2025-12-22
Blog Page 1065

Nafarroan ez da egingo LOMCEk inposatutako kanpo probarik

0


LOMCEk inposatzen dituen kanpo probak ez direla egingo albiste ona da Nafarroako Hezkuntza komunitatearentzat. Gobernu honi gonbitea luzatzen diogu lege arrotzen bidetik ateratzeko eta Hezkuntza Sistema Propioaren bidean urratsak eman ditzan. 

Aste honetan zehar Nafarroako 14 ikastetxetan 1. mailako DBHko ikasleek proba pilotoak pasatuko dituztela jakin du LABek. Ikastetxe hauetako langile eta gurasoek kezka hori adierazi digute. Proba horien edukia eta zergatiaz hainbat informazio jaso dugu, informazio kontrajarria zenbaitetan, baina galdezka eta galdezka jarraitu dugu; azkenean Hezkuntzako Zuzendari Orokorrak, Estebe Petrizanek ziurtatu duena hauxe izan da:

– Nafarroako Gobernuak beste erkidego batzuekin hitzarmen bat egin duela LOMCEk ezartzen dituen Lehen Hezkuntzako hirugarren eta seigarren mailako probak ez pasatzeko.

– Proba piloto hauek ebaluazio diagnostikoa prestatzeko direla. Ebaluazio hauek Nafarroakoak dira eta 6 mailan pasako dituzte aurten.

LABek Hezkuntza Zuzendari Orokorraren hitza ez du zalantzan jartzen, etorkizunean proba hauek LOMCEk ezarritako 6. mailako probak egiteko direla agerian geratzen bada, horrek esan nahiko du trikimailutan ibili direla eta sinesgarritasun osoa galduko luke Hezkuntza Departamentu honek.
 

 

 

Pribatizatuta dauden zerbitzuak udal eskuetara bueltatzearen alde lanean

0

Kale garbiketaren publifikazioa Oñatin


2015ko abenduaren 17an, sektore publiko indartsu baten alde eta pribatizazio prozesuen kontra gauden sindikatuok historikoki eskatu eta aldarrikatu izan duguna onartu zuen Oñatiko udalak osoko bilkuran: 2016ko Urriaren lehenetik aurrera, udalak bere gain hartuko du kale garbiketa zerbitzua. Zerbitzu hori, errebertsio prozesu baten bitartez publifikatu egingo dela, alegia. 

90ko hamarkadan, orduko gobernuak kaleko garbiketa zerbitzua pribatizatu egin zuen. Hasieran, langile kooperatiba batek hartu zuen bere gain zerbitzua, baina handik gutxira FCC enpresa pribatu erraldoiak bereganatu zuen zerbitzua. Enpresa hauxe da une honetan ere zerbitzuaren kudeaketaren titularra.

Udal gobernuak FCC-rekin zuen kontratua hautsi zuen, enpresa honek kontratuan jasotakoa ez zuela betetzen argudiatuta:

1. Lan tresnak hondatzen direnean ez dituelako berehala konpontzen dituztelako berehala konpontzen.
2. Bajak, jai-egunak edo oporrak ez direlako ondo kubritu izan; egun askotan 4 edo 5 langile egon direlako soilik lanean, kontratuak 7 langilek egon behar dutela dioenean.
3. Lan antolakuntza penagarria delako.

LAB sindikatuak beti defendatu izan du udalak zuzenean kudeatu beharko lukeela zerbitzua. Horrez gain, enpresa honek adostutakoa ez badu betetzen (hori begi bistakoa da eta geuk ere ziurtatu izan dugu), beste arrazoi bat gehiago publifikazioaren alde.

Gaur egun, FCCn 10 langile daude Oñatin lanean, hauetako zazpik egun osoko kontratuarekin lan egiten dute astean zehar, eta beste hirurak ordea, astebukaeretan eta oso baldintza prekarioetan daude lanean.

1. Astean 14 orduko lanaldi partzialez egiten dute lan.
2. Euren nomina hobetzeko, astebarruan zehar ematen diren “bajak” eta oporrak kubritzen dituzte eta gainera egun hauek kobratzeko arazoak edukitzen dituzte.
3. Lan karga astunegia dute.

