2025-12-13
Blog Page 918

Aldaketa sozialerako burujabetza osoa aldarrikartu dugu Iruñean #Maiatzak1 #euskalEstatua

Estatu propio bat eraiki behar da langileriaren lan eta bizitza baldintzak hobetzeko, Madrilera lotuak egoteak ekonomiko zein sozialki kaltetzen baitgaitu. Azken hamarkadetan Madriletik inposatu zainzkigun erabakiek argi erakutsi dute faltsuki izendatutako Nafar autogobernuak gabezia asko dituela. Murrizketen, prekarietateren eta inposaketen fasea gainditu beharra dago. Ireki dezagun aldaketa sozialaren garaia, ireki dezagun langileon garaia.

2017ko Maiatzaren Lehena
Iruñea: Igor Arroyoren hitz hartzea

"Gaur, maiatzaren lehena, Bilbo, Baiona eta Iruñean bildu gara LABeko kideok, gure herriko hiru lurraldetan prozesu eratzaile bana martxan jar dadin aldarrikatzeko.

Aldarrikapen sindikala baino, politikoa dela dirudi, baina ez da hala. Bitxia da: burujabetza aldarrikatzen dugunean, hori aldarrikapen politikoa dela esaten digute maiz. Eta aldiz, 1080 euroko gutxieneko pentsioa eskatzeko herri ekimen legegile bat egiten dugunean, Nafarroan horretarako eskumenik ez dagoela erantzuten digute.

Orduan, galdetzen dugu guk, zergatik eman beharko genuke ontzat pentsio duin bat bermatzen ez duen autogobernuarekin?

Gure ustez, burujabetzaren aldekoa, borroka sindikala ere bada. Eta ez soilik Euskal Herrian. Munduan ere, Kapitalaren diktadura trasnazionalaren aurrean, herrien burujabetza defendatzea ezinbestekoa da.

Eta horretaz ari dira, gaurkoan ere, beste plaza batzuetan. Esaterako, La Habanako Iraultzaren plazan. Kubako Herriak beti argi izan baitu herri burujabetza defendatzea ezinbestekoa dela eredu justuago bat eraikitzeko.

—————————-

El Primero de Mayo es un día para reivindicar el valor de la lucha sindical. Una lucha sindical que ha sido y es motor de la Historia.

Cuando escuchéis que el sindicalismo no sirve, recordad que en los inicios del Capitalismo, en Europa, muchos niños y niñas de 8, 9, 10 años debían trabajar en condiciones de explotación, como sucede hoy en otros continentes. Recordad que se trabajaba 10 y 12 horas diarias 6 días a la semana, que no existía baja por enfermedad ni jubilación.

Los avances sociales y laborales han sido consecuencia en gran medida de la organización sindical. En un día como hoy es bueno recuperar nuestra memoria, la memoria histórica de la clase trabajadora.

Y en ese sentido queremos recordar hoy aquellos días que, hace cien años, estremecieron al mundo. Hoy recordamos, en Euskal Herria y en otros tantos lugares del mundo, la Revolución rusa de 1917.

Y lo hacemos sin caer en una épica excesiva, alejados de cualquier nostalgia estéril. Iruñea no es Petrogrado y 2017 no es 1917.

Pero existe un hilo que une los episodios de lucha en diferentes épocas y lugares, desde la Comuna de Paris de 1871, la Revolución bolchevique del 17, la lucha contra el Fascismo del 36, la Revolución cubana del 59, el despertar vasco de los 60 o las luchas feministas y ecosocialistas del siglo XX y del presente.

Existe un hilo conductor, que es el anhelo por la emancipación humana, la aspiración de una sociedad donde ningún ser humano sea explotado por otro, donde todo hombre y mujer disponga de una vida que merezca la pena ser vivida.

Por eso hoy, recordamos la Revolución de Octubre como parte de la Historia de la clase trabajadora. Una Historia jalonada de avances y también de retrocesos. De éxitos y de fracasos. De errores y de aciertos.

—————————-

Edozein iraultzailek bere buruari egin behar dion galdera honako hau da: zein da, hemen eta orain, jendarte aske eta bidezko baten alde egin dezakegun ekarpena?

