Hemen gauden sindikatuok argi eta garbi adierazi dugu ez dugula bat egiten inposatu nahi diguten eredu sozial eta ekonomiko honekin eta ez gaudela prest men egiteko.
Krisiaren aurrean hartu dugun jarrerak bere ondorioak ditu, botere ekonomikoak eta politikoak ez dutelako barkatzen.
Honen adibidea da gaurko salaketa.
Azken urteetan sindikalgintzan murgiltzen ari garenok kriminalizazio prozesu iraunkor bat pairatzen ari gara.
Instituzioak eta kapitala jada ez dira konformatzen inposaketen bitartez gure eskubideak zapaltzeaz edo murrizteaz, inposizioekin batera erantzunik ez egotea, bake soziala nahi dute eta horretarako sumisioa, gizabanakoa ezabatzea bilatzen dute.
Ez dute beraien praktika eta dinamika antidemokratikoekiko erantzunik onartzen eta beraz beraiek ezartzen dituzten joko arauetatik kanpo dagoenari zigor bikoitza inposatzen diote:
• Alde batetik beraiek erabakitako eta inposatzen dizkiguten arau kolektiboaren bidez denon eskubideak zapaltzen dizkigute.
• Eta beste aldetik, inposatutakoaren aurka protestatzen duenari zigor indibiduala, penala edo ekonomikoa eta zenbait kasuetan biak, ezarriz.
Azken urteotan horrelako egoera tamalgarri asko bizi izan dugu. Arrazoi desberdinengatik konfrontatzen dutenen aurka, lehendabizi beraien desakreditazio publikoa bilatzen da.
Sistemaren propaganda aparatu osoak zilegia den aldarrikapenaren aurka jotzen du, kasu gehienetan ez dira mobilizazio edo protesta hauen arrazoiak ezagutzera ematen, ez dira egoera hauetara ailegatu izanaren jatorriak aztertzen ondorioak baizik. Honek helburu argi bat du inposatzen zaigun ereduaren aurka konfrontatzen duenarekiko jendartearen deslegitimazioa, isolamendu soziala, bazterketa bilatzen dute.
Aurreko baieztapena kokatzeko ezin bestez izan ditugun egoera batzuk aipatu nahiko nituzke, gehiago daude, baina bost aipatuko ditut:
• Metro.
• Euskotren.
• Jangelak.
• Garbiketa.
• Veolia.
Salatzen ari garen egoera areagotu egiten da eta larritasun gehiago hartzen du greba orokor baten prozesuan.
Azken urteetan Euskal Herrian aurrera eraman ditugun deialdietan ikusi dugu nola denak balio izan duen greba deialdia desitxuratzeko, gutxieneko zerbitzuen dekretuen erabilera maltzurretik hasita, grebaren arrazoiak izkutatzea, pikete informatiboen kriminalizazioa, edo zenbait unetan poliziak izan dituen jarrerak.
Boterean daudenei ahaztu egiten zaie greba egitea eskubide bat dela, lan duina, osasungintza, hezkuntza edo etxea izatea diren moduan.
2009. urtetik egin ditugun greba orokorren deialdi desberdinetan izandako balorazio guztietan bi gauza azpimarratu dira. Lortutako mobilizazio eta atxikimendu mailaz gain greba egunetan izandako istilu falta, hain zuzen ere.
Lehen aipatu dugun moduan irekitako prozesu judizial honekin bestelako modelo ekonomikoa aldarrikatzen dugunen kriminalizazioa bilatzen da, noiz eta justu berriro Euskal Herrian beste greba orokorrerako deialdian aurkitzen garenean.
Hau ez da kasualitate bat, irekitzen den prozesu judiziala Gasteizko Gobernutik ezarriko diguten gutxiengo zerbitzuen dekretua bezala beste urrats bat da. Helburu argi batekin, emango den erantzunean eragitea. Desmotibazioa bilatzen dute eta honen bitartez sektore konprometituen desmobilizazioa helburua dute.
Baina jokaldi hau berriro ere gaizki aterako zaie, martxoaren 29ko erantzuna oso zabala izango delako. Berriro ere milaka eta milaka lagun kalera aterako garelako, beraien inposaketak salatzeko eta bestelako politikak eskatzeko.
Honakoa eskatzen dugu.
– Irekitako prozesu judiziala bertan behera gelditzea, bai zigor penalari zein administratiboari dagokionez.
– Eta beste aldetik, inputatuei elkartasuna adierazteko datorren ostiralean, hilaren 23an, Gernikako Arrieneko eskilaretan arratsaldeko 7:00etan egingo den kontzentrazioan parte hartzeko deia egiten dugu.
Ez da kasualitatea ere azken egunetan greba arautu behar dela entzutea. Bitxia da Lan harremanak erabat desarautzen ari direnak greba eskubidearen araudia aldatu nahi izatea, beraien mesedetan noski.
Euskal Herrian, 2012ko martxoaren 20an
