Las delegadas de LAB y ELA en la empresa Konecta BTO, subcontrata de la atención telefónica de Iberdrola, convocan una hora de paro para el próximo día 18 de febrero como respuesta al último despido de una trabajadora el pasado 6 de febrero.
Blog Page 1262
LAB eta ELAk Osakidetzako II. Euskara Plana ez dela euskalduntze plan integral bat salatu dute
ELA eta LAB sindikatuek Euskal Herri osoko osasun zerbitzuak euskaldundu daitezen oinarrizko ardatzak zeintzuk diren eta Osakidetzako II. Euskara Planaren inguruan egiten duten balorazioa jasotzen duen oharra jendarteratu dute gaur. Osakidetzak aurkezturikoa Euskalduntze plan integrala ez dela salatzeko eta osasun zerbitzu euskaldunen alde, Darpon sailburuak Parlamentuan egin beharreko agerraldiaren harira, kontzentrazioa egingo dute datorren astelehenean, hilak 17, EAEko Parlamentuaren aurrean eguerdiko 12:00etan.
ELA eta LAB SINDIKATUEN OHARRA
OSASUN ZERBITZU EUSKALDUNAK. OSAKIDETZA EUSKARAZ
OSASUN ZERBITZU EUSKALDUNAK. OSAKIDETZA EUSKARAZ
Euskara Euskal Herriko berezko hizkuntza da, bai eta ofiziala ere Euskal Herriko zenbait zonaldeetan. EAEko Autonomia Estatutuak euskara berezko hizkuntzatzat jotzen du eta hizkuntza ofizialen maila aitortzen dio, gaztelaniarekin batera.
Ondorioz, euskal herritarrok, administrazioarekin harremanak euskaraz izateko eskubidea dugu eta, aldi berean, administrazioak bere zerbitzuak eta pertsonalagoa gaitu eta egokitzeko obligazioa du, herritarrekin hauen hizkuntzan harremanak izateko.
Osasun zerbitzuak ere administrazioaren atala dira, eta herritarren eskubideak babestu behar dituzte eta legeek diotena jaso eta betearazi…
Honek guztiak garbi erakusten du, Osakidetzan euskararen erabilera normalizatzeko plana administrazioa normalizatzeko prozesuaren atal bat dela, premia eta garrantzia erabatekoak dituena. Hain zuzen ere, horregatik da hain premiazkoa Osakidetzako II. Euskara Planak osasun zerbitzuak bere osotasunean euskalduntzeko benetako neurri zein bermeak jasotzea.
Osakidetza eta, oro har, Euskal Herri osoko osasun zerbitzuak euskaldundu daitezen, oinarrizko ardatzak honakoak direla uste dugu:
• Plana globala, progresiboa, integrala eta integratzailea izatea. Lehen mailako atentzioko zerbitzuei lehentasuna emanez, esparru guztiak hartuko ditu kontutan. Euskarak zerbitzu hizkuntza eta lan hizkuntza izatera iritsi behar du.
• Lehentasunak, bi irizpideren arabera zehaztuko dira:
â—¦ Zerbitzuen kategoriaren arabera:
â–Ş Lehen mailako atentzioan: haur asistentzia, pazienteak atenditzeko zerbitzuak, asistentzia orokorra, zuzendaritza organoak.
â–Ş Atentzio Espezializatuan: Haur asistentzia, pazienteak atenditzeko zerbitzuak, zerbitzu asistentzialak, harreman zuzenik gabeko zerbitzuak, administrazioa, zuzendaritza organoak.
â–Ş Administrazio Zentralean: atentzio zuzeneko atalak, administrazioa, zuzendaritza organoak.
â–Ş Administrazio Zentralean: atentzio zuzeneko atalak, administrazioa, zuzendaritza organoak.
â—¦ Udalerrien sailkapen soziolinguistikoaren arabera
• Zonalde euskaldunei dagokionean, plan orokorraren baitako premiazko neurriak aplikatuko dira.
