2025-12-20
Blog Page 49

LABek soldata eta gutxieneko pentsio propioak eskatu ditu, burujabetza eta justizia soziala lortzeko urrats gisa

Donostian, Gasteizen, Bilbon, Iruñean zein Tuteran, Baionan (beste sindikatuekin batera) eta Maulen, Euskal Herri osoan hainbat mobilizazio propio egin ditu LABek Maiatzaren Lehen honetan. Confebask-CEN, esplotatzaileak! Langileen alde, gutxieneko soldata eta pentsioak hemen erabaki aurtengo lelotik tiraka, langileen alde tinko eta patronalari buruz gogor agertu da LAB.

Klase harrotasuna eta elkartasuna adierazteko eguna ari da izaten. Bestelako mundu bat “posible eta beharrezko” dela adierazi du Igor Arroyo koordinatzaile orokorrak Bilbon. Internazionalismoa eta antiinperialismoa aldarrikatuz, Kuba, Palestinar Herria, Sahara eta munduko herriak gogoan izan ditu.

Etengabeko hazkundea defendatzen duen doktrina neoliberalak “porrot” egin duela adierazi du Arroyok: “Euskal elite ekonomikoak globalizazio kapitalista besarkatu du, EAJk eta UPNk industria politikak egiteari utzi zioten, guztia utzi zuten egitasmo enpresarialen esku, eta, orain, kudeatzaile onaren bandera astindu izan duen EAJ ez da gai plan industrial bat egiteko ere”. EAJk Europaren militarizazioaren alde egiten duen “hautu okerra” ere deitoratu du, “bizitzak suntsitzea dakarrelako, krisi ekologikoa azkartuko duelako eta murrizketa sozialak ekarriko dituelako”.

Norabide aldaketa aldarrikatzen du LABek Maiatzaren Lehen honetan. LABeko bozemalearen hitzetan, “Euskal Herriak bakearen, parekidetasunaren, justizia sozialaren eta herri burujabetzaren bidean aurrera egin dezake eta egin behar du, eta burujabetza handiagoaren premia du horretarako; burujabetza handiagoa, hain zuzen ere, enplegua, zaintza eta aberastasuna banatzeko; burujabetza handiagoa, produkzio eta kontsuko eredua aldatzeko; burujabetza handiagoa, bizitza erdigunean jarriko duen eredu ekonomiko eta soziala eraikitzeko; eta burujabetza handiagoa, bertara datozenei harrera egiteko, sarrera ukatzen zaienak edo Europako lege arrazistek kanporatzen dituztenak hartzeko”.

Era berean, euskal langileak zoriondu ditu “Euskal Herrian badagoelako burujabetzaren, eraldaketa sozialaren eta eraldaketa feministaren aldeko esparru zabala”, eta azken urteetako borroka sindikal eta sozialei esker agenda politikoak “gai garrantzitsuak” kokatu direlako: “osasun sistema, zaintza, etxebizitza, pentsioak eta gutxieneko soldata”.

Agenda gai horiekiko Jaurlaritzaren jarrera kritikatu du Arroyok, “ez duelako asmorik sakoneko aldaketarik egiteko, Pradalesek formak aldatu ditu, baina ez funtsa”. Zerga erreforma eta osasun mahaia jarri ditu horren adibide.

LABek hiru lehentasun izango ditu datozen hilabeteetan: zerbitzu publiko sendoak garatzea; industria politika berria abian jartzea eta herritar guztiei oinarrizko diru sarrerak bermatzea, arrakala matxista eta arrazistak ezabatuz.

“Gutxieneko soldata eta pentsio propioen aldekoa langile klasearentzat borroka historikoa da”, esan du Arroyok. “Ez dugu onartuko inor atzean geratzea, bizi baldintza duinak nahi ditugu gure jendearentzat, langile guztientzat, edozein izanik ere sexua, generoa, jatorria, nor bere baldintza edo hautua”.