Asko dago egiteko. Munduari erreparatzea besterik ez dago. Kapitalismoak amildegira darama gure Mundua. Natur baliabideak agortzen ari da eta bizitzaren jasangarritasuna kolokan jartzen. Gerra eta harpilaketa inperialistak hedatuz doaz. Errefuxiatuen kontrako jazarpena etengabea da. Eta Faxismoa esnatzen ari da berriro ere.

Sozialismoaren aldeko borroka indartzeko unea da. Balore feminista eta ekosozialistetan oinarritutako eredu berriaren alde aritzeko unea da. Nork bere herrian; eta herritik herrira, Elkartasun Internazionalista.

Euskal Herrian eredu berri bat eraikitzea da, gure ustez, mundu berri bat eraikitzeko egin dezakegun ekarpen onena. Eta Euskal Herrian, Nafarroan, jendarte berri bat eraikitzeko, aldaketa sozial eta politikorako prozesua martxan jarri beharra dago.

—————————-

Han pasado casi dos años desde que se produjo el cambio institucional en Navarra. Se ha avanzado en la democratización de la vida política, social y cultural. Sin embargo, el cambio no se nota demasiado todavía en las condiciones de vida y de trabajo de la población.

Para que el cambio institucional de paso al cambio social es necesario abordar dos obstáculos estructurales. El primero está aquí mismo, en Pamplona, en la calle Doctor Huarte. Me refiero a la patronal, esa patronal que ha amasado fortunas mientras los trabajadores y trabajadoras embobinaban hilos del mortífero amianto en sus casas.

Para avanzar en el cambio social hay que confrontar con los intereses de la Patronal. Y pensamos que el Gobierno del Cambio está haciendo demasiado poco en ese sentido. Vemos a Manu Ayerdi más interesado en demostrar que es mejor gestor que UPN, que en ponen las bases para un nuevo modelo de relaciones laborales. Por ello pedimos a los cuatro partidos que lo sustentan que corrijan el rumbo del Gobierno y promuevan medidas como las cláusulas sociales en las contrataciones públicas, la 0 apertura en domingos y festivos o la sustitución de las mutuas patronales por el servicio público de salud.

Pero existe un segundo obstáculo no menos importante que no conviene olvidar: la subordinación de Navarra respecto al marco estatal. Estamos sometidos al proceso de precarización impuesto por Madrid. No podemos tomar medidas como la semana laboral de 35 horas o el salario mínimo de 1200 euros. La falta de soberanía no sólo es un problema político, también es un problema social. Por eso reivindicamos la soberanía, para poder avanzar aquí y ahora hacia un marco laboral y social más justo.

—————————

Horregatik kendu ditugu bi plaka ofizial hauek. Bata Gizarte Segurantza espainolekoa da, bestea Lan Ikuskaritza espainolekoa. Izan ere, nafarroi inork ez baitigu galdetu ea zer nolako gizarte segurantza sistema nahi dugun edo ea lan arloko eskumenak Iruñetik kudeatu nahi ditugun.

Indarrean dagoen Foru Hobekuntza herri galdeketarik gabe ezarri ziguten, duela 35 urte. Eta bada garaia etorkizunari begira nafarrok nahi dugun jendarte ereduaz eztabaidatu dezagun.

Gure aldetik ez dugu zalantzarik: estatu propio eta justoago bat eraikitzea da nafar langileontzat aukerarik onena. Badira beste aukera batzuk ere. Jar ditzala mahai gainea bakoitzak bereak. Eta Herriak erabaki dezala.

Catalunyan bezala, Euskal Herrian ere, Nafarroan ere, Herriak izan behar du hitza eta erabakia. "

 

 

Ainhoa Etxaide, LABeko Idazkari Nagusiaren interbentzioa Maiatzaren Lehenean.



Langileok Euskal Estatua!
Burujabetza osoa aldaketa sozialerako

Trabajadores y trabajadoras vascas por el Estado Vasco
Soberanía plena para el cambio social

Ainhoa Etxaide Idazkari Nagusiaren interbentzioa, Sabin Etxea aurrean

Ez dugu ezer ospatzeko, guztia dugu irabazteko. Ernaiko kideak ongi baino hoeto laburbildu du langile belaunaldi berriek Maiatzaren Lehena nola ikusten eta bizitzezn duten.

Aurten betetzen dira 100 urte Errusiar iraultzatik, funtsezko erreferentzai estatu sozialista bat eraiki nahi dugun guztiontzat.

