2025-12-20
Blog Page 1134

Miren Peñaren heriotzari buruz, LABen adierazpena

0

Lehenik eta behin, gure sindikatukide zen Miren Peñaren heriotza dela eta, Faurecia Orkoiengo atal sindikalaren nahiz LAB sindikatu osoaren dolua adierazi eta bere senitarteko nahiz hurbilekoei elkartasun eta babes sakonena adierazi nahi dugu.

Lehenik eta behin, gure sindikatukide zen Miren Peñaren heriotza dela eta, Faurecia Orkoiengo atal sindikalaren nahiz LAB sindikatu osoaren dolua adierazi eta bere senitarteko nahiz hurbilekoei elkartasun eta babes sakonena adierazi nahi dugu.

Bigarrenik, Mirenen heriotzaren atzean egondako faktoreez hitz egin nahi dugu. Antsoaingo nahiz Nafarroako etxegabetzeen kontrako plataformek egindako balorazioak geure egiten ditugu: Laboral Kutxak zuzeneko ardura du Mirenen heriotzan, bazterketa sozialaren arriskuan dagoen pertsona baten hipoteka birnegoziatzeari muzin egiteagatik. Horri guztiarekin batera lan arloa aipatu nahi dugu, tragedia honen faktore funtsezkoa baita. Hona hemen Kapitalismoaren arimetika basatia: kaleratzea gehi etxegabetze mehatxua berdin heriotza.

2013ko irailean, enpresako lan baldintzen negoziazio garaian, Faurecia Orkoiengo zuzendaritzak Miren Peña Rastrollo eta beste 10 lagun kaleratu zituen, era injustifikatu, bidegabe eta diskriminatzailean kaleratu ere. Langileak zanpatu eta euren gaineko esplotazioa areagotzeko multinazionalaren estrategika kriminalaren parte ziren kaleratze hauek; etekin handiak zituen, baina gehiago nahi zuen. Miren eta bere kideak gizalegezko jendea zen, langile duinak, klase kontzientziadunak. Berehala langileek greba mugagabera jo zuten. Guztiek? Ez. UGTk, Metaleko arduradun Lorenzo Riosen atzetik, greba zapuztu, kaleratuak baztertu, grebalariak jazarri eta enpresak desio zituen murrizketak sinatu zituen.

Data hauetan hain zuzen ere, Sunsundeguitik kaleratutako 47 langiletako batek bere buruaz beste egin zuen. Jabi Paniagua zuen izena. Ataka horretan LABek ohartarazi zuen kaleratze bakoitzaren atzean pertsona bat dagoela, historia bat eta, askotan, drama bat; eta ez dagoela bideragarritasun plan, irabazi tasa ez eta dibidendorik horren aurretik jarri daitekeenik.

Urte eta erdi beranduago, Faurecia UGTko karneta duten ebentualak kontratatzen ari da eta ehunka aparte ordu sartzen ari dira, bere garaian kaleratutakoek eta beste 50.000 nafarrek langabezian jarraitzen duten bitartean. Faurecia Orkoiengo kaleratzeak, baita Faurecia Burlatako epekako itxiera ere, multinazionalen gizatasun faltaren adierazle dira: langileak nahierara erabili eta baztertzen dituzte. Miren erasotua eta diskriminatua izan zen, bere bizibidea lapurtu zioten, bere konfidantza higatu zuten eta etxegabetzearekin mehatxu egin zioten; Kapitalismoa deritzan basakeria honen biktima berria da, honenbestez.

Era berean, milaka familiek bizi duten dramarekiko Nafarroako Gobernuaren apatia, gaitasun eza eta axolagabekeria salatu nahi dugu. Horrekin amaitzea ezinbestekoa eta premiazkoa da, honako neurriak hartuz: enplegu publikoaren sorrera, enplegua babestuko duen politika industriala, kaleratuak izan diren edo langabezian dauden langileekiko babes sozialaren indartzea, etxebizitza parke publiko zabalaren sorrera, gehien behar dutenei lagunduko dien Kutxa edo Banko publikoaren sorrera…

Azkenik, Laboral Kutxaren eta Faureciaren erantzunkizuna mahai gaineratzeko ez ezik, eredu ekonomiko eta sozialaren aldaketa sakonekoa aldarrikatzeko mobilizatzera dei egiten diogu langileriari:

Astelehena 12:00etan Buztintxuriko Laboral Kutxaren parean, PAHk deitutako kontzentrazioa.

