1. Desgaitasuna dugun emakume eta gizonok historikoki era guztietako diskriminazio eta trabak pairatu dituen kolektibo bat osatzen dugu. Sistema kapitalistak bazterketa tresna bezala erabili du desgaitasuna, eta horren bidez pobrezia eta menpekotasunera kondenatu gaitu, giza eskubideak ukatzeaz batera. Gizarte honek ez du bere egin dibertsitatea eremu eta maila guztietan oso-osorik integratzeko aukera.
2. Azken urteotako politika publikoak salatu behar ditugu; izan ere, integrazioaren alde aldarrikatutako helburu erretorikoak gorabehera, porrot egin dute gizarte inklusioa eta aukera berdintasuna lortzeko asmoetan. Etengabeko urrakortasun egoeran lotu gaituzte, baztertuta eta rol pasiboak ezarrita. Desgaitasuna dugun langileak garen aldetik, gure kolektiboaren jarduera-tasak batez bestekoaren azpitik egon dira beti, langabezia lan merkatukoa baino handiagoa izan da, denbora osoan eta alde handiz, gure soldata mailak ziztrinak dira; enplegu zentro bereziak dira utzi diguten lan alternatiba bakarra…
3. Krisi ekonomikoaren kudeaketak are gehiago okertu ditu gure lan eta gizarte baldintzak, berez oso negatiboak izan arren. Lehen pairatzen genuen egoera txarra bazen, orain are okerragoa da krisiarekin. Politika neoliberalek, gutxiengo baten mozkinak babestu nahirik, gehiengoaren eskubideak ezabatu nahi dituzte, inolako zalantzarik gabe, batez ere desgaitasuna duten pertsonen eskubideak. Aurrekontuetan eta zerbitzu publikoetan egindako murrizketak oso eraso larria dira, zeren erabat trabatzen baitute desgaitasuna duten pertsonen eskariei baliabide ekonomiko egokiez aurre egiteko bidea, hau da: hezkuntza inklusiboa, buru-osasunarentzako arreta, pertsonen autonomiaren eta haien bizitza aktiboaren sostengua, kalitateko enpleguak lortzeko eta mantentzeko… Kapitalaren interesen mende jarrita daudenek ikusezinagoak izatera kondenatzen gaituzte, miseria eta bazterketa handiagoa pairatzera; bizitza sozialetik kanporatzen gaituzte.
4. PPren lan erreformak are gehiago estutzen du bazterketaren koska. Kaleratze libre eta doakoa; kaleratze kolektiboak egiteko enpresei ematen zaien erraztasuna; gaixotasunagatik lanera modu justifikatuan ez joatea langilea kaleratzeko arrazoi bezala onartzea; kontratuen prekarietatea bultzatzea; lanaldiaren malgutasuna eta aldi baterako murrizketa, enpresarien nahierara; lan osasuna mespretxatzea… horrek guztiak are larriago bihurtuko du lanaren munduan dugun posizio ahula. Desgaitasuna dugun langileon egoera are gehiago konplikatuko da, zeren patronalak mozkin erraza baino ez baitu bilatzen, eta bere sareak langabezia handiko lan merkatu prekarioan botatzen ditu -langabezia handi hori, gainera, berak eragindakoa da-.
EGOERA HONEN AURREAN:
5. Desgaitasuna dugun emakume eta gizonok ere langile-klasearen partaideak gara. Horregatik, geu ere errebelatzen gara. Diskriminazio eta bidegabekeriei aurre egiteko konpromisoa hartzen dugu, jarrera otzanetan egonarazi nahi gaituztenei eta gehiengoaren gizarte ongizatea zigortzen duten politikak onartzen dituztenei aurre egiteko konpromisoa.
6. Desgaitasuna dugun langileok bat egiten dugu Martxoaren 29ko Greba Orokorrerako deialdiarekin. Euskal Herriko langile-klaseak irmotasunez antolatu behar duen erantzunean modu aktiboan parte hartzeko borondatea adierazten dugu, bere iraupena baino interesatzen ez zion kapitalaren interesen aurrean erabat makurtzen den Estatuari aurre egiteko borondatea.
7. Aldi berean, eta garbi ikusten dugunez Madrildik eta bere politiketatik ezin dela ezer ere espero, uste dugu badela garaia Lan Harremanen eta Gizarte Babeserako Euskal Esparruaren oinarriak jartzen joateko. Hori da eskaintzen zaigun bide eta aukera bakarra, hau lortzeko:
• Gure herriaren gehiengoaren interesei erantzuten dien eredu ekonomiko eta sozial bat eraikitzeko.
• Desgaitasuna duten pertsonen lan eta gizarte gaitasunen defentsa sustatzeko, lan integraziorako eredu erreal bat bultzatuz, ghetto eta politika paternalistetatik haratago.
• Desgaitasuna duten emakumeek modu are larriagoan pairatzen dituzten diskriminazioei aurre egiteko, bai prestakuntzara iristeari dagokionez eta bai enplegua, autonomia pertsonala eta independentzia ekonomikoa lortzeari dagokionez.
• Pairatzen ditugun oztopoak alor guztietan ezabatzeko: komunikazioa, mugikortasuna, prestakuntza, gizarte harremanak, enplegua, aisialdia, etxebizitza…
• Zuzenean eta modu aktiboan parte hartzeko maila guztietan, aukera berdintasuna benetan lortzeko, gizarte ongizate handiagoa izateko eta giza eskubideak bete-betean garatzeko.