2025-12-28
Blog Page 1215

Megatech enpresak greba komitearen kontra 5 milioi euroko kalte ordaina eskatu du

Amurrioko Megatech enpresak ez dauka inongo arazorik bere modu krudelean Madrilgo lan erreforma aplikatzeko (kaleratzeak, lan baldintzen aldaketak…). Bertako langileak etengabeko mehatxuan mantentzen ditu, batez ere LABeko delegatua (mehatxuak, 3 eguneko kaleratzea aparteko ordurik ez egiteagatik…). Langileak etengabeko beldurrarekin dabiltza erreplesalien mehatxuengatik eta errespetu faltaren ondorioz.

Ekainaren 11n Enpresa Batzordeak 4 eguneko greba deitu zuen (ekainaren 17,18,19 eta 23rako) langile bat kaleratua izan zelako (laugarren kaleratzea azken hilabeteetan). Deialdia langileen artea bozkatua izan zen, emaitza grebaren aldekoa izanda.

Hilaren 17an, Megatech enpresak epaitegian salaketa ipini zuen Enpresa Komitearen kontra, Greba komitearen kontra alegia. Salaketa honetan greba bertan behera uztea eskatu zuen enpresak. Salaketan 80.000 euroko kalte-ordaina eskatzen du lanuzteko 30 minutu bakoitzeko (guztira 5 milioi euro inguru eskatzen du). Salaketa hau Greba Komitearen kontra doa beraz, komiteko kideen kontura doa indenmizazio hori. Horretarako komiteko kideen soldaten blokeoa eskatzen du salaketa beran.

Auzitegiak ez du onartu eskaera hau, baina honek ez du albo batera uzten gertakariaren larritasuna. Greba eskubidea ukatzeko maniobra izan da deitzaileak kriminalizatuz eta hondamendi ekonomikoan uzteko. Megatech enpresa ukiezina dela dirudi, instituzioak behin eta berriz jasotzen dituzte enpresa hontako nahien eta eskubideen kontrako salaketak, baina oraindik lan ikuskaritzak neurriren bat ezarri dezan zain gaude.

Zentzugabekeri eta eraso ultraliberal hau salatu nahi dugu, non askotan enpresei edozer baimentzen eta onartzen zaien, beti langileen eskubideen kontra.
 

 

 

Lanaldi Partzioaletan jubilazio pentsio duina aitortzeko eskaera eraman du LABek Legebiltzarrera

Gaur, ekainak 20, LAB sindikatuak agerraldia eging du Gasteizko Legebiltzarrean, Enplegu, Gizarte Politika eta Etxebizitza batzordean, EHBilduk eskatuta. Lanaldi partzialetan jubilazio pentsio duinak aitortzeko lanean dihardun LABek, besteak beste, araudi espainiarrak eragiten duen diskriminazioa salatu du.

Oztopo hau gainditzeko sindikatuak Legebiltzarrari gai honekiko inplikazioa exigitu dio.

LABeko ordezkariak Legebiltzarrean ziren bitartean kanpoaldean mobilizazioa egin dute sindikatuko kideek.

 

 

 

Ibaigane Ikastetxeko kudeatzaileek zentruaren itxiera iragarri dute

LAB Sindikatuak gogor salatu nahi du Ibaigane Ikastetxeko kudeatzaileek zentrua ixteko hartutako erabakia. Ibaigane Fundazioak diru publikoaren kudeaketa oso txarra egin ostean 40 langile eta 300 ikaslek pairatu behar dituzte ondorioak. Hau da; 40 langile kalera eta 300 bat familia ikastetxe gabe.

IBAIGANE IKASTETXEAN KALERATZERIK EZ!
LANGILEEN BIRKOKAPENA ORAIN!!

Aste honetan Ibaigane Ikastetxeko kudeatzaileek zentruaren itxiera iragarri dute. LAB Sindikatuak gogor salatu nahi du hartutako erabakia eta itxiera horren errudunak:

Ibaigane Fundazioa: Errudun nagusia, egindako kudeaketa kaxkarragatik. Diru publikoaren kudeaketa oso txarra egin ostean eta gardentasun ezarekin, 40 langile eta 300 ikasle pairatu behar dituzte ondorioak. Hau da; 40 langile kalera eta 300 bat familia ikastetxe gabe.