Borroka horretan “indarrak biderkatzeko” deia egin die euskal langileei. Gutxieneko soldata propioa eta duina lortzeko abiatutako bi bideak gogoratu ditu: bata, negozazio kolektiboaren bidez egin beharrekoa. Gogor hitz egin du patronalaren aurka: “bizkarroien moduan ari dira jokatzen, onurak jaso bai, baina uko egiten diete negoziatzeko duten erantzukizunari.” Ez du LABek patronalaren jarrera ontzat ematen eta soldatak duintzeko borroka sindikala indartzeko deia egin du.

Bigarren bideari erreferentzia eginez, Herri Ekimen Legegileaz aritu da Arroyo, “Langileen Estatutua aldatuz, Hego Euskal Herriko gobernuek gutxieneko soldata ezartzeko eskumena izan dezaten” baita helburua. Horretarako martxan jarritako sinadura bilketa “lau haizetara” zabaltzeko deia egin du, “klase kontzientzia eta elkartasuna aktibatzeko ariketa erraldoia” delako. “Egungo autogobernuaren gabezia handienetako bat da, gutxieneko soldata eta pentsioa legez ezartzeko eskumenik ez izatea”, gaineratu du.

Sindikalismoak jokatu beharreko paperari erreferentzia eginez amaitu du: “Erabaki ahalmenean eta nazio aitortzan urratsak emateko sindikalismo independentistak ekarpena egin behar du”. Hala, soldata eta gutxieneko pentsio propioaren lortzeko lanean jarraituko du LABek, burujabetza eta justizia soziala lortzeko bidean ezinbestekoak direla ulertuta.

Patronala, esplotatzailea!

Maiatzaren Lehenaren testuinguruan Confebasken parte diren enpresak seinalatu ditugu, gutxieneko soldata propioari betoa jarriz patronal horrek langileon esplotazioan sakontzeko hautua egin duelako.

Lehenago edo beranduago, lortuko dugu!

Langileen alde, gutxieneko soldata hemen erabaki!

Maiatzaren Lehena. Igor Arroyo, LABeko koordinatzailea orokorraren interbentzioa

Donald Trump albistegietan azaltzen zaigu, egun batean bai eta bestean ere bai. Gizon harroa da. Klasista. Arrazista. Misoginoa. Depredadorea.

Ordezkatzen duen Inperioa ere halakoxea da: harroa, klasista, arrazista, misoginoa, depredadorea.

Estatu Batuek beren neurrira egindako globalizazio kapitalista inposatu dute kasik mundu osoan. Eroskeriaz batzuetan, indarkeriaz askotan.

Orain, euren nagusitasuna kolokan ikusita, mozorro oro kendu dute. Orain oligarkak dira Gobernuaren bozeramale. Konkista berriekin mehatxu egin dute. Gerra komertzialari ekin diote.

Ez dirudi Estatu Batuen gainbehera baketsua izango denik. Baina Inperioa ahalguztiduna zirudienean bezala, orain ere, mundu berri baten itxaropena hauspotzea, mundu berri baten emagin izatea, dagokigu guri.

Hauxe da Maiatzaren Lehenak urtez urte gogora ekartzen diguna: bestelako mundu bat posible da, bestelako mundu bat beharrezkoa da. Eta guri dagokigu egunez egun mundu berri hori zabaltzea, mundu berri horren emagin izatea.

Badira 80 urte Munduko Federazio Sindikala sortu zenetik. Oztopoak oztopo, 80 urtetako ibilbide borrokalaria aldarrikatzeko eguna da gaur. Klase harrotasuna eta klase elkartasuna adierazteko eguna da gaur. Internazionalismoa eta antiinperialismoa aldarrikatzeko eguna.

Gaur gure bihotzaren zati bat Habanan dago. Eta Kubako Herriarekin batera aldarrikatzen dugu: Amaitu dadila blokeo kriminala!

Gure bihotzaren beste zati bat Gazan dago, Palestinar Herriaren ondoan. Eta aldarrikatzen dugu: amaitu dadila genozidioa!

Askatasuna Palestinarentzat, Kubarentzat, Sahararentzat, munduko herri guztientzat!