Denetarik gertatu da orduz geroztik. Guretzat erabakigarriena, klase borroka guztiari esker eskuratu genituen eskubideak lapurtu egin dizkigutela azken 8 urte hauetan. Ernai gaur osatzen dutenak dira, seguraski, eskubide laboral eta sozialik gabeko aurreneko belaunaldia lan legeria esistitzen denetik. Emakumeeentzat gordetzen zen hori orain arte.

Patronalarekin elkartu ginen guxeientako batean oso ongi laburbildu ziguten egoeraz egiten duten irakurketa. “Galdu duzue! Bukatu dira zuen garaiak, orain guri tokatzen zaigu”.

Egia da, kapitala nagusi den garaiak bizitzea tokatu zaigu, kapitalismoa hegemonikoa den momentua. Gure eskubideen kontrako estatu kolpea egin dutela salatu izan dugu, kapitalaren diktadura bat ezarri digutela. Hitz gogorrak, eta batzuentzat hitzak besterik ez. Baina ez da horrela, kapitalak aukera du bere erabakiak inposatzeko, boterea du bere interesak gailentzeko egiten ari dena hondamendia izan arren.

Baina kapitalismoak, baita bere fase hegemonikoan ere, badu ahulezia bat: gure etsipena behar duela alternatibarik gabeko sistema ba izateko. Kapitalismoaren benetako garaipena langileok borrokari uko egitea da, behingoz amore ematea. Zenbatetik eskatu diguten hori! Zenbatetan eskatu dizueten hori lantokietan! Eta hori ez lortu, ez Euskal Herrian. Mobilizatzen den jendea dagoen bitartean kapitalak arazo bat du: alternatiba bizirik dagoela. Gaur ez dugu ezer ospatzeko baina arrazoiak ditugu harro egoteko, argi esango diegu gurekin jai dutela!

Cuando se cumplen 100 años desde la Revolución soviética Ernai ha puesto voz a lo que piensa una gran mayoría de jóvenes. Que el Primero de Mayo no tenemos nada que celebrar. Es cierto, pero tenemos algo que nadie nos puede negar, en Euskal Herria la clase trabajadora no ha renunciado a luchar por nuestros intereses de clase.

No hemos firmado ninguna de la reformas que hicieron a favor del capital. No hemos aceptado negociar en las condiciones que nos han impuesto. No nos hemos sentado en ninguna mesa para legitimar políticas que condenan a la gente a molvivirir para que unos pocos ganen más dinero del que van a necesitar en su vida. 

No tenemos nada que celebrar pero hoy sí que es el día para reivindicarnos. Para reivindicar que la lucha de clases no es algo del pasado, que es una realidad en Euskal Herria: Carrefour de Oiartzun, residencias y limpieza en Orereta, polideportivos de Nafarroa, huelgas en irakaskuntza, servicio domiciliario en Bizkaia. Desde aquí un uferto abrazo a las mujeres de LAB que llevan años movilizándose ante la Diputación de Bizkaia para conseguir que en las residenciade Bizkaia el servicio esté por encima del negocio.

Euskal Herrian kale borroka bizirik da, eta klase borroka antolatzeko helburua dugun sindikatuak indartzen ari gara langileon artean. Europan salbuespena gara, kasu bakarra gara estatalak ez garen sindikatuak nagusi garena, eta bakarra elkarrizekta sozialetik kanpo dagoen sindikalismoa nagusi dena.

Arrazoi asko daude honen atzea. Nagusia, hemen langile klaseak herri proiektu bat eskutan borrokatu dugula. Ez gara mugatu lantokietara, ez gara konformatu soldatak borrokatzearekin. Eta beti ulertu dugu gure arazoak benetak konpontzeko bidea Euskal Herri berria eraikitzea dela. Gaur hori ekarri dugu lehen lerrora. Eta gaur hona ekarri nahi izan dugu, PNVren egoitza nagusira.

Maiatzaren Lehen hau berezia da erreferentzia historikoei dagokienez. Gaurko testuinguruak egiten du berezia. Batetik, estatus politikoaren eztabaida irekia dago, horrenbeste borrokatu duguna. Bestetik, PNVren iruzur berria dugu, hirugarrena. Lehena, duela 40 urtetakoa, nazio aitortzarik gabe, autogobernua Madrilen esku uzten zuena. Bigarrena, azken urteotako krisiarena, langileoi egin diguten iruzur nagusia. Herria babestu behar zen lekua sistema babestu dute, elite ekonomikoak babestu dituzte. Inposaketa jarri duete egoera eta etorkizun ekonomikoaz eztabaida demokratikoa egon behar zen lekuan. Eta orain hirugarrena, PPren gobernuarekin negozioa, erabakitzeko eskubide behingoz ziurtatzeko akordio politikoak egon behar diren lekuak.

