Donostiako Antton Bilbao eraikuntza enpresak, azken hilabeteetan, Ipar Euskal Herrian dituen hainbat langileen kontra jo izan du beren afiliazio sindikalarengatik
Gaur, Baionan, LAB sindikatuak Antton Bilbao-ko langileek jasaten duten oinarrizko eskubideen urraketaren (askatasun sindikalari lotutakoak) kontrako salaketaren epaiketa egingo da. Azken hilabete luzetan, Ipar zein Hego Euskal Herriko eraikinetan aritzen den Antton Bilbao enpresa traba larriak jartzen ari da oinarrizko eskubide sindikalen aurka.
Izan ere, LAB sindikatuak sortutako atal sindikala ez onartzeaz gain, bete beharrezkoak diren formalitate edo irizpideak alde batera utzita, Antton Bilbaok LAB sindikatuko bi langile kanporatu ditu aipatutako atala bultzatzegatik. Horrez gain, azpimarratzekoa da Antton Bilbao-ko nagusiek hauteskunde sindikalak egiteari uko egiten diotela nahiz eta Ipar Euskal Herriko lan zentroan 50 langile baino gehiago dauden.
Egoera larri honen aurrean, hainbat langilek Baionako Prud’hommes-etako epaitegian salaketa jarri dute Antton Bilbao enpresaren aurka. Bide juridikoa jorratuta ere, LABi garrantzitsua iruditzen zaio egoera honen salaketa publikoa egitea, eta azpimarratu du Euskal Herriko langileriaren batasunaren beharra, inposatutako mugaren bi aldeetan langileak berdin zanpatuak izaten direlako. Horregatik, gaurko egunean, modu paraleloan, Baionako epaitegiaren eta Antton Bilbaok Donostian dituen bulegoen aitzinean elkarretaratze bana egin dute, enpresak gauzatzen duen jazarpen sindikalaren kontra.
Nabarmentzekoa da Donostiako mobilizazioa egiten ari zirela, enpresako arduradunek hainbatetan aurre egin diela manifestariei; are, gorrotoz iraindu dituzte jazarpen sindikalagatik salaketa ezarri duten langileak.
Gaur, azaroak 22, UGT eta CCOO sindikatuak eta AENKOMER patronala elikagaien merkataritzako lurralde-hitzarmenean aurreakordio batera heldu dira, hiru urte baino gehiagoko negoziazioaren ondoren.
LABen balorazioa ezin da negatiboagoa izan. Nekagarria eta luzea izan den negoziazio prozesuak hiru urte baino gehiago iraun ditu. Etenaldi luzeak izan dira tartean, eta horrek agerian utzi du, alde batetik, patronalaren negoziatzeko borondate eskasa, eta, bestetik, gehiengoa duten CCOO eta UGT sindikatuek sektorea aktibatzeko eta antolatzeko duten ezintasuna. Sindikatu horiek entzungor egin diete LABek behin eta berriz egindako deiei, sektorea mobilizatzeko, patronalaren borondatea makurrarazteko eta gure lan-baldintzetan aurrerapenak lortzeko.
Azken batean, galdutako beste aukera bat baino ez da: soldatei dagokienez, hiru urte (2020-2022) “hutsik” geratzen dira, inolako igoerarik gabe, eta urte honetarako (%6) eta hurrengorako (%3,5) hitzartutako igoerak ez daude KPIari lotuta; beraz, sektoreko langileek eros-ahalmena galtzen jarraituko dute. Zein urrun dagoen pandemia-garaia, funtsezko sektoretzat aitortuak izan ginen hori! Batzuk jada ez dira gogoratzen, eta gure zeregina gutxiesten jarraitu nahi dute, prekaritatera kondenatuz.
Urteko lanaldiari dagokionez, urteko 13 orduko murrizketa txiki bat dago. Hala ere, lurraldeko urteko lanaldirik handienetako bat izaten jarraituko dugu (1746 ordu). Are gehiago, joera orokorra kontziliazioari eta zaintza-lanei erantzuteko lanorduak murrizten joatea den bitartean, akordio honetan murrizketa barregarria da.
Azken batean, eduki oso pobreak dira, sektore prekarizatu honek behar dituen hobekuntzetatik oso urrun daudenak.
CAFek Beasainen duen lantokiko 4. saileko akaberan, ehundaka langile amiantopean lan egitea ekidin zitekeen. Enpresa arduradunak dira zuzenean egoeraren erantzule, baina administrazioaren jarrera ere erabat salagarria da. Horixe salatu du gaur goizean enpresa batzordeak Osalanen Donostiako egoitzaren aurrean egindako protestan.
