2025-12-20
Blog Page 66

EAEko Hezkuntza Publikoko irakasleen urtarrileko eta otsaileko greba zikloaren amaieran, sindikatu deitzaileek greben jarraipen zabala azpimarratu dute

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
EAEko Hezkuntza Publikoko irakasleen urtarrileko eta otsaileko greba zikloaren amaieran, sindikatu deitzaileek greben jarraipen zabala azpimarratu dute

LAB, STEILAS, ELA eta CCOO sindikatuok deitutako grebak jarraipen zabala izan du, azken 3 greba egunen antzera. EAEko Unibertsitatez kanpoko hezkuntza publikoko 27.000 irakasle zeuden gaurko grebara deituak.

Sindikatuek batutako datuen arabera, gaurko greba ere deitutako irakasleen %75ak babestu du. Eusko Jaurlaritzak ezarritako gehiegizko zerbitzu minimoekin, greba baldintzatu nahi izan du Hala ere, urtarrilean 2 egunez milaka irakasle kalera atera ginen. Otsailean ere beste bi egunez beste hainbeste izan gara berriro kalera atera garenak. Horrela gure desadostasuna berretsi dugu eta gure greba eskubidea erabili dugu indar erakusketa eredugarria eginez hezkuntza publikoaren defentsan.

Urtarrileko eta otsaileko lau greba egunetan “Lan baldintzak hobetu, hemen eta orain erabakita!” lelopean deitutako mobilizazioetan milaka langile elkartu dira Ziklo honetan deitutako mobilizazio eta greben bitartez salatu dute EAEn Hezkuntza Sail berria dugun arren, azken urteetako jokamolde berbera dugula mahai gainean: Hezkuntzako langileon lan-baldintzak okertzen ari dira, Hezkuntza Sailak erabakiak aldebakarrez hartzen dituelako eta negoziazioak eduki esanguratsu gabe etengabe luzatzen dituztelako.

Azken grebek eta mobilizazioek bi mahai deitzera eta pausu bakan batzuk ematera behartu dute Jaurlaritza. Argi dago grebak direla Jaurlaritza mugiarazten dutenak. Tamalez, oraindik grebetako eskaerei erantzungo dioten balizko proposamenetatik urrun dago. Astelehenean, bilera batera deitu zituen sindikatuak aldez aurretik idatzizko inongo proposamenik bidali gabe eta ahoz. Aldiz, herenegun azken uneko bilera batera deitu gintuzten. Bi egunetan helarazi zizkiguten edukiak ez ditugu nahikotzat jotzen. Beraz, beste behin ere Hezkuntza Sailaren asmoa negoziaketak irudikatzea izan zen. Bereziki larria da Jaurlaritza, langileen gehiengoa ordezkatzen ez duten sindikatuekin, grebetan milaka langile aldarrikatzen ari diren edukiak jarri gabe eta langileen %90a ordezkatzen duten greba deitzaileen kontra, gutxiengoan akordioa sinatzeko prest agertu izana.

Egun hauetan irakasleok oso mezu argiak helarazi dizkiogu Hezkuntza Sailari:

– 15 urte direla hitzarmena eguneratu gabe; eta aski dela.

– Lan zamak arintzea, enplegu publikoa kontsolidatu eta bermatzea, eros ahalmena berreskuratzea, lan osasuna zein euskara eta hezkidetza bermatzeko neurriak proposatzeko garaia dela.

– Ez badago aldarrikapen hauekiko erantzunik grebetan jarraitzeko indarrekin gaudela.

Beraz, Hezkuntza sailari grebak zapuzteko tresna eta jarrera onartezinak albo batera utzi eta langileen gehiengoa ordezkatzen ez duten sindikatuekin gutxiengoan ez sinatzeko konpromisoa eskatzen diogu. Azken momentuko eduki nahikorik gabeko mahaiak deitzeari uzteko eskatzen diogu, grebak desaktibatzeko gutun eta estrategiak alboratzeko eta eskaera hauei erantzungo dioten proposamenak egiteko. Hezkuntza publikoa indartzeko ezinbestekoa da inbertsioa handitu eta lan baldintzak hobetu eta baliabideez hornitzea.

Gaurko emaitza kontutan izanda, deialdi honetan gauden sindikatu deitzaileok baloratuko dugu datozen mobilizazioak nolakoak izango diren.

LABek Nafarroan gutxieneko soldata baten aldeko akordioa eskatu du, Nafarroako langile klasearen eskaera eta itxaropenei erantzuten ez dien Enplegu Planaren aurrean

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
LABek Nafarroan gutxieneko soldata baten aldeko akordioa eskatu du, Nafarroako langile klasearen eskaera eta itxaropenei erantzuten ez dien Enplegu Planaren aurrean

LAB sindikatuak Elkarrizketa Sozialaren Kontseiluak berriki argitaratutako 2024-2028 Nafarroako Enplegu Plana errefusatzen du, berriz ere propaganda ariketa hutsa delako, baztertzailea eta ganorazko edukirik gabea, berriz ere gehiengo sindikalik ez duelako, eta, gainera, inplikatutako eragile bakoitzaren interesak nagusitzen direlako, interes publikoaren eta orokorraren gainetik. Era berean, LABek ez du babesten CENeko eta CEPESeko enpresaburuek eta UGT eta CCOO sindikatuek Nafarroako Gobernuarekin batera adostutako Nafar Lansareren Plana, horren negoziazioan ezinezkoa izan delako Lansareren indartzea kontratazioan eta lan-bitartekaritzan, kalitatezko enplegu klausulei buruz hitz egitea bere politiketan eta aukera berdintasuna bermatzea.

