2024ko urtarrilaren 19an burututako asanbladan, Natra Oñatiko langileek, enpresa-batzordeak aurkeztutako mobilizazio proposamenarekin bat egin zuten baiezko 179 boto, 21 ezezko, 2 zuri eta 2 nulorekin. Beraz, %88ko babesarekin, lanuzteekin erantzungo diote enpresaren blokeoari.
Urtarrilaren 30 eta otsailaren 1ean, 2 orduko lanuzteak egingo dituzte: 10:00etatik 12:00etara, 17:00etatik 19:00etara eta 02:00etatik 04:00etara. Otsailaren 6an eta 8an, 4 orduko lanuzteak: 09:00etatik 13:00etara, 16:00etatik 20:00etara eta 01:00etatik 05:00etara. Eta otsailaren 13an eta 15ean, 24 orduko lanuzteak. Lanuzteekin batera, datozen egunetan zehaztuko diren hainbat mobilizazio ere burutuko dituzte.
LAB sindikatutik ozen salatu nahi dute enpresaren jokaera. Errelebo kontratua xantaia moduan erabili nahi izatea, flexibilitatearekin, langileon lan baldintzak nabarmen kaltetzea, aldizkako finko kontratuak gehiegi erabiltzea eta 4. erreleboaren hedapena dira enpresak inposatu nahi diena.
LABetik argi esan nahi dugu ez goazela onartzera hitzarmenean inungo atzerapausorik. Akordioa nahi dugu bai, baina patronalaren etekinak langileon eskubideen gainetik jartzea ez dugu onartuko.
Kapitala ala bizitza, hori da hemen ere jokoan dagoena.
Antolakuntza idazkari Izaskun Garciak eta Koordinatzaile Orokor Igor Arroyok prentsaurrekoa eskaini dute gaur Bilbon, sindikatuaren 50. urteurreneko ekitaldiak aurkezteko asmoz. 50.000 afiliatutik gertu eta Hego Euskal Herrian ordezkaritza handieneko bigarren sindikatu bilakatuta, euskal sindikalismo eraldatzailea zabaltzen jarraitzeko borondatea adierazi du LABek.
Igor Arroyok adierazi duenez, “hasieratik egiteko beste modu bat izan da gurea. Interes korporatiboak baino, euskal langileen borroka hauspotzea izan da hasieratik gure lehentasuna. Negoziazio kolektibora mugatu ez eta kontraboterezko sindikalismo soziopolitikoa jarri genuen praktikan. Autonomismoaren mugak salatu eta Euskal Herriaren independentziaren alde egin genuen”.
Korrontearen kontra jaio eta korrontearen kontra hazi da LAB. Aitzindaria izan zen euskal sindikalismoan nagusi zen androzentrismoa auzitan jartzen, barne plan feminista bat abiatzen, zuzendaritza parekidea ezartzen, Idazkari Nagusi emakumezkoa hautatzen. Aitzindaria sindikatua eta lan mundua euskalduntzeko plangintzak martxan jartzen.
Errealitate berriei erantzuteko asmoz, sindikalismoa birpentsatzeko ariketa sakona egin du LABek azken hamarkada honetan. Bizitzaren sostengarritasuna auzitan jartzen duen Kapitalaren erasoaldia kritikoki aztertu eta bizitza erdigunean jarriko duen eredu berri baten aldeko estrategiak landu ditu, feminismoa, ekosozialismoa edota antirrazismoa bezalako korronte askatzaileen emaritik edanez. Sindikalismoa sektore prekarioetara gerturatzea erabaki dugu, digitalizazioa eta uberizazioa bezalako joerei erantzuteko antolakuntza eta ekintza sindikal eredua egokituz. Lantokietan ez ezik eremu sozialean ere antolatzeko apustua egin dugu, bi esparruetatik lan eta bizi baldintza duinen aldeko borroka egiteko.
