2025-12-20
Blog Page 1248

Nafarroan jende gutxiagok lan egiten du, baina ordu gehiago, urte gehiagoz eta lan erritmo handiagoekin eta %5,1 gutxiago kobratuz

2013ko uztailean, lan erreformak lan hitzarmenak berritzeko finkatutako epea agortzen zenean, UGT eta CCOOek harro adierazi zuten Nafarroako herrialdeko hitzarmen kasik denak sinatu zituztela. Sindikatu hauen arabera, euren “pragmatismoa” LABek hartutako jarrera (hitzarmenak edozein preziotan sinatzeari uko egitea) baino eragikorragoa zen. Denborak zera erakutsi du: UGT eta CCOOen morroitza sindikala kaltegarria da oso nafar langileriarentzat.

Nafarroan UGT eta CCOOek inolako mobilizaziorik egin gabe lan hitzarmenak sinatzen zituzten bitartean, EAEko hitzarmen gehienak ez ziren berritu, sindikalgintza abertzaleak ez baitzuen onartu “edo hitzarmen kaxkarra sinatu edo ez da berrituko” xantaia. Adeccok egindako ikerketa batek erakutsi duenez, EAE eta Nafarroaren arteko soldata amildegia hirukoiztu egin da 2007tik: Araba, Bizkaia eta Gipuzkoan soldatak %0,9 igo diren bitartean, Nafarroan %5 jaitsi dira.

Bien bitartean, Eurostateko datuen arabera, nafar langilearen produktibitateak alemaniarrarena gainditu du: Nafarroako BPG zati soldatapeko kopurua kasik 70.000 eurokoa da, Alemaniakoa berriz 66.500ekoa. 2007-2012 epealdian, produktibitatea gehiago igo zen Nafarroan (%14,6) Alemanian baino (%4,1). Alabaina, hobekuntza hori lanean ari den populazioaren gutxitzearen ondorioz lortu da; garai bera kontutan hartuz, Nafarroan %12,5 jaitsi zen, Alemanian %5,51 igotze zen bitartean. Hau da, Nafarroan kasik berdina ekoizten da langile askoz gutxiagorekin.

Azkenik, enpresa askok lanaldia luzatu dutela eta PP-PSOEk erretiro adina atzeratu egin dutela kontutan hartu beharra dago. Honela bada, Nafarroan jende gutxiagok lan egiten du, baina ordu gehiago, urte gehiagoz (erretiroa hartu ahal izateko) eta lan erritmo handiagoekin, %5,1 gutxiago kobratuz. Txanponaren beste aldean, multinazionalak eta UPNren inguruko enpresariak aberasten ari dira UPN-PPren politikari eta UGT-CCOOen morroitzari esker. Izan ere, Nafarroako BPG Europako altuenetakoa da: 270 lurraldeen artean, 32. postuan dago. Hau da, gaur “krisia”ren hasieran baino egi borobilagoa da honako hau: ez da ondasunik falta, lapurrak dira soberan!

Egiten ari denaren justu kontrakoa egin beharko litzateke. Jende gehiagok, ordu gutxiago eta baldintza hobeagoetan lan egin beharko luke, erretiroa lehenago hartuz. Horixe da, hain zuzen ere, LABek Nafarroako Parlamentuko Enpleguaren Mahaian aurkeztu zuen proposamena, zeinaren bidez 28.189 lanpostu sortuko liratekeen. Alabaina, UPN, PP eta PSNk asmoen agiri bat onartzea hobetsi zuten eta, komunikabideei aurkeztu ostean, zakarrontzira bota zuten zuzen-zuzenean. Honela bada, Nafarroan aldaketa politiko eta soziala premiazkoa da, baita enpleguaren ikuspuntutik ere.

 

 

 

Konponbide garaia da. Euskal preso eta iheslari politikoak herrira!

EPPKk eta EIPKk egindako pausuei babesa emanez, LABek horren alde mobilizatzera eta gure herriak benetako bake eskenatokia behar eta merezi duela herri zein lantokietan aldarrikatu eta horren alde lan egitera dei egiten du.

