2025-12-16
Blog Page 1232

Ainhoa Etxaide: «Langileriak badu gauzak aldatzeko gaitasuna»

Ainhoa Etxaide, LABeko idazkari nagusiaren interbentzioa Maiatzaren Leheneko Bilboko ekitaldian.

MAIATZAREN LEHENA. AINHOA ETXAIDEREN MITINA BILBON

«“2008an hartutako bideak bultzada berria behar du. Orain da momentua. Hartu dezagun erabakia euskal langileok!”
“Aupa zuek!! Gora Maiatzaren Lehena!!

Langileak kalean, berriro ere. Milaka langile independentista LABek deitutako 28 mobilizazioetan; Oionetik Maulera, Bilbotik Tuterara. Gaurko mobilizazioak jendetsuak izatea, garrantzitsua. Baina hori bezain garrantzitsua da mobilizazioak Euskal Herriko bazter guztietan burutzea, horrek erakusten duelako baita ere sindikalgintza badela Herri bat garela adierazteko tresna horretara jartzen bagara. 

Gure buruaren jabe izan nahi duen Herri bat gara. Langileontzat ez da balizko aukera bat, inposatu zaigun krisia gainditzeko daukagun bide bakarra baizik. Eredu sozial berri bat eraiki behar dugu eta hori burujabetza prozesu baten emaitza izango da ala ez da izango. Hori da alternatiba.

Eta ez dugu zalantzarik: euskal langileriak Euskal Herriaren burujabetzaren alde egiten badugu, burujabetza prozesuak aurrera egingo du. Gehiengoa garelako, herri honen oinarria garelako eta, gure Herriaren bizitza politiko eta soziala zuzentzen duten erabakiak gure interesen arabera hartzen badira, Euskal Herrian gauzak alabeharrez aldatuko direlako. 
Norbaitek pentsatzen du krisi honen aurrean hartu behar diren erabakiak langileen esku egonez gero, inposatu dizkiguten erreformak egingo genituela? Norbaiti bururatzen zaio erabakiak langileon esku egongo balira krisia kudeatzeko botere osoa espekulatzaileei emango geniela? 

Gauzak non eta nola erabaki da klabea. Eta beste behin ere, eskuak ongi lotuak nahi gaituzte. Krisi honen gestio osoa gaurko marko politiko eta juridiko antidemokratiko honekin egitea inposatuz lapurtzen digute gauzak aldatzeko aukera. Hori da euskal langileoi egin zaigun iruzur politikorik handiena, orain 35 urte, krisi honetan ere negozioa egiten ari diren horiek, hain zuzen ere. Nola ez dira ibiliko PNVkoak berriro erabakitzeko eskubidearen korapiloa ez askatzeko trikimailu politikoetan, hor badago euren negozioa?!!

Ulertzekoa da PNVren kasuan. Confebasken kasuan, berriz, zalantzarik ez, España markak lan erreforma ziurtatzen duen neurrian. Baina, ulergarria al da langileon ordezkarien kasuan? Benetan da onargarria gure eskubideen defentsa eraginkorra egiteko behar beharrezkoa den erabakitzeko eskubidearen aurka egotea? Nola daiteke CCOO eta UGT sindikatuak gaur inoiz baino lotuagoak egotea Madrileko erabakiei? Ez dira gai izan krisi honen aurrean ikuspegi propio batekin eta agenda propio batekin aritzeko; beti Madrili begira eta hango erabakiei lotuak. Eta hori zuzendu beharrean, zer, eta gaur Madril ekarri hona?!! 
Espainiari lotuak jarraitzea suizidio politiko bat dela esaten badugu, zer esan Espainiako sindikalgintzari lotuak jarraitzeaz. Euren erabakia denez, hor konpon. Horren aurrean guk zer egin da kontua. eta LABetik ez dugu zalantzarik: 2008an bide zuzena hartu genuen euskal sindikatuak krisiari erantzun propio eta bateratua ematea erabaki genuenean eta bide horretan dago alternatibaren giltza. 

2008an hasitako bideak bultzada berria behar du, bistakoa da. Eta bi klabe ditu: borrokatzen duen sindikatuak indartzea eta ELA eta LAB ados jartzea behingoz, sindikalgintza abertzalea beentako motorra izateko Euskal Herriak behar dituen aldaketa politiko eta sozialen prozesuan. Gu prest gaude, eraiki dezagun behingoz momentu historiko honek eskatzen duen akordio sindikala!!

