2025-12-30
Blog Page 1166

CANDYko langileek zuzendaritzak lantokia ixteko epeak pasatzea besterik ez duela nahi salatu dute

0

CANDY enpresako langileek prentsaurrekoa eskaini dute gaur zuzendaritzaren jarrera salatzeko eta Bergarako lantokiaren bideragarritasuna errealitate bat dela azaltzeko. Enpresaren itxiera deslokalizazioan oinarritzen dela azaldu dute eta 172 familien etorkizunarekin batera, lanpostu askoz gehiago sortzen dituen Debaldeako enpresa inportanteenetako baten etorkizuna jokoan dagoela ohartarazi dute.

CANDYko langileen irakurketa
CANDYko langileek iritzi publikoari
«Enpresa ixteko martxan dagoen prozeduran jadanik 2 bilera burutu ditugu kontsulten aldian.

2 bileretan enpresari ekoizpena eta lanpostuak Bergaran mantentzeko bideragarritasun plan bat aurkeztea eskatu dugu.

Enpresa Batzordeak eta eta langileok Bergarako lantokiaren bideragarritasunean sinesten dugu, eta ziur gaude garbigailuak Bergaran egiten jarraitzeko aukera dagoela.

Gure ustea indartua gelditu da Eusko Jaurlaritzarekin egindako bileraren ondoren, Jaurlaritzak berak esan zigulako errentagarrria izan daitekeela lantokia, borondatea dela horretarako gako nagusia.

Zuzendaritzak uko egin dio bideragarritasu plan bat aurkezteari, ez dela bideragarria esaten digu, eta ekoizpena eteteko asmoa duela esaten digu.

Etorkizuna bermatzeaz gain, dokumentazio gehigarria ere eskatu genuen. Honen garrantziaz jabetze esan behar dugu Candy Taldeko 28 enpresekin eragiketa ekonomikoak dituela enpresak. Horrelako enpresa Taldeetan ez da erraza egiten diren eragiketak kontrolatzea. Zer kasualitatea Candyren jabea den enpresa Luxenburgo bezalako paradisu fiskal batean egotea!

Bigarren bileran dokumenatzioa aurkeztu digute, eta birkolokatze enpresa baten funtzionamendua esplikatu digute.

Guretzat euren planarekin aurrera egin nahi dute, gidoitik atera gabe, eta bideragrritasunaren inguruko eztabaidari uko eginez.

Bide horretan kokatzen dugu Zuzendaritzak prentsari bidalitako oharra, itxieraren bidean urrats bat gehiago da.

Negoziaketan aurrea egin nahi diutela diote, baino epeak pasatzea besterik ez dute nahi.

Guretzat garbigailuak ekoizten jarraitzeko alternatibak bilatzeko konpromisoa hartu behar du enpresak, eta uko egiten dio honi.

Arrazoiak produktibo, ekonomiko eta antolakuntza mailakoak argudiatu dituzte, baino datu asko ez dituzte aurkeztu nahi, salmenta eta produkzioaren datuak adibidez.
Bi urteetan erdira jeitsi da langile kopurua, eta garbigailu ekoizpena haunditu da. Errentagarritasuna eta produktibitatea nabarmen hobetu da.

Horregatik, Candyko langileek iritzi publikoari ondorengoa adierazi nahi diogu:

1.- Ziur gaude Bergarako lantokia bideragarria dela, eta frogatzen saiatuko gara, denbora kontua da. Uste dugu itxiera aurretik diseinatu dutela, datuak “makilatu” dituztela, irabaziak ezkutatuz, eta hau ere frogatzen saiatuko gara. Zentzu honetan, Bergarako lantokiaren gainean Euskoa Jaurlaritzak gure analisi bera egitea garrantzitsua iruditzen zaigu. Hortaz, argitu nahi dugu bideragarritasun plan bat eginbehar duen bakarra Candy enpresa dela, egoera honen erantzule bakarra.
2.- Birkolokazioen inguruan enpresak esandakoa gezurtatu nahi dugu: gezurra da. Nola lana bilatu laguntzeko azalpen bat eman digute, beste ezer ez, lanpostu bat ere ez.
3.-Candyren itxieraren atzean, Txinara produkzioa emateko deslokalizazio bat da, baina baita ere lantokiarekin espekulatzeko saiakera ere bai, negozioa egiteko. Instituzio guztiei ate hori ixtea eskatzen diegu.
4.-Jokoan dagoena, 172 familien etorkizuna baino gehiago da: Debaldeako enpresa inportanteenetako baten etorkizuna dago jokoan, askoz lanpostu gehiago sortzen dituen enpresa. Guztion inplikazioarekin gupidarik gabeko multinazional honi aurre egingo diogu.

