2025-12-19
Blog Page 13

LAB-ek Arabako Metaleko ordezkariak bildu ditu, negoziazio berriari ekiteko

Iraunaldia amaitzear dagoenean, beharrezkoa izango da langileen konpromisoa hitzarmena berritzeko

Urte honen amaieran Arabako Metaleko hitzarmenaren iraunaldia amaitzen da. Hori dela eta LAB-etik hilabeteak daramatzagu etorriko den negoziazioa prestatzen. Horretarako, uda aurretik metaleko delegatuen asanbladak burutzen hasi ginen, inkestak banatu ditugu sail sindikalen artean eta pixkanaka sektorea negoziazio “txip”-ean jartzeko estrategia fintzen aritu gara.

2022an sinatu zen hitzarmenak aldaketa esanguratsua ekarri zuen Arabako Metalean. Hasteko, eta 19 urteren ostean, lehen aldiz eragin osoko hitzarmena sinatu zen. LAB-ek sinatzeko, edukiak egokiak izatea beharrezkoa zen. Eta hauek bermatuak izan ziren. Adibide bezala, %14ko igoera suposatzea gaiz KPI-aren erreferentzia berreskuratu zen; bi hamarkada ostean jardunaldia jaitsi zen; lan kontingentzietan hobekuntzak, innaplikazio klausula, eta abar. Atzera pausurik gabe. Hitzarmen hau sinatzeak bidea ireki du hainbat enpresetan, paktua zein hitzarmena negoziatzen ari zirenak, sektorekoan oinarrituta beren akordioak hobetzekoe ta berritzeko bidea erraztuz.

Honetaz gaiz, hitzarmenaren bitartean jasotzen ziren konpromiso ezberdinak betetzen joan gara. Berdintasun batzordean, LAB-ek lan eta inplikazio handia erakutsita emaitzak ere hor daude. Gainera, oraindik irekita dagoen kategorien batzordea sortuta, Estatutik datorren eredua baztertu eta Arabako egoerara egokitzen den kategoriak adosteko aukera dago.

Orain, erronka handia dugu berriro ere esku tartean. Arabako Metalean, 25.000 langileek egiten duten lan, eta erdiak gutxi gora behera hitzarmen propioa duten. Badira ere lantegi oso txikiak, 10 pertsonatik beherako tailerrak, zeintzuk ez duten beren hitzarmen edo paktu propioa negoziatzeko aukerarik eta zuzenean sektoreko hitzarmena aplikatzen zaien. Azken hauek milaka langile dira. Sindikatuok kapazak izan behar gara tailer hauetako langile hauei guztiei ere eskaintza sindikala egiteko, eta beren eskubideak eta lan baldintzak hobetzeko markoak emateko. Enpresaz enpresako negoziazioetara mugatzeak bazterrean dauden langile guzti hauek botata uzten ditu, prekarietatera bultzatuz eta euren egoera betikotuz. Horregatik LAB-entzat sektoreko hitzarmena da erreferentzia, eta hortik gora, berau hobetzeko tresnak eskaintzen ditugu enpresa batzordeetan edota delegatuei. 

Horrela, eta datorkigunaren aurrean tentuz eta erantzukizunez jokatzeko beharra izango dugu denok. Bai sektorean ordezkaritza dugun sindikatu guztiok, eta baita langile norbanakoek ere. LAB-etik, argi dugu sektorearen indarra langileon batasunean dagoela. Eta argi dugu ere, sektoreko langile guztiei hitzarmen sektorialak beraien lan baldintzak hobeagoak izan ditzaten eskaintzen duen aukeraren aurrean, norberari dagokion erantzukizuna ez hartzeak ez dela aukera bat. 

Inork uste badu azken hitzarmena oparia izan zela, oker dabil. SEA-ri eta enpresei erauztea lortu genituen eskubideak dira, lan-uzte, greba eta mobilizazio ziklo oso bati esker. Sektorea aktibatzeko garaia da, datorrenaren aurrean indar korrelazioa egokia izan dadin. Eta LAB horretara doa. 

LABek 2026rako Volkswagen Navarraren aldi baterako lan-erregulazioko espediente bat errefusatu du eta lanaldi murrizketak proposatu ditu alternatiba gisa

LAB sindikatuak iragarri du ez duela onartuko ABEE-a 2026rako malgutasun-neurri gisa aplikatzea, eta proposamen “erreal eta egingarri” bat aurkeztuko du, lanaldia murrizteko hiru aukerarekin, astean 37,5 ordutik 30 ordura bitartekoa, plantillaren lan-egonkortasuna bermatuz eta 2026tik aurrera modu iraunkorrean aplikatuz, lanegunetan zein lan-orduetan.

Gaur egun, ez dago datu zehatzik elektrifikazioak lantegian izango duen eraginari buruz, nahiz eta mundu mailan automozio fabriketan langile murrizketak ematen ari direla jakitera eman den. LABen ustez, eszenatoki hau enpleguaren banaketari aurre egiteko aukera bat da. “Horrekin, 2026ko ekoizpen-egutegia konponduko genuke, itxiera egun gehiegi dituena, eta plantillak etorkizunari langileen murrizketen beldurrik gabe aurre egitea ahalbidetuko genuke”.