CENeko enpresariek gainontzeko parte-hartzaileen ekarpenak mespretxatzeko erabiltzen duten jarrerak, UGT eta CCOO sindikatuen mendetasunak eta Nafarroako Gobernuaren anbizio faltak Nafar Lansaren norabide egokian aurrera egitea eragotzi dute. Inork ezin du ulertu egun ere patronalak eta sindikatu horiek duela hamar urteko planteamenduak egitea, enplegu-politika aktiboen eragile exekutore gisa dituzten interesei soilik erantzuten dietenak.

Paradoxikoa da zergak ordaindu nahi ez dituztenek alde batetik Nafar Lansareren bidez milioi euro asko jasotzea [adibidez, “enpresa espiritua sustatzeko laguntzak” eta “enpresetarako prestakuntza egokitua” kontzeptuan, 41 milioi euro baino gehiago jasotzea, indartze publikorako bideratutako 267.125 euro ziztrinen aurrean] eta beste aldetik uko egitea zerbitzu publikoaren bidez lan kontratazioa bitartekaritzara bideratzeari, aukera berdintasuna eta kalitatezko enplegu klausulak betetzea bermatu lukeena.

LABek bitartekaritza eta kontratazio plataforma publiko baten beharra defendatzen jarraituko du, baita Nafar Lansare publiko indartsu baten beharra ere, lanik gabe dauden pertsonen eskaeren eta espektatiben zerbitzura, bereziki kolektibo kalteberenen eskura (emakumeak*, gazteak, migratzaileak, 45 urtetik gorakoak, iraupen luzeko langabeak, etab.).

2024-2028 Enplegu Plana, politika zaharraren adibide

LABek Nafar Lansaren eta Nafarroako Lan Osasuneko Kontseiluan parte hartzen du; beraz, ezagutzen du enpresaburuek zer jarrera eta iritzi duten lan istripuei, enpleguko eta soldatako arrakala matxistari, enplegu eskaintzari eta eskariari edo kolektibo ahulenei buruz. LABek badaki enpresaburuak ez daudela prest erronka horietako bakar bati ere konponbide eraginkorrik emateko. Hori horrela izanik, zergatik sinetsarazi nahi digute enegarren enplegu planak arazo horiek konponduko dituela?

Bereziki salagarria da enplegu plan honen bultzatzaileek lan ezbeharrei buruzko ustezko neurriak erabiltzea; izan ere, neurri nagusia Prebentzioko Lurralde Ordezkariaren figura errepikatzea da (1.640.000 euro CEN, UGT eta CCOO enpresari zein sindikatuentzat), nahiz eta figura horrekin egoera tamalgarri honetara iritsi garen. Bajei buruzko neurriak ere bai, langileen osasunaren aurkako enpresa diskurtsoa erosiz absentismoari buruz. Neurri horiek Enplegu Planean sartzeak pentsarazten digu Nafarroako Lan Osasuneko Kontseiluari lan osasuna usurpatu diotela, LAB eta haren proposamenak baztertzeko helburuarekin.

Era berean, salagarria da, propagandari dagokionez, arrakala matxistei aurre egiteko neurriak erabili izana. Arazo politiko hori emakumeek* eta gizonek egiten dituzten lanengatik jasotzen duten ordainsariaren desberdintasunetik edo enplegua lortzeko jasaten duten diskriminaziotik harago doa. Hala, enplegu planak ez du egiturazko neurririk jasotzen errealitate horri modu praktikoan eta eraginkorrean buelta emateko. Are gehiago, Nafarroako Gobernuak oraindik ez du mahairik deitu zaintza sistema publiko eta komunitario bat ezartzeko. Gainera, LABek aldarrikatzen jarraitzen du lantokiek indarkeria matxistarik gabeko guneak izan behar dutela eta ez dela horretarako neurri eraginkorrik jaso, indarkeria matxista Nafarroako Gobernuarentzat lehen mailakoa izan beharko lukeen arazo politiko eta soziala izanik.

Horrelako planek ez dute ezertarako balio, eta enpresaburuek markatutako agenda baino ez dute jasotzen (azpiegiturak, absentismoa eta itzulerarik gabeko laguntzak). Baina badira alternatiba praktikoak eta egingarriak. Hala, adibidez, Nafarroan 1.600 euroko gutxieneko soldata ezartzeko akordioa eskatu du LABek. Lanbide arteko akordio guztiz legal eta posible baten bidez gutxieneko soldata igotzea erabakitzeak zuzenean hobetuko lituzke milaka eta milaka langileren bizi baldintzak eta, bereziki, baldintza eskasagoetan daudenak; baina, era berean, langile guztiek jasoko lukete onura, patronalaren estrategiaren aurkako egiturazko neurria delako, beherantz parekatzea eta guztien soldata eta lan baldintzak prekarizatzea bilatzen duena.

CENeko enpresaburuek, eta UGT eta CCOO sindikatuek, aldiz, ez dute borondaterik agertu horri heltzeko eta akordio bat lortzeko, eta Nafarroako Gobernuak beste alde batera begiratzen du, gai hori berarekin ez balitz bezala.

LABek uste du, prekaritateak aurrera eramaten duen enplegu politika zaharraren aurrean, Nafarroako langileen bizitza hobetuko duten akordio errealen aldeko apustua egiteko garaia dela. Ildo horretan, gutxieneko soldata propio bati buruzko akordio bat erdiestea albiste ona litzateke, gehiengo sozialarentzat beharrezkoa den zerbait izateaz gain. Enpresariak interpelatzea eta akordioa ahalbidetzea izan beharko litzateke Nafarroako Gobernuaren eta bere lehendakariaren eginkizuna, eta ez hartu jarrera alderdikoirik gainontzeko eragile sindikalen ekimenak saboteatzeko.