Euskal Preso Politikoen Kolektiboak (EPPK), abenduan gatazkaren ondorioak gainditzeko bidean, eta hau integrala izan dadin, alde guztien pairamen eta mina aitortu eta presoen etxera bueltarako formula malguak bilatzeko konpromisoa adierazi zuen. Honela, berriki hasi da bere dinamika martxan ipintzen: Estatuek legeak bete eta preso politikoak Euskal Herriratzeko zein gaixotasunak dituzten presoak askatzeko eskaerak eginez.  

Presoen afera konpontzea urjentziazoa da. Euskal Herria ez da normalkuntza politikora helduko Estatuek ehundaka preso politiko bahiturik mantentzen dituzten bitartean. Salbuespen neurri politiko eta judizialak alde batera uztearekin bat, espetxe politika ere aldatu beharra dago eta erronka nagusietako bat da presoen eta euskal herritarron kontra erabiltzen den sakabanaketa politika ankerrarekin behingoz amaitzea. 

Era berean, Euskal Iheslari Politikoen Kolektiboak, hausnarketa egin ostean, gatazkaren konponbideari begirako iniziatibak hartzeko prest agertu da. Gatazkaren arrazoi eta ondorioei irtenbide demokratikoa emateko ordua da eta iheslariak ere, horretan subjektu garrantzitsua diren heinean, prozesua bultzatzeko urratsak egingo dituzte. 

Milaka eta milaka lagunek erbestera jo behar izan dute, gerra zikinetik, poliziaren jazarpenetik, muntai judizialetatik eta, berba baten, errepresiotik ihesi. Iheslarien buelta euren etxeetara, euren familia artera, euren inguru sozialera eta horrelakorik berriro ez gertatzea ere urjentziazkoa daukagu. Deportazioa, euroaginduen aplikazioa, jadanik preskribiturik egon beharko liratekeen kasuak… hainbat dira behingoz desagertarazi behar diren egoera bidegabeak. 

Aldebakarreko ekimenak dira hauek, Estatuen blokeo jarrerarekin apurtu eta aukera berriak hauspotu nahi dituztenak. 

Konponbide justu eta iraunkorra da euskal herritarron desioa eta Euskal Herriaren premia. Horrexeri erantzuten diote EPPKk eta EIPKk egindako pausoek. Baina konponbide hori erdiestea denon erantzukizuna da. Pausu hauen eraginkortasuna ezinezkoa izango da herriaren babes, mobilizazio eta presio barik. Bai estatuaren jokabidea zailtzeko, bai eta hemen, Euskal Herrian prozesuak aurrera egin dezan beharrezkoak diren akordioak behartzeko ere.

Gatazkaren ondorioak eta arrazoiak behingoz konpontzeko eta konponbide hori justu eta iraunkorra izan dadin, premiazkoa da konpromiso eta akordio berriak lotzea, eragile ezberdinen artean, batez ere politikoak, baina baita sindikal eta sozialen artean. Euskal Herrian bide hori nagusitu dadin, modu bakarra daukagu eta gu denon esku dago, gu geu garelako, euskal herritarrok garelako, konponbidearen bidea hartzeko erabakia behartu behar eta ahal dugunak. 

Beraz, LABek dei egiten dizue EPPKk eta EIPKk egindako pausuei babesa ematera, horren alde mobilizatzera eta gure herriak benetako bake eskenatokia behar eta merezi duela herri zein lantokietan aldarrikatu eta horren alde lan egitera.
 

 

Bizkaiko Metalgintzako patronalak epaitegietatik jasotako porrot berriak herrialdeko hitzarmenaren aldeko borrokaren beharra baieztatzen du

0

Euskadiko Justizia Auzitegi Nagusiak 2014ko martxoaren 18an emandako epaiak desestimatu egiten du Bizkaiko patronak jarritako erregutze helegitea, Bilboko Lan Arloko 4. epaitegiak emandako epaia baieztatuz, zeinak 2001/2003ko Bizkaiko Metalgintzako Hitzarmen Kolektiboa indarrean jarraitzen zuela ebazten zuen, behin betiko ultraaktibitaren ondoren.

