2025-12-27
Blog Page 198

Asteasuko Siemens Gamesako ABEEEaren aurka mobilizatu gara, Donostian egindako epaiketaren aurrean

Gaur egin da Asteasuko Siemens Gamesaren lantokian maiatzean aurkeztu zuten Aldi Baterako Enplegu Erregulazio Espedientearen (ABEEE) epaiketa Donostian, eta honen kontra mobilizatu da LAB.

Maiatzean, Siemens Gamesako Asteasuko plantako zuzendaritzak, ABEEE bat aplikatzeko prozedura hasi zuen produkzio eta antolaketa arazoak zituela argudiatuz.

Negoziaketa epean egindako hiru bileretan, enpresak ABEEEa beharrezkoa zela argudiatzeko saiakera ezberdinak egin zituen. Langileen ordezkariok, hala ere, argi eduki dugu hasieratik ez dela inoiz ABEEE hau erabiltzeko beharrik egon, enpresak bere neurrira hartutako erabaki interesatuen ondorio bat besterik ez dela izan argudiatutako lan karga jaitsiera, eta beraien erabakien ondorioak langileek ordaintzea nahi izan dutela hasieratik.

ABEEEaren negoziaketa epea akordiorik gabe amaitu zen, langileentzat onartezina delako enpresak hartutako erabakien ondorioak ordaindu beharra, eta inolako momentutan ez delako benetan arrazoitu zeintzuk ziren enpresaren ustez ABEEEa erabili behar izateko arrazoiak.

Horregatik, ABEEEa salatu genuen eta gaur egin da honen inguruko epaiketa. Argi daukagu hartutako neurria ez dela inoiz beharrezkoa izan. Eta epailearen aurrean hori arrazoituko dugu.

Ezin dugu ahaztu salmentan dagoen Asteasuko Siemens Gamesa lan zentroan langileek borrokaren bidez lortu zutela duela hilabete gutxi enpresaren salmentaren aurrean langileen eskubideak eta lanpostuak bermatzen dituen akordioa.

Zerbitzu publikoak indartzeko aldarria zabaldu eta sektorean deitutako grebetan parte hartzeko deia luzatzeko mobilizatu gara

Urriaren 25eko eta abenduaren 19ko sektore publiko osoko grebaren lanketa barnean elkarretaratzeak egin ditugu Eusko Jaurlaritzan, EUDEL eta Gipuzkoako Foru Aldundiaren aurrean LAB, ELA, CCOO, Steilas, SATSE eta ESK sindikatuok.

Hiru elkarretaratze hauetan parte hartu dugunok salatu nahi izan dugu,zerbitzu publikoek nabarmen egin dutela okerrera eta lan baldintzak okertzen ari direla etengabe azken urteetan. Bada, horrek zuzeneko eragina dauka herritarroi eskaintzen zaigun zerbitzuaren kalitatean.

Pandemiak agerian utzi zituen narriadura horren ondorioak. Hiru urte geroago, egoera hori konpondu beharrean, zerbitzu publikoak indartu beharrean, EAEko erakundeek, hau da, Eusko Jaurlaritzak, hiru foru aldundiek eta udalek, inoizko superabit handiena dute: 10.000 miloi euro bankuetan gordeta dituzten bitartean, gizarte-premiak larriagotu eta zerbitzu publikoak okertu egiten dira nahiz eta batzuk egonezin eta arazo hauek artifizialak direla esaten tematu behin eta berriro.

Argi azaleratu dugu egoera honen aurrean ezin dugula beste aldera begiratu, eta gure erakunde eta alderdi politikoei mezu garbia bidali nahi izan diegu: behingoz zerbitzu publikoen eta horiek ahalbideratzen dituzten langileen alde erabakiak har ditzatela!

