2025-12-21
Blog Page 50

Abian da gutxieneko soldata propioa lortzeko sinadura bilketa

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
Abian da gutxieneko soldata propioa lortzeko sinadura bilketa

Hego Euskal Herriko langileei dei egiten die gehiengo sindikalak, Herri Ekimen Legegilearekin bat egin dezaten.

Gaur, ELA, LAB, ESK, STEILAS, HIRU eta ETXALDE sindikatuok Hego Euskal Herriko gutxieneko soldata propioa izateko eskumena eskuratzeko Herri Ekimen Legegilearen sinadura bilketa jarriko dugu abian. Sinadura bilketa mobilizazio erraldoi bilakatzea da helburua, milaka sinadura lortuz, eta horretarako dei egiten diegu Hego Euskal Herri osoko langile guztiei euren sinadura ematera. Gutxieneko soldata propioa izateak langileria guztiari egingo dio mesede, bereziki eta zuzenean egoera zaurgarrienean daudenei: emakumeak, langile migratu eta arrazializatuak, gazteak eta aniztasun funtzionala duten langileak.

Gaur jarriko dugu abian beraz gutxieneko soldata propioa ezartzeko eskumena eskuratzea helburu duen Herri Ekimen Legegilearen sinadura bilketa. Herri Ekimen Legegileak aurrera egiteko ezinbesteko diren sinadurez gain milaka gehiago lortuko ditugu. Lantokiz lantoki, herriz herri, auzoz auzo lan egingo dugu sinadura eman nahi duen herritar orok horretarako aukera izan dezan.

Milaka dira baita ere, gutxieneko pentsioaren alde, pentsionisten mugimenduak bultzatuta bilduriko sinadurak, sindikatuok, langileok bat egin dugu aldarrikapen horrekin eta orain gutxieneko soldataren aldeko sinadura bilketari ekitera goaz. Sinadura bilketa erraldoia izatea nahi dugu. Hego Euskal Herriko langileok, aberastasunaren banaketa orekatu nahi dugula eta langile guztiontzat bizi baldintza duinak defendatzen ditugula argi utzi eta patronal eta instituzioek bidezkoa eta egingarria den aldarrikapen bati baietza ematea beste aukerarik izan ez dezaten. Gutxieneko pentsioarekin batera, gutxieneko soldata lortzera goaz.

Langile estatutuaren aldaketa eskatzen dugu, Autonomia Erkidegoek Estatukoaren gainetik ezarriko den eta bertako egoerari erantzungo dion gutxieneko soldata bat ezarri ahal izateko. Behin sinadura bilketa amaituta, Euskal Autonomia Erkidegoko edota Nafarroako Legebiltzarretan eztabaidatu eta onartu beharko litzateke Espainiako Kongresuan aurkeztu eta onartu ahal izateko. EAE-n herri ekimen legegileak bere bidea egingo duen arren, Nafarroan parlamentuko mahaiak tramitera ere ez du onartu. Errekurrituta daukagun arren, sinadura bilketa abian jarri dugu, eta sinadurak eskutan alderdi politikoei eskatuko diegu legebiltzarrera eramatea.

Gogoratu behar dugu gaur agerraldian egon garen sindikatuok, gutxieneko soldata propioa eskuratu ahal izateko bi bide landu ditugula. Bat, eskumen berriak eskuratzeko bidea, herri ekimen legegilearena. Bestea, egungo eskumenen baitan, Lanbidearteko Akordio baten bidez langile guztientzat gutxieneko soldata bat ahalbidetuko lukeena. Oraingoz Confebaskek eta CEN-ek bide horri atea itxi die, eta horregatik ere, biltzen ditugun sinadurak bi patronalei aurkeztuko dizkiegu, hemen, Hego Euskal Herrian, gutxieneko soldata propio baten alde dagoen gehiengoa dagoela argi erakusteko helburuz.