Kristau Eskolak: Euren utzikeriagatik. Jakinda, Ibaigane ikastetxearen egoera larria zela, aurretik neurririk ez hartzea. LAB Sindikatuak zentro honen egoeraz informazioa eskatu duenean Kristau eskolak sahiestu du erantzuna. Zintzotasun falta erakutsi dute

ELA Sindikatuaren utzikeriagatik. nabaria izanik azkenengo urteetan ikastetxeak arazo ekonomikoak zituela, berria eztanda egin arte ELAko komiteak ez du hatzamar bat ere mugitu egoera honetara ez heltzeko. gainera azkenengo lau urteetan 17 lanpostu galdu dira ikastetxe horretan.
Zeren zain egon dira akordio batera heltzeko non langile guztien lanpostuak mantenduko ziren eta zentruaren bideragarritasuna?. Zenbat langile langabe eta ikastetxeen itxiera gehiago gertatu beharko dira?

Eusko Jaurlaritza, PSE Gobernuarekin neurri murriztatzaileak hasi ziren eta PNVk politika berdinei segida eman dizkio. Agerian gelditu da politika hauek agorturta daudela eta Hezkuntza Lege berri baten beharrean gaudela. Lege berri honek bere barnean sistemaren finanziazioaren gakoa konpontzen ez duen bitartean arazoa errepikatuko da. Horretaz gain Eusko Jaurlaritzak itundutako zentruei ematen dien diru publikoa, kontrolpean eduki behar ditu horrelako kudeaketa kaxkarrak ekiditzeko.

LAB sindikatuak, Ibaigane ikastetxean dagoen afera, Gizarte Ekimeneko Ikastetxeeetan azkenengo urtean bizi izandako gatazkarekin lotura duela uste du. LABek gatazka honetatik ateratzeko helburuak betidanik argi izan ditu eta honek batasun sindikaletik ateratzera eraman gintuen.

Planteamendu ekonimizistetatik haratago akordio integraletara jo behar genuen. Hau da; zorraren ordainketaren negoziazioaz gain, lanpostuen defentsan, Eusko Jaurlaritzari interpelazioa, Ikastetxeen kudeaketa parte hartzailea eta zuzena izatea, gardentasunaren bidean sakonduz, eta EAErako sektoreko lan hitzarmena.

LABen helburu nagusia enpleguaren defentsa izan da beti ; KALERATZERIK EZ EGOTEA, LANGILE GUZTIEN BIRKOKAPENA ETA LAN HITZARMENA SEKTOREKO LANGILE GUZTIENTZAKO eta horrela jakinarazi genien maiatzaren bukaeran gizarte ekimeneko patronal guztiei enpleguaren aldeko akordioa eskainiz .

Kasu honetan, Kristau Eskola eta Ibaigane Fundazioari ibaiganeko langile guztiak birkokatuak izatea beste ikastetxe batzuetan exijitzen diegu.

 

 

 

Euskal Herriko Mugimendu Feministaren balorazioa EITB-k “Cuadrilla Busca Cita” saioa kendu ostean

LARUNBATERAKO DEIALDIA BERTAN BEHERA UZTEA ERABAKI DUGU: Ez da kontzentraziorik egongo larunbatean 12etan, EITB (Basurto) aurrean.

Euskal Herriko Mugimendu Feministaren balorazioa EITB-k “Cuadrilla Busca Cita” saioa kendu ostean 

«Pozez jaso dugu EITBko zuzendaritzak Cuadrilla busca cita kentzeko hartu duen erabakia. Erabaki arduratsua eta zentzuzkoa dela deritzogu Euskal Herriko mugimendu feministatik. Saioa emititu aurretik Eusko Jaurlaritzak berdintasunean duen organu gorenak, Emakundek, jada iragarri zion EITBri saioak zituen eduki sexistak zirela eta ez emititzeko. Kaso zipitzik egin gabe, EITBk aurrera jo zuen, emititu zuen eta aste honetan, mordoxka izan gara, parez-parez izan gaituztenak. Mugimendu feminista, sindikatuak, EAEko oposizioko alderdi gehienak eta Emakundek berak eginiko iradokizunak eta iritziak kontuan izan eta hartutako erabakian EITBk arduraz jokatu duela uste dugu. Komunikabideek, eta gehiago publikoek, jendartearen behar, bizimodu, errealitateei loturik egon behar dute, eta ikus-entzunezko ekoizpen baten aurrean jendartea asaldatzen bada zerbaitengatik da: ez dela egokitzen jendartearen errealitate eta testuingurura.