Eta zehazki zera eskatzen diegu:

  • Estatutik datozen mugak behingoz kentzea, soldata publikoak eta enplegu publikoaren beharrak hemen erabakitzeko
  • Gure erakundeek zerbitzu publikoak indartzea, enplegu publikoa sortzea eta kontsolidatzea, lan-baldintzak hobetzea ahalbidetuko duten aurrekontuak onartzea!!
  • % 10eko soldata-igoera egitea!! Azken bi urteetako erosteko ahalmenaren galera berreskuratzeko eta 2024koa bermatzeko. Honetaz gain, aurretik galdutako erosteko ahalmenaren gaineko zorra aitortzea eta berreskuratzea
  • Enplegu publikoa sortzea eta egonkortzea, behin-behinekotasun erreala % 8ra jaitsiz
  • Arlo publikoa indartzea, pribatizazio berririk ez egiteko konpromisoa hartzea eta publifikazio planak adostea
  • Lan kargak arintzea eta osasuna bermatzeko neurriak adostea
  • Administrazioaren benetako euskalduntzea bermatuko duten planak adostea
  • Berdintasunerako benetako urratsak ekarriko dituzten genero-arloko neurriak, besteak beste, berdintasun-plan erreal eta eraginkorrak negoziatzea
  • Jardunaldiaren murrizketa adostea.

Datozen egunetan ere urriaren 25ean eta abenduaren 19an lantokiak hustu eta kaleak betetzeko helburuarekin lanean jarraituko dugu.

Mecanerren itxieraren aurka kalera atera gara asteburuan

Ehunka langile eta herritarrek bat egin dute Urdulizko lantegi historikoa herrian mantentzeko eta deslokalizazio asmoei ezetz esateko mobilizazioarekin. Eskualdeko industria-ehuna babesteko beharrizana azpimarratuta, enpresari ez ezik, instituzio publikoei ere esku hartzeko eskatu dio enpresa batzordeak.

Manifestazioaren amaieran, Mecanerreko beharginek eskerrak eman zizkieten manifestazioan parte hartu zutenei eta irailaren 1az geroztik babesa eta elkartasuna adierazi dieten guztiei.

Egun batetik bestera, hitzarmen kolektiboa berritzeko negoziazio-prozesuaren erdian, Stellantiseko zuzendaritzak Mecaner ixteko erabakia hartu zuen, eta 148 pertsona utzi nahi ditu: 144 Mecanerekoak eta 4 garbiketako azpikontratakoak. Plan estrategiko baten barruko erabakia da, helburu argi batekin: mozkin- marjinak handitzea, deslokalizatuz eta kostuak murriztuz (normalean beste langile batzuen esplotazioaren bidez).

Beste behin ere, bideragarritasun- eta lehiakortasun-eza aitzakia hartu dute enpresak ixteko, enplegua suntsitzeko, pobretzeko eta prekariezatzeko.. Gogoan izan behar da Stellantisek 16.000 milioi euroko irabaziak izan zituela 2022an… Lotsagabea izan behar da gero, etekin horiekin lehiakortasunik ezaz hitz egiteko.

Zoritxarrez, Mecaner ixteko iragarkia ez da berria gurean. Azken urteotan, gure lurraldean industria-enpresak etengabe ixten ari dira. Denoi etortzen zaizkigu gogora zenbait enpresa, hala nola Dismodel eta Trokenor (duela urte batzuk), Matricerías Deusto, GTS, Cable eta Alanbreak, La Auxiliar Naval…

Itxierez gain, Uribe Kostan industriako eta kalitateko enplegua galtzen ari da etengabe, eta, ondorioz, industria-enplegua suntsitzen ari da. Horren adibide dira Alconzako kaleratzeak. Horien ondorioz, industriak gero eta pisu txikiagoa du Euskal Herrian, eta turismo- eta zerbitzu-herrialde bihurtzen ari gara.

