Bilboko LABen Maitzaren Leheneko manifestazioaren aurretik Ainhoa Etxaide, LABeko idazkari nagusiak medioen aurrean egindako adierazpenak. LABek langilegoari protagonismoa emango dion sindikatuen arteko aliantzetan sakontzeko hartutako konpromezua azaldu zuen, besteak beste.
Blog Page 1234
Maiatzaren Leheneko mobilizazioen argazki galeria
Euskal Herrian LABek burututako Maiatzaren Lehenaren argazkia orokorra ematen duen argazki galeria. Pare bat mobilizazioen argazkien zain, gaur burututako ekimen guztietako argazki bat topatuko duzu bertan.
AGURAIN
MAULE
TUTERA
ALTSASU
BAIONA
BARAKALDO
BILBO
DERIO
DONEZTEBE
DONOSTIA
DURANGO
EIBAR
GASTEIZ
GERNIKA
BEDIATIK LEMOARA MARTXA
HERNANI
IRUN
IRUÑEA
LAUDIO
LIZARRA
MAULE
ORDIZIA
PORTUGALETE
TOLOSA
TUTERA
ZANGOTZA
ZARAUTZ
ZIBURU
ARGAZKI GUZTIAK
FLICKR-LABSINDIKATUAN
ARGAZKIAK SAREAN
#langileokerabaki (Twitter)
#langileokerabaki (Flickr)
@labsindikatua (Twitter)
LABek milaka lagun bildu ditu Nafarroan aldaketa sozial eta politikoaren alde
Aurten ere LABek Maiatzaren Leheneko mobilizazio sindikal handiena burutu du, Euskal Herria osoan 28 manifestazio eginez. Nafarroan 7250 lagunek parte hartu dute, Iruñean 5500, Tuteran 250, Tafallan 300, Lizarran 450, Irunberrin 150, Altsasun 300 eta Donezteben 300 izandako deialdietan.
Manifestazio nagusiena 12:00etan abiatu da Gaztelu Plazatik, beste horrenbeste borroka eremu ordezkatzen duten bost blokez osatuta: Zerbitzu pribatuak; Industria; Zerbitzu Publikoak; Gazte, langabe eta prekarioak; eta Pentsiodunak. Manifestazio amaierako ohiko mitinaren ordez, bloke bakoitzeko ordezkari banak hartu du hitza Gaztelu Plazako Kioskotik, eguneroko borroka sindikalaren garrantzia nabarmenduz. Manifestazioa txalapartaren doinuen artean sartu da Gaztelu Plazara eta jarraian txalapartari eta epaiketa politikoetan auziperatutako lagunek (tartean epai zai dauden gazte independentistak) jazarpenaren amaiera eta eskubide zibilen errespetua eskatu dute txalo artean.
Iruñeko martxa hasi aurretik, Nafarroako LABeko bozeramaileak “Euskal Herrian, Nafarroan, emergentzia sozialeko egoera” bizi dugula nabarmendu du, “Troikak idatzitako eta Espainiar eta Frantziar Gobernuek euskal langileriari inposatutako gidoiaren ondorioz”. Egoera honen aurrean, Igor Arroyok mezu baikorra zabaldu du “Nafarroan ideien bataila irabazi baitugu: gehiengo sozial batek erregimen ustelaren amaiera nahiz eredu ekonomiko eta sozial berri baten sorrera eskatzen du, gardentasunean, benetako demokrazian eta langileriaren beharretan oinarritutakoa. Elite ustelak Madrilen laguntza behar izan du, 82an Hobekuntzarekin bezala, nafar Herriaren borondatearen kontrako erabakia inposatzeko. Alabaina, gero eta oztopo handiagoak jarri, orduan eta indar handiagoa hartuko du aldaketaren aldeko uholde sozialak. Kolokan dago eskuin Espainiazalearen hegemonia Nafarroan; hegemonia berria aitzinarazteko garaia da, langileriarena”.
Ainhoa Etxaide: «Langileriak badu gauzak aldatzeko gaitasuna»
Ainhoa Etxaide, LABeko idazkari nagusiaren interbentzioa Maiatzaren Leheneko Bilboko ekitaldian.
