2025-12-17
Blog Page 37

LABek exijitzen du Nafarroako basoetako suhiltzaileei 115 eguneko kontratua errespetatzeko

Aurten ere, udako kanpaina iritsi denerako, langileen % 25 oraindik kontratatu gabe dago. Arrisku ikaragarria sortzen duen arazo larria da eta, tamalez, urtero errepikatzen dena. Bada garaia hain enkistatuta dagoen gaitz honi amaiera emateko.

Joan den ekainaren 9an, Amparo LĂłpez Barneko, Funtzio Publikoko eta Justiziako Kontseilaria hedabideetan agertu zen, Nafarroak aurtengo udako kanpainan baso-suteei aurre egiteko izango dituen baliabideen berri emanez.

Itxuraz dena oso ondo antolatuta eta bideratuta dago. Baina letra txikia dago, eta Kontseilariak ezikusiarena egin zuen. Egia esan, ekainaren 1ean operatiboan sartu behar ziren 38 basoetako suhiltzaileetatik 11k bakarrik egin zuten. Kontratu luzean (urtarriletik irailera) basoetako suhiltzaileen plantilla 42 pertsonak osatzen dute, eta udako kanpainarako (ekainaren 1ean eta 15ean) beste 117 pertsona batzen zaizkie. 2025eko ekainaren 10ean, oraindik 29 pertsona falta dira kontratatzeko, kanpainako beharren ia % 25.

Aurtengoan, landarediaren hezetasunari eta meteorologiari esker ez da sute handirik gertatu, baina egoera larri hau ez da gehiago errepikatu behar.

15 egunez suhiltzaile-etxe batzuetan basoetako suhiltzaile bat edo bi baino ez dira egon. Eta horrek arrisku ikaragarria sortzen du, onartezina edozein administraziorentzat.

Gainera, ez dugu ahaztu behar langile horiek oso modu prekarioan kontratatzen direla: 115 eguneko kontratua baino ez dute, eta hori kudeaketak behar bezala egiten direnetan. Horregatik, LABek Funtzio Publikoko departamentuari exijitzen dio kontratazio atzerapenek kaltetutako lankide guztiei 115 kontratu egunak errespetatzeko, aurrez finkatuta eta aurrekontuetan jasota dagoen bezala. Era berean, Kontseilariari eskatzen dio beharrezkoak diren bitartekoak jar ditzala kontratazioetan behin eta berriz gertatzen diren atzerapen eta nahasmendu horiek berriz gerta ez daitezen; izan ere, tamalez, egoera hau urtez urte errepikatzen baita.

Gasteizko Udalak konponbideak bilatu behar ditu eta Enviser-eko grebalariei beren bidezko aldarrikapenei uko egin diezaieten inposatzen saiatzeari utzi behar dio

Gaur 80 egun betetzen dira Gasteizko parke eta lorategiak eta eraztun berdea mantentzeaz arduratzen den eta Udalaren kontrata den Enviser enpresako langileek greba mugagabea hasi zutenetik.

Joan den astean, Lan Harremanen Kontseiluan, adiskidetzeko lehen bilkura egin zuten enpresak eta greba-batzordeak, eta asteazken honetan bigarrena. Bi bileretan, agerian geratu da egungo baldintzetan ezinezkoa dela aldeen artean greba amaitzeko akordio bat lortzea. Blokeoa soldataren gaia mantentzen da. Enpresak ez du mugitu urteko %3ko igoera proposamena, alegia hilean 43 euro gordin ingurukoa, argudiatuz soldatak modu erreal batean hobetzeko duen aukera bakarra Udalarekin duen kontratua amaitzen denetik aurrera aplikatzea dela, eta, beraz, sakoneko edozein hobekuntza 2028ko urtarriletik aurrera planteatzen du.

Greba-batzordea, plantillaren babesarekin, ez dago bere soldata eskasak 2028ko urtarrila arte hobetzeko itxoiteko prest; langileentzat benetako adarjotze bat da 80 eguneko greba mugagabearen ondoren. Beste behin ere, agerian geratu zen bi aldeen arteko negoziazio-mahai honek ez duela inolako etorkizunik zerbitzua kontratatzen duen erakundearen, Udalaren, esku- hartzerik gabe.