Celebramos el Primero de Mayo en uno de los contextos mas brutales que recordamos. En una situación de emergencia social, con niveles de paro que se acercan al 20%. Con niveles de desprotección que nos alejan cada vez más de las medias europeas a las que supuestamente miraban las instituciones vascas y a las que se querían equiparar. 

Un tercio de pensionistas han dejado de medicarse, casi la mitad de los y las desempleadas no tienen ninguna cobertura social, mujeres condenadas a la pobreza si tienen que enfrentarse solas a esta situación (y lo que es peor, condenadas a la sumisión si no les queda más remedio que depender de otra persona por la falta de recursos). Más de la mitad de la juventud en el paro y una impresentable del circulo de empresarios denunciando que exista un salario mínimo a la hora de contratarlos. Dijo, literalmente que si esta tan bien visto hacer compras en rebajas por qué no pueden los empresarios hacer lo mismo a la hora de contratar.

Y el problema no es en absoluto económico. Euskal Herria tiene riqueza y recursos suficientes para garantizar los derechos sociales que nos corresponden a todos y todas. Y tenemos, ese es el problema, una cuadrilla de chorizos que se quedan con la mayor parte de esos recursos. Hace años el dato era que más del 40% de la riqueza de Bizkaia estaba en manos del 2% de la población vizcaína.

El problema tampoco es competencial. Con las actuales competencias no se puede construir un modelo social nuevo para toda Euskal Herria, pero se puede repartir el trabajo y la riqueza. Se puede reducir jornada, mejorar salarios, invertir en servicios públicos, invertir en tejido productivo. Y sobre todo, su puede hacer una reforma fiscal que sirva para redistribuir la riqueza y nos dote de recursos para financiar estrategias económicas reales.

Se puede. No es un problema económico. Es única y exclusivamente político. Es lo que pasa cuando se le da el poder de decidir a una élite económica. Y volvemos a la cuestión del derecho a decidir. Porque por mucho que se empeñen, no es una cuestión identitaria ni es un problema nacionalista. Es el principal problema nacional y social de este país. Se nos niega el derecho a decidir para que sean otros los que lo ejercen. Porque decidir, se decide. Lo han vuelto a ejercer cuando han decidido vender Kutxabank. Ellos sí han decidió que hacer con nuestra capacidad de ahorro, y han decidido ponerlo a disposición de un negocia bancario en vez de ponerlo al servicio del tejido productivo vasco.

Ayer me respondía una responsable del PNV que salir de la crisis no es fácil; efectivamente, va a ser difícil y consecuencia de un largo camino. ¡El problema no es que sea difícil, es que con estas políticas es imposible!

La tercera característica de esta Primero de Mayo, que se acelera y consolida la demanda de diálogo social. ¿De verdad se piensa que se pueden transformar las políticas actuales, sea por acuerdos globales, sea por acuerdos parciales, con un diálogo social construido sobre la estrategia del PNV? Es imposible. Tienen un acuerdo de estabilidad institucional entre PNV-PSE-PP, con una alianza intocable entre Confebask y el PNV. Que sería un dialogo social para dar cobertura a las políticas actuales está claro. Pero si miramos desde la perspectiva del proceso que Euskal Herria necesita, ¿no es el diálogo social para construir un dique de contención a un espacio soberanista capaz de ser la alternativa a la derecha de esta país? 

Alianza política-institucional, alianza económica y para cerrar el círculo acuerdo social. ¿Se puede tirar más de manual neoliberal a la hora de evitar el cambio, a la hora de garantizar que las políticas neoliberales sean mayoritarias? El problema, esta vez, el suyo: que ese acuerdo social no es lo que apoyan la mayoría de trabajadoras. No tienen mayoría social y sindical para garantizar su estrategia. Ese es su problema, y ese el valor real de la mayoría sindical vasca. 

Existe mayoría sindical para luchar e impulsar un proceso de cambios políticos y sociales que necesitamos los y las trabajadoras vascas. No lo vamos a hacer desde el diálogo social, no vamos a conseguirlo solo desde la negociación colectiva. 

¿Donde está nuestra capacidad de transformación? En ser agentes activos en un proceso de soberanía que dispute poder al Estado y a la élite económica que está dictando nuestro futuro. Un proceso que nos dote de los instrumentos que necesitamos para transformar esta realidad, para poner la economía al servicio de la sociedad. Un proceso que nos haga a los trabajadores y a las trabajadoras protagonistas reales de la salida a la crisis. Es la mejor inversión que podemos hacer desde el sindicalismo vasco, la mejor apuesta.

