LAB sindikatua negoziazio kolektiboaren erreforma berrirako CEOE, CCOO eta UGTk Madrilen sinatu duten akoardioaren aurrean.
Blog Page 1529
Luz verde al anteproyecto de ley de estabilidad presupuestaria
La deriva económica del Estado español, una razón más para buscar nuestro propio modelo de desarrollo socio-económico en un nuevo marco soberano e independiente.
IGANDE ETA JAI EGUNETAN ITXITA! MANIFESTAZIOA
| Mezu hau ikusteko arazoak badituzu sartu helbide honetara: Si no puedes ver este mensaje correctamente entra en la siguiente dirección: http://www.labsindikatua.org/bidalketak |
| IGANDE ETA JAI EGUNETAN ITXITA! MANIFESTAZIOA Martxoak 11 Igandea 12:00etan Bilboko Moyua plazan Igande honetan manifestazioa egingo da Bilbon, deskantsurako eta kontziliazio familiarrerako eskubidearen defentsan eta saltokiak igande eta jai egunetan itxita mantentzearen alde, sindikatuok Bilboko dendari eta kontsumitzaileen elkarteekin batera aspalditik lantzen ari garen dinamikaren barruan. Benetan larria da pasa den urtarrilaren 26an Bilboko udalean PNV, PP eta PSOEk 7 jai egunetan komertzioak irekitzeko adostu zuten egutegia. Egun horietan saltokiak irekitzeak ez du lanpostu gehiago ekarriko, kontran, komertzio txikia kaltetu eta lanpostuak galduko dira ezinezkoa izango zaielako kate handiekin lehiatzea. Legeak baimena ematen badu ere, komertzioak jai egunetan itxita mantentzea lortu behar dugu! Eta horretarako Igande honetan Bilbon egingo den manifestazioa indartsua izatea garrantzitsua da. Beraz, bertan parte hartzera eta zure inguruan deialdia zabaltzera deitzen zaituztegu. Lortuko dugu!
|
DOMINGOS Y FESTIVOS ¡CERRADO! MANIFESTACIÓN Domingo, 11 de Marzo a las 12:00 desde la plaza Moyua de Bilbo Para este Domingo sindicatos, asociaciones de comerciantes y consumidores de Bilbo hemos convocado una manifestación en defensa del derecho al descanso y a la conciliación familiar y en denuncia por la apertura del comercio en domingos y festivos. Es sumamente grave el calendario acordado el pasado 26 de enero por el ayuntamiento de Bilbo con los votos de PNV, PSOE y PP, concretando 7 días festivos para la apertura del comercio. Esta decisión no apoya al pequeño comercio, sino al beneficio privado de unos pocos empresarios. Por encima de la posibilidad que da la ley para abrir en Domingos y festivos, tenemos que conseguir de que no se haga. Le tenemos que poner freno y por ello es muy importante dar una respuesta fuerte este Domingo en las calles de Bilbo. Os invitamos a participar y difundir la convocatoria en vuestro entorno. Lortuko dugu!
|
|
Mezu hau jaso nahi ez baduzu idatzi helbide honetara: Si no deseas recibir más mensajes escríbenos a esta dirección:
webgunea@labsindikatua.org
|
BORROKATZEKO AHALMENA DA EZARRI NAHI DIGUTEN NEGOZIAZIO KOLEKTIBOAREN SISTEMA INDARGABETU DEZAKEENA
| Mezu hau ikusteko arazoak badituzu sartu helbide honetara: Si no puedes ver este mensaje correctamente entra en la siguiente dirección: http://www.labsindikatua.org/bidalketak LAB sindikatua negoziazio kolektiboaren erreforma berrirako CEOE, CCOO eta UGTk Madrilen sinatu duten akoardioaren aurrean |
| 2012ko urtarrilaren 20an CEOE, CCCO eta UGTk Madrilen sinatu duten akordioa, negoziazio kolektiboari buruzkoa, PSOEren gobernuak 2011ko ekainean onartu zuen erreforman hasitako erasoa sakontzea da; horri begira, espainiar sindikatuek onartu dute erreforma berria trabarik gabe erraztea patronalari eta PPko gobernuari. Jarrera sindikal horrek azalpen bakarra izan dezake, alegia, Madrilen une bakoitzean dagoen gobernuarekin dagoen erabateko mendetasuna, eta eredu sindikal itunzale eta agortu batek patronalaren aurrean aspalditik erakusten duen mendetasun jarrera.