FCCn bi langile mota dago: batzuk egun osoko lanaz eta soldataz eta beste batzuk lanaldi partzialekin. Beraz, argi dago, enpresak lan baldintzak prekarizatu egiten dituela. Hauexek dira pribatizazioaren ondorioak, besteak beste.

Udalak dio 10 lanpostu publiko aterako dituela eta denak jardun osoan. Honek gaur egungo lan baldintzak hobetu beharko lituzke orokorrean eta zerbitzua bera ere hobetzea suposatu beharko luke.

Gure kezka nagusietako bat FCCko langileak nola geratuko diren da. Argi dago, udalak ezin dituela plantilan zuzenean sartu. Legez ezinezkoa izateaz ezezik, zuzena ere ez litzateke izango lanpostu publikoetara oposaketarik gabe sartzea. Hala ere, gure ustez udalak ahalegin berezia egin beharko luke, FCCko langileak prozesu honetatik kanpo ez geratzeko. Hau da, gure iritziz, udaletxeak kontuan izan beharko lituzte langile hauek guztiek kale garbiketan egin dituzten urte guztiak.

LAB sindikatuak, zerbitzu hau eta eta pribatizatuta dauden beste denak berriz udal eskuetara bueltatzearen alde borrokatuko du:

1. Sektore publiko indartsu baten alde gaudelako.
2. Pribatizazioen aurka gaudelako.
3. Diru publikoaren erabilera hobeto kudeatzen eta kontrolatzen delako.
4. Langileen lan baldintzak hobeak direlako.
5. Zerbitzu publikoan euskara era normalizatu batean erabiltzearen alde gaudelako.

 

 

 

Osasuna, segurtasuna eta ingurumena irabazi ekonomikoen aurretik, Garoña itxi orain

0

Iberdrola eta Endesak Garoñako zentral nuklearraren bizitza luzatu nahi dute berriro. Horretarako, Madrilen jardunean dagoen PPren gobernuaren laguntza izango dute, berriz ere. Garoñako zentral nuklearra aspaldi egon beharko litzateke itxia eta desmantelatua; horrela exijitu du LABek hainbat alditan. Azkar ahaztu zaizkie, beste kalte batzuen artean, Fukushiman izandako 200.000 hildakoak. 

Garoñako zentral nuklearra Fukushimakoaren modelo berdinekoa dela gogoratu behar da. Espainiar Estatuak ez du ikasten, eta, herritarron osasunaren, segurtasunaren eta ingurumenaren gainetik, interes ekonomikoak jartzen ditu. Beste herrialde batzuek, dagoeneko, zentralak itxi egin dituzte; adibidez, Alemaniak. Belgikaren kasuan, Garoñaren modelo berekoak baino ez ditu itxi.

Garoña hondakin erradioaktiboen hilerri bihurtu nahia larria iruditzen zaig. Orain, bizitza luzatu nahi diote eta hori onartezina iruditzen zaigu. Garoñan, gastaturiko erregai erradioaktiboa gorde nahi dute, Cuencako gordailua egin orduko. Beraien ustez egin beharreko erreforma guztiak eginda dauzkate. Gai honekin, 2012tik gabiltza. Ordurako, igarota zegoen zentrala behin betiko ixteko epea. Alde batetik, teknikoki oso arriskutsua zelako, korrosio arazoak zirela-eta, beste alde batetik, nuklearrak 40 urtetik gora zeuzkalako.

Sistema energetiko seguruagoa lortu behar dugu Euskal Herriaren beharrak asetzeko, lanpostu ugari sortuko duena, garapen ekonomiko orekatuagoa ekarriko diguna, aire garbiagoa eta osasun publiko hobea bermatuko dituena. Horretarako, lehen urratsa energia nuklearra baztertzea da.

Zentral honek emititzen dituen erradiaktibitatearen pilaketa zeharo arriskutsua da osasunerako, inguruan urdail eta biriketako minbizi-kasuak ohi baino ugariagoak baitira. Baina, batez ere, ez dugu ahaztu behar energia nuklearra oso arriskutsua dela. Euskal Herriko jendarteak argi dauka energia nuklearra baztertu egin behar dela, eta, era berean, energia hori ez dela erregai fosilen alternatiba. Horri esker ez zen eraiki Lemoiz. Ez da inongo alkaterik ausartzen hondakin erradioaktiboentzako biltegia Euskal Herrira ekartzera.