Langileak Euskal Herriaren protagonistak izatea da bidea. Ez dugu langabeziaz hitz egitea nahi, langabetuei hitza ematea da kontua; langileok hitza hartzea da kontua. Hiru arrazoi ditugu horretarako: 

• Guk erabakitzen badugu ziurtatuko dugu gure interesak nagusitzen direla erabakietan.
• Demokrazia kontua da, gehiengoa gu gara, gehiengoaren eskakizuna da pobreziari eta prekarietateari buelta ematea.
• Hirugarren arrazoia: langileok garelako alternatiba bakarra.

â—¦ Iniziatiba pribatuak badu alternatiba: iniziatiba publikoa.
â—¦ Elite ekonomikoak badu alternatiba: sektore publikoa.
â—¦ Langileok ba al dugu ordezkorik? Inolaz ere ez! Gu gara herriaren oinarria eta gu, Euskal Herriaren etorkizuna!! 
 

Indarra eta konpromiso argiak burujabetza prozesuarekin. Horiek LABen ikurrak gaurko honetan. Indarra, arrazoia edukitzea ez delako nahikoa, indarra eduki behar da gauzak aldatzeko.

Konpromiso argiak burujabetza prozesuarekin. Eragileak izatea eta burujabetzaren bidea egiteko ezinbestekoak diren borrokak gureak egitea. Horien artean, gatazkari konponbide demokratikoa ematea.

Presoak Euskal Herriratzea konpromiso politikoen emaitza izango da, eta pozten gara azken aldian konpromiso horiek zabaltzen eta indartzen direla erakusten duten iniziatiba berriak jartzen direlako martxan. Maiatzaren Lehenean sindikatuei begiratu behar diogu ordea, eta egoerari kezkaz begiratzen diogula onartu behar dugu. Nola daiteke Euskal sindikatuok konpromiso handiagoarekin aritu izana egera politiko askoz ere zailagoetan eta presoak Euskal Herriratzeko baldintzak asko ere kaskarragoak zirenean? Presoen eskubideen aldeko borroka lantokietan ere egin behar dugu!

Indarra, konpromisoak eta gauzak argi edukitzea, langileriak badu gauzak aldatzeko gaitasuna, horretara jarriz gero.”

Gora Maiatzaren Lehena!
Gora Euskal Herria independiente, sozialista eta feminista!»
 

 

 

2014ko Maiatzaren Leheneko parte hartzearen datuak

"Langileok erabaki, Euskal Herriak erabaki dezan" lelopean, LABek deitutako 2014ko Maiatzaren Leheneko mobilizazioetan 30.000 langilek parte hartu dute. 28 mobilizazio ezberdin egin dira Euskal Herriko zazpi herrialdeetan..

Bizkaia
Bilbo 6000
Durango 1000
Bedia 1100
Barakaldo 2500
Gernika 350
Ondarru 450
Derio 630

Ipar Euskal Herria
Ziburu 150
Maule 200
Baiona 200

Nafarroa
Iruñea 5500
Lizarra 450
Altsasu 300
Tafalla 300
Tutera 250
Doneztebe 300

Araba
Gasteiz 1500
Oion 100
Laudio 550

Gipuzkoa
Donostia 4000
Tolosa 680
Ordizi 800
Eibar 500 
Hernani 800
Irun 950
Zarautz 500
 

 

 

Milaka langilek krisitik ateratzeko berma direla aldarrikatu dute Euskal Herriko zazpi herrialdeetan

LABen Maiatzaren Leheneko deialdiari jarraituz milaka langile irten dira kalera euskal langileoi eta Euskal Herriari zor zaigun erabakitzeko eskubidearen alde borrokatzera. LAB sindikatuak eskualdeka burutu du 2014ko Maiatzaren Lehena, langileon aldarriak hamarnaka herri eta zazpi herrialdeetara zabaldu delarik.

Lehen orduan kotxe karabanak egin dira eskualde ezberdinetan (Busturia-Lea Artibai, Durangaldea, Iruñerria…) Maitzaren Lehenean langileon eskubideen alde eta eguerdiko manifestazioeta deituz.

Durangoko Kotxe karabana

Manifestazio goiztiarrenak Iparraldekoak izan dira, goizeko 11:00etan Baiona, Maule eta Ziburun egin direnak hain zuzen.

