2025-12-28
Blog Page 1226

Nines Maestro y Toño Gómez (CAS): «Tenemos que bajar a trabajar desde la base, hay que dar la información y que la gente se organice»



Un grupo de profesionales del sistema público, usuarios, usuarias, vecinos y vecinas, así como organizaciones sindicales y sociales no subvencionadas, decidieron constituir en el año 2004 la Coordinadora Anti Privatización de la Sanidad de Madrid con el objetivo de aunar esfuerzos y organizarse en defensa del sistema público sanitario.

Desde entonces han ido activando diferentes luchas en contra de las privatizaciones puestas en marcha por el PP en la comunidad de Madrid y lo que ha supuesto el embrión de la denominada “marea blanca” que moviliza en la actualidad a miles de personas.

Nines Maestro y Toño Martin han sido fundadores e inspiradores de este movimiento. Para dar a conocer sus experiencias el pasado noviembre participarón en la jornada sobre La Defensade la Sanidad Pública organizada por la fundación Ipar Hegoa.

La revista Iraultzen tuvo la oportunidad de charlar con ambos para analizar la experiencia de movilización ciudadana contra la privatización de la sanidad pública en Madrid y mostrar las similitudes de las políticas de privatización que se están aplicándo en Madrid y en Euskal Herria.



¿cómo surge y en que contexto nace la coordinadora anti-privatización de la sanidad publica?

Toño Gómez:
En 2004 nos llegó información interna de que se estaba preparando una modificación total del modelo sanitario de la Comunidad de Madrid. En ese momento nos organizamos un grupo de trabajadores de sanidad junto con usuarios y empezamos a conectar con organizaciones sindicales no subvencionadas de Madrid y otros grupos como asociaciones de vecinos con el objetivo de crear una asociación para enfrentarnos a lo que se nos venia encima. Fruto de esas reuniones fue la creación de una coordinadora en la que repito aceptamos solo a organizaciones que no reciben subvenciones del estado y grupos vecinales que tampoco tengan vinculaciones directas de este tipo. A partir de ahí desarrollamos un trabajo informativo en los barrios de Madrid y pusimos en marcha la primera campaña contra la ley que acabó con la entrega de medio millón de firmas en el parlamento pidiendo la derogación.

¿Cómo se esta dando la privatización de la sanidad en Madrid?

Nines Maestro:
Hay que decir es que la privatización viene de muy lejos. La ultima fase fuerte de la privatización empieza en 2004 pero la sanidad empieza a privatizarse en los años noventa. El proceso afectó en un primer momento —como se decía de manera muy ignorante por parte de altos responsables del ministerio de sanidad— a servicios “no importantes”: los servicios de limpieza, cocinas, lavanderías, seguridad ambulancias y aumentó conciertos con la privada para intervenciones quirúrgicas, diagnósticos… La privatización de los servicios de limpieza que no eran importantes según ellos supuso, por ejemplo, el despido de casi la mitad de la plantilla, la precarización en el empleo, la rotación en el puesto de trabajo, la no acumulación de experiencia y de formación de las trabajadoras del servicio de limpieza de manera que en los lugares en los cuales se ha privatizado el servicio de limpieza la mortalidad por infección hospitalaria es la primera causa de muerte.

El proceso arrecia en el año 1997 cuando se aprueba en el parlamento la ley de nuevas formas de gestión que permite la entrada masiva de la empresa privada en la gestión de la sanidad publica. Esta ley es un objetivo del gran capital de penetrar en un sector donde hay una cantidad de dinero muy importante, por ejemplo este año 70.000 millones de euros de presupuesto del Estado. Esta ley es votada no solamente por el PP que estaba gobernado en el año 1997 pero también por el PSOE, el PNV, Coalición Canaria y CyU. Ahí empieza un proceso muy acelerado de puesta en funcionamiento de hospitales de gestión privada en los cuales la administración paga una cantidad cada año durante 30 años que amortizan muy rápidamente los gastos de construcción del hospital: calculamos que en 5 años se han amortizado los gastos y los 25 restantes son beneficios. Los beneficios obtenidos por estas empresas —en Madrid son de la Trama Gurtel empresas constructoras— son según ellos a costa de la mejora del servicio pero eso es mentira son a costa del ahorro conseguido en personal y en recursos, es decir se controla sobre todo al personal medico que es el que indica el gasto, se controla el numero de pruebas diagnósticas que ordena, el numero remisiones al especialista, el numero de altas diarias para que sean lo mas precoces posible independientemente de que eso genere reingresos y complicaciones de cualquier tipo. El ahorro conseguido es el que genera el beneficio.

