LABek Araba, Gipuzkoa eta Bizkaiko metalgintzan deituak izan diren negoziazio mahaietan parte hartuko duela jakitera eman du. Argi utzi du, baina, edozein hitzarmenak ez duela balio. Negoziazio Kolektiboaren blokeoa gainditzeko egindako proposamenean berresten da LAB.
UGT sindikatuak PRECOn erregistratutako eskaera batean, Araba, Bizkaia eta Gipuzkoako metaleko mahai negoziatzaileak biltzeko bilerak eskatu ditu eta LABen azken proposamena arduragabetzat jo du.
Deialdi honen harira LABek ondokoa adierazi nahi du:
– Egun ez dago mahai negoziatzailerik patronalak negoziazioak apurtu egin zituelako uztailaren 7an, eta ez hori bakarrik, ordutik hona igarotako denbora tartean argi utzi dute ez dutela metaleko hitzarmenak negoziatzeko inolako borondaterik. Sektorearen desarauketaren aldeko apustu argia egin dute.
– LABek patronalak sektoreko hitzarmenei jarritako betoa gainditzeko borrokan jarraitzeko apustua egin zuen. Hitzarmena ez delako negoziazio mahaian lortzen, borrokaren bidez baizik. Are gehiago, erreformaren ondorengo testuinguruan.
– Hainbat mobilizazio egin ditugu sektoreko hitzarmenen defentsan eta borroka hori lantokietara ere eraman dugu. Beti enpresako negoziazioa alternatiba ez dela ulertuta, beti sektore eta enpresa eremu osagarriak direla ulertuta, beti enpresako negoziazioetan ere sektore hitzarmenaren beharra azpimarratuz.
– Borroka emaitzak ematen ari da, hainbat dira beraien herrialdeko patronalak (SEA, ADEGI, FEVEM) ezarritako irizpideei muzin egin eta enpresako hitzarmenak sinatzen ari direnak. Honek erakusten duena da negoziazio mahaiak blokeatzeko ahalmena duen CONFEBASKek gero eta enpresari gutxiago ordezkatzen dituela.
– LABek oso argi du herrialdeko hitzarmenak nahi dituela. Enpresaz enpresako neogziazioak ez ditu gure helburuak asetzen, batetik sektoreko langile guztiei irtenbide bat ematen ez zaielako eta bestetik enpresatan negoziatzeko aukera dutenek ere, sektoreko hitzarmenaren gutxieneko erreferentzia hori mantentzea beharrezko dutelako.
– Baina ez du edozein hitzarmenek balio. Hitzarmen horiek gutxieneko eduki batzuk bermatu behar dituzte: KPIari lotutako soldata igoerak eta lan erreformaren aurkako klausulak.
– Hitzarmenak bere horretan ez dira helburu. Hitzarmen txar bat ez da hitzarmenik ez izatea baino hobea. Estatuan eta Nafarroan ikusten ari garen errealitatea da hau, hitzarmen gehienak sinatuak daude baina langileen egoera ez da hobea. Soldatak gehiago erortzen dira edota deskuelge gehiago daude.
– Horrelako edukiak izango dituzten sektore hitzarmenak beharrezkoak eta bideragarriak dira. Patronala, ordea, ez dago prest.
– Negoziazio kolektiboaren blokeoak, orohar, eta bereziki metalaren egoerak, lan harremanen desarauketa dakarte. Hau langileentzat bidegabea izateaz gain kaltegarria da ere gure eredu produktiboarentzat, ekonomia errealarentzat. Batetik sortzen duen ziurgabetasun eta konfliktibitate giroagatik, eta bestetik, lan harreman eredu honek ezinezko egiten duelako balioa erantsian, berrikuntzan, prestakuntzan… oinarritua egongo den eredu ekonomiko lehiakorra. Aldiz blokeo eta desarauketa honek jarraitzen badu, geratzen den bakarra, lan kostuen etengabeko merkatzean kokatuko da.
– Egia izanik hitzarmena patronala eta sindikatuen artean negoziatu behar dela, Jaurlaritzak ere badu zeresanik honetan. Uztailaren 5ean patronalak ez zigun sindikatuoi bakarrik esan ezetz, Gobernuari berari ere.
– Ordutik hona Eusko Jaurlaritzak, ekidistantzia bat mantendu nahi izan du. Egungo lan harreman erabat patronalaren aldekoan, hori ezinezkoa da. Desoreka erabatekoa da eta esan dugun moduan negoziazio kolektiboaren egoerak eragin zuzena du ekonomia errealean.
– Beraz, Jaurlaritzak ezin du beste aldera begiratu eta desblokoan eragiteko zeregina du. Berriro diogu, egin dugun proposamena guztiz bideragarria delako eta horregatik egin diogu guk proposamena.
– Negoziazio mahairik egotekotan LABek parte hartuko du eta bere proposamena eramango du. CONFEBASKek benetako borondatea duen baieztatu nahi dugu.
– Azkenik, eta bukatzeko gogoratu nahi diogu UGTri LABek ez duela inolako elkarlan sindikalik apurtu. Agian, proposamena defendatzeari uko egin, eta mobilizazioak ahaztu dituztenek dute erantzunkizuna. Guk ez dugu egin genuen proposamenari ezezkoa emateko arrazoirik ikusten, baino hitzez haratago konpromisoak eskatzen ditu egoerak, langileon eskubideak bermatu nahi baditugu.
Euskal Herrian, 2014ko maiatzaren 21ean
