LAB sindikatuak, UGT eta CCOO sindikatuekin batera, aurreakordio esanguratsua lortu du Gipuzkoako Bidaiarien Garraioaren Hitzarmenean. Hitzarmen hori 2018tik egon da erorita, eta orain 2022tik 2025era arteko indarraldia izango du. Lorpen nabarmenen artean, honako hauek daude:
Lanaldia: Urteko lanaldia 1777 ordu arte murriztea ezartzen da, eta asteko 37.5 lanorduak arautzen dituen dekretua automatikoki aplikatzeko konpromisoa hartzen da.
Soldata igoera: Urtero KPIaren araberako soldata-igoera, hau da, % 17,5eko igoera adostu da, 2018tik aurrerako KPIen batura eta hurrengo urteetarako KPIaren araberako eguneratzea barne hartzen dituena.
Errelebo kontratua: Errelebo kontratua bermatzen da baldintzak betetzen dituen ororentzat. 4.Asteburuak: 8 asteburu ematen dira langile diskrezionalentzat; horietatik 5 langileak aukera ditzake eta 3 enpresak. Asteburu horiek uztailean, abuztuan, azaroan, abenduan, urtarrilean eta otsailean hartu ahal izango dira.
Dietak: Dietak soldaten (KPI) kopuru berean igoko dira, eta Zerbitzu Erregular Orokorreko langileak sartuko dira. Ordu-tarteak ez dira aldatzen.
Aurreakordio hori LAB sindikatuko ordezkariek eta afiliatuek onartu beharko dute, eta haiek erabakiko dute berrespena.
Bizkaiko Esku-hartze Sozialeko langileok 2022. urteaz geroztik hitzarmenik gabe gaude, eta zortzi greba-egun baino gehiago egin ditugu, baita mobilizazio ezberdinak zein barau egunak ere, egiten dugun lana aintzat hartuko duen hitzarmen bat lortzeko helburuarekin.
Joan den martxoaren 27an, LABek eta ESK-k proposamen berri bat argitaratu genuen. Proposamen hori martxoaren 18ko negoziazio-mahaian Gizardatzek eta Geroanek egin zutenari erantzutera zetorren. LABen eta ESKren proposamena langileei bidali zitzaien, baita erakunde guztietako zuzendaritzei eta Gizardatz eta Geroan erakundeei ere. Apirilaren 16an Lan Harremanen Kontseiluan erregistratu zen. Gizardatzek eta Geroanek martxoaren 18an negoziazio-mahaian egin zuten proposamen zitalari erantzutea zen ekimen horren helburua, akordiorako aukera oro urruntzen duen proposamena, alegia. Gizardatzen eta Geroanen erantzuna apirilaren 17ko greba-egunaren deialdiaren aurretik langileei zuzendutako informazio-buletin bat izan zen. Bertan, alderdi honi edozein proposamen aurkezteko “bide ofizialak” erabiltzea eskatzen zaio, baina LABen eta ESKren proposamen berriaren edukiak baloratu gabe.
LABek eta ESK-k uste dugu ez dagoela “modu estraofizialik”, are gehiago, uste dugu garai honetan bide guztiak beharrezkoak direla. Eta Gizardatzi eta Geroani eskatzen diegu boikotatzeko jarrera hori alde batera utz dezatela, dagokien erantzukizuna beren gain hartzeko eta negoziazio-klabean jartzeko.
Horregatik guztiagatik, LABek eta ESK-k mobilizazioen ziklo berri bat ireki dugu, Gizardatzek eta Geroanek Bizkaiko Esku-hartze Sozialeko Hitzarmena blokeatzeari utz diezaioten eskatzeko:
• Gaur, apirilak 29, kalejira Foru Aldunditik Lan Harremanen Kontseiluraino. Bertan, Bizkaiko Esku-hartze sozialeko 32. negoziazio-mahaia egongo da.
• Mobilizazioak areagotuko ditugu hainbat erakunderen aurrean, sektorea hitzarmenik gabe egotearen erantzule direla adierazteko. • Maiatzaren 13an, 24 orduko itxialdia. • Maiatzaren 14an, sektoreko greba.