Maila politikoan, berriz, LABek eraldaketa sozialaren eta burujabetzaren aldeko borroka uztartzeko lan egin du testuinguru desberdinetan. Lan harremanetarako eta babes sozialerako euskal esparrua edukiz betetzen laguntzeko, Euskal Lan Kode eta Euskal Gizarte Segurantza definitzeko ariketa aitzindaria egin du. Eta lurralde bakoitzean (EAE, Nafarroa Garaia nahiz Ipar Euskal Herria) proposamen zehatzak egin ditu langileon lan eta bizi baldintzak hobetzea ahalbidetuko luketen aldaketa politikoak sustatzeko.
Ibilbide honetan zehar, LABek defendatutako ideietako asko nagusi bilakatu dira euskal sindikalismoan: izaera soziopolitikoa, kontrabotere ikuspegia, independentismoa, lan harremanetarako eta babes sozialerako esparruaren aldeko apustua, ekintza sindikal feminista eta antirrazista…
Aurrerantzean ere horixe izango da LABen borondatea: sindikalismo eraldatzailea zabaltzen jarraitzea. Gero eta langile gehiago antolatu nahi ditu LABek, gero eta aldaketa sakonagoak eragiteko; euskal langileen eta Euskal Herriaren mesedetan ortzimuga berriak irekitzen laguntzeko. Izan ere, sorreratik aldarrikatu duen bezala, sindikatua tresna da eta ez helburu. LABen helburua Euskal Herrian eta munduan zanpaketarik gabeko jendartea sortzen laguntzea da.
50. urteurrenaren mugarriak
Sindikatuaren eta oro har euskal langileen ibilbidea jasotzen duen bi euskarri argitaratuko ditu LABek: batetik, LABen historian oinarritutako dokumentala, eta bestetik, azken 50 urtean Euskal Herrian izan diren gertakari historikoetatik hautatutako 50 mugarri biltzen dituen argazki liburua. Zer izan garen eta nondik gatozen kokatzen lagunduko diguten euskarriak dira.
Urteurrenaren inguruko ekitaldiak apirila hasiera eta maiatzaren lehena bitartean izango dira. Apirilaren 8an dokumentalaren estreinaldia egingo da Bilboko Euskaldunan. Ondoren, herriz herri proiekzio eta solasaldiak antolatuko dira, Euskal Herri osoan zehar. Maiatzaren Lehenean, berriz, manifestazio nazionala, ekitaldi eta jaialdia egingo da Iruñean.
Azkenik, Sindikatuaren azken Biltzar Nagusiari segida emango dioten hitzorduak izango ditugu aste honetan bertan: Federazioetako eta Ekintza Sozialeko Biltzarrak. Eremu bakoitzeko argazkia egin eta ildoak lantzeko, osotara 750 kide bilduko dira lau hitzordutan: urtarrilak 24ean Industria, 25ean Zerbitzu Pribatuak, 26an Zerbitzu Publikoak eta 27an Ekintza Soziala.
Inoizko afiliazio eta ordezkari gehien
Afiliazio datuen berri ematerakoan, sindikatuak inoizko hazkunderik handiena izan duela adierazi du Izaskun Garciak: “2023. urtea 49.476 afiliatuekin itxi dugu. Parekorik ez duen hazkunde bat da: %24,73ko igoera hamar urtetan”.
“Datu horiek erakusten dute sindikatua langile guztiontzako aterki eta borrokarako tresna eraginkorra izan dadin LABek hartutako erabakiak norabide onean doazela. Hala nola, feminizatutako, prekarizatutako eta arrazializatutako sektoreetara gerturatzeko apustua. Edota norberaren diru-sarreretan oinarritutako afiliazio kuota sistema martxan jartzea. Egoera ekonomikoa edozein izanik ere, LABek ez du inor atzean uzten. Diru-sarrera handiagoa dutenek ekarpen handiagoa egiten dute, denok sindikatua bidelagun izan dezagun”.
Emakumeen* parte hartzeari aipamen berezia egin dio Garciak, izan ere, afiliatuen artean gero eta gehiago dira emakumezkoak (2013 urtean %38a, 2023an %44,15a). Eboluzio hau, sektore feminizatuetan antolatu eta borrokak pizteko LAB egiten ari den lanaren emaitza da.
