2025-12-23
Blog Page 45

Igor Arroyo: “Lan harremanen eredua iraultzen du hezkuntza publikoko irakasleen akordioak, 2008tik zerbitzu publikoetako lan harremanak estatalizatuta izan baititugu”

Elkarrizketa egin diote Igor Arroyo LABeko koordinatzaile orokorrari Euskadi Irratian, agenda soziolaboralean dauden hainbat gairi buruz; besteak beste, langile migratu eta arrazializatuen egoeraz, EAEko hezkuntza publikoko irakasleen lan hitzarmenaz, Osasun Mahaiaz eta Lanbide-arteko Gutxieneko Soldata propioaz. Hemen entzun dezakezue.

Egunotan atzerritik heldutako langileen inguruan iritzi publikoan esandakoetatik abiatuta, irmo mintzatu da aferaz Arroyo: “Ez da batere onargarria horrelako ikuspegi utilitarista batekin aritzea langile migratuez. Guretzat migranteak ez dira aparteko kolektibo bat. Lanera etortzen diren pertsona horiek gure klasearen parte dira eta beraiekiko harremana klase elkartasunean oinarritzen da. Gure asmoa da kolektibo horiek guztiak sindikalki antolatzea; azken batean, diskriminazio eta esplotazio egoera asko pairatzen dituztelako”.

Migratzea eskubidea dela gogoratu du, eta, ez hori bakarrik, migratzen duen jende gehienak “beste erremediorik ez duelako egiten duela”. “Daukagun nazioarteko ordena injustua da, eta oinarritzen da Ipar Globalaren dominazioan Hego Globalarekiko, eta natur baliabideen eta errekurtso ekonomikoen ustiapen basati batean. Hori da konpondu behar genukeen lehen gauza”. Horrekin batera, baina, eskuinetik datozen mezuen atzean dagoen “hipokresia” salatu du: “Behar ditugu, baina ez ditugu maite. Nahi dugu erregularizatzea, baina, era berean, modu irregularrean dauden horietatik probetxua aterako dugu, eta ongi etorriko zaigu paperik ez izatea. Itxurakeria eta hipokresia horrekin amaitu beharra dago, eta gizatasunez eta klase elkartasunez heldu afera honi”.

LABek ekainaren 11rako pribatizatutako zaintzako langileak mobilizatzeko egindako deialdiaz ere mintzatu da Arroyo. Langile horiek “langile publiko moduan” kontsideratuak izan behar luketela defendatu du, eta, horregatik, azpikontratatuta egonagatik, lan baldintzetan langile publikoekiko ekiparaziorantz jo behar litzatekeela. ELA sindikatuak Gipuzkoako adinekoen egoitzetan grebak bakarrik deitu izanaren arrazoiez galdetuta, Arroyok argitu du sindikatu horrek erabaki zuela Greba Feminista Orokorraren ondotik eratu zen intersindikaletik atera eta bere ibilbidea “bakarrik” egitea. Beste sindikatuekin adostasunik bilatu ez, eta greba deialdia bakarrik egin izana “ez da abiapuntu ona” koordinatzaile orokorrarentzat, halako deialdiek “ahalik eta adostasun zabalena” bilatu behar bailukete, haren irudiko, “langile ahalik eta gehien mobilizatzeko”. Edozein kasutan, LABek deialdia eta edukiak aztertuko dituela azaldu du.

Berriki, hainbat greba eta mobilizazioren ondoren erdietsitako EAEko hezkuntza publikoko irakasleen akordioaz ere aritu da Arroyo. “Oso pozik gaude lortutakoarekin; borroka eredugarria izan da, eta akordioa oso potentea da”, nabarmendu du. Lan kargak aritzea, ratioak jaistea, euskalduntzerako, hezkideratzako eta hezkuntza prozesua garatzeko baliabide gehigarriak lortu direla aipatu du, batetik, eta, bestetik, azpimarra egin du lortu den soldata igoeran: “Lortu den soldata igoera harago doa estatu mailan ezartzen den KPIren arabera normalean azken urteetan ezarri denetik. Alegia, estatu mailan ezarriko den soldata igoeratik harago, %7ko igoera lortu da. Horrek, erosahalmena berreskuratzeko urratsa izateaz gain, lan harremanen eredua erabat iraultzen du, 2008tik zerbitzu publikoetako lan harremanak estatalizatuta izan baititugu. Lortu duguna da, 2008tik lehenengo aldiz, horrelako kolektibo zabal batentzat, apurtzea logika horrekin, eta hemen adostea lan baldintzak”.