——————————–

La élite económica vasca abrazó con entusiasmo la globalización capitalista. Y las instituciones vascas, en manos del PNV y UPN, dejaron de hacer política industrial. Lo fiaron todo a la iniciativa empresarial. Y ahora que Estados Unidos amenaza con aranceles, no son capaces de hacer un plan industrial. Es decir, el partido que durante décadas alardeó de buena gestión, ha tenido que subcontratar el diseño de un plan porque no tiene ninguno.

El PNV apoyĂł una UniĂłn Europea tutelada por Estados Unidos, apoyĂł el ingreso en la OTAN, apoyĂł la guerra en Ucrania. Y ahora que Estados Unidos retira su tutela, el PNV apuesta por la militarizaciĂłn de Europa. El militarismo es un error: destruye la vida, acelera la crisis ecolĂłgica y genera recortes sociales.

Nosotros y nosotras nunca aceptamos la tutela de Estados Unidos sobre Europa, por eso le dijimos no a la OTAN en 1986 y no a la Guerra de Ucrania en el 2023.

Nunca confĂ­amos en la doctrina neoliberal del crecimiento perpetuo. Porque sabĂ­amos, porque sabemos, que choca con los lĂ­mites fĂ­sicos y biolĂłgicos del planeta.

Nunca nos creímos aquello del sueño americano. Porque sabíamos, porque sabemos, que el sueño de una minoría privilegiada conlleva la pesadilla para la mayoría del planeta.

Por eso, ahora, decimos: es hora de cambiar de rumbo. Hay que terminar con la inercia, el seguidismo, la subordinaciĂłn que han caracterizado la gestiĂłn del PNV. Euskal Herria puede y debe transitar hacia un horizonte de paz, de paridad, de justicia social, de soberanĂ­a popular.

En estos momentos de cambio, de zozobra, necesitamos más soberanía para proteger a la clase trabajadora. Más soberanía para repartir el empleo, los cuidados, la riqueza. Más soberanía para cambiar nuestro modelo de producción y consumo. Más soberanía para contribuir, desde Euskal Herria, a la construcción de un modelo económico y social que ponga a la vida en el centro.

——————————–

Zorionekoak gara! Zorionekoak gara, Euskal Herrian, badagoelako burujabetzaren, eraldaketa sozialaren, eraldaketa feministaren aldeko esparru zabala.

Zorionekoak gara, azken urteotan borroka sozial eta sindikal ugari izan ditugulako. Horiei esker, agenda politikoan euskal langileontzat garrantzitsuak diren gaiak kokatu ditugu: osasun sistema, zaintza, etxebizitza, pentsioak, gutxieneko soldata.

Agenda politikoan daude, eta hori ona da, baina ez da nahikoa. Borroka egiten jarraitu ezean, ez da egongo sakoneko aldaketarik eremu horietan. Eusko Jaurlaritza berriak ez du asmorik sakoneko aldaketarik egiteko. Pradalesek formak aldatu ditu, baina ez funtsa.

Hori ikusi dugu, behintzat, zerga erreformarekin: EAJ eta PSEk elite ekonomikoen pribilejioei eutsi diete. Hori ikusten ari gara, halaber, osasun mahaian: Jaurlaritzak ez du nahi osasun arloko enpresa pribatuen interesak ukitzerik.

Bada, orain arte egin bezala, borrokaren bidez gure aldarrikapenak bururaino eramango ditugu. Hiru lehentasun ditugu datozen hilabeteei begira.

Lehena: zerbitzu publiko sendoak garatzea, herritar guztiei osasuna, zaintza, hezkuntza eta etxebizitzarako eskubidea bermatzeko.

Bigarrena: industria politika berria abian jartzea, hiru irizpidetan oinarrituta: trantsizio ekosozialaren planifikazioa, esku hartze publikoa eta langileen parte hartzea.

Eta hirugarrena: herritar guztiei oinarrizko diru-sarrerak bermatze, arrakala matxista eta arrazistak ezabatuz.

————————————————-

La lucha por una pensiĂłn y por un salario mĂ­nimo es una lucha histĂłrica de la clase trabajadora. Es una lucha que entronca con la esencia del sindicalismo: la solidaridad de clase.