LABen apostua energia nuklearra baztertzea, eta energia aurreztea eta eraginkortasunari benetako bultzada ematea da, energia berriztagarri garbiak eta instalazio sakabanatuak sustatzeaz gain. Ildo horretan, herri industrialdunok aurrerapausu handiak eman ditzakegu energia aurrezteko, batez ere, elektrizitateari dagokionez.

 

 

 

Aurrerapausu batzuk eman arren, 2016ko aurrekontuak ez dira Nafarroan aldaketa soziala bideratzeko nahikoak

2016ko Nafarroako aurrekontuak ez dira inondik inora nahikoak nafar langileriak behar duen aldaketa soziala bideratzeko. Aurrerapausu batzuk eman dira, horietatik aipagarriena Oinarrizko Errentaren zabalpena. Era berean, Erregimeneko partaideen pribilejioak murriztu egin dira. Batetik, Opus Deiko langileei ordaintzen zitzaien aseguru pribatua bertan behera geratu da. Bestetik, Patronalak, UGTk eta CCOOek zituzten hitzarmenak 12 milioitik 5 milioira murriztu dira eta hitzarmen nominalak izatetik sindikatu eta enpresari elkarte guztiei zabaldu egin zaie; halere, LAB ez dator bat enplegu politika aktiboen zati bat azpikontratatzearekin, hitzarmen horiek guztiak bertan behera uztea eskatzen du eta koerentziaz Gobernuarekin hitzarmena egiteari uko egiten dio.

Aldaketak aldaketa, lan esparruari nahiz zerbitzu publikoei dagokionean, aldaketa gutxi somatzen dira. Gastu publikoak %4 egin du gora, baina erabat ez nahikoa da krisiak nahiz UPN eta PSNk ezarritako murrizketek eragindako atzerapausuei aurre egiteko. Administrazioko langileen soldatak %1ean igo eta aparteko soldataren ordainketa osoa 2017ra atzeratu egiten da, erosmen ahalmenaren galera iraunkortuz. Ez dago apenas kontratazio berriak egiteko diru-partidarik eta ondorioz ezin izango da murrizketek kaltetutako zerbitzuen kalitatea hobetu, Suhiltzaileetan izan ezik.

Nafarroan nahikoa aberastasun egon badago gastu publikoa nabarmen handitu eta herritarren beharrei behar bezalako erantzuna emateko. Hiru dira egiturazko arazoak. Batetik, Nafarroaren burujabetza ezaren ondorioz, aurrekontu politika mugatzen duten irizpideak inposatu eta gastu antisozialak ordaintzeko Kupoa ezarri egiten du Madrilek. Bestetik, aurreko Gobernuek eragindako zorpetzea: zorra ordaintzeko, Eskubide Sozialen Sailerako eta Garapen Ekonomikoaren Sailerako baino diru gehiago bideratuko da. Azkenik, Patronalari mesede egiten dion politika fiskala: 2005etik enpresarien etekinak %24,43 hazi diren bitartean, Elkarteen gaineko Zerga nabarmen murriztu da. Horregatik, hiru dira LABek Nafarroako Gobernuari eskatzen dizkion neurri estrategikoak: burujabetzan urratsak ematea, zorraren gaineko auditoria egitea eta Patronalak zergak ordaindu ditzan Elkarteen Zerga igo eta ikuskarien kopurua handitzea.

Larunbat honetan, 12etan Sarasate Pasealekuan Parlamentu Sozialak egingo duen mobilizazioan parte hartzeko deia egiten du LABek.

 

 


Araban ere EAJk eremu soziala baztertuz patronalari alfonbra gorria jartzen dio

EAJren esku dauden erakundeen azken erabakiek bere benetako aurpegia erakutsi digute, baita zein den bere eredua ere: enpresari handientzako pribilegioak eta eremu sozialean aurrerapausorik gabeko politikak mantentzea. Azken asteotan salatzen aritu garena baieztatu egin da, azkenean Gasteizko Udalaren gehiengoaren babesarekin (EAJ-PP-PSE) SEAren aterpean dauden enpresari arabar handiei IAE delako zerga jaitsiz hainbat milioi euro barkatuko dizkiete eta.