Cuadrilla busca cita kendu du EITBk, baina aurrera begirako erronkak badituzte, baditugu: 2005ean onartu zen Berdintasun Legea, ia hamar urte pasa dira, eta oraindik EITB-n ez dago Genero Unitate bat, “Autonomia Erkidegoko Administrazioak bere egiturak egokitu beharko ditu, eta horren bidez, Eusko Jaurlaritzako sail bakoitzean administrazio-unitate bat egongo da, eginkizun hauek betetzeko: saileko zuzendaritza eta arloak eta horri atxikitako erakunde autonomo, ente publiko eta organoak sustatzea, koordinatzea eta horiekin elkarlanean aritzea, horrela lege honetan eta Eusko Jaurlaritzak onetsitako berdintasun- planean xedatutakoa betetzeko. Unitateok posizio organiko eta harreman funtzional egokia izan behar dute, bai eta beren helburuak bete ahal izateko aurrekontu nahikoa ere .” (Berdintasun legea 4/2005). Honez gain, Euskal Herriko mugimendu feministatik behintzat ez dugu ezagutzarik bertan lantzen diren berdintasun politiken inguruan, eta informazioaren tratamendu ez sexista lantzeko EITBk dituen politika, neurri eta erabiltzen dituen baliabideen inguruan.

Beraz, Cuadrilla busca cita saioaren inguruan zein aurrera begira egin genezakeen ibilbideaz jarduteko, adierazi behar dugu EH-ko Mugimendu Feminista EITB-kozuzendaritzarekin kontaktuan jarri dela eta hurrengo asterako bilera bat hitzartu dugula. Hau ere positiboki baloratzen dugu, EITBko zuzendaritzak Euskal Herriko mugimendu feministako ordezkariekin biltzeko borondatea agertu izana. Garrantzitsua da mugimendu feministarentzat, batez ere aurrera begira mintzakide politiko gisa aitortuak izan gaitezen eta elkarlanerako zubiak eraikitzeko aukerak izan ditzagun.

EITB-k 17/06/2014 argitaratutako komunikatuan Cuadrilla busca cita babesteko, saioa horrela definitu zuen "tradizionalki patriarkatuak bere tresnatzat erabili duen programa-eredu bat diskurtso alternatiboak plazaratzeko baliatu da” . I ruditzen zaigu programa eredu alternatiboak lortzeko aukera egongo litzatekeela baliabideak jarriz. Berdintasunean ematen diren aurrerapausoak ikusi egiten dira, adierazleen bitartez neurtzen dira, aurrekontuetan, langileen konpuruan, eta emititzen diren edukien tratamenduan: irudia, lengoaia. Tradizionalak diren tresnen eraldaketa emateko, baliabide asko jarri behar dira, baina borondate politikoa izan ezkero aukerak egon litezke.

Lortu dugu Cuadrilla busca cita eduki sexistak eta egun bizi dugun jendarte patriarkal honetan sustatzen diren harreman eredu hegemonikoak, sexualitate eredu heterosexuala, bitarra.. sustatzen dituen saioa kentzea. Gure helburua da benetan honelako saioak ez emititzea, beraz, ez kendu behar izatea, baina berdintasun politikak ez badira garatzen horrelako gauzak gertatzen dira, beraz, honek sortzen dituen ondorioen ardura EITBrena dela uste dugu.

Elkartu gara, antolatu gara eta borrokaz lortu dugu! Baina arduraz hartzen dugu erabakia, aurrera begirako erronkak badaudelako, jendartearen egiturazko aldaketa bidean komunikabideek duten garratziaz jakitun, erronkei eustea ezinbestekoa ikusten dugu.

EUSKAL HERRIAN, 2014ko ekainaren 20ean
EUSKAL HERRIKO MUGIMENDU FEMINISTA»
 

 

 

Donostiako Udalaren 2014ko hitzarmena onartuta

LABeko sail sindikalak bihar, hilak 20, TGBan 2014ko lan baldintzen akordio arautzailea onartuko denaren berri eman du. Akordio honek Langileen Batzordearen abala dauka, LAB, ErNE eta CCOO sail sindikalen baiezko botoekin.