Stellantisen zekenkeriak eta Mecaner ixteko erabakiak mugarri bat jarri dute. Ez dugu onartuko inposatu nahi diguten etorkizun beltza, inoiz ez da aukera bat izan guretzat. Eraso honen aurrean borroka besterik ez zaigu geratzen. Eskualdean eta Euskal Herrian behin eta berriz gertatzen ari den egoera baten aurka borrokatzea, bidegabea dela uste dugunaren aurka.

Mecaner erreferentziazko enpresa da eskualdean, eta herri horretako belaunaldiek bertan lan egin dute. “Fabrika historiko” bat, eskualde eta herri bateko paisaiaren eta historiaren parte dena.

Borroka hau ez da soilik Mecaner-eko langileen borroka; herri baten, eskualde baten eta langile-klasearen borroka da, industria-ehuna defendatzeko; izan ere, industria-ehun hori gero eta txikiagoa da herrialdean benetako industria- politika eraginkorrik ez dagoelako.

Herri baten borroka, konpromiso eta duintasuna eskualdeko industriaren, enpleguaren defentsan eta etorkizunaren alde. Horregatik, multinazionalari aurre egiteko ordua da, produkzioa hemen geratzen dela ziurtatzeko, lanpostuak mantendu daitezen.

Alarmak piztu eta herri gisa erantzuteko unea da. Langileak, eragile sozial eta politikoak, herritarrak…

Amaitzeko, Eusko Jaurlaritzak zein Bizkaiko Foru Aldundiak beren gain hartu behar dute erantzukizuna, eta aktiboki parte hartu behar dute Mecanerren jarraipena ahalbidetuko duen konponbide baten bila. Eginkizun aktiboa izan behar dute, eskualdeko industria- eta ekoizpen-ehuna mantentzeko politika errealak eta eraginkorrak gauzatuz, enpresak etengabe itxi eta deslokalizatzea eta enplegua suntsitzea galaraziz.

Zuzendaritzari argi adierazi diogu aurrean izango gaituela eta gure lanpostuen defentsan amaierara arte borroka egingo dugula.

Erronka handia eta helburu argia ditugu aurrean: Stellantisen erabakia aldatzea eta Mecaner salbatzea, plantaren enplegua eta etorkizuna bermatuz.

Lanbideko langileek ezetz esan diote Jaurlaritzaren pribatizazio asmoari

Urriaren 3ko hauteskunde sindikaletan ehunka langilek eman zuten bozka. LAB izan zen ordezkaritza eta bozka gehien jaso zituen sindikatua, beraz argi geratu da langileen nahiak eta aldarrikapenak zerbitzu publikoen defentsan lerrokatu direla.

Horregatik dei egiten diegu gainontzeko sindikatu eta alderdi politikoei azaroan onartzekoa den Enplegu Legeari ezezkoa emateko. Izan ere, emendakinen ebazpenak ikusteke, EAJ eta PSEren gobernuak Lanbideren izaera aldatu nahi du, bere aktibitatea eta zerbitzua externalizatzeko eta bertako langileen baldintzak nahieran aldatu eta kaskartzeko.

Ez da berria Jaurlaritzaren pribatizaziorako joera. EAJ eta PSEren politika publikoek erakutsi dute nahiago dutela beraiek bermatu beharko luketen zerbitzu publikoen kudeaketa esku pribatuetan uztea.

Estrategia pribatizatzaile horren erakusle garbia da azaroan parlamentuan bozkatu nahi den Enpleguaren Legea. Lanbide zuzenbide pribatuko erakunde publiko gisa eratu nahi du Jaurlaritzako Gobernuak. Horretarako baina, alderdiek tartea izan dute urriaren 2a arte emendakinak aurkezteko. LABek, maiatzean Legebiltzarrean adierazi zuen bezala, dei egin die ustez herritarren zerbitzura dauden ordezkari horiei aurkakotasuna adierazteko.

Urriaren 3ko hauteskundeetan LABek bozka gehien jasotzearen ondorioz, langileen ahotsak ozenago gehitu dira pribatizazioaren aurkako aldarrikapenera.