Egoeraren jakitun izanik ere, Enpresa Batzordeak zuzenean jakinarazi baitzion, OSALANek ez zuen inolako urratsik eman balizko kutsadura hori ekiditeko.
Amiantoa kentzeko lanen aurretik, bitartean eta gerora hartutako erabakiak okerrak izan ziren.
Beraz, bi salaketa zuzenekin jo dugu gaur Osalanera:
1-OSALAN Enpresarekin soilik jarri zen harremanetan. Nahiz eta prebentzio delegatuek abisua eman, 7 egun igaro arte ez zen Enpresa Batzordearekin bildu eta ez zituen kutsatutako instalakuntzak bisitatu. OSALANen jokaera erabat desegokia izan da.
2-Administrazioak ezartzen dituen desamiantatu protokolo orokorrek ez dute balio. CAF bezelako enpresa batean egoera hau eman bada, bestelako lekuetan zer gertatuko ote da?
Ez enpresa mailan, ezta administrazio mailan ere, inork ez du guzti honen inguruko ardurarik hartu bere gain. Benetan lotsagarria.
Laminaciones Arregui – Celsa Atlantic lantegiko Batzordeak agerraldia egin du gaur Gasteizko eta Urbinako lantegietako langileek osatzen ditugun 100 familia baino gehiagok bizi duten egoera salatzeko eta partekatzeko.
Jakina denez, Laminaciones Arregui kide duen taldea, Grupo Celsa, titulartasuna eta jabetza aldatzen ari da, Bartzelonako Merkataritza Arloko 2. Epaitegiaren iraileko epaiaren ondorioz. Epai horren bidez, hartzekodunak berregituratzeko plana homologatu zen. Horrela, Celsa Taldea Rubiralta familiaren eskuetatik inbertsio-funtsen talde handi batera igarotzen da.
Epaia argitaratu zenetik orain arte, ez lehengo ez etorkizuneko jabeak ez dira harremanetan jarri Laminaciones Arreguiren plantillarekin horri buruzko informazioa emateko. Langileen informazio-bide bakarrak komunikabideetan argitaratuz joan diren berriak dira, eta langileek ezin izan dituzte egiaztatu.
Adierazi dute horrek sortzen digun ziurgabetasunaz gain, are gehiago kezkatzen dituela Espainiako gobernuaren eta jabe berriaren arteko akordio teorikoan jasotako 18 hilabeteko enplegu berme eskasak, baldintzekin gainera. “Jakina, Espainiako gobernuaren eta inbertsio-funtsen artean sinatutako elkar ulertzeko memorandumik gabe, ezinezkoa da haren balorazio osoa egitea. Era berean, berregituraketa-planarekin eta elkar ulertzeko memorandumarekin batera joan beharko lukeen industria-planik ez egoteak kezkatzen gaitu. Ezin da ulertu Espainiako2gobernuak industria-plan bat eskatu ez izana Celsa Taldeak Estatuan dituen lantegi guztiguztien,2bereziki Laminaciones Arregui eta Nervaceroren, jardueraren eta enpleguaren jarraipena egiteko eta horien etorkizuna bermatzeko”, gaineratu dute.
Era berean, salatu dute Espainiako Industria Ministerioak ez duela izan Celsa Taldeko langileen ordezkaritza OSOArekin bilerarik, ezta, jakina, Laminaciones Arreguiko langileen ordezkaritzarekin ere. “Etorkizuneko jabeek eta Industria Ministerioak bilerak egin dituzte sindikatu batzuekin (UGT, CCOO eta USO), baina beste sindikatu batzuk, seguruenik deserosoagoak garenak, albo batera utzi gaituzte, nahiz eta zenbait lantegitan gehiengo zabala izan, Laminaciones Arreguiren kasuan bezala”, adierazi dute.
Honetan sakonduz, gaineratu dute: “Ez dugu ulertzen prozesu horren guztiaren opakutasuna, bai jabe berriaren aldetik, bai Espainiako gobernuaren aldetik, baita Estatuan gehiengoa duten sindikatuen aldetik ere. Zer dute ezkutatzeko? Zerk kezkatzen ditu gure parte-hartzeaz? Negoziazio hori Madrilen zentralizatzeak ez digu inolako konfiantzarik ematen, batez ere horrelako negoziazioetan Euskal Herria trukerako txanpona izaten delako, sindikatu horiek ordezkaritza txikiagoa baitute hemen”.