Marra gorriak, patronalarenak

Bestelako hainbat gairen artean, Lanbide-arteko Gutxieneko Soldata propioaren aldeko borrokaz ere aritu da Arroyo. Batetik, lehendakariari eta Eusko Jaurlaritzari patronala negoziatzera eramateko iniziatibak har ditzaten eskatuko die LABek, azaldu duenez, eta, bestetik, Herri Ekimen Legegilea martxan dela gogoratu du, Jaurlaritzak eta Nafarroako Gobernuak gutxieneko soldata hemen ezarri dezaten eskumena izan dezaten: “Espero dugu sinadura bilketa hau erraldoia izatea, pentsiodunen mugimenduak egin duen moduan”. Guillermo Buces Cebekeko presidente berriak egindako adierazpenez ere galdetu diote Arroyori, sindikatuekin “marra gorririk gabeko” elkarrizketa nahi duela esan baitzuen. Hitzoi sinesgarritasuna emateko aukera duela oroitarazi dio Arroyok Bucesi: “Bere hitzak sinesgarriak izateko, Cebekek apustu egin beharko luke gutxieneko soldata ezartzeko mahai horren alde. Ezin da esan marra gorririk gabe hitz egingo duzula, eta hitz egiteko sortzen den mahai horretan ez eseri. Benetan elkarrizketarako borondatea badauka, Cebekek badauka aukera Confebasken barruan bultzatzeko mahai horren sorrera, mahai horretan horixe egingo dugulako: eseri, marra gorririk gabe”.

EHUko ordezko irakasleen gatazka, konpontzeko bidean

Gaur, EHUko Gobernu Kontseiluan lanaldi osoko ordezko irakasleak kontratatzeko aukera jasotzen duen akordio sindikala berretsi da. LABek akordioa sinatu zuen, gutxieneko baldintzak jasotzen dituelako; hau da, lanaldi osoko kontratazioak, langile horien soldatari eustea eta hitzarmen kolektiboan ezarritako partzialtasuna murrizteko mekanismoa errespetatzea. Azken alderdi hori hobetzen da errektoretzak proposatutako akordioan.

LABek ekarpen multzo bat egin zion dokumentuari, eta gehienak onartuak izan dira; besteak beste, LABek proposatuta, gaur egungo sailen partzialtasuna murrizteko eta irakasle partzialen ordainsariak hobetzeko neurriak etorkizun laburrean negoziatzeko xedapenak sartu dira akordioan. Modu horretan, jardunaldi partzialean aritzen diren ordezko irakasleek egiten dituzten baina aitortzen ez zaizkien gainerako aktibitateak kontuan hartzea eta ordaintzea borrokatuko du LABek, jasotzen dituzten miseriazko soldatei aurre egiteko.

LABek balorazio positiboa egin zuen, eta akordioa sinatu zuen. Akordioa pasa den ikasturtean irakasleek egindako borrokaren emaitza da. Guztira 5 greba egun egin zituzten; horietako bi, irakasle-ikertzaileen aldarrikapenetan zentratuta; eta beste hiru, sektore publiko osoan gertatzen ari den atzerakada salatzeko..

67 urte betetzear zituen garraiolari bat hil da Irunen

LABek jakin duenez, herenegun, goizaldeko 6:30ean, TRANSDIPE S.L. enpresako S.S. garraiolaria hilik agertu zen Irunen, lanerako prestatzen ari zen kamioiaren aldamenean. Kamioia martxan zegoen, atea irekita eta zantzu guztien arabera, heriotza ez traumatiko baten aurrean gaude. Azken honekin, gutxienez 20 langile hil dira urte hasieratik Euskal Herrian, hauetariko 9 garraiolariak.

