2025-12-22
Blog Page 67

EAEko hezkuntza publikoko irakasleen 3. grebak %75eko jarraipena izan du

Hezkuntza sailari baliozko proposamenak lantzeko eskatzen diogu, grebak desaktibatzeko saiakerak behingoz alboratuz.

LAB, STEILAS, ELA eta CCOO sindikatuok deitutako grebak jarraipen zabala izan du, urtarrilean egindako beste bi greba egunen antzera. EAEko Unibertsitatez kanpoko hezkuntza publikoko 27.000 irakasle zeuden gaurko grebara deituak.

Sindikatuok batutako datuen arabera, grebak jarraipen zabala izan du, izan ere, deitutakoen %75ak babestu du. Hala ere, beste behin ere, salatzekoa da Eusko Jaurlaritzak ezarritako gehiegizko zerbitzu minimoak direla eta milaka langileri greba eskubidea ukatu zaiela eta ondorioz, greba bera baldintzatua egon dela. Hezkuntza sailak familiei bidalitako gutunak edota mahai negoziatzaileetan erakusten ari den jarrerak ere, ez dute laguntzen.

Grebaren arrakastaren adibide garbia da EAEko hiru hiriburuetan “Lan baldintzak hobetu, hemen eta orain erabakita!” lelopean deitutako mobilizazioetan milaka langile elkartu direla. Urtarrilean egin bezala, milaka eta milaka langilek salatu dute EAEn Hezkuntza Sail berria dugun arren, azken urteetako jokamolde berbera dugula mahai gainean: Hezkuntzako langileon lan-baldintzak okertzen ari dira, Hezkuntza Sailak erabakiak aldebakarrez hartzen dituelako eta negoziazioak eduki esanguratsu gabe etengabe luzatzen dituztelako.

Urtarrileko grebek eta mobilizazioek bi mahai deitzera eta pausu bakan batzuk ematera behartu dute Jaurlaritza. Argi dago grebak direla Jaurlaritza mugiarazten dutenak. Tamalez, oraindik grebetako eskaerei erantzungo dioten balizko proposamenetatik urrun dago. Astelehenean, bilera batera deitu zituen sindikatuak aldez aurretik idatzizko inongo proposamenik bidali gabe eta ahoz. Aldiz, atzo azken uneko bilera batera deitu gintuzten. Bi egunetan helarazi zizkiguten edukiak ez ditugu nahikotzat jotzen.

Beraz, beste behin ere Hezkuntza Sailaren asmoa negoziaketak irudikatzea izan zen. Bereziki larria da Jaurlaritza, langileen gehiengoa ordezkatzen ez duten sindikatuekin, grebetan milaka langile aldarrikatzen ari diren edukiak jarri gabe eta langileen %90a ordezkatzen duten greba deitzaileen kontra, gutxiengoan akordioa sinatzeko prest agertu izana.

Hirugarren greba egun honetan ere, irakasleok oso mezu argiak helarazi dizkiogu Hezkuntza Sailari:
– 15 urte direla hitzarmena eguneratu gabe; eta aski dela.
– Lan zamak arintzea, enplegu publikoa kontsolidatu eta bermatzea, eros ahalmena berreskuratzea, lan osasuna zein euskara eta hezkidetza bermatzeko neurriak proposatzeko garaia dela.
– Ez badago aldarrikapen hauekiko erantzunik grebetan jarraitzeko indarrekin gaudela.

Beraz, Hezkuntza sailari azken momentuko eduki nahikorik gabeko mahaiak deitzeari uzteko eskatzen diogu, grebak desaktibatzeko gutun eta estrategiak alboratzeko eta eskaera hauei erantzungo dioten proposamenak egiteko. Hezkuntza publikoa indartzeko ezinbestekoa da inbertsioa handitu eta lan baldintzak hobetu eta baliabideez hornitzea.

Aipagarriak dira, gaurkoan ere, greba babestu duten irakasle kopuru handia dela eta, irakas jarduera ia osotasunean geldirik izan duten ondorengo ikastetxeak:

Araban: Toki Eder Ikastola (%97) Gasteizen, Luis Elejalde-Rogelia Alvaro eskola (%77), Salburua HLHI (%100), Murgia (%91) eta Miguel de Unamuno BHI Gasteizen (%90).

Bizkaian: Arizko ikastola Basaurin (%100), Otxandio (%93), Juan Bautista Eguzkitza Meabe Lemoan (%89), Zeanurin (%100) eta Leioako Ostalaritza Eskolan jantoki zerbitzua etetea lortu dute irakasleek.

Gipuzkoan: Goizeko Izarra Ikastola Mutrikun (%100), Kurtzebarri Aretxabaletan (%100), Zumaia (%95), Katalin Erauso Donostian (%80), Lezo (%80), Erniobea Villabonan (%88) eta Karmengo Ama Pasaian (%83).

