2025-12-27
Blog Page 1005

35 dira honezkero aurten Euskal Herrian lanean ari zirela hildako langileak

LABek Oiartzungo Ugaldetxo Poligonoan, gaur goizean bertan gertatutako 57 urteko langile baten heriotza salatu nahi du. Azken heriotz honekin 35 dira honezkero aurten Euskal Herrian lanean ari zirela hildako langileak. LABetik gure elkartasuna eta babesa erakutsi nahi dizkiegu hildakoaren gertuko, senitarteko eta lankideei. 

Heriotz hauek, gehienetan, lanean ematen den prekarietatearen isla dira. Praktika txarren, prebentzioa faltaren, lan-kargen, malgutasunaren… ondorio dira. Ez enpresetatik, ez instituzioetatik ez da egoera honi aurre egiteko, edo gutxienez, gutxitzeko, tresna ez neurririk jartzen. Honen aurrean bada ordua etengabe goraka doan drama sozial honen aurrean planto egiteko.

LABetik argi dugu mobilizazioa dela tresnarik eraginkorrena, bai heriotz hau salatzeko bai eta, berriz ere gerta ez dadin neurriak exijitzeko.

 

 

 

Osakidetzak sarean aurrera daraman osasun berrantolaketa ez da modu egokian ematen ari

0

LAB sindikatuak Eusko Jaurlaritzako Osasun Sailari eta bere Sailburu den Jon Darpóni pasadan ostiralean ume zazpikiaren heriotza eragin zuten jazoeren inguruko ikerketan gardentasuna eta ardura exijitzen die. Umeak arnas gelditze bat izan ostean udaltzaingoak Santiago Ospitalera eraman zuen eta handik Gurutzetako Ospitalera bideratu zuten, bertan egun gutxitara hil zelarik. 

Arantza Zulueta askatu!


Gaur Arantza Zulueta abokatuaren askatzea exijitzeko elkarretaratzea burutu da Bilboko Buenos Aires kaleko epaitegiaren aurrean eta LAB sindikatua ere bertan izan da. Arantza da interlokuzio lana egiteko izandako saiakeragatik preso jarraitzen duen pertsona bakarra. Ez hori bakarrik: Arantza da inolako epaiketarik egin gabe, urte bi eta erdiz preso jarraitzen duen euskal preso guztien artean bakarra.

MOBILIZAZIOAN BANATU DEN IRAKURKETA

"Urte 2 eta 7 hilabete isolamenduan
Arantza Zulueta askatu!
Espetxea, mendekurako tresna
Isolamendua, torturatzeko

Arantza Zulueta Euskal Preso Politikoaren Kolektiboaren (EPPK) abokatua da. Arantzarekin batera, kolektiboaren eta jendartearen interlokuzio lana egiteko jendaurrean aurkeztu eta eratu zuten taldeko partaideak jazarri, kriminalizatu eta kartzelaratu egin zituen Espainiako Estatuak.

Gaur egun, Arantza da interlokuzio lana egiteko izandako saiakeragatik preso jarraitzen duen bakarra. Ez hori bakarrik: Arantza da euskal preso guztien artean, inolako epaiketarik egin gabe, urte bi eta erdiz preso jarraitzen duen bakarra.

Arantzaren egoerak argi uzten du zertarako erabiltzen dituen kartzelak Estatu Espainolak: mendekurako. Izan ere, arrazoi politikoak direla-eta, legeak dioena bete beharrean, zorrak kitatzeko darabilten tresna krudela da kartzela. Argi dago: Arantzau Estatuaren bahitu politiko bat da, epaiketaren zain libre zegoen salaketengatik baitago preso.

Kartzelan dagoenetik -2014ko urtarrila- erabateko isolamendu egoera arbitrarioan daukate Arantza, inor ikusi gabe, bera zaintzen ari diren funtzionarioak ez bada. Helburua da Arantza makurraraztea, ahultzea eta bere ingurukoekiko harremanak galtzea.

