2025-12-18
Blog Page 88

EAEko gobernu berriaren aurrekontuak langileon parte hartzerik gabe zehaztu dira

Sakoneko eztabaidari heltzeko borondatearekin batera proposamen zehatzak egiteko prest dagoela azaldu du LABek, langileen aldeko politikak egiteko garaia dela azpimarratuz.

Jakina da aurrekontu proiektuak ez direla neutroak, modu desberdinean eragiten baitiete hainbat jendarte talderi edo herritarri. Erroko aldaketarik egon ezean, jendartean eta langilerian ematen diren zapalkuntzak eta pribilegioak mantentzen eta betikotzen dira. Gobernuek, urteroko ariketa honen bidez, politika publikoei eman nahi zaien norabidea zehazten dute. Horrela, inbertsioak non egin behar diren eztabaidatzearekin batera, inbertsio horien norabidea eta lehentasunak finkatzen dituzte.

LABen ustez oso garrantzitsuak dira aurrekontuak: batetik, politika publikoetan ikuspegi feminista, antirrazista eta klasekoan eragiteko baliatu behar direlako; eta bestetik, administrazioak diru publikoarekin egiten duen kudeaketa egokia eta eraginkorra zehaztu behar dutelako. Eraiki nahi den jendarte-eredua definitzen dute, baita herrialde baten aberastasunaren birbanaketa ere. Eta nola ez, diru inbertsioak bezain besteko arreta merezi du diru bilketa ereduak, kapital errenten pribilegioekin amaitzen hasteko abiapuntu izan behar denak.

Aurtengoak, Pradales buru duen gobernu berriaren lehen aurrekontuak dira EAEn. Urkulluren garaiarekiko urruntasuna adierazi nahi izan du Gobernu berriak eta, formetan bada ere, lehenago ukatzen zituen sakoneko arazoak aitortu eta proposamenak egin behar izan ditu; besteak beste, osasungintza publikoan, zaintzan edota etxebizitzan.

LABek adierazi nahi du Urkulluren gobernuak izandako jarrera zuzentzeko erabakia zuzena dela. Urkulluri patronalaren lehendakaria izateari uko egiteko eskaria egin izan zion sindikatu honek. Zoritxarrez, orain arte, Pradalesek, aldaketa estetikoez gain, norabidean ezer gutxi aldatu duela uste du LABek. Lehengo lepotik burua.

Erreforma fiskalaren iragarpenak izan ziren neurri estetikoetan lehenak. Araba, Bizkaia eta Gipuzkoan diru bilketa nagusiki langileon bizkarrean zamatzen denez, eraldaketa sakona beharrezkoa dela sarritan adierazi izan dugu gehiengo sozial eta sindikalak. Enpresen irabazietan eta Sozietate Zergan benetan esku hartuta, egoera irauli eta progresiboa den zerga sistemari bide ematea lehentasunezkoa da LABentzat, soilik horrela erantzun dakiekeelako parez pare herri gisa ditugun erronkei.

Alta, fiskalitatean ez da proposatu erreformarik. Albiste bihurtu nahi izan duten neurrien zerrendak ez du sakoneko aldaketarik eragingo. Bada lifting fiskalaz hitz egin duenik ere; erretokeak eta itxurakeria. Josu Jon Imazek eta oro har patronalak pozik jarraitu dezakete EAJ eta PSEk adostu duten eta Aldundietara eramandako proposamenarekin.

Ibilbidean aurrera egin ahala, amerikar estiloan iragarritako gida-lerroen agerraldia izan da hurrengoa, jendarte zibilaren aurreko aurrekontuen aurkezpena. Eragile sindikal eta sozialik ez ordea. Horrela ulertzen omen du gobernu honek parte hartzea, norabide bakarreko espektakulu gisa. Ondoren, sailez sail egindako aurkezpenak. Kontseilari berriak ezagutarazteko asmotik gehiago izan dute aurrekontu prozesuan gardentasun eta zehaztasun ariketa egitetik baino.

Bada, aurrekontu proiektua esku artean duela, partida bakoitza zertara bideratu nahi den eta inbertsioak non egin nahi diren aztertzen ibili da LAB, aurrekontuetan eragin eta langileon aldeko politikak borrokatzeko. Era berean, aurrekontuen harira langileoi dagozkigun gaietan sindikatuokin negoziatzeko eskaria egiten dio LABek Jaurlaritzari.