¿Cómo se articula la respuesta ciudadana?
T.G. La barita mágica no la tiene nadie. Nosotros hacemos un análisis de lo que está pasando. Podemos tener alguna idea de por donde podríamos construir estructuras de base para paralizar esto. Hay ventajas en la lucha contra la privatización de la sanidad una de ellas es que es un proceso que va afectar a toda la población independientemente de la línea ideológica que siga. En un proceso de privatización como este va haber gente de todos los colores que va a sufrir las consecuencias, esto es una ventaja porque va a permitir movilizar a gente que normalmente no se moviliza. La desventaja puede ser el marco político en el que nos movemos ya que la sanidad es una parte muy importante del presupuesto estatal y de las propias comunidades autónomas o de los territorios además tenemos que recordar los lobbies interesados en que ese dinero pase a manos privadas desde los lobbies farmacéuticos a los lobbies del aparataje sanitario y por supuesto los grupos de presión como pueden ser asociaciones medicas muy conservadoras.

En ese sentido hay aspectos positivos y negativos, creemos que es posible articular algo pero volviendo a organizaciones desde la base, yo creo que hay que ser humilde en ese sentido. Como hemos dicho antes no hay posibilidad de que ninguna organización encabece una lucha de este calado sino que tiene que ser bajar al terreno de la base de la población, explicar lo que va a ocurrir si no nos ponemos de acuerdo y les paramos los pies a políticos y empresarios y a partir de ahí funcionar con coordinadoras y estructuras de base asamblearias y con un objetivo común: excluir el lucro de la sanidad. O establecemos estructuras de base que se coordinen con otros de localidades cercanas y de ahí pasamos a una estructura de coordinación estatal para luchar porque el proceso va a ser el mismo en todos los puntos del Estado, o si no conseguimos hacer esto y bajamos al terreno de lo que es posible vamos a pasar en 5 o 10 años a una Europa con un sistema de dos velocidades con un sistema de cierta calidad que habrá que pagar con un seguro privado y un sistema de beneficencia que no va a hacer nada y en el que va a situar un 60-70% de la población como está ocurriendo en otros lugares. Tenemos que volvernos a plantear que tenemos que bajar a trabajar desde la base y no intentar tampoco dirigirles, hay que dar la información y que la gente se auto-organice.

N.M. La organización de base es clave, por ello desde la administración se intenta bloquear la movilización con dinero o con amenazas de despido. La población es más libre entre comillas aunque toda la manipulación informativa llega a todo el mundo. A nivel de barrio, de pueblo se puede conseguir que personal sanitario decente y luchadora se encuentre con la gente y encuentre mecanismos de lucha y de resistencia que deben ser mecanismos duros porque nosotros estamos viendo en Madrid manifestaciones de cientos y miles que muchas veces solo logran desmoralización porque la gente comprueba que no se consigue nada. Por ejemplo en Vallecas iban a cerrar un centro de especialidades se produjo una ocupación por parte del personal sanitario y vecinos, 14 personas nos mandaron 100 antidisturbios, nos llevaron detenidos. Al día siguiente hubo una concentración en respuesta a la represión muy importante. Es decir que hay que asumir algunos riesgos porque con la represión si hay pueblo detrás, y eso en Euskal Herria se sabe, puede salir les el tiro por la culata.

{linkr:related;keywords:iraultzenElkarrizketa;limit:15;title:Albiste+gehiago}

LABek eskola segregazioa salatu du Opus Deiren Irabia Eskolaren aurrean

0


"Gure diruarekin ez – No con nuestro dinero" lelopean, LAB-Irakaskuntzako militanteek antzezpen satirikoa egin dute Opus Deiren Irabia eskolaren parean, segregazioan oinarritutako eskolak diru publikoan finantzatu ez daitezen exijitzeko.

LAB SINDIKATUAREN IRAKURKETA
«Opus deiko ikastetxe guztietan (Irabia, Redin, Miravalles) neska eta mutilentzako gelak banaturik daude. Eskolak, irakasteaz gain, balore batzuk transmititu beharko lituzke, eta balore horien artean berdintasuna dago. Ikastetxe hauetan neska eta mutilek ez dute hezkuntza berbera jasotzen, eta horretaz gain ez dute berdintasunean oinarrituriko elkarbizitza bat.