Maule (@kazetainfo)

DONIBANE LOHIZUNE (@kazetainfo)

BAIONA (@ehKz_eu)

Hego Euskal Herrian mobilizazio gehienak eguerdiko 12:00etan hasi dira eta karakterizazio ezberdinekin krisitik ateratzeko langileok gure etorkizuna erabakitzeko dugun eskubidea aldarrikatu da.

IRUN

LAUDIO

LIZARRA

DURANGO

GASTEIZ (@patxibengoa)

Iruñean, besteak beste, bost bloke ezberdinetan banatu dira: zerbitzu publikoen, industriaren, zerbitzuen, gazte, langabetu, pentsiodun eta prekarietatea sufritzen duen pertsona ororen eskubideen defentsan.

IRUÑEA

Donostian, ibilbidean zehar geldialdi ezberdinak egin dira Kutxabanken pribatizazioaren kontra, enpleguaren defentsan eta langileok eta Euskal Herriak erabakitzeko dugun eskubidearen alde.

DONOSTIA (@aidegatxo)

Hego Uriben “Bertoko borrokan biharko garaipena” lelopean Bediatik Lemoara joan den Martxa burutu dute eskualdeko errealitate gordina azaleratzeko.

Hego Uribe. Lemoatik Bediara martxa

Buruntza-Goierri eskualdean mobilizaziok hiru herri ezberdinetan egin dira, Hernani, Tolosa eta Ordizian.

TOLOSA

HERNANI

Ainhoa Etxaide, LABeko idazkari nagusia, Bilboko mobilizazioan hartu du parte eta bertan egindako interbentzioan langileok eta Euskal Herriak burujabetza prozesu bat aurrera eramateko duen beharra aldarrikatu du. Euskal Herriak behar duen justizia sozialerako giltza erabakitzeko eskubidean oinarritzen dela azpimarratu du Etxaidek, eta prozesuaren bermea langilegoaren parte hartzean kokatu du.

BILBO (@alternatiba)

Langileak berriro ere kalean egoteak eta mobilizazio jendetsuak izatearen garrantziari erreparatuz eman dio hasiera Etxaidek bere interbentziori, eta “milaka langile independentista LABek deitutako 28 mobilizazioetan; Oionetik Maulera, Bilbotik Tuterara” ikusteak sindikalismoa herri bat garela adierazteko tresna bat badela,“horretara jartzen bagara”, erakusten duela adierazi du.

 

 

TS Fundiciones enpresako langileek itxialdiari amaiera eman diote «helburuak nahikoa eta sobera lortuak»

0

Enpresan euren lanpostuen defentsan protestan ziren Zestoako TS Fundiciones enpresako langileek itxialdiari amaiera eman diote gaur, Maiatzaren Lehenean, goizeko 08.00etan. Enpresa aurrean, agerraldi publikoa egin dute irten direnean euren irakurketa ezagutarazteko. Eskualdearen egoera azaleratu eta lehenengo planora ateratzea zen helburu nagusia lortutzat eman dute.

MAIATZAREN LEHENA


LAB sindikatutik gure eskubideen defentsan eta Euskal Herriak behar duen erabakitzeko eskubidearen alde, gaur, Maiatzaren Lehenean kalera irteteko gonbitea luzatu nahi dizuegu.

Erabakitzeko eskubidea da krisitik irteteko beharrezko dugun burujabetza prozesuaren giltza, eta gu langileok, gure parte hartzearekin berma.

LABek gezurtatu egiten du Eusko Irratiaren inguruan atzo egindako akordioak lanpostuak suntsitzen dituenik

0

LABek atzoko EITBko Administrazio Kontseiluaren bileran Eusko Irratian sinatutako akordioren ondorioz ez dela lanpostu bat bera ere suntsitzen adierazi nahi du.

Akordioa honetan datza:

  • 49 lanpostuko OPE bat egitea, egun dauden gainerako lanpostuak lan poltsa bidez betetzen jarraituko dutelarik
  • 2016an zuzendaritzak eta langileen ordezkaritzak negoziatu eta adostu egingo dute plantilla estrukturala. Beraz, plantilla estrukturalaren negoziazioa behar den legez langileen ordezkaritzaren esku uzteaz gain, EITBko zuzendaritzari honen inguruko aldebakarreko erabakia hartzerik galarazi egiten dio.