Eta norabide horretan iragartzen du datorren astelehenean, azaroaren 25ean, langileon aldeko politikak bultzatzeko lehentasunezkotzat jotzen dituen diru-partiden proposamena aurkeztuko diola Noël D’Anjou Ogasun sailburuari EAEko Kontseilu Ekonomiko eta Sozialean. Alta, hauxe da gobernu berriak erantzun beharreko galdera zehatza: Pradales Lehendakaria prest al dago aurrekontuen inguruan langileoi eragiten diguten gaiak sindikatuokin negoziatzeko?

Greba egunak deitu ditugu abenduaren 5ean eta 7an Arabako ostalaritzan, hitzarmen duinaren alde

Arabako ostalaritzako langileek lau urte daramatzate hitzarmenik gabe. Lau urte lanaldia murriztu gabe, lau urte soldata-igoerarik gabe eta, beraz, erosteko ahalmena galduta. Lau urte kontziliazio-neurri berririk gabe, baimen berririk gabe.

ELAk, CCOOk eta UGTk plataforma bateratu bat aurkeztu zuten zeinetan hiru puntu baino ez dituzten jaso: soldata (KPI), rider eta pisuko zerbitzarien inklusioa eta 37,5 orduko asteko lanaldia. Hiru sindikatu horiek proposamen hori egin zuten, aldarrikapen eta esparru asko alde batera utzita. Horren ondoren, patronalak proposamen bat aurkeztu zuen azaroaren 14an, erosteko ahalmena bermatzen ez zuena, urteko lanaldia bi orduz murrizten zuena eta aldi baterako ezintasunen osagarria 30. egunetik aurrera izatea proposatzen zuena.

LAB sindikatuan uste dugu lanaldi-murrizketa irrigarria dela, soldata-igoerak ez direla nahikoak eta aldi baterako ezintasunen osagarria ez dela ukitu behar. Gure ustez, hitzarmen duin baten alde borrokatu behar dugu, aurretik aipatutakoaz gain, gutxieneko lanaldi bat ezarriko duena, etorkizunean kolektibitateen balizko hitzarmen bat aplikatzeko bermeak dituena eta kate handien hitzarmenaren funtzionaltasuna barnebilduko duena, besteak beste.

Azken puntu hori nabarmendu nahi dugu; izan ere, kate handien hitzarmenaren funtzionaltasuna sartu gabe, estatalizazioa ahalbidetzen ari da, eta, ondorioz, kate handietako hitzarmeneko langileen (McDonald”s, Taco Bell, KFC, etab.) baldintzek okerrera egitea. Ezin dugu sektorea zatitu, eta uste dugu Arabako ostalaritzako langile guztiok baldintza berdinak izan behar ditugula, enpresa horietako baldintzak okertzeko Espainiako patronalaren amarruak gaindituz.

LABen lehenengo egunetik defendatu dugu mobilizazio bateratuen egutegia prestatzea, sektorearen borroka batasuna bermatuko zuena eta intentsitatea handitzen joango zena. Kontzentrazioekin, propaganda banaketekin eta hainbat ekintzekin hasiko zena, eta, planteatutako helburuak lortu ezean, lanuzteekin edo grebekin jarraituko zuena. Aurretik azaldu dugun bezala, ELAk, CCOOk eta UGTk bi greba-deialdi deitu dituzte abenduaren 5 eta 7rako, eta ez zioten LAB sindikatuari deitu mobilizazio horiek batera egiteko.

Argi dugu mobilizazioak egin behar direla hitzarmen duin bat lortzeko, eta egokiena sektoreko sindikatu guztien batasuna bermatuko zuen planteamendu bat izango litzatekeela. Azaldutako guztiagatik, LABetik bi borroka eta desnormalizazio egunetara deitzen dugu abenduaren 5ean eta 7an, eta bi egun hauetan grebak ere deitzen ditugu, sektoreko langile guztiei bi borroka egun hauetan parte hartzeko aukera eskaintzeko helburuarekin eta sektorea ez zatitzeko helburuarekin.

Jakinarazi dugu 2024an Nafarroako 5 langile gehiago hil direla, eta Nafarroako Gobernuari exijitu diogu nafar langileen heriotza etengabeari amaiera emanen dioten neurriak hartzeko

Gaur egin duen agerraldian LAB sindikatuak jakinarazi du 2024an zenbatuta zeudenak baino 5 langile gehiago hil direla. Hala, aurten, azken urteetako tasa guztiak apurtu ditu Nafarroak, 2024 honetan dagoeneko 26 lan heriotza izan baitira. Egoera larri horren aurrean, LABek uste du Elkarrizketa Sozialaren Kontseiluak barnebiltzen dituen CEN patronaleko enpresarien, eta UGT eta CCOO sindikatuen interes korporatiboak ezin direla jarri langileon osasunaren eta bizitzaren gainetik eta, ondorioz, Gobernuari exijitu dio Nafarroako Lan Osasuneko Kontseilua aktibatzea, bertan egoera zuzentzeko beharrezkoak diren neurriak har daitezen.