Horri guztiari Eusko Jaurlaritza prozesu honetan guztian jokatzen ari den papera gehitu behar zaio. Uztailetik hainbat bilera egin ondoren, langileek inpotentziaz ikusi dute beste autonomia-erkidego batzuetan, Katalunian, Galizan eta abarretan, gobernu autonomikoek bitartekari lanak egin dituztela jabe berriarekin bilerak egin ahal izateko, haien inplikazio zuzenarekin, baina hemen ezinezkotzat jotzen da. Orain arte, eta irailean jabe berriarekin eta Espainiako Industria Ministerioarekin bilerak lortzeko bitartekari lana egiteko lehen eskaera egin zutenetik, badirudi ezinezkoa izan dela Eusko Jaurlaritza bezalako erakunde batek bilera horiek ahalbidetzea. “Eusko Jaurlaritza prozesu honetan egiten ari den kudeaketari buruzko diskrezioa uler dezakegun arren, egoera honetan, Laminaciones Arreguiko langileok gehiago behar dugu”, adierazi dute. “Eusko Jaurlaritzak prozesu horren guztiaren bermatzaile eta parte aktibo izan behar du, eta hala eskatuko dugu”.
Horregatik guztiagatik, eta jabetza aldaketaren ofizialtasuna berehalakoa izango delakoan, Laminaciones Arreguiko batzordetik adierazi dute dinamika bat jarriko dutela martxan euren egoera gizarteratzeko eta salatzeko. Hiru maila izango ditu dinamika horrek. Maila lokalean, Gasteizko Udalak azaroaren 28an egingo duen enpleguaren inguruko osoko bilkuran parte hartzea eskatu dugu. Era berean, bilera bat eskatu dugu Foru Aldundiko Enplegu eta Industria Garapeneko Sailekin. Autonomia Erkidegoari dagokionez, Eusko Jaurlaritzari egindako elkarrizketa eskaerak azpimarratzeaz gain, eragile politikoei bilerak eskatuko dizkiegu.
Azkenik, Madrilera joango dira gai ekonomikoetarako idazkari nagusiarekin bilera bat izateko azaroaren 23an.
Erakunde, organismo eta eragile politiko horiei eskakizun berberak egingo dizkiete:
-Laminaciones Arreguiko plantillari eragiten dion edozein akordio Laminaciones Arreguiko langileen ordezkariekin aztertu behar da, eta plantillak onartu behar du.
-Edozein akordiok hiru ardatz izan behar ditu: jarduera eta enplegua mantentzea, etorkizuna bermatzea eta lan-baldintzak errespetatzea.
-Sektorearen funtzionamendua ezagutuko duen eragile industrial baten agintea eta kudeaketa exijitzea.
-Laminaciones Arreguiren hazkundea bermatuko duen epe ertain eta luzerako industria- plana aurkeztea.
Dinamika horrekin batera, hainbat mobilizazio egingo dira.
Laminaciones Arreguik Arabako industriaren erreferenteetako bat izan behar du berriz ere, eta horretarako ahalmena badu, noski, hura ustiatuko duen norbait iristea baino ez du behar. “Gure etorkizuna ezin da soilik etekin ekonomikoa helburu duten inbertsio funtsen eskuetan egon, horrek gure akabera ekarriko bailuke”, gaineratu dute.
Azaroaren 14ean, CAFeko langileen batzarrek berretsi egin zituzten aurretik bozkatutako lanuzteak, lan-hitzarmenaren negoziazioa bultzatzea helburu dutenak. Azaroaren 16an lanuzteak egin ondoren, gaur ere beste horrenbeste egin dute, eta Beasainen mobilizatu dira. Ehunka langile elkartu dira CAFeko zuzendaritzari exijitzeko hitzarmenaren negoziaketan urrats berriak eman ditzan.
Zuzendaritzaren azken eskaintza ez da onartua izan Beasain eta Irungo enpresa Batzordeengatik, besteak beste, enplegu sorrera nahikorik ez dagoelako, beteranoen erretiroa ez delako bermatzen, urteko lan orduak ez direlako berdintzen kolektibo guztientzat, azpikontrataturiko zenbait lankideren barneratzea ez delako onartzen, Castejongo lan zentroa aipatu ere ez delako egiten eta enpresak produkzioaren araberako flexibilitate nahia mantentzen duelako Enpresak.