Krisiaren ondorioak langile klaseak ordaindu behar ditugula ezarri duen erabakiak erreformen jomugan jarri du negoziazio kolektiboa. Horren helburuak aurreko erreformarenak bezain argiak dira: negoziazio kolektiboaren ahalmena indargabetzea, eta, hortaz, borroka sindikalarena, hitzarmen sektorialak gure esparruan lortzeari dagokionez, lantokietako lan baldintzak arautzeko eta hobetzeko tresna bezala. Patronalak aspalditik lortu du gobernuek beren interes eta komenigarritasunaren zerbitzuan jartzea lanari buruzko legedia. Oraingo asmoa da hitzarmen kolektiboek ere xede horri mesede egitea. Horretarako, adostutako neurri berriek negoziazio kolektiboaren funtsezko elementuak ukitzen dituzte: negoziazio eremuak, mugikortasun funtzionala, ordutegiaren malgutasuna eta soldatak. Hitzartutako neurrien artean, honako hauek azpimarra daitezke: • Madrildik gidatutako negoziazio kolektibo bat; izan ere, erabaki nahi dute zer gai negoziatu daitekeen esparru bakoitzean, eta horien artean daude probintziako hitzarmen sektorialetan negoziatu ahal izango direnak. Hitzarmen sektorialaren eskuetan uzten den funtzio bat da hitzarmen hori enpresan ez aplikatzeko ahalmena ematea enpresari, horren ordez lan baldintza okerragoak jartzeko. Asmoa da hitzarmen sektorialak sektore osoarentzat gutxieneko baldintzak bermatzeko ahalmena galtzea. • Mugikortasun funtzionala: lanbide-kategorien sistema ezabatzea, horren ordez lanbide-taldeak jartzeko. Asmoa da enpresak bere kabuz erabakitzeko duen ahalmena handitzea, polibalentzia funtzionalaren bidez, mugikortasun funtzionalaren alorrean. • Lanaldia eta ordutegi-malgutasuna: “printzipio orokor” bezala, urteko lanaldia modu irregularrean banatzea planteatzen da. Horretarako, ohiko izaeraz: |
– Hitzarmen kolektiboek ahalbidetu behar dute enpresak modu irregularrean banatu ahal izatea urteko lanaldi arruntaren % 10. Era horretan, lehengo erreforman ezarritako % 5 bikoizten da. – Orain gehitu da hitzarmen kolektiboek bidea eman behar dutela enpresak bost eguneko (edo 40 orduko) poltsa bat izateko urtean, urteko egutegian aurreikusitako banaketa aldatzeko. “Aparteko izaeraz”, aipatutako ehunekoak gainditzea baimentzen da. • Soldatak. Soldataren zenbatekoa enpresaren egoera eta emaitzen mende jartzen da, osagarri aldakorren bidez; gainera, osagarri horiek eguneratzen dira enpresak “adierazten duen” produktibitatearen bilakaeraren eta emaitzen arabera. Horrez gain, soldatak ez aplikatzeko klausulak ere indartu nahi dira. Gainera, akordioak irizpide jakin batzuk txertatu ditu soldaten alorrean, hots, eroste-ahalmena galtzen jarraitzea onartzera daramaten irizpideak: Datorkigun panorama horren aurrean, LAB sindikatuak garbi utzi nahi du krisia aprobetxatzen ari direla negoziazio kolektiboa Madrildik “telegidatutako” eta enpresarien nahien tresna huts bihurtzeko –soldatak murrizteko eta lan baldintzak orokorrean hondatzeko-, eta asmo horrek aurrez aurre izango dituela, Euskal Herriko lantokietan, konfrontazioa eta gatazka sindikala. Negoziazio kolektiboan borrokatzeko dugun ahalmena da, hain zuzen ere, ezarri nahi diguten negoziazio kolektiboaren sistema indargabetu dezakeena. Euskal Herriari lanaren alorrean erabakitzeko ahalmena ematen dion lan harremanen euskal esparruaren aitortzarik ezak babesik gabe uzten gaitu Estatuak bata bestearen ondoren ezartzen dituen erreformen aurrean, horrek Euskal Herriko errealitate sozial, laboral, sindikal eta ekonomikoa ukatzen baitu. Horregatik, Lan Harreman eta Babes Sozialerako Euskal Esparruaren alde euskal langileok egiten dugun aldarrikapenak esanahi handiagoa hartzen du oraingo krisiaren testuinguruan, eta inoiz baino beharrezkoago bihurtzen da. |