Joan den maiatzaren 21ean, espazio publikoaren batzordean, Beatriz Artolazabal zerbitzuko zinegotzi delegatuak honako hau adierazi zuen: gatazkaren konponbidea enpresak eskaintza garrantzitsu bat egitea da, langileek egiten duten proposamenera hurbiltzeko, 2025ean soldata nabarmen handituta. Gainera, enpresari eta greba-batzordeari PRECOra jotzeko eta akordio bat bilatzen saiatzeko eskatu zien. Horixe egin du greba-batzordeak, eta enpresak erabateko ezezkoa eman dio eskaintza barregarria hobetzeari.

Blokeo egoera dela eta, ekainaren 25ean Lan Harremanen Kontseiluan hiru aldeen arteko bilera eskatu dute LAB, ELA eta ESK sindikatuek, Udalak gatazka behingoz desblokeatzeko giltza duela uste baitute. Enviser-eko langileek espero dute Udala bilera horretara joatea eta gatazka behingoz konpontzen lagunduko duten proposamenekin egitea.

Batzorde horretan, zinegotziak udal-talde baten galderei erantzunez adierazi zuen adostasunezko kontratuaren etetea mahai gainean zegoela, eta bi egun geroago Maider Etxebarria alkateak berak berretsi zuen adierazpen hori, baina horretarako enpresaren borondatea behar zuela zehaztuz. Bost egun geroago, enpresak kontratuaren etete hori negoziatzeko erabakia jakinarazi zien sindikatuei, eta, harrigarria bada ere, enpresaren proposamenaren aurrean, gidoi aldaketa gertatu zen Udalean, aukera hori ez zela bideragarria adierazten hasi zelako.

Ezer ez dago errealitatetik urrunago; Sektore Publikoko Kontratuen Legearen 211.1.c) artikuluak argi eta garbi adierazten du: “Kontratua eteteko arrazoia Administrazioaren eta kontratistaren arteko adostasuna da”. Beraz, Udalari ozen eta argi esaten diote sindikatuek iritziz aldatzeari uzteko eta, behingoz, dagokion erabakia hartzeko, akordioa errazteko. Egungo kontratuarekin enpresarekin negoziazioa erabat agortuta dago. Alde horretatik, kontratua eteteko ordua da, greba amaitzeko adosten diren lan-baldintzak jasoko lituzkeen baldintza-agiri berri bat ateratzeko.

Halaber, zinegotziak maiatzaren 21eko batzordean esan zuen enpresak gutxieneko zerbitzuak eskatu zituela grebaren hasieran, Eusko Jaurlaritzak ez zituela agindu eta enpresak berriro eskatuko zituela, Udalak ezin zuelako halakorik egin, “langileen kontratu-harremana ez baita Udalarekin, enpresarekin baizik, eta Udalak ezin ditu eskatu”.

Bada, joan den astelehenean, bi aldeek, Udalak eta enpresak, gutxieneko zerbitzuak ezartzea eskatu zuten. Beste behin ere, esku hartzeko gaitasuna dutela erakutsi dute, eta, berriz ere, enpresarekin soilik ados jartzeko prest daudela erakutsi du Udalak, greban dauden langileen bidezko aldarrikapenei bizkarra emanez eta greba indarrez amaitzen saiatzeko estrategia bateratua eginez, akordioa bilatzea erraztu beharrean.

Gutxieneko zerbitzuen eskaera horiei dagokienez, gaur alegazioak aurkeztuko langileen ordezkariek, eta argi utzi dute hori ez dela funtsezko zerbitzua komunitatearentzat. Parke eta lorategien mantentze- zerbitzuetan egiten diren grebetan, egungoa baino dezente luzeagoak, Eusko Jaurlaritzak ez du inoiz gutxieneko zerbitzurik ezarri; beraz, uste dute ez dagokiola hori egitea, eta horrela justifikatu dute.