Cadizen daukate Arantza, Puerto III kartzelan, Euskal Herritik 1.000 kilometrotara baino urrunago. Hogei ordu ematen ditu egunero ziegan, gainontzeko presoengandik (politikoak zein sozialak) bananduta eta patio txiki-txiki batera baino ez dute ateratzen. Isolamendu egoeran egonda ere, miaketak egiten dizkiote, behin eta berriz: ziegan izaten dituen gauza apurrena zein gorputzean; erabal biluztuta, umiliatzeko helburuarekin. Kanpokoekin duen harreman bakarra eguneroko bost minutuko telefeno deia eta asteroko visita dira. Bisitak grabatu eta kontrolatu egiten dituzte. Jasotzen dituen gutunak, berriz, mugatuta dauzka eta asteeetako atzerapenarekin hartzen ditu.

Arantzaren zaugarritasun pertsonala eta juridikoa handitu egiten da egoera honetan, eta urratu defentsa eraginkorra izateko duen eskubidea. Hori gertatu zaio egin dioten azken miaketan, kendu egin baitizkiote defentsa presatzeko idatzitu zituen oharren kuadernoak.

Arantzak pairatzen duen egoerari tortura dei dakioke, pertsona psikikoki ezabatu eta suntsitzea bilatzen duen tortura zuria deritzona.

Arantza aske utzi behar dute, berehala. Ez dago aitzakiarik: kartzelan jarraitzeko arrazoi bakarra Estatuaren mendeku politikoa da."

 

 

 

Arnaldo Otegiren inhabilitazioak Euskal Herriak baldintza demokratikoetan bozkatzeko duen eskubidea urratzen du

0

Ezagutu berri dugun Gipuzkoako Hauteskunde Batzordearen erabakiaren aurrean, argi geratu da berriro Estatu Egiturak Estatu politiken zerbitzura daudela, egitura hauek Madrilen edota hemen egon. Gaur, azken hamarkada luzean bezala, Estatu politika bakarra disidentzia guztia eragoztea eta erditik kentzea da, izan ilegalizazioen bidez, izan inhabilitazioen bidez. Espainiar estatuaren batasuna eta estatusa eskubide zibil eta politikoen gainetik daudela berretsi digute.

Egoera politikoa guztiz aldatu da, egoera politikoa aldatzeko hamaika urrats eman ditugu Euskal Herrian. Baina erroan, arazoa hor dirau eta Estatuaren erabakiak ere. Estatuak ez du salbuespen politika bat ere indargabetu, ez du Euskal Herrian bere jarrerak inposatzeko dituen bideak alboratu. Egoera politikoak aldatu arren, beretzat gorde du injerentziaren aukera, beharrezkoa duenean erabiltzeko. Gaur erabili du.

Arazoa ez da EH Bilduren EAErako lehendakari gaia nor izango den, 25eko hauteskundeak demokratikoak izango diren baizik. Arazoa ez da EH Bildurena, ezta aukera politiko hori babestu nahi duten guztiena bakarrik. Arazoa Euskal Herriarena da, baldintza demokratikoetan bozkatzeko dugun eskubidea urratzen zaigulako berriro.

Gauzak horrela, LABetik gogor kritikatu nahi dugu jaurlaritzaren azken asteetako hitzak. Arazo partikular bezala kokatu du, arazoa EAEko parlamentua modu demokratikoan osatuko den edo ez denean. Auzi juridiko bezala aurkeztu du, arazoa guztiz politikoa denean. Eta tamalgarriena, hauteskunde lehia klabeetan interpretatzera mugatu da, PNVren interesak kaltetzen dituela esan arte. Noizko Euskal Herrian baldintzak demokratikoak ziurtatzea guztiaren gainetik jarriko duen Jaurlaritza bat?

LABetik eskubide zibil eta politikoen aldeko gure konpromisoa aldarrikatu nahi dugu. Hau ez da arazo elektoral bat, Herri honek behingoz bere demokrazia eraikitzeko duen premia erakusten duen egoera anker bat da. Demokrazia eraikiko badugu eragile politiko, sindikal eta sozial guztion ekimena beharko da. Euskal Herritarrei zor diegun erantzukizuna da hori.

LABeko afiliatuei eta lagun guztiei deitzen diegu egoera hauek salatzera, lantokietan, kalean zein jai guneetan.
 

 

 


Bada garaia, eredu kapitalistaren logikatik aldendu eta herri ikuspegia kontuan izango duen benetako politika industriala egiteko

0

Edozein enpresa itxieraren aurrean enpleguaren defentsa irmoa egitea eskatu dugu beti, enplegu politikarik erangikorrena lanpostuen suntsiketa ekiditea delako. Arcelorren enplegu galera egon da, enpresa nagusian eta azpikontratetan. Eta irekiera honek ez du dagoen enplegua ziurtatzen. Ongi baina hobe daki hori Tapiak.