Gurea herri proiektua da, euskal estatu bat eratzea. Orain da horretarako momentua. 

Queremos un estado, con soberanía para transformar la realidad. Un estado no es suficiente. Es cierto. Lo que demandamos es que sea la sociedad quien decida. Si la sociedad decide libremente no va a apostar por el capitalismo.

El año que viene se cumplen 40 años desde la reforma a la que dijimos que nos. Entonces apostamos por la rupetura y 40 años más tarde, el debate está abierto. Y razones para romper tenemos más que nunca. Hay que elegir la forma de romper, poner en marcha el proceso soberanista.

LABen bere konpromisoak jarri nahi ditugu mahai gainean. Lehenik eta behin, langile borroka indartuz aldaketa politikorako bidea indartu eta langile borrokaz, patronalak duen botereari mugak jarri. Sektore sozialak burujabetza prozesuaren erakarri. Karta Sozialak garrantzia dauka bide horretan. Hirugarrekin, aldaketa politiko eta sozialak lortzeko burujabetza prozesua jarri behar da erdin. 

Zentralitatea kendu behar zaio kapitalari, eta PNVri. Bazterrean eta bazterretik arituta ez dugu zentralak izatea lortuko. Bazterretan daudenek gurekin bat egitean eta bazterrean dagoena erdira ekartzen dugun egunean aldatuko da Euskal Herriko agenda politiko eta soziala, eta baita mapa instituzionala ere.

Aliantzei dagokienez, LAB eta ELAren artean osatzen ari garen bidea izango da garai berrirako ardatza.

Gora Maiatzaren Lehena!

Gora LAB!

Bilbon, 2017ko maiatzaren 1ean
 

 

 

#Maiatzak1|eko argazkiak #euskalEstatua


Baiona, Bilbo eta Iruñean egindako Maiatzaren Leheneko mobilizazioen irudiak.

Ainhoa Etxaide: “Euskal Estatu bat eratzea da gure herri proiektua, eta orain da momentua”


Maiatzaren Lehenaren etorrerarekin, Euskal Herriko kaleak hartu ditugu milaka eta milaka langilek, Euskal Estatua aldarrikatzeko. Burujabetza osoa behar dugu aldaketa soziala gauzatzeko, garai berri bat irekitzeko, eta hala aldarrikatu dugu Baiona, Iruñea eta Bilboko manifestazioetan. Mobilizazioa ezinbesteko tresna da politika instituzionaletan eragiteko. Herriak prozesu soberanistaren palanka izan behar du. Bada, Maiatzaren Lehenean, langileok erakutsi dugu garai berri baten bila goazela.

"Langile herria da gurea. Langileak gara, bai, eta harro gaude. Gure eguneroko borrokak balioan jartzeko eguna da gaurkoa, prekarietatearen kontra, justizia sozialaren bila, bizitzea merezi duen bizitza baten alde martxan gara".

Bilboko ekitaldian esandakoak dira horiek, Bizkaiko hiriburuko kaleak hartu dituen manifestazioaren amaieran esandakoak. Hain zuzen ere, Sabin Etxearen aurrean hartu dugu hitza, EAJren egoitza nagusiaren aurrean, Maiatzaren Lehena dela eta.

"Gora Maiatzak Lehena" oihukatuz ekin dio bere agerraldiari LABeko idazkari nagusi Ainhoa Etxaidek, eta langile klaseak kapitalismoaren aurrean ez duela etsiko nabarmendu du: "Kapitalismoaren benetako garaipena langileok borrokari uko egitea da. Zenbatetan eskatu digute hori. Eta hori ez dute lortu, ez Euskal Herrian. Mobilizatzen den jendea dagoen bitartean kapitalak arazo bat du: alternatiba bizirik dagoela. Ezer ospatzeko ez dugu, baina harro esan dezakegu gurekin jai dutela".

