2025-12-28
Blog Page 209

Enplegu merkatuaren ezegonkortasuna emakumeok jasaten dugu nagusiki

Iazko urtetik langabeziak behera egin duen arren, Ekaineko datuekin alderatuta gora egin du, egun 135.326 langabetura iritsiz, zerbitzuetan izanik igoera handiena.

Bi joera nagusi nabarmendu nahi izan ditugu:

Datuak esku-artean, gure ekonomiaren tertziarizazio prozesuan jarri nahi genuke arreta lehenik eta behin. Izan ere, jakina da Barne Produktu Gordinean industriak gero eta pisu txikiagoa duela zerbitzuen mesedetan, eta hilabete honetako langabeziaren datuek joera hori baieztatzen digute. Hilabete honetan langabeziak gora egin arren, besteren konturako afiliazio kopuruak gora egin du, zerbitzuetan nabarmen. Eraikuntza eta industriak afiliazioa galdu duen bitartean, zerbitzuetan gero eta langile gehiago dauzkagu lanean. Era berean, langabeziaren igoera zerbitzuetan izan da nabarmenena, eta lehen bistara datu kontraesankorrak iruditu arren, lan eskatzaile gisa izena emaniko langileek zerbitzuetan lan egitea lehenesten dutela ikusten dugu.

Bestetik, emakumeen langabeziaren egoera eta lan baldintza prekarioak azpimarratzekoak dira. Izan ere, langabeziak bereziki emakumeen artean egin du gora eta egun jada, langabetuen %59,09 emakumea da. Gainera, oso nabarmena da udan nola eten diren emakumeen aldizkako kontratu finkoak, kontratu horien %60,62 eten baita udan.

Uztaileko langabezia datuek, beraz, argi erakusten dute sortzen den enpleguaren ezegonkortasuna, batetik, eta ezegonkortasun hori pairatzen dutenak nagusiki emakumeak direla, bestetik.

Sexuaren araberako lan banaketarekin amaitu beharra dago. Batetik, sektore feminizatuak baitira lan baldintza prekario eta ezegonkorrenak dauzkatenak. Eta bestetik, ezinbestekoa baita sektore feminizatuei, oinarrizko lanak direnetan eta zaintza lanak burutzen dituztenetan arreta berezia jarriz, dagokien aitortza eta balioa ematea, diskriminazio egoera honekin bukatu nahi bada.

Navarrabiomedeko Enpresa Batzordeak EH Bildu, Geroa Bai eta Contigo-Zurekin alderdien babesa lortu du osasun ikerketa publikoa bermatzeko

Navarrabiomed-Miguel Servet Fundazioa Enpresa Batzordeak, EH Bildu, Geroa Bai eta Contigo Navarra – Nafarroa Zurekin alderdietako ordezkariekin batera, Nafarroan osasun arloko ikerketa publikoa egiteko alderdi politikoen konpromisoa lortzeko akordioa aurkeztu du Nafarroako Parlamentuan. Konpromiso horiek osasun-ikerketako institutuaren kudeaketa publikoa bermatzea eta babestea dute helburu, Navarrabiomed-Miguel Servet Fundazioaren bitartez. Horrela, alderdi horiek konpromisoa hartzen dute hurrengo Nafarroako Gobernua osatzeko akordio programatikoetan sartzeko. Halaber, laguntza hori neurri betearazleetan (Nafarroako Gobernua) eta legegileetan (Nafarroako Parlamentua) ere jaso beharko da, kudeaketa publikoko institutu bat egiaztatzeko helburu hori bermatzeko. Azkenik, Nafarroako Gobernuko Osasun Departamentuak hasitako Miguel Servet Fundazioaren deskapitalizazio-prozesua iraultzeko konpromisoa jasotzen du.