Solidaridad de clase es lo que practica semana tras semana el movimiento de pensionsitas de Euskal Herria. Consiguió su propósito inicial, la revalorización de las pensiones. Pero sigue en la calle demandando una pensión míinima digna. ¡Eskerrik asko por vuesto ejemplo!

La lucha por una pensión y por un salario mínimo se basa en una premisa tan simple como contundente: no vamos a permitir que nadie, nadie, se quede atrás. Queremos condiciones de vida dignas para nuestra gente, para el conjunto de la clase trabajadora, sea cual sea el sexo, género, origen, opción o condición.

Y es una lucha que mejora la correlación de fuerzas para el conjunto de la clase trabajadora, puesto que frena la presión patronal a la baja también en aquellos sectores con mejores salarios.

Es una lucha tan importante que hemos decidido doblar la apuesta. No es una sino dos las vĂ­as que tenemos en marcha para implementar un salario mĂ­nimo propio en Hego Euskal Herria.

La primera es la vía de la negociación colectiva. La Patronal, nerviosa, se ha negado a constituir la mesa de negociación, tanto en Nafarroa como en Araba, Bizkaia y Gipuzkoa. Este es el verdadero talante de Confebask. Habla de diálogo pero se niega a negociar sobre una cuestión básica, a pesar de que lo pidan todos los sindicatos, a pesar de que lo pida el Parlamento y el Gobierno Vasco.

Es una burla: Confebask se autoproclama representante Ăşnico de la parte empresarial, recibe subvenciones, obtiene reconocimiento institucional, obtiene benficios fiscales y… Âż quĂ© da a cambio? Nada. Ni siquiera se sienta en la mesa. Confebask chupa del bote y luego no cumple con su obligaciĂłn de negociar. Eso tiene un nombre: parásito. Confebask se comporta como un parásito de la sociedad.

Pues bien, queremos que hoy quede claro, señores y señoras de Confebask: no aceptamos su negativa. Vamos a denunciar su hipocresía. Vamos a luchar por dignificar los salarios en todos los ámbitos. Vamos a reforzar la lucha sindical. Si no quieren taza, ¡tendrán taza y media!

———–

Gainera, badugu bigarren bide bat gutxieneko soldata propioa eta duina lortzeko. Langileen Estatutua aldatu nahi dugu, Hego Euskal Herriko Gobernuek gutxieneko soldata ezartzeko eskumena har dezaten.

Gaur, Maiatzaren Lehena, sinadurak biltzen hasi gara, gure ekimena Legebiltzarretara eramateko. Ahalik eta sinadura gehien behar ditugu, gure ekimenak indarra har dezan. Gaurtik hasita, zabal dadila ekimen hau lau haizetara. Goazen lantokietara, goazen ordezkaritzarik gabeko langileengana, goazen auzoetara, koadriletara.

Sinadura bilketa honek balio bikoitza dauka. Klase kontzientzia eta elkartasuna aktibatzeko ariketa erraldoia da. Eta era berean, burujabetzaren aldeko ariketa ere bada. Egungo autogobernuaren gabezi handienetako bat da, hain zuzen ere, gutxieneko soldata eta pentsioa legez ezartzeko eskumenaren falta.

Aberri Egunaren harira, Euskal Herriaren nazio aitortzan eta erabaki ahalmenean urrats berriak emateko aukera izan dugu hizpide. Guk argi esan dugu eta gaur berriro esango dugu: orain arte egin bezala, sindikalismo independentistak aukera hori gauzatu dadin ekarpena egin behar du.

Nazio aitortza eta erabakitzeko eskubidea behar dugu, Euskal Herria bizi dadin, euskal herritarrok aske izan gaitezen, euskaraz bizi ahal izan dezagun, euskararen aurkako oldarraldiarekin amai dezagun.

Nazio aitortza eta erabakitzeko eskubidea behar dugu, enplegua, zaintza lanak eta aberastasuna banatzeko. Euskal herritar orori bizitza bizigarria bermatzeko.

Euskal Herri osoan mobilizatuko da LAB Maiatzaren Lehenean

Denon bizitzak erdigunean jarriko dituen eta enplegua, zaintza lanak eta ondasuna banatuko dituen eredu baten alde egingo du sindikatuak Bilbon, Donostian, Gasteizen, Iruñean, Baionan, Tuteran eta Maulen.