• Planaren helburu nagusia erabilera izan behar du eta diseinatu zein hartzen diren neurriak erabilerari begirakoak izan behar dute. Horretarako, noski, euskararen ezagutza bermatzea helburuen artean kokatu behar da. Euskalduntze prozesua posible egiteko Osakidetzak medioak jarri behar ditu langileen formazioa bideratzeko eta medio hauek denbora eta dirutan zehaztu behar dira. Planaren helburua hizkuntza ohiturak eraldatzea den neurrian, etengabeko auto-ebaluazioa egingo da zentroaren nahi harturiko neurrien gainean. Noski, helburua erabilera bada, ezagutza bermatua
• Funtsezkoa da euskalduntze prozesuan inplikaturik dauden sektore guztiek parte hartzea, inplikatzea, osasun zerbitzuak euskalduntzeko planaren nondik norakoak aztertu ahal izatea eta, bereziki, langileen ordezkaritzarekin negoziatzea eta adostasunak eraikitzea.
• Euskararen normalizaziorako Planaren aurrekontua ez da gastu gisa hartuko, inbertsio gisa baizik. Osakidetzak jendartearekiko duen konpromisoari egokiro erantzuteko eta jendartean eskaintzen duten zerbitzuaren kalitatea hobetzeko inbertsioa dira. Lehentasunen arabera, epealdiak ezarriko dira eta planaren aplikaziorako eta epeen arabera, bitartekoen optimizazioa eta inbertsioa zehaztuko dira.
Osakidetzako II. Euskara Planari buruz, honakoa dugu esateko:
• Planak ez du parte hartze demokratikoa bermatu, ez da baldintza demokratikoetan gauzatu. Izan ere, Osakidetzaren baitako subjektu guztien parte hartzea ez da bermatu, langileen parte hartzea ez da aurreikusi ez planaren diseinuan eta ezta planaren garapenean ere. Osakidetzan euskara normalizatuko bada, langileok subjektu eta eragile aktibo garelako izango da.
• Plana inklusiboa izatetik urrun, baztertzailea dela ondorioztatzen dugu. Osakidetzako komunitatearen gehiengoa garen langileon parte hartzea ez aurreikusteaz gain, gure egitekoa aginduak betetzera mugatzen da, euskararen normalizazioaren aldeko eragiletzat hartu eta elkarlana bultzatu beharrean.
• Eredu zaharretan oinarritua dago. Osakidetzaren euskalduntzea belaunaldi berriak euskaldundu ahala, berez etorriko ustean oinarritua dago. Gure ustez, arazoa ez da ezagutza, erabilera baizik, eta helburuetatik oso urrun gaude. Zentzu horretan, Osakidetzako Euskara Planak osasun zerbitzuen funtzionamendua euskalduntzea izan behar du helburu, hori baita euskararen normalizazioan atzera urratsik ez emateko berme bakarra.
• Ez da euskalduntze plan integrala. Lehen lerroko eskubideak bermatzea du helburu planak, harrera zein jendaurreko arreta (administrazioa) lehenetsiz eta plana horretara mugatuz. Osasun zerbitzuetan kasuan, aldiz, lehen lerroan medikuak daude, gaixoari harrera zein arreta eskaintzen diotenak, baina kolektibo honi begirako neurri apalak planteatzen dira, planaren helburuekin kontraesanak sortuz.
• Osakidetzako II.Euskara Plana aurrera ateratzeko ez da diru partidarik aurreikusi EAEko 2014rako aurrekontuetan. Bada garaia, euskararen normalizazioa inbertsio gisa izendatzeko. Gastuen atalean badago, ekonomiaren gora beherekin batera, murriztu ahal izango da. Hortaz, euskararen normalizazioari balio erantsia aitortu eta inbertsio gisa, giza eta baliabide ekonomikoak esleitu behar zaizkio.
• Osasun zerbitzuen euskalduntzea jendartean nagusitu eta Europatik atentzioa jaso zenetik, plana bera helburu bilakatu da Osakidetzako arduradunentzat. Gaur hemen bildu garenontzat, Osakidetzako euskalduntze plangintzak EAEko osasun zerbitzuak euskalduntzea izan behar du helburu (ez plana dugula esatea).