Gainera, Udalak behin eta berriz errepikatu duenez, “ez dago inolako osasun-alarmarik eta ez dago inolako arriskurik osasun publikoarentzat, lorategietako greba batek eragozpen estetikoak ditu, baina osasun publikoaren ikuspegitik ez du inolako arazorik, osasun publikoaren eta ingurumen sailetik adierazi den bezala”. Beraz, bere helburu bakarra grebarekin amaitzea da, gehiegizko gutxieneko zerbitzuak ezarriz, eta, gainera, gutxieneko zerbitzu batzuk planteatuz, non langile guzti guztiak berriro lan egitera behartuta egongo liratekeen, ziurrenik, ondorengo 4 hilabetetan zehar, ia lan guztiak egitea eskatuko baitute.

Azkenik, datorren ostiralean, mozio bat aurkeztuko da Udaleko Osoko Bilkuran. Bertan, gobernu taldeak bere esku dagoen guztia egin dezala eskatzen da, greba akordio batekin amai dadin. Plantilla 10:00etan bilduko da Plaza Berrian, eta bertan herritarren babesa jasoko du berriro, hain une zailean langileentzat hain garrantzitsua izaten ari dena eta biziki eskertzen dutena.

Unibertsitate publikoaren defentsan, irabazi asmoko unibertsitate pribatuei atea itxi behar zaie, aitzakiarik gabe

Unibertsitate pribatuak sortzeko irizpideak zorrozteko Gobernu espainiarraren saiakerak zeresan handia eman du azken boladan. Eskuinak, argudio bat edo beste bat erabilita, gogor egin du asmoaren kontra.

Azken urteetan, Espainiako estatuko erkidego batzuetan eta Euskal Herrian bertan ere, unibertsitate pribatu berrien agerpena mehatxu argia da unibertsitate publikoentzat eta, orokorrean, gizartearentzako. Irabazi asmoko unibertsitateak ugaritzeak arazo asko dakartza, besteak beste:

• Ikasketa unibertsitarioen eta ikasleen formazioaren kalitatearen kontra doa. Horrek, etorkizuneko profesionalen prestakuntza kolokan jartzen du, titulua izan baina beharrezko ezagutza eta gaitasunak ez dituztenen kopurua gero eta handiagoa izango baita.

• Ikasleak lortzeko unibertsitate publikoarekin lehian sartzen dira. Horrek kolokan jartzen ditu unibertsitate publikotik eskainitako gradu eta master batzuk, jakina baita unibertsitate pribatuek beren “produktua” saltzeko publizitate-baliabideak dituztela.

• Diru publikoa lortzeko lehian sartzen dira. Zuzenean edo zeharka, formaziorako eta ikerketara bideratutako funts publikoen parte batek unibertsitate pribatuak finantzatzen ditu.

• Goi-hezkuntzaren elitizazioa elikatzen du. Unibertsitate pribatuen matrikulak ezin dituzte ordaindu ikasle eta familia askok. Horrek unibertsitate mailako segregazioa dakar.

Arrazoi horiengatik eta etorkizunean larritu daitekeen egoeraren aurrean neurri zorrotzak hartzea defendatzen dugu, hezkuntzaren merkantilizazioa eta negozioa egiteak gidatutako unibertsitate gehiago ez sortzeko. Era berean, unibertsitate publikoaren finantzaketa handitzea eskatzen dugu. Datu bat emateagatik, Unibertsitate Sistemaren Lege Organikoak 2030erako BPGren % 1izatea helburutzat badu ere, EHUk Eusko Jaurlaritzatik jasotzen duen finantzaketa EAEko BPGren %0,42 baino ez da. Baliabide nahikoak behar ditugu kalitatezko unibertsitate publikoa indartzeko, euskal jendartearen beharrei egoki erantzungo diena.

Eusko Jaurlaritza Gobernu espainiarrak iragarritako neurrien kontra agertu da, eskuduntzen inbasioaren argudioarekin. Argi daukagu Euskal Herriko unibertsitate publikoen garapena hemen eraiki eta erabaki behar dugula, baina eskumenen inbasioa ezin da aitzakia izan hemen bertan unibertsitate pribatuei alfonbra gorria jartzeko, gertatzen ari den moduan. Azken negoziaketen ondorioz, online unibertsitateak, irizpide batzuen menpe bada ere, Eusko Jaurlaritzaren menpe geratzea ez da batere nahikoa bide horretan. Beste alde batetik, aurrekariak ikusita, unibertsitateak kategorizatzeko semaforoak orain arte egondako permisibitatea kolorez apaintzeko soilik balio dezakeenaren susmoa daukagu.