Lehenik eta behin, LAB sindikatuak bere elkartasuna adierazi nahi die bere senide, lankide eta gertukoei.

Garraio sektorearen prekarizazio maila handituz doa etengabe. Adibide gogorra da maiatzaren 19ko heriotza, S.S langileak datorren hilean 67 urte beteko bailituzke.

Ez da onargarria adin horrekin lanean jarraitu behar izatea, are gehiago honelako jarduera arriskutsu batean. Administrazioak sektoreko prekarizazio joera bortitzari mugak ipini behar dizkio, erretiro adina jaistetik hasita.

Bestalde, azken aldian LAB azpimarratzen ari den bezala, ez da kasualitatea sektore honetan heriotza ez traumatikoen presentzia altuagoa izatea, honen atzean estresa, lan karga, erritmoak, eta finean, bizitza osasuntsua eramateko zailtasunak bezalako kausak baitaude. Hauek prebenitzeko neurriak hartu behar dira ,eta gobernuek dute horren giltza.

Bitartean, Osalan bezalako erakundeek plan antzuak egiten dituzte, eraginkorra izango den neurri bakar bat ere eskeini gabe. Iritsi da garaia politika hauek iraultzeko.

LABek dei egin nahi du lan osasuneko intersindikaletik heriotza honen aurrean antolatuko den mobilizazioan parte hartzera.

Pribatizatutako zaintzako langileak mobilizazio nazionalera deitu ditu LABek, haien izaera publikoa aldarrikatzeko

Langile horiek zerbitzu publiko bat eskaintzen duten heinean, administrazioaren zuzeneko langile izan behar dutela defendatuko du LABek Donostian, eta, norabide horretan, lan baldintzen ekiparazioa aldarrikatuko du.

Pribatizatutako zaintzako langileen lan eta bizi baldintzak hobetzeko konpromisoan, eta, era berean, zaintza sistema publiko komunitario bateranzko trantsizioan, lehentasunezko premia da LABentzat pribatizatuta dauden zaintzako langileen aitortza publikoa eta horien borroka sindikala lehen lerroan kokatzea. Izan ere, zaintza lanetan aritzen diren milaka langile prekarizazio egoerara kondentzen ditu zaintza erregimenak Euskal Herri osoan; Bidasoa ibaiaren bi aldeetan gailentzen den zaintza sistema esku pribatuetan dago.

Hori salatzeko, eta, era berean, aipatutako langileen izaera publikoa aldarrikatzeko eta aitortza horretara bidean urratsak egiteko, mobilizaziora deitu ditu LABek sektoreko langileak ekainaren 11rako, Donostian.

Administrazio publikoari eta agintean diren alderdi politikoei interpelazio zuzena egingo die LABek: zaintza langileek zerbitzu publiko bat eskaintzen dute, eta, beraz, langile publikoak izan behar dute. Izan ere, zerbitzu publiko indartsuak eta duinak defendatzen ditu LABek. Pribatizatuta dauden zaintza sektoreko langileak zerbitzu publiko horietako langileak dira, eta, beraz, zerbitzu horien publifikazioa du jomugan sindikatuak; langile horiek langile publikoak, administrazioaren zuzeneko langileak, izatea.

Aipatutako langileek urte gehiegi daramatzate enpresa pribatuekin negoziazio kolektiboaren bitartez lan baldintzak hobetzera behartuta; behartuta, administrazio publikoek, zerbitzu horiek enpresa pribatuei esleitzerakoan, ez dutelako beste biderik uzten. Erabaki politikoek eta gutxi batzuen diru goseak sortu dute egoera hau. Izan ere, LABentzat, negoziazio horiek negozio izateari uzteko, instituzioek ere langileen interlokutore izan behar dute, euren erabakiek eta politikek miseria honetara kondenatu dituztelako. LABentzat, administrazio publikoaren lan hitzarmenak dira erreferentzia, baina, gaur egun, lan berdina egiten dute pribatizatutako sektoreetako langileek baldintza okerragotan. Horregatik, lan baldintzak parekatzearen aldeko apustu politiko eta sindikalaren alde borroka egingo du LABek.