Hortaz, osasun zerbitzuak euskalduntzeko ardatzok Osakidetzako II. Euskara Planak jaso behar dituela uste dugu. Zentzu honetan, dei egiten diogu, euskal langile eta, baita herritarrei ere, osasun zerbitzuak euskaldundu daitezen, akordioen bideari heldu eta, bakoitzaren funtzioak aitortuz, bidea elkarrekin egitera.
ELA eta LAB sindikatuak Darpon sailburuak Parlamentuan egin beharreko agerraldiaren harira, kontzentrazioa egingo dugu gure iritzia plazaratu eta eztabaida parlamentutik jendarteratzeko.
ELKARRETARATZEA EAE-ko Parlamentu aurrean:
• Otsailak 17, astelehena
• Goizeko 12:00etan
• Lema: Osasun zerbitzu euskalduntza! Osakidetza Euskaraz!
• Sindikatu bakoitzak adierazpenak egingo ditu.
Pobreziaren aurkako aldarria eraman dute eragile sozial eta sindikatuek Bilbora
Pobrezia eta prekarietatearen kontrako kanpainaren baitan, gaur, Euskal Herriko sindikatu eta eragile sozialak biltzen dituen plataformak "Nos arrastran al empobrecimiento y la precariedad. Euskal Herriak bere bidea" lelopean protesta egin dute Gobernu ordezkaritzan hasi eta Jaurlaritzaren aurrean bukatu den giza kate baten bidez.
Amaieran platafomak duintasunaren aldeko borrokan premiazkotzat jotzen dituen neurriak jasotzen dituen manifestua irakurri da. Honako hauek dira kanpainan eragile soziak eta sindikalek exijitzen dituzten 12 neurriak.
NEURRIAK
1. Lanbidearteko Gutxieneko Soldataren (LAGS) igoera handia, enplegua izanda ere inor ez dadin pobrezian egon.
2. Langabezia prestazio duina, norbaitek enplegurik ez duen bitartean jasoko dena.
3. Diru-sarrerak bermatzeko Errenta eta Gizarteratzeko Errenta (oinarrizko errenta) egungo LAGS gainetik kokatzea. Halaber, pertsona batetik gorako bizikidetza-unitateei aplikatzen zaizkien eskalak gehitzea.
4. Diru-sarrerak bermatzeko sistema berri bat ezartzea egungoaren ordez; beharrezkoa da eskubide soziala izatea. Bizimodu duina izateko eskubidea bermatzea ezinbestekoa da.
5. Diru-sarrerak bermatzeko Errenta eta Gizarteratzeko Errenta mantenduko direla ziurtatzea, baliabide ekonomiko gabezia dagoen artean.
6. Gizarte larrialdietarako laguntzak jasotzeko eskubide subjektiboa ezarri, benetako beharrizanak asetu behar dituztenak.
7. Murrizte politikaren ondorioz prestazio sozialik gabe utzi dituzten kolektibo guztiei prestazioak jasotzeko eskubidea aitortzea.
8. Prestazio sozialak kudeatzerakoan aplikatzen ari diren irizpide murriztaileak ezabatzea.
9. Aurrekontua gehitzea, hartara zerbitzu publiko (osasungintza, enplegua, gizarte-arreta) unibertsal eta kalitatezkoak izateko bitartekoak (pertsonal, material eta teknikoak) eskura egon daitezen.
10. Pertsona orori bermatzea osasun eta osasun-arreta izateko eskubidea, baita etxebizitza duina eta egokia ere. Halaber, bermatu egin behar da baliabide ekonomikorik gabe dagoelako inor ez geratzea argindar, gas edo ur zerbitzurik gabe.
11. Adierazpen askatasuna eta ekintza politiko, sozial eta sindikalerako eskubidea. Kodigo penalaren erreforma eta hiri segurtasuneko legearen aurreproiektua gaitzestea.