El sindicato LAB ante el acuerdo para la nueva reforma de la negociación colecitva firmado en Madrid por CEOE, CCOO y UGT NUESTRA CAPACIDAD DE CONFLICTO ES LO QUE PUEDE HACER INSERVIBLE EL SISTEMA DE NEGOCIACIÓN COLECTIVA QUE SE PRETENDE IMPONER |
| El acuerdo firmado en Madrid el 20 de enero de 2012 por la patronal CEOE, CCOO y UGT en materia de negociación colectiva, supone profundizar en el ataque iniciado en la reforma del anterior gobierno del PSOE en junio de 2011 y, para ello, los sindicatos españoles han aceptado poner en bandeja a la patronal y al gobierno del PP la nueva reforma. Dicha posición sindical solo se puede explicar desde la absoluta dependencia del gobierno de turno en Madrid, y la posición de sumisión a la patronal que viene caracterizando desde hace tiempo un modelo sindical pactista y agotado.
La decisión de que las consecuencias de la crisis las tenemos que pagar la clase trabajadora ha puesto a la negociación colectiva en el punto de mira de las reformas. Sus objetivos en esta como en la anterior reforma son claros: desactivar la capacidad de la negociación colectiva y, por lo tanto, de la lucha sindical para conseguir convenios colectivos sectoriales en nuestro ámbito como instrumentos clave para regular y mejorar las condiciones laborales en los centros de trabajo. Hace tiempo que la patronal ha conseguido que los gobiernos pongan la legislación laboral a disposición de su único interés y conveniencia. Ahora se trata de que los convenios colectivos sirvan también a ese fin. Para ello, las nuevas medidas acordadas inciden en elementos clave de la negociación colectiva: ámbitos de negociación, movilidad funcional, flexibilidad horaria y salarios. Entre las medidas pactadas a destacar: • Una negociación colectiva tutelada desde Madrid, donde pretenden decidir qué materias pueden ser negociadas en cada ámbito, entre ellas, las que se podrán negociar en los convenios provinciales sectoriales. Se adjudica al convenio sectorial la función de facilitar al ámbito de la empresa la facultad de descuelgue o no aplicación del propio convenio sectorial y su sustitución por condiciones laborales a la baja. Se trata de que el convenio sectorial pierda su condición de garantía de mínimos para todo el sector. • Movilidad funcional: Acabar con el sistema de categorías profesionales para pasar a ser sustituidas por grupos profesionales. Se trata de aumentar a través de la polivalencia funcional la decisión unilateral de la empresa en materia de movilidad funcional. • Jornada y flexibilidad horaria: se plantea como “principio general” |
– Los convenios colectivos deben facilitar que la empresa pueda distribuir irregularmente un 10% de la jornada anual ordinaria. Se dobla así el 5% impuesto en la anterior reforma. – Ahora se añade que los convenios colectivos además deberán posibilitar que la empresa disponga de una bolsa de cinco días (o 40 horas) al año que podrá alterar en la distribución prevista en el calendario anual. Con “carácter extraordinario” se otorga la facultad de superar los porcentajes señalados. • Salarios. Hacer depender la cuantía del salario