EAJrentzat ere hitzak izan ditu, eta alderdi jeltzalearen egoitzaren aurrean egindako elitaldian iruzur gehiagorik ez dugula onartuko azpimarratu du: "Euskal Estatu bat eratzea da gure herri proiektua, eta orain da momentua". Ildo honetan, LABek burujabetza prozesua abian jartzeko konpromisoa duela berretsi du, beti ere aldaketa politiko eta soziala erdiesteko.

GARAI BERRIA, GURE GARAI
Garai berri baten atariko Maiatzaren Lehena izan daitekeela diogu, aldaketa garaia, gure garaia, langileon garaia izan behar duelako. Hor daude aukerak, baina arriskuak ere badaude, iruzur berri baterako arriskuak. "Horregatik, hemen gaude. Aurrean gaituzte, eta izango ere, gure herriaren burujabetza nahia ukatzen duten horiek, aldaketa sozialari ateak ixten dizkiotenek, gure prekarietatearen kontura beren poltsikuak betetzen jarraitu nahi duten horiek", adierazi dugu Sabin Etxearen aurrean.

Bilbon ez ezik, Baionan eta Iruñean ere mobilizatu gara Maiatzaren Lehenaren etorrerarekin. Bertan ere Euskal Estatua aldarrikatu dugu, burujabetza osoak bide emango bailioke aldaketa sozialari.
 

Maiatzak 1. Langileok Euskal Estatua

“Badugu lan osasun politikak aldarazteko tresna: mobilizazioa”

0

Bilboko eta Iruñeko kaleak hartu ditugu gaur, Lan Segurtasun eta Osasunaren Nazioarteko Eguna dela eta, euskal gehiengo sindikalak deituta. Iaz lanean zendutako lagunak gogoratu eta gero (aurten, 20 langile hil dira jada), istripu hilgarriak "iceberg-aren tontorra" besterik ez direla nabarmendu dugu. Gaixotasun profesionalen ahanztura, emakumeen egoera ikusezina, gobernuek bultzatutako murrizketak, mutuek egin ohi duten negozioa… egoera honi guztiari buelta emateko alternatibak badaudela aldarrikatu dugu. "Borondate politikoa besterik ez da behar osasuna babesteko, sistema alternatibo bat garatzeko, lan munduan nagusi den gaixotasuna, prekarietatea, indargabetzeko", azpimarratu dugu.

Aurtengo apirilaren 28an, Lan Segurtasun eta Osasunaren Nazioarteko Egunean, langile-klasearen osasuna areago okertu dela salatu dugu. Hego Euskal Herrian iaz 53 langile hil ziren lan istripuz, eta aurten 20 lagun hil dira honez gero. Istripuen kopurua %9 areagotu da 2015 urtearekiko. Hala, euskal gehiengo sindikala osatzen dugun sindikatuok kalera irten gara gaur lan osasuna jolasa, denbora pasa, ez dela ohartaratzeko.

Bilboko manifestazioa hasi aurretik, LABeko idazkari nagusi Ainhoa Etxaidek hitza hartu du komunikabideen aurrean, eta langileek lanean osasuna eta bizitza galtzen dutela salatzeko kalera irten garela berretsi du: "Osasuna ez dugu galtzen ezusteak gertatzen direlako, ezartzen dizkiguten lan baldintzek horretara eramaten gaituztelako baizik. Patronalari esaten diogu egia dela legeak aukerak ematen dizkiola baldintza hauek inposatzeko, egia dela gobernuek babesten dutela egiten ari direna, baina esaten diogu ez dela zilegia langileek osasuna galtzea, bizitza galtzea, beraiek irabaziak ateratzeko".

Etxaideren hitzetan, "Euskal Herrian sindikalismo bat dago prekarietatea murrizteko konpromisoa hartu duena, langileen babesarekin. Gaur konpromiso hori berretsi egiten dugu, ez bakarrik heriotzen aurrean, baita gaixotasunak sortzen dituzten lan baldintzen aurrean ere". Eskaera zuzena egin dio Eusko Jaurlaritzari: "Hau eten egin behar da politika zehatzak eginez, neurri zehatzak hartuz. Beraien esku dago".

LABeko idazkari nagusiak gogor kritikatu du Osalanen jarrera: "Lotsagarria eta onartezina da, Osalanen iritziz, enpresariek eta langileek ardura bera dugula esatea".