12. Euskal Herrian pertsona guztiek bitarteko eta baliabide nahikoa izatea ahalbidetuko duen bizitza duin, autonomo eta kalitatekoa izateko babes sozialeko sistema izatea ahalbidetuko diguten tresna propioak geureganatzeko konpromiso instituzionala.
“CCOOk Negoziazio Kolektiboa desblokeatzeko proposamenarekin patronalaren neurrirako akordioak egitea plantatzen du”
LABek CCOOk Negoziazio Kolektiboa desblokeatzeko luzatu duen proposamenaren inguruan egiten duen balorazioa.
LABek CCOOk luzatu duen proposamenaren inguruan egiten duen balorazioa
LABek erreformari aurre egiteko negoziazio kolektiborako marko propioaren alde borroka egin du eta horretan dihardu, erreformak alde batera utzi eta bide propio bat egitearen alde.
Lan harreman eredu berri bat eraikitzea helburu, hemengo hitzarmenak blindatzea balio politiko handiko urratsa dela deritzogu. Baina ez du edozein hitzarmenek balioa, hitzarmen horiek gutxieneko eduki batzuk bermatu behar dituzte (KPIa erreferentzia moduan izango duten soldata igoerak eta erreformaren aurkako klausulak).
Herri honetako negoziazio kolektiboa nagusiki sektore hitzarmenetan oinarritua egon da. Bi saiakera egin dira Estatuko negoziazioen aurrean hemengo hitzarmenak blindatzeko. Biek porrot egin dute CONFEBASKen nagusikeria eta borondate faltagatik.
Sektoreko hitzarmenak beharrezkoak direla dion patronalak hitzarmen horiek blindatzeko negoziazioetatik abantaila berriak atera nahi izan ditu. LAB ez da egon eta ez da egongo prest horretarako:
– Lehenengo saiakeran hitzarmenak blindatzearen truke CONFESBASKek derrigorrezko arbitrajea atera nahi izan zuen. LABek ezezko argia eman zion.
– Bigarren saiakeran, Jaurlaritza beraren proposamenari esan zion ezetz patronalak. CONFEBASek hitzarmenak blindatzearen truke soldatak izoztu nahi zituen. Bazekien arbitrajearen afera Jaurlaritzak konponduko ziola eta horrela erakutsi ORPRICCEren sorrerak. Txantaia eginez, onartezina den beste prezio bat jarri zion akordioari: soldatak izoztea.
Soldaten afera ez da garrantzi gutxiko gaia, erreforma lan kostuak murrizteko egina dago, soldatak eta lan baldintzak erasotzeko baliabide ugari jartzen ditu patronalaren esku. Soldata murrizketak enplegua suntsitzen du. Eta patronalak, hitzarmenak soldata igoera gabe sinatuz, bilatzen duena da legeak soldatak murrizteko ematen dizkion aukera horietan sakontzea eta, batez ere, eta garrantzitsuena, hori sindikatuon babesarekin egitea. LABek ez du bake sozial hori bermatuko.
Uztailaren 7aren ondoren garai berria ireki da lan harremanetan, Estatutik inposatzen zaigun ereduaren porrota agerian dago. Adibide argia dugu Nafarroan gertatzen ari dena. Uztailaren 7ra CCOO – UGTren eskutik hitzarmenak sinatuak iritsi dira (soldatak izoztuz edo igoera oso txikiekin eta erreformaren aurkako klausula argirik gabe), patronalaren parametroetan, Madrilen aurreko urtean CCOO – UGT – CEOEk sinatu zuten akordioari jarraiki. Eta hobea al da bertako langileen egoera? Argi eta ozen diogu ezetz, ez enpleguari begiratzen badiogu, ezta soldaten eboluzioari begiratzen badiogu ere.
Patronala oso indartsu dago, bitarteko asko jarri dituzte beraien eskura, ez du inolako borondaterik akordioetara iristeko, negoziazio mahaiak blokeatzen ari dira. Langileontzak garai gogorrak dira hauek, konfrontazioaren bidea beste aukerarik ez digute utzi.