MAIATZAREN LEHENA. AINHOA ETXAIDEREN MITINA BILBON
«“2008an hartutako bideak bultzada berria behar du. Orain da momentua. Hartu dezagun erabakia euskal langileok!”
“Aupa zuek!! Gora Maiatzaren Lehena!!
Langileak kalean, berriro ere. Milaka langile independentista LABek deitutako 28 mobilizazioetan; Oionetik Maulera, Bilbotik Tuterara. Gaurko mobilizazioak jendetsuak izatea, garrantzitsua. Baina hori bezain garrantzitsua da mobilizazioak Euskal Herriko bazter guztietan burutzea, horrek erakusten duelako baita ere sindikalgintza badela Herri bat garela adierazteko tresna horretara jartzen bagara.
Gure buruaren jabe izan nahi duen Herri bat gara. Langileontzat ez da balizko aukera bat, inposatu zaigun krisia gainditzeko daukagun bide bakarra baizik. Eredu sozial berri bat eraiki behar dugu eta hori burujabetza prozesu baten emaitza izango da ala ez da izango. Hori da alternatiba.
Eta ez dugu zalantzarik: euskal langileriak Euskal Herriaren burujabetzaren alde egiten badugu, burujabetza prozesuak aurrera egingo du. Gehiengoa garelako, herri honen oinarria garelako eta, gure Herriaren bizitza politiko eta soziala zuzentzen duten erabakiak gure interesen arabera hartzen badira, Euskal Herrian gauzak alabeharrez aldatuko direlako.
Norbaitek pentsatzen du krisi honen aurrean hartu behar diren erabakiak langileen esku egonez gero, inposatu dizkiguten erreformak egingo genituela? Norbaiti bururatzen zaio erabakiak langileon esku egongo balira krisia kudeatzeko botere osoa espekulatzaileei emango geniela?
Gauzak non eta nola erabaki da klabea. Eta beste behin ere, eskuak ongi lotuak nahi gaituzte. Krisi honen gestio osoa gaurko marko politiko eta juridiko antidemokratiko honekin egitea inposatuz lapurtzen digute gauzak aldatzeko aukera. Hori da euskal langileoi egin zaigun iruzur politikorik handiena, orain 35 urte, krisi honetan ere negozioa egiten ari diren horiek, hain zuzen ere. Nola ez dira ibiliko PNVkoak berriro erabakitzeko eskubidearen korapiloa ez askatzeko trikimailu politikoetan, hor badago euren negozioa?!!
Ulertzekoa da PNVren kasuan. Confebasken kasuan, berriz, zalantzarik ez, España markak lan erreforma ziurtatzen duen neurrian. Baina, ulergarria al da langileon ordezkarien kasuan? Benetan da onargarria gure eskubideen defentsa eraginkorra egiteko behar beharrezkoa den erabakitzeko eskubidearen aurka egotea? Nola daiteke CCOO eta UGT sindikatuak gaur inoiz baino lotuagoak egotea Madrileko erabakiei? Ez dira gai izan krisi honen aurrean ikuspegi propio batekin eta agenda propio batekin aritzeko; beti Madrili begira eta hango erabakiei lotuak. Eta hori zuzendu beharrean, zer, eta gaur Madril ekarri hona?!!
Espainiari lotuak jarraitzea suizidio politiko bat dela esaten badugu, zer esan Espainiako sindikalgintzari lotuak jarraitzeaz. Euren erabakia denez, hor konpon. Horren aurrean guk zer egin da kontua. eta LABetik ez dugu zalantzarik: 2008an bide zuzena hartu genuen euskal sindikatuak krisiari erantzun propio eta bateratua ematea erabaki genuenean eta bide horretan dago alternatibaren giltza.
2008an hasitako bideak bultzada berria behar du, bistakoa da. Eta bi klabe ditu: borrokatzen duen sindikatuak indartzea eta ELA eta LAB ados jartzea behingoz, sindikalgintza abertzalea beentako motorra izateko Euskal Herriak behar dituen aldaketa politiko eta sozialen prozesuan. Gu prest gaude, eraiki dezagun behingoz momentu historiko honek eskatzen duen akordio sindikala!!