Horregatik, LABek adierazten du bere esku dituen bitartekoekin aldarrikatu eta salatuko duela enplegu legearen asmo pribatizatzailea. Neurri berean, langile eta herritarrei dei egiten die antolatzera, eta datozen mobilizazioetan indarrak gehitzera.

Egungo zaintza eredua errotik eraldatu asmo duen Herri Akordioa aurkeztu dugu

Gaur goizean LABeko ordezkariok Hernanin izan gara, azaroaren 30erako deitutako Greba Feminista Orokorrerako Herri Akordioaren aurkezpenean. Gure sindikatuak zaintza sistema publiko komunitarioa aldarri izanik, ezinbesteko hitzordua da datorren hilabete bukaeran nahiz ordutik aurrera datorkiguna, eta herriz herri eta auzoz auzo burubelarri dihardugu prestaketa lanetan, mugimendu feministarekin eta grebara batutako gainerako eragileekin batera.

Euskal Herriko hainbat mugimendu, sektore eta eragile ezberdinetako hamarnaka kidek aurkezturiko Herri Akordioaren  bidez, zaintza sistema publiko-komunitario berri baten beharra plazaratu eta egungo zaintza erregimen sostengaitzaren irakurketa konpartitu bat egin nahi da.

Zaintza, bizimodu duina eraikitzeko oinarria da: ez da unean uneko zerbait, zaintza bizitzako une eta eremu guztietan beharrezkoa da. Gure gorputzen, komunitateen eta lurraren iraunkortasunerako ezinbestekoa da; hau da, bizitza, ongizatea eta osasuna iraunarazteko eta kudeatzeko beharrezkoa.

Euskal Herrian, egun, zaintzarako zerbitzuak gero eta pribatizatuago daude. Azken 20 urteetan, euskal instituzioetatik sistematikoki pribatizatu dira ahal izan diren zaintza-zerbitzu guztiak, enpresa lagunen eskuetan jartzeko eta horietatik milioi askotako etekinak ateratzeko, zaintzaren kalitatearen eta langileen lan-baldintzen kontura.

Familia heteropatriarkala erdigunean jartzen duten politikak erabiltzen ari dira zerbitzu horiek ez garatzeko; berriro ere, zaintza lanak emakumeon gain daude, eta sarritan emakume migratu arrazializatuengan. Sistema kapitalista eta heteropatriarkala izateaz gain, arrazista baita. Arduradun horiek izen abizenak dituzte eta gure bizitzen gainetik kapitala jarri dute.

Guk zaintzarako eskubide kolektiboaren aldeko apustua egin nahi dugu; hau da, pertsona guztiek, bizi osoan zehar, askatasunez eta konpromisoz, zaintza eskaintzeko eta jasotzeko duten eskubidearen alde egin nahi dugu.

Zaintza lanen egungo antolamendu soziala eraldatu nahi dugu, eta horrek dakar bi planotan pentsatzea eta aldaketak eragitea:

· Alde batetik, premiei erantzutea, hau da, egun, prekarioen eta kolapsatuen dauden egoerei aurre egitea.

· Bestetik, epe luzera begiratzea eta bizitza erdigunean jarriko duen sistema sozial bat imajinatzea eta definitzea, sistema kapitalista, arrazista eta heteropatriarkala gaindituko dituena.

Greba Feminista Orokorra Euskal Herriko Mugimendu Feministatik abiatu eta herri mugimendu, sektore eta eragile gehiagorekin elkarlanean josten ari garen prozesua da, horren isla da Herri Akordio hau. Grebara eramango ditugun epe luzeko zein epe motzeko aldarrikapenak bildu ditugu guztion artean. Mugimendu Feministal aldarrikatzen duen herri eredurantz urratsak emateko oinarri gisa ulertzen dugu Herri Akordioa, mugimendu sozial eta sindikalekin batera adostua.