Gaurko egunari jarraipena emanez, bihar ere greba eguna dugu EAEko hezkuntza publikoko irakasleok, eta manifestazio zentralizatua egingo dugu Gasteizen, 11:30ean Europa Jauregitik abiatuta.

LABek gaur goizeko Osasun Mahaiaren bileran berriro ere exijituko du publikotasunaren aldeko eta esklusibitatearen inguruko estrategiez hitz egin behar dela

Jaurlaritzak eta Osasun Mahaia kudeatzen ari direnek ezkutatu egin nahi dute orain arte bultzatu duten eredu publiko-pribatuaren eztabaida.

Gaur goizeko 12:00etan Osasun Mahaiaren seigarren bilkura burutuko da eta LABek helburu oso zehatzarekin parte hartuko du bertan, Jaurlaritzak eta Osasun Mahaiaren kudeatzaileek ezkutatu nahi duten Osasun Sistema Publikoaren ereduaren inguruko estrategiaren ildoa irekitzea. Izan ere, Osasun Mahaian etengabe plazaratu badugu ere horretaz eztabaidatu eta etorkizuneko estrategia definitzeko beharra, erabaki dituzten 20 lan-taldeetako batek ere ez dio erantzuten publiko-pribatuaren eztabaidari.

LAB sindikatuak ildo estrategikoen esparrua lantzeko proposamenari egindako ekarpenen artean jasotzen zituen, besteak beste: Osasun Sistema Publikoa indartzeko, pribatizazioa gelditzeko eta publifikazio planak egiteko berariazko ildoaren beharra; Osakidetzaren euskalduntzea; profesionalen garapenari lotuta esklusibitatearen ezarpena edota ratioen legea garatzea; zein Euskal Herriko hiru errealitate administratiboetan ditugun osasun sistema publikoekin egin beharreko lankidetza eta hitzarmenen garapena.

Gure ekarpenetako batzuk pertsonen politika eta gobernantzako estrategietan lantzeko gaiak badira ere, LABetik adierazi nahi dugu gure ekarpenetako bat bera ere ez onartzeaz harago, Osasun Mahaiaren prozesuak berak etengabe gauza bera konstatatzen digula: ez zaio heldu nahi eredu publiko-pribatuaren gaiari eta ez da inondik inora hitz egin nahi publikotasunaren zein fakultatiboen esklusibitatearen inguruan. Langileontzat zein erabiltzaileentzat ezinbesteko ildoak direlakoan gaude, hori izan baita Osakidetza gainbeherara eraman duten arrazoi nagusietako bi; aitzitik, elkarloturik daudenak.

Beraz, Diagnostikoaren dokumentuan bozka partikularraren bitartez adierazi genuenean bezala edota Ikuspegi, Balio eta Printzipioen fasearen dokumentuari ezezko borobila ematean adierazi genuenean bezala, gaurkoan ere ozen esango dugu: nahi eta nahi ez publiko-pribatuaz hitz egin beharra dago! Ezin zaio izkin egin. Osakidetzan ditugun arazoen muina da urteetan zehar eraiki den osasun-sistema eredua, eta horregatik, gaur egun ereduaz bere osotasunean hitz egin ezean bihar-etzi erabakiko diren neurriek epe motzean porrot egingo dute.

LABetik orain arte bezalaxe gogor helduko diogu lan-zentroetan, kaleetan eta Osasun Mahaian Osasun Sistema Publikoa indartzeko borrokari!

Euskal Herriko eraldaketa prozesuaren aldeko apustua berretsi du LABek bere Biltzar Artekoan

Lan harremanetarako eta babes sozialerako euskal esparruaren aldeko erresoluzioa onartu eta sindikalismo ekosozialistaren estrategian sakondu du.

Garbiñe Aranburu eta Igor Arroyo LABeko koordinatzaile orokorrek LABeko zuzendaritzak aurkeztutako kudeaketa txostenaren inguruko azalpenak eman dituzte gaur Irungo FICOBA aretoan.

Igor Arroyok nabarmendu duenez, hazkunde prozesuari eusten diola heldu da LAB Biltzar Artekora: 50.000 afiliatuen langa gaindituta (%27ko hazkundea hamar urtetan), Hego Euskal Herriko ordezkaritza sindikalaren kasik %20 duela eta Ipar Euskal Herrian gero eta presentzia gehiagorekin. Ikuspegi kualitatibotik, hiru dira LABeko zuzendaritzak nabarmendu dituen gakoak; horietako lehena, borrokak artikulatzeko LABek egindako lanak emaitzak eman dituela eta ildo beretik borroka egiten jarraitu beharra dagoela.