Lan Osasunaren Eguna pasa berri den honetan, CAF lantegiko beharginek agerraldia egin dute, gaiarekin zerikusi zuzena duen kontu bati buruzko argibideak emateko: amiantoa.
Gogorarazi dute azken 10 urte hauetan gutxienez 587 langile hil direla lan istripuz. Aurreko urtean, 2023an, Euskal Herrian bakarrik, 59 langile hil ziren lan istripuen ondorioz eta aurten dagoeneko 21 dira lan istripuek sortutako heriotzak. Zifra hauek onartezinak dira, eta CAFen egoera zehatza ere ez da gutxiagorako:
Tamalez, CAF-en duela 23 urte bere erabilpena debekatu zen amiantoak bete-betean jo gaitu berriro. Orain arte, amiantoaren eraginpean lan egiteagatik, 61 langile joan zaizkigu CAF-en, eta zoritxarrez egoera hau ez da bukatzen.
CAF-en instalazioetan zegoen amiantoa kentzeko, desamiantatze plan bat jarri zen martxan eta azken urteetan nabeetan gelditzen zen amiantoa kentzeko lanak aurrera eraman dira.
2023ko abuztuan 8. Nabeko desamiantatzeari ekin zion enpresak. Horretarako RERA enpresa bat kontratatu eta OSALAN-ek onartu behar duen laneko plana aurkeztu zuen.
Lanak burutu ondoren eta protokoloak bete arren, tailerrak zikinak zeudela ikusirik eta langileen kezkak defendatuz, prebentzio delegatuok larrituta enpresari egoeraren berri eman genion. Enpresak egoerari behar zuen garrantzia kentzen ziola ikusirik, OSALANi eta Lan Ikuskaritzari berehalako arrisku egoera salatu genion.
Argi salatu nahi dugu enpresa eta administraritzaren arduragabekeria, protokoloak eskatzen duenaz aparte, lan hauen jarraipena egitea eta langileen osasuna bermatzea beraien ardura bait da.
Produkzioa gelditzeak enpresari suposatzen diona jarri dute langileen osasunaren babesaren aurretik. Laguntza eske joan ginenean, OSALANek eta Lan Ikuskaritzak ez zigun inongo babesik eman behar genuen momentuan. Neurriak berandu hartu dira, ehundaka langile amianto zuntzak arnasteko arriskuan jarriz.
Europa mailan gaur egun dauden desamiantatze protokoloak nahikoa ez direla argi geratu da 2023-ko lanetan eta hau gutxi ez eta fabrikan azken urteetan burutu diren desamiantatzeak aztertuz protokoloak bete arren nabeak ez zirela ondo garbitu ikusten ari gara egiten ari garen ikuskapenetan.
Gertakari hauekin CAF-en bizi dugun egoeraz aparte Sindikatu eta partidu politikoei dei egiten diegu protokoloen berritzearen garrantziagatik borrokatu dezaten. Datozen urteetan gure herriko eskola, enpresa, instalazio e.a.-etan desamiantatzeak bidertu egingo dira, Europatik datozen neurriak betetzeko eta burutu beharko diren desamiantatze lanak seguruak izan daitezen, protokoloak eta hauen jarraipena eraginkorra izatea ezinbestekoa da.
Bestalde, gaurko agerraldiaren helburua izan da, batetik, 2001. urtean amiantoaren erabilpena debekatu arte lanean aritu ziren CAF-eko langileak eta burutu diren desamiantatze lanetan kutsatzeko arriskuan egon diren langileak, balizko kutsatuen zerrenda ofizialean sartzeko egindako eskaria enpresak bete dezan, langile hauei jarraipen medikua egiteko.
Bestetik, amiantoaren kasuan bezala, osasun baldintza txarretan lanean egon diren langileen koefiziente murriztaileen eskaera eta gobernuak amiantoarengatik kutsatutako langileentzako sortutako konpentsazio funtsaren inguruan dauden eskaerak, behingoz onartu eta martxan jarri ditzaten eskatzeko. Gaixotutako pertsonak eta familiarrek bizi duten egoera zaurgarria onartzea eta bidea erraztea ezinbestekoa da.