de la situación y resultados de la empresa, a través de complementos variables y la actualización de los mismos ligados a la evolución de la productividad y resultados que “manifieste” la empresa haber tenido. Se pretende reforzar así mismo, las cláusulas de descuelgue salarial. Además, el acuerdo incluye criterios en materia salarial para los próximos años que supone aceptar seguir perdiendo poder adquisitivo: Ante este panorama que se avecina, el sindicato LAB quiere dejar claro que aprovecharse de la crisis para hacer de la negociación colectiva un mero instrumento “teledirigido” desde Madrid y a disposición de los deseos patronales de recortes salariales y empeoramiento general de las condiciones laborales, va a encontrar en Euskal Herria la confrontación y el conflicto sindical en los sectores y en las empresas. Nuestra capacidad de conflicto en la negociación colectiva es lo que puede hacer inservible el sistema de negociación colectiva que se pretende imponer. La falta de reconocimiento de un marco vasco de relaciones laborales que sitúe en Euskal Herria la capacidad de decisión en materia laboral, nos deja sin protección ante las imposiciones que suponen las sucesivas reformas del Estado, negando la realidad socio laboral sindical y económica vasca. Por lo tanto, la reivindicación de las trabajadoras y trabajadores vascos a favor del Marco Vasco de Relaciones Laborales y Protección Social adquiere una mayor significación y necesidad en el actual contexto de crisis. |
|
Mezu hau jaso nahi ez baduzu idatzi helbide honetara:
Si no deseas recibir más mensajes escríbenos a esta dirección:
|
Jaietan denok jai!
El próximo 11 de marzo manifestación en Bilbao a las 12:00h
Hoy 26 de Enero, con motivo del pleno que se celebraba en el ayuntamiento de Bilbao, los sindicatos LAB, CCOO, UGT y ELA nos hemos concentrado para reiterar a esta institución el rechazo mayoritario de la sociedad a la apertura de comercios en Domingos y Festivos.
Euskal preso politikoen eskubideen defentsan hilabeteko azken ostiraletan kalera
Euskal preso politikoen kontra erabiltzen den espetxe politika tristeki aski ezaguna da gure herrian: 20 urte baino gehiago irauten duen sakabanaketa, isolamendua, etengabeko xantaia, "de facto" aplikatzen zaien bizi osorako zigorra… Salbuespeneko kartzela politika hau, gainera, azken urteotan larriki gogortuz joan da, euskal preso politikoen kontra espresuki sortutako hainbat neurri eta dotrinen bitartez.
Guzi honen aurrean bihar ere zita dugu eguerdian ohiko lekuetan.
Manifestazioak gaur EAEko hiriburuetan sektore publikoko murrizketen aurka
Lakuako Gobernuak administrazio publikoan iragarritako murrizketen aurka ELA, LAB eta STEE-EILAS sindikatuek gaur EAEko hiru hiriburuetan deituak dauden mobilizazioetan parte hartzeko deia luzatu dute. Hiru manifestazioak 18.30ean abiatuko dira: Bilbon Arriagatik, Donostian Bulebarretik eta Gasteizen Ama Zuriaren enparantzatik.
Garbiñe Aranburu: “Patronala krisiaz baliatzen ari da gure eskubideak erasotzeko eta bere posizioetan abantaila berriak ateratzeko eta zoritxarrez Madrilen CCOO eta UGTren laguntza dute horretarako”
Langileon egoera kezkagarria dela gauza ezaguna da. Eta gogorra dator 2012.en urtea ere. Patronala krisiaz baliatzen ari da gure eskubideak erasotzeko eta bere posizioetan abantaila berriak ateratzeko eta zoritxarrez Madrilen CCOO eta UGTren laguntza dute horretarako.