Sindikatuak salatu du VW Navarrak 2018tik gehiegizko erabilera egin duela aldi baterako lan-erregulazioez, eta 2020tik gaur arte etengabe aplikatu dituela. “Multinazionalek ABEEak malgutasun neurri gisa neurriz kanpo erabiltzea zigortuta egon beharko litzateke, kostuak aurreztea da enpresariarentzat, altxor publikoaren eta langileek jasaten duten soldata murrizketaren kontura”, adierazi dute.

LABek ABEE-ak aplikatzeko politika honek langileengan izan duen eragina azpimarratu du. “2025aren amaieran, aldi baterako lan-erregulazio guztiek kaltetutako edo eragindako muntaketa-tailerreko langile batek 6 hilabete inguru kontsumituko ditu bere langabezia-prestazioetatik”, adierazi dute.

Sindikatuaren kalkuluen arabera, 10 urteko antzinatasuna duen 4 mailako langile bati aldi baterako lan-erregulazioek eragin dioten kostu ekonomikoa 5.700 € ingurukoa da. Kopuru hori kalkulatzeko, langileek aldi baterako lan-erregulazioko espedienteetan jaso ez dituzten plusei ABEEaren kontraprestazio gisa hitzartutako ordainsariak kentzen zaizkie.

LABek ere kritikatu du enpresak ABEEetan soldata konpentsazioari buruz duen bertsio ofiziala: “Batzuei ahoa betetzen zaie VW Navarrak ABEEetan soldata %100ean osatzen duela esatean, gezurra da, VW Navarrak plusak ez ordaintzeagatik lortutako aurrezkia 20 milioi eurotik gorakoa da”.

Sindikatuaren arabera, VW Navarrak ordaintzeari utzi dion langileen soldatak, gainerako gizarteak solidarioki ordaindu duen kopurua, 25 milioi eurotik gorakoak dira. Bestalde, konpainiak 442 milioi eurotik gorako mozkinak lortu ditu aldi baterako enplegu-erregulazioko espedienteak aplikatu zituen urteetan, 2025 kontuan hartu gabe. “VW Navarrak ez ditu aldi baterako lan-erregulazioak malgutasun-neurri gisa soilik aplikatzen; horiek aplikatzen dituen bakoitzean etekin ekonomikoa ateratzen du”, amaitu dute LABetik.

Sidenor Gasteiz: Aski da! Zigorrak eta gezurrik ez!

Enpresak espedientea ireki eta 4 pertsona kaleratzeko mehatxua egin du, goragoko kategoria bat erreklamatzeagatik.

Gasteizko Sidenor enpresak mantentze-lan hidraulikoen ataleko langileen aurka egin duen azken mugimenduak diktadura bezala defini daiteke. Sail honetako langileek, enpresako beste sail batzuetan mantentze-lanak egiten dituzten beste lankide batzuekiko diskriminatuta eta gutxietsiak sentitu zirenez, maila aldatzeko eskatu zuten 2024. urtearen amaieran, aitortutako mailatik gora egiten zituzten eginkizun horiek aitor ziezazkieten.

Horrela, urtarriletik uztailera bitartean, pertsona hauek dagokien zenbatekoa jaso zuten nominan. Baina gradu hori finkatuta geratu zenean, abuztuan, ez zen ordaindu. Irailean Basauritik gutun bat jaso zen, gradu-aldaketa ez onartzeaz eta baliogabetzeaz gain, hori egin izanagatik zigorrak jartzeko mehatxua eginez.

Horren ondoren, urriaren hasieran, egoera horren eraginpean zeudenek beste jakinarazpen bat jaso zuten, eta jakinarazi zieten urriko nominan deskontatuko zutela enpresaren arabera ordaindu behar ez zen guztia. Eta balizko errepresalia errepikatzen zuen, are tonu gogorragoan. Hori dela eta, kaltetuetako batzuek beren sindikatuetako zerbitzu juridikoetara jo zuten jarduketa hori salatzeko: Kategoria aitortu behar zitzaiela eta finkatuta geratu behar zela uste zuelako. Dirua kendu diete hitzik gurutzatu gabe.

Bada, enpresak pertsona horiei espedientea irekitzea erabaki du, eta azkenean mehatxua gauzatzen duen jakiteko zain gaude. Erabat onartezina da. Ezin dugu onartu pertsona bat, bere kategoria erreklamatzea erabaki duelako, zigortuta edo kaleratuta izatearen mehatxupean egotea. Gasteizko zuzendaritzak urtarriletik zuen erreklamazio horren berri, horrela ordaintzen ari baitziren. Ez dakigu Gasteiz eta Basauriren arteko barne-gerra baten aurrean gauden, baina ez gara zain geratuko zer gertatzen den ikusteko.