Bestalde, hainbat kolektibo, enpresa batzorde, kultur nahiz gastronomia elkarte, enpresa batzorde, talde politiko. merkataritza elkarte, etab.i eskerrak eman nahi dizkiegu jasotzen ari garen babesagatik.

Guztion artean CANDY EZ ITXI!»
 

 

 

Confebask asks the Spanish government to open the way to ban LAB and ELA

0

LAB has had access to a document that speaks new initiatives which seek nothing more and nothing less than the banning of ELA and LAB. The summary of the document is that Confebask understands that there are two trade unions that they can’t submit, that are a thorn in their side, and that the best for the interests of Basque businessmen is to expel them from the social-labour sphere “taking away” there character as trade unions.

If this document is true, Confebask is demanding the “de facto” banning of ELA and LAB because getting rid of our character as trade union associations would mean in practice their liquidation as trade unions. Therefore, we are facing the biggest attack against trade union freedom since the legalization of the trade unions.

And the disrespect of Confebask towards the most basic democratic norms doesn’t end there: they use a merely administrative mechanism to prohibit the right of Basque society organize in the trade union in which they please. That is to say, they try to liquidate a basic right and transform the trade union reality through a mere administrative procedure.
Everything indicates that it is an official document. The procedure is in march (process of a Royal Decree) and the CEOE has asked the territorial management associations to make their allegations (look at the web page of management of Alicante).

And the worst: the credibility of the document is the same position and actuation of Confebask. We have denounced more than once their authoritarian character, their total contempt for the necessities of the workers. They have too many rights and they obstruct democracy. This is a scandal, especially serious for two questions:

Confebask is trying to reinstate the Francoist model where the existence of the trade unions is determined by management and regulated by the state at their service. The function is to domesticate the workers and help management in the development of its decisions. To be sincere, the document doesn’t leave CCOO and UGT in a good place.
And above all, alarming because if management understands that it can convert its Franoist desires into political demands it is because they see themselves in a context inclined to their demands. This only happens if management sees where in the political and institutional sphere they can deposit this demand.

With this document Confebask ends the cycle that it began in 1989 left the table of employment because we in ELA and LAB called for a general strike in favour of employment. Confebask said then that it wouldn’t return to negotiate with trade unions who confront their power. Since then Confebask hasn’t done anything but radicalise their position at the time of putting their interests above everything, a position that they have taken to the extreme in the crisis where they have gained their great treasure: a reform to liquidate Basque agreements. And throughout this journey they have maintained a steady hand with the trade unions who have committed to confront them: take away capacity and try to submit LAB every time that this trade union has made proposals to reach agreements that generate possible solutions.

Confebask hasn’t sought an agreement in any case because they don’t seek to resolve economic and labour problems. Their obsession is to resolve their problem which are labour rights, workers who organise to defend them and one that doesn’t renounce having political, social rights…

The main problem of this country at the time of building an exit to the crisis is this management. It isn’t LAB, it isn’t Basque trade unionism, it’s Confebask and the subordination of the Basque government to their positions.

We demand the reprobation on the part of the Basque Parliament of this Management for being antidemocratic and for being a true political obstacle at the time of normalising and reestablishing the relations between social, institutional and economic agents. We extend the initiatives to the three General Assemblies so that they condemn Adebi, Cebek and Sea.

We demand the Basque government to stop legitimising and covering for this management, and to their way of acting… suspends the convocation of a table of social dialogue. A demand that we also extend to CCOO and UGT.

Equally, we ask to take on again the question the legitimacy of this management. We don’t believe that this is the majority position of Basque businessmen. A long time ago Confebask stopped defending the interests of medium and small businesses to be the spokesperson for the large businesses.