Eredu segregatzaileak eskola errendimendu hobean oinarritzen du bere izatea (hala diote) baina errendimendu hobeak egotekotan, elitezko ikasle izatearen ondorio da, ikastetxe hauetan errekurtso gehiago dute eta beraien politiken artean espektatibetara heltzen ez den ikaslea kanporatzea dago. Egindako hainbat ikerketek agerian uzten dute segregazioak estereotipoak indartzen dituela eta ondorioz sexismoa finkatzen duela. Hau guztia honela izanik ere, ikastetxe hauek diru publikoa jasotzen dute.

Orain LOMCEk zilegitasuna ematen dio segregazioari, diru publikoa honelako ikastetxeetara bideratuz, hezkuntza sistema anakronikoan oinarrituriko ikastetxeetara, alegia. Urruti geratzen dira etorkizuneko jendarte eredu hezkidetzailetik, non emakume eta gizonek eskubide berdinak izango dituzten. Eta hau horrela da UPN alderdi ultrakontserbadoreak aurkeztutako eta PPk gogo biziz onartutako enmendakin bati esker.

Nafarroako ikastetxeetan neska eta mutilen arteko ezberdintasunak bertan behera geratzeko ahalegin berezia egiten ari diren garaiotan, murrizketa izugarriak pairatzen ari da hezkuntza, giza baliabideetan eta baita materialetan. Bien bitartean sekta honetako seme alabak diru publikoaz baliatzen dira, hezkuntza antidemokratiko bat jasotzeko. Aste honetan bertan Guraso Elakrteen ordezkariek, Sortzen eta Herrikoak, ikastetxe publikoek duten egoera kaskakarra salatu dute.
Ez dugu hezkuntza sexista bat ordainduko, berdintasun eredutik aldentzen den hezkuntza bat.
»

 

 

 

Bizkaiko altzari, ehun, metal, zapata eta larrugintzako komertzioko mahaietan parte hartzeari utziko dio LABek

0


Bizkaian altzari, ehun, metal eta zapata eta larrugintzako komertzioen hitzarmenak sinatu gabe daude 2007-2008 urteetatik. Patronalak xantaia erabiliz eskubideak murriztu ditu, eta eremu honetan gehiengoa duen sindikatuak sektoreko langileak noraezean utzi dituzte. Sektore honetan hitzarmen desberdinen negoziazioak bizi duen egoera aztertu eta salatu dute LABeko merkataritza arloko arduradunek.

LABen irakurketa
Agortuta dauden mahaietan parte hartzeari utziko dio LABek, alde guztiak ordezkatuak egongo garen mahai bat bultzatuz

«LAB eta merkataritzako langileak nazkatuta gaude altzari, ehun, metal, zapata eta larrugintzako komertzioen hitzarmenak sinatu gabe edukitzeaz 2007 edo 2008 urteetatik. Urte hauetan guztietan, patronalak xantaia erabiliz eta gure eskubideak murrizteko helburuz jardun du. Raxoiren erreformek bidea ireki diote horretarako eta hau gutxi balitz, merkataritzan gehiengoa duen sindikatuaren pasibitateak eta azken hilabeteetan egin dituen mugimenduek noraezean eta iruzur egoeran utzi gaituzte, mugimendu horiek izan ditzaketen ondorioez hasieratik ondo ez informatzearren.

Bizkaidendakekin batera ELAk sinatutako ehun-merkataritzako hitzarmena urtarrilean publikatua izan zen efikazia orokordun hitzarmen bezala eta ondoren CECOBI patronalak errekurritu zuen. LABek ez zuen sinatu hitzarmen hori bi arrazoirengatik: batetik, ez geunden ados edukiekin (soldata igoerak ez zeuden IPCra lotuak, ondoren zuzendua izan zen deskolgatzeko klausula eta flexibilitatea); bestetik, prozedimentuan eragiten zigun ziurgabetasuna (gertatu den bezala, efikazia mugatuko hitzarmenean amaitzeko aukera) eta guzti honetaz bere garaian informatu genuen.