Langileak geroz eta bitarteko gutxiago ditugu, eta sortzen den aberastasuna gutxi batzuk aberasteko besterik ez da baliatzen eta bide horretan sakondu nahi dute.
Dagoeneko aski erasotuak izan diren soldatak eta lan baldintzak are gehiago erasotuko dituzte, patronalak lan harreman eredu erabat desarautua nahi du eta horretarako negoziazio kolektiboa oztopoa da, hori dela eta orain arteko joku arauak aldatuz negoziazio kolektiboko eredua aldatu nahi dute. Aurreko erreforman zentralizazioa eta enpresei lehentasuna. Orain gehiago sakondu dute eta soldatak moteldu eta malgutasuna areagotu dira errezeta berriak.
Azken urteetan soldaten pisua gutxituz joan da, sortzen den aberastasunarekiko. Aberastasun banaketan desorekak areagotuz. Soldatak ez dira krisiaren sortzaile eta Soldatak KPIaren gainetik egoteko borroka egin beharko dugu.
Soldatekin batera, malgutasuna da orain gai izarra! Ez al dute nahikoa? Kalerapen libreak eta merkeak, administrazioak ERE guztiak onartzen dizkie, lan baldintzak kaskartzeko hainbat bitarteko dituzte eta orain haratago joan nahi dut. Ase ezinak dira
Hori bai! “lasai” guzti hau enplegua mantentzeko omen da eta. Neurri hauek ez dute enplegurik sortuko, kontrakoa suntsitu egingo da, langabeziak gora egiten jarraituko du. Enpresek euren etekinak langileen soldata eta lan baldintzen kontura bermatu nahi dituzte. Hori dago neurri hauen atzean eta inolaz ere ez, enplegua mantentzeko borondatea, ez dago eztabaidarik enplegua nola sortu eta dagoena nola banatu.
Desde el inicio de la crisis se están atacando salarios, derechos laborales y sociales en muchos casos con la ayuda de CCOO y UGT. El preacuerdo firmado en Madrid entre CEOE, CCOO y UGT, no hace sino profundizar en esa vía. Se trata de un acuerdo para moderar salarios, facilitar por medio de las negociaciones sectoriales que las empresas puedan ampliar la flexibilidad y facilitar un descuelgue generalizado de las condiciones del convenio en las empresas. Es un ataque en toda regla al derecho a la negociación colectiva.
No damos por buena la llamada a la moderación salarial que se nos hace desde Madrid, ni tampoco vamos a permitir que en los convenios sectoriales se aumente la flexibilidad. Más flexiblidad igual a más destrucción de empleo. No va a ser LAB quien de cobertura a ello, porque entendemos que la negociación colectiva tiene que ser un instrumento válido justo en la dirección contraria. Un instrumento para defender el empleo, los salarios y las condiciones laborales.
Las condiciones salariales y laborales de Euskal Herria son mejores que las del estado, porque aquí hay otra forma de hacer sindicalismo. CCOO y UGT tendrán que explicar a las y los trabajadores de Euskal Herria cual es su posición, si se van a someter o no a lo acordado en Madrid abriendo las puertas de par en par a una mayor precarización.
Enplegu suntsiketari aurre egin eta soldatak eta lan baldintzak defendatzko, negoziazio kolektiboa bitarteko garrantzitsua da, dugun TRESNA nagusia da.
Langileek alternatibak behar dituzte eta horretarako borroka egin behar da eta iniziatiba hartu behar da, gure eskubideak defendatzeko.Langileek argi utzi dute ez daudela prest bertako hitzarmenei uko egiteko, azken urteetan greba sektorial oso garrantzitsuak izan dira, bertako hitzarmenen defentsan. Honek erakusten du negoziazio kolektiborako euskal esparrua defendatzeak duen garrantzia, eskubide hori gure eskuetan mantentzeak duen garrantzia, LHEE eraikitzeko bitarteko garrantzitsua baita.