Testuinguru global geroz eta konplexuago honetan, eredu aldaketa eragotzi eta zanpaketari eusteko xedez, elite ekonomikoek gerraren estrategiari heldu eta olatu erreakzionarioa hauspotu dute. Horren aurrean, norabide aldaketa aldarrikatuko du LABek Maiatzaren Lehenean. Izan ere, beste mundu bat, posible ez ezik, beharrezkoa ere badela aldarrikatuko du LABek bihar, eta bestelako mundu horren alde egiteko burujabetzaren beharra mahaigaineratuko du; burujabetza handiagoa enplegua, zaintza lanak eta ondasuna banatzeko; burujabetza handiagoa gure ekoizpen eta kontsumo eredua aldatzeko; eta burujabetza handiagoa bizitza erdigunean jarriko duen eredu sozial eta ekonomikoa eraikitzeko.

Eredu horretara bidean, hiru eremu lehentasunezkotzat jo ditu aurten LABek: zerbitzu publikoei dagokienez, hamarkadetako politika pribatizatzaileak alboratu eta herritar guztiei osasuna, hezkuntza, zaintza eta etxebizitza bermatzea; industria politikari dagokionez, planifikazioan, esku hartze publikoan eta langileen parte hartzean oinarritutako trantsizio ekosozialerako industria politika garatzea; eta, azkenik, herritar guztiei gutxienek diru-sarrerak bermatzea.

Azken helburu horri lotuta dago, hain justu, aurtengo Maiatzaren Lehenean LABek plazaratuko duen aldarrikapen nagusia: gutxieneko soldata eta pentsio propioak ezartzea. Aberastasuna banatzeko eta langileen arteko arrakalak murrizteko ezinbestekoak diren neurrion aldeko ekimen betean dator aurtengo Maiatzaren Lehena. Izan ere, gutxieneko soldata propioa eta duina lortzeko bidean, bi ekimen martxan ditu euskal gehiengo sindikalak: negoziazio kolektiboaren bidez egin beharrekoa eta berriki martxan jarritako Herri Ekimen Legegilea, Hego Euskal Herriko gobernuek gutxieneko soldata ezartzeko eskumena izan dezaten helburu duena.

LABek dei egin die langile guztiei Euskal Herri osoan egingo dituen mobilizazioetan parte hartzera, eta denon bizitzak erdigunean jarriko duen eredu sozioekonomiko berri bat ozen aldarrikatzera.

LABek hitzarmena sinatu du Matia Fundazioko egoitzetan

Hainbat mobilizaziori eta langileen ekimenari esker, LABek hitzarmen berria du Matia fundazioko helduen egoitzetan. Hitzarmen horri esker, datozen hiru urteetarako soldata igoera lortu da, KPI+1ekoa, eta, bestetik, zaintza eredua eta langileen lan baldintzak hobetzeko zenbait neurri hitzartu dira.

Langileek apirilean egindako batzarretan LABen proposamenari babesa erakutsi zioten, aurrez hainbat mobilizazio egin ondotik.

LABek salatu du Nafarroako Rural Kutxak langileen hipoteka gastuen dirua bahituta mantentzen duela

LAB sindikatuaren etxebizitza asanbladako afiliatu ordezkaritza batek erreklamazio kolektibo bat aurkeztu du gaur Iruñean, Nafarroako Rural Kutxak Iruñeko Foruen Plazan duen sukurtsalean, banketxe hori modu ilegalean ari baita hipoteka gastuen auzian jokatzen, justizia auzitegiek abusuzkotzat jotako klausulen bidez kobratutako hipoteka gastuak itzultzeari uko eginez.

Kutxaren egoitza nagusiaren atarian, LABeko afiliatuek salatu dute Nafarroako Rural Kutxak sistematikoki modu negatiboan erantzuten diela egindako erreklamazioei. Kutxa horrek ez du itzuli nahi izaten lege-babesik gabe kobratutako dirua, nahiz eta jakin badakien legez behartuta dagoela notariotza, gestoria, tasazio eta jabetza-erregistroko gastuengatik kobratutako hipoteka-gastuak itzultzera.