Auzi honen atzean multinalazionalaren txantaia dago, oso garestia atera zaiguna langileoi eta jendarteari. Multinazionala da hemen garaile ateratzen den bakarra. Errekonbertsio gogor bat egin du, zuzenean edo zeharka ehunka langile geratu dira lanik gabe. Oraingoz enplegua dutenentzat lan baldintzak izugarri kaskartu dira. Zumarragako lantegia ere itxi dute eta guzti hau gutxi balitz, diru publiko kopuru itzela eskuratuko dute. Jaurlaritza pozik agertzea eta galera guzti hau ontzat ematea ikaragarri iraingarria da kalean geratu diren guztientzat, baita diru publikoa multinazionalaren mesedetan den operazio batean galduko dugula ikusten ari garen guztientzat.

Diru hori garapen eta inbertsiorako izango denaren bermerik gabe eta proiektu industrialaren jarraikortasunarekiko ez eta enplegua bermatzeko inolako konpromiso errealik hartu gabe.

Operazio guzti honen emaitza ez da gazi-gozoa, oso gazia da eta ez da aurreneko aldia. Azkena izango da? Ez arazoari errotik heltzen ez zaion bitartean. Eta Tapiaren hitzak hori erakusten dute. Bere balorazio positiboak iragartzen du gauzak ez direla aldatuko, benetako industria politikarik gabe aritu da Jaurlaritza hau hasieratik bukaeraraino.

Bada garaia herri honek behar duen eredu produktiboari buruzko eztabaida sustatzeko, bada garaia gero eta handiagoa den kanpoko kapitalarekiko dependentziaren inguruko gogoeta sakon bat egiteko, bada garaia diru publikoa zertarako eta ze baldintzekin erabili behar den eztabaidatzeko. Bada garaia, eredu kapitalistaren logikatik aldendu eta herri ikuspegia kontuan izango duen benetako politika industrial bat egiteko.

Jaurlaritzari berriaren erronka handia da hau. Egingo du? Ez, gaur arteko arduradun politikoak jarraitzen badute. Politika berriak eta ezberdinak egiteko gobernu berria eta ezberdina behar dugu.
 

 

 

LABek prekarietatea eta bazterketa arriskuan daudenengatik kezkatzeko eskatzen dio Donostiako Udalari

Atzo Donostiako Udaleko Turismo arduradunak hiriaren langabezi datuez eta bereziki Zerbitzuetako Sektoreengatik “harrokeriaz” esandakoen aurrean LABek prekarietatea eta bazterketa arriskuan daudenengatik kezkatzeko eskatzen dio Donostiako Udalari.

1.- Lotsagarria da Gasco harro azaltzea, berak dakien bezala, gorantza doan prekarietatea ezkutatzen dituen datuen aurrean, miseriazko soldatak eta kotizatzen eta diru-kutxa publikoan aitortzen ez diren aparteko orduen bitartez.

2.- Udal Gobernuak sentsibilitate eskasa erakutsi du hirian gehien sufritzen dutenen aurrean Gizarte Segurantzan izandako altak %2,5 igo direla harro adierazterako orduan. Zerbitzu Sektorean gutxienez langileen %80a lan egoera prekarioan dago eta Donostian zailtasun ekonomikoak pairatzen dituzten eta gizarte-bazterketa arriskuan diren familien kopurua 14.600etik gora da, %7,6 igo delarik.

3.- Donostiako Udaleko EAJ eta PSOEren arduradun nagusi moduan, Goia eta Gascok argi erakutsi dute zeintzuk diren haien interes nagusiak. Turismoa exponentzialki gora doanean eta zerbitzuen sektorea aberasten ari den honetan, haiek ere aitortzen duten bezala, ostalaritza, turismoa eta komertzioa diru publikoarekin babesten dituzte enpresarien interesak, beharrizan egoeran dauden donostiarren benetako beharren gainetik jarriz.