Garbiñe Aranburuk azaldu duenez, azken urteetan borroka sindikalen loraldia izan da, sektorez sektore eta enpresaz enpresa hainbat greba eta mobilizazio izan dira. Borroka guzti horietan LABen ekarpena ezinbestekoa izan da, urtero 200 borroka ingurutan parte hartu dugu, gehienetan beste sindikatu batzuekin batera eta kasu askotan eragile sozialekin aliantzan.

“Enplegua defendatu eta soldatak eta lan baldintzak hobetzeko hainbat akordio lortu ditugu” adierazi du Aranburuk, “Negoziazio Kolektiboan LABek defendatutako bi tesien zuzentasuna frogatu da: batetik, borrokarik gabe ez dago hitzarmenik; bestetik, estatalizazioari aurre egiteko sektore mailako hitzarmenek garrantzia handia dute”.

Honela, borrokari esker, hitzarmen asko eguneratu dira eta negoziazio kolektiboaren estaldura maila handitu egin da, baina borrokaren bidez gainditu beharreko zenbait oztopok dirautela nabarmendu du Aranburuk: funtzio publikoan, soldatak eta kontratazio politika bertan erabakitzeko Estatuak ezarritako betoa; blokeatuta dirauten hitzarmenak, bereziki sektore feminizatuetan, zaintzari loturiko eremuetan; bertako hitzarmenik ez duten sektoreak, hala nola, kimikak, kolektibitateak edota enplegu zentro bereziak; eta negoziazio kolektiborako eskubidea urratzen zaien sektoreak, hala nola, etxeko langileak.

Era berean, sektorekako borroketatik harago, langile guztientzako neurri orokorragoak ezartzeko beharra defendatu du eta defendatuko du LABek. Ildo honetan, Greba Feminista Orokorra izan du hizpide Aranburuk: “zaintza eraldatzeko beharra agerian utzi zuen mugarri historikoa izan zen eta, gainera, mugimendu feministaren eta hainbat sindikaturen arteko aliantza eratzea ahalbidetu zuen. Instituzioek gai hau nolako erraztasunez alboratzen duten ikusita, presioa mantendu beharra dago”.

Aranbururen esanetan, epealdi honetako beste ekimen garrantzitsua Lanbidearteko Gutxieneko Soldata propioaren alde abian jarritako ofentsiba da: “Gehiengo sindikalak, diferentzien gainetik, estrategikoa den gutxieneko soldata propio bat elkarlanean lantzeko lorturiko adostasuna azpimarratu nahi dugu. LABetik defendatu izan dugun moduan, adostasun orokorrak ezin badira, gai sektorialetan, tartean gutxieneko soldatarena, lortu ditzagun adostasunak”. Ildo honetan akordioen beharra hitzetik hortzera darabilen patronalaren itxurakeria salatu du Aranburuk eta, izan negoziazio mahaian esertzera behartuz, izan gutxieneko soldata ezartzeko eskumena eskuratuz, erronka hau bururaino eramateko determinazioa adierazi du.

LABeko zuzendaritzak nabarmendu duen bigarren gakoa, honako hau: langileontzat funtsezkoak diren gaiak agenda politikoaren erdigunean kokatzeko gaitasuna. Aranburuk adierazi duenez, “osasungintzan, etxebizitza politikan edota industrian ditugun arazoak mahai gainean daude. Orain, egoera honetara ekarri gaituzten politika publikoetan errotiko aldaketak beharrezkoak dira. Osasun sistema publikoa indartu behar da, etxebizitza eskubidea ziurtatuko duten politika publikoak behar dira, trantsizio ekosozialerako politika industriala bultzatu behar da. Irekiak dauden eztabaidak langileon parte hartzerik eta adostasunik gabe ixtea ez dugu ontzat emango. Horregatik oso argi dugu kontrabotere sindikalismoan sakontzen jarraitu behar dela, presioaren azeleragailua zapalduta mantentzea ezinbestekoa dela”.

Era berean, langileon beharrei erantzuteko politika publiko burujabeen beharra nabarmendu du Aranburuk. Ildo honetan, lan harremanetarako eta babes sozialerako euskal esparruaren aldeko erresoluzio bat onartu du LABeko Biltzar artekoak. Urratsez urrats, badiren eskumenak erabiliz nahiz erabakitzeko ahalmena zabalduz, Euskal Herrian bestelako eredu bat eratzea proposatzen da erresoluzio horretan.

Hirugarren gakoari erreferentzia egin dio Igor Arroyok: eredu sindikalaren berrikuntza. “Hedatzen ari diren balore kontserbadore eta erreakzionarioei aurre egiteko, sindikalismo borrokalari, feminista eta antiarrazista garatzea da gure apustua”.

Ildo honetan, hiru berritasun azpimarratu ditu Arroyok: lan eskubideekin egin bezala, etxebizitza eskubidearen alde ere sindikalismoa egiteko erabakia; 2022ko Biltzar Nagusian hartutako konpromisoa gauzatuz, I. Barne Plan Antirrazistaren onarpena; eta sindikalismo ekosozialista garatzeko Biltzar Artekoan egindako apustua.