Celebramos el Primero de Mayo en uno de los contextos mas brutales que recordamos. En una situación de emergencia social, con niveles de paro que se acercan al 20%. Con niveles de desprotección que nos alejan cada vez más de las medias europeas a las que supuestamente miraban las instituciones vascas y a las que se querían equiparar.
Un tercio de pensionistas han dejado de medicarse, casi la mitad de los y las desempleadas no tienen ninguna cobertura social, mujeres condenadas a la pobreza si tienen que enfrentarse solas a esta situación (y lo que es peor, condenadas a la sumisión si no les queda más remedio que depender de otra persona por la falta de recursos). Más de la mitad de la juventud en el paro y una impresentable del circulo de empresarios denunciando que exista un salario mínimo a la hora de contratarlos. Dijo, literalmente que si esta tan bien visto hacer compras en rebajas por qué no pueden los empresarios hacer lo mismo a la hora de contratar.
Y el problema no es en absoluto económico. Euskal Herria tiene riqueza y recursos suficientes para garantizar los derechos sociales que nos corresponden a todos y todas. Y tenemos, ese es el problema, una cuadrilla de chorizos que se quedan con la mayor parte de esos recursos. Hace años el dato era que más del 40% de la riqueza de Bizkaia estaba en manos del 2% de la población vizcaína.
El problema tampoco es competencial. Con las actuales competencias no se puede construir un modelo social nuevo para toda Euskal Herria, pero se puede repartir el trabajo y la riqueza. Se puede reducir jornada, mejorar salarios, invertir en servicios públicos, invertir en tejido productivo. Y sobre todo, su puede hacer una reforma fiscal que sirva para redistribuir la riqueza y nos dote de recursos para financiar estrategias económicas reales.
Se puede. No es un problema económico. Es única y exclusivamente político. Es lo que pasa cuando se le da el poder de decidir a una élite económica. Y volvemos a la cuestión del derecho a decidir. Porque por mucho que se empeñen, no es una cuestión identitaria ni es un problema nacionalista. Es el principal problema nacional y social de este país. Se nos niega el derecho a decidir para que sean otros los que lo ejercen. Porque decidir, se decide. Lo han vuelto a ejercer cuando han decidido vender Kutxabank. Ellos sí han decidió que hacer con nuestra capacidad de ahorro, y han decidido ponerlo a disposición de un negocia bancario en vez de ponerlo al servicio del tejido productivo vasco.
Ayer me respondía una responsable del PNV que salir de la crisis no es fácil; efectivamente, va a ser difícil y consecuencia de un largo camino. ¡El problema no es que sea difícil, es que con estas políticas es imposible!
La tercera característica de esta Primero de Mayo, que se acelera y consolida la demanda de diálogo social. ¿De verdad se piensa que se pueden transformar las políticas actuales, sea por acuerdos globales, sea por acuerdos parciales, con un diálogo social construido sobre la estrategia del PNV? Es imposible. Tienen un acuerdo de estabilidad institucional entre PNV-PSE-PP, con una alianza intocable entre Confebask y el PNV. Que sería un dialogo social para dar cobertura a las políticas actuales está claro. Pero si miramos desde la perspectiva del proceso que Euskal Herria necesita, ¿no es el diálogo social para construir un dique de contención a un espacio soberanista capaz de ser la alternativa a la derecha de esta país?
Alianza política-institucional, alianza económica y para cerrar el círculo acuerdo social. ¿Se puede tirar más de manual neoliberal a la hora de evitar el cambio, a la hora de garantizar que las políticas neoliberales sean mayoritarias? El problema, esta vez, el suyo: que ese acuerdo social no es lo que apoyan la mayoría de trabajadoras. No tienen mayoría social y sindical para garantizar su estrategia. Ese es su problema, y ese el valor real de la mayoría sindical vasca.
Existe mayoría sindical para luchar e impulsar un proceso de cambios políticos y sociales que necesitamos los y las trabajadoras vascas. No lo vamos a hacer desde el diálogo social, no vamos a conseguirlo solo desde la negociación colectiva.
¿Donde está nuestra capacidad de transformación? En ser agentes activos en un proceso de soberanía que dispute poder al Estado y a la élite económica que está dictando nuestro futuro. Un proceso que nos dote de los instrumentos que necesitamos para transformar esta realidad, para poner la economía al servicio de la sociedad. Un proceso que nos haga a los trabajadores y a las trabajadoras protagonistas reales de la salida a la crisis. Es la mejor inversión que podemos hacer desde el sindicalismo vasco, la mejor apuesta.