Langileok sententzia honen zain egon ginen aplikatu behar zizkiguten lan baldintzak zeintzuk ziren jakiteko, eta hala, apirilean epaileak hitzarmena efikazia mugatukotzat jotzen zuela iragarri zen, efikazia orokorra anulatuz. Hau da, epailearen argudioek diotenez, Bizkaidendak-ek ezin zuen gehiengoa duen patronal sinatzaile bezala jardun eta ondorioz, ez da derrigorrez aplikatu behar sektoreko enpresetan, Bizkaidendak-ekoak diren enpresetan soilik aplikatzekoa da.

Irmoki gezurtatu nahi ditugu gehiengoa duen ELA sindikatuak CECOBI-rekin aliatuta gaudela dioten akusazio faltsuak. LABek, edukinekin zein erabilitako prozedimentuarekin ados egon ez arren, epaiketan ehun merkataritzako hitzarmen hori balizkoa zela defendatu zuen eta nabarmendu behar dugu sententzia notizia txarra dela sektorearentzat, berriz ere hitzarmen gabe aurkitzen delako, patronalaren interesen mesedetan.

Ados gaude CECOBIk ez duela patronal osoa ordezkatzen eta positiboa dela nahi duten patronalei negoziaketetan parte hartzen uztea, beharrezkoa izanik bakoitzaren ordezkaritza akreditatzeko mekanismoren bat, ordezkaritza sindikalak hauteskunde sindikalekin akreditatzen duen bezala. Patronalen akreditazio faltak ezin ahalbidetu batez ere COFEBASK-en elkartutakoek hitzarmenen negoziazioa blokeatzea.

Egoera honen aurrean LABek helburu argia du, merkataritza sektore osoarentzat efikazia orokorreko hitzarmenak lortzea, patronal zein alde sozialari hori ahalbidetzeko bakoitzak dugun erantzunkizuna exijituz.

Lehengo egoera berdinera bueltatu gara, hau da, hitzarmen gabe gaude, baina arazo gehiagorekin:

*merkataritzako sektore bakoitzean bi negoziazio mahai ditugu irekita, bakoitzean patronal ezberdinarekin eta elkar aitortzen ez direlarik.

*Gehiengoa duen sindikatuak, soilik mahai batean egoteaz gain, ez du posible egiten mahaian negoziazioa bakarra izatea.

*Gehiengoa duen sindikatuak ez zuen baloratu erabili zuen prozedura eta bideak izango zuen ondorioa: patronal burugogor eta bere nahietan atzera egiten ez duen horri (CECOBI) arrazoia ematen dion sentetzia izatea

LAB mahai guzti hauetan parte-hartzen aritu den bakarra izan da, baina guzti honek negoziaketen blokeora baino ez garamatzala argi dugu; horregatik, sektoreka negoziaketa mahai bakarra exigitzen dugu, non alde guztiak ordezkatuak dauden, sindikatu zein patronalak, mahai bakar horretan heltzen garen akordioak sektoreko enpresa guztietan aplikazio orokorrekoak izan daitezen.

LABek bultzatuta, pasadan maiatzaren 16an, patronal biak (Cecobi eta Bizkaidendak) eta sindikatu guztiak gonbidatuak izan ziren batzar bat egin zen, alde guztiak negoziaketa mahai bakarrean eseri eta egoera hau desblokeatzeko asmoz. Guztien parte hartzea lortu genuela esan behar dugu eta akordiorik lortu ez genuen arren, batzar horiekin jarraitzeko asmoa eta bizi dugun egoerari konponbideak bilatzeko nahia agertu ziren.

Eratuta dauden mahai negoziatzaileak gaur egun erabat amortizatuta daude eta blokeora eramaten gaituela ikusita, eta soluzioa, pasadan barikuko batzarrean argi gelditu zen bezela, sektore bakoitzeko mahai bakarra eratzean datzalarik, alde guztiak egongo garen mahaia bultzatuko dugu eta iniziatiba ezebrdinak aurrera eramango ditugu, sektoreko langileek beraien eskubideak osotasunean bermatuko dituen efikazia orokorreko hitzarmena errebindikatu dezaten.

Bizkaiko merkataritzako sektoreak sektoreko langile ororen lan-baldintzak erregulatuko dituen efikazia orokorreko hitzarmena behar du eta hau, sektorean ordezkaritza duten sindikatu eta patronalek parte hartzen duten mahai bakarra eratuz soilik lortuko da.