Also, it is necessary to open a real process of debate and negotiation about the framework of labour relations that we need. It is the responsibility of Basque institutions to guarantee trade union freedom and the right to organise and fight for their interests.

We are in contact with ELA, we will be with the rest of the trade unions. We are going to make the document known to other trade unions of the state with the objective of agreeing on a joint response.

Finally, we want to put value on the labour of all the workers who have organised to fight collectively in favour of the rights of the great working social majority. Our biggest recognition to the workers who have organized in LAB and that from this trade union confront this management to defend labour and social rights. We make a call to continue organizing in centres of work and in society because this is the way. Yes, we are an obstacle, we want to continue to be so and we will work so that every time the resistance found is bigger in the businesses and in society in general.
 

 

 

Emakumeon pobretzeari aurre egiteko mobilizazioa Donostian

Emakumeonganako indarkeriaren kontrako nazioarteko egunaren bezperan LAB sindikatua Donostiako gizarte segurantzaren aurrean mobilizatu da. LABek ezinbestekotzat jotzen du emakumeon pobretzeari aurre egitea, eta gaur bezala, bihar Bilbo eta Iruñean izango da indarkeria matxista salatzen.

«Emakumeon POBRETZEARI aurre egin»
Espainiar eta Frantziar estatuek, zein Gasteiz eta Iruñeko gobernuek, herria pobretzearen aldeko hautu politikoa egin dute. Horretarako krisiaz baliatu, eta ezarritako neurri, erreforma zein murrizketa guztiak bide beretik joan dira; gehiago dutenek gehiago izan dezaten, eta gutxiago dutenek aldiz, gero eta gutxiago.

Jada ez du inork zalantzan jartzen euskal herritarron gehiengoa gero eta pobreagoa garela. Pobretze prozesu honen adierazle diren datu eta estatistikek, gehienetan, genero ezberdintasunak ezkutatzen dituzten arren, kaltetuenak emakumeak izaten ari gara.

Emakumeon parte hartzea lan merkatuan beti izan da bigarren mailakoa, aitortza baxuagoko eta lan baldintza prekarioenetako sektore eta lanpostuetara bideratu gaituzte, gure lana gizonezkoen lanaren osagarritzat jo dutelako.

Gaur egun egoera are gehiago gogortu da, behin behinekotasun tasak gero eta handiagoak direnean, emakumeon kasuan %23,8koa da, gizonezkoen %17,7aren aldean. Patronalak lanaldi partzialak gero eta gehiago zabaltzeko apustua egin du eta ezin dugu ahaztu lanaldi mota honetan dihardutenen %94,69a emakumezkoak direla. INEren azken datuen arabera, gizonezkoek baino %36,2 gutxiago kobratzen dugu. Gizon eta emakumeon soldaten arteko aldea gero eta gehiago handitzen ari da eta honek, gainera, ondorio zuzenak ditu ondoren jasotzen ditugun prestazioetan (langabezian, ezgaitasunak, erretiro pentsioak…).

Bien bitartean, erakunde ezberdinek, arazoaren muinera jo eta erabaki ausartak hartu beharrean, dagoeneko ahula eta nahikoa ez den babes sozial sistema eta prestazioak hartu dituzte jomugan. Honek kolpe bikoitza dakarkigu emakumeoi: alde batetik, emakumeok gara hein handi batean prestazio hauen jasotzaileak (datu esanguratsu bat: guraso bakarreko familien artean %88,6ak emakume bat dute buru eta, hauetatik, %40k langabezian dagoen emakume bat) eta, bestetik, sistemak bete beharko lituzkeen premiak, zaintza kasu, emakumeon bizkar uzten dituzte.

Pobrezia ere indarkeria da, emakumeak pobreziara kondenatu nahi gaituzte, menpeko izaki bihurtu. Emakumeok burujabetza ekonomikoa behar dugu gure bizi proiektuak modu aske batean garatu ahal izateko. Honetako gaur egungo lan harremanen eredua irauli behar dugu, eredu berri bat behar dugu, generoen araberako lan banaketa gaindituko duena eta emakume eta gizonen arteko berdintasuna oinarri izango duena. Lana eta aberastasuna banatzea bideratuko duen eredua, langabezia, prekarietatea eta pobrezia egoerei aurre eginez eta langileen eskubideak errespetatuz !