Egun hauetan mobilizatzen aritu dira Imegarreko langileek, eta enpresari beren lankideak berriz onartzeko eta gatazka konpontzeko eskatu diote. Aldiz, enpresak, jarrera desafiatzailea eta mehatxagarria izan du. Behin baino gehiagotan, kontseiluko kideek aurre egin diete langileei, mehatxatu eta iraindu egin dituzte. Baina ez hori bakarrik; izan ere, salatu nahi dugu pikete batean parte hartzen zegoen LAB-eko kide bati salaketa jarri diotela, akusazio faltsupean. Horregatik, gaur, enpresak bere langileekiko eta langileei laguntzera joan diren pertsonekiko izan duen arduragabekeria publikoki salatu dugu.
Imegarreko langileak grebarako duten eskubidea erabiltzen ari dira, eta legitimitate osoa dute mobilizatzeko eta piketeak egiteko. LABen jarrera oso argia da: zuzendaritzaren harrokeriaren eta mehatxuen aurrean, langileok inoiz baino elkartuago gaude, eta gure esku ditugun borroka- eta elkartasun-mekanismo guztiak jarriko ditugu edozein motatako erasoak gelditzeko. Gure babes osoa ematen diegu borroka eredugarria burutzen ari diren Imegarreko langileei, eta gure babes osoa ere salatuta izan den kideari. Zuekin gaude.
Informazio-ohar honen bidez, azken hilabeteetan Aguirre y Aranzabal (AYA) enpresan eta Alex Aranzabal gerentearekin izandako gertakariak argitu nahi ditugu. Lehen pertsonan ikusi dugu nola igaro den denbora, eta nabarmenki gertatu da gainbehera kudeaketaren esparru guztietatik.
Zuzendaritzak urte askotako ezegonkortasuna eta zalantzazko kudeaketak egin ondoren, enpresa hondoratu egin da azkenean. LABek beti borrokatu du lanpostu duinen alde, eta ehun urteko enpresa honen eta haren mendeko familien jarraitutasuna eta sostengua defendatu ditugu, baina enpresen erabakiek ezinezko bihurtu dute helburu hori.
Enpresaren zuzendaritza berria sartu zenetik, AYAk izugarrizko gainbehera izan du. Azken urteotan, gizarte segurantzaren eta sindikatuaren salaketak jaso ditu, hainbat arrazoirengatik: ERTE egoeran dauden langileak izatea lanean, jubilatuak lanean, aurkeztu gabeko kontuak, armen legez kanpoko inportazioa eta abar luze bat.
Edalontzia bete zuen tanta 2023ko udan gertatutakoa izan zen: Alex Aranzabalek (AYAko CEO) aldebakarrez eta diktatorialki ezarritako erabaki baten ondoren, gainerako bazkideen eta langileen iritziaren aurka, fikziozko bi enpresa sortzea erabaki zuen, 10 langileak 3 enpresa ezberdinetan banatuz eta lan-eskubideak murriztuz. Horren ostean, langile guztiek aho batez erabaki zuten lanuzteak egitea, kontzentrazioekin eta grebekin mobilizatzea, bitartekotza egiteko eta lan-gatazka konpontzeko akordio batera iristeko ahaleginean. Horren ondorioz, Alex Aranzabalek langileekiko eta sindikatuekiko komunikazio mota guztiak moztea erabaki zuen (elkarrizketa modu guztiak blokeatuz, bilerak ukatuz…), jarrera prepotentearekin eta inolako negoziaziorik onartu gabe. 2023ko uztailean, Aranzabalekin berriro hitz egiten saiatu ginen, eta behin baino gehiagotan jakinarazi genion disrupzio-ildo horretan jarraituz gero hainbat langilek enpresa utziko zutela. CEOak erabateko ezezkoa eman zion inolako negoziaziori, eta ondorioz enpresa egoera kritikoan jarri zuen, ordezkaezinak ziren langile ugarik bere lanpostuak utzi baitzuten borondatezko bajaren ondorioz. Izan ere, egoera jasanezinak behartuta enpresatik langabeziarik eta kalte-ordainik gabe eta lan-etorkizun bermaturik gabe alde egiten zuten.