2024a urte latza izaten ari da Euskal Herrian lan istripuei dagokionez, baina bereziki nafar langileak ari dira egoera hau gogotik ordaintzen. Azken urteetan istripu kopuruetan goranzko joera ikusten ari gara, baita datu ofizialetan ere. Heriotza tasak fluktuazioa jasaten du istripu larrienen artean.

Istripu hilgarrien inguruko datuak jakitea ez da erraza, LABek bere 50.000 afiliaturen sarea erabili ohi du horretarako. Baina afera da Nafarroan ez dutela ofizioz datu ofizialik ematen eta LAB sindikatua NOPLOIko teknikariekin harremanetan jarri behar izaten dela zehaztapenak eskatzeko eta datuak doitzeko. Aurtengo udazkenean, datu doiketa prozesu batean, Nafarroako Gobernuak LABek jakin gabe zituen 5 hildakoren berri eman dio: 4 heriotza ez traumatiko eta traumatiko bat (garraiolaria bolketeak harrapatuta).

Urtero, datu ofizialek argirik ikusten ez dutelako, hainbat istripu geratzen dira ezkutuan eta egoeraren larritasuna ikusita eta gizartearen sentsibilizazioaren beharra atzemanda, datu horiek modu ofizialean argitaratzea aldarrikatzen du LAB sindikatuak.

Bistan da urteetan Nafarroako Gobernuak inplementatu dituen lan osasunerako politikak antzuak eta hutsalak izaten ari direla, gehiago gainera jakinik Nafarroako lan ehuna zerbitzuetara ari dela bideratzen, eta jarduera “arriskutsu” gutxiago dagoela. Plan guztiek porrot egin dute; datuek eta heriotzek hala berresten dute.

LABek behin eta berriz aldarrikatu du patronalak, enpresariek, ez dutela araudia bere borondatez betetzen. Merkea zaiela langileon osasuna eta integritate fisikoa urratzea, azken muturrean heriotza eragin badezake ere. Nafarroako Gobernuak bitartekoak ipini behar ditu enpresariek araudia bete dezaten behingoz. Lan Ikuskaritza propioa behar du Nafarroak, nahikoa ikuskari izanen dituena eta behingoz patronalari araudia betearaziko diona, inpunitatea baztertu eta nafar langileriari osasuna bermatuko diona.

Nafar langileon heriotza etengabea izan arren, Maria Txibiteren gobernua kanpaina kosmetikoetan eta propaganda ariketa den Nafarroako Enplegu Planean katramilatuta dago. Izan ere, Nafarroako Lan Osasuneko Kontseilua blokeatzeko luxua hartu du, CENeko enpresaburuen eta UGT eta CCOO sindikatuen arteko elkarrizketa esklusibo eta antzura mugatzeko.

Jarduteko modu hori ikuspegi guztietatik justifikaezina da, gizartearentzat ulertezina. Eta Carmen Maeztu, Eskubide Sozialetako, Ekonomia Sozialeko eta Enpleguko kontseilariaren eta Iñaki Mendioroz, Ekonomia Sozialeko eta Laneko zuzendari nagusiaren beraien funtzioen utzikeria da.

Beste era batera esanda, lan istripu hilgarriei dagokionez Nafarroako Gobernuak alerta gorria ezarri behar du, eta alerta horrek eskatzen dituen neurriak hartu. Horien artean egoera hau kudeatzeko eskuduntza duen Lan Osasuneko Kontseilua aktibatu, beharrezkoak diren neurriak adostu eta hartu ahal izateko. Hori ez egiteak ekidin daitezkeen nafar langileon heriotza gehiago eraginen ditu.

BetiOn Eusko Jaurlaritzaren telelaguntza-zerbitzuaren hitzarmena sinatu dugu, gutxieneko %30,08ko soldata-igoerarekin

Ostegun honetan, azaroaren 21ean, LAB sindikatuak hitzarmen kolektiboa sinatu du EAEn telelaguntzako eta jarduera soziosanitario osagarrietako zerbitzu publikoa kudeatzen duen Ilunion sozio-sanitario-Ibermática Aldi Baterako Enpresa Elkartearentzat. Honek 80.000 herritar baino gehiago artatzen ditu.

