Atzo SEAk egindako deklarazio larrien aurrean non CCOO eta UGTrekin eragin mugatuko hitzarmenen aldeko apustua egiten zuen, LABen adierazpena.
1.- Gaurdaino negoziatzeko borondaterik izan ez duen bakarra SEA da. Izan ere, sindikatu guztiak kontra jartzea lortu du. Gainera, beren proposamenak malgutu beharrean, denbora pasa ahala gogortu ditu. SEAri ez zaio interesatzen negoziazio bat, baizik eta lan erreformaren aplikazio zorrotza lan baldintzak kaskartzeko asmoarekin. Soilik oztopo bat dauka: bere neurri atzerakoi zilegitasuna eman eta sinatuko dituen norbait behar dute. LAB ez da izango, eta badakite.
2.- Zeharo susmagarria da, egunotan SEAk, CONFEBASKeko partaidea den heinean, LAB eta ELA sindikatuak legez kanpo uzteko eskatzen duen bitartean, CCOO eta UGTrekin sinatzeko apustua publikoa egitea. Hain zuzen ere, aste honetan bertan elkarrizketa soziala izeneko mahaia osatu behar denean, CCOO eta UGTk osatzen duten gutxiengo sindikalarekin. SEAk indarrez lortu nahi du, langileek hauteskundeetan eman ez diotena. Beste adar jotze bat dirudi, patronal honek geroz eta zilegitasun gutxiago du eta gero eta urrutiago dago Arabako enpresariek eta langileek bizi duten errealitatetik.
3.- UGT eta CCOO sindikatuei Arabako langileei iruzur ez egiteko eta langileen erabakia errespetatzeko eskatzen diegu. Bidea ez da SEAk nahi duen hitzarmena sinatzea, lan erreforman eta langileen lan eskubideen suntsiketan sakonduz. Are gutxiago, langile guztiei eskubideak bermatuko ez dizkien eragin mugatuko hitzarmena sinatuz. Bidea ez da Espainiako eredua Arabara ekartzea. Hor ez dago konponbiderik, pobrezia gehiago besterik ez. Konponbidea denon artean eskubideak errespetatuko dituen hitzarmen duin baten alde borrokatzetik etorriko da, Espainiatik aldenduta eta akordioan oinarrituriko bestelako lan harreman ereduaren mesedetan. LAB prest dago bide horri ekitea gainerako sindikatuekin (ELA, CCOO eta UGT).
Eusko Jaurlaritzak diru-sarrerak bermatzeko errentara bideratu duen aurrekontuak ez dio benetako beharrei erantzuten. Iraganeko aurrekontua da (2014. urtean bete behar den gastuak biltzen du), ez ordea etorkizunekoa (ez du aurrekonturik aurreikusten diru-sarrerak bermatzeko errentaren eskaerari erantzuteko). Eusko Jaurlaritzak aski ongi dakien arren, ezkutatzen du. Diru-sarrerak bermatzeko errentak berebiziko aldaketak behar ditu. Honekin batera, hainbat politika berriak hartu behar ditu kontuan: haurtzaro eta gaztaro, enplegu alorretan eta lan harremanetarako eta gizarte-babeserako esparru berria.
Gida hau egiteko ideia, hein handi batean, enplegua ukatu izanak eragin zuen diru-sarrera eza estaltzera bideratu ziren prestazioak ezagutarazteko premiaren harira sortu zen. Azken hilabeteotan nahita sortu den nahasmen, desitxuratze, kriminalizatzeko giroak mesfidantza eta ezjakintasuna elikatzen zuten bakarrik. Ezjakintasun horrek, biztanleriaren alderdi esanguratsu bat, baldintzak bete arren, haien eskubideak ez erabiltzera eraman zuen.
Baina prestazioen berri emateaz gain, gure herriaren alderdi garrantzitsu bat pairatzen ari den txirotasun eta prekarietate egoerari buruzko datuen ekarpena egin dugu ere; era berean, gobernuen, Madrilekoaren zein hemengoenen, jokabide antisoziala salatu dugu ere.
