2025-12-26
Blog Page 124

Nafarroako laneko ezbehar tasa altu eta hilgarriaren arduradun politiko eta enpresarialen zinismoa salatu dugu, eta mutualitateen publifikazioa exijitu

Elkarretaratzea egin du gaur goizean Gorraitzen (Nafarroa), foru komunitatean dagoen laneko istripu tasa altu eta hilgarriaren arduradun politiko eta enpresarialen zinismoa salatzeko. Izan ere, egunotan, “Enpresa Osasungarrien Biltzarra” egiten ari dira Gorraizko hotel batean Nafarroako Gobernua eta zenbait mutualitate, eta paradoxikoa iruditzen zaigu hori, Espainiako estatuko erkidegoen artean Nafarroa baita lan istripu tasarik altuena duen bigarrena. Horrekin, lotuta mutualitateen publifikazioa exijitu dugu.

Nafarroako lehendakari Maria Txibitek, Espainiako Gizarte Segurantzako ministro Elma Saizek, CEN patronaleko lehendakari Manuel Piquerrek, Espainiako Lan ministro Yolanda Diazek eta Nafarroako Enplegu kontseilari Carmen Maeztuk hartuko dute parte, besteak beste, aipaturiko biltzarrean. Hau da, Nafarroan ematen den istripu tasa izugarriaren arduradun politiko eta enpresarialak.

Ezaguna da Nafarroako Gobernuak, espainiar Gobernuaren eskutik, lan osasuneko araudiaren inplementazioa “boluntarismoan” oinarritzen diren politiken bidez egin nahi dituela. Urteak joan, urteak etorri, gomendioak eta kanpaina boluntarioak baino ez dituzte martxan jartzen, Nafarroaren lan istripuen tasen lidergoa sendotuz. Ildo horretan, salatu behar da horretarako gobernuek CEN patronalaren eta UGT-CCOO sindikatuen finantziazioa erabiltzen duela bake soziala erosteko asmoz, “prebentzioko lurralde-ordezkaria” (400.000 euro) bezalako tresnak tarteko. Horregatik, hain zuzen, Nafarroako Gobernuak Enplegu planaren harira lan osasunaren inguruko eztabaida Nafarroako Osasun Kontseilutik Elkarrizketa Sozialaren Kontseilura eraman du.

‣ Nafarroan azken 10 urteetan 150 langile hil dira lan istripuz. 12 langile hil ziren 2023an. Eta 2024an dagoeneko 7 dira langile hildakoak.

‣ 2023an 26.000 istripu traumatiko aitortu ziren.

‣ Laneko gaixotasunak ez dituzte hein handi batean aitortzen.

‣ Afekzio psikologikoak ez dituzte sekula onartzen laneko kontingentzia bezala.

Egoera latz hori ikusita, behingoz utzi behar zaio urtero aholkularitza plan hutsalak aurkezteari, behingoz utzi behar zaio CEN patronala eta sindikatu jakin batzuk finantziatzeari, behingoz utzi behar zaio araudiaren betearazpena bermatzeko bitartekoei uko egiteari.

Zer gertatuko litzateke Nafarroan, langileek arauak ez betetzeagatik, urtero 12 enpresari hilko balira? Nola erreakzionatuko lukete Nafarroako Gobernuak eta CEN patronalak? Alderatze hori gogorra bezain errealista da.

Nafarroan, soilik, 10 ikuskatzaile daude une honetan patronalari lan osasunaren araudia betearazteko. Hori hala izanik, gobernuek mezu argi bat igortzen diote CENeko enpresariei: «Zuek ez bete araudia, guk ez baitzaituztegu isunduko». Eta bitartean, langile klaseak jartzen ditu hildakoak.

Mutualitateak publifikatu egin behar dira.

Bada beste gai bat Gorraitzen batzartu direnek esku artean darabiltena, mutualitateei botere gehiago eskaintzearena, hain zuzen ere.

Nola liteke enpresek eragindako gaitz eta istripuen kontingentziak mutualitateak diren enpresa elkarteek kudeatzea? Enpresek langileak gaixotu edo zauritu, eta enpresek erabaki langileen osasunaren gainean. Injustiziaren puntu gorena da hori, iruzurraren adibiderik larriena. Enpresariek automatikoki ukatzen baitituzte beti beraiek eragindako kalteak. Nola liteke arazo psikiko kasu bakar bat ere ez onartzea kontingentzia profesional bezala lan mundu prekarizatu honetan? Are gehiago 2019tik osasun mentalak eragindako laneko bajak %50 igo direnean Nafarroan azterketa baten arabera? Nork kontrolatzen ditu mutualitateak?