Eskumenen inbasioaren aitzakian babestuta, ezinbestekoak diren neurriak leuntzeko saiakeran ari da Eusko Jaurlaritza. Ez du irmotasun bera erakusten unibertsitateen erabateko transferentzia eskuratzeko, Euskal Herrian behar dugun unibertsitatea eraikitzeko ahaleginean pauso garrantzitsua izango litzatekeena.

Euskal jendartearen zerbitzura dagoen unibertsitatea hemendik arautu eta kudeatu behar dugu, kanpoko inposaketarik gabe, baina eskumenen inbasioa ezin da izan aitzakia irabazi asmoko euskal unibertsitate pribatuei atea irekita mantentzeko.

LABek artxiboen sektoreko enpresei eta Nafarroako Gobernuari dei egin die sektoreko hitzarmen bat negoziatzeko mahai bat sortzen lagun dezaten

Artxiboen Nazioarteko zazpigarren Astea dela eta, sektoreko langileak, Nafarroako Gobernuak azpikontrataturiko enpresetakoak, mobilizatzen ari dira beren lana aitortu eta baldintzak duinduko dituen hitzarmen sektorial baten beharra ikusarazteko. LABek aldarrikapen hori babesten du eta enpresei eta Gobernuari dei egiten die negoziazio mahai bat sortzen luzamendurik gabe lagun dezaten

Asteazken honetatik, Nafarroako Gobernuaren artxiboek bat egin dute Artxiboen Nazioarteko zazpigarren Astearen ospakizunarekin. Foru administrazioak azpikontrataturiko langileak lehenak dira gure herrialdearen ondare dokumentalaren balio kulturala aitortzen, baina ez daude ados ezartzen zaizkien baldintzekin. Nafarroako Artxiboen eta Dokumentu Ondarearen Zerbitzuak zerbitzua externalizatuz funtzionatzen baitu, eta horretan titulazio sorta zabala eskatzen dute gutxieneko soldataren truke. Hori da errealitate gordina non zaharberritzaile, artxiboko teknikari eta liburuzain bezalako profilek ahal duten moduan bizirauten duten.

Egoera hori arautu eta hobetu ahal izateko, langileek eta LAB sindikatuak iaztik daramate lanean eta aldarrikatzen hitzarmen sektorial baten beharra, ez bakarrik lan baldintzak duintzeko, baizik eta ofizioaren garrantzia aitortzeko eta herritarrei eskaintzen zaien zerbitzuak dagokion kalitatearekin funtzionatzea posible egiteko.

Gauzak horrela, langileek dei egiten diete sektorearen parte diren enpresei eta Nafarroako Gobernuari berari, administrazioak azpikontrataturiko enpresen parte diren heinean, prekarizazioa ezabatzeko eta lanbidea duintzeko hitzarmenaren negoziazio prozesua babestu eta laguntzeko.

LABek lehen saiakera egin zuen maiatzaren 20an negoziazio mahai bat sortzeko, baina enpresen aldetik ez zuen babes handirik izan. Ekainaren 20rako bertze deialdi bat egonen da. Espero izatekoa da oraingoan bai bertaratuko direla eta lagunduko dutela artxibozain eta liburuzainen lana aitortzeko eta duintzeko bide horretan.

LABek Aiala Vidrioko hitzarmen berria sinatzeari uko egin dio, bake sozialaren eta inbertsioen presioek baldintzatua egon delako

LAB sindikatuak argi adierazi nahi du ezezkoa eman diola Aiala Vidrioko hitzarmen kolektibo berriari. Hitzarmen hau ELA eta CCOO sindikatuen gehiengo sindikalak sinatu zuen, eta langileek bozketaren bidez berretsi zuten. LABen ustez, hasieratik baldintzatu dute enpresaren presioek, bake sozialaren exijentziak eta etorkizuneko inbertsioen mehatxuak.