Sidenorreko langileen egoera okertzen ari dela ohartarazi du LABek

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
Sidenorreko langileen egoera okertzen ari dela ohartarazi du LABek

Lan hitzarmenen negoziazioak oso gogorrak izaten ari dira, Jose Antonio Jainaga buru duen taldearen jarrera dela eta. Kanpora zein barrura begirako joko bikoitza salatzen dugu.

Sidenor taldea EAEko industriaren salbatzaile gisa aurkeztu nahi diguten honetan, langileok oso bestelako iritzia dugu.

Azken egunotan bolo-bolo ibili da Sidenor taldea Talgo tren enpresa erosteko jokatu duen papera dela eta. Komunikabideetan etengabeko berriak, EAEko zein Madrilgo esku-hartze zuzena edota inbertsore eta banku handien interesa. Dena euskal industria babestearen aitzakiapean. Asteburuan Mikel Jauregui kontseilariak esaten zuen ”dominak denek merezi zituztela, baina kopa Jose Antonio Jainagak eramango du”. Negozio borobila, eta berriro ere, Industria Sailak 45 milioi euro emango dizkio enpleguaren eta lan baldintzen inguruko inongo bermerik eskatu gabe. Jaurlaritzaren industria politikaren adibide argia da.

Enpresa bat hemen errotuta egoteak ez du esan nahi soilik hemen dituela lantegiak. Bertan lan egiten duten langileak nola tratatzen dituen eta zein baldintzatan egiten duten lan ere kontuan hartzea beharrezkoa da. Izan ere, Sidenor taldean Araba, Bizkaia eta Gipuzkoan kokatuta dituen lantokietan 2.000 langiletik gora ari dira, zuzeneko langileak eta azpikontratetakoak batuta.

Tamalez, kanpora begira eredugarritzat aurkezten duten horrek asko du hobetzeko barrura begira. Dena du hobetzeko. Momentu honetan Legutioko eta Azkoitiko lantokietan hitzarmenak negoziatzen ari dira, eta negoziazio hauek oso gogorrak izaten ari dira enpresa izaten ari den jarrera dela eta:

– Ez dute inola ere eros ahalmena bermatu nahi.

– Lanaldiaren jaitsierarik ez dago, edo jasotzen dena ez da nahikoa.

– Enpresak malgutasun neurriak are gehiago okertu nahi ditu, langileon kontziliazio eskubidea etengabe urratuz eta bizitza duin bat izateko aukera guztiak zapuztuz.

Hori gutxi balitz, azken bi urteetan 25 millioi euro banatu ditu taldeak dibidendutan. Bien bitartean, langileen eskubideak okertzen ari dira etengabe: langileon eros-ahalmena eta kontziliazioa ez bermatzea enpresa erabakia da. Denon artean sortu dugun aberastasuna gutxi batzuen artean banatu nahi dute. Euskal industria babestu nahi bada langileen lan baldintzak ere babestu behar dira.

CCOO, UGT eta USO sindikatuak bere esanetara daude, berentzako onura propioak bilatuz. Sinatu zuten akordio markoa pisu izugarri astuna da, erabat baldintzatzen dituelako hortik kanpo dauden lan-zentroetako negoziazioak. Diru apur baten truke langileon eskubideak okertzen dituzte Sidenorren, egutegi aldaketak sistematikoak dira langile bakoitzak gero eta funtzio, lan karga eta ardura gehiago izateko. Azkenengo urteetan Sidenorreko langileek izan duten eros-ahalmenaren galera ere ikaragarria dela esan beharra dago. Haiek adostu zituzten KPIa erreferentziatzat hartu gabeko igoerak, eta honek eragina izan du langile guztiengan. Gaur egun langileek duten eros-ahalmena askoz ere txikiagoa da duela hamarkada bat zeukatena baino. Irekita dauden negoziazioetan ere ildo horretatik jarraitu nahi du zuzendaritzak. CCOO, UGT eta USO sindikatuak ere gure miseriaren erantzule zuzenak dira, eskubide galera horiek guztiak sinatzeko prest agertu direlako beti akordio markoaren barruan zein akordiotik kanpo dauden lan-zentroetako negoziazioetan.

Beste adibide argi bat dugu Azkoitiako Aldi Baterako Enplegu Erregulazio Espedientean (ABEEE). Izan ere, Reinosarekin batera negoziatzearen arrazoi bakarra zen Gipuzkoako lan zentroan hain mesedegarri ez zaion gehiengo sindikala blokeatzea, berriro ere CCOO, UGT eta USOren eskutik. Bi lantokietarako zen ABEEEa ez dute aplikatzen ari Reinosan. Bai, ordea, Azkoitin.

Sidenorrek langileak panpinak bezala erabiltzen gaitu eta gure osasunarekin jokatzen ari da. Hain dira jasanezinak ezartzen dituzten lan erritmoak, langile asko eta askok baja medikuak eskatzera behartuta ikusten dutela euren burua. Noski, hauetako gehienak ez dira inola ere laneko gaixotasun bezala onartzen. Horrek lan karga gehigarria ekartzen du besteongan, enpresak ez dituelako langile gehiago kontratatu nahi, gainontzekoen osasunari dakarkion kaltearekin. Orain, langileak etengabe lanpostuz aldatzen dituen politika hau koska bat gehiago estutu dute, eta eragiten duen presioak lan osasuna bera arriskuan jartzen du. Honek ezin du horrela jarraitu.

Horregatik, argi adierazi nahi dugu instituzioak eta zenbait komunikabide egiten ari diren Sidenor taldearen zuriketaren aurrean, ez dugula inola ere onartuko egingo diren operazio komertzialak edo bestelako mugimenduak langileen lan baldintzak okertzeko edo merketzeko aitzakitzat erabiltzea. Aukera ederra dugu irekita dauden negoziazioetan eta irekiko direnetan eragin, egoera irauli eta langileok merezi ditugun lan baldintzak eskuratzeko. Badakigu nor dugun aurrean, baina borrokarako prest gaude.