Ez da nahikoa sindikatu nagusiak egin duen moduan, egoera larria dela salatu, erantzukizunak banatu, ardurarik ez bereganatu eta besoak gurutzaturik geratzea, inolako irtenbiderik proposatu gabe. Patronalari aurre egin behar zaio bai. Diskurtsoaren bidez bai, mobilizazioen bidez ere bai eta negoziazio kolektiboaren esparru guztietan, negoziazio kolektiboa borroka eremu bihurtuz ere bai. Gu prest gaude bide hori elkarrekin egiteko, ez gaude prest geldirik egoteko alternatibaren alde lan egin gabe.
LAB negoziazio kolektiboaren eskubidea defendatzen ari da, tresnaren defentsan eta tresna hori edukiz betetzeko ari gara lanean esparru desberdinetan: sektoreartekoa, sektoreak eta enpresak.
a) sektoreartekoa
Zailtasunak zailtasun, Akordio interprofesionala negoziatzen ari gara, ez dakigu akordiorik egongo den edo ez, baina ez diogu borroka honi uko egingo. Ez da egia ELAk dioen moduan, ez duela ezertarako balio. Honelako akordio batek, aldeen artean borondatea badago, berme juridiko nahikoa du hemengo hitzarmenak mantendu eta estatuko negoziazioen gainetik jartzeko eta kontrakoa esatea, bere burua borroka horretatik kanpo kokatuz duen erantzukizuna saihestea da. LHEE ez da defendatzen enpresetako negoziazioan, honelako akordio baten bidez baizik.
Bere garaian Hobetuz ere akordio interprofesionala izan zen eta pikutara joan bazen ez da izan bitartekoa egokia ez delako, baizik eta konpromiso politikorik ez delako egon ondorengo urteetan akordio hori defendatzeko.
LAB zergaitik dago mahai honetan? Bi helburu nagusi ditugu, negoziazio kolektiborako euskal eremua blindatzea, euskal esparruaren defentsa eta enpresetako hitzarmenei ematen zaien lehentasuna mugatzea.
Akordio interprofesionalak hemengo hitzarmenak estatukoen gainetik egotea bermatu behar du. Akordioa ez da Madrilen negoziatzen dena garatzeko, baizik madrilekoaren gainetik jartzeko. Estatuko hitzarmenak ez dira erreferentzia ezertarako gure negoziazioetan.
Hau da baldintza moduan jarri genuena mahaia osatu aurretik eta beste eragileek onartu zuten. Bestela ez dago akordiorik, LABek ez duelako sinatuko eta LAB gabe gehiengo nahikorik ez dutelako.
Honekin batera enpresetako hitzarmenei, gai batzuetan herrialdeko hitzarmenak ez betetzeko, ematen zaien lehentasuna mugatu nahi dugu,. Eta batez ere, enpresetan beherentzat negoziatu ahal izateko unilateraltasuna kendu nahi diegu enpresariei.
Desadostasun kasuetan derrigorrezko arbitraia nahi dute, honela negoziazio kolektiboa ez da aldeen borondatean oinarritzen, adostasunik ezean hirugarren batek esango duelako zer egin eta hori praktikan patronalari aldebakartasuna ematea da. Edo ez du negoziatzen edo langileentzat onartezinak diren proposamenak egiten ditu, negoziazioak blokeatu eta ondoren arbitro batek esan dezala. Aurkako jarrera argia dugu.
CONFEBASKeri ere mezua helerazi nahi diogu. Negoziazio eremuak mantentzearen truke, euskal esparrua blindatzearen truke, enpresetako lan baldintzak desarautzeko abantaila atera nahi badute, LAB ez dagoela horretarako prest. Oso garrantzitsua da esparrua blindatzea, baina kontraprestazioa LABen aldetik ez da izango desarautzean urrats berriak ematea.
