren gutxieneko baldintzak zehaztan dituelako ere.

Negoziazio mahaiaren bileraren bezperetan, agerraldia egin du LABek Bilbon. “Negoziazioa ez da azaroaren 26an hasten; aspaldi hasi zen”, ohartarazi du Iratxe Azkue Bizkaiko Industria Federazioko arduradunak: “Hilabeteak daramatzagu prestatzen, barne antolaketa bultzatzen, testuingurua aztertzen eta estrategia kolektibo bat fintzen, negoziaziora behar den seriotasunarekin eta indarrarekin iristeko”.

Izan ere, Bizkaiko metalgintzako hitzarmenak “lurzoru komuna” jartzen du, Azkuek azpimarratu duenez. Hitzarmenak gutxieneko baldintzak bermatzen ditu gutztientzat: enpresa handietan daudenentzat, kontratu finkoa dutenentzat, behin-behinekoa dutenentzat, sektorekoaren menpe daudenentzat… “Gehien behar dutenak” babesten dituela ere gogoratu du: ordezkaritza sindikalik ez duten enpresetan lan egiten dutenak, isolatuago daudenak, irteteko baldintza okerragoak dituztenak… “Hitzarmen indartsu bat orekarako eta justiziarako tresna da”, nabarmendu du.

Hitzarmen indartsua, baian, sektorearen aktibazioaren eta antolakuntzaren bidez baino ezin daitekeela lortu ohartarazi du Industria Federazioko arduradunak: “Negoziazio honen indarra ez dago mahaian gertatzen den guztian bakarrik. Indarra lantokietan dago, jendearen inplikazioan, behar denean kolektiboki erantzuteko gaitasunean. Hori da gakoa, eta hori izan da beti gure indargunerik handiena”.

Negoziazioa ez dela erraza izango aurreratu du Azkuek: “Badakigu frenoa jarri, luzamenduetan ibili, zalantzak sortu eta zatiketak sortzeko saiakerak egongo direla”. Horregatik, erantzukizunerako dei zuzena egin die negoziazioan parte hartuko duten alde guztiei: “Momentuak eskatzen duen mailan egon daitezela”. Eta erantsi: “Uler dezatela hemen ez gaudela interes korporatiboak defendatzeko, baizik eta milaka langileren lan eta bizi baldintzak hobetzeko. Hori da helburua. Hori da konpromisoa. Eta horrek gidatu behar du negoziazio hau”.

“Indarrarekin eta koherentziaz” jarduteko deia

Berritutako azken bi hitzarmenei eta horiek lortu arteko negoziazioari ere erreparatu die Azkuek. 2019an, 10 greba egunen ondoren, hitzarmena berreskuratzea lortu zutela gogoratu du. “Garaipen kolektiboa izan zen. Eskubideak berreskuratzea eta sektoreak gehien behar zuen horretan aurrera egitea ekarri zuen”, azpimarratu du. Handik hiru urtera berritu zen hitzarmena, 11 greba egunen ondoren, eta inongo edukitan ez zela atzera egin oroitu du Azkuek, “sektorea tinko, bat eginda eta helburu komun batekin mantendu zelako”.

Bi hitzarmenen negoziazioetan FVEM patronala testuinguruaz aprobetxaten saiatu zela salatu du Azkuek, “eskubideak murrizteko”, eta orain ere gauza bera egiten saiatuko dela ohartarazi du. “Bizkaiko metalgintzako patronalaren borondaterik eza ezagutzen dugu, aurrekoak zatitzeko ahaleginak eta higatu eta agortzeko joera hori. Lehenago bizi izan dugu, eta berriro ikusiko dugu”. Horren aurrean, baina, “indarrarekin eta koherentziaz” jarduteko deia berretsi du.

LABek eta ELAk hiru eguneko greba deialdia egin dute Sidenorren Gasteizko lantegian

Deialdiak 4 lankideren kaleratze bidegabeari erantzuten dio, eta langileok berriz onartzea exijitzen du.

LABek eta ELAk grebara deitu dute Gasteizko Sidenorren azaroaren 26rako eta 28rako eta abenduaren 2rako. Neurri horren helburua da guztiz neurrigabea den egoera ikusaraztea, kaleratutako pertsonei elkartasuna adieraztea eta langileei astakeria horri erantzuteko aukera ematea; noski, kaleratuak berriz hartzeko exijitzeaz gain.

Langile horiek, beren arduradun zuzenarekin batera, beren kategoriaren gaineko funtzioak egiten ari zirela ulertuta, urtarrilean plus bat jasotzen hasi ziren, eta 6 hilabeteren ondoren finkatu egin zen plus hori. Bada, abuztuan ordaintzeari utzi zioten, irailean kendu zuten, eta urriaren hasieran jakinarazi zitzaien nominatik kenduko zietela. Baina kontua ez da hor amaitu. Enpresak espedientea ireki zien urriaren amaieran, eta azaroaren hasieran kaleratu egin zituzten.

Bi sindikatuek asteak daramatzate UGTk CCOOrekin elkarlanean zuzentzen duen batzordea kaleratze horiei buruz posizionatu dadin eskatzen, baina haiek egin duten gauza bakarra izan da enpresaren bertsioa erreproduzitzea eta berriro onartzeko aldarrikapena sustatzen ari direnei eraso egitea; denboraleari aurre egiteko, denbora pasatzen utzi dute, gertatutako guztia azaltzeko batzar orokor bat egiteari berriro uko egiteraino. Enpresa horretan urteak daramatzate, hamarkadak ez badira, ezin demokratikoagoa den batzarra egin ezinik. Ez dute maila eman. Ez dute irtenbiderik bilatu. Beren burua justifikatzea bilatu dute, posizionatu behar ez izateko eta plantillaren zein enpresaren aurrean agerian geratzea saihesteko. Azken batean, kaleratuak gutxi axola zaizkie, edo ezer ez. Enpresak, premiazko bileraren eskaerari erantzunez, gaurkoan adierazi du gaia Estatu mailako Akordio Markoaren batzorde batean tratatu behar dela, non LABek eta ELAk ezin dugun parte hartu. Espero dugu UGT eta CCOOk, koherentzia minimo batekin, adieraz dezatela soilik Gasteizi eragiten dion egoera, hemen tratatu behar dugula.

Hori dela eta, batzordea ezer egiten ari ez dela eta, ELAk eta LABek batera batzar irekiak deitu behar izan dituzte, eta bertan greba horietara deitzea erabaki dute.

Jazarpen sindikal eta eraso kasu argi baten aurrean gaude. Ezin da izan ohiko bideetatik kategoria bat eskatu duten pertsona batzuk, enpresaren maila desberdinetan hilabeteetan baliozkotu direnak, orain kalean egotea, dagokiela uste dutena erreklamatze hutsagatik.

Azkenik, azaroaren 26an, grebaren lehen egunean, 10:00etan, lantegiko atearen aurrean egingo den prentsaurrekoan parte hartzeko deia egiten die LABek eta ELAk langileek. Bertan, kaltetuek beraiek hartuko dute hitza.