Beraz, ez da lanposturik suntsitzen, 49 lanpostu jada finko egiten dira, eta azken 10 urteotan Eusko Irratian egon den egoera irregular eta injustua konpontze bidean jartzen da. Zein da egoera irregular hori? azken 10 urteotan lanpostu hauek betetzeko OPE prozesu batetik eratorritako lan poltsa bat bazegoen ere, Ortuzarrek lanpostuok autonomo ziren beste pertsona batzuekin bete zituen (kontratu merkantil bat egin zien), horiek izan dira azken 10 urte hauetan lanean egon direnak lan poltsakoen ordez. Lan Ikuskaritzak berak ere egoera hau irregularra zela ebatzi zuen.

Kontratazioen gardentasuna, elebitasunaren finkatzearen hasiera eta langileriaren egitura sindikatuekin negoziatzea bermatzen duen akordio sinatu da Eusko Irratian

Kontratazioa era objektibo eta gardenaz egingo da
Gogoratu beharra dago bidegabekeria guztia Andoni Ortuzar EITBko Zuzendari Nagusia zenean sortu zela. Eusko Irratian aurrekontu langileria gainditzen zela eta, behin behineko lan kontratua zuten 126 langileri autonomo gisa kontratatzea erabaki zela. 2008an Gizarte Segurantzaren Ikuskaritzak Radio Euskadin iruzurra antzeman eta langile hauei berriro lan kontratua egitera derrigortu zuela EITB. Iruzurra dela medio, kontratu guztiak “mugagabe ez finko” izan behar ziren halabeharrez. Kontutan eduki beharra dago legez enpresa publiko batean lanpostu finkoa eskuratzeko berdintasun, gaitasun, merezimendu eta publizitatearen lau printzipioak bete behar direla, eta kasu honetan legearen atal horrekin ados gaude. Beraz, kontratu hauek guztiak behin-behinekoak izan dira beti, eta egun 79 pertsona daude egoera horretan.

Akordioaren arabera, aipatu lau printzipioak bermatuko dira, orain arte ez bezala. Lan poltsa objektiboak ezin izan du funtzionatu hain zuzen kontratazio hau zegoelako eginda. Behin behineko langileak kontratatzeko garaian lan poltsa berraktibatu egingo da, jada era praktiko batean.

Irrati guztietan elebitasuna finkatzen hasiko da
Orain arte Radio Euskadin eta Gasteiz Irratian lanpostua eskuratzeko baldintzetan ez zen euskararen ezagutza eskatzen. 2008ko lan hitzarmenaren akordioan Euskara Plana abiatzea onartu zen, eta iaz sinatzea lortu genuen langileon ordezkariok eta zuzendaritzak. Gaurko akordioaren arabera, bai lanpostu finkoa zein lan poltsan egoteko euskararen ezagutza ezinbestekoa izango da, eta aurrerapauso garrantzitsua da. 2014 urtean oraindik ere euskal komunikabide publiko batean eskakizun hori ez egotea ulergaitza da.

Irratiaren egiturako langileria sindikatuekin negoziatzea bermatzen da
2014ko aurrekontuetan EITB talde osoaren batez besteko langileriatik 39 lanpostu murriztea aurreikusten zen. Administrazio Kontseiluak atzera bota bazituen ere, Zuzendaritzak Jaurlaritzara igorri zituen, eta Gasteizko Parlamentuan onartuak izan ziren. Ez dira 79 lanpostu desagertzen, 49 finko bihurtzen dira, eta kontratazio ebentuala egiten jarraituko da. Akordioaren bitartez Eusko Irratian 49 lanpostu finko sortzen badira ere, garrantzitsuena hau da: Zuzendaritzak konpromisoa hartzen duela prozesuaren amaieran, 2016an, langileen ordezkariekin egiturako langileria berria negoziatu eta adosteko.

LABek akordio hau borroka orokorrago batean kokatzen du, enplegu publikoaren defentsan modu koherente eta arduratsuan. Akordio ezak egoera bidegabea betikotzea suposa dezake, lanpostu murrizketekin eta aipatutako lorpenak gabe. EITBNETen egituraren negoziazioa aurrera doa, eta emaitzak bere isla edukiko du bai ala bai aurrekontu langilerian. Baita ETBn ere, non hitzarmenaren negoziazioaren gako nagusia egiturako langilerian kokatu dugun hain zuzen.
 