Euskal herritarrok behar beharrezkoa dugu gutxieneko soldata propio bat, pobreziari aurre egiteko, aberastasuna hobeto banatzeko eta arrakalei aurre egiteko. Horregatik, bide batetik edo bestetik gutxieneko soldata propioa errealitate bihurtzeko honako eskariak egiten ditugu: langileria guztiari euren sinadura eman dezaten, alderdi politikoei herri ekimen legegilea babestu dezaten Espainiako Kongresurako bidea ahalbidetzeko, Confebask eta CEN patronalei egungo eskumenekin posible den akordioari baiezkoa eman eta negoziazioak has ditzaten, eta Eusko Jaurlaritzari, gutxieneko soldata propioa errealitate bihurtzeko bere bitarteko guztiak aktiba ditzan.

Guk, gutxieneko soldata propioa lortu arte lanean jarraituko dugu, langileak aktibatuz eta mobilizatuz. Bide batetik edo bestetik, lortuko dugu.

LAB, ELA eta UGT sindikatuok EAEko kolektibitateetako langileon hitzarmen propio baten alde mobilizatu gara

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
LAB, ELA eta UGT sindikatuok EAEko kolektibitateetako langileon hitzarmen propio baten alde mobilizatu gara

Pasa den martxoaren 11n, LAB, ELA eta UGTk mobilizazio prozesu bati ekin genion kolektibitateetako enpresei exijitzeko behingoz eser daitezela sektoreko langileentzat EAEn hitzarmen propioa negoziatzera.

Gaur, berriro ere, hiru sindikatuok sektoreko enpresa batzuen aurrean mobilizatu gara Mungian (Gastronomia Vasca), behingoz EAEko kolektibitateen hitzarmen baterako negoziazio mahaia eratzera eser daitezela eskatzeko.

LAB sindikatutik argi daukagu mobilizazioekin jarraitu behar dugula kolektibitateetan hitzarmen propioa lortu arte EAEko langileentzat.

Hitzarmen propioa orain!

Gaur argindarra eteteak hainbat arazo eragin dizkie langileei

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
Gaur argindarra eteteak hainbat arazo eragin dizkie langileei

Lanera garaiz iristeko zailtasunak badituzu edo izan badituzu gogoan izan: Langile Estatutuaren 37.3 artikuluaren arabera lanera iristeko ezintasunagatik denbora tarte hori ordaindutako baimen gisa ulertzen da.

Lanean bazeunden eta etxera joateko esan badizue, kasu horretan ere Langile Estatutuaren 37,3 artikuluaren babespean zaude eta etxean egoteko baimena izango zenuke ezinbesteko kasua izateagatik. Beraz, ez zenituzke ordu horiek errekuperatu beharko.

Telelana egiten baduzu eta argindarrik gabe geratzeagatik ezin baduzu lanik egin, lan ordu gisa kontsideratzen da argindarra etenda egon den denbora.

Zalantzarik izan ezkero begiratu zure lan hitzarmena, edo jarri harremanetan LABeko zure egoitzarekin.

Absentismoa eta lan istripuak patronalak eragiten dituela salatu dute LAB, ESK, STEILAS, HIRU, EHNE-Etxalde eta Nafarroako CGT sindikatuek

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
Absentismoa eta lan istripuak patronalak eragiten dituela salatu dute LAB, ESK, STEILAS, HIRU, EHNE-Etxalde eta Nafarroako CGT sindikatuek

Bi aldarrikapen nagusi izan dituzte LAB, ESK, STEILAS, HIRU, EHNE-Etxalde eta Nafarroako CGT sindikatuek astelehen honetan, apirilak 28, Laneko Segurtasun eta Osasunaren Nazioarteko Egunean, iaz lan istripuetan 64 langile hil zirela salatzearekin batera: absentismoa patronalak eragiten duela eta langileen eskubideak murrizteko erabiltzen ari dela, batetik; lanean segurtasun eta osasuna langile ororen eskubidea dela, bestetik.

Eta bi mobilizazio burutu dituzte aipatutako sindikatuek gaur goizean Iruñea eta Donostian, lan istripuak, laneko baldintza kaskarren ondorio direla salatu eta errealitate gordin hori gogoraraziz: 64 langile hil ziren 2024an Euskal Herrian eta 100.000 lagunek izan zuten lan istripuren bat. Egoera latza saihestu daitekeela eta behar dela adierazi dute sindikatuek, eta salatu, patronalak eta administrazioak ez dutela laneko segurtasun eta osasunarekin konpromisorik: batak ez du segurtasun araurik betetzen eta besteak ez ditu betearazten.