Osasun Mahaian aurkeztu den etorkizunerako Osakidetzaren eredua kolaborazio publiko-pribatuarekin eta kontzertazioarekin jarraitzea da

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
Osasun Mahaian aurkeztu den etorkizunerako Osakidetzaren eredua kolaborazio publiko-pribatuarekin eta kontzertazioarekin jarraitzea da

Eraldaketarik ez dago pribatizazio politikekin amaitzen ez bada.

Gaur Osasun Mahaiaren bilera berri bat egin da BECen. Bertan Osakidetzan egin beharreko aldaketen inguruko estrategiak zein izango diren landu da. LABek aurrez adierazi duen bezala, helburu argia zuen mahaian, Osasun Sistema Publikoaren ereduaren inguruko estrategiaren ildoa irekitzea. Orain arte eredu publikoaren inguruko eztabaida ezkutatu nahi izan baita, pribatizazioaren aldeko eredua lehenetsiz.

Bileran zehar, azkenean lortu dugu Jaurlaritzak onartzea pribatizazioaren inguruan arituko den lan talde bat egotea. Halan da guztiz ere Jaurlaritzak eta Osasun Mahaia kudeatzen ari direnek ez dute nahi izan osasun sistema publikoaren aldeko posizio garbi bat eman, pribatizazioa alboratuko lukeena, kolaborazio publiko-pribatuari eta kontzertazioari eusteko ateak irekita utziz. Posizio hau eskubiko alderdi batek, patronal pribatuak, unibertsitate pribatu batek eta elkargo profesionalen batek defendatu dute mahaian, eta Jaurlaritzak nahiago izan du hauen interesak defendatzen jarraitzea Osakidetzak benetan behar dituen eraldaketarako erabakiak hartzea baino.

LABek mahaian eta iritzi publikoan hainbatetan salatu du orain arteko eredu pribatizatzailea (lankidetza publiko-pribatua, deribazioak, kontzertazioak, kanporatzeak…) izan dela Osakidetzaren gainbeheraren arrazoi nagusienetariko bat. Osasun mahaia sortu zenean esaten genuen, Gobernuak urte luzeetan bultzatu duen ereduaren ondorioek eragin dutela EAJk horrelako mahai bat martxan jarri behar izatera. LABetik gaur baieztatu egiten dugu prozesuak aurrera egin ahala argi eta garbi geratu dela zein zen Pradalesen gobernuaren hasierako asmoa: formak aldatzeko prozesu bat irudikatzea baina eredu pribatizatzaileari eustea, osasun-sistemaren kudeaketan orain arte eraiki duten negozioari eutsiz.

Lehendakariak Osakidetzaren eraldaketaren beharraz hitz egiten du, baina nekez eraldatu daiteke Osakidetza pribatizazioarekin amaitzeaz hitz egin nahi ez badute. Argi geratu da gaurko mahaian Jaurlaritzak osasun eremu pribatuko enpresek negozioa egiten jarraitzea lehenesten duela Osasun Sistema Publikoa hobetzearen gainetik. Jaurlaritzak ez ditu erabiltzaileak eskatzen ari diren eta Osakidetzak behar dituen eraldaketak egin nahi, aldaketa txiki batzuk egin nahi ditu soilik eredu publiko-pribatuari eutziz. Jendarteak adierazitako haserre eta kontrakotasuna baretzeko adabakiak jartzea da duten asmo bakarra.

Eusko Jaurlaritzako Lehendakari eta Sailburuak aldatu badira ere, Jaurlaritzaren politikak ez dira aldatzen. EAJk politika neoliberalak aplikatzen jarraitu nahi du eta hau oso agerian geratzen ari da Osasun Mahaian. Negozioa egitea biztanleriaren osasun eskubidearen gainetik jartzen dute.

LABek eredu publikoari eusten dio, eredu pribatizatzaile gaitzestearekin batera. Egoera guzti hau aztertuko dugu hurrengo egunetan eta Osasun Mahairen inguruko gure posizioa publiko egingo dugu.

EAEko hezkuntza publikoko irakasleen 3. grebak %75eko jarraipena izan du

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
EAEko hezkuntza publikoko irakasleen 3. grebak %75eko jarraipena izan du

Hezkuntza sailari baliozko proposamenak lantzeko eskatzen diogu, grebak desaktibatzeko saiakerak behingoz alboratuz.

LAB, STEILAS, ELA eta CCOO sindikatuok deitutako grebak jarraipen zabala izan du, urtarrilean egindako beste bi greba egunen antzera. EAEko Unibertsitatez kanpoko hezkuntza publikoko 27.000 irakasle zeuden gaurko grebara deituak.

Sindikatuok batutako datuen arabera, grebak jarraipen zabala izan du, izan ere, deitutakoen %75ak babestu du. Hala ere, beste behin ere, salatzekoa da Eusko Jaurlaritzak ezarritako gehiegizko zerbitzu minimoak direla eta milaka langileri greba eskubidea ukatu zaiela eta ondorioz, greba bera baldintzatua egon dela. Hezkuntza sailak familiei bidalitako gutunak edota mahai negoziatzaileetan erakusten ari den jarrerak ere, ez dute laguntzen.

Grebaren arrakastaren adibide garbia da EAEko hiru hiriburuetan “Lan baldintzak hobetu, hemen eta orain erabakita!” lelopean deitutako mobilizazioetan milaka langile elkartu direla. Urtarrilean egin bezala, milaka eta milaka langilek salatu dute EAEn Hezkuntza Sail berria dugun arren, azken urteetako jokamolde berbera dugula mahai gainean: Hezkuntzako langileon lan-baldintzak okertzen ari dira, Hezkuntza Sailak erabakiak aldebakarrez hartzen dituelako eta negoziazioak eduki esanguratsu gabe etengabe luzatzen dituztelako.