Astelehena, egun osoan zehar, dolu eta salaketa seinale gisa lantokietan krespoi beltza edo bestelako elementuren bat erakusteko deia egiten dugu.

Asteartea 19:00etan Antsoaingo Udal Plazan, PAHk deitutako kontzentrazioa.

Asteazkena 10:00etan Orkoiengo Udaletxean eta 11:15etan Faurecia Orkoienen parean.
Larunbata: 18:00etan Gurutze Enparantzatik manifestazioa Iruñean.
 

 

 

Txus Matinen etxeratzea eskatzeko eta konponbidearen aldeko elkarretaratzea martxoaren 27an

Datorren martxoaren 27an LABek konzentrazioa egingo du Basauriko Anbulategian Txus Martinen etxeratzea eskatu eta konponbidearen garaia dela aldarrikatzera. Mobilizazioa eguerdiko 12:30etan izango da.

Konponbide garaia da
Euskal preso eta iheslaria politikoak herrira!

TXUS MARTIN ETXERA!

Euskal Preso Politikoen Kolektiboak, gatazkaren ondoriok gainditzeko bidean, eta hau integrala izan dadin, konpromisoa adierazi du askotan alde guztien pairamen eta mina aitortzeko eta presoen bueltarako forma malguak bilatzeko.

Euskal Herria ez da normalkuntza politikora helduko Estatuek ehundaka preso politiko bahiturik mantentzen dituzten bitartean. Salbuespen neurri politiko eta judizialak alde batera uztearekin bat, espetxe politika ere aldatu beharra dago.Estatuek legeak bete behar dituzte: preso politikoak Euskal Herriratzeko zein gaixotasunak dituzten presoak askatzeko eskatzen dizkiegu, garaia da eta.

Horrelako kasua da Txus Martinena, Basauriarra. Bere osasun egoera oso larria da, trastorno eskizoafektiboa jasaten ari da, tratamendu latza duen gaixotasun psikikoa. Kartzelan isolamenduaren politikak badu ardura osasun egoera horretan, gaur egun ia-ia itzulezina.

Hori dela eta, eskatzen dugu bere askatasuna tratamendu egokia izateko, konfidantzazko giroan eta senideengandik hurbil. Horrela gomendatzen dute medikuek eta zentzu horretan, hainbat instituziok hori eskatu dute, Basauriko Udalak ere bai.

Gatazkaren ondorioak eta arrazoiak behingoz konpontzeko eta konponbide hori justu eta iraunkorra izan dadin, premiazkoa da konpromiso eta akordio berriak lortzea batez ere politikoak, baina baita sindikal eta sozialak. Txus berriro gurekin izan dezagun, modu bakarra daukagu eta gu denon esku dago, euskal herritarrok garelako konponbidearen bidea hartzeko erabakia behartu behar eta ahal dugunak.

Beraz, LAB sindikatuak dei egiten dizue mobilizatzera Euskal Preso Politikoen eskubideen alde, sakabanaketa politika amaitzeko; eta Txus Martin eta gaixotasunak dituzten preso guztiak askatzeko. Gure herriak benetako bake eszenatokia behar eta merezi du,herri zein lantokietan aldarrikatu eta horren alde lan egin dezagun.

 

 

 

Hainbat eragile sozial eta sindikal Kutxabankeko buru-ohien kontra zabaldutako prozedura penalean aurkeztu gara

LAB, ESK, STEILAS, EHNE, HIRU, EKA, Euskal Herriko Pentsionisten Plataformak eta AHT Gelditu! Elkarlana eragile sozial eta sindikalok Kutxabankeko buru-ohien kontra zabaldutako prozedura penalean aurkeztu gara.