Bizkaiko patronalak epaitegietatik jasotako porrota LAB sindikatuak bere egunean tarteratutako demanda baieztatzera dator, hau da, herrialdeko hitzarmenak indarrean jarraitzen duela, Bizkaiko metalgintzako langilego guztiari aplikagarri, inongo bazteketarik gabe, Bizkaiko enpresa guztietan aplikagai, baita enpresa berrientzat eta bertako langileentzat ere.

Nahiz eta hau berri ona izan, gaur egungo lan baldintzak indarrean jarraitzea baitakar, epaitegiek ez dute negoziazio kolektiboaren gatazka konponduko. Esandakoa berresten dugu: Bizkaiko Metalgintzako Hitzarmen Kolektibo berria behar dugu, eragin orokorrekoa, ez patronalaren neurrira eginikoa, Bizkaiko metalgintzako langilego guztiarentzat lan baldintzak ezarriko dituena, duina eta lan erreforma mugatu duena, hain zuzen ere. Patronalaren itxikeria eta xantaiaren aurrean, beldur eta etsipen mezuen aurrean, borrokatzea eta aurre egitea beharrezkoa da. Horretan ari gara eta horretan jarraituko dugu.
 

 

 

Laneko jazarpena Carrefour Market-en

0

Carrefour Market-eko langileeok denbora daramate, Alfredo del Palacio, Bilboko Zabalburuko saltokiko kudeatzailearen jazarpena jasaten. Bere ibilbide laburrean, honezkero lau langile kaleratu ditu, beste asko zigortu eta langile ugari etengabe jazarri ditu, irain eta mehatxuekin, batzuk telefonozko mezu bidez.

Baina hau ez da hemen amaitzen, eta langileei legez dagozkien eskubideak ukatzen dizkie, hala nola oporrak, aparteko orden ordainketa edo familia eta laneko bizitzaren uztarketa.

Behin baino gehiagotan adierazi du langileen aurrean, enpresan dauden LABeko delegatuez duen iritzia, beragatik balitz kaleratuta leudekeela aipatuz.

Hori dela eta, delegatu eta langileak presionatu eta jazartzen dituela ikusita, kalera atera dira egoera hau salatzeko. Carrefour Market enpresak, LAB sindikatuarekin batzartu eta jakinaren gainean egon arren, ez du honen inguruko neurririk hartu eta kudeatzaileari, aipatu jarrera eta portaera izaten jarraitzea uzten dio.

Ez dugu irain edo mehatxu gehiago onartuko. Langileen eskubideak errespetatzea soilik eskatzen dugu.
 

 

 

LABek Ambulancias Bizkaian ematen den jazarpen sindikala salatu eta bere ordezkaria den Carlos Diaz berronartzea exijitzen du

0

LAB sindikatuak UTE Ambulancias Bizkaiaren barruan dauden enpresetan ematen ari den jazarpen sindikala salatu nahi du. Jazarpen hau, enpresako kudeatzaile den Angel Luis Callejaren inposizioei aurre egin dioten eta lan baldintzen kaskartzeari ezetza eman dioten langile guztien kontrakoa da, eta zigor, amonestazio eta kaleratzeen bitartez gauzatzen da.

Eta egoera honen erdian, konkretuki, sindikatu honetako afiliatu zein delegatuen kontrako jazarpena salatu nahi dugu. Jazarpen honen azkenengo kapitulua Bizkaiko SAMUko gure delegatua den Carlos Diazen kaleratzea izan da, azaroan. Kaleratze hau, UTE Ambulancias Bizkaiako kudeatzailearen jarduteko eraren adierazle argia da.

Carlosen kaleratzea baino arinago, sindikatu honetako beste delegatu bi eta hiru afiliatu kaleratuak izan ziren, eta azaroan ere, Carlosen kaleratzearekin bat eginez, UGT eta LABen zerrendetan aurkezten ziren beste erizain bi ere kaleratuak izan ziren. Kaleratz guzti hauek, delegatu bat lanera bueltatzearekin amaitu zen, Gurutzetako ospitalearen aurrean eginiko gose greba baten ondorioz. Gose greba hori orain kaleratuta dagoen Carlosek ere eraman zuen aurrera, eta beste kaleratze guztiak, bidegabekeria onartzearekin bukatu ziren.