Beasaingo gaurko mobilizazioetan TRENASAko (Castejon) CAFeko lankideak ere hartu dute parte, hitzarmenaren negoziaketaren eskarietako bat lantegi honi ere CAF SAko lan hitzarmena aplikatzea da.
Hurrengo lanuztea ostegunean burutuko da, hilak 23, eta berriro ere bost orduz geldituko dira CAFek Beasain, Irun eta Castejonen dituen lan zentroak. Madrilgo lan zentroak ere etengo du bere lana bost orduz.
LABetik, Zuzendaritzari berehala edukiz beteriko proposamen bat aurkeztu dezan eskatzen diogu. Beasain eta Irunen burututako azken langile batzarrek, gehiengo oso zabal batekin borrokan jarraitzea babestu zuten eta beraz Enpresarekin adostasunetara iristeko prestutasun bera dugu borrokarako.
Anbulantzietako langileak modu masiboan ari dira kalera ateratzen aste honetako greba egunetan. Goizaldeko lehen orduetako piketeetatik hasita, etengabe mobilizatu dira ospitaleetan. Bihar, azaroaren 22an, hiru herrialdeetako langileek manifestazio bateratua egingo dute Bilbon, Basurtuko ospitaletik abiatuta, 11:00etan.
Gaur, besteak beste, manifestazioa egin dute Bizkaian, Bilboko Zorrotza auzoko La Pau anbulantzien zentrotik Gurutzetako ospitaleraino, Barakaldon.
Urriaren 9, 10 eta 11n ere greba egunak izan zituzten sektoreko langileek, lan-baldintzen negoziazioa ahalbidetzea exijitzeko. Aste honetako hiru greba egunen ondoren, beste hiru egun dituzte deituta, abenduaren 20, 21 eta 22an.
Araudiak agintzen duena aintzat hartuta, LAB sindikatuak abuztuan jakinarazi zion Gizarte Ekintzako eta Esku Hartzeko Batzorde Paritarioari Nafarroako bigarren negoziazio mahaia abian zela. Urriaren erdialdean, Madrildik jakinarazi ziguten esparru funtzionala estatu-hitzarmeneko gai erreserbatua dela. Horren aurrean, LABek hainbat gogoeta planteatu ditu, eta sektoreko plantillekin partekatu nahi ditugu.
Zer esan nahi du “gai erreserbatua” izateak? Estatuko paritarioak dioenez, nonbait, Nafarroan ezin dugu negoziatu esparru funtzionala. Artikulu garrantzitsu horrek definitzen ditu jarduera-motak eta enpresak eta, horien ondorioz, hitzarmenak zein plantillari eraginen dion edota zein plantillari ekarriko dion onura ere zehazten du.
LABek gogorarazi nahi du CCOOk eta UGTk gai hau manipulatu zutela lehen negoziazioan eta, tenore hartan, lehen mahaia abian jartzea blokeatu eta arriskuan jarri zutela. LABen ez genuen inolako arazorik ikusten, eta halaxe ebatzi zuen (aho batez) negoziazio-mahaiak ere; langileentzat modu egokian eta berme juridiko guztiak zituela. Hitzarmena alderdi guztiek sinatu zuten (ANEIS, LAB, CCOO eta UGT); bai, bai, baita ustez hainbeste eragozpen ikusten zituztenek ere. Azkenean sinatu baldin bazuten, arazo handirik ez zegoen seinale, ezta?
Nor dago estatuko paritarioaren atzean? Estatuko paritarioa bi blokek osatzen dute: bata, UGT eta CCOO sindikatuek; bestea 3 patronalek. Bigarren bloke hau osatzen duten patronaletako bakoitzak ordezkaritzaren % 33 duela badakigu, baina ez dakigu zenbatekoa duen sindikatu bakoitzak. Era berean, badakigu sindikatuek eta patronalek gehiengoz hartu behar dituztela paritarioaren erabakiak. Beraz, informazio gehiagorik gabe, hipotesi edo ondorio batzuk atera besterik ezin dugu egin.
Ebazpena onartu bazen, patronalek gutxienez bi enpresaren aldeko botoa beharko zuten. Sindikatuei dagokienez, berriz, argi dago bi erakundeetako batek gutxienez alde bozkatu zuela, ez baziren biak izan. Beraz, ondoriozta daiteke edo UGTk edo CCOOk, bietako batek gutxienez, Nafarroan ditugun eskubideen aurka bozkatu zuela Madrilen.