Egoera gogor eta korapilatsu batean gaude. FOESSAk, erakundeek eta LAB berak egin dituzten azterketak bat datoz egoeraren deskribapenarekin. Jadanik ez daiteke ezkuta Euskal Herrian jasan ohi den txirotasunaren eta prekarietatearen errealitatea. Adierazle guztiak eta bakoitza okerrera egiten ari dira urtetik urtera: lanean diharduten txiroen kopurua, langabezia-tasak, txirotasun latza, txirotze arriskua, haurren pobrezia, desberdinkeria handitu dira,… Emaitza ezin okerragoa da:
1.gizarte-haustura eta elkartasunaren etendura eratzen ari dira: 10 lagunetatik 4, hainbat intentsitaterekin, prekarietatean bizi dira. Alegia, ez dagokie eskubiderik, ez dute lanik, ez eta diru-sarrera egonkorrik eta nahikorik duintasunez bizitzeko.
2.Euskal Herriaren eta antzeko aberastasun maila duten Europako beste herrien (Eskandinavia, Belgika, Alemania, Austria, Frantzia) arteko pobrezia-tasen aldea handitzen ari da: gure herrian, txirotasuna aipatu herriena baino ia %30 handiagoa da. Benetako hondamendia eta nagusi den gizarte ereduaren porrota dugu.
Gizarte-bazterkeria hedatzen ari den honetan, babes-sistemak zalantzan jartzen ari dira Euskal Herriko hainbat sektoretan:
a) Alde batetik, batzuek babes-sistemak garbitu nahi dituzte. Pentsioen murrizketekin hasi ziren, gero, langabezia prestazioei ekin zieten, eta gaur egun, diru-sarrerak bermatzeko programak jomugan jarri dituzte. Horretarako, ez dute zalantzarik manipulatzeko, gezurretan aritzeko eta nahasmenean jarduteko. Pobrezia sortzen eta ustelkeria babesten duten horiek errudunak sortzen dituzte haien aurka jotzeko eta aldi berean, justifikazio berriak bilatzen dituzte, berez ahula eta eznahikoa den babes-sistema desegiteko.
b) Bestalde, badira gizarte babeserako euskal sistema babesten ari direlakoan, ahuldu egiten dutenak. Behin eta berriro dihardute sistema ez dadin indartu (murrizketak, lege aldaketak eta interpretazio murriztaileak [estaldura ukatzeko], Lanbideren kudeaketa kaotikoa). Hauen helburu bakarra babes sistemari heltzen diotenen pertsona kopurua kontrolatzea eta geldiaraztea da. Helburu horretan, hauek ere ez dute zalantzarik izaten laguntza horien hartzaileekiko susmoa eta erruduntasuna sustatzen duten kanpainetan parte hartzeko (adibidea: Lanbidek igorri gutunak).
c) Azkenik, hainbat sektorek (pertsonak, plataformak, elkarte solidarioak, gizarte erakundeak eta sindikatuak) egiten ari diren gero eta handiagoa den aldarrikapenarekin egiten dugu topo. Aipatu sektoreak, egoeraren larritasunaren jakitun, behin eta berriz, eskatzen ari dira sistema hobetzea eta areagotzea. Eskaera horri entzungor egiten diote erakundeek, Gasteizeko eta Iruñeko gobernuek: ez direlako gauza laguntza eta babes zirkuitutik at geratzen ari diren milaka pertsonei erantzuteko.
LAB-ek bat egiten du dago aldaketa sakonak eskatzen dituztenekin. Egindako gidan agertu bezala, babes sozialean murrizketak egitea erabat gogaikarria da, milaka lagunen egoera erabat jasanezina denean. Abiapuntu honetatik, gure balorazioa azaldu nahi dugu, alde batetik, Eusko Jaurlaritzak, babes sozialari dagokionez, aurkeztu dituen aurrekontuei buruz; eta bestetik, Jaurlaritzak defendatzen duen babes sozialeko ereduari buruz, inola ere une honetako larrialdiei erantzuteko balio ez duena.