Grafikoa: Afiliazioaren bilakaera
Hauteskunde sindikalak
Hauteskunde sindikalei dagokionez, berriz, bilakaera positiboa da eremu guztietan, EAE, Nafarroa, Hego Euskal Herria nahiz Ipar Euskal Herria. Nafarroan eman da igoera handiena, azken hamar urteetan 4 puntu baino gehiago igo dugularik ordezkaritza mailan (4,23).
Gauzak horrela, EAEn bigarren sindikatu gisa gure burua indartuta itxi dugu urtea (%20ko langa gaindituta), eta Nafarroan %18ko ordezkaritzara heltzear garela (%17,95). Igoera honen eraginez, bigarren sindikatua bilakatu gara Hego Euskal Herrian, CCOO gaindituz, %19,60ko ordezkaritzarekin.
Hego Euskal Herria
Ipar Euskal Herriari dagokionez, ez dago bertako ordezkaritza neurtzeko estatistika ofizial orokorrik. Hala ere, nabarmena da hemen ere ematen ari den garapena.
Funtzio Publikoan
2014an 502 bozka—6 delegatu
2018an 700 bozka—11 delegatu
2021an 711 bozka—16 delegatu
Laborantza sektorean 2013an 186 bozka–%29,2
2018an 343 bozka–%56,6
TPE (enpresa txikiak, 11 langiletik beherakoak).
Departamendu mailan (64-Iparralde+Oloron+Pau,..), sindikatuak 407 bozka lortu ditu (%11,76a Departamentu osoa kontutan hartuta, beraz, horren bikoitza Ipar Euskal Herrian).
LAB sindikatuak deituta, Nafarroa hegoaldeko landa eremuko langileek manifestazioa egin dute gaur eguerdian Iruñean, Ez gara makinak lelopean, negoziatzen ari den Nekazaritza eta Abeltzaintza lan zentroetako hitzarmenean astean bi eguneko atsedena ezar dezaten aldarrikatzeko. Manifestazioa baino lehen, goizean, ibilgailu karabana batek Tutera, Cadreita, Azkoien eta Tafallako errepideak zeharkatu ditu.
LAB sindikatua, Nafarroako landa eremuko langileekin batera, kalera atera da lan-baldintzak hobetu daitezela aldarrikatzeko. Langile horietako gehienek asteko lanaldiak astelehenetik larunbatera egiten dituzte, astean atseden-egun bakarrarekin, eta hori bukatzea da hitzarmenerako aldarrikapen nagusietako bat.
Azken hilabeteetan, sektore agropekuarioko hitzarmena negoziatzen ari da, non LAB sindikatua bigarren indarra baita. Sindikatu honek proposatu zituen zenbait hobekuntza, hitzarmen berriak bete beharrekoak, Nafarroako landako langileen lan-baldintzak hobeak izan zitezen, eta patronalak batzuk onartu zituen, baina oraindik ere garrantzitsuenetako bertze batzuei ezetz erraten die.
LAB sindikatuak behin baino gehiagoetan salatu ditu sektore honen lan-baldintzak. Funtsezko sektorea da, guztiok Nafarroako barazkiak eta haragia jan ahal izatea bermatzen duena bermea, eta orain aukera paregabea dugu baldintza horiek hobetu daitezen borrokatzeko. Soldatez gain (bizitza igotzen den bezala igo behar dira), landa-eremuan lan egiteko baldintzak oso garrantzitsuak dira; lanaldiak eta atsedenaldiak funtsezkoak dira eta, horregatik, lanaldi jarraitua eta astean bi atseden-egun jarraian izatea eskatzen ditugu.
Horregatik guztiagatik, LAB sindikatua mobilizatu egin da gaur, Nafarroako landa eremuko langileekin batera, Tuteratik Tafallarainoko auto karabana batekin lehenbizi, eta manifestazio batekin gero. Nafarroako landa eremuko lan-baldintzak gizarte osoaren erantzukizuna dira, eta horregatik aldarrikatu dugu jaten ditugun elikagaiek eskubidez beteta egon behar dutela.
