LAB sindikatuak bihar Eskoriatzako HUHEZI unibertsitatean burutuko den Herritarren Topaketan parte hartzeko gonbidapena luzatu nahi dizue. Ekimenak Euskal Preso eta iheslari politikoen eta bere gertukoenen eskubideetaz hausnarketa bat egitea eta guztion eskubideen alde sare indartsu eta geldiezin bat osatzea bilatzen du. Bertan topo egingo dugulakoan, agur bero bat.
Berriro ere UPNren Gobernuak argi utzi du nafar jendarteak dituen beharreekiko duen mespretxu. Badira urte asko Iribas jaunak (eta bere lehenagoko kontselariek ere) badakiela Sarrigurengo ikastetxe publikoak ezin diola erantzun zonaldeak duen hezkuntza beharrari.
LAB sindikatuko Irakaskuntzako sektoreko ordezkariek Eusko Jaurlaritzak Hezkuntzarekiko duen arduragabekeria salatu du gaur Donostian. Haiengandik, Madrildik etorritako inposaketen aurrean men egiten duten bitartean, "hitz politak besterik" ez dituztela jaso aitortu eta Hezkuntza Lege berri baten beharra aldarrikatu dute.
Nazkatu gaude, Hezkuntza, Gobernuarentzat lehentasuna dela entzuteaz, ez dakit zenbat langile gehiago kontratu dituztela entzuteaz, …
Hezkuntzaz EZ dira arduratzen: ez dituzte administraziopeko ikastetxeetako langileen lan hitzarmenak negoziatzen, Ikastoletako eta Gizarte Ekimeneko ikastetxeetan hezkuntza itunak lau urtetarako negoziturik egon arren, murriztu egin dituzte, ez dituzte Patzuergoko Haurreskolak edota Unibertsitateko diru partidak handitu, … Agian langile gehiago izango ditu egun Hezkuntzak bere plantilan, baina ez ikasleen hazkundeak behar dituen beste, ikasle kopurua igo egin baita. Beharrak, gero eta gehiago dira. Nola erantzun behar dio Hezkuntza Komunitateak behar horiei langileen lan baldintzak zalantzan daudenean eta baliabide gero eta gutxiago izanik? Lan baldintzak eta baliabideak dira Hezkuntzaren kalitatearen ardatza.
Baina bestetik, Sail honek Hezkuntzan aldaketak ezarri ditu, Madriletik etorri diren inposaketei men egin die; eta hobetu beharrean, gaur egun baldintzek okerrera egin dute. Kasu batzuetan, soldatak murrizteaz gain izoztu egin dituzte; eta besteetan, aldiz, langileekin zorrak dituzte.
Guretzako honek irakurketa argia du. Eusko Jaurlaritzak proiektatzen duenetik gauzatzen duenera jauzi handia dago. Hau da, arau propioak dekretuz ezartzen ditu: Mahai Orokorrean lanorduen igoeraren dekretazoaren bidez, hezkuntza itunak beren indarraldian zehar murriztuz, …
Horietaz gain afera gehiago daude: euskararekiko ezagutza/erabilpen mailak, Curriculuma, Hezkuntzako Lege Berria… Eta Madrilek ezarri duen LOMCE Legea.
LABek oso argi dauka, Madriletik etorritako eraso berri honi aurre egiteko modurik onena, Euskal Herriak, hezkuntza mailan ere, bere bidea jorratzea dela. LOMCEri Euskal Herriko Hezkuntza Sistema Propio berria eraikiz erantzun behar diogu.
• Hezkuntza Lege berri bat behar dugu. Lege honetan gaur egun dugun hezkuntza panorama berrantolatu beharko litzateke, sistemaren egokitasunaren bila joate aldera. Gutxienez oinarri hauek jaso beharko lituzke: orain arteko titulartasunaren araberako publikotasun eredua gainditu, Euskal Curriculuma, Ikasle euskaldun eleanitzak sortze murgiltze eredu bakarra, sistema parte hartzailea, gardena eta doakoa.