Horretan oinarritu behar ditugu gure errebindikazio guztiak eta mahai horretan patronalaren aldetik gure errebindikazioei ezetza emanez gero, sektore osoaren erantzun irmo bat artikulatzeko gai izan behar gara gure eskubide eta hitzarmenen defentsan. Hau da aurretik dugun bide bakarra.»

 

 

 

LABek 3 ordezkari gehiago lortu ditu Gipuzkoako Osakidetzan

0

LABek oso emaitza onak lortu zituen atzo Gipuzkoako Osakidetzan izandako hauteskunde sindikaletan. Abstenzioa handiagoa izan arren, ordezkari kopuru eta bozketan gora egin du LABek, Espezializatuan 2 ordezkari gehiago lortu ditu eta Lehen Arretan beste 1. Modu honetan LAB Gipuzkoako 3. indarra izatera pasa da, Sindikatu Medikoaren aurretik.

Gipuzkoan atzo egindako hauteskundeen ondoren, lehenik eta behin, eskerrak eman nahi dizuegu LAB sindikatuaren proiektua babestu duzuen langile orori. Lortutako emaitzek LAB sindikatuak Osakidetzan aldarrikatutako leloa " indarrak bildu eta Osakidetzan aldaketa eragin" errealitatea bihurtzen lagunduko dute. Jakin badakigu oraindik erronka handia dugula, LABek berresten du langileekiko duen borrokarako konpromezua eta bide hori langileekin egiteko prestutasun osoa dugu.

LEHEN ARRETA 
Gipuzkoako lehen arretan 23 delegatu aukeratzen ziren, delegatu hauetatik LABek 4 delegatu eskuratu ditugu. Parte hartzeari dagokionez 2009ko hauteskundetatik jeitsiera egon da %55,56etik % 51,24ra.

Urtea
DEG.KOP
LAB
ELA
CCOO
UGT
SME
SATSE
SAE
2009
23 deg
3
8
0
0
6
6
——-
2014
23 deg
4
6
1
0
5
7
——
2009
Bozkak
145
363
49
42
481
237
18
2014
Bozka
171
273
55
26
229
288
 

ESPEZIALIZATUA

Junta de espezializadan 35 delegatu aukeratzen ziren eta LABek 5 delegatu eskuratu ditu. Partehartzea %53tik %50era jeitsi da.

Se elegían 35 delegados/as y de ellos LAB ha coseguido 5. La participación ha pasado de un 53% a un 50% 

Urtea
DEG.KOP
LAB
ELA
CCOO
UGT
SME
SATSE
UTESE
SAE
2009
33 deg
3
9
2
2
4
8
2
3
2014
35 deg
5
8
3
2
3
10
4
2009
Bozkak
324
1013
259
223
404
878
196
375
2014
Bozkak
443
725
321
191
334
933
406
 
 

 

 

 

Zuzenean edota zeharka kontratatutako obretan kontrol neurri guztiak ezartzeko exijitzen dio LABek Gipuzkoako Diputazioari

0

Herenegun, Deskargako obretan gertatu den azken istripuaren berri izan genuen Diputazioak abiatutako obren jarraipenerako batzordean. Istripua, diogun bezala, Deskargako obran gertatu zen pasa den maiatzaren 16an. Oraingo honetan zauriturik ez da izan.

Bereziki larria da istripu hau gertatu izana, kontuan izanik pasa den urteko irailean jazo zen istripuaren arrazoi berdinak berriro errepikatu direla. Bertan Aballa enpresako langile gazte bat hil zen orduan. Ikuskaritzak kriminalitate zantzuak ikusi ditu iazko istripua argitzeko abiatutako ikerketan.

Oraingo honetan ere “Lagarto” delako kamioi baten balaztek huts egin eta maldan beheran joan ziren langileak, beste dumper kamioi batekin talka eginez. Esan bezala, zorionez zauriturik ez da izan azken istripu honetan, gidariek kabinatik garaiz jauzi egiteko astia izan baitzuten.

Bereziki salagarria da aurreko istripuan gertatuta bezala, langileek kamioia behar bezala ez zegoela abisua emana zutela aurretik: kamioian hutsegiteak zeudela, mantenimendu egokia falta zuela … esana zuten.