Navarrabiomed-Miguel Servet Fundazioaren Enpresa Batzordearen ustez, lortutako akordioak ezarritako helburua betetzen du neurri batean, eta osasunikerketako institutuaren kudeaketa publikoa Navarrabiomed-Miguel Servet Fundazioaren bidez bermatzen saiatzeko funtsezko konpromiso politiko eta parlamentarioa da. Batzordearen funtsezko aldarrikapen bat, plantillaren gehiengo babesarekin, fundazio publikoan deskapitalizazioa eta lanpostuen galera saihesteko. Horregatik, garrantzitsutzat jo du EH Bildu, Geroa Bai eta Contigo Navarra-Nafarroa Zurekin alderdiek hartutako akordioa eta hartutako konpromisoak.

Konpromiso politiko eta parlamentarioa ez da gehiengoarena, PSNren azken orduko aldaketagatik. Izan ere, PSNk atzo kendu zuen agiriaren sinadura. PSNko ordezkariek duela hilabete helarazi zuten akordioarekiko atxikimendua, eta orduan ez zuen inolako zalantzarik edo eragozpenik sortu. Horrela, Navarrabiomed-Miguel Servet Fundazioko langileen ordezkaritzak deitoratu egiten du PSNren oinarri eskasa eta sinesgarritasun falta, bere estiloari leial izan ondoren, iritzi publikoarekin eta Batzordearekin jokatu duelako bere interes eta kalkulu alderdikoietan oinarrituta, bere benetako jarrera Nafarroako gizarteari ez helarazteko helburu bakarrarekin: Opus Deiren menpeko eta negozio bihurtutako osasun-ikerketa pribatizatu baten aldeko apustua.

Gaur egun, Nafarroako Gobernuak kontrako norabidean jarraitzen du urratsak ematen. Izan ere, Navarrabiomed-Miguel Servet Fundazioa Enpresa Batzordeak badaki Osasun Sailak fundazio publikoa deskapitalizatzeko prozesuarekin jarraitzen duela. Gaurtik aurrera, PSNk bide horretatik jarraitzea erabakitzen badu, soilik eskuinaren babesarekin egingo du, murrizketen UPNren beraren babesarekin, Nafarroako osasuna hauteskunde eta negozio helburuekin erabiltzen duena. Alderdi horrek ere uko egin dio akordioari, nahiz eta Navarrabiomed-Miguel Servet Fundazioko langileen jarrera “arrazoizkotzat” jo.

Navarrabiomed-Miguel Servet Fundazioaren Enpresa Batzordearen konpromisoa Nafarroako gizartearekiko, osasun publikoarekiko eta lanpostuekiko da. Eta, plantilla osoarekin batera, Nafarroan osasun-ikerketa publiko bat defendatzeko duen determinazioa erabatekoa da.

Arabako aniztasun funtzionaleko sektorearen hitzarmenaren aurreakordioa sinatzea #LortuDugu

Intersindikalaren plataforman oinarritutako testuak ordainsariak hobetzen ditu, lanaldiaren murrizketa dakar eta beste hainbat aurrerapen biltzen ditu.

Aurreko uztailaren 21ean aniztasun funtzionaleko Arabako hitzarmenaren mahai negoziatzailea bildu zen, eta intersindikaleko plataforman oinarritutako aurreakordioa sinatzeko aurrerapausuak eman ziren. Bada, orain aurreakordioa sinatu da, honako neurri hauek jasotzen dituena:

– Indarraldia eta iraupena: 2023. eta 2024. urteak.

– Soldata-igoerak, bai oinarrizko soldatarako, bai plusetarako (antzinatasun-plusa izan ezik), 2023rako Arabako esku-hartze sozialaren III. hitzarmeneko soldata-taulak ezartzea adostu da, eta 2024rako % 4,1eko igoera. Esku-hartze sozialean bezala, 2024ko otsailean mahai paritarioa bilduko da Arabako esku-hartze sozialaren III. Hitzarmeneko tauletan egindako igoerak aniztasun funtzionaleko hitzarmenaren tauletan aplikatzeko.

– 21-ko antzinatasun plusa 2023rako eta 22€-koa 2024rako, ad person klausula bat sortuz. Hala, 2022ko abenduaren 31ra arte entitateetan antzinatasun-osagarri zaharren ondorioz jasotzen ziren edo sortu ziren zenbatekoak osagarri pertsonal ez-konpentsatu batean integratuta eta izoztuta geratuko dira.