Akordio honek, beste gauzen artean jasotzen duena:

1. Lanaldiak, lizentziak, baimenak, ultraaktibitatea, negoziazio esparruaren errespetua eta beste zenbait aldeei dagozkien murrizketak ez aplikatzeko 2012 eta 2013 urteetan onartu ziren neurriak mantentzen ditu.

2. 2013ko KPI (%0,6)aren konpentsazioa jasotzen du, langile publikoen erosahalmenaren berreskuratze prozesua hasten du, produktibitate gisako ordainsari lineal baten bitartez, eta Elkarkidetzako ordainketei ekiten dio berriro.

3. Konpromezu desberdinak jasotzen ditu: formakuntza plana, lanpostuen balorazioaren eta ordainsari eskalaren tresna berri bat eta barne mugikortasunaren arautegi bati buruzkoak. Eta sustapen eta LEP prozesuak aurten martxan jartzeko konpromezua ezartzen du.

Zerbitzuak pribatizatzeko helburuarekin eta lan baldintza publikoak okerrera eramanez, publikoa hutsaldu nahi den epealdi zail honetan, udal honetan, oztopoak badira ere, lan baldintzak hobetzea lortu dugu, eta baita zerbitzu publikoaren eredu desberdinaren alde egiteko apostua adostea ere.

Hau da LABek nahi duen bidea.
 

 

 

Gipuzkoako Metalgintzako hitzarmenaren defentsan mobilizatu da LAB Azkoitian

0

Gaur goizean Urola-Kostako eta Goierrialdeko LABeko delegatuak Azkoitiko IBARMIA Enpresaren aurrean elkarretaratu dira, ADEGIk berak Metalgintzako langileongan duen jarrera salatzeko.

Ez da kasualitatea IBARMIAra gerturatu izana, bertako buru den KOLDO ARANDIA, ADEGIko Presidenteordea baita, eta hau honela izanik, badu erantzukizunik.

LABek benetan gauzagarria den proposamena egin du, bai enpresetan onartua eta hobetua dena eta baita beste sektore batzuetan onartua izan dena ere. Zergatik metalgintzan ez?

ADEGIri min egiten dio hitzarmenak, eta sententziaren zain dagoela dio. Eztabaida juridikoa erabiltzen ari dira negoziazioari uko egiteko. Honen guztiaren atzean dagoena ordea, borondate falta ikaragarria da. Espainiar erreformaz baliatu nahi du metalgintzako langileen eskubideak desarautzeko. Galdera bat dugu buruan: ADEGIK NOR ORDEZKATZEN DU? Bada garaia langileen ahotsa entzun dezaten! Azken 2 urteetan ari garen bezalatsu, gure mobilizazioekin jarraituko dugu hitzarmena lortu arte.
 

 

 

Hezkuntza Sailak sukaldari eta garbitzaileen egoerareko duen jarrera onartezina salatu du LABek

Hezkuntza Sailean, sukaldari eta garbitzaileen kolektibo osatzen duten langileek bizi duten egoera salatzeko elkarretaratzea burutu du gaur LABek, Lakuan.

Era sistematikoan ez dira ordezkapenak betetzen. 616 pertsonek osatzen dute plantila, langile finkoek zein ordezkoek osatuta. Plantilaren %40a prekarietatean kokatzen da (2000. urtetik OPE gabe). 1000 pertsona osatutako lan poltsa bat dago eta denak lan kontratu baten zain daude. Baimen eta bajak ez ordezkatzea ulergaitza egiten zaio LABi.

Betetzen ez den ordezkapen bakoitzak lan kontratu gabe gelditzen den pertsona bat suposatzen du, eta esan beharra dugu azken hilabetean Bizkaian 40 pertsona kontratu gabe gelditu direla, eta kontratu hauek aparteko orduekin bete direla.

LABi Departamentuaren jarrera onartezina iruditzen zaio, enpleguaren aldeko planak bolo-bolo zabaltzen dituen bitartean zerbitzu publikoen kudeaketan eta eraginkortasunean ez baititu eginbeharrak betetzen.
 

 

 

Denuncian la estrategia de privatización de Las Cajas-Kutxabank en el Parlamento Vasco

Representantes de la Plataforma “En defensa de un sistema financiero público vasco y contra la privatización de Kutxabank” comparecieron ayer en el Parlamento Vasco a a petición del Grupo Parlamentario EH Bildu para mostrar su oposición a la estrategia de privatización de Las Cajas-Kutxabank. LAB, como miembro de la plataforma, tomo la palabra de la mano de Txomin Lorca.