 

 «Emakumeon POBRETZEARI aurre egin» [PDF]

 Azaroak 25 Kartela [PDF]

Deialdiak

BIZKAIAN
– Azaroaren 25ean, 9:30etan Bizkaiko emakumeen bilkura
(Bilboko egoitzan)

– 12:00etan giza katea
Bizkaiko Diputaziotik abiatuta

NAFARROAN
Azaroaren 25ean, 9:30etan Nafarroako emakumeen bilkura
(Areto Gorrian)
12:30etan Udaletxe
plazan mobilizazioa
 

 

Osakidetzaren proposamenak ez ditu jasotzen sindikatuok markaturiko gutxienekoak

0

Mobilizazio agendaren erdian, Osakidetzak sektoreko mahai berri batera deitu gaitu. Pasaden asteotako lanuzteetan langileek adierazi dugun haserrea eta egoneza ikusirik, pentsatzen genuen gaurko bileran akordio batera hurbilduko gintuzkeen proposamena ipiniko zuela Osakidetzak mahai gainean. Bada, zoritxarrez, ez da hala izan.

Sindikatuok markaturiko gutxieneko puntuak ez ditu jaso inondik inora: jardunaldia orain dagoen moduan utzi, balizko epe bat 2016ean, Garapen profesionala 2016tik aurrera. Hurbilketa bakarra izan da ordezkapenak 2012kora irizpideetara bueltatzea, baina horrek ez du suposatzen ordezkapen guztiak lehenengo egunetik.

Gauzak honela, ez da girorik akordio baterako eta mobilizazioekin jarraitu beharko dugu gure lan baldintzen eta osasun sistema publikoaren defentsaren alde. Hain zuzen ere, ostegun honetan Bizkaiko zentro guztietan egun osoko greba daukagu deituta eta Bizkaia enparantzatik manifestazioa abiatuko dugu 12etatik aurrera. Araban eta Gipuzkoan, bitartean, kontzentrazioak burutuko dituzte. Abenduaren 4rako 24 orduko greba orokorra iragarrita dago Osakidetza osoan. Eta gaurko bileran ikusitakoa ikusita, ez dirudi akordiorik lortuko dugunik.

PNVri denbora amaitzen ari zaio. Datozen hauteskundeetan ere salduko digute eurak direla kudeatzaile apartak? PSEkoek baino askoz hobeto eraman dutela Osakidetza? Osakidetza “buke insingnia” dela? Truko mediatikoek ez dute dagoeneko balio. Euskal jendarteak kalitatezko osasun sistema aldarrikatzen du, ez baitago pozik orain dagoenarekin. Osakidetzako langileok horretan gaude. Eta PNVa?
 

 

 

«URRUTI, beti gogoan beti bihotzean»

Datorren azaroaren 29an, zapatua, Igor Urrutikoetxea Bilbao gogoratu eta omentzeko ibilaldia antolatu dute Lezamako lagun eta ingurukoek. «URRUTI, beti gogoan beti bihotzean» 12:00etan emango zaio hasiera ibilaldiari Lezamako Oxangoiti Kultur Elkartean.

Euskal Herriko langile mugimendua mintzagai LABen 40. urteurrenean

0

Ipar Hegoa Fundazioak antolatutako «Langile mugimendua Euskal Herrian» hitzaldi zikloaren baitan, «Nuestro Mayo Rojo» liburuaren egile den Joxerra Bustillok eta LABeko idazkari nagusiak, Ainhoa Etxaidek, Euskal Herriko langile mugimenduan frankismoak izandako eragina, LAB sindikatuaren sorrera eta aurrera begirako erronkak aztertuko dituzte Iruñeako Areto Gorrian. 

