Lau urteko negoziazioaren ondoren, 10 greba egunen eta hamaika mobilizazioaren ondoren, lortu dugu patronala mugitzea eta azkenean aurreakordio bat lortzea.
Lehenik eta behin, patronalak jomugan zituen neurri erregresiboak geldiaraztea lortu dugu, bajen osagarriak murriztea, adibidez.
Bigarrenik, sektore honetako langileek azken urteetan izan duten erosteko ahalmenaren galera izugarria izan da. Urte honetarako %8ko igoera lortu dugu kolpean eta hitzarmena indarrean dagoen urteetarako KPIa bermatzen duten soldata-igoerak: 2024ean, %4ko igoera; 2025ean %3,50ekoa eta 2026an, 2,50%ekoa. Denbora tarte horretan KPIak %10eko igoera gaindituko balu, aldea bermatuko litzateke.
Hirugarrenik, hitzarmenaren edukiaren alderdi batzuk hobetzea lortu dugu, hala nola legezko zaintzagatiko lanaldi-murrizketak 14 urtera arte luzatzeko aukera.
Hitzarmen honek 4.000 pertsona ingururi eragiten die, gehienak emakumeak. Uste dugu negoziazio hau hain luzea eta hain zaila izateko arrazoi nagusia horixe dela: patronalek sektore feminizatuetako lana oraindik ere soldata osagarri gisa ulertzen dute.
2021eko ekainetik dinamika mobilizatzaile luzea egin dugu ELArekin batera. Lehen aldia da sektore honetan hainbeste greba egin ditugula hitzarmen baten alde, eta mahaian kolpe bat eman dugu. Berriz ere, argi geratu da borroka dela bide bakarra.