Bada garaia Sidenorren lan ona hain fanatikoki goraipatzen ari direnek begiak ireki ditzaten eta errealitatea ikusten has daitezen: genozidio batekin lagundu ahal izan duen enpresa bat, inolako eragozpenik ez duena espedienteak irekitzeko, zigorrekin eta kaleratzeekin mehatxatzeko, langileek beren eskubideak erreklamatze hutsagatik. Erreklamazio horiek, berriz diogu, barneko bideetatik egin dira, eta arauak dioen bezala judizializatu dira. Hau jazarpen sindikala da. 

Sindikatuek Eusko Jaurlaritzaren, EAJren eta PSE-EEren aurrean protesta egingo dute gutxieneko soldataren alde

ELA, LAB, ESK, Steilas, HIRU eta Etxalde sindikatuek manifestazioa egingo dute azaroaren 12an, Bilbon, Eusko Jaurlaritzan hasi, PSE-EEren egoitzatik pasa eta EAJren egoitza nagusiraino, gutxieneko soldataren herri ekimen legegilea tramitera onartu eta Legebiltzarrean eztabaidatu dadin eskatzeko 

EAJk eta PSE-EEk gutxieneko soldataren aurkako iritzia publiko egin dute eta sindikatuen iritziz gutxieneko demokratikoa da 138.495 sinadura jaso dituen ekimen herritar bat eztabaidatzeko aukera izan dadila

ELA, LAB, ESK, Steilas, HIRU eta Etxalde sindikatuek manifestazioa egingo dute azaroaren 12an, EAJri eta PSE-EEri eskatzeko osoko bilkuran gutxieneko soldataren aldeko herri ekimen legegilea eztabaidara onar dezatela. Manifestazioa Bilbon izango da, eta 11.30ean abiatuko da Eusko Jaurlaritzaren egoitzatik (Kale Nagusia), PSE-EEko egoitzatik pasako da (Alameda Rekalde) eta Sabin Etxean bukatuko da, ‘EAJ-PSE-Confebask, pobreziaren errudunak; SMI vasco ya!’ lelopean.

Gogoratuko denez, EAJk berariaz gutxieneko soldataren herri ekimen legegilearen aurkako iritzia publiko egin zuen. EAJren iritziz gutxieneko soldataren erabateko eskuduntza aldarrikatu beharko litzateke, estatuaren inongo esku-hartzerik gabe, eta sindikatuen ekimenak ez du anbizio hori betetzen. Ondoren, Eusko Jaurlaritzak ekimenaren aurkako txostena publiko egin zuen sindikatuek erabateko eskuduntza eskatzen dutelako, Espainiako merkatuaren batasuna urratzeko arriskua dagoelako eta gutxieneko soldataren gaiak patronalarekin adostasuna exijitzen duelako. 

Sakonean, EAJk eta PSE-EEk, pentsiodunekin gertatu bezala, Eusko Legebiltzarrean iruzur demokratikoa gerta daitekeela aurreratzen ari dira. 138.495 langilek Hego Euskal Herrian gutxieneko soldata ezarri ahal izatea eskatu dute eta gutxieneko demokratikoa da herritar horien eskakizuna eztabaidatzea. Herri ekimen legegileak dira herritarrek politika egiteko duten mekanismo demokratikoa; eztabaida ukatzea erabateko iruzurra litzateke eta politikaren ikuspegi elitista eta autoritarioa erakutsiko luke.

EAJ eta PSE-EE garaiz daude herritarren ahotsari bide emateko eta Eusko Legebiltzarreko biharko osoko bilkuran gutxieneko soldataren herri ekimena eztabaidara onartzeko. Ondoren, eztabaidan alderdi bakoitzak bere aldarrikapenak mahaigaineratuko ditu, baina ez da onargarria eztabaida bera ukatzea. Sindikatuak prest daude Eusko Legebiltzarrean alderdien ekarpenak eztabaidatzeko; alderdiek negoziatzeko prestutasun horri bizkarra ematea ulertezina litzateke. 

LABek salatu du ez direla jarri Haurreskolak Partzuergoko hitzarmenean adostutako baliabideak 

Hezkuntza Saila ostrukarena egiten ari da. LABek Haurreskolak Partzuergo Publikoaren zuzendaritza batzordeari eta Hezkuntza Sailari exijitzen die 2025eko otsailaren 10ean sinatutako Haurreskolak Partzuergoko lan hitzarmenean jasota dagoena osotasunean bete dezaten eta berehala mahai negoziatzailea dei dezaten, lan hitzarmena garatu ahal izateko.

2025eko otsailaren 10ean LABek eta Haurreskolak Partzuergoak, 15 urte eta gero, lan hitzarmen berria hitzartu zuten, lan kargak arintzeko hainbat neurri inplementatzeko konpromisoarekin batera. LABek mugarritzat jo zuen akordioa, baina ez helmugatzat. Begoña Pedrosa Eusko Jaurlaritzako Hezkuntza sailburua eta Haurreskolak Partzuergoko zuzendaritza batzordearen lehendakaria denaren hitzak honakoak izan ziren: “Oso berri ona da haurreskolen zerbitzua indartuko dugulako. Etorkizunera begira kalitatezko zerbitzua bermatu nahi dugulako, profesionalen lan baldintzak hobetuko ditugu. Akordio hau aspaldi landutakoaren emaitza da eta helburua beti izan da adostasuna lortzea. Eta, kasu honetan, haurreskolek beren zeregin guztiak kalitatez betetzen jarraituko dute: zerbitzuari baliabide nahikoa eskainiko dizkiogu eta ziurtasuna eta lasaitasuna emango diegu familiei”.