Denborak arrazoia eman digu eta gure susmo guztiak bete dira, gure aldarrikapenei eta gure borrokari zentzu osoa emanez. Horren erakusgarri dira udatik izan ditugun 7 epaiketak, non enpresak oinarrizko lan-eskubideak urratzen zituen, eta horiek guztiak, salbuespenik gabe, langileen ordezkariek irabazi dituzte.
Gauzak honela, 2024ko otsailean, enpresan geratzen ziren langileek prentsaren bidez jakin zuten kaleratuak izan zirela; izan ere, erdiek, argitaratutako artikulua baino egun batzuk geroago jaso zuten kaleratze gutuna, eta beste erdiek, gaur egun oraindik, ez dute derrigorrezko jakinarazpen hori jaso, eta SEPEra jo behar izan dute, haien lan-egoera zein zen egiaztatzeko.
2023ko irailetik enpresak 6 hileko zorrak ditu, baita Gizarte Segurantzari ez ordaintzeagatik zorrak, Geroari ez egindako ekarpenak eta kaleratzeen kalte-ordainak ere. Ohartarazi nahi dugu CEOak hartu duen biktimismoaren rol lotsagarria, eta azpimarratu nahi dugu enpresa-kudeaketa izugarri eta negargarri horren benetako biktimak AYAko langileak izan direla.
2018an AYAko gerente sartu zenetik, Eibarko armagintzako plantillarik zaharrena 24 langile izatetik 0 izatera igaro da, eta bidean egoera jasanezina eta langileen osasunaren kalterakoa ekarri du, bai eta langileen egoera ekonomikoan kalte izugarria eragitekoa ere.
Argi eta garbi, Alex Aranzabalek egindako kudeaketa sistemak enpresaren, hornitzaileen, bezeroen, langileen eta Villa Armeraren izen onaren eta egonkortasunaren hondamendia baino ez du ekarri.
Lesbiana izateagatik jazartuak eta zigortuak izatea oraindik orain gutako askok bizi dugun egoera da. Lan munduan modu espezifikoan gertatzen den jazarpena da:
Aukera berdintasunetik urrun kokatzea
Lan munduan armairura bueltatzera behartua egotea; sexualitateak eta bizitzak ikusezin bilakatzea
Txisteak, deskalifikazioak eta irainak jasotzea
Heteroarauaren erreprodukziorako sistemak dituen mekanismoek arautik kanpora ateratzen den guztia zigortzen dute. Guk, ordea, sexualitatea askatasun osoz bizitzeko hautua erabat zilegia dela aldarrikatu nahi dugu; kapitalismo heteropatriarkalak emakumeoi* inposatutako leku eta roletatik askatzen gaituen hautua, hain zuzen ere. Izan ere, sexuaren araberako lan banaketa posible egiten duenari, bikote heterosexualean oinarritzen den familia nuklearrari, ezetz esateko modu bat da (familia funtsezko instituzioa da produkzioaren eta erreprodukzioaren banaketan oinarritzen den egungo sistemak iraun dezan, gizon eta emakumeen arteko rol banaketa indarrean mantentzen duelako). Heteroarauari ezetz esateko modu bat da
Heteroarautik kanpo bizitzea da bollera izatea: heterosexualitatea ez den beste hautuak egitea, elkarbizitzarako sistemak pentsatu eta ardatz bihurtutako familia eredua ez den bestelako forma eta formulak bilatzea. Apirilaren 26a guztion sexu askatasuna aldarrikatzeko eta lesbiana denak bere hautua askatasun osoz bizitzeko eskubidea duela aldarrikatzeko eguna da LABentzat, baina baita bollera izatearen hautuak duen balio eta garrantzi politikoa ikusgarri egitekoa ere.
LABen aldarrikapenak eta konpromisoak:
Bollera izateagatik zigorrik eta diskriminazioarik ez. Izena duenak izana du. Indarkeria matxistaren kontrako protokolo, neurri eta estrategietan espresuki jaso behar den eta borrokatu behar den errealitatea da. Funtsean, eskatzen duguna da plan eta protokolo eraginkorrak garatzea, formazio eta sentsibilizazioan sakontzea eta pairatzen den biolentziaren aurka borrokatzeko estrategiak garatzea.