– 30 orduko ordu-kreditua, bost urteko zikloetan. Osorik edo zati batean metatu ahal izango da, gehienez 150 ordura arte.

– Gehienezko lanaldia: 1620 ordu 2023an eta 1620 ordu 2024an (1590 orduko benetako gehieneko lanaldia).

– 27 laneguneko oporrak 2023. eta 2024. urteetarako.

– Kontingentzia arruntek eta profesionalek eragindako aldi baterako ezintasun-egoera oinarri arautzailearen % 100ean konpentsatuko da, lehenengo egunetik.

– Adostutako lizentziei dagokienez, Arabako Gizarte Segurantzaren III. Hitzarmenean jasotakoak eta Hitzarmen horretan jaso ez direnak ezartzen dira, bai eta desgaitasunen bat duten pertsonen arretarako Estatuko hitzarmenean jasotakoak ere.

LAB sindikatuak duela bi urte baino gehiago hasi zen negoziazioaren hasieratik defendatu du Araban desgaitasuna duten pertsonen arretarako sektorerako hitzarmen propio baten beharra. Aurreakordio horrek gutxieneko lurzoru bat ezartzen du desgaitasunaren sektoreko emakumezko langileen lan-baldintzetan, sektoreko langileen lan-baldintzen estatalizazioari aurre egiteko lurraldean, urteko lanaldia ehun ordu baino gehiago murriztuz, soldatak nabarmen hobetuz, KPIaren bermea ezarriz… Hau da, hemen lan egiten badugu, hemen erabakitzen dugula dioen premisa gauzatzea.

Horregatik guztiagatik, oso albiste ona da aurreakordio hau sinatzea; izan ere, lehen urratsa da hitzarmen baten negoziazio luze bat amaitzeko, eta Arabako sektoreak behar duen errekonozimendua lortzen da. Ezinbestekoa da desgaitasuna duten pertsonei arreta emateko funtsezko eginkizuna betetzen duen sektore bateko langileen lan-baldintzak arautzea.

Testu hau sinatuta, beste behin ere egiaztatu da langileen artikulazioa eta antolaketa, kasu honetan negoziazio kolektiboaren bidez, funtsezko tresna dela lan-baldintzak hobetzeko bidean aurrera egiteko.

Sindikatuok hitzarmenaren testu osoa garatzeko eta abuztuan AEDISA patronalari helarazteko konpromisoa hartu dugu. Horrela, datorren irailaren 19an beste bilera bat egingo dugu, eta hitzarmen osoa sinatzea espero dugu.

Pasaiako Portuko Agintaritzaren kudeaketa negargarria

Pasaiako lonjaren estalkiaren inaugurazioa izan da gaur. Honek bizi-kalitate hobea ekarriko die pasaitarrei, eta badiako eta portuko begiratoki ezin hobea bisitari guztiei. Kostatu da, baina lortu da, eta pozten gara horregatik. Baina gu bertan egon gara Pasaiako Portuko Agintaritzaren Zuzendaritza berriro salatzeko, galeriari eta bertako langileei begira duen moral bikoitzagatik.

Lonja berriaren eraikuntza 2011n hasi zen, eta, ustez, 2014an amaitu behar zen. Gaur egun, azkenik, 2023an bukatutzat ematen dira Esnabide kalera, herrira, ematen duen estalkia eta fatxada. Gaur, dena izango da txaloak eta onespenak inplikatutako erakundeentzat, batez ere Pasaiako Portuko Agintaritzarentzat (PPA), nahiz eta San Pedrorako sarbidea hondakindegi moduan eta aurreikusitakoa baino 9 urte gehiagoz obretan izan. Ordutik, 4 presidente igaro dira PPAtik, eta badirudi horietako batek ere ez duela inolako erantzukizunik (nahiz eta kasua fiskaltzara eraman zen, “akats administratiboak” soilik detektatuz).

Baina guretzat larriena da portuko langileok garen aldetik, berandu eta gaizki ez ezik, lonjaren kanpoaldea amaitzeaz arduratu direla soilik, eta barrualdea, lantokia dena, bigarren fasea deiturikoa, hau da,lonjaren erdia, ez dela gauzatu…eraikinaren erdia barrutik hutsa dago eta beste erdian egiten ari da lana, langileentzako eta erabiltzaileentzako baldintza penagarrietan.