Azken urte eta erdi honetan, Aiala Vidrioko zuzendaritzak lan arloan norabide kezkagarria hartu du: Aldi Baterako Enplegu-Erregulazio Espedienteak inolako alternatibarik gabe aplikatu dira, kaleratze traumatikoen mehatxua egon da, lanpostuen kanporatu eta 70 lanpostu baino gehiago galdu dira, berreskuratzeko inolako borondaterik gabe.

Vidrala taldea, azkenaldian, irabazi milioidunak lortzeagatik izan da albiste. Hala ere, azken neurriak kontuan hartuta, hitzarmen berriak ez du langileek izandako galera ekonomikoen benetako berreskuratzerik jasotzen, ezta lan-baldintzetan hobekuntza esanguratsurik ere. LABek argi du enpresak etekinak lortzen baditu eta bere jardueraren etorkizunaren alde egiten badu, langile guztien lanari esker dela. Beraz, ahalegin hori lan-baldintzen hobekuntza konkretu eta bidezkoetan islatu behar da.

Negoziazio prozesuan, enpresak marko zurruna inposatu du, inbertsioak presio-tresna gisa erabiliz eta funtsezko proposamenak eztabaidatzeari uko eginez, negoziazio kolektiboa bera urratuz. Horrela, sei urterako akordioa ixtea lortu du enpresak, enpresa-batzordearen jarduteko gaitasuna murriztuz eta aurrera egiteko aukerak ezerezean utziz.

Gehiengo sindikalak bost egun eskasetan itxi zuen aurreakordioa, eta ondoren langileek berretsi zuten. LABek, egindako batzarretan, aurkako bere jarreraren arrazoiak azaldu ditu eta negoziatzen jarraitzeko beharra nabarmendu dugu, betiere langileen babesarekin. LABen ustez, hitzarmen honek ez ditu funtsezko gaiak jorratzen, hala nola lanaldia murriztea, gizarte-baldintzak hobetzea edo enpleguaren benetako bermea. Aukera galdu da langileen benetako beharrei erantzuten dien akordioa eraikitzeko eta egungo erronkei ausardiaz aurre egiteko.

LABek ez du hitzarmen hau sinatu, eta tinko jarraituko du Aiala Vidrioko langileen eskubideak defendatzen, eta etorkizunean lan-baldintzak ez daitezen enpresak inposatutako eta langileen errealitateari erantzuten ez dioten exijentzien menpe egon.

LABek mobilizazio arrakastatsuak egin ditu, EAEko hezkuntza publikoko irakasleen akordioa bete dadin exijitzeko

LABek deituta, Araba, Bizkaia eta Gipuzkoako hezkuntza publikoko irakasleek lanuzteak eta mobilizazioak egin dituzte, Hezkuntza Sailari marketing kanpaina alboratu, sinatutako akordioa bere osotasunean bete eta 2025-26 ikasturtean ikastetxeak hornitu ditzan exijitzeko.

LABek ikasturte hasieran hezkuntza publikoa indartzeko helburuz abiatutako borrokari STEILAS, ELA eta CCOOekin batera irakasleen kolektiboan deitutako 9 greba egunek eta mobilizazioek jarraitu zioten. Maiatzaren 9an LABek, STEILAS, CCOO, UGT eta Interinok taldearekin batera, lan baldintzak hobetu eta baliabidez hornituko dituen akordioa erdietsi zuen.

Tamalez, eta nahiz eta Begoña Pedrosak Hezkuntza sailburuak medioetan adierazpenak egin dituen bakoitzean hezkuntza kalitateaz aritu den eta baliabideak erdigunean jarri izan dituen, hitzartutako guztia ez da betetzen ari. Negoziazioan baliabideen gaia gatazkatsua izan zen, eta LABek irmo defendatu ondoren soilik txertatu zen akordioan. Zentzu horretan, hezkuntza kalitatea hobetuko duten eta akordioan jaso diren neurri guztiak ezartzeko galdegin dio LABek Hezkuntza Sailari. Izan ere, akordioari esker, ehunka dira sortu beharreko lanpostuak.