Manuel Piquer CENeko enpresarien presidente berriak, kargu berriaz jabetzean «absentismo mailek gainezka» egiten dutela salatu zuen. Adierazpen eta betiko mantra horrekin mutualitateei botere gehiago eman nahi diote absentismoaren aitzakiapean, nahiz eta jakin baitakite lan osasunaren araudia betearazi behar dutela absentismoa murrizteko.

LABetik gobernuei patronalarekiko jarrera zurrunagoa eskatzen diegu, lan osasunaren araudia betearaziko duen inspekzio sendo eta propio batekin, eskuduntza guztiekin, nahikoa ikuskatzaile izango dituena eta behingoz araudia betearazteko erabaki politikoa hartuko duena.

LABen mutualitateen publifikazioa exijitzen dugu. Mutualitateen ondasunak Gizarte Segurantzara igarotzea. Mutualitateen finantzatzeko ekarpenak Gizarte Segurantzara igarotzea. Horrela, erakunde publikoak ikuskatu eta zainduko ditu langileak, enpresei kudeaketa hori kenduz. Azken hamarkadetan mutualitateek izan dute jokabidea aintzat hartuta ez baitago beste aukerarik.

Nafarroako itunpeko ikastetxe eta ikastoletan negoziazioa blokeatzeari uzteko exijitzeko atera gara kalera

LAB, SEPNA-FSIE, UGT eta ELA sindikatuok 2023ko irailean hasi ginen akordio berria negoziatzen, egungo hitzarmenaren indarraldia 2024ko abuztuaren 31n amaitzen baita. Bada, ekainaren 12an gauden honetan, Nafarroako Hezkuntzako kontseilari Carlos Gimenok ez ditu aintzat hartzen negoziazio erreal eta eraginkorrerako bilera-eskaerak.

Nafarroako ikastetxe itunduetako eta ikastoletako langileek mobilizatzen jarraitzen dute, benetako negoziazio eraginkorra lortzeko. LAB, SEPNA-FSIE, UGT eta ELA sindikatuok salatzen dugu Nafarroako hezkuntza-ituna duten ikastetxeetako langileen lan-baldintzak arautzen dituen akordioa laster amaituko denez, aurrerapausorik eman gabe jarraitzen dugula akordio horren balizko negoziazioari dagokionez.

Hori dela eta, maiatzaren 24an kontzentrazio handia egin genuen eta, ondoren, egunero kontzentratu izan gara Hezkuntza Departamendu eta Patronalen aurrean, eta asteazkenetan eta ostiraletan ikastetxe eta ikastolen aurrean nazkatuak gaudela adierazteko, bizi dugun egoera zailaren aurrean. Akordioa hobetzeko aurrekonturik gabe eta benetako negoziazio-esparrurik gabe, nahiz eta sektoreko patronalekin banan-banan bildu eta Hezkuntza kontseilariarekin eta Nafarroako lehendakariarekin saiatu, lortu gabe.

Ez diogu utziko langileen lana duintzeko hobekuntzak aldarrikatzeari, hobekuntza horiek eragin zuzena izango baitute Nafarroako Hezkuntzaren kalitatean. Sektoreko profesionalok lan-baldintzetan aurrera egitea merezi dugu, zentroetan egunez egun egiten dugun lana duinduz.

Egoera horrekin batera, ia bi urte igaro ondoren, lana mantentzeko akordioa blokeatuta daukagu, eta horrek aukera emango luke lanpostua galtzen duten lankideak beste zentro itundu batean jartzeko.

Atsekabeturik jarraitzen dugu Patronalek eta Administrazioak Nafarroako ikastetxe itunduetako eta ikastoletako langileen baldintzak hobetzeko duten immobilismoagatik eta borondaterik ezagatik.

Departamenduaren, Patronalen eta ordezkari sindikalen arteko negoziazio eraginkorraren alde egiten jarraituko dugu. Eta hori lortu ezean, benetako negoziazioa Hezkuntza Departamentuaren eta sektoreko langileen ordezkarien artean.