Guzti horrengatik LABetik Donostiako Udalaren jarrera eta konpondu nahi ez duten errealitatea ezkutatzen duten datuak erakusterako orduan erakutsitako harrokeria salatu nahi dugu: langileon arazoak, prekarietatea, zailtasun ekonomikoen gorakada, gero eta Donostiako pertsona eta familia gehiagok pairatzen duten jendarte-bazterkeria arriskua…

Donostiako Udaleko gobernu taldeari (EAJ-PSOE) argazki politikak alde batera utz ditzan eskatzen diogu. Ez dezatela saldu hiri “politaren” irudia aberasten jarraitzen dutenak betikoak direnean oraindik ere, turismo geldiezinarekin onura ateratzen ari diren sektoreetako enpresariak. Bitartean Udalak, beste aldera begirartzen du langabezian, egoera prekarioan, hilabete bukaerara iritsi ezinik edota jendarte-bazterketa arriskuan diren milaka donostiarren arazoen aurrean.

Lehentasunak aldatzeko ordua da, politikak aldatu behar dira Donostiako biztanleriaren interesei lehensuna emateko, prekarietatearekin amaitzeko eta behingoz ostalarien txaloak herritarren arazoen aurretik jartzen dituzten politikari batzuen “harropuzkeriei” agur esateko.

 

 

 

Amnistiaren norabidean, euskal preso eta iheslariak etxera


Ostiralean euskal preso eta iheslarien etxeratzearen alde Bilbon deitua dagoen manifestazioan parte hartuko du sindikatuak, Ainhoa Etxaide Idazkari Nagusia buru duen ordezkaritza batekin. 

Euskal Herriak espainiar zein frantziar Estatuekin irekia duen gatazka politikoa gainditzeko bidean lehentasunezko afera da hau, auzia ahalik eta lasterren konpontzea alegia, preso, errefuxiatu eta deportatuek herrira, lantokietara, familiara, azken batean, etxera itzuli behar dute.

Giza eskubideen ikuspegitik eta gatazkaren konponbideari begira, dispertsioarekin amaitu eta euskal preso eta iheslarien etxeratzea aldarrikatzen dugu. Etxean nahi ditugu, aske nahi ditugu, eta horren alde lanean jarraituko dugu, lantokietan zein kalean, euskal preso politikoak etxera ekartzeko.

Bere kideei manifestazioan parte hartzeko deia egin nahi die LABek, eta preso eta iheslarien eskubideen aldeko borroka, lantokietan ere indartzera.

 

 

 

Guggenheim errudun eta instituzioak erantzule Museoko hezitzaileen egoera prekarioan

0

Gaur, hilak 23, Guggenheim Museoko hezitzaileek 6. greba eguna burutzen ari dira titanioaren azpian ematen den prekarietatearekin amaitzeko. Eguerdian elkarretaratzea egin dute museoaren aurrean eta bisitariei eskuorri informatiboak banatu dizkiete pairatzen dituzten lan baldintza kaskarrak azalduz. Babesa emateko asmoz Ainhoa Etxaide, LABeko idazkari nagusia, hezitzaileen ondoan izan da museo aurrean egin duten elkarretaratzean.

Museoak eta instituzioek egoerari irtenbide bat emateko bidean hartutako blokeorako jarrera salatu dute berriz ere langileek, abuztuaren 3an Manpower eta Guggenheim Museoarekin izandako batzarretik hona bietako inor ez da langileekin kontaktuan jarri. Gauzak honela, hezitzaileek irailaren 1a arte antolatu dituzten deialdiak (greba egunak abuztuaren 26 eta 30 eta irailaren 1ean) bere horretan jarraitzen dutela adierazi dute eta lan baldintzetan aurrera pausorik emateko baldintzarik ematen ez bada ez dute greba mugagabea egitea baztertzen.

HEZITZAILEEN IRAKURKETA
"Manpower Group enpresarekin azpikontratatuta gauden Guggenheim Museoko hezitzaileak berriz ere gaude greban gaur. Gure lan baldintza prekarioen arduradunak geldirik daude, eta premiazkoa da lehenbailehen orain dela urteak pairatzen ari garen egoera hau konpontzea, duintasuna eta lan egonkortasuna lortzeko.

Guggenheim Museoko patronatua osatzen dute instituzio publikoek, Eusko Jaurlaritza eta Bizkaiko Foru Aldundiak, ez diete langileon eskaerei erantzun eta ez dute erantzunkizunik hartzen.

Patronatuko kide de Juan Mari Aburto Bilboko alkateak ez du gatazka honetan iritzirik eman eta museoari igorri dio arazoa.

Abuztuaren 3an Manpower eta Guggenheim Museoarekin izandako batzarretik hona bietako inor ez da langileokin kontaktuan jarri.