Sindikatuak adierazi duenez, LABek izandako jarrera irmoari esker, Hezkuntza Sailak ikastetxe guztietako zuzendaritzei gutun bana bidali zien atzo, barkamena eskatuz eta 2025-26ko ikasturterako ezarri beharreko irizpideak zeintzuk diren adieraziz. LABek hainbatetan adierazi bezala, sailak ondorengo neurriak ezarri behar direla onartu du: etapa guztietan ordu lektiboak murriztea (Haur eta Lehen Hezkuntzan 23tik 22ra eta Bigarren Hezkuntzan zein Lanbide Heziketan 18tik 17ra); euskara indartzeko HIPI eta EUSLE programetan ezarritako ratio berriak zein ordu kreditu gehigarriak ezartzea; edota aniztasunari erantzuteko Pedagogia Terapeutiko, aholkulari eta orientatzaileak esleitzeko irizpide berriak txertatzea. Hala ere, gutunean ez da jasotzen Bigarren Hezkuntzan HEDATZE programan dauden ikastetxetan gehienezko orduak 17 ordu lektiboen barnean jaso behar direla edota ordu lektiboen murrizketaren ondorioz ordu-kredituak esleitu behar direla. Beraz, Hezkuntza Sailak ikastetxe bakoitzean baliabide gehigarriak txertatu bitarte, LABek borrokan jarraituko du, lan zama arintzeko eta hezkuntza eraldatzeko beharrezkoak diren neurriak ezartzeko.

Zentzu horretan, zuzendaritza taldeek ere dagozkien baliabideak alegatuz eta borrokatuz jarraitzen dute. Zuzendaritzak gauzatzen ari diren borroka horri esker, hainbat baliabide lortzen ari dira, baina ez dagozkien guztiak. Sindikatuak adierazi du Hezkuntza Sailari dagokiola ikastetxe bakoitzari dagozkion baliabideak ezartzea eta ez direla zuzendaritza bakoitzak egindako alegazio edo borrokaren araberakoak izan behar. Era berean, Hezkuntza Sailak izandako jarrerak ikastetxeetan urduritasuna eta kezka besterik ez dituela sortu salatu du LABek, presioaren, noraezaren, inprobisazioaren eta itxikeriaren ondorioz.

Urtebete daraman arren, Hezkuntza Sailaren jokamoldea aski ezaguna da. Izan ere, elkarrizketarako eta kontsentsurako diskurtsoa plazaratu arren, negoziaziorako bide guztiak borroka eta mobilizazioei esker ireki eta lortu direla gogorarazi du LABek. Bestalde, sailak sindikatuekin duen harremana itxurakeria besterik ez da. Mahai negoziatzaileetan sinatutakoaren inguruko interpretazio berriak egin, eta akordioan jasotakoa ezeztatzea izan da jasotako erantzun bakarra. Beraz, propaganda utzi eta hezkuntza publikoak urgentziaz behar duen inbertsioa egin dezan galdegin dio LABek.

Azkenik, LABek eskerrak eman dizkie irakasleei, hilabete hauetan guztietan erakutsitako konpromisoagatik eta indarragatik ere, baita gaur mobilizatu direnei ere; besteak beste:

Araban: Gasteizen Gorbeialde HBI, Koldo Mitxelena BHI, Lakua BHI, Ekialde BHI, Mariturri HLHI, Francisco Baraibar BHI edota Eraiken LHI; Duranan Ikasbidea IPI, Laudio BHI edota Legution Garazi HLHI.

Bizkaian: Bilbon Cervantes HLHI edo Ibarrekolanda BHI; Zornotza LHII, Santurtzi LHII, Otxandioko eskola, Igorren Inazio Zubizarreta HLHI, Markina BHI, Ondarrun Zaldupe HLHI, Sopela BHI, Gernikan Allende Salazar HLHI, Arratzun Barrutialde BHI, Diman Ugarana HLHI, Zeberion Zubialde HLHI, Durangon Fray Juan de Zumarraga BHI edota Ugao IPI.