LAB horretan ari da, lantokietan eta kalean patronalari aurre egingo dion estrategia diseinatzen, sektoreko hitzarmenei uko egin gabe, horien aldeko borroka, negoziazio kolektiboaren defentsa, enpresara eramanez.
Baina patronalak eta langileok ez dugu aukera berdintasunean jokatzen, desoreka izugarria da. Patronala oso indartsu dago, bere estrategia ez da aldatu, ez dago datu bakar bat ere uztailean zuen jarrera aldatu duela pentsatzera eramaten gaituenik, justu kontrakoa. Geroz eta erasokorrago ageri zaigu: lan kostuen eztabaida oso modu partzial eta interesatuan egiten ari dira, Adegiren lan harreman eredu berria… presio lobby bat dira eta helburu bat eta bakarra dute, soldatak eta lan baldintzak erasotzen jarraitzea.
Hau ez da arazo laboral soila, arazo politikoa da. Jokoan dago aurrera begira zer nolako Euskal Herria nahi dugun. Estatuko ereduari jarraitzen badiogu, herri pobrea izango gara. Estatutik inposatzen den lan harreman ereduak, lan kostuen etengabeko murrizketan oinarritzen dena, euskal ekonomia kaltetzen du.
Horregatik LABetik irtenbide integral baten alde egiten ari gara, lan harreman eredua bere osotasunean da aldatu behar dena. Herri honetatako ezaugarri propioei erantzungo dien eredu berri bat eraiki behar dugu eta hori erabakitzeko aukera izan behar dugu, hori da gakoa. Prest al da CCOO afera honi errotik heldu eta bide hori egiteko?
CCOOk galdera horri erantzunik eman gabe jarraitzen du. Eta testuinguru horretan egin digu proposamena. Zer aldatu da uztailetik hona patronalaren jarreran orain akordiorako aukera dagoela pentsatzera eraman gaitzakeenik? Konfrontaziorako gaitasuna erakusten ez badugu, nola irabaziko diogu patronalari bataila? CCOOk bere proposamenarekin plantatzen duena da gure helburuetan amore ematea, patronalaren neurrirako akordioak eginez:
– Esaten dute sektoreko hitzarmenak itxi behar direla eta negoziazio esparru honi, enpresa eremuari baino marra gorri anbiziotsuagoak jartzen zaizkiola. Hau da, sektorean onartezina dena enpresan onartzen dela. LAB ez da inolaz ere interpelatua sentitzen baieztapen horrekin. Guk beti esan dugu (baita erakutsi ere) negoziazio eremu guztiak defendatzen ditugula eta eremu bietan gutxieneko edukiak defendatu behar direla.
– Akordio intersektoriala proposatzen dute. Gure eremuko hitzarmenak blindatuko dituen egiturari buruzko akordio bat baina haratago doan proposamena da. Orain arteko bi akordioak blokeatu dituzten gaiak (arbitrajea eta soldatak) barnebiltzen dituen proposamena da.
– Soldatetan KPIaren erreferentzia desagertzen da, patronalak nahi duen izozketari ateak parez pare irekitzen dizkio.
– Hitzarmenak ez betetzeko prozeduretan (deskuelgea) modu adostuaren alde egiten dute, baina segidan ontzat ematen dute ORPRICCE. Beraz, bide ematen zaio derrigorrezko arbitrajeari. Kontuan hartzekoa da LABetik beste sindikatuei erreformaren aurrean planto egin eta bertan ez parte hartzeko deia luzatu geniela.
– Lan harreman ereduaz hitz egiteko prestutasuna agertzen dute eta horretarako gune egokiena LHK dela diote. Guretzat ez da marko aproposa. Hori esanda, batez ere argitu behar da lan harreman ereduaz ari garenean bide propio batetaz ari garen edotan estatuko eredua ontzat emateaz ari garen, eztabaida horiei ekin aurretik gutxieneko joko arau batzuk adostu behar direlako. LABen oso argi dugu ezin dela lan harreman eredu berri bat eraiki laneko gaietan bertan erabakitzeko eskubiderik gabe.