Alta, LAB sindikatuak salatu nahi du Hezkuntza Saila ez dela betetzen ari 2025eko otsailaren 10ean sinatutako lan hitzarmenean jasotakoa eta hartutako hainbat konpromiso. Plantillak esleitzeko irizpideen negoziazioa izoztuta dute, eta hainbat eta hainbat hezitzailek ezin dute hitzartu zen eguneko lanaldia egin. Haurrekin sei orduko arreta zuzena hitzartuta badago ere, denbora hori gainditzen da, pertsonal faltagatik.

Hezkuntza Sailak Haurreskolak Partzuergoko alde sozialarekin harremanak etenda ditu aurreko ikasturte bukaeratik. Horrek Haurreskolak Partzuergoak eskaintzen duen hezkuntza zerbitzuan eta langileen lan baldintzetan oso modu negatiboan eragiten du, haurreskoletako langileekiko, familiekiko eta negoziazio kolektiboareliko begirune falta argia erakusteaz gain. 

Sindikatuak aldagai horri gehitu dio 2024an sinatutako akordioa ez duela bete Hezkuntza Sailak. Lanpostu berriak sortzeko prozedura adostu zuen, baina Eusko Jaurlaritzak ez du ahalbidetu horren ondorioz iragan irailaren 1etik sortu behar ziren 63 lanpostuen sorrera.

Ondorioztatu daiteke Eusko Jaurlaritza ez dagoela baliabide pertsonalak handitzeko prest, nahiz eta horretarako akordioak sinatu zituen. Azken urteetan, gainera, matrikulazioa izugarri igo da doakotasunak bultzatuta; hain zuzen, LAB sindikatuak eta beste eragile batzuek egindako borrokaren ondorioz lortutako doakotasunari esker. Imanol Pradales lehendakariak kargu hartzean aipatutako “egiteko era berrien” zantzurik ez dago haurreskoletan; zaharrak berri. 

LABek Haurreskolak Partzuergoko langileekiko duen erantzukizunagatik eta haur hezkuntzako lehen zikloarekiko erakutsi duen konpromisoagatik, langileen lan baldintzak eta zerbitzuaren kalitatea hobetzen dituzten akordioak sinatzen ditu. Horregatik, derrigortuta dago akordioak betetzen diren egiaztatzera. Orain, administrazioaren txanda da: sinatutakoa bete eta langileen eskubideak eta akordioak errespetatu behar ditu. 

Gauzak horrela, LABek ez du onartuko sinatu dituen akordioak betetzeari atzerapen eta aitzakia gehiago jartzerik. Datozen egunetan beharrezkotzat jotzen diren ekintzak eta mobilizazioak aztertuko ditu langileekin batera, Hezkuntza Sailak dagozkion pausoak ematen ez baditu. 

Hildako langile bat eta zauritu larri bat utzi ditu basogintzak, enpresa eta baso berean, hamar egunetan

10 eguneko epean, Leitzako ZUBILAGA SARALEGI S.L. enpresako bi langilek lan istripu larriak pairatu dituzte Sakanako Iturmendi herriko basoan. Urriaren 22an, 34 urteko langile bat helikopteroan atera behar izan zuten altueretako erori baten ondoren. Atzo, Iturmendiko baso eremu berean, 62 urteko E.A.D langilea adar batek jota hil zen basogintza lanetan ari zela.

Basogintza sektorea hilkortasun tasa handiena duen sektore bezala identifikatua du LABek. Hain zuzen, eraikuntzak berak baino 10 aldiz hilkortasun handiagoa eragiten du urtez urte. Bi hildako eragin ditu dagoeneko 2025ean, hiru 2024ean, eta larriki zaurituriko zerrenda luzea dago urtero. “Kontuan izanik sektorea ez dela 1000 langilera iristen Euskal Herria osoan, datuak beldurgarriak dira”.

LAB sindikatuak adierazi du istripu tasa honen atzean prebentzio neurrien ez betetze orokortua dagoela. “Basogintza patronalak ez du inongo osasun bermerik eskaintzen. Sektoreak langile prekarizatuenak erabiltzen ditu bere mozkinak bermatzeko, ez du tresneria egokia erabiltzen, eta formakuntza eskasa ematen die langileei”. Bada, sindikatuaren arabera, beste gako gehigarri bat istripu tasa honen atzean, lanaldiko ordu kopuru izugarria. “Ohikoa da goizaldetik iluntzerarte langileak basoan topatzea, honek urte-garaiaren arabera 12 ordutako jardunaldia suposatzen du”. Nekea beraz, arrisku faktore oso nabarmena da bereziki sektore honetan, istripuak eragiteko arrazoi garrantzitsua.