LAB, ESK, STEILAS, EHNE, HIRU, EKA, Euskal Herriko Pentsionisten Plataformak eta AHT Gelditu! Elkarlanaren oharra
LAB, ESK, STEILAS, EHNE, HIRU, EKA, Euskal Herriko Pentsionisten Plataformak eta AHT Gelditu! Elkarlana Kutxabankeko buru-ohien kontra zabaldutako prozedura penalean aurkeztu gara

LAB, ESK, STEILAS, EHNE, HIRU, EKA, Euskal Herriko Pentsionisten Plataformak eta AHT Gelditu! Elkarlana eragile sozial eta sindikalok Bilboko 4. instrukzioko epaitegian aurkezten gara Kutxabanken gertaturiko gertaeren aurrean irekitako 2015eko 426 diligentzien aurrean. Oraingoz, eta egindako ikerketaren aurrean, Mario Fernandez, Mikel Cabieces eta Rafa Alcorta daude inputatuak beste batzuen artean.

Auzi honetan aurkeztea erabakiarazi diguten arrazoiak honakoak dira:

Lehenik eta behin, fiskaltzak salaturiko pertsona arduradun zuzen hauetaz gain, erabaki hauetan eremu politikoan parte hartu zuten arduradun politikoak ere epaitu beharko liratekeela deritzogu.

Bigarrenik, gutxienez Caja Sur erosteko erabakia hartu, Euskal Kutxek pribatizazio prozesua hasi zutenetik eta Kutxabank Bankua sortu zen arteko irregulartasunak, mesede tratuak eta klientelismo politikoa argitara irtetzea nahi dugu.

Euskal Kutxen likidazio prozesu guztia, negozio bankario guztiak Kutxabanken esku geratzea, Estatu guztian zabaltzea eta akzio eta interes pribatuak berehala saltzea nahiko arrazoi izan dira iruzurrezko ekintza hauek eta borondate erosteak izan daitezen.

Euskal Kutxen likidazioa, entitate finantziero hauetan beraien aurrezkiak urteetan zehar utzi dituzten pertsonen aurkako izugarrizko iruzurra da.

Kapital finantzieroari akzioak saltzea, Caja Sur bezalako entitateak erostea, aktiboak fondo putreetan saltzea, Kutxa publikoen kontrola entitate publiko eta asanbladei kentzea, Xabier Villalabeitiari eginikoa bezalako eskandaluzko kontratuak egitea eta abar, ez dira iruzur hau posible egiten ari diren tresnak baino, PNV, PP eta PSEren ardura politikoetatik.

Arrazoi hauengatik hortaz, kontu hauek argitara irtetzea nahi dugu, eta horretarako, epaitegi honi beharrezko ikusten ditugun jardun judizial guztiak aurkeztuko dizkiogu.

Era berean, euskal jendarte osoari gure akusazio hau baliotuz, beharrezko ikusten dituzten datu guztiak gehitzeko aukera eman nahi dizkiogu iruzur hau betikotu ez dadin eta etorkizunean iruzur ekintza hauek ezin errepika daitezen.

Kutxabanken pribatizazioan eta Euskal Kutxen likidazioan atzera egitea exijitzen dugu, izaera publiko eta soziala indartuz eta horrelako egoerak langileon, aurreztzaileen eta euskal jendartearen aurkakoak sustraietatik mozteko.

Euskal Herrian, 2015eko martxoaren 17an
 

 

 

Lanaldi partzialetan pentsio duinak aldarrikatu ditu LABek Legebiltzarrean

EH Bilduk, lanaldi partzialean diharduten langileen jubilazio duina bermatzeko Legez besteko proposamena sartu zuen Legebiltzarrean. Proposamena Enplegu eta Gizarte politiketako batzordean eztabaidatuko zen atzo. Momentu berean LAB kanpoan izan zen lanaldi partzialetan pentsio duinak aldarrikatzen.

Apirilaren 2an LABek eskari bat erregistratu zuen Legebiltzarrean lanaldi partzialean aritzen diren langileei jubilazioa hartzerakoan sortzen zaizkien diskriminazio egoerei buruz informatuz eta honen harira legebiltzar talde guztioi eskaria egin genien egoera hau zuzentzeko neurriak har zitzaten.

LABetik egiten genuen aldarrikapena kontuan izanik EH Bilduk legez besteko proposamena aurkeztu zuen, ondorengo edukiekin: 

a) 2015. urtea bukatu baino lehenago, lanaldi partzialean aritzen diren langileen eskubideak bermatuko dituen jubilazio araudi propioa osatzeko egutegi zehatza prestatu eta Legebiltzarrean aurkeztu dezala; araudi horretan, lanaldi partzialean lan egindako egun guztiak kotizatutako egunak direla bermatuko da.

b) Diskriminazio egoerarekin bukatuko duen araudi propio hori gauzatu bitartean, egoera horretan dauden lagun guztien pentsioa osatzeko aurrekontuen partida bat bideratu dezala, langileei lan egindako egun guztiak kotizatutako eguntzat hartuta jasoko luketen pentsioa bermatuz, beti ere pertsona guztiei Lanbide-arteko Gutxieneko Soldataren parekoa den gutxieneko pentsioa bermatuz.