Patronalarekin konfrontatu eta gehiengo nahikoak izango dituen akordioetan pentsatzen egon ordez, akordioa nahi duenarekin egingo dutela esaten du CCOOek. Berriro ere gutxiengo sindikaletik patronalari hainbeste behar duen bake sozial hori emateko prest daudela dirudi. CCOO eta UGTk gutxiengoa sindaturiko akordioak babestea ez da berria. Patronalaren aldetik ate hori itxia zegoela zirudien baina azken egun hauetan CEBEKen aldetik keinuren bat edo beste ikusi dugu norabide horretan.
Benetan larria izango litzateke gutxiengo batek gehiengoa ordezkatu nahi izatea patronalak soldatak murriztu eta lan harremanak desarautzeko behar duen bidelagun horretan bihurtuz.
LABek, batetik, patronalaren asmoei aurre egiten jarraituko du lantokietan eta kalean, eta bestetik, klase politikoa interpelatzen jarraituko du lan harreman eredu berri horren alde egin dezan.
Beraz, eta amaitzeko, berriro diogu: Euskal Herriak behar duen lan harreman ereduaren inguruan eztabaida ireki eta eremu sindikal eta politikoaren arteko akordioak landuz bide propioa egiten hasteko unea da, eta norabide horretan —eta ez beste batean— jarraituko du LABek aurrerantzean ere.
LABek lanaldi partzialetan jubilazio pentsio duina exijitu du Gasteizen
LABek, pasadan otsailaren 7an Bilbo, Iruñea eta Donostian egin bezala, lanaldi partziala duten langileen artean espainiar araudiak eragiten duen diskriminazio salatzeko mobilizazioa egin zuen atzo Gasteizko Gizarte Segurantzaren bulegoen aurrean.
LABek lanaldi partziala duten langileen artean sinadura bilketa kanpaina bat jarri berri du martxan. Ekimenak bi helburu ditu, Gasteizko zein Iruñeako Parlamentuei diskriminazio egoera honekin amaituko duen araudi propioa garatzeko eskatzea eta hori lortu bitartean, aurrekontuen partida bat bideratu dezatela pentsio horiek izan beharko luketenerako tartea osatzeko exijitzea eta espainiar Gobernuari aldarrikapen hauei erantzungo dien jubilazio legedia onar dezala eskatzea.
Kanpainari hasiera otsailaren 7an eman zion sindikatuak Iruñea, Donostia eta Bilboko Gizarte Segurantzaren eraikinen aurrean egindako elkarretaratzeetan.
Pasa den urtean, Europako Justizia Auzitegiak epai bidez jubilazio pentsio eskubidea izateko kotizazioen zenbatekoaz aritzen zen espainiar araudiak emakumeekiko diskrimazioa eragiten zuela adierazi zuenean, LABek lanaldi partzialean aritzen diren emakumeengana jo zuen, informatu eta 7.000 eskaera baino gehiago jaso eta bideratu zituen gizarte segurantzara.
Eskarietan aldarrikapen argia eta zehatza egiten zen: pentsioa jasotzeko baldintzak berriz arautzean, lanaldi partzialean lan egindako egun bakoitza kotizatutako egun bezala kontuan izatea.
Aipatutako eskaerek ez dute Gizarte Segurantzaren aldetik inolako erantzunik izan. Eta Gobernuak, gaiari heldu beharrean, emakumeoi iruzur berri bat egin digu, partxeo neurrien alde eginez.
Atzo, otsailaren 13, Gasteizko Gizarte Segurantzan izan zen LAB aldarrikapen berekin.
“Estatuen zain egon gabe, gure bide propioa erabaki eta eraikitzera goaz, Euskal Bidea eginez”
Sortu, LAB eta Ernai antolakundeen ordezkariek agerraldia eman dute Ezker Abertzaleak bere oinarri sozialarekin batera datozen asteotan garatuko duen hausnarketaren berri emateko.