Enpresen gizatasun faltaz ere aritu dira: “langileak gaixotu, larri zauritu eta hiltzen garen bitartean, enpresen kezka da lan absentismoaren ideia baliatuz euren irabaziak handitzen jarraitzea”. Sindikatuen iritziz, enpresen jokabideak eragiten ditu absentismoa bera eta horren ondorio latzak dituzten laneko gaixotasun eta istripuak.

Iruñean, Sarasate Pasealekuan ekintza ikusgarria burutu dute, iaz lan istripuetan 64 langile hil zirela irudikatzeko. Nafarroako Jauregiaren eta Lan Ikuskaritzaren aurrean hildako langileak irudikatu dituzte lurrean etzanda. Donostian ere iazko heriotz istripuak gogoratu dituzte, mosaiko erraldoi batekin, Kontxako hondartzan. Bi mobilizazioetan kritikatu dute lan-istripuen aurrean patronalak erakusten duen moral bikoitza eta gizatasun falta.

Garbiñe Aranburu LABeko koordinatzaile orokorrak “patronalaren iruzurra” salatu du eta gogor hitz egin du, iazko 100.000 lan istripuei lotuta, “enpresarien inprudentzia kriminala” deitoratuz. “Hildakoak enpresariak balira zer gertatuko litzateke?”, galdegin du Aranburuk eta gehitu, Euskal Herrian absentismoaren eragile nagusia patronala dela. Horren atzean dauden arrazoiak seinalatu ditu, “prebentzio araudia ez betetzeak eragiten dituen istripu tasa izugarriak eta laneko gaixotasunak, modu masiboan aitortu gabe geratzen direnak, batez ere sektore feminizatuetan”.

Jaurlaritza eta Nafar Gobernua kritikatu ditu Aranburuk, patronalaren jarrera “ontzat” emateagatik. “Lan Osasun eskubidea bermatzea, lehentasun bat izan beharko luke edozein Gobernurentzat”, adierazi du. Enpresarien inpunitatea amaitzeko neurriak har ditzaten, isunak ezartzea eskatu du eta horretarako, lan ikuskaritza propioa behar dela aldarrikatu du.

Euskal Herriko Garraiolarien sindikatuko ordezkari Jon Altunak salatu du hilero gutxienez garraiolari bat hiltzen dela bataz beste: “iaz 14 garraiolari hil ziren. Aurten bikoiztu egin da hildako garraiolarien kopurua, 8 hil baitira jada lehen lau hilabeteotan Euskal Herrian. Jakina da heriotza horien atzean lan baldintza kaskarrak daudela. Aipagarria da hildako gehienak erretiro adinetik hurbil zirela eta bihotzeko asko gertatzen direla sektorean. Ez dabil garraiolari gazterik eta adinean aurrera doazenek arriskua izaten dute, arreta edota konortea galdu eta ezbeharren bat izateko”.

Langileen lan osasuna da eztabaidaren eta politiken erdigunean jartzea eskatu dute sindikatuek eta, horrekin batera, prebentzio neurriak bete daitezela, langileen lan osasunean irizpide enpresarialak alboratu eta osasun irizpideak nagusitu behar direlako.

Donostia
Donostia
Donostia
Donostia
Donostia
Donostia
Donostia
Iruñea
Iruñea
Iruñea
Iruñea
Iruñea
Iruñea
Iruñea
Iruñea
Iruñea

Industria sektorearen egoera ezegonkorraren ondorioak langileok pairatzen ari gara

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
Industria sektorearen egoera ezegonkorraren ondorioak langileok pairatzen ari gara

Hego Euskal Herriko langabezia tasa %7,7koa izan da urteko lehen hiruhilekoan, eta 108.100 herritar dago langabezian. 2024ko azken hiruhilekoarekiko antzerako balioetan egon arren, Nafarroan kontrako joera jazo da, eta igo egin da langabezia tasa.