Jarraian jaso dira, beraz, momentuz bildutako aldarrikapenak. Batetik, epe laburrera markatzen ditugun lehentasunak; eta bestetik, epe luzera markatzen ditugunak:

1. Zaintza duinen unibertsaltasuna eskubide gisa aitortzea eta bermatzea.

2. Zaintza sistema publikoa indartzea eta garatzea.

3. Zaintza zerbitzuen pribatizazioa amaitzea.

4. Etxez etxeko laguntza zerbitzua indartzea eta garatzea.

5. Atzerritartasun legea bertan behera uztea, eta bitartean, zaintza langile guztiak erregularizatzea.

6. Erroldatzeko eskubidea guztiontzat eskuragarri izatea.

7. Etxeko langile egoiliarren erregimena desagerraraztea.

8. Etxeko langileak lan-erregimen orokorrean sartzea: Lanaren Nazioarteko Erakundearen 189. hitzarmena bere osotasunean berrestea.

9. Etxeko langileei gutxieneko soldatatik gorako lansaria ezartzea.

10. Zaintza sektoreko langileen lan baldintzak hobetzea.

11. Zaintzaileei laguntzeko sareak sortzea.

12. Zaintzeko denborak bermatzea: lanaldia murriztu soldata txikitu gabe.

13. Gizonak interpelatzea, ez zaintzearen pribilegioari uko egin diezaioten eta zaintza lanetan ardura har dezaten.

14. Zaintzeko baimenak zabaltzea eta handitzea: loturagramak.

15. Zaintza lanak transbersalki lantzea: hezkuntzan, osasungintzan eta lan eremuan, besteak beste.

16. Denontzako pentsio duinak ezartzea: 1080 eurokoak gutxienez.

17. Agroekologia babestea eta sustatzea.

18. Etxebizitza eskubidea bermatzea: merkatuan esku hartzea.

Epe luzera markatzen ditugun lehentasunak:

19. Zaintza sistema publiko-komunitarioa garatzea: aldaketa kultural handi bat eskatzen du eta transbertsalki momentu oro landu behar da (zaintzaren kulturaren kontzeptua jorratu eta zaintzen politizazioa zein kontzientzia bultzatu, familia heteronuklearra suntsitu, gizonei ardura exijitu, hezkidetza sustatu eta zaintzan oinarritutako eredu pedagogikoa garatu).

20. Lanaren banaketa sexual eta arrazista amaitzea.

21. Herri antolaketa feminista bat garatzea: espazioen diseinua, denboraren erabilera eta hirigintza -etxebizitza komunitarioak- eraldatu, elikadura burujabetza bultzatu, eta horren bidez hirien eta landa eremuaren arteko harremanak eraldatu.

22. Arrazakeriaren eta biolentzia instituzionalaren aurka borrokatzea.

23. Herri boterea eta gobernantza eredu berriak eraikitzea.

Horiek dira orain arte jasotako eta adostutako aldarrikapenak. Bide honetan, funtsezkoa izango da pedagogia feministetatik, gure subjektibotasunean aldaketa sakonak sustatzea.  Zaintzekiko konpromisoak nahiz erantzukizunak hartu behar dira, eta lanaren banaketa sexual eta arrazista desegin. Zaintza, premia eta eskubide kolektibo gisa hartuta, bizitza osoan zehar.

Horregatik, erantzukizuna eta konpromisoa exijitzen diegu dagokien arduradun politikoei. Egoera hau sostengaitza da eta horren arduradunek izen abizenak dituzte. Azaroaren 30ean greba egingo dugu Euskal Herrian, herriz herri eta asanbladaz asanblada ari gara antolatzen, zaintza sistema publikoa definitzen eta gure bizitzak politizatzen. Denon bizitzak erdigunean jartzeko prozesua da hau eta horri ekingo diogu. Zaintza eskubide kolektiboaren alde! Azaroaren 30ean GREBA FEMINISTA OROKORRA!