Leku fisikorik ez dagoenez, batzuetan enkanteak eta arraina banaketa aparkalekuan egiten da. Enpresa manipulatzaileek moduluak partekatzen dituzte, eta bulegoetako langileak luze izan dira obrako kontainerretan, aldagelarik gabe, leku nahikorik gabe… eta horrela 2011tik. Eta oraindik ere jarduera zifra positiboetan mantentzen da… non dago pertsona eta enpresa horien aitortza eta errespetua? Eta oraindik ez da lizitatu bigarren faseko obra, eta gaur bertan plantillez abusatzen jarraitzen da… oso polita kanpokoa, baina edukia laneko, osasuneko eta merkataritzako prekarietatez beteta dago.

A.P.P. bezalako enpresa batek horrela funtzionatzen du inork ez duelako atzamarra lepoan jartzen, plantilla murriztea erabaki dutelako eragingabea bihurtu arte. Enpresa honek, gaur egun, kudeaketa ekonomikoko arazoak ditu aurreikuspen eta langile faltagatik. Une honetan, Portu Agintaritza honen eguneroko jardueran agerian geratzen ari dira aurrekontu-aurreikuspen eta kudeaketa negargarri baten ondorioak suposatzen zaion lana baldintzatzen eta mugatzen ari direnak.

PPA 4 urte atzeratzen ari da Enpresa-Akordio berri bat, eta bere txostenetan onartzen du “lehiakorrak ez diren soldatak ordaintzen dituela”, ez dela gai Madrilen (beti Madrilen) baimena lortzeko egunerokotasunari aurre egiteko behar dituen 30 pertsonak kontratatzeko, eta enpresa publikoari dagozkion zerbitzuak pribatizatzea aukeratzen ari da…

Ongi etorri lonja berriaren kanpoko akaberara, baina horretan lagundu duten erakundeei eskatzen diegu PPAri kudeaketa gardena eta bere izaera publikoarekin konprometitua exijitzeko, bere instalazioak modernizatuz, beharrezko plantilla kontratatuz, bere lan-
baldintzak errespetatuz eta bere soldata-gaitasuna eguneratuz.

Langileriaren prekaritateak ez du etenik langabeziak behera egin arren

Biztanleria Aktiboaren Inkestak langabeziak behera egin duela erakusten digute, bai urte arteko datuei erreparatuz eta baita aurreko hiruhilekoari dagokionez ere. Gaur egun langabezia tasa %7,13an kokatzen du Euskal Autonomia Erkidegoan eta %8,79an Nafarroako Foru Erkidegoan. Edonola ere, Hego Euskal Herrian egun langabezian dauden langileen ia erdia (%46,8) epe luzeko langabezian legoke, urtebete baino gehiago langabezian. Emakumeen kasuan datu hori %54,5era igotzen da, eta aipagarria da urtebetean 12 puntuko igoera izan duela ehuneko horrek.

Enpleguaren zenbaki horiek, ordea, ez digute ematen enpleguaren eremuan gertatzen ari den errealitatearen berri, enplegua sortu bai, baina zer nolako enplegua sortzen den aztertu beharra baitaukagu.

Enplegu prekarioa

Gogoan izan behar dugu bi langiletik bat egoera prekarioan bizi dela, 1400 euro azpiko soldatekin, langabezian edo enplegurik gabe. Uda partean sortzen den enplegua garaiari oso lotua dela kontuan izanda, ezinbestekoa da enpleguaren kalitatean arreta jartzea. Dagoeneko enplegua izatea ez da pobrezia gainditzeko bermea, eta hori gainditze bidean ezinbestekoa dugu Hego Euskal Herrian bertako errealitateari erantzungo dion Lanbidearteko Gutxieneko Soldata ezartzea, langile guztientzat 1400 euroko gutxieneko soldata.