Langabezia lehen sektorean eta industrian igo egin da gehien, aurreko hiruhilekoarekiko zein urtearekiko, langabezia tasa %10,27 eta %3,33koa izanik hurrenez hurren. Industria sektorean aurreko hiruhilekoan baino 2.300 langabe gehiago daudela nabarmendu behar dugu, sektoreak bizi duen egoera ezegonkorraren adierazle.

Industria sektorean lan egiten duten langileen gehiengoa gizonezkoa izanik, egoera ezegonkorrak eragin handiagoa izan du azkenaldian gizonezkoen artean.

• Gizonezkoen artean, 1.100 langabetu gutxiago egon arren, lanean 8.200 gutxiago daude, langabezia tasa pasa den hiruhilekotik egonkor mantendu arren, %8an. Inaktiboen kopurua da modu nabarmenean igo dena, hauen artean 6.600 jubilatu gehiago egonik. Industria sektorean langile kopuru gero eta handiago bati eragiten dioten Aldi Baterako Enplegu Erregulazio Espedienteek eta aurrejubilazioak ere adostu dira enpresa itxieren aurrean. Hori dela eta, gizonezkoen langabezia tasa ez da proportzio berean igo, inaktibo izatera igaro baitira.

• Esanguratsua den beste datu bat epe luzeko langabetu kopuruak izaniko beherakada izan da, pasa den urtean baino 10.600 pertsona baitago urte bete edo gehiago lan egin gabe, langabeen arteko tasa %43,20ra jaitsiz. Hala ere, azken urtean lana aurkitu dutenen kopuruak beherakada handia izan du, azken hiruhilekoan 6.300 pertsonek aurkitu baitute lana, duela urte bete 12.400ek aurkitu zuten bitartean. Egoera honen atzean, inaktibora pasa den gizonezko kopuru handia ere egon daiteke.

Egungo enpleguaren lan baldintzak aztertzerako orduan, emakumeek* lan baldintza kaskarragoak dituztela ondorioztatzen dugu. Kontratu motari dagokionean, mugagabe eta behin behinekoen proportzioa bere horretan mantentzen da (%80,6 eta %19,4). Pasa den urtearekiko, emakumeen* artean 22.700 kontratu gehiago eta gizonen artean 8.200 gutxiago sinatu arren, kontratu motaren arteko arrakalak handia izaten jarraitzen du, emakumeen* %23,6ak behin behineko kontratua duen bitartean, egoera honetan dauden gizonezkoak %15,2 baitira. Jardunaldi partzialei dagokienean, emakumeen* %26,3ak jardunaldi partziala duen bitartean, gizonezkoen artean %9,5 dira, bi kasuetan proportzioa pasa den urtearekiko igo egin delarik .

Era berean, Espainiako estatutik kanpo jaiotako langileen artean, langabezia %23,9koa da, pasa den hiruhilekotik 2,26 puntu igo delarik.

Langabezia egonkor mantendu arren, industria sektoreak bizi duen egoerak kezkatzen gaitu. Milaka langile egoera ezegonkorrean dago, mehatxupean. Industriak izan dezakeen bilakaerak sektorean eragiteaz gain, inpaktu zuzena izango du hainbat eskualde zein Euskal Herriko egoera sozioekonomiko orokorrean. LAB sindikatuak langile guztien lan eta bizi baldintza duinak lortzeko, Lanbidearteko Gutxieneko Soldata propioa eta industriaren trantsizio ekosozial justua aldarrikatzen ditu.

ELA, LAB, CCOO, UGT, ESK eta USO sindikatuek Enplegu Zentro Berezien EAEko lehen lan hitzarmena exijitzeko elkarretaratzera deitu dute apirilaren 28an

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
ELA, LAB, CCOO, UGT, ESK eta USO sindikatuek Enplegu Zentro Berezien EAEko lehen lan hitzarmena exijitzeko elkarretaratzera deitu dute apirilaren 28an

Apirilaren 28an Enplegu Zentro Berezien lehen lan hitzarmena negoziatzeko hirugarren mahai negoziatzailea izango da Bilbon. Sindikatuek, bileraren harira, elkarretaratzera deitu dute, patronalak orain arte izandako jarrera salatzeko eta asteleheneko mahai negoziatzailean aurrera pausoak egoteko. 12:45ean izango da elkarretaratzea, Bilbon, Lan Harremanen Kontseiluaren aurrean.