Bizkaiko grafikagintzako enpresek, CEBEKen bitartez, pobrezia eta prekaritatea baino ez diete eskaintzen sektoreko langileei

Aste honetan, sindikatuok eta patronalak Bizkaiko grafikagintzako hitzarmenaren negoziazio kolektiboaren bosgarren bilera egin dugu. Bilera horretan, enpresetako ordezkariek proposamen bat aurkeztu dute, baina ez da nahikoa inondik inora ere.

CEBEKek aldaketa sinbolikoak ekarri ditu bere proposamenean. Soldata igoerari dagokionez, puntu bat gehitu du urte batean eta 0,5 beste batean, honela geratuko litzatekeelarik:

2023: %6-ko igoera 2011ko taulen gainean

2024: %3koa

2025: %2koa

2026: %1ekoa

Igoerak ez dira KPIarekin lotzen, ezta atzerapenak ere. Azken tauletatik, sektore honetan KPIak %20ko igoera izan du, eta, beraz, CEBEKek sektore horretako pertsonak pobretu nahi ditu.

Patronalak egin duen beste mugimendua lau orduko lanaldi-murrizketa izan da, honela banatuta: 2024rako bi ordu gutxiago eta 2025erako beste bi gutxiago.

Malgutasunari dagokionez, patronalak aurreko bilerako diskurtso bera errepikatu du, eta %13koa ezartzea proposatu du (221 ordu urtean). Lana eta familia uztartzea berez zaila bada lanaldi erregular batekin, are zailago bilakatzen da malgutasuna tartean badago. Gizartea zaintza eskubidea izatea eskatzen ari den honetan, patronalak lanaldien banaketaren neurrigabeko irregularizazioa eskatu du.

Gainerako gaietan, enpresen proposamenak berdin jarraitzen du: antzinatasunari topea jartzea, aldi baterako ezintasunagatiko osagarria mugatzea, kategoriak egonkortzea, etab.

Proposamen horrek akordio batetik urrundu egiten gaitu, eta CEBEK, negoziazioan laguntzen ez duela jakinda, erantzukizuna sindikatuen bizkar utzi nahian dabil. Mahai hori blokeatzeko saiakeren aurrean, sindikatuen plataformetan dauden beste gai batzuei buruz hitz egitea proposatu dugu, jarrerak zertxobait hurbildu ahal izateko.

Argi dago sektorea antolatzen hasi behar dela eta aliantzak beharrezkoak izango direla Bizkaiko grafikagintza sektoreko beharginen lan eta bizi baldintzak hobetuko dituen Hitzarmen Kolektibo eguneratua erdiesteko.

Hurrengo bilera urriaren 27an izango da.

Arcelor, estatuko sindikatuen laguntzarekin, ABEEE interesatua erabiltzen hasi da berriro

Beste behin ere, Arcelor enpresak eta UGT, CCOO eta USO sindikatuek ABEEE bat adostu dute. Enpresak malgutasun erreminta gisa definitzen duen ar-ren, izatez egoera zailean dauden enpresa eta plantillei laguntzea izan beharko litzateke neurri horren xedea.

LABek argi dauka Arcelor ez dela definizio horretan sartzen, eta ABEEE delakoaren kapitulu berri honek -14 urte baitaramate luzapenekin eta ABEEE berriekin- taldearen interes partikularrei erantzuten dio, plantillaren kotizazi-oen kontura.

Akordio horrek haserre gehiago sortzen du Euskal Herriko lan zentro guztietan hitzarmenen negoziazioetan egoera zein den ikusten dugunean. Izan ere, sindikatu horiek eta enpresak ez dute arazorik, beste behin ere, plantillaren prekarizaziorako akordioak lortzeko, baina bai plantillaren baldintzak eguner-atzeko eta hobetzeko.