Nafarroan basogintza lanak batez ere eremu publikoetan garatzen dira eta hortaz, “administrazioak baditu tresnak patronalaren araudi hausteak mugatzeko”, salatu du LABek . “Hain zuzen esleipen pleguak erabili daitezke araudiaren ez betetzea isuntzeko, lanorduak kontraktualki mugatzeko eta beste hainbat baldintza ipintzeko, halanola Errekurtso prebentiboaren presentzia baso-lan guztietan behartzeko”.

Egoera hau salatzeko, lan osasunerako intersindikala osatzen duten LAB, ESK, STEILAS, EHNE-etxalde, HIRU ETA CGT-LKN sindikatuek ekimen berezia antolatu dute azaroaren 10ean Gaztelu Plazan.

TUVISA, ordezkaritza sindikalaren eskubideen aurka

LABetik, TUVISAko zuzendaritzak ordezkaritza sindikalaren aurka duen jarrera salatu nahi dugu.

2024ko martxoan, Iratxe González gure ordezkariak bere lanak normaltasun osoz egiten denbora bat eman ondoren, TUVISAko zuzendaritzak erabaki zuen gure atal sindikala ukatzea eta Iratxe delegatu izendatu izana ez onartzea, askatasun eta ordezkaritza sindikalerako eskubidea nabarmen urratuz.

Askatasun sindikalen aurkako eraso horren aurrean, LAB behin eta berriz saiatu zen enpresak zuzenketa egin zezan, baina TUVISAk, bere jarrera autoritario eta antidemokratikoa alde batera utzi gabe, nahiago izan zuen gure eskaerei jaramonik ez egitea, eta auzitara jotzeko bide bakarra utzi zigun.

2025eko martxoaren 17an, epaitegiek arrazoia eman ziguten eraso horren aurrean, eta zuzendaritzak amore eman behar izan zuen, ez bakarrik eragindako kalte larria aitortuz, baita enpresari kalteordain bat ordaintzera behartuz ere.

Bere garaian, bazirudien gai hori hor amaituko zela, baina, gure harridurarako, enpresak, bere jarrera diktatorialarekin jarraituz, errekurtso bat jarri zuen berehala. Jakinda horrek esan nahi zuela prozesu berri hori ebatzi arte Iratxek ezingo zuela delegatu gisa jardun, eta espero zuela egoera hori hauteskundeak egin arte luzatzea. Horrela, ondorio praktikoetarako, TUVISAko plantillaren zati handi batek bere botoaren bidez esleitu zion ordezkaritza gauzatu ezinik jarraituko zuen.

Justiziak arrazoia eman digu urriaren amaierako aste honetan bertan, ordezkaritza sindikala ukatzeko neurri hori legez kanpokoa dela adieraziz. Beraz, 2022ko abendutik, hautatua izan zenetik, egon behar genuen eszenatokian gaude.

Espero dugu TUVISAko zuzendaritzak ez duela eskubide sindikalak murrizten saiatuko, eta ez duela beste helegite bat jarriko LABen, gure ordezkari sindikalaren eta duela ia bi urte hautatu zuten langile guztien aurka. Onartuko duela, azkenean, langileok eskubideak ditugula, horrek samindu edo min eman badiezaieke ere.

LABetik argi daukagu gure lanak zuzendaritzak ukatu nahi dituen eskubide guztiak atsedenik gabe defendatzeko ildoan jarraituko duela.

Confebasken neurrira egindako aurrekontuak aurkeztu ditu Pradalesen gobernuak

Gutxieneko soldataz eta pentsioaz eztabaidatzeari uko egin ostean aurrekontu neoliberalak aurkeztuta, Pradalesek Urkulluren ildoa bere egin du, bai formari eta bai funtsari dagokionez.

Azaroaren 6an mobilizazioak egingo ditu LABek lau hiriburuetan, zaintza sistema publikoa eraikitzeko norabidean inbertsio handiagoa aldarrikatzeko.

Igor Arroyo LABeko koordinatzaile orokorrak eta Endika Perez Ekintza Sozialeko arduradunak agerraldia egin dute gaur, aste honetan aurkeztutako EAEko aurrekontuen balorazioa egiteko. Perezek aste honetan zabaldu diren lerroburuen atzean dagoen iruzurra salatu du: “Ohi bezala, aurreko urteko aurrekontuekiko zer nolako igoerak dauden nabarmendu du gobernuak, baina alderaketa hori iruzurtia da, KPIa urtero igotzen den heinean, aurrekontuak ere igotzea logikoa baita. Ezkutatu nahi dutena da, ordea, Jaurlaritzak zerga erreformari uko egin diola da, 1.000 milioitan zorpetu dela eta diru hori, nagusiki, armagintza industriarako eta patronalari mesede egiteko baliatuko duela da”.

Bilbon egindako agerraldian, Ekintza Sozialeko arduradunak adierazi du Pradalesen gobernuak baliatu egingo duela Madrilek lege dekretu bidez irekitako aukera Euskadi Eraldatuzen bidez industria plana diruz hornitzeko, eta plan hori sindikatuon parte hartzerik gabe eta patronalaren neurrira diseinaturikoa dela. “1.000 milioiko zorpetze hau kapital errentei presio fiskala igotzeari uko egin ondoren gauzatu dute. Hurrengo urtean interesak ordaindu beharko ditugu oraingo diru bilketa sistema injustuaren bidez, eta, gainera, zentimo bakarra ere ez da bideratzen politika sozialetara. Den-dena testuinguru belikoa aukeratzat jotzen duen industria planaren mesedetara bideratzen da; langileak babestetik urrun, enpresen errentagarritasuna bermatzeko”.