Norabide horretan, hain justu, eta publifikazioa helburu, LABek lan baldintzen ekiparazioaren aldeko borroka sindikala martxan jarriko du eremu guztietan, eta herrialdeko hitzarmenetako plataformetan parekatzea proposatuko du. Udaletan ere zaintza langileen lan baldintzen ekiparazioa eskatuko du. Zaintzako langileak langile publiko diren heinean, Udalhitz, Gizarte Urgazpenerako Foru Erakundea, Gizarte Ongizaterako Foru Erakundea eta PAGNArenak dira haien erreferentziazko hitzarmenak. Ipar Euskal Herrian, berriz, Frantziako legediak funtzio publikoari buruz finkatutako xedapenen esparruan, udaletxeka negoziazio kolektiboa bultzatzeko ahalegina egingo du sindikatuak.

Badira, dena den, oso premiazkoak diren konpromiso batzuk, eta horiek lehentasunezkotzat jotzen ditu LABek:

– Etxeko Laguntza Zerbitzua berehala publifikatzea, enpresa pribatuekin egindako kontratuak iraungi ahala.

– Ratioei buruzko dekretu berri bat, batez ere zaharren egoitzentzat, egungo ratioek dakartzaten baldintza kaskarrekin amaitzeko, bai erabiltzaileentzat, bai langileentzat.

– Zahar egoitzetako, aniztasun funtzionaleko eta esku-hartze sozialeko eta osasungintza pribatuko langileen lan baldintzak langile publikoenekin parekatzea, dagozkien publifikatze prozesuak hasi bitartean.

Enpresaz enpresa, sektorez sektore eta kalean, inurri lana egin eta langileak pribatizazioaren kontra lerratzeko eta merezi duten aitortza publikoa jaso dezaten lanean jarraituko du LABek.

LABek CENi exijitu dio bertan behera utz dezan lan osasunaren prebentzioaren ardura langileei egozten dien kanpaina, diru publikoarekin ordaindu dutena

LAB sindikatuak arriskutsutzat, iraingarritzat eta mingarritzat jo du CENeko enpresariek diru publikoa erabiltzea (60.000 euro) modu seguruan lan egitea langilearen esku dagoela sinetsarazi nahi duten ideiak zabaltzen dituen kanpaina egiteko. Enpresarien kanpainak prebentzioaren berezko printzipioen aurka egiten du, eta enpresariek arlo horretan dituzten legezko betebeharrak hankaz gora jartzen ditu. Nafarroako lan heriotzen agertoki tragiko honetan, prebentzio legea ez betetzeko orduan erakusten duen lotsagabekeriaren bertze erakusgarri bat da kanpaina.

LABen iritziz, gainera, onartezina da kanpaina horrek Nafarroako Gobernuaren babesa izatea eta ideia horiek Enplegu Planaren eszenaratzearen parte izatea. Eta hori guztia egin dute Nafarroa Garaiak oso egoera latza bizi duelarik: iragan urtean 26.000 lan-istripu aitortu zituzten, horietatik 26 hilgarriak, eta aurten dagoeneko 12 langile hil dira lanean.

CEN patronalak bertzeren erantzukizun gisa ikusten du laneko arriskuen prebentzioa. Nahiz eta enpresen zuzendaritzek erabakitzen dituzten lan eta enplegu baldintzak. Espainiako Estatuari egokitutako Europako lan-osasunaren araudiak hiru hamarkada daramatza hori argi eta garbi uzten: “enpresaburuari dagokio bere langileen segurtasunaren eta osasunaren bermatzaile izatea”.

Legeak enpresariari ematen dio erantzukizuna eta, aldi berean, hori aurrera eramateko tresnak ematen dizkio. Hala, enpresaburuak langileak zigortu ditzake segurtasun arauak betetzen ez badituzte; langileek, berriz, ez dute inolako tresnarik enpresaburuei lan baldintza seguruak berma diezazkieten eskatzeko. Azken batean, Espainiako Lan Ikuskaritza bat dute, 9 ikuskariz osatua, Nafarroan lan egiten duen 311.400 pertsonako biztanleria batendako; bistan denez, baliabide horiek oso urriak dira.