Atzo eguerdian, Arabako Urizaharran dagoen Ofitas del Cerro de Santutis enpresan, istripu hilgarri berri bat eragin du kapitalismoak. Oraingoan 53 urteko langilea izan da hildakoa. Lehenik eta behin, LABetik gure samina eta lankide, senide eta lagunekiko elkartasuna adierazi nahiko genituzke. Lanak eragindako heriotz bolada izugarria pairatzen ari gara; 2024 honen lehen 19 egunetan dagoeneko 9 dira hildako langileak:
Zerrenda amaigabe honen atzean lan osasuneko araudiaren ez betetze larriak daude. Patronalak bere kabuz ez du araudia betetzen eta inpunitate osoz jarraitzen du zerrenda hau elikatzen, urtero, batez beste, istripuz soilik 60 hildako eraginez, laneko gaixotasunak zenbatu gabe.
Patronalaren inpunitatea ahalbidetzen duen erabaki politikoa dago. Etengabe salatzen dugun moduan, gobernuek lan osasunerako ipintzen dituzten neurriak borondatezkoak dira, ez derrigorrezkoak. Bizitzaren beste esparruetan jarrera koerzitibo zein punitiboa duten gobernuek ez dute gogortasunik erakusten enpresariak isuntzeko garaian. Iaz EAEn trafiko isunak 293.000 izan ziren. Enpresariei prebentzio araudia ez betetzeagatik 700 isun eskasera ez ziren iritsi. Kontuan izan behar dugu datu ofizialek, errepideko eta laneko heriotza kopuru berbera argitaratu zutela. Adibide honek erakusten du enpresariak ez zigortzeko erabakia harturik dagoela eta hau aldatu ezean inpunitatea betikotuko dela. Langileon bizitza merkea da kapitalismoarentzako.
Argi dago gaitz honen konponbidea langileok egiten dugun presio eta mobilizaziotik etorriko dela. Gure bizitza jokoan dago. Horregatik, LAB, ESK, STEILAS, HIRU eta EHNEk osatzen dugun intersindikaletik datorren ostegunean, urtarrillaren 25ean, mobilizazioa egingo dugu Gasteizko Andra Mari Zuriaren plazan 12:30ean.
Osakidetzako zuzendaritzak eta Eusko Jaurlaritzak urteak daramatzate Osakidetzako langile-defiziten eta beraien diskurtso trinunfalistaren arteako oreka bilatzen. Diskurtso horrek osasun-sistema publikoa etengabe indartzen ari direla dio. Bitartean, ondorioak asko dira, baina ondorio guzti horiek kalitatea galtzearekin eta biztanleria gero eta gehiago nazkatzearekin batera doaz.
Hori gutxi balitz, Osakidetzak berriro ere garbi utzi du ez duela inolako errespeturik plantillarekiko eta bertako langile izan nahi dutenekiko, oraingo honetan, kontratazioan eta jatorriagatiko bazterketetan nagusi den arrazismoan sakontzeko neurriekin.
Ez dugu inolako zalantzarik dekretua sinatu dutenek ez dietela minutu bateko hausnarketa eskaini dekretuaren osagai xenofoboei. Hori oso kezkagarria da 40.000 pertsonak baino gehiagok lan egiten duten eta azken eskaintza publikoaren arabera 100.000 pertsona baino gehiagok lan egin nahi duten erakundearentzat.
Osakidetzak neurri berritzaile gisa saldu nahi du Europar Batasunetik kanpoko langileak zenbait espezialitatetan sartzea, non Osakidetzak, aurreikuspenik eta giza baliabideen politikarik gabe, profesionalen defizita eragin baituen.
Eusko Jaurlaritzak, horrelako neurriak ezartzen dituenean argi uzten du interesa dagoenean atzerritarrei buruzko legea saihesteko bideak daudela.
Trataera hori onartezina da lankide migratzaileentzat. Izan ere, Osakidetzako lanposturen bat lortu nahi duten gainerako lankideen baldintza berdinetan onartu behar da, baina onartezina da ate hori irekitzea eta ixtea, erakundearen zuzendaritzak interesaren bat badu.
Ez da ulergarria mediku batek, adibidez kardiologo bezala lan egin ahal izatea, Osakidetzari bere kudeaketa txarraren lotsak estaltzeko ondo datorkion bitartean, eta pertsona horrek, bere kontratua amaitzean, ezin izatea zeladore postu bat aukeratu, nahiz eta baldintza guztiak bete, nazionalitatea izan ezik.