Hay que preservar, hay que blindar el marco vasco de negociación colectiva si no queremos que se de un empeoramiento progresivo de nuestros salarios y condiciones laborales, tenemos que mantener ese derecho en nuestras manos para ir construyendo el MVRL.
LAB esta trabajando para ello en todos los ámbitos posibles (en el intersectorial, en el sectorial y en el de empresa) haciendo propuestas y planteando alternativas con aquellos que estén dispuestos a hacerlo.
Dentro del acuerdo interprofesional LAB está trabajando con el objetivo principal de preservar nuestros ámbitos de negociación y de limitar la prioridad aplicativa que se da a los acuerdos de empresa. El acuerdo interprofesional es un instrumento que nos permite mantener los actuales ámbitos de negociación, principalmente los convenios provinciales. Podemos preservar nuestros convenios y además tendrán preferencia aplicativa respecto a los acuerdos estatales.
b) sektoreak
El acuerdo interprofesional puede resolver como tiene que ser la estructura de la negociación colectiva en nuestro ámbito, se trata de mantener el instrumento en nuestras manos. Pero no va a resolver el problema de los contenidos.
Es una tarea que no termina hay. Queremos instrumento si! Pero para dotarlo de contenido hay que pelear, hay que confrontar y mucho con la patronal en los sectores y en las empresas. Hay que pelear para conseguir subidas salariales por encima del IPC, hay que pelear para evitar una mayor flexibilidad, hay que pelear para evitar el arbitraje obligatorio y hay que pelear para que los convenios tengan otros contenidos.
Mahaian egotea, ez da konfrontazioari uko egitea, borroka osagarriak dira. Edozein kasutan konfrontazioa eman beharko da. Akordioak esan bezala, tresna mantentzea bermatzen du, edukiak izan ditzan borrokatu egin beharko dugu. Borroka egin behar da soldata igoerak lortzeko, borroka egin behar da malgutasuna ez areagotzeko, borroka egin behar da arbitrajearen kontra eta borroka egin behar da bestelako edukien alde.
Ikusi besterik ez dago nola dagoen n.k. blokeatuta dago, patronalak negoziazio mahaietan ez duelako eskaintzarik egiten. Bizirik dagoen esparrua mantendu nahi dugu. Zabalik dauden hitzarmenak itxi egin behar dira eta LABek helburu hori lortzeko, negoziazio mahai guztietara desblokeorako proposamenak eramango ditu.
Eduki hauekin blokeatuak dauden hitzarmenei irtenbidea emateko prestutasunik azaltzen ez badu patronalak, langileei hitzarmenen defentsan kalera ateratzeko deia egin beharko da.
c)Enpresak
Erronka zaila daukagu. Espedienteekin egindako lanaren aurrekaria badaukagu.
Enpresek erraztasunez egokitu behar omen dute, bazter guztietan entzuten duguna, Enpresek hitzarmena beraien beharretara egokitu nahi dute enpresetan, lan harremanen desarautzean urratsa berriak eman nahi dituzte, soldatak ez aplikatuz, malgutasuna areagotuz, lan baldintzak kaskartuz. Guzti hau enplegua mantentzeko beharrarekin mozorrotua.
Ez da egia, neurri hauek ez dute enplegua mantenduko, suntsituko egingo dute. LAB krisia hasi zenetik ari da enpleguaren defentsan. Espedienteetan gure jarrera izan da prestutasuna agertzea beti ere enplegua mantentzeko konpromiso argiak badaude enpresen aldetik. Enpresariek ez dute nahi izan.
Malgutasuna areagotzearen aurka gaude eta eztabaida hau beti lotu beharko dugu enpleguaren defentsarekin.
Ainhoa Etxaide: “Los cambios que necesitamos solo se darán si somos capaces de acumular fuerzas y presionar”
LABek urteko Delegatuen Batzarra burutu du gaur Donostiako Atano III.ean sindikatuaren urte honetarako erronka eta borrokak aurkezteko.