13.000 langile baino gehiagok osatzen dute sektorea, eta, urtarriletik hona, sektoreko patronalek EHLABE, BEREZILAN, CONNACE eta FEACEM— ezezkoa eman diote sektoreko langileen lan eta bizi baldintzak hobetzeko hitzarmen bat eratzeari. Izan ere, mahaia osatzeko izandako aukera guztiei uko egin diete.

Sektoreko enpresa nagusiak irabazi asmorik gabeko elkarteak dira eta dirulaguntza handiak jasotzen dituzte. Beste enpresek irabazi asmoa dute eta irabazi handiak pilatzen dituzte desgaitasunak dituzten langileen kontura. Administrazioek ez dute beren egitekoa betetzen eta ez dira gai desgaitasuna duten pertsonak enpresa arruntetan integratzeko, legeak hala exijitu arren, eta, era berean, ez dute bermatzen langile horientzako hitzarmen duin bat izatea.

Patronalek zein administrazioek ez dituzte aintzat hartzen aniztasun funtzionala duten langileen aldarrikapenak; langileak prekarizatzen dituzte eta enplegu arruntera igarotzeko mugak eta ezintasunak ezartzen dituzte. Are gehiago, beste edozein sektoretan ez bezala, hitzarmen bat negoziatzeko eskubidea ere ukatzen diete.

ELA, LAB, CCOO, UGT, ESK eta USO sindikatuek sektoreko patronalei mahai negoziatzailea eratu dezatela exijitzen diete. Izan ere, estatalizazioari aurre egiteko eta Euskal Herrian aniztasun funtzionala duten langileen lan baldintza duinak bermatzeko lehen urratsa hitzarmen bat bultzatzea izan behar da. Bestalde, administrazioei hausnarketa bat eskatzen dietegu elikatzen ari diren Enplegu Zentro Berezien ereduaren inguruan, konpromisoak hartu eta baldintzak sortu behar dituztelako aniztasun funtzionaleko langileen lan eta bizi baldintzak hobetzeko.

LABek LEP partzialaren eta behin-behinekotasuna murriztearen aldeko botoa eman du Nafarroako Mahai Orokorrean

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
LABek LEP partzialaren eta behin-behinekotasuna murriztearen aldeko botoa eman du Nafarroako Mahai Orokorrean

Euskararen eta Europar Batasuneko hizkuntzen ezagutza zein lanpostutan baloratuko den jasotzen duen plantillaren aldaketa, ordea, aurrera atera da, bertan zeuden sindikatuetako bakar baten babesik gabe.

Asteazken honetan egin den Mahai Orokorraren bilkuran 603 lanpostuko LEP partziala onartu dugu (gehiengo zabalarekin). Horrela, maiatzean 3 urte beteko dituzten eta aldi baterako langileek betetzen dituzten lanpostuetako bat betetzen ari diren langile ez-finkoak ez kaleratzea lortu dugu. Gobernuaren asmoa da plaza horiek deitzea 2023 eta 2024 LEPetatik oraindik inongo deialditan sartu ez direnekin batera, guztira 4.000 plaza pasatxo. Gainera, ahalik eta azkarren egin nahi du, langile funtzionarioek legealdi amaiera baino lehen bete ditzaten.

LABek begi onez ikusten du norabide horretako edozein neurri, eta LEP partzial honen alde bozkatu dugu. Jakina da egonkortze-prozesuak ez duela bete, ezta hurrik eman ere, Administrazioaren behin-behinekotasuna % 8tik behera uzteko helburua, eta, gure ustez, puntu honek hobekuntzak egin nahi ditu norabide egokian.

Norabide berean ulertzen dugu gaur ere LABen aldeko boto bakarrarekin onartu den lege-dekretuaren proposamena. Langileen arloan hainbat neurri ezartzera dator hau, behin-behinekotasuna % 8tik behera jaistea helburu dutenak. Hasierako testuak hainbat neurri planteatzen zituen, hala nola 4.000 plaza horiek aurrez lekualdatze lehiaketara eskaini gabe argitaratzea, edo eszedentziei dagokienez denbora-mugarik gabeko hainbat aldaketa sartzea.