Aldaketarik gertatzen ez bada, ekintza sendoagoekin mobilizatzen jarraituko dugu. Itunpeko ikastetxeetako eta  ikastoletako langileek merezi dute Hezkuntzako arduradun gorenaren arreta eta errespetua, Irakaskuntzaren kalitatean islatuko direnak; horixe baita, gainera, gehien axola zaiguna.

Enviserreko langileek hitzarmen propio baten aldeko mobilizazioak abiatu dituzte

Gasteizko berdeguneak zaintzeko zerbitzuaren kontrata en Enviser enpresako langileak Andre Maria Zuriaren plazan mobilizatu dira gaur, bertako Hitzarmen Kolektibo baten alde.

Gaur egun, sektore hori Lorezaintzako Estatuko Hitzarmenak arautzen du. Hitzarmen horrek oso eduki eskasak ditu, eta ez ditu kontuan hartzen hemen bizi garen pertsonon beharrak. Hitzarmenez hitzarmen ikusten dugu nola ematen diren atzerapausoak sektoreko lan-baldintzetan eta eros-ahalmena nola galtzen den.

Enviserreko langileek beharrezkotzat jotzen dute beren lan-baldintzak negoziatzeko gaitasuna izatea. Ehunka kilometrotara negoziatzen denaren ikusle huts izatera ez dira mugatu nahi; Enviserreko lorezainek protagonista izan nahi dute beren lan-baldintzak negoziatzeko orduan. Ildo horretan, dinamika bati ekingo diote, plantillaren beharrak bilduko dituen enpresa-hitzarmen batez hornitzeko.

Epaitegira joko dugu Gizarte Ekimeneko ikastetxeetako greba amaierako akordioan jasotzen den soldata igoera patronalek ordain dezaten

Greba amaierako akordioan indarrean dauden neurriak eta hurrengo ikasturtean martxan jarri behar direnak dagokien epeetan ez badituzte aplikatzen, bide juridiko eta ekintza sindikala bultzatuko dugu.

Greben osteko mahai negoziatzaileak ez dira oso eraginkorrak izaten ari, Kristau Eskola eta AICE-IZEA patronalek duten jarrerengatik. Behin eta berriro edozein aitzakia baliatuta, ez dute adostatutakoa betetzen eta gainera, akordioa betetzeko epeak luzatzen saiatzen ari dira. Negoziazioetan jokabide hori ez da onargarria.

Maiatzaren bukaerako negoziazio mahaian, sindikatuekin adostasunera heldu gabe, patronalek aldebakarrez erabaki zuten adostutako lanaldi murrizketak ezartzea eta Lanbide Heziketako jardunaldi irregularraren konpentsazioa aplikatzea ikasturte honetan. Alta, ez zuten adostu nahi izan zein balditzetan aplikatu beharko ziren aipatutako murrizketak horiek. LAB sindikatutik eskatu genuen adostutako lanaldi murrizketak egunka disfrutatzea, ikasturtea bukatzearekin edo berau hastearekin batera.

Ordainsariei dagokienez, berriz, mahai negoziatzaileetan behin eta berriz  nominak eguneratzeko data bat izatea eskatu dugu LABetik. Aldiz,  Patronalek ez dute zehaztu nominak noiz eguneratuko dituzten, Jaurlaritzaren finantzazioaren zain daudela argudiatuz. Jakitun gara gobernu berriaren osaerak baldintzatzen duela Jaurlaritzaren finantzazioa; alta, gobernu berria osatzearekin batera data finkatuta egon behar da eta otsailaren 5ean lortutako greba bukaerako akordioa bete behar da. 

Argi geratu da greba amaierako soldata igoera finantzazio publikoari guztiz lotua dagoela eta ekiparazioa langileen borrokaren ondorioz lortu zitekeen neurria zela, beste sindikatuek hori ezkutatu eta baztertu zuten arren.

Aurreko guztia esanda, otsailaren 5eko akordioa betetzeko Patronalek duten ardura ezin da alde batera utzi. Hori dela eta, epaitegira joko dugu greba amaierako akordioan jasotzen den soldata igoera ordain dezaten eta gatazka kolektibo bat aurkeztuko du EAEko Auzitegi Nagusian.

Hurrengo mahai negoziatzailea ekainaren 19an izango da. Kristau Eskolak eta AICE-IZEAk hitzarmen osoaren idatzizko proposamena aurkeztu beharko dute, artikuluz-artikulu. Bilera horretarako, espero dugu adostutako eduki guztiak jasota egotea, horren konpromisoa hartu baitzuten aurreko negoziazio batzarrean.