Sindikalismo ekosozialistaren inguruko ariketa espezifikoa egin dute, hain zuzen ere, 500 biltzarkideek, 40 lan-taldetan banatuta. Jasotako ekarpenak bildu eta proposamen zehatza jarriko du mahai gainean LABek. “Datorren hamarkadan aldaketa sakonak egongo dira eta guk badugu aldaketa horien norabidea lehiatzeko determinazioa” adierazi du Arroyok “Bidezko trantsizio ekosozialaren alde borrokatzera goaz; hau da, energia iturrien eta ekoizpen ereduaren aldaketa, planetaren biziraupena bermatzeko, aberastasuna birbanatzeko eta langileon lan eta bizi baldintzak hobetzeko akuilu izatea nahi dugu”.

Ondarroa, Lekeitio eta Markinako udalerriei Arkautek jarritako oztopoen aurrean, LAB sindikatuak berresten du Udaltzaingo prozesu propioen aldeko hautua

Ez da lehenengo aldia sindikatu hau Arkautetik bultzatzen diren udaltzaingoen deialdi bateratuen kontra agertzen dela.

Izan ere, Arkautetik bultzatzen diren planteamendu zentralizatzaileek gutxietsi egiten dute udal singularitatea, eta udalerri bakoitzaren interesetatik urrun dagoen polizia-eredua inposatzen dute, zerbitzuaren kalitatearen eta herritarrekiko hurbiltasun-harremanaren kaltetan.

LABen oso argi dugu udal autonomiaren aldeko jarrera irmo eta aktiboa eskatu behar diegula euskal udalerriei, hau da, udal gobernuei egokitu behar zaie haien langileen prozesu selektiboen antolaketa eta erabakimena.

Horregatik, LABek bere gaitzespena adierazi nahi du Eusko Jaurlaritzatik jartzen ari diren oztopoak Ondarroa, Lekeitio eta Markinako udalerrien artean 2023ko urrian egindako lan eskaintza publikotik ateratako udaltzainen kontratazioan.

Udalez udal hautapen prozesu propioak martxan jartzearen aldeko apostua egiten du LABek, Udaltzaingo plantillen dimentsioak aztertuz, herritarren beharrak gain hartuta zerbitzu publikoaren kalitatea handituz. Udaletako LPZren barruan dauden lanpostu guztiak eskaini daitezela, langileen ordezkariekin lehentasunak, prozesuak, profilak eta abar negoziatuz.

LABek herritarrekiko hurbiltasunean eta integrazioan oinarritzen den udaltzain eredu bat defendatzen du.

Horregatik, LABek Urola Kostako Azpeitia, Zumaia eta Getariako udalerrien artean iragarri berri duten Udaltzainen LEP propioa egoki ikusten dugu, hori baita, sindikatu honen ustez, jarraitu beharko litzatekeen bidea.

Azken finean, zerbitzu publikoen aldeko apostuaren bidean, sindikatu honentzako indartu behar den Udaltzaingo zerbitzua izaera komunitarioa, prebentiboa, euskalduna eta hurbilekoa eskaintzen duen eredua izan behar da.

Confebaskek gutxieneko soldata adosteko mahaiari jarritako betoa gainditzeko ekimen berria iragarri du euskal gehiengo sindikalak

Pasa den otsailaren 6an, Confebaskek ezezkoa eman zion gutxieneko soldata propioa adosteko mahaia eratzeari, sindikatu guzti-guztiek egindako eskariari muzin eginez. Patronalaren jarrera erabat onartezina da, bai forma aldetik baita funtsari dagokionez ere.

Formen aldetik, negoziazio kolektiboan dagokion funtzioari uko egin zion Confebaskek. Eztabaidari eta negoziazioari bide eman ordez, jarrera erabat autoritarioa hartu zuen. Berriro ere agerian geratu da, modu nabarmenenean, Patronalak ez duela elkarrizketarako eta akordioetarako inolako borondaterik. Bere jarrera autoritarioa da lan munduan gatazka areagotzen duena, lehendakariorde eta enplegu sailburu Torresek berak adierazi zuen bezala.

Funtsari dagokionez, tesi neoliberalak besarkatu egin ditu Confebaskek. Soldata baxuen eta lan harremanen desregularizazioaren alde egin du, horrek kalte bikoitza badakar ere. Kaltea, lehenik eta behin, soldata baxu horiekin bizimodua aurrera ateratzeko zailtasunak dituzten langileentzat eta bereziki generoaren, jatorriaren edota adinaren araberako arrakalak pairatzen dituztenentzat. Eta kaltea, bigarrenik, Euskal Herriaren garapen sozioekonomikoarentzat, frogatua baitago lan baldintzen prekarizazioak jarduera ekonomikoa bera prekarizatu eta desbalorizatzen duela, jendartearen kohesioa kaltetzearekin batera. Horrelako politikak etxekalte dira Euskal Herriarentzat, herri bezala justu kontrako norabidean egin behar dugu aurrera: enpleguaren, zaintza lanen eta ondasunaren banaketaren bidez, jendarte eredu justuagoa eta bideragarriagoa eraikitzeko norabidean.