Zuzendaritzak jatorriaren arabera diskriminatzen jarraituko du, postu desberdinak betetzeko izan ezik, postu horiek prekarioenak ere baitira. Jatorriagatiko diskriminazio hori bezain xenofoboa da dikriminazio hori erlaxatzea egoeraren araberako premien berotasunean eta aldi baterako. Migratzaileak ez dira erabili eta botatzeko pieza bat.
Bestalde, Osakidetzak ez du ezer berririk planteatzen, gauza asko bizi izan ditugu dagoeneko, munduan zehar barreiatuta brigada kubatarrak ikusi ditugu pandemian, sistema kolapsatuak indartzeko, Osakidetza ez da neurri berritzaile bat hartzen ari , gainera, ahalik eta modu txarrenean hartzen ari da.
Osakidetza ordaintzen ari den inprobisazioaren ondorioz, pertsona horiek prestakuntza-prozesu bat hasteko planik ere ez dute, arreta jasoko duten herritarren hizkuntza-eskubideak errespetatu ahal izateko.
Osakidetzako zuzendaritzak noraezean dabilen itsasontzi bat gidatzen dabil aspalditik, erakundeak bizi dituen gabezia handiak ezkutatzen saiatzen diren neurri guztiz inprobisatuekin.
LABek onartezintzat jotzen du neurri hori hartzean dagoen arrazakeria, eta Osakidetzako zuzendaritzari jarrera horiei uko egiteko eskatzen diogu.
Gaur goizean Oreretan beste langile bat hil da altueretako erorketa baten ondorioz. 2024an dagoeneko 7 langile hil dira lan istripuz, eta bi dira erorketetan hildakoak. Hildako langilea obretako segurtasun elementuak ipintzen dituen enpresa bateko langilea zen eta Oreretako etxebizitza baten eraikuntzan izan du istripua. Lehenik eta behin, LABetik gure samina eta lankide senide eta lagunekiko elkartasuna adierazi nahi genuke.
LABek jasotako lehen datuen arabera, obrako azken solairuko behin-behineko segurtasuneko sarea manipulatzen ari zela erori da langilea. Bistan da langileak ez zeramala segurtasun arnesik eta bitarteko sokarik balizko erorikoen aurrean.
Behin eta berriz salatzen ari gara patronalak ez duela obretako araudi berezitua betetzen eta uneoro fase bakoitza ikuskatu behar duten prebentzio teknikariak ez direla obran egoten. Bereziki larria da altueretako lan edo prozesuetan kontrolik edo errekurtso prebentiborik ez egotea, araudiak eskatzen duen bezala.
Onartezina da, hain maiz gertatzen den lan-istripu mota baten aurrean, beharrezkoak diren bitartekoak ez jartzea. Gogoratu behar dugu eraikuntza dela istripu hilgarrietan liderretakoa. Agerikoa da Lan Ikuskaritzak, Osalanek eta gobernuek ez dituztela jarduera horiek kontrolatu nahi. Praktikan, patronalari ez zaio araudia betearazten eta horren emaitza agerikoa da: bizitzarekin ordaintzen dugu.
Eraikuntzaren sektorean dauden lan baldintza txarrak salatzen ditugu. Lanaldi luzeak, azpikontratazioa, autonomo faltsuak, prestakuntzarik eza, prebentzio-baliabiderik eza… Prekarietatea, esplotazio-modu bat izateaz gain, laneko heriotzak eragiten dituen arrisku-faktorea da.
Argi dago gaitz honen konponbidea langileok egiten dugun presio eta mobilizaziotik etorriko dela. Gure bizitza jokoan dago. Honela, LAB, STEILAS, ESK, HIRU eta EHNEk osatutako intersindikaletik datorren astelehenean, urtarrilaren 22an, 11:30ean Lezo – Oreretako Altamirako biribilgunean deitu dugun elkarrateratzera gonbidatu nahi zaituztegu.
LABek ikastoletan lorturikoa Gizarte Ekimenean posible bilakatzeko eskatzen die Kristau Eskola eta AICE-IZEA patronalei eta ekiparazioa langileen garaipena dela adierazten du.