Prekarietatearen aurpegia: emakume gazte eta migratua

Prekarietateak ez digu denoi modu berean eragiten. Emakumeok gara soldata baxuenak ditugunak, sexuaren araberako soldata arrakala %23,60koa da eta horri, emakumeen %26k jardunaldi partzialetan lan egiten dutela gehitu beharko genioke, gizonezkoen kasuan %7koa denean portzentaje hori. Adina eta jatorria edota arrazializazioa dira prekarietatearen aurpegia osatzen duten beste faktore erabakigarriak. Europar Batasunetik kanpotik datozen langile migratuen %24 dago langabezian, batezbestekoa %8aren azpitik dagoen bitartean. Prekarietatea ez da neutroa.

Langileriak errealitatea ikusten du, borroketan aitzindari

Gaurko titular nagusiek langabeziaren jaitsiera azpimarratuko badute ere, langileriak ez du egoera hobe bat ikusten inguruan. Erosahalmenaren galera, zerbitzu publikoen eraispena, euren bizitza eta enplegua uztartzeko zailtasunak… dira langileriaren egunerokoa. Ez da kasualitatea aurtengo ikasturtean azken urte luzeetako lan gatazka gehien aktibatu izana, langileen artean ezinegona areagotzen ari da.

Kalitatezko enplegua behar dugu, bizitza bizigarriak garatzen ahalbidetuko duen enplegua, eta LABek horren alde jarraituko du lanean. Langabezia tasak jaistea berri positiboa bada ere, kalitatezko enplegua borrokatu beharra daukagu, gero eta prekarizatuagoa den langileriaren lan eta bizi baldintzak hobetzeko. Bertako errealitatearen araberako ekintza sindikala garatuz, Euskal Herriko negoziazio esparruetan indarra jarriz, sindikalismo feminista eta antirrazista esparru guztietara hedatuz.

UGTk, CCOOk eta CENek 400.814,41 euro banatzeko azpijokoa salatu dugu

Nafarroako Gobernuko Enpresa Politikako, Nazioarteko Proiekzioko eta Laneko zuzendari nagusi Izaskun Goñik deitutako bilera batean, Lan Arriskuen Prebentziorako Estatuko Fundazioaren kargura 2023. urterako Nafarroari esleitutako funtsen kudeaketa antolatze aldera (partida 400.814,41 eurokoa da), agerian geratu da UGT eta CCOO parte izan direla aipatutako diru-kopurua kobratzea eta banatzea bermatzen dieten pleguen prestaketan. Bezero-funtzionamendu horren aurrean, LABek langileriaren osasuna defendatzea eskatzen du.

Azken urteotan, banaketa horiek “blokeatuta” egon dira, Kontuen Auzitegiak hautemandako irregulartasunen eta 2008tik 2013ra bitarteko deialdiak bide judizialetik baliogabetu izanaren ondorioz. Estatuko Fundazioak berak sistema aldatu zuen, eta Osalanen Kontseilua eta Nafarroako Lan Osasunaren Kontseilua parte hartzetik kanpo utzi zituen. Ondoren, Kontuen Auzitegiak berak ondorioztatu du finantzaketa-sistema horretan funtsak aldez aurretik CEOEren, UGTren eta CCOOren artean banatzen direla, erakunde horiek epaile izan direla eta emandako laguntzen banaketan parte hartu dutela, eta kasu askotan zalantzan jar daitekeela jasotako funtsak ekintzak gauzatzeko erabili izana.

Estatuko indar sindikalen eta patronalaren aurkako epaiez betetako bide luzearen ondoren, 2022ko irailean, LAPLren V. xedapen gehigarria aldatu egin zen, funtsen kudeaketa lotuta utziz, oraingoan bai, Espainiako Lan Ministerioaren gainean. Hala, autonomia-erkidegoei kendu egin diete kanpaina bakoitzaren jarduera-ildoak zehazteko gaitasuna. Aldatu berri den xedapen horrek Madrilen zentralizatzen du ekitaldi bakoitzaren oinarriak diseinatzeko eta argitaratzeko ahalmena, eta beste behin ere Hego Euskal Herriko (EAEko eta Nafarroako) administrazioen kudeaketa-gaitasuna izapide hutsean uzten du. Bestela esanda, lege-aldaketa bat egin dute, lehen modu irregularrean egiten zutena egiten jarraitzeko, eta orain segurtasun juridiko handiagoa eman diote.