Horrela, osasungintzan eta hezkuntzako inbertsioetan %53 igo dutela jaso duten titularren atzean dagoena aletu du Perezek.

Osasungintzan 210,2 milioi euro gehiago (osotara 5.321,7 milioi) iragarri dira. Alabaina, 210,2 milioi horiek ez dira Osakidetza dimentsionatzeko eta indartzeko plantillari, zerbitzu-zorroari edo osasun mentaleko sarea egituratzera bideratuko. Kolaborazio publiko-pribatuan sakontzen jarraitzeko finantzazioa da; osasungintzari bideraturiko sailak langile propioz egin ditzakeen lanak kanporatzeko, hain zuzen. Zentzu horretan, gogoratu behar da, orain arte, LAB sindikatuak 303.000.000€ esku pribatuetara pasatzea geldiarazi duela. Gauzak horrela, BPGrekiko osasungintzara bideratutako kopurua mantendu egin da, eta hori BPGrekiko %5,04 da, Europako Batasuneko azken urteetako (2019, pandemia aurretiko datua) batez besteko gastua BPGrekiko % 9,9 baino handiagoa izan denean.

Hezkuntzari dagokionez, % 5,44ko igoera zehaztu da (195,3 milioi gehiago; osotara, 3.789,1). 195,3 milioi horietatik, 80 milioi langileon mobilizazio eta greben ondoriozkoak izan dira, LABek sinatu dituen hezkuntza publikoko lan hitzarmenetan jasotako neurrietarako baitira. Hezkuntzan ere, BPGrekiko bideratutako kopurua mantendu egin da. BPGrekiko %3,59 da, azken urteetan Europako Batasuneko batez besteko gastua BPGrekiko %6,6 baino handiagoa izan denean.

Titularrak, ordea, aipatutako zorpetzea ezkutatuz, gehien igo diren partidetan eman ditu Noel D’Anjou Ogasun sailburuak; etxebizitza, unibertsitateak eta segurtasuna. Jakintzaren eta unibertsitate sarearen aldeko apustua egin dela adierazi da, baina inbertsio hori ez da iristen legeak finkatzen duen BPGren %1 izatera. Asteazkenean bertan, EHUko errektoretzak beharrezkoa duten aurrekontuen erdia soilik jasoko duela salatu zuen; besteak beste, langileen lan baldintzak duintzeko aukerari ateak itxiz.

Testuinguru ekonomikoak sortutako ziurgabetasun egoeraren aurrean, bizitza bizigarriak izateko herritarroi segurtasuna gizarte prestazioek eta zerbitzu publikoen indartzeak ematen digute. Alta, kontrakoa saldu nahi izan bada ere, aurrekontu hauetan herritarron segurtasunean ez da batere inbertitu. Azken honen partida 12,5 milioi eurotan jaitsi da, eta DSBE Diru Sarrerak Bermatzeko Errentarena soilik %2,5 igo. Gogorarazi beharra dago gutxieneko pentsioak osagarritzeko DSBEren eredua defendatu zuela Jaurlaritza honek eta argudio horrekin itxi ziola atea Euskal Herriko Pentsiodunen Mugimenduak 145.000 sinadurekin sustatuko herri ekimen legegileari. Bada, aurrekontu hauekin aurten ere EAEko pentsiodunei ez zaie gutxieneko pentsioa gutxieneko soldataraino osagarrituko, eta egun indarrean dagoen genero arrakala bere horretan mantenduko da.

Perezen azken gogoeta Jaurlaritzak aurkezturiko partidarik handienaren ingurukoa izan da, Denis Itxasok gidatzen duen Etxebizitza eta Hirigintza Sailarena. Etxebizitza politikari bideratutako kopurua 442 milioi izango dira. Etxebizitza langile sektore zabalak pobretzeko eta prekarizatzeko arrazoi nagusietako bihurtu dela nabarmendu Perezek, eta, etxebizitzarako sarbidea zailtzen ari bada, politika publikoen bidez etxebizitzaren negozioari galga jarri baino berau hauspotzen delako dela salatu.

Euskal Etxebizitzako Behatokiak adierazitakoaren arabera, 103.000 herritar daude Etxebiden izena emanda, eta Itxaso sailburuak berak adierazi du soilik %60ri ematen zaiola nolabaiteko babesa, izan babestutako etxebizitza bidez (gutxienak) edota prestazio bidez (gehien-gehienak). Aurrekontu proiektu honetan, ordea, Visesari eta Alokabideri emandako diru partidekin, martxan direnez gain, babestutako 800 etxebizitza berri baino gutxiago eraikiko dira. EAJk eta PSEk eraikuntzaren aldeko apustu nabarmena egin duten honetan, horretara heltzen dira aurrekontuekin: 800 etxebizitzara. Hori bai, kolaborazio publiko-pribatu honek baditu onuradunak, etxebizitza bakoitzeko 50.000 euroko diru laguntza jasotzeko aukera eskaintzen baitzaie eraikitzaileei, eta, gainera, alokairu eskuragarria deritzonaren bidez batezbestekotik gorako prezioan merkaturatuko dira. Gasteizen, adibidez, era honetako etxebizitzak 889 eurotako prezioan alokatuko dira, hiriburuko batez besteko prezioa 739 eurotakoa denean.