• Hezkuntzarako finantziazio haundiagoa bideratzea. Hezkuntzak, oinarrizko zerbitzu publiko gisa, behar adina baliabide ekonomiko izan behar ditu. Legeak beti ere hezkuntza eskubideak bermatu behar ditu publikotasun eredu berri baten baitan.
• Madriletik eta EAEko eta Nafarroako gobernu ezberdinek hartu dituzten erabakiek, lan harremanen ereduaren aldaketa sakonak ekarri ditu. Une honetan gure sektorea blokeaturik dago. Euskal Herri mailako Negoziazio Kolektiboaren garrantzia mahaigaineratu nahi dugu; eta bide honetan ere, Administrazioei, har Lan Harremanetarako Euskal Esparrua defenda dezan exijitzen diegu.
Hezkuntza emergentzia egoeran egonik, Administrazioek egoera honen aurrean zer nolako proposamena duten argi eta garbi adierazi behar dute. Era berean, ibilbide horretan Hezkuntzako eragileon parte hartzea ezinbestekoa da.
Hezkuntza oinarrizko eskubidea da, herri orok bere garapenerako ezinbesteko zutabea da . Bide horretan LAB bere ekarpenik zintzoena egiteko prest dago.
Gaur LAB sindikatuko Durangaldeko ehun bat delegatuk FUNDICIONES FUMBARRI-DURANGO,S A. enpresa aurrean konzentratu dira, enpresa honetako langilegoak pairatzen dituen silikosi kasuak salatzeko, "Fumbarri: Peligro Silicosis. Gure osasunaren alde" lemapean.
Bi urte bete dira gaur Iñigo Cabacas hil zenetik eta oraindik ez da justizia egin. Hau salatzeko, Bilboko sindikatuok (LAB, ESK, STEE-EILAS, CGT eta Bilboko CNT) Giza katea egin dute "Iñigo Cabacas gogoan, JUSTIZIA!" lelopean. Giza kateak PSOEko egoitza eta Sabin Etxea lotu ditu.
Ertzaintzaren barneko “ikerketak” ez du argibiderik eman gertatutakoaz, aitzitik, nahasketa sortu besterik ez dute egin batzutan, eta tokian bertan edo agindu ardurabakoak ematen ertzainetxetik lekuko izan edota parte hartu zuten ertzainen laguntza eza nabaria izan da arduradunak identifikatzeko orduan. Horretaz gain, gertaera lazgarri honetan ardura izan dezaketeen ertzain edota kargu politikoekin ez dira badaezpadako neurririk hartu eta kasu batzutan promozionatu ere egin dute. Horri epaiketa prozesu luzatzen dela gehitzen badiozu, ulergarria da Iñigoren guraso, senide eta lagunen artean zabaltzen ari den mina, haserrea eta frustazioa.
Iñigo langile bat zen, BBVAn egin zuen lan hil zenean, eta gaur langikideak gurekin daude. Bere familia, familia langile bat da, eta gure elkartasun eta laguntasun beroena eman nahi diogu.
JUSTIZIA eskatzen dugu, justizia ertzaintza edo bestelako polizien gehigekeriak zigorgabe gera ez daitezen, eta holako tragediarik berriro gerta ez dadin.
.
Una de delegación de LAB encabezada por la secretaria general Ainhoa Etxaide participa hoy en la primera jornada de huelga general del año convocada en Grecia, contra las medidas de austeridad del Gobierno.
En las diferentes protestas que están teniendo lugar en las principales ciudades de Grecia, las y los trabajadores exigen mejoras en derechos como la prestación por desempleo, el salario mínimo, y las condiciones laborales de cada sector.
La secretaria general de LAB Ainhoa Etxaide ha intervenido esta mañana en la manifestación que se ha llevado a cabo en Atenas. Etxaide ha denunciado que la democracia ha sido sustituida por el dictado del capital y ha negado que el problema sea económico, porque “robarnos a las y los trabajadores para darles a los ricos es una opción política”. En la misma línea, ha subrayado que “nuestro gran problema es que las clases políticas que nos gobiernan han decidido ser los fieles servidores del poder económico y financiero responsable de esta crisis.”