Hau gertatuko ez balitz, LABen gure ordezkari eta afiliatuekin egoeraren azterketa egingo dugu eta akordioa puntuz puntu betearazteko neurriak hartuko ditugu, hala nola juridikoak eta ekintza sindikalekoak.

Euskal Herria antifaxista eraiki dezagun

Europa osoan eskuin muturra zabaltzen ari da. Frantziako estatuan frantsesean, bozen ia % 40 jasotzen du, eta Ipar Euskal Herria, zoritxarrez, ez dago faxismoaren aurrerapenetik at gelditzen.

Eskuin muturraren indartzea, azken urteetako gobernuen politiken ondorio zuzena da, batez ere azken bost urteetakoa. Politika antisozialek, lanaren erreformek, erretretaren erreformaren indarrezko urratsek, forma orotako diskurtso arrazistek, eskubide sozialen eta zerbitzu publikoen suntsipenak eskuin muturra aurrera bultzatzen dute.

Euskal Herriak kolpe bortitz batez jasan ditu Frantziako Gobernuak ezarritako politika antisozialak.

Euskal Herria beti izan da borrokarako lurraldea, eta gure erantzukizun kolektiboa da eskuin muturreko igoera horri aurre egitea, leku eta forma guztietan buru egitea.

Ez hemen, ez beste inon!

LABek, sindikatu abertzale, feminista, antirrazista eta internazionalista gisa, langile guztiei dei egiten die arrazakeria eta xenofobia mota guztien aurka batzeko, borrokatzeko eta mobilizatzeko.

Gauzak alda ditzakegu

LABek langile guziei dei egiten die lantoki guzietan biltzeko eta antolatzeko. Sindikalismoa beti izan da eta izango da langileen armarik onena eskuin muturraren, faxismoaren, kapitalismoaren inperialismoaren den horren aurka.

Berreskura dezagun erabakitzeko eskubidea, eta eraiki dezagun elkarrekin biharko Euskal Herria. Eraiki ditzagun negoziazio-eremu hobeak, jendarte-demokrazia bermatzeko maila guztietan, enpresan, adarrean, lurraldean eta lanbideartean.

Eraiki ditzagun beharrezkoak diren alternatibak eta negoziazio-espazioak, hauek lortzeko:

  1. Gure lansarien eta pentsioen handitzea
  2. Erretreta sistema publiko baten eraikitzea, 60 urterekin hartzeko
  3. Lansari arrakalarekin amaitzea eta sexu eta genero indarkeria errotik suntsitzeko
  4. Diskriminazio guztiei aurre egitea eta paperik gabeko langile guztientzako erregularizazioa
  5. Zerbitzu publiko sendo eta irisgarriak eraikitzea guztiontzat
  6. Eskubide berriak konkistatzea eta bizitza eztabaidaren erdigunera itzultzea

Alba Macrel enpresaren etorkizuna arriskuan

Alba Macrel enpresaren (Sondika) etorkizuna arriskuan dago, enpresak hartzekodunen konkurtso bat aurkeztu ostean. Eraikuntza sektoreko makinaria egiten du enpresak Sondikan eta Miranda de Ebron kokatuta dituen bi lantokietan, eta guztira 74 langile ditu.

Egoera horretara iristea ez da kasualitatea izan. Azken urteetan zuzendaritzak utzikeriaz jardun du, egoera hau aspalditik erabakita egongo balitz bezala. Komiteak urteak daroa salatzen industria-proiektu estrategikorik eza, inbertsiorik eza, makinen zaharkitzea edo merkataritza-
sailean baliabiderik eza, eta horrek ez digute lagundu merkatuan lehiakortasunez kokatzen eta etorkizunari baikortasunez begiratzen, Alba Macrel Europan sektoreko enpresa historikoetako bat izanik.

Enpresa-batzordeetatik, enpresari, Alba Macrel enpresaren eta lanpostuen etorkizuna bermatzea exijitzen diogu. Horretarako, nahitaez etorkizunera begiratuko duen industria-plan bat eta bideragarritasun plan bat behar dira. Egungo jabeei edo etor daitekeen erosleei argi esango diegu, Alba Macrelen etorkizuna bi planten bideragarritasunetik eta lanpostuen eta lan baldintzen mantentzetik pasatzen dela. Horrela jakinarazi diogu enpresari eta konkurtsoko administratzaileari.

Alba Macreleko komitea eta langileak enpresaren eta lanpostuen etorkizuna borrokatzeko prest gaude.