Zer ondorio ditu honek guztiak?
Bigarren negoziazio-mahaia irekita, gure proposamena azaltzera gindoazela, ardura gutxiko jarrerekin egin dugu topo berriro ere, eta jarrera horiek berriro arriskuan jartzen dute Nafarroan esku-hartze sozialeko langileen lan-baldintzak hobetzeko daukagun tresnarik onena. Sektoreko hitzarmena, berriz ere, ekaitzaren jomugan dago. Ebazpen honen helburua da Nafarroan hitzarmen sektorialaren onuradun zein langile izango diren eta zein ez diren izango negoziatzeko gaitasuna murriztea. Gure ustez, era berean, segurtasun juridikoa zalantzan jartzeko saiakera da. Sinestezina.
Ez dugu ulertzen Nafarroan hitzarmena sinatu duten sindikatuetako batek edo biek Madrilen zalantzan jartzea esparru funtzionala -beraiek sinatu dutena- legez kanpokoa izan ote daitekeen.
Eskatzen ditugu azalpenak, abagunea baliatzeko gaitasuna, seriotasuna, erantzukizuna eta sektoreko ehunka langileen etorkizunerako konpromisoa. LABeko kideok gure esku dagoen guztia egiten jarraituko dugu hitzarmena defendatzeko eta hobetzeko.
Datorren azaroaren 23an laugarren bilera egingo da bigarren sektoreko hitzarmena lortzeko. Egun horretan bakoitzak bere iritziak eman beharko ditu, eta iritzi horiek irmotasunez argudiatu beharko dira. LABen oso argi daukagu: ez dago inolako lege-eragozpenik aurrera egiteko. Gainera, hemen bizi gara eta hemen erabakiko dugu. Zein aldetan kokatuko dira CCOO eta/edo UGT?
LABek eta ESK-k Mercedariaseko langileak zoriondu nahi ditugu egindako borrokagatik. Borroka horrek mobilizazio asko eta 32 greba egun ekarri ditu, eta itxieraren eta kaleratzeen etengabeko mehatxua gainditzea lortu du. Ibarrako (Orozko) langileen garaipena da, eta borrokak merezi duela erakusten du.
Borroka honetan garrantzi handia izan du, alde batetik, Aiaraldeko greba-batzordeak, eskualdean gatazka ezberdinen arteko elkartasun-testuinguru oso garrantzitsua sortu baitu; eta, bestetik, Bizkaiko Aniztasun Funtzionalaren Sektorean ere borrokan ari diren enpresen arteko elkartasunak, hala nola Gorabide edo Gaude.
Bizkaiko Foru Aldundia, Madres Mercedarias (EDE Fundazioak ordezkatuta) eta Aita Menni LAB eta ESK sindikatuekin bildu ziren. Bilera horretan, Ibarrako zentroan (Orozko) gaur egun dauden lanpostu guztiak mantentzeko erabakia jakinarazi zen. Aita Mennik kudeatuko du zentroa, eta erakunde horretako zuzendaritzak konpromisoa hartu du Ibarrako langile guztiak subrogatzeko.
Langileen borrokak zera jartzea lortu du Aldundiaren eta EDE Fundazioaren (Madres Mercedarias) arteko negoziazioen erdigunean : irtenbide bakarra lanpostu guztiak bermatzea eta lan-baldintzak hobetzea zela. Eta borroka horrek fruituak eman ditu.
LABen eta ESKren ustez, Madres Mercedariasen borrokak agerian uzten du beste zaintza-sistema baten beharra. Orozkoko langileak langile publikoak dira. Hala ere, Bizkaiko Foru Aldundiak behin eta berriz zaintza-lanen pribatizazioa ezartzen du. Horrenbestez, honakoak salatu ditugu: – Pribatizazioak okertu egiten ditu jasotako zerbitzua eta lan-baldintzak. Sistema honek enpresa pribatuei bakarrik egiten die mesede -Egungo sistemak aukera ematen du lantoki bakoitzeko plazen prezioa errentagarritasunaren arabera negoziatzeko, eta ez zerbitzuaren kalitatearen arabera.
Zerbitzu publikoak pribatizatzeko sistemaren ondorioz, sektorearen baitan Ibarrako zentroa low cost izan da Bizkaiko Aldundiarentzat. Soldatak eta lan-baldintzak ahalik eta merkeenak izan daitezen saiatu dira. Aita Menni enpresa etorri berri den honetan, eta haien denbora behar izango dutela ulertuz, subrogazioaren xehetasunak eta lan-baldintza berriak zehaztuko dituen proposamena ezagutzeko zain daude sindikatuak.