Mantenu falta, presa, zuhurtziagabekeria etab. Gertatutakoa zenbait enpresak duten zigorgabetasunaren adierazle da, izan ere, gogoratu behar dugu obra hau aurreko legealdian BIDEGIK lizitatua izan zela, eta ez zuela lizitazio pleguetan inolako klausularik sartu praktika enpresariak okerrak zigortzeko. Zoritxarrez, hizpide dugun obra Foru Arauaren aplikazio eremutik kanpo geratzen da eta esan behar da, Foru Arauak, arazo guztiak konpontzen ez baditu ere, horiek ekiditeko kontrol bideak errazten dituela.

Salagarria da gertatutako istripua, are salagarriagoa, UTE Deskargak istripua ezkutatu izana, batez ere langileen bizia denean jokoan jartzen dutena, beren interes ekonomikoak lehenetsiz, segurtasun neurrietan inbertitzearen gainetik. Errua agerikoa da.

Hau esanda, ez dugu alboratu nahi Diputazioak zuzenean kontratatutako obren gainean edota bere menpeko dituen erakundeen bidez kontratatutakoetan duen zaintza erantzukizuna. Horregatik, Foru Araua aplikatzen ez den obretan, iluntasun gehieneko horietan, langileek euren eskubideak defendatzeko aukerarik gutxien duten horietan, eskura dituen kontrol neurri guzti-guztiak ezartzeko exijitzen diogu, istripuak ekiditeko eta, batez ere, gertatzen direnean, ezkutatuak izan ez daitezen. Pertsonen bizia baitago jokoan.

Lan istripuak gertatuko dira eta osasun galera ere emango da, berau eragiten duten lan baldintzak aldatzen ez diren bitartean, azpikontratazioa, behin-behinekotasuna, enpresen eta obren gaineko kontrol gabezia, herrialdeko hitzarmenen inkunplimendua, kasu; bestela esanda, prekarietatearekin amaitzen ez den bitartean.

Araua ezarriz Aldundiak emaniko urratsak erakusten du sektoreko langileen lan baldintzak hobetzen laguntzeko baliagarria izan daitekeela. LABen konprometituak gaude eta jarraipen lan garrantzitsua egiten diogu, laneko segurtasunaren eta osasunaren alde, eta obra hauetan Gipuzkoako herrialdeko hitzarmena aplikatua izan dadin.

Horregatik guztiagatik lan harremanetarako eta babes sozialerako euskal esparrua beharrezkoa dugu. Marko berri bat, langileen eskubideak, osasuna eta segurtasuna lehenetsiko dituena, gutxi batzuen mozkin eta interesen gainetik.
 

 

 

Sestaoko alkatearen dimisioa eta bere jarrera justifikatzen saiatu direnekiko PNVren desautorizazioa eskatzen du LABek

Sestaoko alkateak pertsona migranteen aurka egindako irain eta mehatxuak guztiz onartezinak dira. Arrazismoaren eta xenofobiaren apologia egitea edozein kargu publiko kargugabetzeko adina arrazoi bada, gutxieneko sentsibilitate sozial eta demokratikorik ere ez izateagatik.

Egindako mehatxu eta irainak berez onartezinak badira, onartezina da ere PNVk, bere Enplegu sailburutik hasita, Sestaoko alkatearen defentsan adierazi duten jarrera.

Bi jarrera horiek ondorio bakarra izan beharko lukete: Sestaoko alkate Josu Bergararen berehalako dimisioa eta bere jarrera justifikatzen saiatu direnekiko PNVren desautorizazioa. Horrela izan ezean, ulertuko da PNVk, enplegu sailburuak eta Gobernu bozemaleak ere Sestaoko alkatearen jarrera arrazista eta xenofobo berdina dutela. Orduan, guztiek utzi beharko lituzkete euren karguak.
 

 

 

Langileok zergetan 917 milioi ordaintzen ditugu eta enpresariek 194 besterik ez

Nafarroan indarrean dagoen politika fiskalaren desoreka larria irudikatu du LABek Nafarroako Parlamentuaren parean, Errenta Aitorpenerako Kanpainaren testuinguruan. LABek langileok zergetan 917 milioi ordaintzen ditugun bitartean, enpresariek 194 ordaintzen dituztela salatu du.

Izan ere, pasa den urtean 1054,9 milioi euro jaso ziren PFEZen bidez (horietatik, 917 baino gehiago laneko errentetan dute jatorria), enpresariek ordaintzen duten Elkarteen Zergak 194,3 milioi besterik biltzen ez zuen bitartean. Kontutan hartu beharra dago gaur egun, enpresarien kopurua langileena baino askoz txikiagoa izan arren, sortutako ondasuna (Barne Produktu Gordinean islatuta) kasik erdibana banatzen dela.