Langileak mehatxatzea eta inposizioa erabiltzea enpresa honetan jarduteko era arrunta da. Egoera hau are larriagoa bihurtzen da, kontutan hartzen badugu enpresa honek, ia bere osotasunean, Eusko Jaurlaritzako Osasun Sailarentzat lan egiten duela. Ez da bidezkoa Eusko Jaurlaritzak, gizartearentzat hain garrantzizkoak diren anbulantzia zerbitzuak azpikontratatzea, eta gero, zerbitzua ematen zaien enpresa hauek langileen lan baldintzen eta askatasun sindikalari kontrako erasoak aurrera eramatea erabakitzen dutenean, beste alde batera begiratzea, langileei lepoa emanez.

LABetik gure kidea eta delegatua den Carlosen kaleratzea injustua eta neurrigabea dela adierazten dugu. Honekin, enpresak, langileak beldurtzea bilatzen du, inor ausar ez dadin ez enpresari aurre egiten ezta lan baldintzak defendatzen.

Kaleratze hau salatzeko eta jazarpen sindikalaren kontra, astearte eta asteazken guztietan mobilizazioak egiten dira, Gurutzeta zein Basurtuko Ospitalearen aurrean eta Bilboko Eusko Jaurlaritzako Osasun Sailean.

Azkenik, gure kidea eta delegatua den Carlosen bidegabeko kaleratzearengatik burutuko den epaiketaren bezperan, enpresari Carlosen berehalako berronartzea exijitzen diogu, eta Eusko Jaurlaritzari, beste alde batera begiratzeari uzteko eta ez dezala onartu, biztanle guztien artean ordaintzen dugun zerbitzu bat emateko azpikontrataturiko enpresetan, horrelako jazarpen eta jokabideak egotea.

Horrela ez bada, LABek egoera hauen errudunak diren enpresak eta ahalbidetzen dituzten administrazioak salatzen jarraituko du, egoera hauek baimentzen dituzten heinean, jazarpen sindikalaren konplize bihurtzen direlako.
 

 

 

EMAUS, cooperativa que se supone de “Iniciativa social” deja sin motivo en la calle a un trabajador

Después de más de tres años en la empresa y con la palabra por parte del Gerente de que contaban con él como trabajador fijo, ahora y tras tres años haciendo el mismo trabajo, le han dejado en la calle sin motivo justificable y sin ofrecerle ninguna alternativa con garantías. Para denunciar esta situación y exigir la reincorporación inmediata y sin condiciones de Oskar LAB se concentró ayer frente a EMAUS Bilbo.

A pesar de haber mantenido una reunión con el gerente de Emaus Bilbao, no hay ninguna intención por su parte de solucionar esta injusticia. Desde LAB exigen a la empresa que cumpla su palabra, y su compromiso contra la exclusión socio-laboral y piden la reincorporación inmediata y sin condiciones de Oskar como trabajador fijo de Emaus Bilbao.
 

 

 

Nazioarteko Arrazakeriaren eta Xenofobiaren aurkako egunean, LAB sindikatuaren adierazpena

Xenofobia ez da berez sortzen. Xaxatzen dutenek, jakin badakite beren ardurak ezkutatzen. Europako Batsasunaren edo NMFaren edo nazioarteko botere ekonomikoen buru direnek ez dute behin ere aldarrikapen arrazistarik eginen. Haiek ongi gordetzen dira humanitatea, integrazioa, nazioarteko lankidetza edo kontrolik gabeko migrazioaren aurreko jendartearen babesa bezalako ideien atzean. Hala ere, eskubideak eta prestazioak murriztu, langabezia eta pobrezia eragin eta eskasia eta babes falta inposatzen dituztenean, badakite zer egiten duten: arrazakeriaren eta esperantza ezaren metxa piztu, langileon artean zatiketak sortu eta krisiaren egiazko erantzuleak arduragabetu.