Herritar askok eta hainbat sindikatuk politika fiskaletan ematen diren ezberdintasunak eta ondorioa den zerga bilketa jaistea ozenki salatu izanak ez du ezertarako balio izan. Berriro ere klase politikoa eta klase ekonomikoa bat etorri izanak emaitza bera eman du, herri klase xumeok pairatzen ditugulako murrizketak.

Gasteizko Udala, behar sozialak behar den bezala bideratu ezin diren egoera batean egonik, hainbat milioi eurori muzin egiteko gai izan da, eta honek herritarren zati garrantzitsu baten beharrak kolokan jartzea suposatzen du.

Bide beretik, Arabako Foru Aldundia patronala mezenas altruista gisa aurkezten digu, eta “Lurraldearen Jaun” izaera eman die. Alfonbra gorria jarri die, eta sakelak betetzeko helburu hutsarekin bere langileei enplegu politika basatiak ezartzen dizkietenei onura gehiago eman dizkiete.

¿Benetan Arabako Foru Aldundiak pentsatzen al du MICHELIN bezalako multinazional batek Arabako Urrezko Domina merezi duela? Bere langileriari erabateko malgutasuna eta egutegi aldagarriak ezartzen dion enpresa bati; kontratazio berriak diskriminatzen eta are gehiago prekarizatzen dituenari; bere langileei lan bajei uko egitera derrigortzen dituenari (arrazoi honengatik zigortua gainera); baita bertan lan egiten duten azpikontratatutako langileei; beste herrialdeetako langileak kontratatzen dituenari konfrontazio sindikatuetan afiliatzea ekiditeko… ¿Honi guztiari urrezko domina? Erabat lotsagarria.

Gauza bera gertatzen da MERCEDES-ekin, beste multinazional bat, eta bere enplegu politikekin. Esango al digu Arabako Ahaldun Nagusia txit gorenak zergatik eskaintzen dion AGORAren pulpitua bere arduradun nagusiari? Ahaldunak Arabarako defendatzen duen eredua soldata eskala bikoitzarena ote da; behin-behineko langileak aparteko orduak sartzera derrigortzen dituena; egunean 9 orduz lan egiten duen jendearekin; lan erritmo jasanezinekin; UGT eta CCOOrekin euren jendea entxufatzeko akordioak egiten dituenarena…? Gure lurraldearen eredu sozial, ekonomiko eta laborala lanpostu finkoak sortzen dituena izan behako da; enplegu duinarena; prekarietaterik gabekoa; fiskalitate justu eta berdintasunekoa; baina badirudi horretaz ez dela hitz egingo.

Berriro ere enpresarien adiskide den EAJ batekin topatzen gara, langileen lepo aberasten jarraitzeko nahiko laguntzarik izango ez balu bezala. EAJk bere politika sozial eta ekonomikoak gorazarreari eta alfonbra gorriari ohituta dagoen patronal batean oinarritzen ditu, bestela ezinezkoa izango zen halako jokabide politikoa ulertzea.

LABetik faltsukeria eta egoera konpontzen lagunduko duten politika ausarten gabezia salatu nahi dugu. Ez ditugu nahi soilik murrizketa sozialak edota esklabotzatik gertu dauden lan baldintzen politikak, baizik eta aldaketa politiko eta sozialaren motore izango diren benetako politika sozialak, jende guztiaren eskubideak bermatuko dituztenak. Bien bitartean kalean, enpresetan, jendarte mugimenduekin jarraituko dugu kidetasunak landuz eta borrokak indartuz enplegu duina eta fiskalitate bidezkoa eta soziala aldarrikatzeko.

 

 

 

Garenen sorrerak argi uzten du patronalaren ordezkaritza neurtzeko beharra dagoela

Atzo, hilak 19, LAB sindikatua, Garen enpresari elkartearekin bildu zen, azken hauek eskatuta. LABek bilera horretara, azken urteetan harturiko erabaki politikoen ondorio diren, prekarietatea, langabezia eta pobreziari konponbideak jartzeko beharra eraman zuen.

Negoziazio kolektiboak horretarako bitartekoa izan beharko luke. LABek negoziazio kolektiboan duen jarrera azaldu zion elkarte patronal berriari.

Euskal eremuko langile guztiek bere esparruan negoziatzeko eskubidea izan behar dute. Negoziazio kolektiborako marko propioa defendatzen dugu eta horretarako negoziazio eremu guztien alde egiten dugu. Ggoratu behar da 2013an CONFEBASK izan zela akordio interprofesional baterako aukera zapuztu zuena.