Gipuzkoan: Donostian Amassorrain Ikastola HLHI, Lauaizeta BHI, Antigua-Luberri BHI, Altza BHI, eta Zuhaizti HLHI, Aretxabaleta LHII, Arrasate Herri Eskola, Irunen Toki Alai HLHI eta Pio Baroja BHI, Hondarribin Talaia BHI, Hernani BHI, Elgoibar BHI, Lasarten Oriarte BHI, Urretxun J.M. Iparragirre BHI, Tolosaldea Lanbide Heziketa, Ezkio Itsaso Herri Eskola HLHI, Zumaiako Herri Eskola, Beasainen Loinazpe BHI edota Ereñotzun Txirrita HLHI.

Aurrerantzean ere LABek determinazio berdinarekin borrokan jarraituko du langileekin batera ikastetxe guztietan maiatzaren 9an sinatutako akordioa bete arte. Era berean, zuzendaritzekin elkarlanean jarraituko duela adierazi du sindikatuak akordioa betetzen dela bermatzeko. Azkenik, sindikatu sinatzaileak akordioaren defentsan batasun sindikala mantentzera deitzen ditu.

EAEko Auzitegi Nagusiak eskola publikoetako garraio eta jolastokietako zaintzaileen hitzarmen kolektiboko enpresa-elkartea zigortu du askatasun sindikalerako eskubidea urratzeagatik

Joan den abenduan, EAEko eskola publikoetako jolastokietako zaintzaileen eta eskola garraioko hitzarmen kolektiboaren enpresa-elkarteak (CIDI, Eulen, Ercisa eta La Productora enpresek osatua) negoziazio kolektiboa bertan behera uztea erabaki zuen, Eusko Jaurlaritzako Hezkuntza Sailak zerbitzua berriz lizitatu eta hau esleitu arte.

Erabaki horren ostean, LAB sindikatuak salaketa jarri zuen enpresa-elkartearen aurka, askatasun sindikala urratzeagatik. Bada, EAEko Justizia Auzitegi Nagusiak epaia eman du eta honen arabera, enpresa-elkarteak eta berau osatzen duten enpresek oinarrizko eskubide bat urratu dute; alegia, askatasun sindikalerako eskubidea, negoziatzeari uko egiteagatik. Hori dela eta, enpresa-elkartea kondenatu du eta sektoreko hitzarmen kolektiboaren negoziazioa berehala berrezartzea exijitu dio.

Ez dezagun ahaztu eskola garraioa eta jolastokiko zaintzaileek zerbitzu publikoa eskaintzen dutela eta Eusko Jaurlaritzako Hezkuntza Sailak enpresa pribatuen esku uzten duela bere kudeaketa.

Hau esanda, LAB sindikatuak epaiaren balorazio oso positiboa egiten du eta enpresa-elkarteari negoziazioei berriro ekiteko exijitzen dio.

Donostiako turistifikazioa gelditzearen aldeko deia egiten du LABek

Turismoa ez da gertakari neutrala, klase, genero eta jatorriak ezinbestean baldintzaturik agertzen baitzaigu.

Langileon ehuneko handi batek, diru sarrera eznahikoek eraginda, ezin dugu gure bizilekua ez den beste munduko bazterrik bisitatu. Emakumeon* gehiengo batek oporren erabilpen duinik egiteko aukerarik ez dugu, bizitza sostengatzeko nahitaezkoak diren etenik gabeko zaintza lanen kargaren ardura gure bizkar gelditu ohi delako. Langile migratu eta arrazializatuok, prekaritatearen isla gorena izaki, atseden eta aisialdi egun jarraierako aukera itxia dugu.

Are gehiago, turistifikazioaren fenomenoak hiri ereduarekin, eta beraz, bertako langileen lan eta bizi baldintzekin lotura zuzena du, lan baldintzak direla, etxebizitza arazoa dela… bizi proiektu duin bat garatzea galarazten duten ondorioak dakartza.

Gutxi batzuen negozio grina langileon beharren gainetik ari dira jartzen egungo agintari zein enpresariak. Gure hiriak hipokrisia eta handinahikeriaren erakusleiho bilakatu dituzte, turismora bideratutako zerbitzuak -enplegu prekarioa oinarri dutenak— biderkatzen ari dira eta herritarron eguneroko bizitza bizigarriak bermatzeko elementu komunitarioak gutxinaka-gutxinaka desagerrarazten ere bai.