Hala ere, hilabeteko negoziazio prozesu baten ondoren, azken testuak LABek planteatutako alternatiba islatzen du. Honek, besteak beste, honako neurriak jasotzen ditu:

– LEPera ateratzeko dauden 4.000 plazak, aurretik, lekualdatze-lehiaketan eskainiko dira. Hori inoiz baino beharrezkoagoa da, kontuan izanik egonkortze prozesuaren ondoren dozenaka pertsona daudela lanaldiaren portzentaia guztiz ez nahikoa den plazetan kokatuta, eta horrekin ez zaiela jateko ere iristen.

– Lekualdaketa arintzeko, lanpostuko antzinatasuna eta, plazak hala eskatuz gero, hizkuntzak baino ez dira baloratuko.

– Eszedentzietan izandako aldaketek bi urtez baino ez dute eraginik izango.

LABen ez gaude formakuntzaren aurka, guztiz kontrakoa baizik, plantilla osoaren eskubide gisa ulertzen baitugu. Inolaz ere onartzen ez duguna da ehunka langile egotea bi aldiz zigortuak: lehenik eta behin, sistematikoki ukatzen zaielako INAPera prestakuntza-ikastaroak jasotzera joan ahal izateko baimena, baita beren lanpostuarekin zerikusia dutenean ere. Eta bigarrenik, horren ondorioz, gainerako langileek baino askoz puntu gutxiago dituztelako lekualdatze-lehiaketetarako. Era berean, ez gaude eta ez gara inoiz prest egongo zenbait erakundek dirua biltzeko asmoz egiten duten klientelismoa onartzeko, eurek eskaintzen dituzten prestakuntza-ikastaroak egitera behartuta daudenen beharraz eta profesionaltasunaz baliatutz. Gainera, ezin dugu sustatzen jarraitu erakunde pribatuen ikastaroak ordaintzeko milaka euro ere bideratzen dituzten langile publikoak egotea.

Hizkuntzen zehaztapena, adostasunik gabe

Baina, bestalde, Administrazioak ez du lortu Mahai Orokorrean gauden bost sindikatuetatik bakar batek ere babestea hizkuntzen ezagutza -euskararena nahiz komunitarioena- zein lanpostutarako baloratuko den ezartzen duen foru dekretuaren proposamena.

Azterketa zehatzago eta sakonago baten faltan, LABen iritzia da merituen dekretua bera zentzugabekeria hutsa dela, bikoitza gainera. Lehenik eta behin, irizpide ia antagonikoak ezartzen dituelako zehazteko zein plazatan baloratu behar den euskararen ezagutza, eta zein plazatan Europar Batasuneko hizkuntzena. Eta bigarrenik, irizpide horiek modu desorekatuan, nahasian eta inolako koordinaziorik gabe aplikatu dituztelako: departamentu batentzat euskara ebaluatu ahal izateko irizpideak betetzen dituzten plazak, beste batentzat ez ditu betetzen. Departamentu beraren barruan ere, desberdintasunak ikusten dira horiek praktikan jartzean. Eta okerrago dena, sail batzuetan langileei galdetu ere ez diete egin ea beren borondatez nahi zuten beren lanpostuak euskara eskakizuna izatea. Horren guztiaren ondorioz, hizkuntza-egoera anormala da, irizpide koherenteei erantzuten ez diena eta Nafarroako errealitate soziolinguistikoarekin inolako logikarik eta antzekotasunik ez duena. Nola ulertzen da, bestela, 1.459 plaza egotea Europar Batasuneko hizkuntzak bakarrik baloratzen dituztenak, euskara soilik baloratzen dutenak 459 baino ez diren bitartean? Nola ulertzen da PSN, Geroa Bai eta Zurekin alderdien Gobernuak idatzitako dekretua UPNren Gobernuak egindakoa baino murriztaileagoa izatea? Esandakoa, zentzugabekeria hutsa.