Negoziazio luzea eta gogorra izan da. Bi enpresaren eta Eusko Jaurlaritzaren aurkako negoziazioa, azken honek pribatizatzen baitu langileek ematen duten zerbitzu publikoa. Hala ere, langile nekaezin eta aktiboek egindako borrokaren ondorioz, hobekuntza oso garrantzitsuak lortu dira:

Soldata-igoera

• Gutxienez % 30,08ko soldata-igoera lortu da. Gainera, KPIari lotutako igoera da, eta hori bermatzeaz gain, erosteko ahalmena benetan berreskuratzea dakar.

• % 30,08ko igoera hori, oinarrizko soldatari ez ezik, soldata-osagarri guztiei ere aplikatuko zaie.

Lanaldi-murrizketa

Urteko lanaldia 1.592 ordukoa izango da, eta orain artekoa ia hiru lanaldi osotan murriztuko da.

Lizentziak, familia-kontziliazioa eta urteko lanaldia doitzeko egunak:

• 12 urtetik 14ra igotzea zaintzagatiko lanaldi-murrizketa.

• Ordaindutako lizentzia guztiak parekatzea ahaidetasun sozial gisa izendatutako pertsonarentzat.

• Malgutasun handiagoa urteko lanaldia doitzeko egunetan.

• Hitzarmen bidez erregularizatzea jaiegun arruntetan lan egiteagatiko konpentsazioa, errege-dekretuaren arabera, LABek aurretik aurkeztutako salaketaren aurrean.

LABen argi dugu lortutako hobekuntza guztiak langileen zati handi batek egindako mobilizazio, greba eta batzarrei esker lortu direla. Borroka honek merezi izan du.

Jakin badakigu oraindik eduki garrantzitsuak daudela lortzeko, eta LABek horiei aurre egiten hasi nahi du. Sindikatu honek argi dauka BetiOneko langileek zerbitzu publikoa ematen duela eta langile publikoak direla.

Gaurtik aurrera, LAB lanean hasiko da langileekin publifikaziorako bidea eta urrats zehatzak adosteko, eta hori onuragarria izango da bai langileentzat bai zerbitzu horren erabiltzaileentzat.

Amaitzeko, LABek bere onespen zintzoa adierazi nahi die lan-baldintza bidezkoagoen alde borrokatu diren pertsona guztiei. Iritzi desberdinak, beti legitimoak eta askotan beharrezkoak izan arren, egindako bidea egin gabe ez ziren hobekuntza garrantzitsu horiek lortuko.

Araudiaren erreformak atzeratu egiten du erregularizazio masiboa Atzerritarren Legea indargabetzeko beharrezko urrats gisa

Atzerritarren Legearen araudiaren erreforma onartu zuen pasa den asteartean Espainiako Gobernuak. Maiatzaren 17an sartuko da indarrean, Gizarteratze, Gizarte Segurantza eta Migrazio Ministerioak bultzatuta.

Aldaketa azpimarragarria da bost errotze-figura gehitu izana; lehendik daudenei, sozialari eta familiakoari, gizarte- eta lan-arlokoa, gizarte- eta prestakuntza-arlokoa eta bigarren aukerakoa gehitu behar zaizkie. Gainera, hiru urtetik bi urtera murrizten da errotzerako eskatzen den denbora, familiakoaren kasuan izan ezik, honetan ez baitago gutxieneko eskakizunik. Baimen guztiak urtebetekoak izango dira, eta lau urterako berrituko dira, familia-sustraitzea izan ezik, bost urterako berrituko baita.

Erreforma honetan araututako baimenen zati handi batek hasiera-hasieratik lan egitea ahalbidetzen du, besteren konturako lanerako berariazko baimenik eskatu gabe. Errotze soziolaboralak bi urteko bizilekuari eusten dio eskaera hasteko, baina hogeita hamar ordutik hogeira murrizten ditu lan-eskaintzetarako eskatzen diren asteko orduak, eta urtaroko enpleguetan kateatutako hainbat kontratu aurkezteko aukera ematen du, eskatutako gutxieneko ordu kopuru hori bildu ahal izateko. Gainera, ikasketa-bisatuek astean 30 ordura arte lan egiteko aukera emango dute, egiten den prestakuntza edozein dela ere. Lana bilatzeko bisak, zenbait nitxo eta lurralde-eremutan, hiru hilabetetik urtebetera zabaltzen dira. Bestalde, egoitza- eta lan-baimen espezifiko bat sortzen da sasoiko jardueretarako. Horrek aukera ematen du kontratazio pertsonala eta kolektiboa egiteko, eta lan-baldintzei, egonaldiari eta gainerako gastuei buruzko informazio zehatza eta idatzia eman beharko da (kontratatutako pertsonek ulertzen duten hizkuntza batean). Nazioarteko babes-eskaerei dagokienez, hala nola aterpea eta asiloa, errotzeagatiko erregularizazioarekin bateraezinak direla ezartzen da.