Ipar Hegoaren eskutik datorren hitzaldi zikloaren bigarren zatia dugu Joxerra Bustillo eta Ainhoa Etxaidek azaroaren 26an Iruñeako Areto Gorrian burutuko dutena. Bertan, aipatu bezala, Euskal Herriko langile mugimendua izango da aztergai, kasu honetan frankismoa, LABen sorrera eta aurrera begirako erronkak. Hitzaldiari arratsaldeko 18:00etan emango zaio hasiera. Hitzaldiaren ostean, LABek 40 urte betetzen dituen honetan, sindikatuaren omenez mokau bat hartu eta topa egiteko aukera izango da. 

Azaroaren 19an «Nuestro Mayo Rojo» liburuaren egile diren Patxi Abasolo eta David Mendozak, industrializazioaren hasieratik 1936ra Euskal Herrian langile mugimenduaren ibilbidea aztertu zuten.
 

 

 

«Osakidetzan lana euskaraz egiteko eskubidearen alde»

0

Gezurra dirudi osasungintzako langileok 2014. urtean oraindik aldarrikapen hauek egiten ibili behar izatea. Euskaraz lana egiteko eskubide osoa dugu legez, baino eguneroko praktikan Osakidetzak trabak besterik ez dizkigu jartzen.

Tresna, baliabide eta programa informatiko ugari oraindik erdara hutsez ditugu. Erresonatziak edota ekografiak eskatzen ditugunean erdara hutsean iristen zaizkigu eta historia klinikoa euskaraz betetzeko trabak besterik ez ditugu izaten. Guzti honek gure lan jarduna euskaraz burutzea oztopatzen du, gure egunaren zati garrantzitsua betetzen duten orduetan euskaraz ezin bizi eta lan egin izatea. Non eta duela 35 urtetik euskara ofiziala den eremuko osasungintza publikoan. Begibistakoa da egoera honen ondorioz erabiltzaileen hizkuntz eskubideak ere kaltetuak direla, osasun dokumentuak, eta zenbait kasutan arreta bera ere, erdara hutsez jasotzera behartuak bait daude erabiltzaileak.

LAB sindikatuak gai honetan euskara gutxienik gazteleraren parean kokatzea exijitzen du. Ezin dugu onartu gaztelera izatea lan-hizkuntz “arrunta” eta euskaraz lana egin ahal izateko eskaera “bereziak” egin behar izatea langileok edota erabiltzaileak.

Gogoratu behar da Osakidetzako 2. Euskara Planean datorren puntuetako batek dioena: “zerbitzu-erakundeek laguntza eskeiniko diete dokumentazioa euskaraz sortzeko prest dauden langileei”. Beste hainbat puntutan gertatzen den moduan, kasu honetan ere Euskara Planean jasotakoak ezeresean geratzen ari dela ikusten ari gara. Laguntzak, formakuntza, bitartekoak, jarraipena, arduradunen erantzunkizuna… ez ditugu inondik ikusten.

Abenduan Zumarraga Ospitalean erresonantzien unitate berria irekiko du Osakidetzak. Unitate berri horrek hasera haseratik osasun dokumentazioa elebitan eskaini beharko luke. Izan ere, langileon eta erabiltzaileon hizkuntz eskubideak urratuko dituzten unitate berriak sortzea ezin dezakegu onartu. Bestalde, egun gutxi barru emango du ezagutzera Osakidetzak Historia Klinikoa euskaraz bete ahal izatearen inguruan bere proposamena. Euskara Planeko hitz politez haratago normaltasunez euskaraz lan egin ahal izateko bideak irekitzea besterik ez dugu espero.

LAB sindikatuak deia luzatzen dio osasungintzako langilegoari euskaraz bizi eta lan egitearen aldeko bidea urratu dezagun. Egunerokoan lana euskaraz egin, horretarako dugun eskubidea errespetatu arazi eta Osakidetzari beharrezkoak diren bitartekoak jartzea eskatu diezaiogun. Proba grafikoak, erresonanziak, historia klinikoak, informatika aplikazioak, lan bitartekoak, euskaraz nahi eta behar ditugu.

Euskaraz bizi nahi dugun langile eta erabiltzaileon eskubideak errespetatzea eskatzen dugu, ez besterik.
 