Gauzak horrela, ez dugu ontzat ematen Confebaskek mahaia eratzeari emandako ezezkoa. Eta ezezko hori gainditzeko asmoz, ekimen politiko berria iragarri nahi dugu. Orain arte sindikatu bakoitzak gutxieneko soldatari dagokionez bere erreferentzia propioa izan du eta orain negoziazio mahaian jarriko dugun proposamen bateratua adostu dugu. Egungo testuinguru sozioekonomikoa eta negoziazio kolektiboaren errealitatea aintzat hartzen duen proposamena da, erabat bideragarria eta gauzagarria. Ez diogu uko egiten norbere helburuei, eragile guztientzat onargarria izan daitekeen proposamena egin nahi dugu, gutxieneko soldata propio bat ezarri ondoren ondorioak aztertu eta etorkizunean eztabaidan sakondu ahal izateko.

Era berean, negoziazio mahaia eratzeko hitzordu berri baterako deia egitea erabaki dugu: martxoaren 20an, Bilbon Lan Harremanen Kontseiluak duen bulegoan. Hilabete honetan zehar harremanetan jarriko gara, batetik, Eusko Jaurlaritzarekin (bai Pradales lehendakariarekin baita Torres lehendakariorde eta enplegu sailburuarekin ere); eta, bestetik, Patronalarekin, proposamen bateratu horren berri zuzenean emateko eta mahaia eratu dadin galdegiteko.

Jaurlaritzari eskatzen diogu ez dezala ontzat eman Confebasken jarrera. Eusko Jaurlaritza ezin da mugatu esatera Confebasken jarrerak gatazka areagotuko duela; Eusko Jaurlaritzak bere esku dituen baliabide guztiak erabili behar ditu Confebaskek negoziazio mahaiari jarritako betoa altxa dezan. Eusko Jaurlaritzak noiznahi egiten ditu ekitaldiak Confebaskekin, babes politiko, mediatiko, logistiko eta ekonomikoa eskaintzen dio. Bada, baldintzatu dezala babes hori eta Confebaski exijitu diezaiola mahaia eratu eta gutxieneko soldata propio baten negoziazioari ekin diezaion, hots, bere funtzioari eta erantzunkizunari heldu diezaion.

Era berean, interpelazio zuzena egiten diegu Confebaski ez ezik Confebask osatzen duten herrialdeko patronalei, CEBEK, Adegi eta SEAri. Behin gure negoziaziorako proposamen bateratua ezagututa, CEBEK, Adegik eta SEAk duten jarrera argitu dezaten nahi dugu eta Confebaski negoziatzeko deia egin diezaioten eskatzen diegu.

Amaitzeko, gutxieneko soldata propioa eta duina lortzeko gure determinazioa berretsi nahi dugu. Iragarri dugun ekimen honekin batera, aktibazio sozialaren aldeko apustua egiten dugu. Lehenik, gutxieneko soldata propioaren aldeko mobilizazioak antolatzera goaz, dagokion unean iragarriko ditugunak. Bigarrenik, Confebaskek eman nahi ez duen eztabaida soziala sustatzera goaz, maiatzaren 16an gutxieneko soldataren inguruko jardunaldi zientifikoak antolatuz. Hirugarrenik, datozen hilabeteetan gutxieneko soldata propioaren aldeko milaka sinadura biltzera goaz, Confebask negoziazio mahaira eramateko nahiz, patronalak ezarri nahi duen betoa negoziazio mahaitik gainditzen ez balitz, legez gainditzeko.

Beraz, datozen hilabeteetan langile orok izango du aukera aldarrikapen estrategiko honi bultzada emateko. Eta langileon bultzadaz, bidean ager litezkeen oztopoak gaindituko ditugu.

Justiziak arrazoia eman dio LABi Amazoneko jazarpen sindikalaren inguruan

LAB sindikatutik pozez hartzen dugu Bilboko Lan Arloko 2. Epaitegiak emandako epaia, gure etengabeko salaketak baieztatzen dituena: Amazonek gure ordezkari sindikalak jazartzen ditu eta langileen askatasun sindikala urratzen du.

Epaiak bertan behera utzi du LABeko ordezkari eta Trapagarango Amazoneko enpresa-batzordeko kideari jarritako zigorra, eta enpresa zigortu du langileari 3.000 euroko kalte-ordaina eta LAB sindikatuari 2.000 eurokoa ordaintzera, askatasun sindikalerako oinarrizko eskubidea urraketagatik.