Nabarmena da etxebizitza parke publikoa handitu beharra dagoela eta hori ezin dela eraikuntza ziklo berri baten bidez lortu. “Hilabeteak daramatzagu salatzen EAJren eta PSEren etxebizitza politika higiezinen patronalaren menpekoa dela eta etxebizitzarekin negozioa egiten jarraitzeko diseinatu dela, eta aurrekontu proiektuak hori berretsi besterik ez du egiten”, adierazi du Ekintza Sozialeko eledunak.

Arroyok salatu du Confebasken neurrira egindako aurrekontuak direla aurkeztutakoak: “Hiru eskaera nagusi ditu Confebaskek, eta Pradalesek azken asteotako erabakiekin (gutxieneko soldataz eta pentsioez eztabaidatzeari ezetz esan eta gero) hiruei egin die men: bat, enpresarientzat zerga baxuak; bi, langileentzat soldata baxuak; eta hiru, diru publikoa negozioa egiteko bideratzea, izan nagusiki langileon errentekin ordainduko den zorpetzea enpresen errentagarritasuna bermatzeko erabiliz edota zerbitzu publikoen pribatizazioaren bidez, enpresek Osakidetzaren edota zaintzaren kontura negozioa egiten jarraitzeko”.

Nafarroako aurrekontuak ere CENen neurrira eginak daudela esan du Arroyok: “EAErekin alderatuta Pertsona Fisikoen Errentaren gaineko Zergan progresibitate handiagoa dago, baina enpresarien eta errenta altuen pribilegio fiskalari eusten zaio. Bestalde, zenbait zerbitzuen publifikazioa egin bada ere, azkenekoa osasun garraioan, ez dago zerbitzu publikoen garapenerako apustu estrategikorik”.

EAEra bueltatuta, Pradales operazioa iruzur hutsa dela baieztatu du Arroyok: “Urkulluren gobernuarekiko distantzia irudikatu nahi izan du, baina, azkenean, ildo bera hartu du, bai formari dagokionez, baita funtsari dagokionez ere. Formari dagokionez, gutxieneko soldataz eta pentsioaz eztabaidatzeari ezezkoa eman dio Jaurlaritzak, kasik 300.000 herritarren babesa zuten bi herri ekimen legegileri muzin eginez; Osasun Mahaian muzin egin die sindikatuok egindako publifikazio eskaerei; eta aurrekontuetan ez dira aintzat hartu azken hilabeteetako eskaera sozialak. Funtsari dagokionez, politika neoliberalei eutsi die Pradalesek, bai aurrekontu politikan baita osasungintza edota zaintza bezalako eremuetan”.

Hain zuzen ere, zaintza eremuko langileen aldarrikapenak aintzat har daitezen exijitzeko, Pribatizatutako zaintzako langileok langile publikoak gara! lelopean mobilizazioak antolatu ditu LABek azaroaren 6rako, lau hiriburuetan.

EAEko aurrekontuei begira LABentzat lehentasunezkoak diren eskaerak:

  • Gutxieneko pentsioa gutxieneko soldataraino osagarritzeko 310 milioiko diru partida.
  • Jaurlaritzaren menpeko langile guztiek, zuzenak zein azpikontratatuak izan, bizitzaren garestitzearen dinamika betean, 1600 euroko gutxieneko soldata jasotzeko partida sortzea (Osakidetzako zerbitzuetako langileen artean zelariak zein administrari laguntzaileak, Jaurlaritzako “Laguntzako Langileen Talde Profesionala” zein Enplegu Zentro Berezietako langile guztien % 70 baino gehiago —esaterako, Katea Legaiako, Gureak Laneaneko, Lantegi Batuakeko, Ilunion Lavanderia Euskaldunako edota Centro de Ayuda Especialeko langileak—).
  • Etxeko langileen kontratazioaren jarraipenerako, jardunaldiaren erregistrorako eta lan osasuneko neurrien kontrolerako ikuskaritza eta kontrol publikorako unitate espezifikoa sortzeko diru partida.
  • Enplegu Zentro Berezietako langileen sektoreko lehen lan hitzarmenerako diru partida.
  • Telelaguntza zerbitzua publifikatzeko diru partida.
  • Gizarte zerbitzuen legearen baitako zaintza zerbitzuetan azpikontrataturiko langileen ratioak bateratzeko eta hobetzeko finantzazioa.
  • Osasun sistema publikoa indartzeko finantzazioa, lehen mailako arretara eta publifikazioak egitera bideratua, eta ez pribatizaziora. Horrez gain, behin-behinekotasuna jaisteko salbuespenezko egonkortze neurrietarako finantzazioa, ezkutuan dauden 7000 lanpostu estrukturalak sortu eta langileak egonkortzekoa, plantilla dimentsionatzekoa, mediku-erizain ratioak gutxitzekoa eta zerbitzu-zorroa baliabide publiko eta propioekin zabaltzekoa.
  • Osasun mentaleko zerbitzua publikotik indartzeko baliabide gehigarrietarako eta Osasun Mentaleko Sarea egituratu eta publifikatzeko finantzazioa.
  • Anbulantziak publifikatzeko planerako eta zerbitzurako behar den diru partida.
  • Eskola publikoa eta Haurreskolak Partzuergo Publikoa sistemaren ardatz izateko inbertsioaren gehikuntza. Azpiegituretan inpaktuzko inbertsioa behar da, eta lan hitzarmenak betetzeko eta garatzeko finantzazio nahikoa behar da: zerbitzuetako langileen ratioak betetzeko, plantillak esleitzeko irizpideen ondoriozko lanpostu eta neurri berriak ezartzeko haurreskoletan eta heziketa berezian; eta irakasle funtzionarioen kolektiboan ordu lektiboaren jaitsieraren ondoriozko konpentsazioak sortu ditzakeen lanpostu berrien sorkuntzarako.
  • Ikastoletako langileak eta gizarte ekimenekoen soldatak langile publikoenekin 2027rako ekiparatzeko, urte honi dagokion finantzazioa.
  • Hezkuntzan azpikontrataturik dauden eremuetan publifikazio planak egiteko diru partida (jangela, garbiketa eta garraioa).
  • Trantsizio ekosozialean eragin asmoz, krisian dauden enpresetan edota langile batzordeen eskariz eraldaketa produktiboa gauzatzeko, erosketa publikoa gauzatzeko funtsa.
  • EAEn babes publikoa galdu eta merkatu pribatuan sartuko diren etxebizitzak lehentasunez erosteko eksubidearen bidez erosteko funts berezia.

Atomizazioak, gehiegizko kontrolak eta azken batean prekarietateak, hil egiten du

Atzo beste lan istripu hilgarri baten berri izan genuen, kasu honetan GRUSAR LOGÍSTICA Y DISTRIBUCIÓN enpresako (AMAZONen azpikontratako) 39 urteko D.J.G. langilea. Hesirik gabeko trenbide-pasagune batean gidatzen ari zen furgoneta trenak harrapatu zuenean, Zallan. Ditugun informazioen arabera, langileak trenbidearen bi aldeetan egin behar zituen banaketak, harrapaketa gertatu zen puntuan, hain zuzen ere.

LABetik gure babes eta elkartasunik zintzoena adierazi nahi diogu familiari, hildako langilearen lankideei, eta oro har, langile klase osoari.

2025 urtean, urtarriletik hona, gutxienez 58 langile hil dira beren lanpostuetan edo lanpostuengatik; 10 Araban, 13 Bizkaian, 13 Gipuzkoan, 1 Iparraldean eta 19 Nafarroan (baita 2 kanpoan ere)

Istripu hau ez da kausala, Amazonek bultzatutako lan harremanen eredu bati erantzuten dio, lan erritmo altuetan, presioan eta kontrolean oinarritzen dena. Izan ere, garraiolari bakoitza une oro geolokalizatuta dago kontrataren eta Amazonen bidez, eta kontrol deiak jasotzen dituzte, edozein arrazoirengatik (trafikoa, meteorologia, etab.) APPak ezarritako erritmoa betetzen ari ez direnean.

Amazonek azpikontratatutako enpresa sare bat erabiltzen du, lan baldintza prekarioak aplikatzen dituena bere irabazi multimilionarioak handitzeko, garraiolarien bizitzaren kontura.

Bizkaian Amazonen 5 azpikontrata daude:

CITYLOGIN IBERICA S.L.
GRUSAR LOGISTICA Y DISTRIBUCION
BESAIDE LOGISTICS SLU
FLASH DELIVERY SOCIEDAD LIMITADA
E-BOX LAST MILLE, S.L.

Bizkaian 300 banatzaile baino gehiago daude eta 10 lanordu baino gehiagoko lanaldiak betetzen dituzte, jaiegunetan lan egiten dute eta, entrega guztiak betetzen ez badituzte, zigortu egiten dituzte. Enpresa horietan, aldi baterako kontratuak nahi bezala egiten dira; gainera, kontuan izan behar da enpresa horiek guztiek ABLEetako behin-behineko langileak erabiltzen dituztela, eta horrek are prekarioagoa egiten du lan-harremana.

Hau ez da istripu bat, iragarritako heriotza baten kronika da lan baldintza txar batzuei erantzuten dielako, langile hauek arriskuan jartzen dituen prekarietate bati.

Honen aurrean argi daukagu mobilizazioa eta borroka dela bide bakarra. Horregatik, datorren azaroaren 3an goizeko 10etan mobilizazio batera deitzen dugu, Amazoneko instalazioen sarreran, LAB-ESK-STEILAS-ETXALDE-HIRU Sindikatuek deituta.