Langileak Euskal Herriaren protagonistak izatea da bidea. Ez dugu langabeziaz hitz egitea nahi, langabetuei hitza ematea da kontua; langileok hitza hartzea da kontua. Hiru arrazoi ditugu horretarako:
• Guk erabakitzen badugu ziurtatuko dugu gure interesak nagusitzen direla erabakietan.
• Demokrazia kontua da, gehiengoa gu gara, gehiengoaren eskakizuna da pobreziari eta prekarietateari buelta ematea.
• Hirugarren arrazoia: langileok garelako alternatiba bakarra.
◦ Iniziatiba pribatuak badu alternatiba: iniziatiba publikoa.
◦ Elite ekonomikoak badu alternatiba: sektore publikoa.
◦ Langileok ba al dugu ordezkorik? Inolaz ere ez! Gu gara herriaren oinarria eta gu, Euskal Herriaren etorkizuna!!
◦ Elite ekonomikoak badu alternatiba: sektore publikoa.
◦ Langileok ba al dugu ordezkorik? Inolaz ere ez! Gu gara herriaren oinarria eta gu, Euskal Herriaren etorkizuna!!
Indarra eta konpromiso argiak burujabetza prozesuarekin. Horiek LABen ikurrak gaurko honetan. Indarra, arrazoia edukitzea ez delako nahikoa, indarra eduki behar da gauzak aldatzeko.
Konpromiso argiak burujabetza prozesuarekin. Eragileak izatea eta burujabetzaren bidea egiteko ezinbestekoak diren borrokak gureak egitea. Horien artean, gatazkari konponbide demokratikoa ematea.
Presoak Euskal Herriratzea konpromiso politikoen emaitza izango da, eta pozten gara azken aldian konpromiso horiek zabaltzen eta indartzen direla erakusten duten iniziatiba berriak jartzen direlako martxan. Maiatzaren Lehenean sindikatuei begiratu behar diogu ordea, eta egoerari kezkaz begiratzen diogula onartu behar dugu. Nola daiteke Euskal sindikatuok konpromiso handiagoarekin aritu izana egera politiko askoz ere zailagoetan eta presoak Euskal Herriratzeko baldintzak asko ere kaskarragoak zirenean? Presoen eskubideen aldeko borroka lantokietan ere egin behar dugu!
Indarra, konpromisoak eta gauzak argi edukitzea, langileriak badu gauzak aldatzeko gaitasuna, horretara jarriz gero.”
Gora Maiatzaren Lehena!
Gora Euskal Herria independiente, sozialista eta feminista!»
2014ko Maiatzaren Leheneko parte hartzearen datuak
"Langileok erabaki, Euskal Herriak erabaki dezan" lelopean, LABek deitutako 2014ko Maiatzaren Leheneko mobilizazioetan 30.000 langilek parte hartu dute. 28 mobilizazio ezberdin egin dira Euskal Herriko zazpi herrialdeetan..
Bizkaia
Bilbo 6000
Durango 1000
Bedia 1100
Barakaldo 2500
Gernika 350
Ondarru 450
Derio 630
Bilbo 6000
Durango 1000
Bedia 1100
Barakaldo 2500
Gernika 350
Ondarru 450
Derio 630
Ipar Euskal Herria
Ziburu 150
Maule 200
Baiona 200
Nafarroa
Iruñea 5500
Lizarra 450
Altsasu 300
Tafalla 300
Tutera 250
Doneztebe 300
Araba
Gasteiz 1500
Oion 100
Laudio 550
Gipuzkoa
Donostia 4000
Tolosa 680
Ordizi 800
Eibar 500
Hernani 800
Irun 950
Zarautz 500
Milaka langilek krisitik ateratzeko berma direla aldarrikatu dute Euskal Herriko zazpi herrialdeetan
LABen Maiatzaren Leheneko deialdiari jarraituz milaka langile irten dira kalera euskal langileoi eta Euskal Herriari zor zaigun erabakitzeko eskubidearen alde borrokatzera. LAB sindikatuak eskualdeka burutu du 2014ko Maiatzaren Lehena, langileon aldarriak hamarnaka herri eta zazpi herrialdeetara zabaldu delarik.