Intervención de LAB en el Parlameto Vasco. Tema: Kutxabank

(Comparecencia solicitada por el Grupo parlamentario EHBildu a la Plataforma “ En defensa de un sistema financiero público vasco y contra la privatización de Kutxabank”)

«Agradecer la invitación por dos motivos:

• Por la oportunidad que se nos da de poder explicar nuestra posición.

• Porque vemos fundamental que una decisión trascendental para el futuro de la economía vasca tenga que ser debatida en este parlamento. Parlamento, que a nuestro entender, está siendo ninguneado tanto en su capacidad normativa, como en su intervención directa en un tema trascendental.

Manifestar nuestra oposición frontal a la estrategia de privatización de Las Cajas-Kutxabank

El objetivo de este proceso es abrir las puertas a la entrada de capital especulativo para que se consuma el mayor expolio contra la sociedad vasca desde el franquismo.

Entendemos que la privatización de Kutxabank es la estrategia más adecuada para posibilitar a la gran banca hacerse con el control del volumen de negocio hoy en manos de Kutxabank. Concretamente, 91 mil millones de euros (39 mil millones en forma de créditos y 52 mil millones en forma de recursos de clientes).

Esta es una estrategia urdida por el capital financiero para ampliar a costa de nuestros ahorros, sus márgenes de beneficio y los dividendos de los futuros accionistas del Banco.

Esta es una estrategia hecha en nombre y en beneficio del BBVA, Banco de Santander y la Caixa y no en nombre y en beneficio de la sociedad vasca.

No hay ni una sola razón para privatizar unas Cajas como las vascas. No hay ni una sola razón política, social o económica que lo justifique.

Esta estrategia no se improvisa. Está todo diseñado, hay una hoja de ruta entre quienes han avalado reformas legislativas (PNV – PP) y los que gestionan las Cajas y Kutxabank.

Necesidad de cambiar el campo normativo para poder liquidar el único obstáculo que se oponía a esa estrategia: el control público y social de las Cajas. Así, dicho control está siendo liquidado inexorablemente por medio de una legislación “ad hoc” pactada en Madrid por quienes hoy a nivel político e institucional toman las decisiones.

Cuál es la hoja de ruta.

Se hizo una nefasta política de expansión basada en el negocio de la especulación inmobiliaria fuera de nuestro territorio (estrategia que nada tenía que ver con entidades de ahorro sin ánimo de lucro ligadas al territorio etc).Se compraron Bancos como el de Madrid y Cajas como Caja Sur y se intentó comprar otras más, con el único objetivo de trasformar las Cajas de Ahorro Vascas en un “gran banco”.

Gestores de Cajas-Kutxabank y partidos que votaron a favor de la Ley 26/2013 de Cajas de Ahorro y Fundaciones bancarias han acordado una ley express para generar un marco normativo especial que blinde el proceso de privatización.

Con este blindaje, las fundaciones bancarias como instrumento “ex novo” les permite liquidar definitivamente las Cajas Vascas, retirándoles la ficha bancaria y apartándolas definitivamente (a través de la separación entre Fundaciones y Banco y la venta obligada de las acciones).

El próximo día 30, seis meses antes de que termine el plazo fijado por la ley que ellos han hecho, se va a proceder a la trasformación de BBK y Vital en fundaciones bancarias. Y este será el principio del fin.

A partir de aquí, un grupo de 15 personas- negociado por los partidos políticos que apoyan la privatización- será el sustituto de las actuales asambleas y decidirá qué hacer, cómo, y a quién vender las acciones. Acciones que representan el esfuerzo de miles de personas. Personas que han depositado sus ahorros en las Cajas y que han generado un activo y patrimonio que será puesto a disposición de los intereses de los nuevos accionistas privados.

Lo que viene después.

De seguir haciéndose las cosas como se están haciendo, no es difícil imaginarse el final.

Antes de que terminen los cinco años de plazo para la venta de las acciones, las Fundaciones Bancarias no tendrán en su poder más del 29,9% de las acciones de Kutxabank.