Urtarrileko grebek eta mobilizazioek bi mahai deitzera eta pausu bakan batzuk ematera behartu dute Jaurlaritza. Argi dago grebak direla Jaurlaritza mugiarazten dutenak. Tamalez, oraindik grebetako eskaerei erantzungo dioten balizko proposamenetatik urrun dago. Astelehenean, bilera batera deitu zituen sindikatuak aldez aurretik idatzizko inongo proposamenik bidali gabe eta ahoz. Aldiz, atzo azken uneko bilera batera deitu gintuzten. Bi egunetan helarazi zizkiguten edukiak ez ditugu nahikotzat jotzen.

Beraz, beste behin ere Hezkuntza Sailaren asmoa negoziaketak irudikatzea izan zen. Bereziki larria da Jaurlaritza, langileen gehiengoa ordezkatzen ez duten sindikatuekin, grebetan milaka langile aldarrikatzen ari diren edukiak jarri gabe eta langileen %90a ordezkatzen duten greba deitzaileen kontra, gutxiengoan akordioa sinatzeko prest agertu izana.

Hirugarren greba egun honetan ere, irakasleok oso mezu argiak helarazi dizkiogu Hezkuntza Sailari:
– 15 urte direla hitzarmena eguneratu gabe; eta aski dela.
– Lan zamak arintzea, enplegu publikoa kontsolidatu eta bermatzea, eros ahalmena berreskuratzea, lan osasuna zein euskara eta hezkidetza bermatzeko neurriak proposatzeko garaia dela.
– Ez badago aldarrikapen hauekiko erantzunik grebetan jarraitzeko indarrekin gaudela.

Beraz, Hezkuntza sailari azken momentuko eduki nahikorik gabeko mahaiak deitzeari uzteko eskatzen diogu, grebak desaktibatzeko gutun eta estrategiak alboratzeko eta eskaera hauei erantzungo dioten proposamenak egiteko. Hezkuntza publikoa indartzeko ezinbestekoa da inbertsioa handitu eta lan baldintzak hobetu eta baliabideez hornitzea.

Aipagarriak dira, gaurkoan ere, greba babestu duten irakasle kopuru handia dela eta, irakas jarduera ia osotasunean geldirik izan duten ondorengo ikastetxeak:

Araban: Toki Eder Ikastola (%97) Gasteizen, Luis Elejalde-Rogelia Alvaro eskola (%77), Salburua HLHI (%100), Murgia (%91) eta Miguel de Unamuno BHI Gasteizen (%90).

Bizkaian: Arizko ikastola Basaurin (%100), Otxandio (%93), Juan Bautista Eguzkitza Meabe Lemoan (%89), Zeanurin (%100) eta Leioako Ostalaritza Eskolan jantoki zerbitzua etetea lortu dute irakasleek.

Gipuzkoan: Goizeko Izarra Ikastola Mutrikun (%100), Kurtzebarri Aretxabaletan (%100), Zumaia (%95), Katalin Erauso Donostian (%80), Lezo (%80), Erniobea Villabonan (%88) eta Karmengo Ama Pasaian (%83).

Gaurko egunari jarraipena emanez, bihar ere greba eguna dugu EAEko hezkuntza publikoko irakasleok, eta manifestazio zentralizatua egingo dugu Gasteizen, 11:30ean Europa Jauregitik abiatuta.

LABek gaur goizeko Osasun Mahaiaren bileran berriro ere exijituko du publikotasunaren aldeko eta esklusibitatearen inguruko estrategiez hitz egin behar dela

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
LABek gaur goizeko Osasun Mahaiaren bileran berriro ere exijituko du publikotasunaren aldeko eta esklusibitatearen inguruko estrategiez hitz egin behar dela

Jaurlaritzak eta Osasun Mahaia kudeatzen ari direnek ezkutatu egin nahi dute orain arte bultzatu duten eredu publiko-pribatuaren eztabaida.

Gaur goizeko 12:00etan Osasun Mahaiaren seigarren bilkura burutuko da eta LABek helburu oso zehatzarekin parte hartuko du bertan, Jaurlaritzak eta Osasun Mahaiaren kudeatzaileek ezkutatu nahi duten Osasun Sistema Publikoaren ereduaren inguruko estrategiaren ildoa irekitzea. Izan ere, Osasun Mahaian etengabe plazaratu badugu ere horretaz eztabaidatu eta etorkizuneko estrategia definitzeko beharra, erabaki dituzten 20 lan-taldeetako batek ere ez dio erantzuten publiko-pribatuaren eztabaidari.

LAB sindikatuak ildo estrategikoen esparrua lantzeko proposamenari egindako ekarpenen artean jasotzen zituen, besteak beste: Osasun Sistema Publikoa indartzeko, pribatizazioa gelditzeko eta publifikazio planak egiteko berariazko ildoaren beharra; Osakidetzaren euskalduntzea; profesionalen garapenari lotuta esklusibitatearen ezarpena edota ratioen legea garatzea; zein Euskal Herriko hiru errealitate administratiboetan ditugun osasun sistema publikoekin egin beharreko lankidetza eta hitzarmenen garapena.