Gizarte Ekimeneko lan-hitzarmena berritzeko borrokan hamaikagarren eguna egin dute gaur Gizarte Ekimeneko langileek. Gaurkoan ere Jaurlaritzak ezarritako zerbitzu minimo gehiegizkoen aurrean milaka langile bildu dira Donostiako kaleetan.
LABek berriro ere adierazi nahi du ikastoletan lorturikoa Gizarte ekimeneko mahaira ekarri behar dela eta bide horretan KE eta AICE-IZEA patronalek eduki gehiago ekarri behar dituztela. Zehazki, hurrengoa eskatu du LABek: 2024rako %15etik gorako soldata igoera, 0-2 urteko hezitzaileen soldata 2 urteko hezitzaileekin parekatzea, lan-hitzarmenean bermeduna izango den birkokapen klausula jasotzea eta lan zamak jaisteko neurri konkretuak. Haur eta Lehen Hezkuntzan ordu osagarri batzuk gehiago norberaren lanetarako izan behar dira, DBHn ikastoletako lan-hitzarmenean daukaten ordu-lektibo kopurua ekarri beharko lukete mahaira eta Lanbide Heziketan bikoizketak arautzeko prozedura zein konpentsazio ordu gehigarriak behar dira.
LABek patronalei eskatzen die eskakizun gehigarri horiek mahaira ekartzeko eta bere prestasuna adierazten die negoziazioetan jarraitzeko.
Bestetik, adierazi nahi du soldaten ekiparazioa langileek lortu duten garaipen handia dela eta ezin zaiola duen garrantzia kendu ez eta ezkutatu. Ulergaitza da sindikatu batzuk langileen garaipena den ekiparazioaz hitz egin nahi ez izatea, inkluso ezkutatzea. Gizarte ekimeneko ikastetxeetako langileek langile publikoek besteko soldata jasotzeaz ari gara, edo benetan nahi da hezkuntzan sare publiko propio bakar bat lortu bitartean langile hauek gutxiago kobratzea? Langileek beste sektore batzuetan (Osakidetzako garbiketako langileak, kolektibitateetako langileak) langile publikoen soldaten ekiparazioa lortu dugunean garaipentzat hartu dute eta zinez uste dugu gurean ere langileen garaipena dela.
LABek mahaian (2021ean osatu zena) duen ordezkaritza 8,34koa izan arren, 2024an %10etik gertu dagoen ordezkaritza lortu du eta bere arduratik hezkuntzako eremu ezberdinetan borrokatzen ari dena borrokatzen dabil Gizarte ekimenean ere.
Guzti hau esanda, 2027an ekiparazioa eskuratzeko proposamenean 2024rako eros-ahalmena bermatzen duen soldata-igoera behar dugula adierazi nahi dugu eta patronalei hori bermatzeko igoera egin dezaten eskatu.
Bitartean, gainerako sindikatuekin batera greba eta mobilizazio dinamiketan jarraituko dugu, diskurtso propioarekin langileek behar dutena eskuratu arte.
Beste behin ere, Osakidetzako zuzendaritzak inposatzen digun osasun-kudeaketaren eredua salatzeko arrazoiak ditugu, honek arriskuan jartzen baitu langileen eta herritarren osasuna, LABen aspalditik ohartarazi eta salatu izan duguna. Oraingoan, albisterik txarrenaren aurrean gaude, ostiralean Laudioko Etengabeko Arretarako Gunean (EAG) bizitza galdu zuen gaztea medikurik gabe artatu behar izan baitzuten. Honela, jendarteari zein Osakidetzako langileei bihar 18:00etan Laudioko Udaletxeko plazatik aterako den manifestaziora joateko gonbidapena luzatzen diegu, osasun sistema publiko eta duin baten alde.