Hausnarketa hau Zutik Euskal Herria ebazpenaren segida da. Bertan azken hilabeteotako bilakaera kontutan hartuta, burujabetzaren norabidean sakontzeko premia ikusi da.

Horrela bada, hausnarketa honen helburua eta mamia esaldi bakar batean laburtuko bagenu, hauxe litzateke emaitza: Estatuen zain egon gabe, gure bide propioa erabaki eta eraikitzera goaz, Euskal Bidea eginez.
Ezker Abertzaleak bere oinarriarekin batera partekatu eta eztabaidatu nahi du azaldu berri dizuegun hausnarketa eta horretarako herri batzarrak antolatuko ditu datozen asteotan Hego Euskal Herriko herri eta auzo guztietan. Gure gonbitea beraz, Ezker Abertzaleko oinarriari herri batzarretan parte har dezan.
Era berean, Ezker Abertzalearen hausnarketa honetan euskal preso politikoen ekarpena eta parte hartzea bermatzeari begira, hausnarketarako dokumentuak Euskal Preso Politikoen Kolektiboa osatzen duten kideei helaraziko zaiela iragarri nahi dugu.
Esan bezala, Estatuen zain egon gabe, gure bide propioa erabaki eta eraikitzera goaz, Euskal Bidea eginez. Horixe da garatzera goazen hausnarketaren oinarria eta orain azalduko ditugunak, hausnarketa honen edukiak:
Estatu espainiarrak ez du gatazkaren konponbidearekin ez eta demokraziarekin inolako borondaterik erakutsi eta etorkizunean ezin dugu ekarpen positiborik espero. Euskal Herria, ordea, trantsizio batean murgilduta dago: agortutako marko ez demokratiko honetatik eskubideak guztiz errespetatuak izango dituen berri batera. Egoera honetan, Ezker Abertzaleak ardura berezia du herri honen aurrean, eta bereziki soberanista eta independentista guztien aurrean: trantsizio hau burutzeko eta euskal estatu libre bati ateak alderik alde zabaltzeko ibilbide bat eskaintzea.
Ezker abertzalearen estrategia:
Hauek dira Euskal Herria independente, sozialista, euskalduna eta feminista eraikitzeko Ezker Abertzaleak garatzen duen estrategiaren oinarriak:
Aldebakartasuna:
• Estatuek ez dute konponbide demokratikorik nahi. Aldebikotasunaren zain gelditzeak politikoki gure burua kateatzea suposatuko luke.
• Beraz, aldebakartasunak etengabeko tresna aktiboa izan beharko du Ezker Abertzalearen estrategian. Konponbidearen alorrean ez ezik, Euskal Herriaren nazio eraikuntzan eta eraldaketa sozialean ere. Gure estrategia osoa busti behar du, gure herriarekiko ahalegin eskuzabal eta ausardiaz betea erakutsiz.
Konfrontazio demokratikoa
• Gure proiektu politikoa, herri eta klase ikuspegitik, ez da ezkontzen, ezta ezkonduko ere, espainiar proiektuarekin.
• Ondorioz, eraldaketa politiko eta soziala bideratzekotan, Euskal Herriak aldebakarreko erabakien bitartez egin beharko du aurrera eta erabaki horiek lehenago edo beranduago talka egingo dute legedia espainiarrarekin eta frantziarrarekin.
Herri aktibazioa
• Herri prozesua burutuz, herri aktibazioan inoiz ezagutu ez ditugun sinergia eta atxikimendu mailak erdietsiz egin beharko diogu aurre bi estatuen inposaketei.. Herri aktibazioa konfrontazio demokratikoaren eta aldebakartasunaren bermatzailea da. Herri aktibaziorik gabe ezin ditugu beste bi oinarriak behar bezala garatu.