Gure ekarpenetako batzuk pertsonen politika eta gobernantzako estrategietan lantzeko gaiak badira ere, LABetik adierazi nahi dugu gure ekarpenetako bat bera ere ez onartzeaz harago, Osasun Mahaiaren prozesuak berak etengabe gauza bera konstatatzen digula: ez zaio heldu nahi eredu publiko-pribatuaren gaiari eta ez da inondik inora hitz egin nahi publikotasunaren zein fakultatiboen esklusibitatearen inguruan. Langileontzat zein erabiltzaileentzat ezinbesteko ildoak direlakoan gaude, hori izan baita Osakidetza gainbeherara eraman duten arrazoi nagusietako bi; aitzitik, elkarloturik daudenak.

Beraz, Diagnostikoaren dokumentuan bozka partikularraren bitartez adierazi genuenean bezala edota Ikuspegi, Balio eta Printzipioen fasearen dokumentuari ezezko borobila ematean adierazi genuenean bezala, gaurkoan ere ozen esango dugu: nahi eta nahi ez publiko-pribatuaz hitz egin beharra dago! Ezin zaio izkin egin. Osakidetzan ditugun arazoen muina da urteetan zehar eraiki den osasun-sistema eredua, eta horregatik, gaur egun ereduaz bere osotasunean hitz egin ezean bihar-etzi erabakiko diren neurriek epe motzean porrot egingo dute.

LABetik orain arte bezalaxe gogor helduko diogu lan-zentroetan, kaleetan eta Osasun Mahaian Osasun Sistema Publikoa indartzeko borrokari!

Euskal Herriko eraldaketa prozesuaren aldeko apustua berretsi du LABek bere Biltzar Artekoan

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
Euskal Herriko eraldaketa prozesuaren aldeko apustua berretsi du LABek bere Biltzar Artekoan

Lan harremanetarako eta babes sozialerako euskal esparruaren aldeko erresoluzioa onartu eta sindikalismo ekosozialistaren estrategian sakondu du.

Garbiñe Aranburu eta Igor Arroyo LABeko koordinatzaile orokorrek LABeko zuzendaritzak aurkeztutako kudeaketa txostenaren inguruko azalpenak eman dituzte gaur Irungo FICOBA aretoan.

Adierazpena_Biltzar-Artekoa-2025Deskargatu

Igor Arroyok nabarmendu duenez, hazkunde prozesuari eusten diola heldu da LAB Biltzar Artekora: 50.000 afiliatuen langa gaindituta (%27ko hazkundea hamar urtetan), Hego Euskal Herriko ordezkaritza sindikalaren kasik %20 duela eta Ipar Euskal Herrian gero eta presentzia gehiagorekin. Ikuspegi kualitatibotik, hiru dira LABeko zuzendaritzak nabarmendu dituen gakoak; horietako lehena, borrokak artikulatzeko LABek egindako lanak emaitzak eman dituela eta ildo beretik borroka egiten jarraitu beharra dagoela.

Garbiñe Aranburuk azaldu duenez, azken urteetan borroka sindikalen loraldia izan da, sektorez sektore eta enpresaz enpresa hainbat greba eta mobilizazio izan dira. Borroka guzti horietan LABen ekarpena ezinbestekoa izan da, urtero 200 borroka ingurutan parte hartu dugu, gehienetan beste sindikatu batzuekin batera eta kasu askotan eragile sozialekin aliantzan.

“Enplegua defendatu eta soldatak eta lan baldintzak hobetzeko hainbat akordio lortu ditugu” adierazi du Aranburuk, “Negoziazio Kolektiboan LABek defendatutako bi tesien zuzentasuna frogatu da: batetik, borrokarik gabe ez dago hitzarmenik; bestetik, estatalizazioari aurre egiteko sektore mailako hitzarmenek garrantzia handia dute”.

Honela, borrokari esker, hitzarmen asko eguneratu dira eta negoziazio kolektiboaren estaldura maila handitu egin da, baina borrokaren bidez gainditu beharreko zenbait oztopok dirautela nabarmendu du Aranburuk: funtzio publikoan, soldatak eta kontratazio politika bertan erabakitzeko Estatuak ezarritako betoa; blokeatuta dirauten hitzarmenak, bereziki sektore feminizatuetan, zaintzari loturiko eremuetan; bertako hitzarmenik ez duten sektoreak, hala nola, kimikak, kolektibitateak edota enplegu zentro bereziak; eta negoziazio kolektiborako eskubidea urratzen zaien sektoreak, hala nola, etxeko langileak.

Era berean, sektorekako borroketatik harago, langile guztientzako neurri orokorragoak ezartzeko beharra defendatu du eta defendatuko du LABek. Ildo honetan, Greba Feminista Orokorra izan du hizpide Aranburuk: “zaintza eraldatzeko beharra agerian utzi zuen mugarri historikoa izan zen eta, gainera, mugimendu feministaren eta hainbat sindikaturen arteko aliantza eratzea ahalbidetu zuen. Instituzioek gai hau nolako erraztasunez alboratzen duten ikusita, presioa mantendu beharra dago”.

Aranbururen esanetan, epealdi honetako beste ekimen garrantzitsua Lanbidearteko Gutxieneko Soldata propioaren alde abian jarritako ofentsiba da: “Gehiengo sindikalak, diferentzien gainetik, estrategikoa den gutxieneko soldata propio bat elkarlanean lantzeko lorturiko adostasuna azpimarratu nahi dugu. LABetik defendatu izan dugun moduan, adostasun orokorrak ezin badira, gai sektorialetan, tartean gutxieneko soldatarena, lortu ditzagun adostasunak”. Ildo honetan akordioen beharra hitzetik hortzera darabilen patronalaren itxurakeria salatu du Aranburuk eta, izan negoziazio mahaian esertzera behartuz, izan gutxieneko soldata ezartzeko eskumena eskuratuz, erronka hau bururaino eramateko determinazioa adierazi du.