Ezin dugu ahaztu enpresa eta taldea irabazi handiagoak lortzen ari direla urtez urte, eta bitartean, plantillak murriztu besterik ez ditu egiten, inbertsiorik ez egitearen ondorioz lantegiak zatika erortzen diren bitartean, horrek dakarren arriskuarekin.

Euskal Herrian, berriz ere, euskal negoziazio markoen beharra jarri behar dugu mahai gainean. Alde batetik, gure lan-baldintzak arautzeko Estatuko akordio markoak baldintzatzen gaituelako eta horrek, UGTren eta CCOOren onespenarekin, blokeoa dakarrelako. Eta, era berean, aipatutako sindikatu horiek ordezkaritza nagusia duten plantetan tratua onberagoa delako. Horren adierazgarri da enpresak hasiera batean proposatu zuen ABEEE berri honen aplikazio portzentajeak jaitsi egin direla akordio honetan, Euskal Herriko plantetan izan ezik.

LABek nabarmendu du ezin dela kanpotik jardun eta bertako errealitateari erantzuten ez dioten gehiengo sindikalek eguneroko bizitza eta etorkizuna baldintzatu arte itxaroten egon. Era berean, uste dugu UGT eta CCOO sindikatuek, Euskal Herriko plantetan, aurpegia eman beharko luketela eta Arcelorreko zuzendaritzari plantillak saldu izanaren arrazoiak azaldu beharko lituzketela.

Sindikalismo antirrazista izan dugu hizpide LABen Topaketa Sindikaletan

200 sindikalista baino gehiago bildu garaOiartzunen, euskal sindikalismoaren berrikuntza prozesuari hauspoa emateko xedez antolatu ditugun Topaketa Sindikaletan.

LABen X. Biltzar Nagusian (2022, Baiona-Miarritze) hartutako erabaki nagusietako bat honako hau izan zen: LAB sindikatu antirrazista bilakatzea. Independentismoan eta feminismoan egin bezala, sindikalismo antirrazistaren garapenean aitzindari izan nahi dugu.

Biltzar Nagusiko erabaki horren ondotik etorri ziren euskal sindikatu batek egindako I. Barne Plan Antirrazistaren onarpena eta Idazkaritza Antirrazistaren sorrera (2023ko ekaina). Lau dira LABen plangintzaren ardatzak: kontzientzia sindikal antirrazista sortzea; antolaketa eta funtzionamendua berrikustea; langile migratu eta arrazializatuen errealitateari erantzungo dion ekintza sozio-sindikal antirrazista sustatzea; eta Euskal Herrian bizi diren pertsona guztiei eskubide guztiak bermatzeko aldaketa politikoen alde egitea.

Ibilbide horretan sakondu asmo izan dute Topaketa Sindikalek. Goizean sindikalismo antirrazista izan dute hizpide honako lau hizlari hauek: Lucía Mbomio (Madril) kazetari eta ekintzaile antirrazista; Marra Junior (Euskal Herria) Bilboko Mugimendu Panafrikarreko kidea; Pastora Filigrana (Andaluzia) abokatua eta sindikalista, eta Valery Alzaga (AEB) antolatzaile sindikala eta migranteen eskubideen aldeko ekintzailea.

Arratsaldean, berriz, hainbat gairi buruzko lau tailer egin dituzte: Krisi ekosozialari lantokietatik aurre egiteko gakoak; Greba Feminista Orokorra; Ekintza Sindikalerako borroka moldeak, eta borroka sindikalen komunikazio estrategia.

Sindikalismoa [Bir]Pentsatzen

Topaketa Sindikalen bidez, sindikalismoa birpentsatzeko ariketa iraunkortzera goaz, unean une lan munduan nahiz jendartean dauden erronkei helduz. 

Izan ere, 2012ko Biltzar Nagusiaren ondotik, [Bir]Pentsatzen prozesuari ekin genion sindikatuan, eraldaketa sakonen aurrean eredu eta egitasmo sindikala berritzeko asmoz.