Horrela bada, desoreka bikoitza da: enpresariez osatutako gutxiengo batek sortutako ondasunaren erdia eskuratzen du, baina zergetan langileriak ordaintzen duenaren bostena besterik ez du ordaintzen. Premiazkoa da Politika Fiskalan sakoneko aldaketa ematea, ondasuna berbanatu eta egoera sozial larriari buelta emateko.

LAB SINDIKATUAREN IRAKURKETA
Politika fiskala goitik behera aldatu behar da Nafarroan aberastasuna banatuz egoera sozial larriari buelta emateko

«Bizi baldintza duinak izateko hezkuntza, osasun atentzioa eta prestazio sozialak behar ditugu. Enplegua sortu eta banatzeko politikak behar ditugu. Baita zerbitzu publiko unibertsalak eta kalitatezkoak ere. Dena hori behar dugu desberdintasunei aurre egin nahi badiegu.

Hala ere, UPNren politika fiskala kontrako noranzkoan doa. Hona hemen adibide batzuk: pribatizazioak, enplegu publikoaren suntsipena, oinarrizko errentaren murrizketak, osasun atentzioaren kaxkartzea, eskola publikoaren abandonoa,… UPN-ek diseinatu duen politika fiskalak propio dakartza pobrezia eta prekarietatea, babes falta eta desberdintasunen areagotzea.

Nafarroan, kapitalaren errentek gora egiten dute urtez urte, Nafarroako errenta osoaren %43,7 izan arte. Aldiz, Elkarteen Zergak (enpresek ordaintzen dutena) 194,3 miloi euro baino ez zituen jaso, langileok 917 milioi ordaintzen genituen bitartean (2013an, Nafarroako Ogasunak 1.054,9 miloi euro bildu bazituen errenta aitorpenaren kanpainan eta horietatik %87 laneko errentetatik bildu ziren). Hau lotsagarria!

UPNren Gobernuak mimo handiz tratatzen ditu enpresen irabaziak, kapitala eta ondasunak pilatzen dituztenak. Eta nola egiten du? Europan baino gutxiago presionatuz fiskalki. Europan presio fiskala BPGaren %38,8koa da. Nafarroan, aldiz, ia 12 puntu gutxiago, %28. Nafarroako Gobernuak diru gutxiago jasotzen du uzten dielako gehien dutenei ahalik eta diru gutxien ematen denon ongizaterako. Hauxe da haien eredua, gehiengoak ordaindu eta pairatzen dugunok: langabeen erdia babes ekonomikorik gabe, Osasunbidean itxoin zerrenda inoizko handienak, dependentzian murrizketak eta haur eskoletarako gero eta diru gutxiago,…

Baina dena hau ez omen da aski UPNrentzat. Orain, Abiadura Handiko Trena edo Nafarroako Ubidearen dirua lagunen poltsikoetara eramaten dituzten berberek iragarri dute erreforma fiskal are injustuagoa egin nahi dutela. Eta ziria sartu nahi digute: diru gutxiago bilduz, aberatsak diru gutxiago emanez, ekonomia piztuko dela diote. Hau azala! Guztiz kontrakoa da. UPN-ek egin nahi dizkie opari fiskal berriak enpresariei eta dirudunei hondamendian are gehiago amiltzen gaituzte.

Beraz, LABetik politika fiskal hau iraultzea eskatzen dugu egungo egoera sozial eta ekonomiko onartezina irauli ahal izateko. Politika fiskala ezin da geratu elite politiko eta ekonomiko baten eskuetan, bere lagunen amarruak eta interes egoisten alde. Horregatik, LAB-ek eskatzen du:

• Aberastasuna egiazki banatzeko, politika fiskal progresiboa.
• Errenta guztiak, lanekoak zein kapitalekoak, berdin tratatuko dituen politika fiskala. Enpresarien eta dirudunen pribilegioak bukatu behar dira.
• Iruzur fiskala eta iruzurgileen zirrikituen aurkako politika fiskal sendo bat.

Behar dugu politika fiskal burujabe bat, justizia soziala eta enpleguaren sorrera eta banaketa egiteko diru baliabide nahikoak jasotzeko ahalbidetu behar diguna.»