Deigarria da, baita ere, Nafarroako Gobernuko Ekonomiaren eta Enpresen Garapeneko Departamentutik sindikatuei bilera batera deitzea eta oraindik BOEn argitaratu ez diren funtsak banatzeko “oinarriak” ez ezagutzea; aldiz, UGTko eta CCOOko ordezkariek irizpide argiak zekartzaten idazkietan, non lotsagabe esaten baitzioten Nafarroako Gobernuari nola interpretatu behar zituen “oraindik argitaratu ez diren” agiri horiek. Beste behin ere, jarduteko modu argi eta garbi desegoki eta lotsagabe bat: erakunde horiek Fundazioaren funtsen kudeaketan epaile eta parte izan nahi dute, beren beharrak eta interesak asetuko dituen diru gehiagoren banaketan inor sartu ez dadin.

LAB ez da banaketa horretan sartuko. Ez du onartuko funts horiek interes korporatiboekin banatzea UGT eta CCOO sindikatuen eta CEN patronalaren artean. Nafarroako Gobernuak badu jada lan-osasuneko proiektuei laguntza ekonomikoa emateko lerro bat. Bertan, UGTk, CCOOk, ELAk eta LABek parte hartzen dute. Horrela, funtsen banaketa berri horrek, ezinbestean, bikoiztasun bat ekarriko luke diru-kopuru eta kontzeptuan, modu erabat lotsagarri eta onartezinean. Hori irmoki salatzeaz gain, LABek gai honetan esku hartuko du, eta bere ekintza presioa egitera eta ekimen berrien bidez erabaki eta politika berriak behartzera bideratuko da. Gertutik jarraituko du eta gerta daitezkeen irregulartasunak fiskalizatuko ditu, Aholkularitza Juridikoa jada lantzen ari den bide judiziala baztertu gabe. UGTk eta CCOOk beren pribilegioetan aurrera egiten saiatzeko edozein hutsune aprobetxatzeko estrategiaren aurrean, LABek ez du inolako tarterik utziko.

Nafarroako Gobernuak bi aukera ditu: UGTren, CCOOren eta CENeko enpresaburu nafarren funtzionamendu klientelarra onartzea, gehiengo soziala kaltetzen baitu interes korporatiboen alde; edo LABek defendatzen duen langile klasearen aldeko alternatiba defendatzea, lan-baldintzak hobetzearen alde, langileen eskubideak, lan-osasunaren publifikazioa aldarrikatuz, bai prebentzioarena, bai osasun-laguntzarena, eta prebentzioa enpresen kudeaketan integratzea egungo externalizazioaren aurrean, funts horiek erreklamatuz kudeaketa publikorako, beste lerro ekonomiko eta aurrekontuzkoak bideratuz Nafarroako Osasun Publiko eta Laboraleko Institutua bera indartzeko (Ispln-NOPLOI), lan-ikuskapen propioa eskatzearekin batera.

Patronalak Bizkaiko grafikagintza sektoreko langileak pobreago eta prekarioago nahi ditu

Gaur egin du hirugarren bilera Bizkaiko Grafikagintzako Hitzarmenaren negoziazio mahaiak. Bilera horretan patronalak negoziaziorako plataforma aurkeztu du.

Patronalak, 12 urte baino gehiago hitzarmena berritu gabe egon ondoren, eta, beraz, lan baldintzak eta kasu askotan soldatak izoztuta, sektoreko langile guztiak iraintzen dituen eta errespetatzen ez dituen plataforma bat aurkeztu du. Langileen lan eta bizi baldintzak hobetzeko neurriak planteatu beharrean, CEBEKek hitzarmenean murrizketa eta atzerapauso handiak dakartzaten hainbat neurri proposatu ditu.

– 4 urteko indarraldia planteatzen du, soilik 3 urteko ultraktibitatearekin. Gogoratu behar da prozesu judizial baten ondoren hitzarmenak ultraktibitate mugagabea izan zezan lortu zela.