LABek ez du sinatu EAEko osasun garraioaren hitzarmena

Zerbitzuaren publikotasuna edota homologazioa lortzearen helburua bazter uzten du akordioak eta urteotako eros-ahalmenaren galera ez du konpontzen.

2022ko urtarrilean negoziazio mahaia osatu zenetik 42 bilera egin ondoren, EAEko gaixoen eta istripua izan dutenen anbulantziako errepide bidezko garraio sanitarioaren bigarren hitzarmen kolektiboa sinatu da.

LAB sindikatuak ez sinatzea erabaki du, hainbat arrazoi direla medio:

– Helburu bakartzat irabaziak lortzea duten enpresekin hitzarmenak sinatzen jarraitzea dakar, anbulantzia-zerbitzuaren kudeaketa publikoa lortzearen garrantzia alde batera utzita. LABek adierazi duenez, Osakidetzarekin parekatzeko homologazio-prozesu bat irekitzeak ekarriko zuen, etorkizuneko negoziazioetan, enpresetatik helarazten dizkieten baldintzen mende ez egotea, eta, era berean, administrazioak ezartzen dituen ekarpen ekonomikoen mende ez egotea.

-Ez da berreskuratu langileek urte hauetan izandako erosteko ahalmenaren galera, egindako greba egunetan hainbestetan saldu zena.

-Ia ez dago hobekuntzarik baimenei eta lizentziei dagokienez, eta jasotzen direnetako asko indarrean daude jada Estatuko familia legearekin. Sinatutako hobekuntzen oinarria dirua eta orduen murrizketa dira.

-Hitzarmen berri honek ez du inolako erreferentziarik jasotzen aldi baterako langileei kontratazioan eta prebentzioan egonkortasuna emateko lan poltsen sorrerari buruz.

Hitzarmen hau sinatzeak patronal osoaren konpromisoa dakar, baina LABek zalantzan jarri du ea Grup LaPau enpresa, Araba eta Bizkaiko probintzietan zerbitzua ematen duena, sinatu arren, aplikatzeko gai izango ote den; izan ere, jakina denez, aurreko hitzarmena ez aplikatzea proposatu dio alderdi sozialari.

Erkidegoko lehen hitzarmena LABek sinatu zuen, eta hobetu daitekeen arren, EAEko langile guztiak parekatzen ditu lan baldintza duinetan, are gehiago kategoria eta hitzarmen desberdinen artean zeuden aldeak ikusita.

Harrigarria da, aurreko hitzarmena sinatzeari uko egin zioten eta hasierako asmoetatik ezer aldatu ez zuten sindikatuek, LABen jarrera hain gogor kritikatu eta gero, orain oinarri bezala erabiltzea aurreko hitzarmena.

Baldintza horiek ez dituzte asetzen batasun sindikalak kalean eginiko aldarrikapenak (Osakidetzako langileekin parekatzea eta eros-ahalmenik ez galtzea), langile askorengan hainbesteko eragin emozional eta ekonomikoa izan dutenak.

Hori guztia dela eta, LAB sindikatuak uste du anbulantzia zerbitzuaren kudeaketa publikoa funtsezkoa dela herritarrei zerbitzu on bat emateko, eta, horregatik, lehen hitzarmena sinatzean harturiko konpromisoari jarraikiz, helburu hori erdiesteko lanean jarraituko du.

Legutioko Arcelor Mittal Tubular Products (Condesa) enpresan hitzarmena sinatzea #LortuDugu

LABetik enpresa-hitzarmena berritzeko lortutako akordioari buruzko gure irakurketa zabaldu nahi dugu. Berriro ere, hasieratik lehenetsi dugu batzorde gisa adostea eta lan egitea. Atal sindikal honek egindako lanari esker, 2014ko hitzarmenean sortutako egoera eta galdu genituen eskubide guztiak lehengoratzen saiatzen ari gara (guk sinatu ez genuena): azken hiru hitzarmenetan ez da murrizketa bakar bat ere egon. Akordioa honako puntu hauetan laburbil daiteke:

  • Ez da eskubide bakar bat ere galdu.
  • Erosteko ahalmena bermatzen da (KPI), igoera finkatuekin. Igoera horiek plusei ere aplikatuko zaizkie.
  • Taldearen akordio-marko epeekin hautsi da, eta negoziatzeko gaitasunari eutsi diogu hemen.
  • 8 lanordu gutxiago 2026an, 1672 ordura igaroz. Gainera, egun bat gehiago igaroko dugu egutegira 2025etik aurrera (malgutasun 8 ordu gutxiago).
  • Hobekuntzak telelanean, lanaldi zatituan eta ordutegi-malgutasunean.
  • Hobekuntzak aseguruetan eta kilometrajeetan, eta distantzia-plusean.
  • Baimenak lanegunetan finkatu eta antolatzea.