Los trabajadores y las trabajadoras de Grecia volvéis a demostrar que no es verdad que las cosas no cambian porque la sociedad no lucha. ¡Luchamos, y mucho! Si las cosas no cambian, es porque hace mucho tiempo que la democracia ha sido sustituida por el dictado del capital. Sin las cosas no cambian es porque el primer derecho que nos robaron es el de poder decidir libre y democráticamente qué hacer ante esta crisis.
Denunciamos que se extiende el paro, la precariedad y la pobreza. Pero nuestro problema no es económico, nuestro gran problema es que las clases políticas que nos gobiernan han decidido ser los fieles servidores del poder económico y financiero responsable de esta crisis.
Han decidido darles todo el poder para imponernos su único proyecto, el Capitalismo más salvaje, donde el capital no tiene límites, donde nuestros intereses se pisotean una y otra vez para que los intereses de una pequeña minoría se impongan sobre las necesidades de la gran mayoría trabajadora.
El problema no es económico. Existe riqueza suficiente para garantizar unas condiciones de vida dignas para todos. No hay razón ni justificación económica para que exista y se extienda la pobreza. Robarnos a las y los trabajadores para darles a los ricos es una opción política.
¿Las políticas de austeridad tienen alternativa? Claro que sí. Repartir la riqueza para mejorar salarios y pensiones. No pagar la deuda ilegitima a los bancos. No beneficiar a los ricos. Poner los gobiernos al servicio de los y las trabajadoras. La alternativa era ponerse del lado de la clase trabajadora cuando todo esto empezó.
Pero hicieron todo lo contrario. Los gobiernos dieron el poder de decidir a los especuladores. Y estos han hecho y siguen haciendo negocio de esta crisis. Lo dijimos desde el principio: no falta dinero, el problema es que sobran ladrones!
A la clase trabajadora nadie nos ha regalado nada. Tenemos derechos porque generaciones anteriores lucharon por ello. ¡Y en el futuro los seguiremos teniendo porque nosotros seguimos luchando ahora!
La única forma de perder un derecho definitivamente es renunciar a él; esa es la batalla que no han ganado. Y no la van a ganar mientras existan sindicatos como el PAME y trabajadores que siguen saliendo a la calle como todos vosotras y todas vosotras.
Tenemos que cambiar radicalmente las políticas. Tenemos que generar grandes mayorías sociales y políticas que impulsen procesos de transformación social. ¡Hay que disputar el poder al capital!
Sabemos que tenemos razón, pero tener razón no es suficiente. Hay que tener fuerza. Necesitamos capacidad para cambiar las cosas. Y eso se consigue organizándonos y luchando, movilizándonos en la calle y peleando en las empresas.
¡En LAB tenéis un gran aliado para ganar esta batalla! ¡Y en Euskal Herria un Pueblo hermano en lucha por una Grecia libre y justa!
GORA GREZIAKO ETA MUNDUKO LANGILERIA!!
Atenas, 10 de abril de 2014
Ainhoa Etxaide: “Tenemos que cambiar radicalmente las políticas. Tenemos que generar grandes mayorías sociales y políticas que impulsen procesos de transformación social”
Los sindicatos convocantes de los paros de cuatro horas en el sector de de centros que atienden a las personas con discapacidad en Nafarroa muestran su satisfacción por el seguimiento que están teniendo las movilizaciones a favor de un convenio digno y denuncian los servicios mínimos impuestos por la administración.
En este caso han aumentado los servicios mínimos ya abusivos establecidos en los paros realizados hasta hoy, y establecen servicios mínimos en tareas que a todas luces no son esenciales. Entre ellos destacan el 20% impuesto a los servicios generales (limpieza, lavandería y cocina). Una decisión que en breve recurriran segun han informado los sindicatos
A pesar de los servicios mínimos abusivos, los paros y movilizaciones los sindicatos convocantes los califican de éxito, ayer mismo150 personas se concentraron ante la ANAP, denunciando su pasividad en el conflicto y los servicios mínimos abusivos.