 

 

Kalitatezko zerbitzu publikoak jasotzeko ezinbestekoa den enplegu publikoaren sorrerarako neurriak proposatu ditu LABek

0

LABek urtarrilean egindako prentsa agerraldian salatu bezala,Gasteizko Parlamentuaren bitartez eskuratutako datuek 2013ko urtarriletik 2014ko azarora bitarte Eusko Jaurlaritzak administrazio publikoan ia lau mila kontratazio gutxiago egin dituela erakusten dute. Honen aurrean sindikatuak zerbitzu publiko ezberdinetan zerbitzuok hobetu eta garatu, eta honenbestez enplegua sortzeko proposamenak aurkeztu ditu.

Kalitatezko zerbitzu publikoak jasotzeko ezinbestekoa den enplegu publikoaren sorrerarako neurriak proposatu ditu LABek 
Prentsaurrekoaren edukiak

Gaurko agerraldia LAB sindikatua zerbitzu publikoetan azken hilabete luzeetan enpleguaren alde burutzen ari garen dinamikaren baitan kokatzen dugu. Urtarrilean egin genuen prentsa agerraldian salatu genuen bezala, Gasteizko Parlamentuaren bitartez eskuratutako datuek 2013ko urtarriletik 2014ko azarora bitarte Eusko Jaurlaritzak administrazio publikoan ia lau mila kontratazio gutxiago egin dituela erakutsi digute. 

Bertan Osakidetzako errealitatea nabarmentzen genuen, epealdi honetan ia hiru mila kontratazio gutxiago egin direla salatuz; honek langileen lan kargetan, herritarrek jasotzen duten zerbitzuaren kalitatean eta orokorrean langabezi tasetan eragin nabarmena izanik. Gainera, lanaldi partzialen gorakadak maila batean datu hauek makillatu egiten dituela aipatu genuen, kontratazioetan eragin kaltegarriena lanaldi osokoetan ematen ari zela nabarmenduz.

Egoera honen jatorrian PNVren gobernuak Madriletik PPk inposatutako neurriei men egin eta bertan aplikatu izana kokatzen genuen: lan astearen luzapena, jai egun ezberdinak kendu izana, bajen ordainketa murriztea eta abar.

Honen harira, eta gaurko prentsaurrekoaren gai zentrala ez bada ere, aurreko astean Eusko Jaurlaritzak udaletxeetara 16 milloi eurotako diru laguntza desblokeatzearen inguruan hainbat apunte mahai gaineratu nahi ditugu. Neurri hau aurreko urteko urrian PNVk "Enpleguaren eta Ekonomiaren berraktibaziorako 2013-2016 programa" delakoaren neurrietako bat da. Diru laguntza horiek jaso dituzten hainbat udaletako ordezkarik salatu duten bezala, herriok dituzten langabezia tasei aurre egiteko erabat ez-nahikoak izateaz eta oso berandu etortzeaz gain, LAB sindikatutik neurrion joko hipokrita salatu nahi dugu. Izan ere, PNVk gobernatzen dituen instituzio nagusietan kontratazioek nabarmen egin dute behera.

Urtarrilean azaldu genuen Eusko Jaurlaritzari dagozkion datuak, baina gaurkoan bere ardurapeko beste bi instituzio nagusien errealitatea aipatu nahi dugu, Bizkaiko Foru Aldundia eta Bilboko Udalarena, hain zuzen ere. Bertan Gizarte Segurantzaren datuei erreparatuta 2009tik hona kontratazioetan %3ko eta %7,6ko jaitsiera eman delarik, hurrenez hurren. Horrela, hamaikagarren aldiz, Urkulluren gobernua enpleguaren sorreran aitzindaritza itxurak egiten saiatzen den bitartean, antzerki honek talka egiten du bere ardurapeko administrazioan zein bere alderdiak kudeatzen dituen instituzioen egunerokoan darabilen praktikarekin. Izan ere, ez dugu ahaztu behar administrazio hauen eginkizuna herritarroi dagozkigun zerbitzu publikoak eskaintzea dela eta kontratazio hauetan behera egiteak zerbitzuaren kalitatean eragin zuzena duela. Gainera, diru laguntza hauen bitartez egingo diren kontratazioak, beraien aldi baterakotasunagatik zein programa hauetan ohikoa den bezala aplikatuko zaizkien gainerako lan baldintzengatik erabat prekarioak izango dira.