Indar metaketa
• Estrategia garailea eraiki nahi badugu, ezinbestean gure proiektu politikoaren norabidean gehiengo sozialak sortzea eta eraginkor bilakatzea izango da gure arrakastarako gako nagusia. Ildo berean, etorkizunean herri prozesu burujabeak aliantza politiko sendoa beharko du, baita aliantza sindikal eta soziala ere. Instituzioetan ez ezik, bestelako esparruetan ere elkarlan taktikoa, eta ahal den neurrian estrategikoa, sustatzea ezinbestekoa da.
Euskal Bidea:
Lau oinarri hauek dituen estrategiaren garapenerako eredua da Euskal Bidea.
Ezker Abertzaleak ibilbide bat proposatzen die euskal herritarrei, gure bide propio eta partekatua egiteko, estatuen zain egon gabe, aldebakartasunetik, arazoei errotik helduz, gutxieneko demokratikoen baitan, herri gisa beharrezkoak zaizkigun tresnak eta zutabeak erabakiz eta eraikiz. Gu bagoaz, erabaki eta eraikitzera.
Hauek lirateke Euskal Bidea osatzeko zutabeak:
Neoliberalismoaren krisiari irtenbide propio eta demokratikoa: Euskal herritarren eskubide sozialak bermatzea. Politika ekonomikoak oro har eta politika fiskal zein finantzarioak erabakitzeko dugun eskubidea irmoki aldarrikatzeko eta aldarrikatzeaz gain, erabaki propioak hartzeko unea iritsi da.
Hizkuntza eta kultura: Euskal Herriak berezko hizkuntza eta kultura biziberritu, normalizatu eta garatzea ahalbidetuko duten politika burujabeak eraikitzeko eskubidea dauka. Hizkuntza-politikak eta kultura-politikak euskalgintzan eta euskal kulturgintzan ari direnekin eskuz esku, elkarlanean, eztabaidatu, adostu eta gauzatu beharra dago.
Hezkuntza: Euskal Herriak bere beharretara egokitutako Hezkuntza Sistema eraikitzeko eskubidea dauka. Horretarako, Estatuen inposizioei aurre egin eta gure hezkuntza-eredua garatzea ahalbidetuko dizkiguten tresnak eskuratzera joan behar dugu.
Nazio ikurrak: Espainiar eta frantziar estatuek sinbologiaren indarra baliatzen dute beren nazio kohesioa sendotzeko. Egoera horri buelta ematen hastea ezinbestekoa da.
Lurralde batasunaren eraikuntza:
• Lurralde batasunerako korapiloak askatzeko proposamenak eta bideak eskaintzeko unea heldu da. Planteamendu malgua eta egokitzeko aukera ematen duena izan behar du, baina, anbiguotasunik gabekoa.
• Lehen erronka, egungo hiru eremu administratiboetan estatus politikoari buruzko eztabaida sustatu eta proposamen zehatzak egitea izango da. Hartara, estatus berri horiek orube beraren gainean egitea planteatuko dugu, hau da, Euskal Herriaren aitortzaren gainean.
• Horrek, Estatus Berri horien ardatz nagusia zehaztera garamatza: erabakitze eskubidea, hain zuzen ere. Euskal Herria entitate politikoa izango bada, herritarrek horretarako borondatea izan eta horixe erabakitzen dutelako izango da. Herritarrek erabaki behar dute eta beraien borondatea errespetarazi behar da.
LAB promueve elecciones sindicales en Mediterránea de Catering
La privatización de las cocinas hospitalarias ha supuesto un grave deterioro de la alimentación de los pacientes, así como un retroceso en las condiciones laborales. La lista electoral presentada esta semana por LAB tiene como objetivo defender los derechos de las personas que en estos momentos trabajan, en penosas condiciones laborales, en las cocinas hospitalarias.
Se trata de dos caras de la misma moneda, la privatización; dos consecuencias de la avaricia empresarial. Se recorta del servicio, se recorta de las condiciones laborales, para generar beneficios que engorden aun más las grandes fortunas agrupadas en el fondo de capital riesgo Portobello Capital, propietario de Mediterránea. LAB ha dado un nuevo paso frente a estas prácticas empresariales, promoviendo elecciones sindicales en Mediterránea de Catering.