Kanpaina propagandistiko hori akatsez jositako agerraldi batean aurkeztu zuten. “Ví ve te” leloa baloratzen hasi gabe –beraiek jakinen dute zer erran nahi duten–, LABen iritziz, amorragarria da CENek prebentzioaren ardura langileei egoztea, ebidentzia zientifikoak eta arauak seinalatzen dituzten arriskuen jatorriko neurri kolektiboen aurrean. Enpresarien betebeharrei buruz eta langileen eskubideei buruz hitz egiteari uko egiten diote. CEN ohiko jokabidea da hori, erruz erabiltzen duena, fokua kalteen benetako sorburutik aldentzeko.

Zergatik daude lan istripu gehiago Nafarroan?

Oso deigarria da kanpainak totum revolutum batean istripu zergatien inguruan egiten dituen balorazioetan –batzuk zuzenak, bertze batzuk okerrak eta bertze batzuk zuzenean gaizki planteatuak– ez aipatzea lan prekaritate orokortua, ezta enpresek prebentzio legea ez betetzeko duten ohitura ere.

Lan arloan Nafarroako Gobernuak alderdikeriaz jokatzeari utzi behar dio, CEN, UGT eta CCOOren Gobernua izateari utzi behar dio. Diagnostiko eta eztabaida zintzorik gabe ezinezkoa da egoera aldatu eta hobetzea. Elkarrizketa Sozialak ez du balio. Ezin da izan Iñaki Mendioroz Lan zuzendaria enpresaburuen dogmaren morroi izatea eta bere diskurtsoa zapuzten duen errealitate batekin akritiko izatea. Izan ere, nola kalkulatu du 2028. urterako istripu-tasa %20 murrizteko helburua? Zer diote azken bi urteetako “Prebentzioko Lurralde Ordezkaria” programaren eraginkortasunari buruzko ebaluazio-txostenek?

Enpresarien kanpainak proposatzen dituen neurri guztiek egungoaren antzeko agertokia sortzen jarraituko dute. Enpresariek araudia betetzen ez duten bitartean, eta Maria Txibite lehendakariak Lan Ikuskaritza propio baterako eskumenak eskatzen ez dituen bitartean, erakusten jarraituko dute Nafarroako langileen bizitzek bortz axola zaizkiela.

LABek patronalen arduragabekeria salatu nahi du, berriz ere, Enplegu Zentro Berezien EAEko lehen lan hitzarmena lortzeko mahaiari uko egin diotelako

LAB sindikatuak irmoki salatu nahi du, hirugarren aldiz, Enplegu Zentro Berezietako patronalek uko egin diotela sektoreko EAEko lehen lan hitzarmena negoziatzeko mahai negoziatzailea eratzeari. BEREZILAN, CONNACE eta EHLABE aniztasun funtzionala duten 13.000 langile baino gehiagoren patronalak dira, izan ere, sektoreko langileon aniztasun funtzionalaz baliatzen dira etekin ekonomikoak lortzeko, hauek esplotatuz.

Patronalek ez dute haien burua halakotzat aitortzen, nahiz eta negozioa egin eta etengabe etekinak lortzen ari diren. Abenduaren 3an LAB EAEko lehen mahai negoziatzailearen deitzaile izan zen, eta abenduan bezain indartsu dago borroka honi ekiteko.

Patronalek zein administrazio publikoek ez dituzte aintzat hartzen sektoreko langileen beharrak ezta aldarrikapenak. Honen aurrean LAB sindikatuak antolatzera eta borrokara batzeko dei egiten die sektoreko langileei. Izan ere, euren lan eta bizi baldintzak duintzeko eta Euskal Herrian erabakitzeko borroka hau beharrezkoa delako.

Zuzena da egungo aldaketa gainerako kakoetan eteteko Volkswagen Nafarroako zuzendaritzak hartutako erabakia

Lan-baldintzak defendatzeko konpromisoa hartu duten langileen garaipentzat hartzen dute LAB, ELA eta CGT sindikatuek.

Sindikatuok egindako ekintzen lehen helburua bete da zuzendaritzak muntaketa-tailerreko garraiatzaileetan geometria berriaren inplementazioa bertan behera uzteko hartutako erabakiarekin.