EAGen egoera jasanezina da hainbat arrazoirengatik (langilerik eza, ordutegi-murrizketak, aldi baterako edo behin betiko itxierak, zerbitzu batzuen pribatizazioa…), baina EAGak profesional medikorik gabe irekitzeak egoera hori irmoki salatzera eraman gaitu, pasa den maiatzean Laudioko osasun zentroan bertan egin genuen bezala. LABen ustez, EAGetan medikurik ez egotea pertsonen bizitza arriskuan jartzea da, are gehiago, larrialdietan ere medikurik ez badago. Gainera, arduraz ikusten dugu zelarien eta erizainen osasuna; izan ere, langile medikorik gabe artatzen ari dira, beren lanari estres handia gehituz, larrialdi-egoeretan profesional mediko baten figura ezinbestekoa baita. Hilabeteak dira EAGetan arrisku psikosozialei buruzko azterlan bat eskatu genuela. Eskaera horrek ez du erantzunik jaso, eta, beraz, Osakidetza da langileon tratu txarren eta gu babes gabe uztearen erantzule.
Osakidetzako zuzendaritzak, pribatizatzeko eta eraisteko ahaleginean, kudeaketa arduragabea egiten du, behar diren profesionalen hornidurarik gabeko zerbitzu batek arriskuan jartzen baitu gure osasuna. LABek askotan salatu du zuzendaritzak egoera hau normaltzeko egiten duten ahalegina. Horregatik, beste askotan bezala, katastrofista izatea leporatu digute, osasun publikoa gutxietsi nahi izatea.
Lan-gainkarga, lan-baldintza prekarioak eta langile-falta ez dira arazo berriak osasun publikoaren eremuan. Zoritxarrez, pertsona baten heriotzak agerian utzi du Osakidetzako giza baliabideen politikak erabateko babes faltan uzten gaituela.
LABek premiazko deia egin dio Osakidetzako Zuzendaritzari, berehalako neurriak har ditzan. Premiazkoa da medikuen kontratazioa handitzea eta lan-baldintzak hobetzea, herritarrek kalitatezko osasun-arreta jasoko dutela bermatzeko.
Guzti honengatik, bai jendarteari, bai Osakidetzako langileei bihar 18:00etan Laudioko Udaletxeko plazatik aterako den manifestaziora joateko gonbidapena luzatzen diegu.
Atzoko berriaren harira, zeinaren arabera gizon bat atxilotua izan baitzen 49 migratzaile baldintza osasungaitzetan edukitzeagatik eta miseriazko lan baldintzetan izateagatik, LAB sindikatutik adierazi nahi dugu sistema arrazista eta kapitalista basatiak beste behin ere bere aurpegi gordin eta krudelena erakutsi digula. Sistema hau da lehenengo eta bigarren mailako herritarrak bereizten dituena, eta hau posible izateko Atzerritartasun Legea bezalako tresnak ditu martxan, atzerritarrak egoera irregularrean bizitzea indartzen duen legea, hain zuzen ere.
LABetik irmoki salatu nahi ditugu honelako jarrera esplotatzaileak, eta erabat gaitzetsi nahi ditugu honelako jokabide makur eta ankerrak. Honekin batera, gertakari hau ez dela kasu isolatua esan nahi dugu, gertakari hauek era sistematikoan ematen dira eta sistema kapitalista eta arrazista batek sorturiko egoera bezala ulertu behar ditugu. Izan ere, sistemari langileak muturreko pobrezian egotea interesatzen zaio, zaurgarritasun egoeran dauden langileak esplotatzea oso errentagarria baita esplotatzaileentzat.
Ezin dugu ahaztu patronalak zein Gasteizko gobernuak migrazio politikak beraien beharren arabera moldatzeko adierazpenak egin dituztela, lan sektore zehatzetarako migrazioa beharrezkoa dela uste dutelako, horretarako behar diren baimenak eskatuz (patronalak ostalaritzan eta publikoan medikuak). Honen ondorioz, migrazioa eskubide unibertsal baino, kapitalaren logikaren eta gutxi batzuen etekinei mesede egingo dien erabaki politikoen arabera antolatu nahi dute.
Azkenik, muturreko adierazpen hauek gure herrian ez ezik Europa osoan hedatzen ari den tendentzia baten parte direla aipatu nahiko genuke, alegia, faxismoa eta arrazakeriaren zabalpena. Honen aurrean, LABek sindikalgintza antirrazista eraikitzen jarraitzeko konpromisoa hartzen du, eskubide guztiak pertsona guztientzat izatea abiapuntutzat hartuta.