Azaroaren 30eko Greba Feminista Orokorraren atarian, zaintza-zerbitzu publikoen egungo pribatizazio-sistemaren arduraduna seinalatu dugu: Bizkaiko Foru Aldundia. Hala, hilaren 30ean kalera ateratzeko deia luzatzen dugu.
Bukatzeko, Madres Mercedariasen langileen borroka historikoa izan dela azpimarratu behar da: 43 langileko plantilla bat gai izan da beren aldarrikapenak erdigunean jartzeko eta beren lanpostuak defendatzeko. Aurrean izan dituzte, alde batetik Bizkaiko Foru Aldundia, zaintza-lanen pribatizazioa ezartzen duena, eta beste alde batetik, enpresa handiak, irabazi ekonomikoak lortzea dutenak helburu bakar.
Aniztasun funtzionalaren sektorean lortutako beste garaipen batzuk
2023a urte oparoa izan da aniztasun funtzionalaren sektoreko borroka eta garaipetan. Horrela, Arabako aniztasun funtzionaleko sektorearen hitzarmenaren aurreakordioasinatzea lortu genuen abuztuan. Uztailean, Gorabideko langileen batzarrek enpresak LAB eta ESK sindikatuekin sinatutako akordioa berretsi dute, langileentzako funtsezko hobekuntzak zekartzana. GAUDE elkartean lortutako akordioa ere uztailean iritsi zen, langile guztientzako %20,85eko eta zaintzaileentzako %53ko soldata-igoerarekin.
KPIren araberako igoera eta lan-baldintzetan hobekuntzak jasoko dituen enpresa-itun berri baten beharra azpimarratu dute Elai Serbitzuak SL azpikontratako beharginek.
Azken urteotan, Loiuko lorezaintza-zerbitzuko langileak gehiegizko lan-karga jasaten ari dira. Hori gutxi balitz, 2020ko amaieraz geroztik ez dira berritu beren lan- eta soldata-baldintzak. Pertsona horietako batzuek mutualitateak berak aitortutako laneko gaixotasunak ere pairatzen dituzte, gehiegizko esfortzuen ondorioz.
Horregatik guztiagatik, dagoeneko iraungita dagoen enpresa-ituna berritzeko eskatzen dute. Hala, KPIren araberako igoera bermatu eta lan-baldintzak hobetu beharko lirateke.
Irailaren amaieran itun hori negoziatzeko eskatu ondoren, enpresaren erantzuna izan da 2024. eta 2025. urteetan soilik % 2,5eko igoera proposatzea. Igoera hori, argi eta garbi, ez da nahikoa, plantillaren ekonomiarekiko dakarren galera handiegia baita; beraz, atzo, hilak 20, greba mugagabeari ekin zioten.
Langileen oporrak ez dira kubritzen, eta asko areagotzen du ohiko mantentze-lanak egiten jarraitu behar dutenentzat. Ez dago lana duintasunez egin ahal izateko behar beste langile, eta, aldi berean, beharginek presioa jasaten dute lana gutxieneko baldintza onargarrietan egiteko. Aldiz, ez da gauza bera 6 langile egotea, edo 5, edo 4. Gainera, azpimarratzekoa da baldintza teknikoen agiriak jasotzen duela oporrak %100ean kubritu behar direla, lehenengo egunetik hasita.
Gaixotasunagatiko bajak ez dira kubritzen. 2 hilabeteko bajez ari gara, ez iraupen laburrekoez (gripeak edo antzekoak). Kasu honetan ere, konkurtsoak baja horiek kubritzeko betebeharra jasotzen du.
Bestalde, langileek eskuz garbitzen dituzte auzo-bideak, baina lehiaketak dio sastrakak kentzeko beso artikulatudun traktore batekin egin behar direla lanok, nahiz eta zutoinak, ertzak eta abar eskuz errematatu behar diren. Traktore hori baldintzetan jasotako makineriaren parte da, baina gaur-gaurkoz ez dago halakorik langileen eskura.
Horregatik guztiagatik, eta egon daitezkeen eragozpenengatik barkamena eskatuz, Elai Serbitzuak SLko langileek espero dute herritarrek ulertzea beren eskaerak bidezkoak direla eta mobilizazioetan babesa adieraztea.