Epai honek baieztatzen du gure kideari ezarritako zigorra lan-zentroan egindako borroka sindikalaren ondoriozko errepresalia bat baino ez zela. Epaimahaiak aitortu duen moduan, LABek 2023ko abenduan eta 2024ko urtarrilean eta apirilean antolatutako greba eta lanuzteen eta 2024ko martxoan ezarritako zigorraren artean dagoen loturak Amazonek gure delegatu sindikalaren aurka egindako errepresalia ekintza zuzena agerian uzten du. Gainera, zigorraren neurriz kanpoko izaerak –lanaldia amaitu baino hamar minutu lehenago lantokia uztea leporatuta bi lanegunez enplegua eta soldata etetea– argiago erakusten du Amazonen helburua sindikalismoa jazartzea zela.

Gertatutakoa izan zen enpresak, egun horretan bertan, arriskuen prebentzioko batzordeko bilera batera deitu zuela langilea goizeko 9:30ean eta gure delegatuak ordu horretan bukatzen zuela bere lanaldia, hori dela eta, 10 minutu lehenago atera zen bilerara joateko, bestela ezinezkoa baitzen ordurako iristea.

LABetik berriro ere salatzen dugu Amazonen politika antisindikala. Epai honek erakusten du enpresak zehapena eta errepresioa erabiltzen dituela langileen antolaketa eragozteko eta haien eskubideak murrizteko. Hala ere, ez gaituzte geldiaraziko. Amazoneko langileen eskubideak defendatzen jarraituko dugu, eta ekintza sindikalaren kriminalizazioaren aurka borrokatuko dugu.

Amazoni exijitzen diogu bere jarrera antisindikala amaitzea eta langileen antolakuntza errespetatzea. Justiziak arrazoia eman digu, eta borrokan jarraituko dugu langileen lan-baldintza duinak bermatzeko eta haien eskubideak defendatzeko.

EAEko Auzitegi Nagusiak adierazi du Revestimiento de TuberĂ­a y Accesorios-eko Aldi Baterako Enplegu-Erregulazioa justifikatu gabea dela

Horrez gain, talde patologikotzat jo du Revestimiento de Tuberia y Accesorios (RTA), Soluciones Tubulares Sostenibles (STS), BAIKA Global, Baika Gestion, Steel Tubular Systems eta Tosyali Taldeak osatzen duten enpresa-taldea, lan-ondorioetarako.

Steel Tubular Systems-ek, 2022ko abenduan, idazki baten bidez jakinarazi zuen 2023ko urtarrilaren 1ean plantilla 2 enpresa desberdinetara subrogatuko zela, alde batetik Soluciones Tubulares Sostenibles (STS) eta bestetik Revestimiento de Tuberia y Accesorios (RTA), enpresa-proiektua sendotzen lagunduko zuen inbertitzaile bat lortzea errazagoa zela argudiatuta. Subrogazio hori Langileen Estatutuaren 64. artikulua bete gabe egin zen, eta LABek enpresa-talde bat zegoela salatu zuen.

Urtarrilaren 5ean, bi enpresek langileei jakinarazi zieten STS eta RTA enpresak, partizipazioen salerosketa baten bidez, Tosyali Turkiako Taldeak erosi zituela.

2023ko uztailaren 2023an, RTA enpresak, akordiorik gabeko negoziazioa amaitu ondoren, Aldi Baterako Enplegu Erregulazio Espediente (ABEEE) bat erregistratu zuen plantilla osoarentzat, LABetik ABEEEa salatu genuen enpresak hainbat kontu bete ez zituelako. Besteak beste, nahierara izateagatik, aurkeztu beharko luketen dokumentazioa (esaterako txosten teknikoa) ez entregatzeagatik eta RTA eta STS enpresa desberdinak izatearen itxura eman nahi zutelako, benetan enpresa egitura, lan egiteko modu eta zuzendaritza bateratuko lantoki bakarra denean, enpresa patologiko talde baten aurrean geundelako, eta abar.

Lehen auzialdian Gasteizko Lan Arloko Epaitegiak arrazoia eman ez bazigun ere, LABek jarritako helegitearen ondoren, joan den otsailaren 12an, EAEko Auzitegi Gorenak justifikatu gabekotzat jo zuen aldi baterako enplegu-erregulazioa. Enpresak Auzitegi Gorenean helegitea aurkezteko aukera izan arren, LABek positibotzat jotzen epai hori, frogatuta geratzen baita, epaiak jasotzen duen bezala,enpresa-talde bat dela lan-ondorioetarako, eta ez subrogazioa, gure defentsari balioa emanez.