Bizitza eta osasuna erdigunean jartzeko unea 
Prekarietatea da milaka eta milaka langileei diagnostikatu diguten gaixotasuna. Horixe salatu dugu gaurko mobilizazioetan: "Lan mundua gaixorik dago. Sintomak oso adierazgarriak dira, ez dute zalantzarako tarterik uzten: soldata kaskarrak, ordaindu gabeko lanorduak, lan erritmo biziak, azpikontratazioa, malgutasuna gero eta handiagoa… Batzuetan gaitzaren ondorioak berehala agertzen zaizkigu, baina badaude ere urteak eta hamarkadak geroago azaltzen diren osasun-arazo larriak, urteetako esposizioaren ondorioz: hor daude gaixotasun profesionalak, estatistika ofizialetan agertzen ez direnak. Minbizia, neumokoniosia, silikosia… latentzia aldi luzea duten gaixotasun hauek hilgarriak dira, eta askotan langileak sufritu ohi ditu ia erretiratzear dagoenean edo jubilatu ondoren".

Prekarietateak gaixotu eta hil egiten duela berretsi dugu, eta gobernuek bultzatutako murrizketek lan osasunera bideratutako gastu publikoa ezerezean utzi dutela salatu. Prekarietatea sistema kapitalistak lan munduan zabaldu duen pandemia dela adierazi eta gero, gure bizitza goitik-behera baldintzatzen duen gaitza dela nabarnendu dugu: "Pertsonen bizitza eta osasuna erdigunean jartzeko momentua da. Horregatik, Gasteizko eta Iruñeko gobernuen borondate falta ikusita, mobilizazioa indartzea baino ez zaigu geratzen, erakundeak mugiarazteko. Antidotoa egon badagoelako, alternatibak egon badaudelako".

Hain zuzen ere, Gasteizko eta Iruñeko gobernuei honako erabakiak har ditzatela eskatu diegu:

-Enplegu osasuntsu, kalitatezko eta segurua sortzea.
-Baliabide gehiago gaixotasun profesionalak ikertzeko; arreta berezia eman behar zaie emakumeek jasaten dituzten gaitz eta patologiei.
-Osasuna politika guztietan babestu. Politika publikoek osasunean eta osasunaren berdintasunean duen eraginen ebaluazioa sustztea, osasun sektorean zein beste sentoreetan.
-Lan istripuetan eta gaixotasun profesionaletan gertatzen den azpierregistroari jazartzeko neurriak. Erregistro propioa sortzea.
-Lan osasuneko sistema publikoa, sistema publiko osoaren atal gisa.
-Gizarte-Segurantzako sistema propioa sortzea.
-Araudia urratzen duten enpresen gaineko ikuskatze, kontrol eta zigor ugariagoa.
-Egungo egoeran, euskal herri-erakundeek mutualitateen jarduera zaindu eta kontrolatzea.
-Prebentzio sistema publikoa, zeinaren lehentasuna pertsonen osasuna izango den.
-Enpresen prebentzio integral eta integratua, baliabide propioekin garatua.

"Horrenbestez, baditugu alternatibak, eta badugu lan osasun politikak aldarazteko tresna: mobilizazioa. Bada, gure, senideen, lagunen eta gainontzeko langileon guztien osasunaren alde mobiliza gaitezen, lan osasuna ez delako denbora pasa, bizitza baitugu jokoan", zehaztu dugu. 

Mobilizazio eta ekimen gehiago
Baionan ere mobilizatu gara gaur, eta Gasteizen atzo irten ginen kalera, aldarrikapen hauek guztiak zabaltzeko helburuarekin. Era berean, Euskal Herriko hainbat txokotan prekarietatearen aurkako aldarriak eta protestak gauzatu ditugu.


 

Bilboko Udaleko langileek elkarretaratzea egin dute “Mutualitate barik askoz hobeto” lemapean

0

Berriro ere urtero bezala, apirilaren 28an Lan Osasuna eta Segurtasunaren Nazioarteko eguna dugu. Ez dago ezer ospatzeko langileak hiltzen jarraitzen direlako. Eta egoera hau mantentzeko askotariko arrazoiak daude: lanaren prekarietatea, gehiegizko lan erritmoak enpresarioen diruzalekeria aseezina… Baina erantzukizunak ere badaude: Lan Osasuna Mutualitateen eskuetan uztea, hau da, enpresarioen mutualitateen eskuetan uztea. Langileen osasunerako behar zen diru publikoa entitate pribatuetara desbideratzen da langileen osasunarekin zerikusirik ez duen kudeaketa egiteko. Hau guztia salatzeko, LABek eta ELAk protesta egin dugu Bilboko udaletxearen aurrean.