Sexu askatasuna lantokietan ziurtatuko duten diskurtso eta politika publiko eraginkorrak. Agenda politiko eta laboralean kokatzeko, lesbiana izatea oraindik orain zigortzen den hautua dela aitortu, eta horren arrazoietara jo behar da. Sistemak ez du heteroarautik kanpo bizitzeko prest dagoen inor nahi, eta sistemak ezin du onartu bide hori irekitzea emakumeok* askatasun osoz eta inolako beldurrik gabe har dezagun. Zentzu horretan, instituzioen utzikeria salatu behar dugu, hitzez konpromisoak aipatu arren, ez dutelako diskriminazio horrekin amaitzeko bitartekorik jartzen.
Ikusgarritasunerako borrokarekin konpromisoa.Borroka lan munduan zabaltzea, gure ordezkari sindikalen agendetan dagokion lekua hartzea, borroka honek eskatzen dituen baldintza politiko eta organizatiboak ziurtatzea sindikatuaren egituretatik. Armairutik atera nahi duenari babesa eta diskurtso feministan guzti-guztientzat gure aitortza: BOLLERA IZATEA BADELAKO SISTEMA KAPITALISTARI EZETZ ESATEKO MODU BAT!
Euskal administrazioa euskalduntzeko prozesuaren aurka pairatzen ari garen oldarraldiaren barruko epai berri bat ezagutu dugu. Kasu honetan, Donostiako Administrazioarekiko Auzien Epaitegiak Eibarko udaltzain lanpostu baterako euskara-eskakizuna frogatu beharretik salbuetsi ditu hautagaiak ezohiko egonkortze deialdi batean, hautagaietako batek jarritako helegitea partzialki onartuta.
Hautagaietako batek helegitea aurkeztu zuen, udaltzain gisa lanean 30 urte daramatzala euskaraz jakin gabe eta orain eskatzea baldintza “baztertzailea” dela argudiatuta. Donostiako epaitegiak arrazoia eman dio hautagai horri, eta Eibarko Udalari pertsona horren merituak kontuan hartzeko agindu dio, prozesuan euskararen ezagutza eskatzea “baztertzailea” dela argudiatuz.
Beste behin, epaitegi batek funtzio publikoa betetzeko deialdietan euskara eskakizuna ezartzea bazterkeriarekin lotzen du, baina ez ditu auzitan jartzen deialdi horietan bertan ezartzen diren gainontzeko eskakizunak, tartean gaztelera ezagutu beharreko derrigorrezko eskakizuna. Euskara eskatzea baztertzailea da, baina antza gaztelera ezagutzea ez. Horrek argi adierazten du auzitegi espainiarrentzat euskara bigarren mailako hizkuntza dela, gaztelerarekiko subalternoa, asko jota meritu gisa kontsideratzen dute. LAB sindikatuak irmoki salatzen du bereizkeria hori eta exijitzen du euskarari gutxienez gazteleraren maila bera aitortzea.
Oraingoan euskara-eskakizuna baztertzeko arrazoia 45 urtetik gorako plazadunek duten hizkuntza-eskakizunaren salbuespena behin-behinekoei ere ezarri behar zaiela izan da, bi kolektiboen artean diskriminaziorik ez egoteko helburua argudiatuta. Baina auziaren baldintzengatik argudio horrek balio ez duenean, hizkuntza-eskakizunen ehunekoa gehiegizkoa zela adierazi da, edo, zuzenean, hizkuntza-eskakizunak berak auzitan jarri dira. Unean uneko epaileak argudio bat ala beste erabiltzen ari da, beti ere euskara eskatzea “bazterkeriarekin” lotuz eta honen aurka eginez.
Administrazioetako langileen gehiegizko behin-behinekotasun egoerarekin amaitzeko egonkortze-prozesua euskararen kaltetan ezin dela izan salatzen dugu. Kasu honetan bezala, urte askoan luzatu eta euskara baztertzen zuen behin-behinekotasunarekin amaitzeak ezin dezake eragin euskararen bazterketa egonkortzea.