Erakunde publikoekin aholkularitza bilerak, hala nola NOPLOIrekin, prentsaurrekoak edo hilaren 28rako deitutako grebak berez, ez zuketen balioko hiru indar sindikalek lanpostuetan egin duten eguneroko lanik gabe. Langileak informatzea eta kontzientziatzea funtsezko faktorea izan da hiru sindikatuek arazoa konpontzeko lehen pausotzat jotzen dutena lortzeko.

Zuzendaritzak berehala egin behar duena da, alde sozialarekin adostutako plangintza baten bidez, muntaketa-lerroetan lanean ari diren olagarro eraldatuen % 10 ordeztea, lantegiko langileen osasuna behin betiko babesteko

Sindikatuek beharrezkotzat eta premiazkotzat jotzen dute plangintza berri hau behin betiko helaraztea. Bizi izandako gatazka egoeran sakontzea litzateke kontrakoa.

Sistema kapitalista langileen lan eta bizi baldintzak gero eta oinarri prekarioagoetara eramaten ari da

Krisi berri baterako oinarriak ezartzen ari dira, eta 24 eta 65 urte arteko bi herritarretik bat prekaritate egoeran dago.

Langileon lan eta bizi baldintzak aztertzen dituen 20. Ikusmiran txostena publikatu du Ipar Hegoa fundazioak. Egoera ekonomikoa lehen mailako kezka da euskal jendartearentzat eta gerta daitekeenaren gaineko galderak ugaldu dira.

Azterlanarekin (Hego) Euskal Herriko langileen lan eta bizi baldintzen argazki ahalik eta osatuena eskaini nahi izan du fundazioak. Argazkiak erakusten duena argia da: sistema kapitalistak langileon lan eta bizi baldintzak gero eta oinarri prekarioagoetara eraman ditu.

Azterketatik 4 ondorio nagusi nabarmentzen dira:

24 eta 65 urte arteko 2 herritarretik bat prekaritate egoeran bizi da, enplegua eduki arren diru sarrera nahikorik gabe bizitza duina bermatzeko. Azterketa lan honetan prekaritate indizea eguneratu du fundazioak. %49an mantentzen da, eta, langabeziak behera egin arren eta aktibo kopuruak gora, 1.600 €tik beherako diru-sarrerak dituzten langileak ugaritzen ari dira.

Sortzen ari den enplegua prekarioa da eta lan baldintza duinagoak dituen enplegua suntsitzen ari da. Azken hilabeteetan gero eta herritar gutxiago daude langabezian, eta erregimen orokorrean afiliazioa gora egiten ari da. Azken urtean sortu den afiliazioaren %89 zerbitzuen sektorean kokatu da, industria sektoreko enpresen itxiera edota langileen kaleratze kolektiboak ugaritzen ari diren bitartean. Datuek, ordea, ez dute industria sektoreko egoera irudikatzen, Aldi Baterako Enplegu Erregulazio Espediente asko daudelako indarrean. Bestalde, aldizkako kontratu finkoak igotzen ari dira, 4 emakumetik* batek jardunaldi partzialean egiten du lan eta kontratuen %76 inguruk behin-behinekoa izaten jarraitzen du.

Bizi baldintza gero eta traketsagoak eskaintzen dizkio langile klaseari sistema kapitalistak.

  • Eguneroko bizitza etengabe garestitzen ari den bitartean, langile klasearen erosahalmena galtzen ari da. 2009-2022 urteen artean 5.194 € galdu ditugu, azken bi urteetako hiper-inflazioaren eragina kontutan hartu gabe (ez daudelako datuak).
  • Politika publikoek ez dute aberastasunaren birbanaketa funtzioa betetzen, soldatek BPGean gero eta pisu gutxiago izateak adierazten duen bezala. Horrek, era berean, pobrezia eta ezberdintasun sozialak areagotzen ditu, lanaren eta kapitalaren arteko arrakalak iraunaraziz.
  • Osasun sistema publikoa gero eta ahulagoa da, merkantilizazioaren eta pribatizazioaren eraginez. Horren erakusle da Osakidetzan zein Osasunbidean ohe kopuruak izaniko beherakada esponentziala.