LABek salatu nahi du kutxa eta banketxe gehienak nagusikeriaz jokatzen ari direla hipoteka gastuen auzi honetan eta, erreklamazioei batzuei batez ere baiezkoarekin erantzuten dieten arren, beste asko ezezkoan kateatuta daudela. Azken horien artean nabarmentzen da Nafarroako Rural Kutxa, legez kanpo kobratutakoa itzuli beharrean, bere bezero guztiei itzulketa eskariei ezezko erantzuna ematen ari zaielako, ongi baino hobeki dakienean bere hipotekadunei gehiegizko kontzeptuengatik diru kopuru bat kobratu ziela.

LABek Rural Kutxari exijitzen dio iruzur egin zaien langileen eskaerei baiezkoarekin erantzun diezaiela eta dirua itzul diezaiela. Era berean, etxebizitzarekin negozioa egiteari uzteko eskatzen dio. Izan ere, LABek gogorarazi nahi du higiezinen sektorean Rural Kutxa Nafarroako bigarren patronal pribatua dela eta, beraz, herrialde honetan azken urteetan izan den prezio-igoera mugagabearen arduradun zuzena dela. Beraz, Nafarroako Rural Kutxa ere langile klasearen interesen aurka etxebizitzarekin espekulatzearen arduraduna da.

Badira hilabete batzuk-batzuk LAB etxebizitzaren eremuan antolatzen hasi zela, bizi dugun krisi larriari erantzun eraginkorrak eskaintzeko asmoz. Iruñerriko asanbladak hainbat borroka prozesu martxan izan ditu eta tartean hipotekatutako afiliatuen erreklamazioak modu kolektiboan erreklamatu izan ditu. Etxebizitzaren negozioa eteteko eta kapitalak etxebizitzaren prezioaren bidez langileen soldatatik egiten duen espoliazioa ezabatzeko borrokan jarraituko duela adierazi du LABek.

Lakuak proposatu zuen negoziazio egutegia bete ez duenez, irakasleek grebara joko dute berriro maiatzean

Hezkuntza Sailak ez du negoziaketarako benetako borondaterik. Izan ere, nahiz eta sailburuak medioetan adierazi apirila negoziaketarako hilabetea izango zela, hilabetea amaitzear dagoen honetan, sailak negoziaketa guztiak etenda mantentzen ditu. Beraz, beste behin ere, sailburuak propaganda eta iritzi publikoan eragiteko nahia beste helbururik ez du izan.

Apirilaren 4an izandako azken mahai negoziatzailean Hezkuntza Sailak berak proposatutako egutegia beste behin ere ez duela bete salatzen du LABek. Izan ere, 16ra bitarteko negoziaketa egutegi bat jarri zuen mahai gainean Hezkuntza Sailak, eta, akordiorik ez balitz lortuko, apirilean negoziatzen jarraitzeko egutegi bat ere aurkeztu zuen. Ez da halakorik gertatu, ordea.

Era berean, administrazioak deitutako azken mahai negoziatzailea sinadura baterako izan zela salatu nahi du LABek. Modu horretan, sailak negoziaketarako eta akordioetara iristeko aukera guztiak baztertu zituen. Are gehiago, sinadurarako mahaia apirilaren 10ean intersindikalak (zeinak %90eko ordezkaritza duen) egindako prentsa agerraldian ezezkoa eman ondoren bertan behera geratu zen. Hala ere, Hezkuntza Sailak idatzizko proposamen berririk helarazi gabe eta negoziaketarako mahairik deitu gabe jarraitzen du.

Sindikatuak hainbatetan adierazi izan duen bezala, akordioetara heltzeko LABek ezinbestekotzat jo du aniztasunari erantzuteko, hezkidetzarako eta euskara indartzeko neurri eta baliabideetan inbertsioa egitea eta hitzarmen berrian jasotzea. Izan ere, LABentzat estrategikoak izateaz gain, herri gisa eta eskola publikoa ardatz izateko ditugun erronkei erantzuteko behar-beharrezko neurriak dira. Hezkuntza kalitatean eragiteaz gain, hezkuntza publikoa indartu eta egun irakasleek dituzten lan zametan eragin zuzena izango lukete neurriok.