Guggenheim Museoko ordezakari den Garbiñe Urrutikoetxeak ez zuen gure eskakizunei erantzuna emateko eguna aurreratu eta gure kontratua irailaren 30ean bukatzen da. Honek baldintza-agiriaren argitalpenaren aurrreko edozein negoziazio oztopatzen du.

Zenbait greba egun eta mobilizazio egin eta gero, inork ez du lan honetan subrogazioaren bitartez gure egonkortasuna bermatzen. Instituzioek ez dute lan baldintzak hobetzeko konpromisorik ezta inolako borondaterik ere.

Egoera honen aurrean eta gatazka konpontzea premiazkoa delako, irailaren 1a arte antolatu ditugun deialdiek bere horretan diraute eta blokeoak aurrera jarraitzekotan, ez dugu greba mugagabea egitea baztertzen.

Azkenik, esan beharra dago greba egunak bertan behera uzteko borondatea azaldu diegula bai Museoari zein Manpowerri, subrogazioa eta dagokigun kategoria profesionala aitortu eta bermatuz gero. Honek oinarrizkoa den hezkuntza zerbitzua duintzea ekarriko luke, harrotasunez, kalitatez eta bikaintasunez egiten duguna, Juan Ignacio Vidarteren arabera, “batez ere izaera hezitzailea” duen instituzio batean."
 

 


Prekarietatearen mamuarekin amaitzeko greba Guggenheim museoan

0


Guggenheim Museoko hezitzaileek gaur 5. greba eguna burutzen ari dira lanean pairatzen duten prekarietateari aurre egiteko. Eguerdian agerraldia eskaini dute prekarietatearen arduradunak geldirik daudela salatzeko eta eskubideen alde borrokan jarraituko dutela adierazteko. Langileek irailaren 1ª arte antolatu dituzten deialdiak bere horretan jarraitzen dute eta blokeoak aurrera jarraitzekotan, ez dute greba mugagabea egitea baztertzen.

AGERRALDIAREN EDUKIAK (Guggenheim Museoko Hezitzaileak)

Manpower Group enpresarekin azpikontratatuta gauden Guggenheim Museoko hezitzaileak berriz ere gaude greban gaur. Gure lan baldintza prekarioen arduradunak geldirik daude, eta premiazkoa da lehenbailehen orain dela urteak pairatzen ari garen egoera hau konpontzea, duintasuna eta lan egonkortasuna lortzeko.

Guggenheim Museoko patronatua osatzen dute instituzio publikoek, Eusko Jaurlaritza eta Bizkaiko Foru Aldundiak, ez diete langileon eskaerei erantzun eta ez dute erantzunkizunik hartzen.

Patronatuko kide de Juan Mari Aburto Bilboko alkateak ez du gatazka honetan iritzirik eman eta museoari igorri dio arazoa.

Abuztuaren 3an Manpower eta Guggenheim Museoarekin izandako batzarretik hona bietako inor ez da langileokin kontaktuan jarri.

Guggenheim Museoko ordezakari den Garbiñe Urrutikoetxeak, atzo, ez zuen gure eskakizunei erantzuna emateko eguna aurreratu eta gure kontratua irailaren 30ean bukatzen da. Honek baldintza-agiriaren argitalpenaren aurrreko edozein negoziazio oztopatzen du.

Zenbait greba egun eta mobilizazio egin eta gero, inork ez du lan honetan subrogazioaren bitartez gure egonkortasuna bermatzen. Instituzioek ez dute lan baldintzak hobetzeko konpromisorik ezta inolako borondaterik ere.

Egoera honen aurrean eta gatazka konpontzea premiazkoa delako, irailaren 1ª arte antolatu ditugun deialdiek bere horretan diraute eta blokeoak aurrera jarraitzekotan, ez dugu greba mugagabea egitea baztertzen.

Azkenik, esan beharra dago greba egunak bertan behera uzteko borondatea azaldu diegula bai Museoari zein Manpowerri, subrogazioa eta dagokigun kategoria profesionala aitortu eta bermatuz gero. Honek oinarrizkoa den hezkuntza zerbitzua duintzea ekarriko luke, harrotasunez, kalitatez eta bikaintasunez egiten duguna, Juan Ignacio Vidarteren arabera, “batez ere izaera hezitzailea” duen instituzio batean.