Eusko Jaurlaritzako datuetara bueltatuta, jasotako azkenekoak 2013ko azarokoak ziren, harrez geroztikoak eskatu ditugu eta datu horien emateko epea luzatzeko eskatu du Gobernuak.

Baina gaurkoan PPk Madriletik eta PNVk Gasteiztik enplegu publikoaren eta zerbitzu publikoen suntsiketari dagokionez marrazten diguten errealitate ilunaren gainetik, bi gai hauei dagokienez gauzak beste modu batera egitea badagoela azpimarratu nahi dugu. Alde horretatik, herritarrek kalitatezko zerbitzu publikoak jasotzeko ezinbestekoa den enplegu publikoaren sorrerarako LAB sindikatuak mahai gaineratzen duen alternatiba aurkeztu nahi dugu gaurkoan.
Hala, nagusiki zera da LABek zerbitzu publiko ezberdinetan zerbitzuok hobetu eta garatu, eta honenbestez enplegua sortzeko proposatzen duena:

• Azken urteetan enplegua suntsitzea ekarri duten inposizioak atzera bota: lanaldiaren handitzea, LEPak egin ahal izatea debekua, ordezkapenak mugatzea… atzera bota.
• Enplegu publikoa banatu lan kargak arinduz hainbat neurriren bidez:

â—¦ Lanaldia murriztu.
â—¦ Lan kargen eta funtzioen balorazioa lanaren banaketa eta baliabideen dimentsionamendu handiagoa egiteko.
â—¦ Ordezkapenak bete.
â—¦ Jubilatzeko adina aurreratu.
â—¦ Lizentzia urtearen (urte sabatikoa) figura orokortu.
â—¦ Aparteko ordurik ez.
â—¦ Dedikazioak berraztertu lanpostu berriak sortzeko helburuz.
â—¦ Zerbitzu gehienetan dagoen aldibaterakotasun maila altua jaisteko, eta lanpostuak egonkortzeko LEPak egin.
• Zerbitzu publikoak garatu inbertsio publikoa handituz:
â—¦ Europako herrialde garatuek zerbitzu publikoetan egiten duten inbertsioarekiko homologazioa.
â—¦ Euskal Herriko Eskubide Sozialen Kartak aitortutako eskubideak aintzat hartzeko zerbitzu publikoen eskaintza definitu.
â—¦ Zerbitzu publiko guztien eskaintza unibertsalizazio bidean jarri (zerbitzu soziokomunitarioak, 0-3ko heziketa eskaintza, …)
â—¦ Erratioak jaitsi.
â—¦ Eraiki nahi dugun zerbitzu publikoen bestelako ereduaren norabidean zerbitzuak berreraiki:
â–Ş Pribatizazioak baztertu.

â–Ş Lan osasuna hobetzeari lotutako proiektuak zerbitzu publikoetan.
â–Ş Administrazio eta zerbitzu publikoetan genero artean aukera berdintasuna bermatzeari lotutako proiektuak.
â–Ş Zerbitzu publikoen sistema euskalduntzeari lotutako proiektuak.
â–Ş Elikadura subirautzari lotutako proiektuak zerbitzu publikoetan.
â–Ş …

Hau da LABek proposatzen duena eta hau da instituzioetara, nagusiki Jaurlaritza eta Nafar Gobernura zein hauei dagokien Legebiltzarretara eta hauetako talde politikoetara helaraziko duguna, baina batez ere hau da zerbitzu publikoetako lan zentro ezberdinetara borrokatzeko elementu nagusi bezala eramango duguna.
LABen ustez, zerbitzu publikoetan enplegu suntsiketaren gaia hain da larria non borrokarako zentralitate izaera hartu behar baitu langileok aldetik.

Hala, LABek datozen hileotan honako lanketa egingo du:

• Proposamena (sektorez sektore eta azpisektorez azpisektore zehaztua daukaguna) sozializatu lan zentroetan.

• Esan bezala instituzio nagusietan aurkeztu.

• Mobilizazioak:

o Maiatzaren 5ean adinekoen egoitzetako erratioak jaitsi daitezen gure proposamena aurkeztuko dugu Bilbon.
o Maiatzaren 6an adinekoen egoitzetako erratioak jaitsi daitezen gure proposamena aurkeztuko dugu Iruñean.
o Maiatzaren 8an 11etan Donostiako Groseko anbulategiaren aurrean, osasungintza.
o Maiatzaren 15ean 11etan Gasteizko hezkuntza delegaritza aurrean, irakaskuntza.
o Maiatzaren 22an 11etan Bilboko Eusko Jaurlaritzako Gran Viako bulegoen aurrean, administrazioa.
 