[IRITZIA] Sindikalismo feminista internazionalista: Rana plaza gogoan

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
[IRITZIA] Sindikalismo feminista internazionalista: Rana plaza gogoan

Jarraian irakur dezakezue Amanda Verrone Nazioarteko Idazkaritzako kidearen eta Elixabete Etxeberria eta Maddi Isasi Idazkaritza Feministako kideen artikulua.

Bangladesheko Daka hirian, 2013ko apirilaren 24an, Rana plazako eraikinaren erorketa izan zen. Izugarriko tragedia, hein bereko hilketa, saihestu zitekeen sarraskia… Ehungintza industrian izandako istripurik handiena, biktima gehienak emakumeak* eta haurrak izan zirelarik: 1.134 pertsona hil ziren eta beste 2.500 zauritu.

Eskubide laboralen errespetu eta aitortza faltagatik gertatu zen hori guztia; ikuskaritza, segurtasuna, lan baldintzak… dena bigarren planoan zegoen ekoizpena erritmo bizkorrean bermatzeko, Mendebaldeko gure herrialdeetan ahalik eta gehien, ahalik eta azkarren, kontsumitu ahal izateko.

Gurekin ere badu zerikusirik honek; urrun gertatu arren, bertako lan baldintzak ezagutu ez edo ezagutu nahi ez ditugun arren.

Ez diezaiogun urrunetik begiratu horri: han ekoizten zen eta oraindik ere ekoizten den arropa kolonialismoaren erauzketa-ekoizpen zirkuituaren parte da, Benetton, Gap, El Corte InglĂ©s eta halako korporazio handiek gidatzen dutena. Izan ere, Primark-ek berak lotsarik gabe esan zuen beste produkzio eredu bat ez dela «sostengagarria» haientzat. Hemengo enpresa horiek ere salagarriak dira. Kasualitatea? Edo kausalitatea? Gainera, inplikatutako enpresen aldetik, askok eta askok ez dute sinatu nahi izan Bangladesheko akordioa, gertatutakoaren ardura ukatuz indemnizazioak ordaintzea saihesteko.

Hau ez da iraganeko kontu bat. Arroparen eta oinetakoen munduko industria, hein handi batean, emakumeen* lana da, munduko lan zamaren %80 daramate. Erosle gehienek atzerrira daramate produkzioa: espoliazioak hor jarraitzen du, soldata baxuen eta lanordu amaigabeen bidez. Hau munduko txoko ugaritan modu ezberdinetan erreproduzitzen den errealitatea da; hango esplotazioa, hemengo prekaritatea. Izan ere, ikusten dugu nola, Euskal Herrian ere, ehungintza merkataritzak emakume* aurpegia daukan eta nola dauden lan baldintza duinagoen aldeko borroka etengabean, patronalak eta multinazional handiek milioiak irabazten dituzten bitartean.

2013an Rana plaza erori ondoren izandako presio sindikal eta sozialek marken aldetik lan baldintza duinak bermatzeko konpromiso itxura ekarri bazuten ere, laneko jazarpena, indarkeria fisikoa eta sexuala, sindikatuen errepresioa, CO2 isuriak, akuiferoen kutsadurak… eguneroko ogia dira.

Korporazio transnazionalek lana esplotagarriagoa den tokira eramaten dute beren ekoizpena (zergarik ez, ustelkeria…). Metatze prozesu etengabean, merkatu kapitalistak jendarte harremanak egituratzen dituzten desberdintasunak indartzen ditu —kolonialismoa, patriarkatua eta arrazakeria nabarmen—, etengabe berrelikatzen baitira. 

Gaur, gure kontsumo eredu europarraz hausnartzera gonbidatu nahi zaituztegu. Gure pribilegioak beste herri batzuen esplotazioan oinarritzen dira, eta emakumeak* pobretzen eta hiltzen dituzten nagusitasun moduak sortzen dituzte. Ezin dugu onartu emakumeen* bizitzak patronalaren irabazi gosearen prezioa izaten jarraitzea. Apur dezagun indarkeria matxistaren adierazpen krudel hau. Gogoratu dezagun Rana plaza. Aitortzeko, justizia egiteko eta bermatzeko ez dela berriro gertatuko.