Azkenik, etxebizitzari erreparatuta, prezioak izaniko gorakada langileon prekarizazioaren aldagai nagusi bilakatu da. Alokairuaren prezioa da gehien igo dena eta soldataren gero eta proportzio handiagoa bideratzen dugu berau ordaintzera. Era berean, etxebizitza soziala edota babes ofiziala eskuratzeko duela urtebete baino 8 urte gehiago beharko lirateke gaur egun.

Beraz, ate aurrean dugun krisira nola, zein baldintzatan, iristen garen erakusten digu azterlanak. Krisi berri baterako oinarriak emanak daude orain arteko egoera kudeatu dutenen aldetik; kezkagarria da prekaritatearen hedaduraren dimentsioa, eta kezkagarria, prekaritate maila horrekin heldu behar izatea etorriko denari. Gauzak ez dira horrela: erabakiak hartu dituzte horrela izan daitezen. Euskal Sindikalismo Eraldatzaileak eremu guztietan lanean jarraituko du, aldaketaren alde.

LABek agerraldia egin du Gipuzkoako Batzar Nagusietan, aniztasun funtzionala duten langileen egoeraz ohartarazteko eta mutualitateen nahiz GUREAK enpresaren jarduna salatzeko

Gaur, LABeko hainbat kide bildu dira Gipuzkoako Batzar Nagusien aurrean, GUREAK enpresako LABeko bi ordezkarik, barnean, batzarkideen aurrean agerraldia egin duten bitartean.

Izan ere, duela aste batzuk LABek salatu zuen GUREAK enpresan langileek bizi duten errealitate gordina. Izan ere, enpresaren eta mutualitateen arteko harremanak langileak kaltetu, diskriminatu eta prekaritatera kondenatzen ditu. Aniztasun funtzionala duten langileei ez dizkiete lan istripuak aitortzen mutualitateek, aniztasun funtzionala aitzakitzat erabilita. Mutualitateekin laneko kontingentziekin dituzten arazoak aspalditik datozen arren, azken denboran okerrera jo duen jarrera eta praktika azaleratzeko helburuarekin, eta, bide batez, jasaten ari diren diskriminazioari amaiera eman eta soluziobideak eskatzeko, hitza hartu dute LABeko ordezkariek Gipuzkoako Batzar Nagusietan. Hitzartzea, ordea, ez da mutualitateekiko salaketa hutsera mugatu, enpresak ere ardura zuzenak baititu langileek bizi duten egoera jasangaitz honetan, eta ez txikiak.

Enpresa eta mutualitateen jarduerak langileak, kaltetzen, diskriminatzen eta prekaritatera kondenatzen ditu. Aniztasun funtzionala duten langileak ere lan istripuen minbiziak erasaten ditu, nahiz eta batzuen iritziz hala ez izan eta duten praktikak haien bizitzetan sekulako ondorioak eduki.

LAB saiatu da enpresarekin nahiz mutualitatearekin egoera honi aterabidea ematen; hau da, laneko kontingentziak hala izan daitezela aitortu dezaten eta ez langileen aniztasun funtzionalaren ondorio, baina ez da ezertxo ere konpondu. Ondotik, Gipuzkoako Foru Aldundiko batzar nagusietako alderdi politiko ezberdinekin bildu zen LAB, arazo honen berri emateko. Gaur, batzar nagusietako bozgorailua baliatu nahi izan du langileek arazoari konponbidea eman behar zaiola eskatzeko eta aniztasun funtzionala duten langileen egoera lehen lerrora ekartzeko.

Horrenbestez, bi eskaera nagusi eraman ditu LABek batzar nagusietara:

-Kontingentzia guztiak, izan laboralak nahiz arruntak, biak ala biak, gizarte segurantzaren bitartez egitea; jarraipena gizarte segurantzak egin diezaiela.

-Gipuzkoako Foru Aldundiak, GUREAK enpresaren jabe den heinean, egoera hau konponbidean jartzeko dagozkion ardurak har ditzala.