Beste behin salatu beharra dugu ere administrazioko arduradunek ez dutela beraien erantzukizuna betetzen euskara administrazioan behingoz normalizatu dadin. Eta ez soilik zerbitzu-hizkuntza izan dadin, baita ohiko lan-hizkuntza bilaka dadin ere. Izan ere, hori horrela izatea herritarren eta administrazioko langileen eskubidea da.
Gaur, Laneko Segurtasun eta Osasunaren Nazioarteko Egunaren bezperetan gauden honetan, LAB, ESK, STEILAS, EHNE-Etxalde, HIRU eta CGT (Nafarroan) sindikatuok osatzen dugun intersindikalak irmoki salatu dugu langileok gure osasuna jokoan ipintzen dugula, bizitza duin baterako diru sarrera nahikorik bermatzen ez duten enpleguetan.
Munduan milaka langile hiltzen dira egunero, bai istripuz eta baita laneko gaitzen eraginez ere. Euskal Herria ez da salbuespena, eta gurean urtero errepikatzen dira datu beldurgarriak eta Nafarroa da, adibidez, Espainiako Estatuan istripu tasa altuena duen bigarren herrialdea, Baleareen atzetik.
Euskal Herrian azken urteetan etengabe errepikatu da patroi bera istripuetan: milaka lan istripu arin zein larri aitortzen dituzte datu ofizialek, goranzko joera batekin gainera. Heriotza kopuruan ere ez dago etenik, eta 70 hildakoen muga gertu dugu urteak joan eta urteak etorri.
Istripuen datu ezkutaezin horiek sistemaren beraren iruzurra agerian uzten dute; izan ere, lehen instantzian mutualitateen esku dagoen laneko gaitzen aitortzea guztiz testimoniala da. Adibide gisara, urtero, batez beste, ez da dozena bat laneko minbizi aitortzen.
Milaka lan istripu (zehazki, 2023an 100.000tik gora) aitortzen ditu administrazioak, prebentzio sistemaren porrotaren erakusle. Aitortuak dira ezin direlako ezkutatu. Aldiz, laneko gaitzak ez ditu aitortzen, eta, sistematikoki, gehiengo zabala Osasunbidera eta Osakidetzara bideratuak dira. Sistemak berak laneko gaitz asko eragiten ditu, eta, era berean, istripuak ere eragiten ditu. Aldiz, mutualitateen bidez, hala aitortuak izan ez daitezen lortzen dute. Horra hor beren amarrua.
Aurten ere datu beldurgarriak gailentzen ari dira: Euskal Herri osoa aintzat hartuta, 2024an dagoeneko 21 hildako daramatzagu soilik lan istripuetan.
Prebentzio sistemak porrot egin du patronalak araudia bete gabe 30 urte daramatzalako. Prebentzio araudia da gutxien betetzen den araudia. Hori hala izan dadin gakoa da administrazioak eta gobernuek, patronalarekiko erakusten duten konplizitatea eta bitartekorik ez jartzea arauak bete daitezen bermatzeko. Horrela soilik uler dezakegu EAEn 50 inspektore baino ez egotea eta Nafarroan 12 besterik ez
Aldiz, Nafarroako eta EAEko gobernuek NOPLOI eta Osalan bezalako egiturei eskaintzen diete lan osasunaren inplantazioaren ardura, zeintzuk, gogora dezagun, aholkularitza entitateak baitira. Horrela bermatzen dute patronalaren inpunitatea, soilik aholkatuaz, isunak jartzea ekidinez.
EAEn berriki hauteskundeak izan diren honetan, Urkullu jaunari agur esan diogu. 2012ko abenduan kargua hartu zuenetik 444 langile hil dira istripuz. Legegintzaldi berriari begira, eremu honetan ere, aldaketa beharrezkoa da. Ikuskari kopurua handitu eta ikuskaritzak areagotu behar dira. Legea betetzen ez duten enpresei isunak ezarri behar zaizkie. Arriskuak biderkatzen dituen lan baldintzen prekarietateari aurre egin behar zaio. Prebentzio legea betetzen ez duen Patronalari ardurak exijitu behar zaizkio.