Maiatzaren Lehenaren atarian, inoiz baino gehiago aldarrikatzen dugu sindikalismo feminista internazionalista: bizitzaren gaineko irabazien aurkako gure borrokak bideratzeko, mundu osoan gure gorputzak eta lurraldeak urratu dituzten enpresa handiek egindako hamaika urraketen aurka.

(*) Eskerrik asko internazionalismoarekin konprometitutako sindikalista guztiei, Setem, Mugarik Gabe eta Emakumeen Mundu Martxako emakumeei*, urteetan egindako lanagatik eta errealitate hau mahai gainean eten gabe jartzeagatik.

LABek UGTSARIOren X. kongresuan parte hartu du: autodeterminazioaren aldeko borrokarekin konprometitutako elkartasun sindikala

Zubiate(e)ko Aritz
-
0
LABek UGTSARIOren X. kongresuan parte hartu du: autodeterminazioaren aldeko borrokarekin konprometitutako elkartasun sindikala

LAB sindikatuak UGTSARIO sindikatu sahararraren X. kongresuan parte hartu du. Mahjub Brahim-i, sindikalismo sahararraren martiria eta erreferente historikoari, eskainitakoa izan da. Bertan 400 ordezkari sahararrek eta nazioarteko 80 ordezkarik hartu dute parte. Hiru eguneko kongresua izan da, eta bertan hainbat herrialdetako sindikalista, aktibista eta militantek beren konpromisoa berretsi dute Mendebaldeko Sahararen independentziaren aldeko borrokarekin, Marokoko okupazioaren kontra batasuna adieraziz eta nazioarteko elkartasun sareak sendotuz, eta horien artean izan da LAB.

Aurten, UGTSARIOk bere 50. urteurrena ospatzen du, LABek ere berriki egin duen moduan. 1975eko abenduaren 15ean sortu zen, klandestinitatean, Espainiako administrazio kolonialaren garaian, eta funtsezko eginkizuna izan du erresistentzian eta Saharako Estatuaren eraikuntzan.

Kongresuko bigarren egunean, paraleloki, VIII. Nazioarteko Konferentzia Sindikala egin zen. Bertan, besteak beste, emakume* langileek erresistentzian jokatutako paperaz, Saharako gatazkan Espainiaren erantzukizun historikoaz eta Saharako Errepublika Arabiar Demokratikoaren funtzio publikoaz eztabaidatu zen.

Itxiera ekitaldian Nafee Ahmed Mohamed izendatu zuten UGTSARIOko idazkari nagusi, kongresuan egindako hauteskundeen ondoren. LABek zorionak eman nahi dizkio UGTSARIOri bere oinarriek egindako hautaketagatik, eta harreman estua mantentzeko konpromisoa adierazten dio zuzendaritza berriari ere.

Tentsioak egunetik egunera areagotzen diren nazioarteko testuinguru konplexu honetan —gerra inperialistak, Europaren berrarmatzea, Estatu Batuen politika ekonomiko oldarkorra, herri palestinarraren genozidioa…—, nazioarteko elkartasuna inoiz baino beharrezkoagoa da. Herriak eta munduko langileria sistema kapitalista eta biozida honen biktima zuzenak gara, irabazi ekonomikoak pertsonen bizitzaren gainetik jartzen dituena.

Beharrezkoa eta premiazkoa da paradigma aldaketa oso bat, nagusitzen ari den belizismoari aurre egingo diona, eta kontrabotereko sindikalismo bat, kapitalismoak garamatzan gerren testuingurua bere analisiaren erdigunean jarriko duena; izan ere, horren ondorioak suntsikorrak izango dira bakearentzat eta justizia sozialarentzat.

Euskal Herritik, konpromiso horretan berresten gara; herri sahararrarekin eta munduko beste herri guztiekin. LABen herri bat eta langile klase bat aurkituko dute beti euren ondoan jarraitzeko prest.

Yahia Sahara Horra! Gora herriak!

1...495051...1,582Page 50 of 1,582

COOKIAK | COOKIES

LEGE OHARRA ETA PRIBATUTASUN POLITIKA | AVISO LEGAL Y POLĂŤTICA DE PRIVACIDAD

www.lab.eus