Espero dezagun enpresak bere akatsa onartzea eta helegiterik ez jartzea. Era berean, RTAri eskatzen diogu itzuli diezaiela kaltetutako langileei kontsumitutako prestazioa, baita ABEEE modu bidegabean aplikatzeagatik jaso gabe geratu zitzaizkien nominak ere.

Hitzarmen berria lortu du LABek Araba, Bizkaia eta Gipuzkoako ikastoletan

Hainbat hobekuntza lortu ditu sindikatuak; hala nola, 0 eta 1 urteko geletako hezitzaileen soldata 2 urteko geletakoenarekin parekatzea,%15,3ko soldata igoera eta urteko lan orduen jaitsiera. Langile guztientzat soldaten parekatzea eta lan baldintzen homologazioa ditu jomugan orain sindikatuak.

Araba, Bizkaia eta Gipuzkoako ikastolen lan hitzarmena sinatu du LABek, eta, hala, amaiera eman dio 2022an EHI eta EIB patronalekin hasitako negoziazio bide luzeari.

Asko aldatu da EAEko hezkuntza testuingurua negoziazio urte hauetan. 2023ko abendutik Hezkuntza Lege berria dago indarrean EAEn. LABek, beste hainbat eragilek bezala, ez zuen legea onartu; legearen ingurumarian, ekarpen eta ahalegin ugari egin zituen sindikatuak. Horien artean, Hezkuntza Sailarekin 2023ko ekainean sinatu zuen akordio laborala. Akordio horretan, EAEko Hezkuntza sistema osoko langileentzat hainbat konpromiso hartu eta sinatu zituen LABek Hezkuntza Sailarekin, segidan negoziazio mahai bakoitzean forma eman eta gauzatu behar zirenak; segida eman zitzaien konpromiso horiei ikastoletako negoziazio mahaian, eta, hari horri tiraka, 2024ko urtarrilean aurreakordioa sinatu zuten EHI, EIB eta LABek. Aurreakordioan, beste hainbat hobekuntzekin batera, 2027rako ikastoletako langile guztiak sare publikoko langileekin parekatuko zituen parekatze-prozesu bat adostu eta parekatzea gauzatzeari ekin zitzaion.

Testuinguru horretan, negoziazioa ez da erraza izan. Ziurgabetasuna izan da nagusi, eta, hainbat unetan, denbora aurrera joan eta nahikoa edukirik ez zela ikusirik, batzarrak eta mobilizazioak egin behar izan ditu LAB sindikatuak; besteak beste, 2023ko otsailean ikastoletako langileek EHIri eta EIBri zuzendu zizkieten 5.000tik gora eskari gutunak, negoziazio mahaian edukiak jartzeko eskatuz; eta Lakua aurrean LABeko ordezkariek egin zuten kontzentrazioa eta protesta.

LAB sindikatua saiatu da ingurumari nahasi horretan erronka horiei guztiei aurre egiten langileak antolatuz, borroka eginez, irudimenez, negoziazio mahaira ekarpenak eta alternatibak eramanez, eta horren guztiaren emaitza da lan hitzarmenaren sinadura.

Aurreakordioa sinatu genuenean, hainbat hobekuntza jaso ziren bertan, dagoeneko 2024ko irailetik ikastola askotan aplikatzen direnak. Baziren, ordea, hitzarmenaren sinadurara lotuta zeuden hainbat hobekuntza ere: HHko Lehen Zikloko 0 eta 1 urteko geletako hezitzaileen soldata, esaterako. Izan ere, sinadura ondoren, 2 urteko hezitzaileek duten soldata bera izango dute hezitzaile guztiek.

Gainera, besteak beste, honoko hobekuntzak jasotzen dira:

– % 15,3ko soldata igoera langile guztientzat.

– Urteko lanorduen jaitsiera administrazioko eta zerbitzuetako langileentzat eta 0-3 geletako hezitzaile eta jarduera osagarrietako langileentzat: 1.585etik 1.577ra, eta ordaindutako 2 lanegun.

– HHn eta LHn asteko 23 eskola-ordu, jolasaldiak barne.

– DBHn tutoretza partekatuak.

– Hezkuntza Laguntza Espezialistentzat ordu osagarrien gehitzea.

– Hainbat baimenetan orduak gehitzea, eta baimen berriak.

– Eskualdeka ordezkoen lan-poltsak osatzea.

– Genero-identitate eta adierazpenaren eta sexu-orientazioaren gaineko jazarpen protokoloak.

– Lan Batzordeak osatzea administrarien, sukaldarien eta garbitzaileen lan baldintzak aztertzeko.