LAB, ESK, STEILAS, EHNE-Etxalde, HIRU eta CGT Nafarroa sindikatuok osatzen dugun frontetik borrokan jarraituko dugu lan osasuna berma dadin, behingoz patronalak dagokiona bete dezan eta etxera bizirik eta osasuntsu itzultzeko eskubidea dugulako.
Gaur, hegoaldeko lau hiriburuetan mobilizazioak eta ekintzak egin ditugu:
Iruñean: Laneko mugikortasun istripuen inguruan
Donostian: Sektore feminizatuek eta zaintza lanetan diharduten langileek bereziki pairatzen dituzten arrisku psikosozialen inguruan, erakunde publikoek lan horiek pribatizatzeko eta prekarizatzeko hartutako erabakiaren ondorioz.
Bilbon: Mutualitateek egiten duten iruzur erraldoia salatzeko, Mutualia jopuntuan jarriz
Gasteiz: Altueretako erorketetan patronalak duen ardura agerian uzteko
Horrela, etengabe, ezaren gudaz baietza sortuz, patronalak aurrean izango gaitu eta langileon babesleku izaten jarraituko dugu.
LABek eskatuta, Patxi Verak zuzentzen duen erakundeak Hezkuntzari eskatu dio beharrezko neurriak har ditzala Lanbide Heziketako PTei ere aplikatzeko DBHra atxikita daudenek jasotzen duten soldataren %5,45eko osagarria.
Pedagogia Terapeutikoko profesionalak maisu-maistren kidegokoak dira. Hauen eginkizun nagusia da behar diren tresnak eskaintzea eta egokitzea hezkuntza premia bereziak dituzten ikasleei, integratzen laguntzeko. Horregatik, langile horiek, Lehen Hezkuntzan ez ezik, Bigarren Hezkuntzan ere aritu daitezke, eta baita Lanbide Heziketan ere.
Hor sortzen da arazoa: Derrigorrezko Bigarren Hezkuntzara atxikitako PTek %5,45eko soldata-osagarria jasotzen dute beren lana “definizioz” dagokiena ez den beste etapa batean egiten dutelako, baina Lanbide Heziketara atxikita daudenek ez dute jasotzen. Gertakari horien berri izan ondoren, LABek Arartekoarengana jo zuen, afiliatu baten bitartez.
Indarrean dagoen araudia aztertu ondoren, Arartekoak onartu egin du LABen eskaera, eta Gimeno kontseilariak zuzentzen duen Departamentuari gomendatu dio “beharrezko neurriak har ditzala, Nafarroako Administrazio Publikoen zerbitzupeko langileen gaineko neurriei buruzko abenduaren 3ko 16/2004 Foru Legearen 9.2 artikuluan aurreikusitako osagarria, aldi baterako edo behin betiko egoeran, Lanbide Heziketako oinarrizko zikloetan lan egiten dutenei ere aplika dakien”. Beraz, orain, Hezkuntza Departamentuak bi hilabete ditu ebazpen hau onartzen duen ala ez jakinarazteko, eta, erantzuna baiezkoa izatekotan, horren inguruan hartuko dituen neurriak adierazteko.
LABen argi daukagu konparaziozko bidegabekeria berri baten aurrean gaudela, eta horrek desberdintasunak sortzen dituela Lehen Hezkuntzatik kanpo lan egiten duten Pedagogia Terapeutikoko profesionalen artean. Hori dela eta, Hezkuntza Departamentuari eskatzen diogu ahalik eta lasterren onar dezala Arartekoaren gomendioa, eta eman diezaiola betiko bukaera lehen mailako PTak eta bigarren mailako PTak eragin dituen desberdintasun honi; izan ere, lan bera eginez soldata desberdina jasotzen baitute. Era berean, Hezkuntza Departamentuak sortu duen bidegabekeria ekonomikoa atzeraeraginez konpon dezala ere esijitzen dugu. Orduan, eta orduan bakarrik, utziko dugu alde batera egun irekita dugun bide judiziala.