Según los datos recogidos por los sindicatos convocantes, el seguimiento de los paros, sigue siendo cercano al 100% en el colectivo de atención directa. En el de Técnicos los paros se han secundado de manera desigual según los centros, teniendo en cuenta que en algunos ha sido casi total y en el de Servicios generales, el seguimiento ha sido muy importante.
Los convocantes han anunciado que en los próximos días, las movilizaciones van a ir en aumento, tomando medidas de presión ante la Administración y los centros de trabajo.
LAB sindikatuak Bizkaiko hirugarren adineko egoitzetako hitzarmenaren negoziazioa kritikatu du bere opakotasunagatik eta edukiak osatugabeak direlako. Aldundiak erakutsitako errespetu ezaren aurrean Jose Luis Bilbao Bizkaiko Foru Ahaldun Nagusiari bilera eskatuko duela ere iragarri du.
Jose Luis Bilbao Bizkaiko Foru Ahaldun Nagusiari bilera eskatuko dio, instituzio honek sektore honetako langile askorekiko erakutsitako errespetu ezagatik
Agerraldi honen asmoa ez da sinatu berri den Bizkaiko egoitzeko hitzarmenaren inguruan LABek hartutako erabakia jakinaraztea (azken batean ostiralean sinatu genuela gauza aski jakina da honezkero), bai ordea, negoziazio prozesu honetan izandako formen, zein eremu honetan nagusi den ELA sindikatuaren jarreragatik galdu diren aukeren inguruan LAB sindikatuak egiten duen irakurketa kritiko zorrotza iritzi publikoarekin konpartitzea.
Akordio hau ELAren jarrera tarteko (gogoratu behar da eremu honetan sindikatu honek ordezkaritzaren %60tik gora duela eta bere parte hartze moduak goitik behera baldintzatzen duela) sindikatuen arteko borroka bateraturik egiteko ezelako aukerarik gabe burutu da, izan ere negoziazio honi gainerako sindikatuontzat asumiezinak ziren baldintza sine qua non zenbait jarri baizizkiguten, baldintza batzuk zeintzuei gerora eta gure harridurarako ELAk berak uko egin dien. Hala, ELAk plataforma bateratua aurkezteko edota mobilizazio planteamendu bateratuak egin ahal izateko honako baldintza sine qua non-a jarri zigun mahai gainean gainerako sindikatuoi: sektoreko hitzarmena sinatzea ez zela nahikoa, eta sektoreko hitzarmena lortuta ere horrekin batera paraleloki berau egoitzaz egoitza berretsi egin behar zela.
Jarraian zera jakin ahal izan dugu, sektore honetako legezko ordezkaritzari bizkar, ELAk BFA (PNV)-ELA-Patronala estilora negoziatu duela – gainditua zegoen negoziazio ereduaz -, eta azken negoziazio mahaiaren testuinguruan bertan hiru aldeko (hiru alde horietako) aurreakordioa dagoela adierazten digute, negoziazio mahai bat non ELAk sinatu egiten duen, eta non gainerako sindikatuoi aldiz, “dagoena hau da” besterik ez zaigu esaten eta non akordiora atxikitzeko lau egun besterik ez zaizkigun ematen, gehigarri batekin gainera, izan ere gure erabakia hartzeko PNV-BFArekin sinatutako baldintza pleguetarak akordioa bera ere ez baitigute ematen (guk formalki eskatuagatik ere).
ELAren jokabide honek asko harritu gaitu, lehenik akordio honetan ez baita jasotzen hasiera hasieratik sindikatu honek elkarlan sindikalerako jarri zuen badintza sine qua non-a (alegia, berau egoitzaz egoitza berresteko baldintza), eta honek pentsarazten digu aipatutako baldintza patronalari baino, edo behin baino gehiagotan argudiatzen saiatu diren herrialdeko hitzarmenarekiko berma mekanismotzat baino, gainerako sindikatuokiko elkarlana saihesteko aitzakia izan zela; eta bigarrenik, bulegoetako ELA-PNV-Patronala negoziazio eredua gaindituta zegoela uste genuelako.