LAB sindikatutik, eta lehen erreakzio modura, positibotzat jotzen ditugu erreforma honetan txertatutako elementu batzuk; hala nola, epeen murrizketa, baldintza batzuetan sartutako malgutasuna eta arintasuna bilatzea, pertsona migratzaileen ezkutukoa izango den enplegurako sarbidea sustatze aldera.

Hala ere, ez zaigu argi geratzen nolakoak izango diren prozedura berriak, beren ezarpena eta ondorengo jarraipena. Kezkatuta gaude migratutako populazioa lan-nitxo jakin batzuetan, lan merkatuan “behar” direnetan, bideratzeko joera berresten delako; beren trebetasun eta prestakuntza profesionala garatu ahal izango duten beste sektore batzuetan sartzeko aukerarik eman gabe. Hori guztia ezkutuko ekonomian jardun behar izango duten bi urte horiekin zer gertatuko den baloratu gabe. Urte horietan, milaka pertsonak egoera bereziki zaurgarrian jarraitu beharko dute, eta oinarrizko eskubideak ukatuko dituzte beren egoera erregularizatu arte.

Hori esanda, bi kontu argi geratzen zaizkigu. Lehena, Espainiako Gobernuarentzat migratutako pertsonak eskulan soila direla, eta lan-merkatuan dauden hutsuneak modu instrumentalean betetzeko balio dutela. Eta bigarrena, borondate politikoa dagoenean, berehala har daitezkela erabakiak eta sakoneko aldaketak egin.

Ez gaitezen nahastu. PSOEren gobernua trebea da azalekoak baino ez diren aldaketak saltzen. Ez ditzagun erosi. Esan dute erreforma honekin 300.000 pertsona erregularizatuko dituztela urtean, 900.000 2027ra arte. LABen, Euskal Herritik, adi egongo gara promesa hori betetzen den ikusteko. Erregularizazioa premiazkoa da, baina ez da azken irtenbidea.

Erreforma horrek beste behin ere atzeratu egiten du erregularizazio masiboaren herri-eskaria, Atzerritarren Legea indargabetzeko ezinbesteko behin betiko urrats gisa. Lege horrek, erreformatua izan ala ez, pertsona migratuekiko begirada instrumental eta estigmatizatzailea erreproduzitzen jarraitzen du, eta, gogora dezagun, eskulana baino askoz gehiago direla eta benetako aitortza, erreparazioa eta justizia merezi dituztela.

Gizarte Segurantza propioa eskatu dugu, langileen osasuna kontrol eta presioaren gainetik jartzeko

LAB sindikatuko zenbait kidek elkarretaratzea egin dute gaur goizean Iruñean, INSS Gizarte Segurantzaren Espainiako institutuaren bulegoen ondoan, kapitalak langileriari egiten dion kontrol eta presioaren gainetik osasuna eta prebentzioa jar daitezela aldarrikatzeko. LABek Gizarte Segurantza propioa eskatzen du, nafar langileen beharrak benetan erdigunean paratuko dituena.

Gaurko elkarretaratzearekin, nahiz eta horretarako baldintzetan ez egon lantokira joaten diren langileen egoera ezberdinak salatu nahi izan ditu LABek, bajan egoteko eskubidea argi eta garbi urratzen diren egoerak. Lan fisiko errepikakorrak, Langileen Estatutuak dioenaz harago estaltzen ez diren gaixotasun konpentsazioak, langileek borondatezko alta eskatzeko larderiaz galdekatzen dituzten mutualitateetako medikuak… Horrek guztiak argi uzten du enpresek osasunarekiko eta lan arriskuen prebentzioarekiko duten kezka falta.