Datorren Martxoaren 16ean Enplegu eta Gizarte Politiketako batzordea bilduko da honetaz eztabaidatzeko. Hala ere, dagoeneko PNV, PSE eta UPD osoko emendakinak aurkeztu dituzte EH Bilduk eginiko proposamenaren aurka. Beren argudioa bakarra, konpetentzien falten izan da, naiz eta EH bilduk eta LABetik eginiko proposamenean argi aldarrikatu genuen transferentzia hori eman bitartean aurrekontuetan diru partida bat bideratu zezaten, baina naiz eta horretarako eskuduntza izan, ez omen daude prest hau egiteko.

Zoritxarrez, beste behin agerian geratzen da ez dutela benetako borondate politikorik emakumeok lan munduan pairatzen ditugun diskriminazio egoerei aurre egiteko eta adierazpen hutsetatik harago ez dituztela inolako neurrik hartu nahi egoera honekin behingoz amaitzeko.
  

 

 

Lan mundua euskalduntzeko LABen LANEUS egitasmoa Danontzat Gaztetxean hizpide

LAB sindikatuak datorren asteaskenean, hilak 18, lan mundua euskalduntzeko LANEUS egitasmoa aurkeztuko du Plentzia eta Gorlizko Danontzat Gaztetxean. Arratsaldeko 19:30etan emango zaio hasiera aurkezpenari eta Alberto Ugarriza Urrutikoetxeak, LABeko Euskara Idazkaritzako kidearen eskutik etorriko da.


 

 

 

Valoración de LAB ante el preacuerdo alcanzado por las dirección de Faurecia y los sindicatos CCOO y UGT

0

Si bien es cierto que el acuerdo prorroga hasta diciembre de 2016 la actividad de la planta y se contemplan la salida de un número de trabajadores mediante fórmulas como las prejubilaciones desde los 55 años, salidas voluntarias incentivadas y recolocaciones, la empresa sigue manteniendo el cierre de la empresa a fecha de diciembre de 2016.

Es decir, el preacuerdo suscrito por la dirección UGT y CCOO avala el cierre de ICF Burlata de forma diferida, en concreto, en tres fases ( Abril de 2015, Diciembre de 2015 y Diciembre de 2016).

Por ello, y en vista que el objetivo de la lucha desarrollada por los trabajadores/as de Faurecia y del sindicato LAB estas últimas semanas, ha sido el mantenimiento de la actividad laboral de la planta y que el acuerdo no deja posibilidad alguna a la continuidad de la misma, LAB no va a traicionar dicho objetivo y no va suscribir dicho acuerdo, pues implica acordar desde hoy el cierre de ICF.

Seguimos creyendo factible, si existiera voluntad, la posibilidad de llegar a un acuerdo manteniendo la actividad de la planta.
 

 

 

LABek Calzados La Palman aurkeztutako hartzekodunen lehiaketa errefusatzen du

0

Calzados La Palmako langileak aste honetan informatu dituzte hartzekodunen lehiaketa aurkeztu dutela. Langileek publikoki adierazi nahi dute neurri hori goitik behera errefusatzen dutela, are gehiago enpresak egoera konpontzeko neurriak planteatu dituenean, jarrera positiboa erakutsi dutenean euren lanpostuen etorkizuna bermatuko luketen plan errealak egiteko.

Enpresak beti baztertu du langileen partaidetza honetan. Enpresak inoiz ez du mahai gainean informazio guztia argitasunez jarri izan nahi, egindako operazio batzuk izktutatu egin dizkiete langileei. Operazio hauek negozioaren bideragarritasunaren guztiz kontrakoak izan dira askotan, eta zuzendaritza langileei onartezinak ziren ahalegin ekonomikoak eskatzera mugatu da.

