Eremu sozioekonomikoa euskaldunduko bada, langileen parte hartzea oinarrizkoa izango dela uste du LABek. Horrexegatik parte hartu zuen sindikatuak aktiboki plana egikaritzeko deitutako bileretan. Planean bertan, hizkuntza eskubideen arloan, aintzat hartzen dira herritarrek dituzten eskubideak, baina langileen hizkuntza eskubideak, ezagutzeko eta erabiltzeko dituzten eskubideak ez dira inon agertzen.
Arlo giltzarrietan euskara zerbitzu hizkuntza moduan bakarrik agertzen da eta erabilera ez da aipatu ere egiten. LAB sindikatuaren aburuz, erakundearen euskalduntzeaz jardutea beharrezkoa da, langileen gainetik pisua kenduz. Enpresek eurek euskaraz lan egin ahal izateko baliabideak eta guneak egokitu beharko lituzkete. Legedi aldaketak ere aipatzen dira, akordioak bilatuz. Patronaleko ordezkariek ordea, borondateaz eta inposatzerik ezaz dihardute uneoro. Nola egingo da hau?
Hezkuntza sistema arautuan, Lanbide Heziketan eta Unibertsitatean dauden hutsuneak aipatzen diren arren, ez da helburu argirik eta zehatzik planteatzen. Lanbide Heziketan “hizkuntza eredua bultzatu”, “ikasketa dualetan euskararen erabilera zabaldu”, “euskaraz ikasten duten ikasleen kopurua igotzea”.
Euskaldunen aktibazioan kontsumoari begirako sentsibilizazioa eta aktibazioa baino ez da planteatzen. LABek uste du euskaldunen hizkuntza-komunitatea trinkotzea izan behar dela helburua. LABen iritziz “Zerbitzu enpresak” aipatzen direnean, buruan kontsumorako enpresak baino ez daude. Eskoletan zerbitzuak eskaintzen dituztenak, telefonia zerbitzuak ematen dituztenak, anbulantziak, etxez etxeko laguntzak, kartera sozialeko zerbitzuak… Horiek ere badira herritarren hizkuntza eskubideak bermatu behar dituzten zerbitzu pribatuak.
Beraz eta laburbilduz, oso borondatearen esku geldituko den plana izango da gure ustez. Berriro ere, alperrik galdutako aukera bat da. Ibilbidea hasi baino ez da egin, baina hutsune nabariak ditu. Ikusiko dugu noraino heltzen den.