– Soldatei dagokienez, 12 urtez tauletan inolako igoera barik (2012-2022) egon ostean, ez du inolako soldata eguneraketarik edo igoerarik proposatzen urte horietan guztietan. Horrek esan nahi du sektoreko langileek erosteko ahalmenaren % 16 galduko luketela tauletan.

– Hitzarmena indarrean dagoen 4 urteetarako (2023-2026) % 9,5eko igoera proposatzen du, KPIarekiko inolako loturarik gabe eta erosteko ahalmena ziurtatzeko inolako bermerik gabe.

– Lanaldiaren murrizketarik ez du jasotzen, justu lanaldiaren gaia eztabaidaren erdigunean dagoen unean. Sektoreak 14 urte baino gehiago daramatza lanaldia murriztu gabe.

– Urtean 256 orduko lan malgutasuna ezartzea proposatzen du, eta 50 ordura arteko asteko lanaldiak ezar ditzake. Sektoreko langileak enpresen esku egotea nahi dute.

– Gainera, murrizketa batzuk proposatu ditu honako gai hauetan: antzinatasuna, gaixotasun arruntagatiko bajen osagarriak, 60 urtetik aurrera enpresan borondatezko bajagatiko kalte ordainak jasotzeko eskubidea aitortzen duen artikulua ezabatzea hitzarmenetik, konpentsazioa eta absortzioa saihesten dituen artikulua ezabatzea, ordu sindikalen kopurua murriztea eta ordezkari sindikalaren figura mugatzea…

– Sektoreko lan baldintzak estatalizatu nahi dituzte, Bizkaiko hitzarmenean Grafikagintzako Estatuko hitzarmeneko gaiak jasotzea planteatuz.

– Ez dago bermerik enpresek hitzarmena aplikatzeari uztea erabakitzeko, langileekin akordiorik ez badago.

Beraz, patronalak, aurkeztu duen plataformarekin, oso mezu argia helarazi du: negoziazio honen helburua sektoreko langileak eta haien familiak gehiago pobretzea eta prekarizatzea da. LAB sindikatuak argi dauka, ez du atzerapausorik onartuko sektoreko lan baldintzetan, bere helburua kontrakoa baita, langile guztien lan eta bizi baldintzak hobetuko dituen akordio bat lortzea. Patronalak beste aukera bat du bere jarrera zuzentzeko, datorren irailaren 11n, negoziazio mahaia berriro bilduko den egunean. Horrela ez bada eta bere asmoekin aurrera jarraitzen badu, LABek argi dauka bere estrategia: negoziazioa, aktibazioa eta mobilizazioa.

Gutxi batzuen zikoizkeriak eta arduragabekeriak beste heriotza bat eragin du Talleres Aratz lantegian

LAB, ESK, STEILAS, EHNE eta HIRU sindikatuek elkarretaratzea egin dute ostegun honetan, uztailaren 27an Talleres Aratz lantegiaren atean, iragan ostiralean tornu batek 33 urteko langile bat harrapatuta eta bere heriotza eragin zuen istripua salatzeko.

2014an beste istripu hilgarri bat gertatu zen Gasteizko lantoki horretako instalazioetan.

Ezin da kasualitatea izan bi aldi horietan istripuaren elementu nagusiak hain antzekoak izatea: azpikontratazioa eta makinek harrapatzea. Kontratek lanak egiten dituzten enpresetan enpresa horien erantzukizuna oso argi dago jasota lege-mailan; enpresa-jardueren koordinazioak ezartzen du instalazioetara sartzen diren langile guztien segurtasuna bermatu behar dutela, eta haien segurtasuna bermatzeko bitarteko eta neurri guztiak izan behar direla. Talleres Aratz da, beraz, 2014an eta joan den ostiralean gertatutako istripuen erantzule zuzena.

Gainera, garrantzitsua da gogoratzea makina-erremintaren sektorean gertatzen direla istripu hilgarrien % 30 inguru, argi eta garbi identifikatutako eta ezagututako arriskuak tarteko, hau da, saihesgarriak direnak. Hala, zoritxarrez, azken 9 urteetan bi pertsona hil dira Aratzen instalazioetan. Makina baten harrapaketa bat gertatzen denean, segurtasun-arauak betetzen ez dituelako da.