LABen iritziz, prekaritatea ere bada gaixorik egonda lanera joatea edo osasunari kalte egiten dioten lanetara joatea hori eragozteko inolako neurririk hartu gabe. Zentzu horretan, LABek gogora ekarri nahi ditu bi garbitzaileren kasuak, euren lanpostuetara itzultzera behartu zituztenak, nahiz eta mugitzeko batek gurpil-aulki bat eta bertzeak taka-taka bat erabili, INSSek ez zielako euren ezintasun iraunkorra aitortu. Zoritxarrez, ez dira egoera tamalgarri horretan dauden lehenengoak, ezta azkenak ere.

LABek osasun eta prebentzio gehiago eskatzen du, eta kontrol eta presio gutxiago , eta Nafarroako langileen beharrak erdigunean benetan jarriko dituen Gizarte Segurantza propioa ere aldarrikatzen du.

Azkenik, gaurko elkarretaratzearekin LABek ekintza sindikalaren balioa azpimarratu nahi izan du, lan eta bizi baldintzak hobetzeko modu kolektibo bakarra delako. Antolatu eta borrokatu egin behar da, egoera indibidualak salatzetik erantzun kolektiboak antolatzera, prebentzio planak egitetik kalera ateratzera guztion eskubideak aldarrikatzera. Ekintza sindikala tresna baliagarria da langile klase guztiarendako, sektore batzuen atomizazio eta prekarizazioari aurre egiten diolako eta, borroka ezberdinak bateratuz, bizitza duina ahalbidetzen ez duen sistema oso bat inpugnatzen duelako.

Mobilizazioak gaur EAEn, kalitatezko hezkuntza helburu, publikoa indartzea eta inbertsioa handitzea eskatzeko

Azaroaren 8an abiatutako dinamikarekin jarraituz, hezkuntza publikoa sistemaren ardatza izan dadin inbertsioa handitzea aldarrikatzeko mobilizazioak egingo ditugu EAEko hiriburu eta eskualde desberdinetan gaur. Azpiegiturak hobetu, baliabidez hornitu eta lan baldintzak hobetuko dituen akordioak adostu nahi ditugu zerbitzuaren kalitatea hobetzeko.

Mobilizazioak 17:30ean izango dira, Donostian (Alderdi Eder), Zumaian (Saregileen plaza), Orereta (Herriko plaza), Eibar (Untzaga plaza), Bilbon (Plaza Zirkularra), Barakaldon (Anaien parkea), Durangon (Ezkurdi plazan), Gernikan (Merkurio plazan), Igorren (Biribilgunean), Algortan (Fadura LHII Lanbide Hezkiketako ikastetxean), Gasteizen (Arka plazan) eta Laudion (Herriko plazan).

Hezkuntza komunitatea osatzen dugun familia zein langileok argi dugu kalitatezko hezkuntza izateko hezkuntza publikoak urgentziaz behar duen inbertsioa gauzatzea ezinbestekoa dela. Eskola publikoa eta Haurreskolak Partzuergoa ardatz izan daitezen azpiegiturak hobetu, baliabideez hornitu eta langileon lan baldintzak berritzeko garaia da. Horretarako, urtero, gutxieneko inbertsioa Barne Produktu Gordinaren %6koa izan beharko litzateke aurrekontu-proiektuan, Europako batezbestekoarekin parekatuz, hezkuntza legearen testuinguruan izandako grebetan aldarrikatu izan genuen moduan.

Batetik, hezkuntza publikoko langile ororen lan baldintzak arautzen dituen lan hitzarmenak berritu eta hobetu behar dira, izan ere, LABek argi du langileon lan baldintzak hobetzeak zerbitzua hobetzea dakarrela bere horretan. Langileoi ezinezkoa zaigu kalitatezko hezkuntza eskaintzea eguneroko lan zamek itotzen gaituzten bitartean. Izan ere, premiaz berritu behar dira zaharkituta dauden lan hitzarmenak. Sukalde eta Garbiketan 2007ko lan hitzarmenak, besteak beste, gehiegizko bazkaltiarren kopurua eta metraje kopuruak barnebiltzen ditu, funtzioak zehaztu behar dira eta lanaren koordinazio faltarekin bukatu behar da. Irakasleetan, azken urteetan gehiagora egin duten lan burokratikoak murriztu edota ikastetxearen autonomia errespetatuz, ikasleen beharrei erantzuten dieten formakuntzak behar ditugu. 2010eko lan hitzarmena eguneratzeko, besteak beste, ordu lektiboen jaitsiera jaso behar da, baita Lanbide Heziketako berezitasunak arautzea ere. Haurreskoletan, 2009koa den lan hitzarmena berritu behar da, lanaldiaren jaitsiera eta baimenak handitu behar dira eta, kudeaketa alorrean dauden baliabide eskasak handitu. Heziketa Berezian, 20 urteren ondoren, akordio batetik hurbil gaude, behin-behinekotasun tasa %5era jaitsiera, hezitzaileen soldata haurreskoletako hezitzaileekin parekatzea eta lanaldiaren jaitsiera adostu berri dugularik.