Lehen etapa batean, eredu sindikalaren berrikuntzari ekin genion, 2016ra bitartean hainbat barne saio eta hiru jardunaldi publiko antolatuz. Sindikalismoa sektore prekarioetara gerturatzea, sindikalismo feministan sakontzea eta lantokietan ez ezik eremu sozialean antolatzearen beharra izan ziren ateratako ondorio nagusiak.

Bigarren etapa batean, programa sozioekonomikoaren berrikuntzari ekin genion LABen (2019-2021), proposamen berritzaileak eginez: Euskal Lan Kodea eta Gizarte Segurantza, banaketa hirukoitzerako proposamena (enplegua, zaintza eta ondasunaren banaketa) eta bidezko trantsizio ekosozial baterako batzordeak, besteak beste.

ELA eta UGT sindikatuek sinatutako akordioak alde batera utzi ditu Bizkaiko nagusien egoitzetako langileen aldarrikapen nagusiak

ELAk eta UGTk egoitzen patronalarekin hitzarmena sinatu dute gaur.

LABen pozik gaude adostutako soldata-igoerarekin, eta sektoreko langile guztiak zoriondu nahi ditugu borrokan erakutsitako tinkotasun eta indarragatik, sindikatuko langileek 2022an eta 2023an lan-baldintza duinen alde egin dituzten 17 greba-egunak gogoratuz. Argi daukagu, greba, mobilizazio eta sindikatuek deitutako ekintza horiek gabe igoera hori ezinezkoa izango zela.

Negoziazioaren hasieratik, egoitzetako langileen lan-baldintzak sektore publikoko langileekin parekatzea izan da LAB sindikatuak kaleak hartu dituen aldarrikapen nagusietako bat, eta salatu behar dugu soldaten igoera hori, ekonomikoki, parekatzetik urrun dagoela.

LAB sindikatutik argi daukagu edukiak ez direla nahikoak eta ez dietela erantzuten bai enpresetan bai kaleetan planteatzen ari garen aldarrikapenei. LABek azken urteetan sektore honetan izan duen borrokaren ondoren, eta gure etorkizuna zaintza-sistema publiko komunitarioa dela argi edukita, adostutako edukien aurrean kritiko agertzen gara. Sektorearen errealitateak orain arteko egoera berean jarraituko du:

– Gerokultore bateko batez besteko 25 egoiliar artatzen jarraituko dute beharginek.

– Arreta defizitarioa ematen jarraituko dute, ratioak ez baitira hobetzen.

– Ez dira inoiz jasotzen senideen elkarteen eta pentsiodunen mugimenduaren aldarrikapenak, egoiliarrei zaintza duina bermatzea eskatzen dutenak.

– Sektore honetan oso beharrezkoak diren aurre-erretiroei buruz ez da hitz egiten.

– Ez da lan-osasuneko neurririk jasotzen

– Ez da ezer jasotzen sektore honetan hain funtsezkoak eta beharrezkoak diren Aldi Baterako Ezintasun osagarriei buruz.

Gure ustez, akordio honek ez ditu sektorearen beharrak bere osotasunean jorratzen. Gure ustez, akordio horrek ateak ixten dizkio LABek aldarrikatzen duen zaintza-sistema publikoaren eztabaidari. Une historiko garrantzitsu honetan, non Euskal Herriko mugimendu feministak Greba Orokor Feminista deitu duen azaroaren 30ean, zaintza-sistema publiko baten aldeko borroka erdigunean jarriz, uste dugu akordio honek ez diola mesederik egiten borroka honi.

LAB sindikatuak zaintza-sistema publiko komunitario bat lortzeko borrokan jarraituko du, eta ratio duin baten alde mobilizatzen jarraituko du, sektoreko langile guztien egoera hobetzeko. Zainketa-eredu berri baten alde eta egoitzen sektoreko langileak langile publiko gisa aitortzearen alde borrokatzen jarraituko dugu.