Lehen orduan kotxe karabanak egin dira eskualde ezberdinetan (Busturia-Lea Artibai, Durangaldea, Iruñerria…) Maitzaren Lehenean langileon eskubideen alde eta eguerdiko manifestazioeta deituz.
Manifestazio goiztiarrenak Iparraldekoak izan dira, goizeko 11:00etan Baiona, Maule eta Ziburun egin direnak hain zuzen.
Hego Euskal Herrian mobilizazio gehienak eguerdiko 12:00etan hasi dira eta karakterizazio ezberdinekin krisitik ateratzeko langileok gure etorkizuna erabakitzeko dugun eskubidea aldarrikatu da.
Iruñean, besteak beste, bost bloke ezberdinetan banatu dira: zerbitzu publikoen, industriaren, zerbitzuen, gazte, langabetu, pentsiodun eta prekarietatea sufritzen duen pertsona ororen eskubideen defentsan.
Donostian, ibilbidean zehar geldialdi ezberdinak egin dira Kutxabanken pribatizazioaren kontra, enpleguaren defentsan eta langileok eta Euskal Herriak erabakitzeko dugun eskubidearen alde.
Hego Uriben “Bertoko borrokan biharko garaipena” lelopean Bediatik Lemoara joan den Martxa burutu dute eskualdeko errealitate gordina azaleratzeko.
Buruntza-Goierri eskualdean mobilizaziok hiru herri ezberdinetan egin dira, Hernani, Tolosa eta Ordizian.
Ainhoa Etxaide, LABeko idazkari nagusia, Bilboko mobilizazioan hartu du parte eta bertan egindako interbentzioan langileok eta Euskal Herriak burujabetza prozesu bat aurrera eramateko duen beharra aldarrikatu du. Euskal Herriak behar duen justizia sozialerako giltza erabakitzeko eskubidean oinarritzen dela azpimarratu du Etxaidek, eta prozesuaren bermea langilegoaren parte hartzean kokatu du.
Langileak berriro ere kalean egoteak eta mobilizazio jendetsuak izatearen garrantziari erreparatuz eman dio hasiera Etxaidek bere interbentziori, eta “milaka langile independentista LABek deitutako 28 mobilizazioetan; Oionetik Maulera, Bilbotik Tuterara” ikusteak sindikalismoa herri bat garela adierazteko tresna bat badela,“horretara jartzen bagara”, erakusten duela adierazi du.
Ainhoa Etxaide: «Langileriak badu gauzak aldatzeko gaitasuna»
Ainhoa Etxaideren adierazpenak medioen aurrean
LABek milaka lagun bildu ditu Nafarroan aldaketa sozial eta politikoaren alde
Parte hartzearen datuak
Mobilizazioen argazki galeria
ARGAZKIAK SAREAN
#langileokerabaki (Twitter)
#langileokerabaki (Flickr)
@labsindikatua (Twitter)
TS Fundiciones enpresako langileek itxialdiari amaiera eman diote «helburuak nahikoa eta sobera lortuak»
Enpresan euren lanpostuen defentsan protestan ziren Zestoako TS Fundiciones enpresako langileek itxialdiari amaiera eman diote gaur, Maiatzaren Lehenean, goizeko 08.00etan. Enpresa aurrean, agerraldi publikoa egin dute irten direnean euren irakurketa ezagutarazteko. Eskualdearen egoera azaleratu eta lehenengo planora ateratzea zen helburu nagusia lortutzat eman dute.
MAIATZAREN LEHENA
LAB sindikatutik gure eskubideen defentsan eta Euskal Herriak behar duen erabakitzeko eskubidearen alde, gaur, Maiatzaren Lehenean kalera irteteko gonbitea luzatu nahi dizuegu.
Erabakitzeko eskubidea da krisitik irteteko beharrezko dugun burujabetza prozesuaren giltza, eta gu langileok, gure parte hartzearekin berma.
Maiatzaren leheneko argazkiak
#langileokerabaki
#langileokerabaki (Twitter)
#langileokerabaki (Flickr)
@labsindikatua (Twitter)
{module[467]}