Bestetik, kalitatezko hezkuntza publikoa izateak ikasleak erdigunean jartzea dakar. Bide horretan, ikasketa prozesua ematen den barne zein kanpo espazioak berebiziko garrantzia du. Lehenik eta behin, ikasle zein langileok egunero jarduten dugun azpiegiturak osasuna bermatuko duten espazio seguruak izan behar dira, horrez gain egungo beharrei erantzun behar diete, hauek baliabidez hornituz. Are gehiago, zenbait kasutan, azpiegitura berriak sortu behar dira, izan ere, badira zenbait zentro guztiz zaharkiturik daudenak edota eraikin propiorik ere ez dutenak; baita espazio falta dela eta plazak mugatuta dituztenak ere.

Azkenik, egun jendarte bezala ditugun erronkei erantzuteko, baliabide materialez gain, baliabide pertsonalez ere hornitu behar dira gure ikastetxeak. Izan ere, egun aniztasunean jarrita dugun arretari erantzuteko edo gure hizkuntzak eta kulturak bizi duten egoerari aurre egin ahal izateko, ezinbestekoak ditugu baliabide berriak zein formakuntza plan zehatzak.

Beraz, LABek borrokan jarraituko du hezkuntza komunitateko langileekin batera hezkuntza publikoan neurriak lortu daitezen kalitatezko Euskal Eskola Publiko Komunitarioa helburu, sare publiko bakar deszentralizatuan antolaturiko hezkuntza-sistema burujabea eraikitzeko. Euskalduntzean eta Euskal Curriculumean, inklusioan eta aniztasunean, pedagogia feministan, laikotasunean, kritikotasunean eta langileon lan-baldintza duinetan oinarriturik egongo dena.

LAB sindikatuak positibotzat jo du Erorien Monumentu Frankista errotik aldatzea ahalbidetzen duen akordioa

LABek positibotzat jo du EH Bildu, PSN eta Geroa Bai alderdiek Monumentu honen izaeran eta esanahian aldaketa erradikala ahalbidetzearen inguruan lortutako akordioa. Hala, Erorien Monumentu Frankistaren hainbat zati eraitsi eta “Maravillas Lamberto” interpretazio zentro bihurtzea atzoko eta gaurko faxismoa salatzeko urrats garrantzitsua da. Frankismoaren biktimak duintasunez erreparatzeko eta biktimarioen gorespenarekin bukatzeko ekarpen egiteaz gain, “Maravillas Lamberto” zentroa Euskal Herriko hiriburutik eskuin muturraren eta faxismoaren gorakadari aurre egiteko akuilu berria izan daiteke.

Bere bokazio antifaxistari jarraiki, memoria demokratikoari langileen ikuspegitik eta kontzientziatik ekarpen egin dio eta egingo dio LABek. Errepresaliatutako sindikalistak eta behartutako lanetan aritutako gatibuak izan ditugu gogoan urte hauetan guztiotan. “Maravillas Lamberto” interpretazio zentroak horiek guztiak aintzat hartu eta erreparatzeko ekarpen egitea espero du LABek.

Iruñeko Udalak eta Nafarroako Gobernuak, eragile sozial eta sindikalek, bai eta memoria eragileek ere, bakoitzak bere izaeratik eta ikuspegitik, baina guztiok batera lan egin behar dugu erronka hau gauzatzeko: oroimen integrala eta kritikoa sustatzea; iragan frankistarekiko haustura bermatzea; eskuin frankistaren kontakizunaren aurrean, faxismoari eta gerra zaleei espazioak kentzea; eta aurrera begira askatasunari eta justizia sozialari ateak irekitzea.

Ildo honetan, herritarren parte hartzea, gehiengo sozialaren aktibazioa, mundu mailan hedatzen ari den erreakzioaren aurkako antidoto eta prebentzio onena da. Bakearen eta justizia sozialaren aldeko espazio antifaxistak zabaltzeko tresnarik eraginkorrena eta bermerik onena.