Hemen, Bilboko Udalean aspalditik salatu dugu Bilboko Udalak Mutualiarekin duen akordioa, kontingentzia arrunten kudeaketa eta jarraipena akordio horretatik atera behar zela behin eta berriro esanez.

Udalak kontrol eta jarraipen horretarako baliabide propioak ditu eta erabiltzen ditu.

Kontingentzia arruntetan Gizarte Segurantzaren Instititutu Nazionalak ordaintzen du baja eta Bilboko Udalak osagarria ordaintzen du %100era iritsi arte, adostuta dugun bezala.

Kontingentzia arruntetan Mutualiak ez du ezer ordaintzen, baina nahi izanez gero, alta eman dezake bai familia medikuaren iritzia zein Udaleko zerbitzu medikuaren iritziaren gainetik pasatuz.

Horregatik, Bilboko Udalak kontingentzia arrunten kudeaketa eta jarraipena Mutualiarekin izatea ez dugu ulertzen, mutualitateak langileen osasunaren mesedetara egon beharrean enpresarioen mesedetara egotearen logika barruan ez bada.

Beraz, ELA eta LAB sindikatuok akordio hori salatzen jarraituko dugu kontingentzia arrunten kontrola eta jarraipena akordiotik atera arte.
 

 

 

Lan istripuen aurrean erantzun bateratua eman behar dugu

0

LABek ez du sekula hutsik egin eta aurten ere kalean izan da apirilaren 28an, lan osasuna eta segurtasunaren nazioarteko egunean. Hain zuzen ere urtean 2 milioi langile hiltzen dire munduan lan istripu edo gaixotasun profesionalen ondorioz. Egoera larria da, horregatik, gaur hilak 28, LABek Ipar Euskal Herriko beste sindikatuei lan istripuen aurrean protokolo eta erantzun bat adosteko proposamena luzatzen die.

Egoera larria da, eta hala irudikatu nahi izan dugu Baionako herriko etxe aurrean burutu dugun ekintza baten bidez. Aldamio eta hildako langileak irudikatuz maiz isilpean geratzen den gaia azalarazi nahi izan dugu. Istripuak ekiditea posible da neurri egokiak hartuz gero, beraz erakunde zein patronalak behar diren mekanismoak martxan jartzera behartu behar ditugu.

Tamalez arduradun politiko eta enpresa buruek ikusezin egiten dute arazo hau, beraz guri dagokigu arazo hau agendaren erdigunea kokatzea. Lan zentroan zein lanera bidean gertatuko heriotz istripuen aurrean edo istripu larrien eta suizidioen aurrean hartu beharreko jarrera era kolektiboan definitzea ezinbestekoa dela deritzogu eta eztabaida horri ekingo diogu maiatzaren 3an egingo dugun lehen batzarrean.

 

 

 

Hirugarren greba eguna egin dute Carrefour Oiartzunen

0

Carrefour Oiartzungo langileek apirilerako deitutako lan uzteei jarraipena eman diete gaur, hilaren 15 eta 18ko greben ostean. "Hemen lan egin, hemen erabaki" aldarria zabaldu dute berriro, enpresak langileen lan baldintzak negoziatzeari behin eta berriz uko egin eta gero. Hala, Oiartzungo saltokia itxi dute grebalariek, euren eskubideen defentsan.

"Hemen lan egin, hemen erabaki" aldarria izan du ardatz protestak. Hain zuzen ere, Carrefour Oiartzungo langileek enpresari langile asanbladan erabakitako 11 aldarrikapenez osaturiko negoziazio proposamena helarazi zioten. Honen aurrean, enpresak erantzun zuen saltoki handietako hitzarmen estatala negoziatzen ari zen bitartean hemen ez negoziatzeko erabakia hartua zuela. Etorkizunari begira inolako negoziazio konpromisorik ere ez zuen hartu enpresako zuzendaritzak. Hau horrela izanik, mobilizatzea erabaki dute langileek, eta apirilean hiru greba egun egin dituzte.