LABek oso argi du, hitzarmenak prekarietateari mugak jartzeko tresna izan behar direla:

– Lan erreformari aurre egiteko neurriekin
– Azken urteetan galdutako eros ahalmena berreskuratzeko soldata igoerak borrokatuz
– Langile guzitek 1200€ko gutxieneko soldata izan dezaten defendatuz
– Enplegu duinaren alde eginez

Negoziazio mahaietan, patronalaren aldetik oso bestelako jarrerarekin aurkitzen gara, prekarietatean urrats berriak ematea lortzen ez badute negoziatzeko aukera oro blokeatu egiten dute.

Sindikatuen ordezkaritza hauteskunde sindikaletan neurtzen da. Patronalaren ordezkaritza neurtzeko ez dago irizpide objektiborik. Ondorioz, CONFEBASKen biltzen diren ADEGI, CEBEK eta SEAk bereganatu izan dute negoziazio mahai ia guztietan gehiengoa.

LABek eskatu izan dio Enplegu Sailari patronalaren ordezkaritza neurtzeko erabaki politikoak har ditzala, egun CONFEBASKek ez baitu ordezkatzen enpresarien gehiengoa eta elite enpresarial baten interesak baino ez dituelako defendatzen.

Garenen sorrerak argi uzten du patronalaren ordezkaritza neurtzeko beharra egon badagoela eta berriro ere eskaera horretan berresten gara.
 

 

 

Gerediaga-Elorrioko autobideko lanetan ez da Bizkaiko eraikuntzako hitzarmena betetzen

0

Berriro ere LAB sindikatuak salaketa jarri du Lan Ikuskaritzan. Oraingo honetan, Gerediaga – Elorrio autobidea da arrazoia, bertako obretan behin eta berriro urratu dituztelako Eraikuntzako Bizkaiko Hitzarmenaren lan baldintzak.

Duela urtebete luze salatu genuen egoera jada eta Lan Ikuskaritzak txosten bat helarazi zigun. Bertan zehazten zen beharrezkoak baino okerragoak ziren lan-baldintzen ezarpena ezagutzen zenean araudiaren arabera jokatuko zela. Urtebete pasatu da eta egoera ez da hobetu, txarrera joan da:
langileek hamabi orduz egiten dute lan asteko zazpi egunetan, lanaldien arteko atsedenaldiak ez dira betetzen, Eraikuntzarako egutegia ez da errespetatzen, soldatak ez dira soldata tauletara iristen, langileek ez dituzte babeserako ekipamendu minimoak, lan arriskuei eta prebentzioari buruzko arauak ez dira betetzen…

Egoera larria da. Bada, uste baino larriagoa da azpiegitura horren sustatzailea Bizkaiko Foru Aldundia delako, eta gu guztion diruarekin egiten ari direlako lanak. Zergatik intetresatzen zaie lehenbailehen amaitzea? Autonomi Hauteskundeak hurbil daudelako, agian?

Arazo larri hau konpontzeko, LABetik gogorazten dugu badugula alternatiba Eraikuntzarako:

• Obra publikoa esleitzean, epe barruan amaitzea lehenetsi behar da, kontratazioa zein azpikontratazio kate osoan lan baldintzak errespetatuta, kostua lehenetsi gabe.

• Enpresa esleipendunak ardura hartu behar du lan baldintzak betetzeko.

• Zerrenda bat egin behar da lan baldintzak betetzen ez dituzten enpresekin, lau urteko epean parte har ez dezaten obra publikoen esleipenetan.
 

 

 

Nafarroako lan eskaintza publikoan zaharrak berri

0

Irakaskuntzako Mahai Sektoriala bildu berri da. Bertan Lan eskaintza Publikoa, oposizioak eta zerrenda kudeaketaren aldaketari buruz hitz egin behar zen. Argipenetarako bilkura izan behar zuenak, Hezkuntza Departamentuko Kontseilariaren narrazio kronologikoan bihurtu da. Denborarekin irakasleriak dituen zalantzak eta egonezinak goraka doaz eta erantzunik ez dago.