 

 

CONFEBASKek ELA eta LAB legez kanporatzeko bidea ireki dezan eskatzen dio Madrilgo Gobernuari

LABek Confebasken barne dokumentu bat eskuratu du eta bertan iniziatiba berriak aipatzen dira, ELA eta LABen ilegalizazioa helburu luketenak.
Dokumentuan jasotzen dena laburtuz, badira bi sindikatu Confebaskek menderatu ezin dituenak, bidean galga egiten diotenak; dokumentuan jasotzen denez euskal enpresarientzat onena bi sindikatuok euskal eremu soziolaboraletik baztertzea litzateke, sindikatu izaera “kenduz”.

Dokumentua benetakoa bada, ELA eta LABen ilegalizazioa eskatzen ari da Confebask, sindikatu elkarte izaera kentzeak praktikan sindikatu gisa desagertzea baitakar. Sindikatuen ilegalizazioaz geroztik gaurdaino sindikatuon aurka egin den erasorik larrienaren aurrean geundeke, beraz.

Confebaskek guztiz mespretxatzen ditu gutxieneko arau demokratikoak: euskal jendarteari bakoitzak nahi duen sindikatuarekin antolatzeko eskubidea kendu nahi dio mekanismo administratibo baten bidez. Alegia, tramite administratibo batekin oinarrizkoa den eskubide bat desagerrarazi nahi du eta errealitate sindikala aldatu.
Zantzu guztien arabera dokumentu ofiziala da LABen eskuratu duguna. Tramitea martxan da (errege dekretu bidez) eta CEOEk lurralde-patronalei alegazioak egiteko eskatu die (ikus Alikanteko patronalaren web-a).

Eta larriena dena: dokumentuari sinesgarritasunik handiena Confebasken jarrera eta jokamoldeak berak ematen dio. Bere izarera autoritarioa behin eta berriz salatu dugu, langileen beharren aurrean etengabeko mespretxuzko jarrera du. Eskubideak soberan ditu eta demokrazioa ez du gogoko. Eskandalu hutsa da, bereziki honako arrazoiengatik:
Confebaskek eredu frankistara itzuli nahi du, orduan bezala, sindikatuak izan ala ez izan patronalaren erabakiek finkatu dezaten eta Estatuak arautu, langileak otzanduz eta patronalari bere erabakien garapenean lagunduz. Dokumentuak ez ditu oso toki onean uzten CCOO eta UGT.

Patronalak aukera ikusten badu bere grina frankistak aldarrikapen politiko bihurtzeko, egoerak laguntzen diolako da, eta hori bereziki larria da. Patronalak ikusten du baduela eremu politiko eta instituzionalean bere eskaerak non egin.

Dokumentu honekin 1999an enpleguaren mahaitik altxatzean hasitako bidea burutzen du Confebaskek. ELA eta LAB sindikatuok enpleguaren defentsan greba deitzean altxatu zen eta adierazi zuen bere boterearen kontra egiten zuten sindikatuekin ez zuela gehiago negoziatuko. Geroztik bere jarrera muturrera eraman du, bere interesak ororen gainetik jarriz, gehiago krisi garaian, non bere benetako altxorra eskuratu duen: euskal hitzarmenak deusezteko erreforma. Bien bitartean, alditik aldira gehiago, aurre egin diogun sindikatuon kontra aritu da, esaterako, LABek soluzioak posible egiteko proposamenak egin dituen bakoitzean.

Confebaskek ez du akordioa bilatzen, ez ditu arazo ekonomiko eta laboralak konpondu nahi. Bere arazoak konpondu nahi ditu, lan eskubideak ditu arazo, eta horien defentsan elkartu eta antolatzen diren langileak.

Herri honek krisiaren aurrean irtenbidea bilatzeko duen arazorik handiena patronal hau da. Ez LAB, ez euskal sindikalgintza, Confebask da hemen benetako arazoa, eta Eusko Jaurlaritzak harekiko duen menpekotasuna.

Eusko Jaurlaritzari eskatzen diogu patronal hau zilegiztatu eta babesteari uzteko behingoz. Gainera, ez dugu uste euskal enpresarien gehiengoak bat egiten duenik Confebasken jarrerarekin. Aspaldi utzi zion Confebaskek enpresa txiki eta ertainaren interesak defendatzeari, enpresa handien bozgorailu izateko.