 

 

 

Gipuzkoako metalgintzako LABeko delegatuak akordio-proposamena enpresetan ezagutarazten eta partekatzen hasi dira

0


Deba-Behea eskualdeko LABeko metalgintza sektoreko delegatuek EAEko Lan Harremanen Kontseiluan eta Eusko Jaurlaritzan eginiko akordio proposamena ezagutzera eman eta partekatzeko xedez orri informatiboak banatu zituzten atzo eskualdeko lantegietan.

Deba-Behea eskualdeko LABeko metalgintza sektoreko delegatuek bilera egin zuten atzo Itziarren, eskualde mailako mobilizazioei segida emango dien egutegia prestatzeko.

Bilera eta gero, Itziarreko poligonoan, LABek, EAEko Lan Harremanen Kontseiluan eta Eusko Jaurlaritzan eginiko akordio proposamena azaltzen duen orri informatiboa banatu zuten lantegietan, proposamena langileei ezagutzera eman eta partekatzeko xedez.

LAB sindikatuak herrialdeko hitzarmenak Gipuzkoan berebiziko garrantzia duela azpimarratu du, 50.000 langile baino gehiagoren eskubideak barnebiltzen baititu.

Gaur egun akordiorik ez egotearen arrazoia ADEGI patronalaren itxikeria dela salatu dute. Hori dela eta, maitzaren 28an Donostian ADEGIren egoitzaren aurrean 4 orduko kanpaldia egingo dutela aurreratu dute, bertan hainbat ekimen burutuko dituztelarik.
 

 

 


{linkr:related;keywords:metalgintza;exclude:3389;limit:5;title:Albiste+gehiago}

Langabeziaren eta pobreziaren aurkako manifestazioan parte hartzeko deia luzatzen du LABek

Bizkaiko langabetuen asanbladek eta kolektiboek bihar Bilbon "Langabeziaren eta pobreziaren aurka… Borrokatu!" lelopean deitutako manifestazioarekin bat egiten du LAB sindikatuak. Manifestazioa Arriagan hasiko da eguerdiko 12:00etan.

• Inoiz ezagutu ez ditugun langabezia mailetara heldu gara Hego Euskal Herrian. 288.818 lagun zeuden langabezian aurtengo apirilean. Eta kopuru hau etengabean doa hazten. Bizkaia benetan ari da bereziki zigortua izaten, izan ere, lau herrialdeen artean Bizkaia da langabetu kopuru handiena biltzen duena: 102.300 lagun.

• Langabezia eta pobrezia etengabean zabaltzen ari dira gure herrian. Hau ez da zorigaiztoa edo ekidin ezineko gertaera, hau krisiaren kudeaketa antidemokratiko honetan burutzen ari diren politika zehatzen fruitu zuzena da. Hartu den erreforma eta neurri antilaboralen bidea herritarrak pobretzen eta gure ekonomia suntsitzen ari da.

• Bizkaiko kapital handiak –Petronor, BBVA, Iberdrolak…- euren mozkinak lotsagabeki iragartzen dituzte lau haizeetara ekonomiaren berpizkundea datu horien atzean balego bezala eta, bien bitartean, gure herrietako kaleetan pobrezia zelan zabaltzen ari den ikusten dugu egunez egun.

• Botere ekonomiko eta politikoaren tandema Bizkaian da bereziki ikusgarria.

• Politiken norabidea errotik aldatu behar da. Aberastasun nahikoa sortzen dugu geure herrian denok duintasunez bizi ahal izateko. Arazoa da aberastasun hori gero eta injustuago banatzen dela eta gero eta poltsiko gutxiagotan pilatzen ari dela, krisia aitzaki. Arazoa da burutzen diren politika guztiak bide hori errazteko egiten direla. Eta burutzeko modua, jakina, langileoi bizkar emanda eta zuzenean eragiten diguten gaietan parte hartzea galaraztea daukate.

• Parte hartzeko uzten diguten modu bakarra kaleak betetzea eta mobilizatzea bada, kalean betetzen jarraituko dugu. Hortaz, LABek bat egiten du Bizkaiko langabetu asanblada ezberdinek bihar, hilaren 23an, Bilbon deitu duten manifestazioarekin, 12:00etan Arriagatik irten eta Eusko Jaurlaritza aurrean amaituko dena.