Gobernuari sostengua ematen dieten alderdien arteko ezadostasunek jarraipena izan dute Mahai Sektorialean. Sindikatuen artean ere nabarmenak dira bi posizioak.

LABen ustez, LEP honekin Hezkuntza Departamentuak eta Gobernuak egiten ari diren prozesuaren kudeaketa onartezina da. Erabakiak hartzeko ahalmen eza behin eta berriro erakutsi dute eta botere mediatikoen aurrean bere proposamen teknikoaren defentsan ahulezia agerikoa izan da.

LABek prozesu honen hasieratik garbi adierazi du diagnostiko egin behar zela irakaskuntzan dauden beharrak identifikatzeko eta egitasmoak finkatzeko.

Hezkuntza Departamentua urrun gelditu da LABek egindako proposamenetik. Planifikaziorako denbora gutxirekin proposamena jendarteratu izanak, sektore erreakzionarioengan izugarrizko astindua sortu du euskarazko plazen kopurua dela eta ez dela. Agerikoa da oposizio eskaintzaren aitzakiarekin, sektore erreakzionarioak bere makinaria martxan jarri duela orain artekoa bermatzeko, euskaldunen eskubideen aurka, alegia.

Egoera honek izen-abizen jakineko arduradunak ditu. Arduradun politikoak, kargu publikoak eta halako bidegabekerien aurrean beste alde batera begiratzen dutenak, edo aktiboak izan direnak euskarazko eskeintzaren kontrako iritzi eta ekimenak sustatuz, Ezker Batua eta Podemos alderdiak kasu eta CCOO eta Afapnako sindikatuak, esate baterako. Penagarria da hauen euskararen kontrako jarrera.

LEPa erabaki teknikoa izan behar zen, baldartasun politiko dela medio, erabaki erabat politikoa bilakatu da, aurreko Gobernuek mugitzen ziren parametro berdinetan sartuz. Joko politiko honen kaltetuak irakasleak dira, honenbestez Gobernu honi eskatzen diogu bere erabakia bihar bertan jakinaraztea.

LABek argi utzi nahi du, LEP honi baiezkoa emateko baldintza zerrenden kudeaketa arautzen duen foru aginduaren aldaketa dela eta ezinbeztez zerrenda bakarra onartu behar dela.
 

 

 

Krisi ekonomikoak aberatsak aberastu eta gainontzekoak pobretzen gaitu

LABetik txostenak egin ditugu aberatsek krisia jendarte osoaren kontura are gehiago aberasteko erabili dutela salatzeko. Salatu dugu galerak sozializatzeko politikak, burbuila finantzieroen ondorio, krisia betikotu besterik ez zutela egingo banku eta akziodunen irabazien mesedetan. Eta behin eta berriro esan dugu aitzakia perfektua zela laneko esplotazioa, prekarietatea eta bazterkeria soziala areagotzeko.

Oxfamek desberdintasunen hazkundeari buruz egindako txostenean jasotako datuek gorago aipatutakoak baieztatzen dituzte.

Biztanleriaren %1ak, aberatsenek, gutxien dutenen %99ak baino aberastasun handiagoa izateak baliorik gabe uzten du krisitik ateratzeko estrategia neoliberala.

Baina hemen, Euskal Herrian, inpunitate osoz jarraitzen dute krisian sartu gintuzten aberastasunaren banaketa desorekatuko politika berdinek. Aberatsek zerga iruzurra egiten dute. Kapitalaren errentek lanaren errentek baino gutxiago ordaintzen dute. Zerbitzu publikoak erabiltzen dira gutxi batzuk horren kontura negozioa egin dezaten, prestazioen kaskartze eta murrizketekin. Bankuei oparitutako dirua ez da ekonomia produktiboan inbertitzen, espekulazioan baino eta gure herriari, Estatua eta bere konpartsa-lanetan aritzen direnen eskutik, politika propioak egiteko aukera ukatzen zaio, gure ehun produktibo eta sozialari egokitutakoak euskal jendartearen mesedetan.

Eskubide Sozialen Kartak eta Altenatiben Herriak bultzatutako mobilizazioa dinamikan berresten gara eta gure ustez, behin betiko amaiera jarri behar zaio estrategia horri. Kartaren programa sozialarekin sintonian lehentasunak aldatu eta mobilizazio soziala areagotu hau lortzeko bermerik onena bezala.