Ordua da benetako eztabaida eta negoziazio bat irekitzeko behar dugun lan harreman esparruari buruz. Euskal instituzioen ardura da askatasun sindikala, antolatzeko eta gure interesen alde borrokatzeko eskubidea ziurtatzea.
ELArekin harremanetan gaude eta beste sindikatuekin ere egongo gara. Estatuko beste sindikatuei dokumentuaren berri emango diegu erantzun partekatu bat adoste aldera.

Amaitzeko, langileok osatzen dugun euskal gehiengo sozialaren interesen alde elkarrekin borrokatzeko antolatu diren langile guztien lana azpimarratu nahi dugu. Gure aitortza osoa LABen bat egin duten langileen lanari, sindikatu honetatik patronalari aurre egiten jarraitzen dutenei, lan eskubideak eta eskubide sozialak defendatuz. Ez dugu inolako asmorik eskubide horiei muzik egiteko. Lan zentruetan antolatzen jarraitzeko deia egiten dugu, baita jendartean ere, hori da bidea. Bai, galga gara, oztopoa, patronalarentzat, eta horrela izaten jarraituko dugu, lanean, enpresetan eta jendartean orohar erresistentzia gero eta handiagoa izan dadin.
 

 

LABen bere balorazioa publiko egin nahi du Kataluniako Cominter enpresak papelera erosi izanaren inguruan

0

Gureola Hernaniko papelera historikoan ordezkaritza osoa LABek izanagatik, ez du publiko egin orain arte Gureolan egin duen lana ezta baloraziorik egin. Hala ere, azkenaldian agertutako albisteei erantzunez, bere balorazioa publiko egin nahi du Kataluniako Cominter enpresak papelera erosi izanaren inguruan.

Lehenik eta behin, krisiak gogor zigortutako Buruntzaldea eskualdean enplegua eta aberastasuna sortuko duen proiektu baten sorrera pozez ikusten dugu. Jadanik papelera martxan jartzeko lanetan ari dira, eta enpresak egiten dituen aurrikuspenen arabera, datorren urterako denera zuzeneko 50 bat lanpostu sortuko lirateke, gehi sortuko liratekeen zeharkako lanpostuak. Zentzu horretan, LABek Cominter enpresarekin adostutako akordioa bete eta lanpostuetan Gureolako langileek lehentasuna izan dezatela exijitzen dugu, bai eta lan baldintzen inguruko akordioa betetzea ere.

Hartzekodunen konkurtsoaren barruan enpresa batek interesa agertu izanak eta papelera martxan jarri izanak, LABek bere garaian egin zuen irakurketa berretsi du, hau da, papelera isteko arrazoia ez zela papeleraren ustezko lehiakortasun falta, eta itxieraren atzean zegoen arrazoi nagusia urteetan egindako kudeaketa txarra dela.

Prozesu honek nabarmen uzten du gaur egun, industria ehunaren desagerpenaren aurrean, honelako proiektuak martxan jartzeko benetako borondate eta konpromisoa agertzen duten bakarrak langileak direla. Kasu honetan, kaleratuak izanagatik, Gure-Olako langile sentitu izan diren langileak izan dira hilabete luzez euren etorkizunaren alde borroka egin dutenak, euren egoeraren erantzuleak salatuz eta hilabeteetan enpresako ondasunak babestuz, lanpostuen defentsa egin dutenak. LABek, langileen ordezkaritza izanagatik, prozesu horretan hamaika bilera eta hamaika lan egin ditu enpresarentzat irtenbide bat topatzeko. Aipatu behar dugu baita ere, LABek langile kolektibo osoaren eskubideak defendatu ditugula, eta langile guztien borroka txalotu nahi dugu: Langileengatik ez balitz, proiekturik ez litzateke egongo, eta makineria aspaldian hondatuta legoke. Langileen borrokaren ondorioz piztu da enpresak aurrera egiteko aukera.

Zentzu horretan, onartezina deritzogu Industria Sailari dagokion zeregin bat (ehun industrialaren defentsa eta enpresen bideragrritasuna bultzatzea) langileek eta LABek euren bizkar hartu ondoren, hauteskundeetako kanpainarako Jaurlaritzan agintean dagoen PNVk enpresaren irekiera erabili izana.