Baina, LABen ustez kontua ez da soilik hilabete jakin batzuetako mobilizazio dinamika bat abian jartzea, edo egun jakin bateko mobilizazioa egitea. Esan dugun bezala garrantzitsuena zera da, zerbitzu publikoetan enpleguaren aldeko borrokari zentralitatea ematea.

Zentralitatea zein zentzutan? Enpleguaren defentsa besterik ez egitea proposatzen dugulako? Jakina ezetz, beste aldarrikapen batzuk ere ezin garrantzitsuagoak baitira (soldatak, kontziliazioa, pribatizazioak borrokatu, euskera, formazioa, lan osasuna, aukera berdintasuna…).

Baina bai zentralitatea beste zentzu honetan: enpleguaren aldeko borroka zerbait iraunkorra izan behar delako, eta baita enpleguaren aldagaia administrazioaren esparruan hartzen ditugun erabaki guztietan presente egon behar delako (administrazioarekin egiten den edozein akordiok enpleguaren inguruko konpromiso eta neurriak jaso behar ditu, sindikatuen arteko edozein borrokak enpleguaren aldagaia lehen planoan kokatu behar du, urte osoan zehar enpleguaren suntsiketaren kontrako mobilizazio agenda izan behar dugu…).

Hau da LABen konpromisoa eta hau da zerbitzu publikoen garapenari eusten zaiola, eta enplegu publikoa agenda guztien lehen planoan jartzen dela bermatu artean behintzat LABek hartzen duen konpromisoa.

 

ENPLEGU PROPOSAMENAK 
 
Orokorra
 Osasungintza
 Irakaskuntza
 

 

 

Greba mugagabea maiatzak 1etik aurrera Nafarroako desgaitasuna duten jendearentzako arreta zentroetan

Datorren Maiatzak 1etik aurrera LAB, ELA, CCOO eta UGT sindikatuek deituta greba mugagabeari hasiera emango diote desgaitasuna duten jendearentzako arreta zentroetako langileek. Hitzarmenaren negoziaketen blokeoa gainditzeko asmoz sektoreko enpresekin burututako bilerek ez dute emaitza positiborik eman eta langileek borrokari jarraipena ematea erabaki dute.

Sektore honen berezitasunek, negoziazioa kasu honetan bikoitza izatea dakar: alde batetik Administrazioa dago, arlo honetara zenbat eta nola bideratu erabakitzen duena eta bestetik, zentruen kudeaketa zuzenaz arduratzen diren enpresa pribatuak ditugu (Aspace, Sar Quavitae eta Adacen), diru publikoaz baliatuz kudeaketa eramaten dutenak. Langileen ordezkaritzak urte terdi inguru darama lan hitzarmena negoziatzen, orain arteko hitzarmenak jasotzen dituen eskubideen bermea, soldata eguneraketak eta erreformaren aurkako hainbat klausula jaso nahi dituztelarik.

Enpresek ez dituzte proposamen hauek onartzen, ez dute inolako mugimendurik erakusten eta Administrazioak duen inplikazio faltaz probesten dira. Momentu honetan, Administrazioa eta enpresak ez dira ados jartzen ere ez eta bi bertsio kontrajarri eskaintzen dizkigute. Lan hitzarmen duin bat sinatzeko borondate ezatik haratago, Administrazioak luzatu omen dien diru bat jaso ez dutela adieraziz, hainbat deskuelge burutzen ari dira enpresak. Administrazioak bertsio hau ukatzen du, ordainketak bere osotasunean burutu dituela ziurtatuz.

Bitartean langileek, 4 urte daramatzate erosahalmenean galerak pairatzen, eta egun, ez dute lan hitzarmena aplikatua izango delaren bermerik.
Nafarroa osoan asanbladak burutu ondoren apirilean, mobilizazioetan pauso bat gehiago emateko erabakia hartu zuten, paroei bide eginez, eta apirilaren 23an egindako lehenengo greba egunarekin.

Mahai negoziatzailean blokeoak jarraitzen duela ikusirik langileek LAB, ELA, CCOO eta UGT sindikatuekin batera greba mugagaberi hasiera emateko erabakia hartu dute maiatzaren lehenetik aurrera.
 

 

 

{linkr:related;keywords:anap;width:180;limit:10;title:Albiste+gehiago}