Urte hauetan guztietan langileek erakutsi duten konpromisoari esker lortu da hori. Enpresa horren jakitun da, eta hau dena lortu da negoziazio-mahaian. LABen uste dugu langile klaseak eskubideak konkistatzen jarraitzeko duen berme bakarra Batzordearen batasuna dela, kasu honetan. Hori frogatuta geratu da urte hauetan. Behin gai hau amaituta, batzen gaituzten loturak bultzatzen jarraituko dugu, banatzen gaituztenen gainetik, guztion baldintzak hobetzeko, beti egin dugun bezala.

Bizkaiko Tindategi eta Ikuztegien Hitzarmenerako CECOVI-ATILAVI patronalak eginiko proposamenak baztertu ditugu sindikatuok

Bizkaiko ikuztegien eta tindategien azken hitzarmen kolektiboa indarralditik atera zen 2006an. Orduz geroztik, plantillen lan-baldintzak 2007an sinatu eta 2009az geroztik indarrez kanpo dagoen eraginkortasun mugatuko hitzarmen baten bidez arautu dira, edo, ikuztegi handien kasuan, enpresa-hitzarmenen bidez. 2018an, hitzarmena eguneratzeko beste ahalegin bat egin zen, eta pandemiak eten zuen, baina oso zaila izaten ari zen, patronalak atzera pauso garrantzitsuak planteatzen zituelako; besteak beste, antzinatasun-osagarria kentzea.

Beraz, sektoreko soldatek eta lan-baldintzek urteak daramatzate izoztuta. Hitzarmena indarrez kanpo geratu aurretik, soldata-taulak Lanbidearteko Gutxieneko Soldataren oso gainetik zeuden, eta orain, berriz, oso azpitik. Horrek esan nahi du enpresa-hitzarmenik ez duten plantillek LGSrekin biziraun behar dutela. Egoera hori bereziki larria da tindategietako langileen artean; izan ere, oso txikiak direnez, ez dute aukerarik beren baldintzak hobetze aldera antolatzeko eta ordezkaritza sindikala hautatzeko.

Egoera horren aurrean, apirilean sektorean ordezkaritza dugun sindikatuok (LAB, ELA, CCOO, USO eta UGT) erabaki genuen berriro ere negoziazio mahai bat deitzea eta plataforma bateratu bat aurkeztea. Besteak beste, honakoak proposatu genituen: soldatak handitzea, lanaldia murriztea, baja guztiak osatzea, plus berriak sortzea edo baldintzak eguneratzea eta subrogazioa bermatzea.

Maiatzean CECOBI-ATILAVIren erantzuna jaso genuen, eta hain da txarra, ezen berehala baztertu eta beste bat eskatu behar izan baitugu. Soldata-igoera nimiñoak planteatu ditu, eta zer esanik ez proposatzen dituzten lan-baldintzen atzerapausoez: lan-istripuengatiko Aldi Baterako Ezintasunagatiko osagarriaren baldintzak okertzea, tindategietako asteburuko atsedenaldiak kentzea, lanaldia estatuko gobernuak ezartzen duen neurrian bakarrik murriztea, malgutasuna handitzea are Langileen Estatutuak ezartzen duenaren gainetik ere, oporrak baliatzeko baldintza are gehiago jartzea, antzinatasuna 2006ko soldaten arabera izoztea eta bi bosturtekora mugatzea… Hau da, langile askoren lan- eta bizi-baldintzak okertuko lituzkeen hitzarmena nahi dute.

Beraz, espero dugu ekainaren 18an izango den hurrengo negoziazio-mahaian patronalak sindikatuen aldarrikapenak aintzat hartzea eta beste proposamen bat ekartzea, nahiz eta ez duen horretarako konpromisorik hartu.

Argi uzteko ez dugula atzerapausorik onartuko eta, behar izanez gero, kalean aurkituko gaituztela, gaur, ekainak 11, mobilizazioak egin ditugu sektoreko lantoki nagusietan.