Joan den ostiraleko istripuarekin, 1.000 langilek galdu dute bizia lanean 2008tik. Azken 15 urteetan gertatutakoa guztiz onartezina da, inork ere ezin du izan bere lanpostuan bizia galtzeko arriskua, eta langileak beren etxera bizirik itzultzeko erantzukizuna enpresena eta erakundeena da. Izan ere, erakunde horiek beste alde batera begiratzen jarraitzen dute, hain arazo sozial eta laboral larriaren aurrean: lan-istripu hilgarriak eta oso larriak.

Salatu behar dugu Urkulluren gobernuak dituela lan-osasunaren araudia betearazteko eskumenak. Betearazpena kontrolatzeko baliabiderik ez jartzeak bidea libre uzten dio patronalari. Badakite ez dituztela zigortuko legea betetzen ez badute. Honen atzean erabaki politiko bat dago. Patronala ez dute ukitzen.

Zer gertatu behar da behingoz neurriak hartzeko eta langileen bizitza arriskuan jartzen dutenak eraginkortasunez zigortzeko?

Noiz arte jarraituko dugu ikusten nola gure lankideek bizia galtzen duten gutxi batzuen arduragabekeria eta zikoizkeriagatik?

LAB, ESK, STEILAS, EHNE eta HIRU sindikatuok argi daukagu: gertatutakoa inoiz baino indartsuago salatzeko unea da, eta zentroz zentro, kalean eta erakundeetan borrokatzekoa, beste inork bere lanpostuan bizitza gal ez dezan.

Ocalani babesa adierazi diogu Bruselan, eta neurriak hartzeko exijitu diogu Europari

Abdullah Ocalan jaunari buruzko larrialdiko prentsaurrekoa egin da Europako Parlamentuan, Bruselan, kontinenteko hainbat eragile sindikal, politiko eta sozialen parte-hartzearekin. LAB sindikatua ere bertan izan da, lider kurduaren egoerari buruzko gardentasuna exijitu eta giza eskubideak berma daitezela erreklamatuz.

Erresuma Batuko Freedom for Ocalan kanpaina sindikalak larrialdiko prentsaurrekoa antolatu du Abdullah Ocalan buruzagi politiko kurduari buruz.

Ocalan jaunak hogeita lau urte daramatza Turkian inkomunikatuta, eta azken bi urteetan bere abokatuei eta familiari ere ukatu zaie harekin harremana edo sarbidea. Gaur egun ez da jakiten bizirik eta ondo dagoen eta orain kezka oso larriak daude bere bizitza eta ongizateagatik.

Era berean, oso kezkatuta dago Ocalan jaunaren espetxe-baldintzak kontrolatzeaz arduratzen den Europako Kontseiluko erakundeak, Torturaren Prebentziorako Batzordeak, herritarrei informazio nahikorik ez emateak. Ocalan jaunaren familiak, bere abokatuek eta, oro har, herri kurduak egoera larri honi aurre egiteko neurriak hartzeko eskatzen dute.

Prentsaurrekoan Europako gobernuen, giza eskubideen erakundeen eta Europako Kontseiluaren erantzun guztiz desegokia nabarmendu da, eta ekintzarik ezak oinarrizko giza eskubideen urraketa eta urraketa honen konplize bihurtzen dituela. LABek parte hartu du horietan, Italiako edo Eskoziako sindikatuetako beste ordezkari batzuekin, Eskoziako, Italiako edo Erresuma Batuko ordezkari instituzionalekin eta erakunde sozial eta politiko ezberdinetako pertsonekin batera.

Telebista kurduan elkarrizketa

Gai beraren harira, bestalde, LAB sindikatuak Medya Haber Tv telebista kate kurduan (Londresen eta Flandrian estudioak ditu) parte hartu du, bi saiotan zehazki, eta bertan elkarrizketa egin diote elkartasun kanpaina honen inguruan.