Langileen arabera egungo egoera ez da soilik krisiaren ondorio, azken urteotan nahita egin den kudeaketa batena baino, jarduera etetera argiki bideratua. Lehiaketa orain aurkeztea ez da kasualitatea, jabeek negozioa bertan behera uzteko aukeratu duten unea baino. Bestela, ez da ulertzen langileak salmentak historikoki onuragarriak izan diren marka errentagarrietan zentratzeko erakutsi duten ahaleginaren aurrean, errentagarritasun apala duten produktuetan inbertitzen jarraitzeko joera. Hala ere, salmenten jaitsiera ez da esanguratsua izan, baina zorrek gora egiten dute.

Zalantzagarria sortzen ditu azken urteotan enpresak izan duen ibilbideak negozioari errentagarritasunik edo jarraitzeko inolako bermerik ematea. Krisi ekonomikoa ala borondate krisia? Calzados La Palma, Bilboko enpresa ezagunak azalpenak eman beharko ditu aipatututako guztiaren inguruan, eta hartutako neurriak justifikatu.

Enpresako langileek 40 urte daramatzate batazbeste bertan lanean eta adin zailean dauden lan mundura berriro sartzeko. Euren lana ondo egin ondoren langabeziaren atarian aurkitzen dute euren burua. Nagusiak dira beste enplegu bat aurkitzeko baina gazteegiak jarduera uzteko, euren familiekin, euren kargekin eta urte asko kotizatu ondoren euren laneko bizitza duintasunez amaitzeko bermerik gabe. Langileek enpresaren arduradunei euren etorkizuna nolakoa izango den galdetzen dietenean, ez dute erantzunik aurkitzen. Sakrifizioak eskatu dizkiete langileei, hala ere, inork ez du erantzungo kondenatzen dituzten egoera prekarioaren aurrean.
 

 

 

CANDY: construyendo alternativas

0
IRITZIA.- Xabi Llodio y Zorion Ortigosa, miembros de la federación de industria de LAB

A raiz del acuerdo alcanzado por la Diputación Foral de Gipuzkoa, la multinacional Candy y el comité de empresa de Candy, la situación de Candy está en los medios de comunicación dentro del revuelo mediático tan característico de estas eternas precampañas electorales. Por ello, y a pesar de que el proceso de reindustrialización es un proceso aún no culminado, y también por eso, proponemos hacer una reflexión más pausada sobre lo que está siendo dicho proceso.

Los protagonistas del acuerdo
El proceso de cierre de Candy es una historia de buenos y malos: buenas como las trabajadoras, algunas con más de 40 años en la fábrica se vieron de un día para otro con la amenaza del despido. El malo obviamente, es el papel asumido por Candy, multinacional que después de años de beneficios, tomó la decisión de deslocalizar su producción de lavadoras a China para ganar más. La reforma laboral convirtió el procedimiento para el cierre de empresas en un proceso unilateral, facilitando estos procesos. Y haciendo un pequeño guiño a la célebre película de Sergio Leone, el papel del feo le ha tocado a la Diputación Foral de Gipuzkoa, que a pesar de haberse comprometido presentando una propuesta de hoja de ruta y búsqueda de proyectos alternativos, no para de recibir criticas desde diferentes ámbitos, solo entendibles desde una perspectiva exclusivamente electoral. Para nosotros el debate debería ser ¿por qué no han actuado todas las instituciones del mismo modo ante deslocalizaciones?

Luchar dentro
Pero ¿ cual ha sido en ese contexto tan adverso lo que ha propiciado que se abra la puerta a la reindustrialización? La movilizaciones, protestas y lucha constante de los y las trabajadoras. Los acuerdos con las multinacionales nunca son acuerdos win-win (ganar-ganar) en el que las dos partes ganan, son acuerdos arrancados por la pelea como en este caso.

La colaboración de la institución pública correspondiente a veces resulta imprescindible para explorar nuevos caminos como en este caso, pero el motor que ha empujado el proceso ha sido la organización y la lucha.

Pero también fuera
Uno de los logros en Candy ha sido generar alianzas y complicidades que han conseguido sacar el conflicto a la calle y al pueblo. La solidaridad mostrada por agentes sociales, pleno municipal, vecinos… ha convertido la defensa del empleo en un reto de todo el pueblo de Bergara.

