LABLangile Abertzaleen Batzordeak

Azken lan erreformak emakumeengan izango dituen ondorioak aztertzea egokitu zait. Erreforma oso bortitza da eta ondorio latzak izango ditu langile klase guztiarentzat. Baina nola ez, lan merkatu horretan baldintzarik kaskarrenetan daudenengan ondorio larriagoak izango ditu eta hau da emakumeen kasua.

Erreforman badaude bereziki emakumeei eragingo dieten neurriak baina ondorio kaltegarriak erreforma honetan jasotzen diren neurri zehatzetatik askoz harago doaz. Lan harreman eredua goitik behera aldatuko delako eta lan harremanetan aukera berdintasun egoera batean ez gaudelako egun oraindik.

Azken urteetan emakumeak lan merkatuan sartuz joan gara eta aurrerapen txiki batzuk eman dira, emakumeen jarduera tasa igo da etab. Ezin esan hala ere berdintasun egoera bat eman denik edo berdintasun horretara inguratu ere egin garenik.

Izan ere, Lan merkatura sartu gara baina sartu garen momentu beretik desoreka handi batetik abiatuz, etxeko eta zaintzako lanak gure gain egoten jarraitu dute eta honek aukera berdintasunean sartzea mugatu egin digu jardunaldi bikoitzaren ondorioz. Gainera, emakumeon sartze prozesu honek ez da joan lan harreman berri batzuen bitartez lagunduta egoera berri horri heltzeko eta ez da inolako aldaketarik eman, jardunaldi bikoitza emakumeon arazo indibidual gisa kokatuz edota inolako neurri errealik bultzatu lanaren banaketa justuago bat eman zedin.

Kapitalismo patriarkalak ezarritako lan harreman ereduan oraindik ere emakumeen lana bigarren mailako eta osagarri moduan ulertzen jarraitzen da.

Honela, lan merkatuan sartzeko zailtasun gehiago izan ditugu eta esparru batzuetan oso zaila izan da emakumeak lanean sartzea, eremu industrialean adibidez. Emakumeak sektore publikoan eta balio sozial askoz txikiagoa aitortzen zaien feminizatuak deitzen diogun sektoreetara sartu dira lanera.

Behin lan munduan sartuta ere aukera berdintasunik ez dugu izan, langabezia tasa handiagoak, soldata baxuagoak, prekarietate gehiago, promozio profesionalerako aukera gutxiago etab.

Honek menpekotasun eta desberdintasun egoera batean kokatzen gaitu emakumeok eta ez kalitateko enpleguarekin eta gizonekin aukera berdintasunean. Gabezi horiek hor daudela etorri da krisia eta erreformak. Bada, testuinguru honetan aurrera egindako apurra atzera egiteko arrisku handia dago eta horregatik esaten dugu erreformak jasotzen dituen neurri zehatzena baino sakonagoa izango dela eragina.

Desde el año 2008, se nos han impuesto varias reformas y todas ellas han supuesto retrocesos en los derechos de las y los trabajadores en general pero de manera especial en aquellos colectivos que no participan en igualdad de condiciones en el mercado laboral, como es el caso de las mujeres.

Las mujeres no estamos participando en el mundo laboral en igualdad de condiciones, si bien es cierto que durante los últimos años se ha avanzado. En ésas ha venido la crisis y las reformas. En este contexto se va a retroceder en lo poco que hemos avanzado, y por eso decimos que las consecuencias de esta reforma van más allá que las medidas mencionadas.

Por esta rotación laboral poco a poco puede empezar a cambiar esa concenpción clásica de entender el empleo del hombre como un empleo estable, con salarios dignos y garante de derechos y el de la mujer como suplemento y se empiece a dar una rotación también en el hogar.

Los planes de igualdad que hay que negociar al amparo de esa ley en las empresas no han tenido demasiada virtualidad. Como LAB también habíamos trabajado toda una serie de cláusulas para introducir en la negociación colectiva.

Todos estos cambios en el mercado laboral van a coincidir con un adelgazamiento del sector público en sanidad, en servicios a la dependencia, en educación con la consecuencia de destrucción de empleo y de servicios sociales. Lo que acrecentará la precariedad social y el peligro de un reforzamiento de la “familia tradicional” como única salida a situaciones de exclusion social acrecentando situaciones de dependencia para las mujeres.

Gizon eta emakumeen arteko aukera berdintasuna ezin da legeetan eskubide formalak aitortuz edota aukera berdintasun planen bidez gauzatu. Emakumeen aukera berdintasuna erreala izan dadin, erabaki politikoak behar dira. Errora joan behar da, beste eredu ekonomiko eta sozial bat eraiki behar da. Lan Harremanetarako Euskal Esparrua behar da.

Hau horrela egiten ez bada, emakumeak lan merkatuan beti egongo gara bigarren mailan eta sartu eta atera ibiliko gara baina prekarioan eta aukera berdintasunik gabe. Sartu atera, sistemak dituen beharren arabera.

Martxoaren 29ko greba erantzuteko, alternatiba badagoela esateko eta horren alde urratsak emateko tresna da.