Y añadimos. Antes de que termine el plazo fijado, el futuro de Kutxabank estará en manos de cualquier banco multinacional. Así, habrá desaparecido un proyecto popular, instrumento imprescindible para apoyar nuestro tejido productivo y las personas.

Nos han vuelto a sorprender, negativamente.

Pero lo que no podíamos imaginar, es que estas pretensiones estuvieran blindadas a su vez, con un régimen de votación que rompe cualquier principio democrático de actuación.
Quienes han tomado las decisiones en el ámbito normativo y de gestión, han decidido, que los compromisarios de las asambleas sólo pueden votar sí a sus decisiones.

Tienen que votar sí al procedimiento de trasformación, sí a los estatutos y sí al patronato. De no hacerlo, según dice el Consejo de Administración de BBK, se les podría sancionar con falta grave que lleva aparejada una multa de hasta, 500.000 euros.

El proceso de trasformación así realizado, rompe con la trayectoria histórica de las Cajas Vascas justo en el momento de tomar la decisión más trascendental de su existencia, su propia desaparición.

La legislación “ad hoc” y “express”, se complementa en este caso con una Ley de 1988 “Ley 26/1988, sobre disciplina e intervención de las entidades de crédito”, para dictar que deben votar las personas compromisarias. Un ejemplo de lo más elocuente que explica con meridiana claridad que la democracia termina donde empieza el poder del dinero y, que quienes legislan para que esto sea así, cuestionan el más elemental principio democrático.

Por cierto, nos preguntamos ¿cuántos banqueros hay en la cárcel como consecuencia de la especulación, la compra de políticos, la evasión fiscal, la malversación de fondos.. a lo largo de más de 26 años de la Ley?

Pero las cosas se podrían haber hecho de otra manera.

Se podría haber puesto el mismo empeño que se ha puesto en negociar la trasformación de las Cajas Vascas en un banco privado, en mantener las Cajas Vascas, tal y como ha sucedido en Alemania y Francia.

Se podría haber puesto la misma intensidad negociadora, para defender un marco normativo propio que mejorara y profundizara el carácter social y público de las Cajas Vascas.

Pero no se ha hecho.

Plantear ahora a este Parlamento la adecuación de la Ley Vasca a la Ley 26/2013, una vez decidida la trasformación en Fundaciones Bancarias, es a nuestro entender, una tomadura de pelo a toda la ciudadanía y al papel de las parlamentarias y parlamentarios vascos.

Se podría legislar en nuestro ámbito, para construir un sistema financiero público en el cual Kutxabank, las Cajas y otros instrumentos, se convirtieran en activos para la socialización del crédito y el ahorro, la ayuda a las personas y al tejido productivo. Y, que el servicio bancario estuviera como servicio público mirando más el interés de las personas y el país, que al dividendo de los accionistas.

Se podría haber hecho un debate social y político para buscar las mejores alternativas, consultar la opinión de la ciudadanía y tampoco se ha hecho.

Se podría haber articulado un sistema de control público y social de Kutxabank a través de la incorporación del criterio de representatividad, institucional, social y de trabajadoras y trabajadores tanto, en el Consejo del Banco como, en la Junta de Accionistas y no se ha hecho.

Se podría articular un sistema para mantener en manos públicas las acciones de Kutxabank en poder de las Fundaciones y no se va a hacer.

Se podría hacer un compromiso que impida la salida a bolsa de estas acciones y la adquisición pública de las posibles ampliaciones de capital y no se va a hacer.

Se podría articular otro modelo de patronato de la fundación para que tenga capacidad de elección del Consejo de Administración del Banco y pueda ser participado por las entidades fundadoras, trabajadoras y trabajadores e impositores y ni siquiera se piensa en ello.

Como decíamos al principio, la democracia termina donde empieza el poder del dinero. Os pedimos que no apoyéis esa estrategia.

Quienes hoy apoyan la liquidación de las Cajas, se conforman con encontrar su hueco en lo que denominan legislación vigente, la cual por cierto, cambian según conveniencia, y colocar a personas afines en los patronatos; en realidad una cuadrilla de amigos.

Os preguntáis porqué muchos políticos y políticas han perdido credibilidad ante la ciudadanía. En lo que están haciendo los partidos que apoyan poner en manos de accionistas privados los ahorros y activos de la ciudadanía vasca, tenéis la respuesta.

El caso Bárcenas es un juego de niños ante el expolio orquestado liquidando las cajas vascas.»