El valor de la solidaridad
Queremos aplaudir la actitud mostrada por el colectivo de trabajadores de Candy, su responsabilidad, solidaridad y compromiso. No es fácil escapar de la única alternativa que nos suelen plantear multinacionales y el Gobierno Vasco: la negociación del precio del despido. Han dado un verdadero ejemplo anteponiendo el empleo y el interés colectivo a intereses particulares.

Más allá de Candy: Construyamos alternativas
El caso de Candy no ha de interpretarse y valorarse única y exclusivamente según el éxito del proceso de reindustrialización, aún siendo éste su objetivo primordial.

Tengamos proyecto o no, ha sido ejemplo de que la lucha de los y las trabajadoras puede romper con la unilateralidad de la reforma laboral, posibilitando alternativas. Construir más experiencias de este tipo es lo obligará a las instituciones públicas a enfrentarse a las deslocalizaciones. Las instituciones y especialmente el Gobierno Vasco deben acabar con la política de “alfombra roja” a golpe de talonario para las multinacionales, bien dotadas de cuantiosas subvenciones sin condición ni garantías, como el estrellado coche Hiriko.

Se pretende ocultar la falta de un verdadero plan para potenciar la industria con propaganda, pero no se puede ocultar la realidad: en la CAV se conjuga la pretensión de desregular el mercado de trabajo precarizando y restando cualificación a la mano de obra a golpe de reforma laboral con la reducción de las dotaciones a la I+D+i.

En el caso concreto de Candy, aún no conocemos ningún compromiso que haya adoptado el Gobierno Vasco desde que Arantxa Tapia dijo “no aceptamos el cierre de Candy”. Seguimos esperando. Pero sabemos que cuantos más Candys podamos organizar, más difícil tendrá escurrir el bulto.

Para ello debemos acertar en cada caso amoldándonos a cada situación y planteando alternativas que construyan pequeños diques que contengan esta marea neoliberal en la que se nos pretende ahogar y dejarnos a merced de lo que dictan las grandes corporaciones. Responder hasta conseguir hacer frente a las deslocalizaciones defendiendo el tejido productivo y el empleo .

Somos conscientes de que en el marco actual la respuesta será parcial y solo podremos ganar las batallas en las que mejor nos organicemos y mejores aliados encontremos, pero cada batalla será un paso más hacia la verdadera alternativa: dotarnos de un marco propio, soberano en el que no se impongan leyes que obligan a que los y las trabajadoras sean las únicas que con su lucha pueden cambiar el guión establecido. Paso a paso, lo conseguiremos!
 

 

 

LABek Laminaciones Arreguiko kaleratze-prozedura berria salatzen du

0

Hauteskunde sindikalak egin berri daudenean eta Gasteizko eta Urbinako enpresa komite berriak osatu gabe egonda, Celsa Atlantic – Laminaciones Arreguiko zuzendaritzak ERE berri bat komunikatu du.

3 urte hauetan enpresak bere asmoak inposatu nahi izan ditu, benetako negoziazio bati ihes eginez. Langileok denbora luzez borrokatu dute, gizartearen babesa eta garaipen judizialak lortuz. Hain zuzen ere, azken erabakien ondorioz, hamarnaka langile berrartu behar izan dituzte.

Hala ere, erreforma gondinki aplikatu zaienean, justiziak arrazoiak emanda ere, Intituzioak, bereziki Eusko Jaurlaritza ez da kapaza izan langileen eskubideak defendatzeko, ez dute sententzien aplikazioa bermatu eta benetako negoziazioa ez dute bideratu. 

Azken hilabeteotan, enpresak lantegitik kanpo mantendu ditu berrartutako langileak, formazio zentroetan -horietako bat, UGTko fundazioa-. Hala ere, hauteskundeetan espero zituen emaitzak ez dituenez lortu eta UGTren babesa nahikoa ez denez, ERE berri hau abiatzen du.

Horren aurrean, LABek dei egiten die instituzioei, bereziki Eusko Jaurlaritzari, jarrera argia eta tinko eduki dezaten langileon defentsan eta espero dugu beraien inplikazio zuzena gatazka hau behin betiko bukatzeko. Aldi berean, gure konpromisoa adierazten dugu langileen lanpostuak eta eskubideak defendatzen jarraitzeko eta deialdia luzatzen dugu mobilizazio soziala bultzatzeko eraso hauen aurrean.