Maiatzeko grebak iragarri genituenetik ez dugu Hezkuntza Sailaren berririk izan. Datorren asterako Hezkuntza Sailaren deirik egon ezean eta akordioarako edukiak mahai gainean jarri ezean, azken hilabeteetan egin bezala, maiatzaren 12tik 16ra kaleak hartzeko deia mantenduko du LABek, azken greba eta mobilizazioetan erakutsitako indar eta konpromiso berberarekin..

Metro Bilbaok I-SEC enpresarekin egindako kontratua salatzen du LABek

Metro Bilbaoko zuzendaritzak eta langile-batzordeak Bilbo Palestina Herri Ekimenaren eta Bilbo- Nodo BDZ-Bizkaiaren (Israeli Boikot, Desinbertsioak eta Zigorrak) jaso zuen. Salatzen zuten Metro Bilbaok I-SEC AviaciĂłn Security enpresa israeldarra kontratatu duela Lutxana eta Plentzia arteko linea-zatiaren eta instalazioen segurtasunerako, eta eskatzen zioten kontratu hori eteteko.

LAB sindikatuaren Metro Bilbaoko atal sindikalaren iritziz, metroak eta sektore publiko osoak egiten dituzten kontratazioetan gutxieneko etika-mugak ezarri eta bete behar dira, eta horietako bat Palestinako herritarren genozidioa babestu eta laguntzen duten enpresak ez kontratatzea litzateke.

Gainera, egiaztatuta dago I-SEC enpresak salaketa eta zigor ugari jaso dituela, Lan-ikuskaritzan eta Gizarte-segurantzan, askotariko arrazoiengatik: askatasun sindikala urratzea, langileen atseden-denborak ez errespetatzea, ordu estren kopurua gainditzea, kontratatutako zerbitzuak ez betetzea, 172.000 euroko isuna kotizazioak ez ordaintzeagatik… Azken finean, gizarte-segurantzari iruzur egiteagatik, eta langileen eta sindikatuen eskubideak ez errespetatzeagatik ezaguna da.

Hori guztia oso kezkagarria da LABen atal sindikalarentzat, besteak beste, horrelako enpresa bat kontratatzeak Metro Bilbaoren irudiari eta zerbitzuaren kalitateari kalte egingo diela uste duelako eta, ondorioz, Metro Bilbaoko langileentzat, bereziki geltokietan, eta bezeroentzat ondorio larriak ere ekar ditzakeelako.

Horregatik guztiarengatik, LAB sindikatuaren Metro Bilbaoko sailak bat egiten du Bilbo Palestina Herri Ekimenak eta Nodo BDZ-Bizkaiak egindako salaketarekin eta I-SECekin kontratu-harremana eteteko deialdiarekin, eta apirilaren 30ean Metro Bilbaoren egoitza nagusiaren aurrean 19:30ean deituta dagoen elkarretaratzean parte hartzeko deia egiten du.

EAEko Justizia eta Giza Eskubideen sailburuak bulego judizialaren egungo eredua desegin du, eta betearazpen-zerbitzuak ezabatu ditu

Urtarrilaren 3an argitaratu zen 1/2025 Lege Organikoa, urtarrilaren 2koa, Justizia Zerbitzu Publikoaren eraginkortasunaren arloko neurriei buruzkoa. Arau horrek hainbat aldaketa dakartza justizia administrazioan. Lege hori gainerako autonomia-erkidegoek eta Justizia Ministerioak baliatuko dute bulegoen euskal eredu judiziala kopiatzeko, dagoeneko 15 urte inguru dituena.