ELAren jokabideak gehiago harritzen gaitu, Gipuzkoa herrialdeko hitzarmen berberaren negoziazioan, non Gipuzkoako Foru Aldundiak blindaje eta lan erreformaren aurkako neurriez gain, sektore honetan aldarrikapen historikoak diren edukietarako nahikoa zen diru kopurua mahai gainean jarri zuen, ELAk ez baitzuen baldintza sine qua non hori aldatu ezta patronaletako batek baldintza hori gabe herrialdeko hitzarmena sinatzeko bere prestutasuna azaldu zuenean ere.
ELAren aldetik hau larria izanik, azken batean nagusitasuna nagusikeriarekin nahasten denean langileak ateratzen baitira kaltetu, eta ez baitu bere nagusitasuna erabiltzen jakin lidergotik baina baita elkarlan sindikaletik indar korrelazio handiagoa lortzeko, eta beraz, borrokatzeko zein langileen aldarrikapenak lortzeko baldintza hobeagoak sortzeko, Bizkaiko Foru Aldundiarena guztiz onartezina iruditzen zaigu.
Bizkaiko Foru Aldundiak sindikatu hau eta gainerakoak ere, baina batez ere gurekin identifikatzen diren langileekiko erakutsitako gutxiespen eta iseka onartezina da, herritargo guztia ordezkatzen duela dioen instituzio baten ikuspuntutik guztiz onartezina. Berriro diogu, BFAren jokabidea guztiz onartezina da.
Akaso ulertu behar dugu Bizkaiko Foru Aldundiak ELAk ordezkatzen dituen langileak baino ez dituela aintzat hartzen? Zergatik? Gainerako langileek ez al dute ba Jose Luis Bilbaok zuzentzen duen instituzioaren begirunea? Hain da larria Bizkaizko Foru Aldundiak erakutsitako jokabidea eze berriro ere gerta ez dadin, gure haserrea adierazi, bere azalpenak entzun eta hortik aurrera bestelako erabakiak hartu ahal izateko Jose Luis Bilbao, Aldun Nagusiari, berari bilera eskatuko baitiogu.
Baina gehienetan formek edukiak guztiz determinatu ez, baina bai baldintzatu egiten dituztenez, blindajeari begira zein lan erreformari aurre egiteko dituen edukiengatik akordioa sinatu dugun arren, kritikoak gara baita bere baitan jasota dauden edo ez dauden edukiengatik ere.
Aipatutako guztiaz gain, esandako formez aparte eta markatutako helburuak lortzen dituelako, LABk aurreakordioa sinatzea erabaki du, helburuak hauexek izanik; lan erreformari ez, egoitzetan aplikatu beharrekoa dela eta soldata hobekuntza. Hala ere, hobetu litekeela esan beharra dugu. Hobekuntza horiek, denon lanaren poderioz lor litezke gehiengoa duen sindikatuak lehenago onartu balu badela modua hitzarmen sektorialaren bitartez helburu horiek lortzeko, baina orain arte, conditio sine qua non izan da beretzat enpresa hitzarmenen bitartez berretsia izatea. Ondorioz, aipaturiko aplikazio beharra gutxietsi du, gure ustez.