Lanpedusa, Melilla… Mediterraneoa biziraun nahin zutenen hilerri bihurtu dute, Estatuek jendea kanporatzeko mekanismoak gupidagabeki erabiltzen dituzte, Europako etorkinentzako zentroetan eskubideak desagertzen dira, sarekadak itxura fisikoa dela medio, komunikabideen alarmismoa… Dena globalizazio neoliberalaren eskutik doa, munduan barna atsekabea eta oinazea barreiatzen dutelarik. Eta haiek sortutako miseriak babesteko, Europako elite ekonomikoek politika arrazista eta klasistak inposatzen dituzte jendea kontrolatzeko. Langabeziaren eta pobreziaren Gobernuek haien pagaburuak sorrarazten dituzte, haiei leporatuz jendearen ongizatearen galera.

Testuinguru honetan, Euskal Herria ere gehiengoarentzat austeritatearen politika ekonomikoa jasaten ari da. Beste eredu sozial eta politikoa eraikitzeko aukera ukatzen zaigu. Eta horrekin batera, estatu espainiarraren eta frantsesaren inmigrazioaren erabakiak inposatzen zaizkigu, ezinezko bihurtuz pertsona migranteen harrera inklusiboa.

Hego Euskal Herriko gobernuen neurriek jendeari eraso egin diote aurrekontu antisozialen bidez, zerbitzu publikoen eraispena, pobreziaren eta desberdintasunaren hazkundea ekarriz,… Gobernu berberak oso pasiboak dira pertsonen eskubideak ukatzen dituztenen migrazio politiken aurrean; errepresioa eta kriminalizazioa areagotu; zaintzaren ekonomian aritzen diren emakumeen zapalketa onesten dute; Euskal Herrian elkarbizitza, aniztasuna eta eskubideen berdintasuna ahalbidetzeko aurrekontuak murriztu. Eta bitartean, salatu behar ditugu adierazpide arrazistek beldurra eta ezjakintasuna zabaltzen dute: zurrumurruak, aurreiritziak, irizpide murriztaileak,… Gure herrian bizi direnen milaka lagunen zaurgarritasun sozialaz baliatuz.

Arrazakeria eta xenofobiaren larritasuna handiagoa edo txikiagoa izan daiteke. Dena dela, erabat beharrezkoa da beti erne eta adi egotea zabal ez dadin, batez ere, etsaia zein den ez ahaztutzeko.Une honetan, Euskal Herrian bizi garenok, gure jatorria edozein dela ere, erronkak, interesak eta borroka berberak ditugu.

LAB Sindikatuaren ustez, herri eta eskualde ezberdinetan lantzen ari den Euskal Herriko Eskubide Sozialen Karta oso marko baliotsua da arrazakeria eta xenofobiari aurre egiteko eta oso tresna indartsua eredu ekonomiko eta sozial berriaren alde, elkar errespetuan eta inklusibitatean oinarriturik. Eredu berri bat erabakitzeko gaitasuna ukatzen digun oraingo marko politikoa gainditzeko. Eredu berri bat atzerritar lege arrazistak inposazten dizkiguna. Eredu berri bat eskubideak eta aukeren berdintasuna bermatu aberastasuna eta lanaren banaketan oinarrituta. Elkarbizitza, elkartasuna eta aniztasuna sustatzen duen Euskal Herriaren alde egiteko.

Euskal Herrian, 2014ko martxoaren 21ean
 

 

 

ELA, LAB, CCOO, UGT, ESK ETA USO sindikatuek Bizkaiko txartel bakarra sortzea eskatzen dute

0

ELA, LAB, CCOO, UGT, ESK eta USO sindikatuek Bizkaiko txartel bakarra sortzea eskatzen dute, herritarren joan-etorriak errazteko, zerbitzu hobea eskaintzeko, eta sektoreko enpleguari eta lan-baldintzei eusteko asmoz.