LABeko zuzendaritzak nabarmendu duen bigarren gakoa, honako hau: langileontzat funtsezkoak diren gaiak agenda politikoaren erdigunean kokatzeko gaitasuna. Aranburuk adierazi duenez, “osasungintzan, etxebizitza politikan edota industrian ditugun arazoak mahai gainean daude. Orain, egoera honetara ekarri gaituzten politika publikoetan errotiko aldaketak beharrezkoak dira. Osasun sistema publikoa indartu behar da, etxebizitza eskubidea ziurtatuko duten politika publikoak behar dira, trantsizio ekosozialerako politika industriala bultzatu behar da. Irekiak dauden eztabaidak langileon parte hartzerik eta adostasunik gabe ixtea ez dugu ontzat emango. Horregatik oso argi dugu kontrabotere sindikalismoan sakontzen jarraitu behar dela, presioaren azeleragailua zapalduta mantentzea ezinbestekoa dela”.

Era berean, langileon beharrei erantzuteko politika publiko burujabeen beharra nabarmendu du Aranburuk. Ildo honetan, lan harremanetarako eta babes sozialerako euskal esparruaren aldeko erresoluzio bat onartu du LABeko Biltzar artekoak. Urratsez urrats, badiren eskumenak erabiliz nahiz erabakitzeko ahalmena zabalduz, Euskal Herrian bestelako eredu bat eratzea proposatzen da erresoluzio horretan.

Hirugarren gakoari erreferentzia egin dio Igor Arroyok: eredu sindikalaren berrikuntza. “Hedatzen ari diren balore kontserbadore eta erreakzionarioei aurre egiteko, sindikalismo borrokalari, feminista eta antiarrazista garatzea da gure apustua”.

Ildo honetan, hiru berritasun azpimarratu ditu Arroyok: lan eskubideekin egin bezala, etxebizitza eskubidearen alde ere sindikalismoa egiteko erabakia; 2022ko Biltzar Nagusian hartutako konpromisoa gauzatuz, I. Barne Plan Antirrazistaren onarpena; eta sindikalismo ekosozialista garatzeko Biltzar Artekoan egindako apustua.

Sindikalismo ekosozialistaren inguruko ariketa espezifikoa egin dute, hain zuzen ere, 500 biltzarkideek, 40 lan-taldetan banatuta. Jasotako ekarpenak bildu eta proposamen zehatza jarriko du mahai gainean LABek. “Datorren hamarkadan aldaketa sakonak egongo dira eta guk badugu aldaketa horien norabidea lehiatzeko determinazioa” adierazi du Arroyok “Bidezko trantsizio ekosozialaren alde borrokatzera goaz; hau da, energia iturrien eta ekoizpen ereduaren aldaketa, planetaren biziraupena bermatzeko, aberastasuna birbanatzeko eta langileon lan eta bizi baldintzak hobetzeko akuilu izatea nahi dugu”.

Ondarroa, Lekeitio eta Markinako udalerriei Arkautek jarritako oztopoen aurrean, LAB sindikatuak berresten du Udaltzaingo prozesu propioen aldeko hautua

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
Ondarroa, Lekeitio eta Markinako udalerriei Arkautek jarritako oztopoen aurrean, LAB sindikatuak berresten du Udaltzaingo prozesu propioen aldeko hautua

Ez da lehenengo aldia sindikatu hau Arkautetik bultzatzen diren udaltzaingoen deialdi bateratuen kontra agertzen dela.

Izan ere, Arkautetik bultzatzen diren planteamendu zentralizatzaileek gutxietsi egiten dute udal singularitatea, eta udalerri bakoitzaren interesetatik urrun dagoen polizia-eredua inposatzen dute, zerbitzuaren kalitatearen eta herritarrekiko hurbiltasun-harremanaren kaltetan.

LABen oso argi dugu udal autonomiaren aldeko jarrera irmo eta aktiboa eskatu behar diegula euskal udalerriei, hau da, udal gobernuei egokitu behar zaie haien langileen prozesu selektiboen antolaketa eta erabakimena.

Horregatik, LABek bere gaitzespena adierazi nahi du Eusko Jaurlaritzatik jartzen ari diren oztopoak Ondarroa, Lekeitio eta Markinako udalerrien artean 2023ko urrian egindako lan eskaintza publikotik ateratako udaltzainen kontratazioan.

Udalez udal hautapen prozesu propioak martxan jartzearen aldeko apostua egiten du LABek, Udaltzaingo plantillen dimentsioak aztertuz, herritarren beharrak gain hartuta zerbitzu publikoaren kalitatea handituz. Udaletako LPZren barruan dauden lanpostu guztiak eskaini daitezela, langileen ordezkariekin lehentasunak, prozesuak, profilak eta abar negoziatuz.

LABek herritarrekiko hurbiltasunean eta integrazioan oinarritzen den udaltzain eredu bat defendatzen du.

Horregatik, LABek Urola Kostako Azpeitia, Zumaia eta Getariako udalerrien artean iragarri berri duten Udaltzainen LEP propioa egoki ikusten dugu, hori baita, sindikatu honen ustez, jarraitu beharko litzatekeen bidea.

Azken finean, zerbitzu publikoen aldeko apostuaren bidean, sindikatu honentzako indartu behar den Udaltzaingo zerbitzua izaera komunitarioa, prebentiboa, euskalduna eta hurbilekoa eskaintzen duen eredua izan behar da.

Confebaskek gutxieneko soldata adosteko mahaiari jarritako betoa gainditzeko ekimen berria iragarri du euskal gehiengo sindikalak

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
Confebaskek gutxieneko soldata adosteko mahaiari jarritako betoa gainditzeko ekimen berria iragarri du euskal gehiengo sindikalak

Pasa den otsailaren 6an, Confebaskek ezezkoa eman zion gutxieneko soldata propioa adosteko mahaia eratzeari, sindikatu guzti-guztiek egindako eskariari muzin eginez. Patronalaren jarrera erabat onartezina da, bai forma aldetik baita funtsari dagokionez ere.