LABetik, herritar oro jasangaitza den egoera honi muga jarri eta langile guztion mesedera jardungo duen hiri ereduaren alde borrokatzera deitzen dugu. Horregatik guztiagatik, ekainaren 15ean Europa hegoaldeko hiri ezberdinetan burutuko diren mobilizazioei gure babesik beroena eman nahi diegu eta bide honetan, BiziLagunEkinek deitutako mobilizazioa gure egin eta igande honetan Donostiako kaleak betetzera dei egiten dugu.

Bertan bizi nahi dugu! Donostiaren turistifikazioa gelditu!

LABek ongi etorria ematen dio EH Bilduk Legebiltzarrean Enplegu Publikoaren legea erreformatzeko aurkeztu duen proposamenari, lege-babes egokia ezinbestekoa delako

Hizkuntz eskakizunak berrezartzeko eta eskubideak bermatzeko neurriak hartu ezean, datorren ikasturtean mobilizazio sendoak sustatzeari ekingo dio LABek.

Administrazioa euskalduntzearen aurkako oldarraldi judizial betean garen honetan, asteon, agenda politikoa markatu duten iragarpenen berri izan dugu. LABetik argi dugu lege-babes egokia ezinbestekoa dela administrazioan euskararen normalizazio osoa erdiesteko. Euskararen normalizazio-prozesuari segurtasun juridikoa eskaintzeko eta epaitegien etengabeko injerentzien aurrean euste-horma osatzeko legedia aldatzea eskatzen dugu LABetik, eta zentzu horretan, ongi-etorria ematen diogu Legebiltzarrean Enplegu Publikoaren Legea erreformatzeko EHBilduk egin duen proposamenari.

Euskararen normalizazioak behar duen jauziaren terminoak aspaldi ezarriak ditugu euskalgintzak eta eragile euskaltzaleok: euskararen ezagutzaren unibertsalizazioa lortzea ahalik eta epe laburrenean; erabilera erosorako espazioak hedatu eta babestea; administrazioaren euskalduntzea azkartzea, besteak beste langile publiko berri guztiak euskaldunak hartuz; lan mundua euskalduntzeko borondatezkotasunetik derrigorrezkotasuna ezarriko duen araugintzara jauzi eginez; eta, gainontzeko eremu sozialen euskalduntzea azkartzeko neurri zehatzak hartuz ere. Eta hau guztia ahalbidetu, neurriak eskaini eta legez babesteko hizkuntza-politika berria indarrean jarri, eta, euskara lege berria onartzea ezinbestekoa da.

Euskara kohesio sozialerako tresna izan dadin sustatu eta bitartekoak jarri behar dira. Eremu batzuetatik egiten ari diren moduan, hizkuntza eskubideak vs lan eskubideak dikotomia elikatzeak kohesio soziala erasotu egiten du.

Euskaraz lan egin eta bizi ahal izatea oinarrizko eskubidea da. Zentzu horretan, euskal langileok eskubide hori egikaritzeko lehendik genituen trabak areagotu egin ditu oldarraldi judizialak. Hizkuntza eskubideak bermatzeko eta euskararen normalizazioan aurrera egiteko epe ertain eta luzeko estrategiekin batera, premiaz, epe motzeko neurri eta erabakiak behar ditugu. Egokia eta beharrezkoa iruditzen zaigu, zentzu horretan, EHBilduren eskutik etorri den ekimena, euskararen eta gaztelaniaren ezagutzaren gaineko exijentzia parekatuz.

Hori horrela izanik, hizkuntz eskakizunak berrezartzeko eta eskubideak bermatzeko behar diren neurriak har daitezela eskatzen dugu LABetik eta dei egiten diogu Eusko Jaurlaritzari, adierazpen orokorretatik ekintza zehatzetara pasatu dadin. Horrela ez bada, datorren ikasturtean mobilizazio sendoak sustatzeari ekingo dio.