Sindikatu sinatzaileen ustez dena delako ibilbide bat egiteko ordaindu beharreko prezioa berdina izan behar da, erabiltzen den garraiobidea zein den kontuan hartu gabe. Gaur egun hori ez da horrela, ibilbide bera egiteko 4 edo 5 prezio desberdin egon daitezke-eta.

Gure iritziz herri-erakundeek garraio publikoa sustatu behar dute; azken finean, gizartearen eta ingurumenaren onerako izango baita. Gogora ekarri nahi dugu, orain dela egun gutxi, Bizkaiko Garraio Partzuergoak berak jakitera eman zuen txostenean esandakoa. Horren arabera garraio publikoari esker 600 milioi eurotik gora aurreztu dira, eta 4.200 bat lanpostu -zuzeneko eta zeharkako- sortu dira. Albiste horrek akuilatu egiten gaitu kalitatezko garraio publikoa sustatzera.

Garraio publikoa pertsona guztien eskubidea izan behar da; eta norbaiten errentak galarazten du eskubide horretaz baliatzea, garraio publikoa egokitu behar da errenta apalen eskueran utzi arte. Zenbat eta errenta apalagoa izan, orduan eta merkeagoa prezioa.

Lehenago aipatu dugunez, garraio publikoak kostuen aurrezkia dakarkio gizarteari; horregatik, dagoen enplegua, eta sortu behar dena, kalitatezkoa izan behar da, eragin ona izan dezan Bizkaiko langabezia-tasa ikaragarrietan.

Esandako guztia kudeatze eta gauzatze aldera, beharrezkotzat jotzen dugu Garraio Agintaritza bakar bat sortzea Bizkaian, erakunde guztiak eta enpresa eragileak koordinatzearren, eta herritarrei eskaintzen zaien zerbitzua kalitatezkoa eta eskuragarria izan dadin, mugikortasuna gizarte-kohesiorako tresna baita.

Horregatik guztiagatik, ELA, LAB, CCOO, UGT, ESK eta USO sindikatuok Bizkaiko txartel bakarra lehenbailehen sortzea eskatzen dugu. Horren bidez lortuko den hobekuntza garraio publikoaren, erakundeen, orokorrean gizarte osoaren eta sektoreko langileen onerako izango delakoan gaude.
 

 

Pobrezia eta prekarietatearen kontrako borrokari segida eman zitzaion atzo martxaren amaierako ekitaldian

0

Atzo, Euskal Herriko eragile sozial eta sindikalek pobrezia eta prekarietatearen kontra abian jarritako martxari amaiera eman zioten arratsaldeko 19:00etan Iruñeako kaleak zeharkatu zituen manifestazioarekin. Ehundaka langilek egungo politikak salatu eta Euskal Herrirako alternatiba erreal bat aldarrikatu zuten. Ainhoa Etxaide, LABeko idazkari nagusiak, eta martxari segida emateko, alternatibarako neurriak lortzeko lanean jarraitzeko deia luzatu zion euskal jendarteari.

«LABek Madrilen 22an burutuko den manifestazioan parte ez hartzea erabaki du»

Etxaidek Martxaren amaieran, pobrezia existitzearen arrazoia betiko elite ekonomikoen mesedetan egiten diren eta "pobrezia sortzen duten politikak egiten direlako baizik" salatu zuen. Honen aurrean neurriak har daitezela eskatu zuen, besteak beste, aberastasuna banatzea, babes-sozial indartzea, prestazioak zabaltzea, zerbitzu publikoak hobetzea… aipatu zituen.

Etxaidek egoera honen arrazoia hautu politiko batetan oinarritzen dela adierazi zuen, eta ondorioz irtenbidea edo alternatiba erabaki berrietatik etorriko dela azpimarratu zuen. Instituzioen jarrera ikusita eta bertatik aldaketa horiek etorriko ez direnez, Etxaidek kaleetan borrokatuz herria parlamentu bilakatu behar dugula aldarrikatu zuen, bide horretan eragile sindikal eta sozialek hartu beharreko konpromezuaren garrantzia azpimarratuz.