Pozik gaude, beraz, behingoz, sindikatu honek proposatzen duen ereduarekin bat egin dutelako sinatzaileek. Izan ere, agerian geratu da posiblea dela erreformaren aurrean blindatzen den hitzarmena sinatzea, hemengoa, Bizkaikoa, langile guztioi aplikatu behar zaiguna. Horixe izan baita, alegia, behin eta berriz aldarrikatu duguna, herrialde osorako hitzarmena, aplikatu beharrekoa, derrigorrezko arbitrajerik gabe, jada prekarizatua dagoen sektore hau erreformaren bitartez gehiago ez prekarizatuz. Hori bai, barkaezina deritzogu SAMSICeko hitzarmenarekin gertatutakoari: Bilboko egoitza erreferentzial batean azpikontratatuta dagoen plantilla honek, de facto, baldintza okerragoak jasan behar izango baititu, erreformaren lehentasun aplikatiboari eta sinatzaileei esker sufritzen zuten desberdintasuna areagotuz. LABek salatu zuenez, zentro hitzarmen hau ez da inolaz ere, esan ohi den moduan, hobetu ezina.
Dena den, asko pozten gara, frogatuta geratu delako, borondatea dagoenean, geneukanaz defendatzetik hobetzera zuzenduta dagoen negoziazioa eman daitekeelako. Eta hobetzeko, gure aburuz, asko dago.
Sekulako harrapakeria da delegatuontzako, esaterako, 2013rako sinatu den soldata izozketa, orain arte bezala, ez zaielako sektoreko langileei onartzen jendartearekiko egiten duten lana.
Sindikatu honetako delegatuentzako benetako gehiegikeria da soldata izoztea, eurek eta eurek ordezkatzen dituztenek egiten duten lan soziala aitortzen ez duena. Izan ere. EAEko 2012ko KPIari gutxienez uko egiterakoan (2,7koa izan zen), enpresek 2014 eta 2015erako aurreikusitako igoerak amortizatzen dituzten, baldintza ekonomikoekiko desberdintasuna ezartzen dute, 3,2ko igoera suposatzen dutenak, ia bikoitza.
Gainera ere, eznahikoa da lau ordutako lizentzia, edota familia zaintzeko balio duten eszedentziarekiko edo lanaldi murriztuarekiko onartu diren baldintzak. Izan ere, argi utzi nahi dugu agerraldi honen bitartez, ez dugula aukerarik izan beti aldarrikatu izan dugun sektorearen arautzearen alde eragiteko. Hots, ezin izan dugu, behar den bezala, ditugun baldintzak benetan irauli; ratioak eta kontratazioa ez dugu landu, Lan Osasuna, Berdintasuna, Formakuntza eta Euskara ez ditugu ezta ikutu ere egin.
Gainera, sektorearen duintzearen baitan ezinbestekoa diren aldarrikapenak ez dira kontuan hartu; ezaugarri espezifikoak dituen sektore honentzako baimenen falta, atsedenaren gaian esku hartze eza, medikuaren bajaren bitartean soldata duina aipatu ere ez da egin, etab.
Ondorioz, asko dira, LABen iritziz, bidean galdu ditugun hobekuntzarako aukerak. Horrela, emakumez osaturiko sektorea arautzeko neurriak ez dira hartuko; hortaz, “lobbya” handitzen den bitartean, enpresa handiek eskubide sozialekin salerosketan ari diren bitartean, guk berdin darraigu. Hots, sinatzen badugu ere, esan bezala, erreformari aurre egiten zaiolako eta hobekuntza ekonomikoak agertzen direlako sinatzen badugu ere, akordio hau hobegarria dela esan beharra dugu.
Hau guztiagatik, LABek langileei dei egiten die egunotan burutuko ditugun ekimenetan parte hartzeko; asanbladak zentroetan, ratio duinen aldeko borroka urgentea… zerbitzu honek izan behar duen kalitatezko zerbitzu publikoa izan arte.
Bilbo, 2014ko apirilaren 8an
BIZKAIA:
• Basauri
• Galdakao
• Lekeitio
• Ondarroa
• Otxandio
GIPUZKOA:
• Tolosa (Tolosaldea mailakoa)
• Arrasate
• Bergara
• Orereta
• Hernani
• Lezo
• Oiartzun (20:00tan Herriko Plazan)
• Oñati (19:00tan Udaletxe plazan)
• Ordizia (19:00tan Udaletxe plazan. Goierri mailakoa)
• Pasaia
• Zarautz