LABek gogor kritikatu du DSBEarekiko iruzurrak salatzeko postontzia ezarri izana, pertsona zaurgarrienak kriminalizatzea dakarrelako

Langileen alde eragiteko Lanbideko Administrazio Kontseiluan parte hartu du sindikatuak.

Gaur LABek Lanbideko Administrazio Kontseiluan parte hartu du, eta bere parte hartzea Diru Sarrerak Bermatzeko Errentaren (DSBE) jasotzaileen ustezko erabilera desegokia salatzeko ezarritako postontziaren inguruko ohartarazpena egiteko baliatu du: prekaritatea jomugan jartzen du, pertsona zaurgarrienak kriminalizatuz.

LABek bere X. Biltzar Nagusian hartu zuen lantokietan eta kaleetan egiten genituen borrokak eremu instituzionalera ere eramateko erabakia. Instituzioetako parte hartze espazioetan gure lekua hartzen ari gara pausoz pauso, eta gaur Lanbideko Administrazio Kontseiluan parte hartzeko urratsak logika eta erabaki horri erantzuten dio.

Administrazio Kontseilura Lanbideren ekinbidearen inguruko irakurketa kritikoa eramateaz gain, bi helburu
nagusi izango ditu LABen parte hartzeak:

Batetik, kontuan izan behar dugu Lanbideren izaera juridikoa aldatuko dela datozen hilabeteetan, Euskal Enplegu Legean ezarrita dagoen bezala. Erakunde autonomo izatetik Zuzenbide Pribatuko Erakunde Publikoa izatera pasako da, pribatizazioari atea irekitzeko aukera zabalduz eta egungo langileen egoeran ondorio negatiboak utziz. LABek beraz, Administrazio Kontseiluko bere parte hartzea erabiliko du izaera juridikoaren aldaketa horrek ekar ditzakeen atzerapausoak kontrolatzeko eta era berean proposamenak egiteko.

Bestetik, langileriarentzat garrantzia berezia duten gaiak eta iniziatibak eramango ditugu Administrazio Kontseilura: langile kolektibo espezifikoei begirako neurriak, neurri orokorrak edo politika jakinen gaineko irakurketa eta kritikak. Zentzu horretan gaurkoan, Lanbidek DSBEarekin egon daitezkeen iruzurrak salatzeko postontzia ezarri izana salatu nahi izan dugu.

Hasteko, pobrezia bera kriminalizatzen duelako. Datuek beraiek diote DSBE jasotzen duten pertsonen iruzurra oso txikia dela, eta herri honek iruzurrean arazo bat badu, kapital handien eta enpresen iruzur fiskala dela, ingeniaritza fiskal konplexuaren bidez zergak ordaintzea saihestuz. Horrelako neurriek gainera, pobrezia kriminalizatzeaz gain, iritzi publiko bat sortzen ere laguntzen dute, ultraeskuinaren mezu eta markoa legitimatzen duten diskurtsoak, arreta aberastasunaren banaketan eta iruzurgile handietan jarri ordez, prekaritatean eta pobrezian bizi diren langileen gain jarriz. Eusko Jaurlaritzak pobrezia borrokatu beharrean pobreen aurkako gerra bat abiatzea erabaki du, zaurgarritasun egoerak gainditzean baino egoera horiek jo puntuan jarriz. Hori gutxi ez balitz, jendartea salatari bilakatzeko urratsa da, jendartearen artean susmoa etamesfidantza elikatzen duena, zatiketa bultzatzen duena pobreziaren aurrean elkartasun balioak bultzatu ordez. Administrazio publikoak bere prestazioak egoki ordaintzearen bermea jendartearen gain utzi du gainera, bere bitartekoak nahikoa ez bailiran mezua helaraziz.

Horregatik guztiagatik, gaur LABek neurri hori atzera bota dezan eskatu dio Eusko Jaurlaritzari, eta zehatzago Mikel Torres Lehendakariorde eta Enplegu sailburuari. LABek aspaldi egin zuen bazterrean kokaturiko langileak bere ekintza soziosindikalaren erdigunean jartzeko hautua, eta horrelako neurriek kontrakoa bultzatzen dute. Bazterrean dauden langileak bazterrera kondenatzen dituzte, bazterketa ekonomiko eta sozialera. LABek langileriaren eskubideen alde borrokatzen jarraituko du, Lanbiden harturiko neurria bezalakoak salatuz eta langileriaren lan eta bizi baldintzak hobetuko dituen politika publikoen alde borrokatuz.