Egindako lanaren emaitza ospatzeko garaia da orain. Jomugan dugu, baina, akordio laboralean sinatu eta jaso zen bezala, soldaten parekatzea eta lan baldintzen homologazioa langile guztientzat izatea. Hori izan zen LAB sindikatuak Hezkuntza Sailarekin sinatu zuena, eta horixe da exijitu eta borrokatuko duguna: parekatzea eta homologazioa ikastoletako langile guztientzat. Hori lortze bidean, orain arte parte hartu dugun negoziazio guztietan –izan ikastoletako negoziazio mahaian zein Hezkuntza Sailetakoan– erakutsi dugun indar, kemen eta determinazio bera erakutsiko dugu behar den lekuetan, baita kalean ere.

Horregatik, LAB sindikatutik lan hitzarmenaren sinadura ospatzera deitzen dugun indar berarekin deitzen ditugu ikastoletako langileak Hezkuntza Sailak LABekin sinatu zuen akordio laboralean jasotako konpromisoak bete ditzan mobilizatzera.

LAB sindikatuak eskerrik beroenak luzatu nahi dizkie ikastoletan dituen ordezkariei, afiliatuei, eta ikastoletako langileei, oro har. Bidean jarraituko dugu, bakoitzari tokatzen zaionaren defentsan. Aspalditik gatoz eta urrunera goaz.

Otsailak 22, soldata arrakalaren kontrako eguna. Zaintza arrakala eta soldata arrakala borrokatzeko, zaintza sistema publiko komunitarioa hemen erabaki

Zaintza arrakala eta soldata arrakala elkarlotuta daude.

> Noizbait kalkulatu duzu soldatapeko lanaldiaz gain —enplegua deitzen diogun hori— zenbatekoa den emakumeen* lanaldia?

> Enplegutik kanpo zein zaintza ardura hartzen dituzte gizonek?

> Zaintza lanak lan bezala aitortzen baldin baditugu, zein arrakala dago emakumeen* zaintza lanaldiaren eta gizonen zaintza lanaldiaren artean?

> Pentsatu al duzu inoiz zenbateko lanaldia betetzen duten etxeko langileek, eta zein baldintzetan, gobernu eta administrazio publikoek zaintza sistema publikoa garatzeari uko egiten diotelako?

EUSTATen arabera (etxeko lanaren kontu satelitea, 2018) zaintza lanen %67,2 emakumeek* egiten dituzte, gizonek lanen %32,8 egiten dituzten bitartean.

Enpleguaren eremuan ere zaintzarako baimenak (ordainduak eta ez ordainduak) eta denborak hartzen dituztenen kopuruari begiratuta, jakina da emakumeak* direla gehiengo handi bat.

> Zenbat gizonek hartzen dituzte kontziliazio neurriak? Hego Euskal Herrian 2024. urtean seme alabak, harreran hartutako adingabeak edo senitartekoak zaintzeko eszedentziei erreparatzen badiegu, 10 zaintza baimenetik 8 baino gehiago emakumeek* hartu dituzte (Gizarte Segurantza, 2025).

> Zertarako erabiltzen dituzte gizonek halako baimenak?

Zaintza lanak aitortu eta baloratzetik urrun, lan horiek (emakumeek* egiten dituztelako eta emakumetasunaren rolean kokatzen direlako) egitea zigortzen du egungo eredu ekonomikoak. Izan ere, sistemak zaintza lanak ikusezin bihurtu eta musutruk egin daitezen behar-beharrezkoa du bere horretan mantendu ahal izateko.

Horregatik argi esaten dugu: zaintza arrakala eta soldata arrakala elkarlortuta dauden bi arrakala dira. Bada garaia gizonek ez-zaintzeko pribilegioari uko egin eta ardurak hartzeko.

Ordua da ere zor patriarkala aitortzeko, alegia, urteetan emakumeek* egindako zaintza lanak errekonozitzeko. Emakumeen* ardurapean geratu izan dira bizitza zaintzeko eta hari eusteko doan egindako lan guztiak, sistema kapitalistak eta, oro har, jendarte osoak baliatu dituenak. Ordua da zaintza lanen banaketa justu bat planteatzeko, hemen eta orain. Norabide horretan, Zaintza Sistema Publiko Komunitarioaren bidean urratsak ematea ezinbestekoa dela aldarrikatzen dugu.

Zentzu honetan, instituzioen ardura ere interpelatu nahi dugu: eredu pribatizatzaile eta familiarista elikatzeari utzi diezaioten eta eremu publikotik zaintza eskubide kolektiboa bermatuko duen sistema integral bat garatzeko ardura har dezaten. Hori izango da soldata arrakalarekin amaitzeko hartu daitekeen neurririk estrategikoena.

LAB sindikatutik bide horretan borrokan jarraituko dugu, lantokiz lantoki soldata arrakalaren kontrako neurriak borrokatzen, banaketa hirukoitzean (zaintza, enplegua eta aberastasuna) oinarrituko den sistema sozioekonomiko berri baten alde lanean. Bizitzak erdigunean kokatuko dituen eredu berri baterantz trantsizioa egiteko garaia da.