Formen aldetik, negoziazio kolektiboan dagokion funtzioari uko egin zion Confebaskek. Eztabaidari eta negoziazioari bide eman ordez, jarrera erabat autoritarioa hartu zuen. Berriro ere agerian geratu da, modu nabarmenenean, Patronalak ez duela elkarrizketarako eta akordioetarako inolako borondaterik. Bere jarrera autoritarioa da lan munduan gatazka areagotzen duena, lehendakariorde eta enplegu sailburu Torresek berak adierazi zuen bezala.

Funtsari dagokionez, tesi neoliberalak besarkatu egin ditu Confebaskek. Soldata baxuen eta lan harremanen desregularizazioaren alde egin du, horrek kalte bikoitza badakar ere. Kaltea, lehenik eta behin, soldata baxu horiekin bizimodua aurrera ateratzeko zailtasunak dituzten langileentzat eta bereziki generoaren, jatorriaren edota adinaren araberako arrakalak pairatzen dituztenentzat. Eta kaltea, bigarrenik, Euskal Herriaren garapen sozioekonomikoarentzat, frogatua baitago lan baldintzen prekarizazioak jarduera ekonomikoa bera prekarizatu eta desbalorizatzen duela, jendartearen kohesioa kaltetzearekin batera. Horrelako politikak etxekalte dira Euskal Herriarentzat, herri bezala justu kontrako norabidean egin behar dugu aurrera: enpleguaren, zaintza lanen eta ondasunaren banaketaren bidez, jendarte eredu justuagoa eta bideragarriagoa eraikitzeko norabidean.

Gauzak horrela, ez dugu ontzat ematen Confebaskek mahaia eratzeari emandako ezezkoa. Eta ezezko hori gainditzeko asmoz, ekimen politiko berria iragarri nahi dugu. Orain arte sindikatu bakoitzak gutxieneko soldatari dagokionez bere erreferentzia propioa izan du eta orain negoziazio mahaian jarriko dugun proposamen bateratua adostu dugu. Egungo testuinguru sozioekonomikoa eta negoziazio kolektiboaren errealitatea aintzat hartzen duen proposamena da, erabat bideragarria eta gauzagarria. Ez diogu uko egiten norbere helburuei, eragile guztientzat onargarria izan daitekeen proposamena egin nahi dugu, gutxieneko soldata propio bat ezarri ondoren ondorioak aztertu eta etorkizunean eztabaidan sakondu ahal izateko.

Era berean, negoziazio mahaia eratzeko hitzordu berri baterako deia egitea erabaki dugu: martxoaren 20an, Bilbon Lan Harremanen Kontseiluak duen bulegoan. Hilabete honetan zehar harremanetan jarriko gara, batetik, Eusko Jaurlaritzarekin (bai Pradales lehendakariarekin baita Torres lehendakariorde eta enplegu sailburuarekin ere); eta, bestetik, Patronalarekin, proposamen bateratu horren berri zuzenean emateko eta mahaia eratu dadin galdegiteko.

Jaurlaritzari eskatzen diogu ez dezala ontzat eman Confebasken jarrera. Eusko Jaurlaritza ezin da mugatu esatera Confebasken jarrerak gatazka areagotuko duela; Eusko Jaurlaritzak bere esku dituen baliabide guztiak erabili behar ditu Confebaskek negoziazio mahaiari jarritako betoa altxa dezan. Eusko Jaurlaritzak noiznahi egiten ditu ekitaldiak Confebaskekin, babes politiko, mediatiko, logistiko eta ekonomikoa eskaintzen dio. Bada, baldintzatu dezala babes hori eta Confebaski exijitu diezaiola mahaia eratu eta gutxieneko soldata propio baten negoziazioari ekin diezaion, hots, bere funtzioari eta erantzunkizunari heldu diezaion.

Era berean, interpelazio zuzena egiten diegu Confebaski ez ezik Confebask osatzen duten herrialdeko patronalei, CEBEK, Adegi eta SEAri. Behin gure negoziaziorako proposamen bateratua ezagututa, CEBEK, Adegik eta SEAk duten jarrera argitu dezaten nahi dugu eta Confebaski negoziatzeko deia egin diezaioten eskatzen diegu.

Amaitzeko, gutxieneko soldata propioa eta duina lortzeko gure determinazioa berretsi nahi dugu. Iragarri dugun ekimen honekin batera, aktibazio sozialaren aldeko apustua egiten dugu. Lehenik, gutxieneko soldata propioaren aldeko mobilizazioak antolatzera goaz, dagokion unean iragarriko ditugunak. Bigarrenik, Confebaskek eman nahi ez duen eztabaida soziala sustatzera goaz, maiatzaren 16an gutxieneko soldataren inguruko jardunaldi zientifikoak antolatuz. Hirugarrenik, datozen hilabeteetan gutxieneko soldata propioaren aldeko milaka sinadura biltzera goaz, Confebask negoziazio mahaira eramateko nahiz, patronalak ezarri nahi duen betoa negoziazio mahaitik gainditzen ez balitz, legez gainditzeko.

Beraz, datozen hilabeteetan langile orok izango du aukera aldarrikapen estrategiko honi bultzada emateko. Eta langileon bultzadaz, bidean ager litezkeen oztopoak gaindituko ditugu.

1...656667...1,582Page 66 of 1,582

COOKIAK | COOKIES

LEGE OHARRA ETA PRIBATUTASUN POLITIKA | AVISO LEGAL Y POLÍTICA DE PRIVACIDAD

www.lab.eus