Aldiz, Euskal Autonomia Erkidegoan, Justizia eta Giza Eskubide sailburu Maria Jesus San Josek bulego judizialaren eredu berri bat ezartzea erabaki du, epaileen zerbitzura soilik egongo dena, herritarrengan pentsatu gabe eta Justizian lan egiten duten langileen ehuneko txiki horren iritzia soilik kontuan hartuta, egungo eredua suntsituz, honen eraginkortasuna sobera frogatuta badago ere. Harrigarriena da sailburuak aldaketa sustatuko duela bere alderdiak, PSEk, duela 15 urte sortu eta bultzatu zuen antolaketa-ereduan orain desegiteko, lege honekin hobetzeko, indartzeko eta burura eramateko duen aukera aprobetxatu gabe.

Gainera, irizpidearen erabateko aldaketa hori sailburuak berak 2024ko azaroaren 22an publikoki adierazi zuenaren kontra doa, gainerako autonomi-erkidegoen eta ministroaren aurrean harro adierazi baitzuen “Efizientzia Legetik eratorritako eredu berria ia ezarrita dago Euskadin Bulego Judizial Berriarekin, Bilbon izan ezik”. Hori dela eta, gure buruari galdetzen diogu, zer gertatu da 4 hilabete eskasetan, orain, erabakia urte luzez funtzionatzen egon diren zerbitzuak eta Botere Judizialaren Kontseilu Nagusiaren txosten estatistiko oso onak dituztenak ezabatzea izateko, esaterako, Exekuzio Zerbitzu Komunak.

Horren azalpena da sailburuak erreforma hori zuzentzeko agindu zion pertsonak, espetxeetako sektorerako aholkulariak eta Eusko Jaurlaritzako zerbitzu berezietan dagoen magistratuak, bere kolektiboaren irizpidea (EAEko Auzitegi Nagusiko Gobernu Aretokoa) ezarri duela ezarri nahi den bulego judizial berri hornen diseinuan, eta, herritarrei zerbitzu publiko bat emateko eraginkortasun-irizpide objektiboetan oinarritu beharrean, interes korporatibo hutsari erantzuten diola eta epaiak emateko prozesua bizkortzeko epaien betearazpenak izapidetzean izaten ari den azkartasuna sakrifikatzen duela, horrela, epailetzaren produktibitatea handitzeko, epai batek ezartzen duena bete dadin herritarrek duten interesaren kaltetan.

Arazoa de administrazioak epaiak betetzea ahaztu edo atzeratu egiten duela. Ez dago justiziarik, epai asko egin arren, hauek betearazten ez badira. Herritarrei zerbitzu publikoa eman behar diete justiziako langileek, eta herritarrek epaiak betearaztea behar dute.

Justiziako sindikatuetatik behin eta berriz adierazi diogu Justizia Zuzendaritzari beharrezkoa dela lan-kargak aztertzea, erreforma ezarri ahal izateko guxieneko berme batzuekin, langileak arrazionalki banatuta egon daitezen. Zuzendaritzak uko egin dio horri, eta aldi berean, langileen “malgutasun handiagoa” beharrezkoa dela dio, eta badakigu horrek zer esan nahi duen edozein patronalen hitzetan: langile falta lan-baldintzak okertuz konpentsatzea. Eta, hori gutxi balitz, ezarri nahi duten ereduak lan-kargak, eta ondorioz, zerbitzuen eraginkortasuna neurtzea zailduko du, eta egungo Betearazpen Zerbitzuek lortuko dena baino malgutasun handiagoa dute, epaiak betetzeari dagokionez, jurisdikzioka atomizatuz, betearazpena integratu nahi duten etorkizuneko izapidetze-zerbitzuan.

Eusko Jaurlaritzak proposatutako eredua bermatzen duten irizpide tekniko objektiborik ezean, gure ustez, iritzi aldaketa hori epaileen kapritxo bat da, kalitatezko zerbitzu publiko batekin kontrajartzen dena. Sailburuak dauden zerbitzuak indartu beharko lituzke, haien alde egin, bere garaian exekuzio-zerbitzuaren alde egin zuela bezala, eta, era berean, ondo funtzionatzen duten zerbitzuei eutsi.

Gure ikuspegitik, exekuzio-zerbitzuen suntsiketak pikutara bidaliko du proiektuan inplikatuta dauden langileen ahalegina, nagusiki Justiziako langileek egin dutena eredura egokitzeko eta zerbitzu publikoak ahalik eta eragin txikiena izan dezan.