1. Salatzen dugu 2015. urterako egin den aurrekontu-partidan ez dagoela babes sistemak gaur egun dituen gabeziak hobetzeko eta gainditzeko asmorik:
1. Aurrekontuan sartu diren 461 milioi euro horiek, gaur egun, 67.000 etxetan jasotzen ari diren laguntzei eusteko bakarrik balio dute. Kopuru horretan erakusten da 2014. urteko Diru-sarrerak Bermatzeko Errentari dagokion aurrekontua. Iraganeko gastua dugu, ez etorkizunekoa. Ildo honetan, esan behar dugu, urrian agortu zela 2014. urteko Diru-sarrerak Bermatzeko Errentari dagokion aurrekontua eta Eusko Jaurlaritzak beste 80 milioi euroz osatu beharko duela partida, urriko, azaroko eta abenduko Diru-sarrerak Bermatzeko Errentaren ordainketei aurre egin ahal izateko.
2. Hori dela eta, esan dezakegu, aipatu 461 milioi horiek guztiz eznahikoak direla:
A) Horrekin ezin izango diolako erantzun, 2015. urtean, gertatuko den Diru-sarrerak Bermatzeko Errentaren goranzko eskariari. Eusko Jaurlaritzak badaki, eta ezkutatzen du, 2015. urtean handituko dela Diru-sarrerak Bermatzeko Errentaren eskaria:
Langabezia-prestaziorik gabe geratuko diren, sorospen-subsidioak jasoz, luzaroko langabe berriak gehituko direlako. Izugarri kontratu prekarioak dituzten edo lan esperientziarik ez duten gazteak gehituko direlako. Horrek esan nahiko luke, aurtengo urteko amaieran, DBE-ren 67.000 bat titular egon badaitezke, 2015. urte amaierarako 72.000 eta 74.000 titular inguru izan daitezkeela. DBE-ren eskaria %7a eta %10a handitu izanari erantzuteko, aurrekontuek proportzio berean areagotu beharko lukete. Egindako aurreikuspenekin, 2015eko urrirako diru-partida agortu eginen da. B) Ez diete benetako premiei erantzuten. Jende askok, DBE-a eskuratzeko eskubidea izanagatik, ez du eskatzen. Eusko Jaurlaritzak ez du inolako neurririk aurreikusten, Eusko Jaurlaritzak berak, 2014an egin zuen Premia Sozialen Inkestak adierazten duenari erantzuteko: gaur egun, baldintzak bete arren, diru-sarrerak bermatzeko sistemaren onurarik jasotzen ez duen eta pobretzeko arriskuan dagoen biztanleria %27koa da.
C) Baina horrez gain, aurrekontu hauek:
– Ez dute zuzenduko Diru-sarrerak Bermatzeko Erregimenaren zenbatekoen eragina, azken urteotan murriztu eta izoztu direnak. Europako irizpideen eta gure aberastasun mailaren arabera, DBE-ren zenbatekoak pobrezia atalasearen azpitik daude %39an.
– Ez dituzte Diru-sarrerak Bermatzeko legean behar diren lege-aldaketak ahalbidetuko, babesari ateak zabaltzeko, batik bat, 18 urte baino gehiago izanik, lan egiteko adinean eta emantzipatzeko aukerarik ez dutenentzat.
– Lanbideren kudeaketan dagoen kaosari eutsiko diote. Prestazioak bezain garrantzitsuak, aipatu prestazioak eta zerbitzuak eskaintzen diren erak dira. Lanbideren aurrekontuak bere horretan utzi izanak betikotuko du haren funtzionamendu okerra. Betikotuko ditu ere, lan eta materiazko prekarietate mailak. Horrek ezinezko bihurtzen du eskaria handitzeari kalitatez erantzun ahal izatea, prestazioetan nahiz informazio, prestakuntza eta orientabide pertsonalizatuetako zerbitzuetan.
2.Aurrekoaz gain, genionez, euskal Babes Sistemak aldaketa sakonen beharra du. Eusko Jaurlaritzak ez dezake ezikusiarena egin eta babes sistema hau Diru-sarrerak Bermatzeko Errentara mugatu. Beharrezkoa izanagatik, ez da nahikoa. Are eznahikoa da, Diru-sarrerak Bermatzeko Errentarengan beste mailetan erabaki beharko liratekeen gaien erabakia ipintzen denean.
A) 14 urte bete ez dutenen artean benetako pobrezia, gainerako biztanlerian baino erritmo biziagoan aurre egiteak premiazkoa bihurtzen du haurtzaroari eta gazteriari laguntza ekonomikoaren eta zerbitzukoen laguntzak bideratzeko politika unibertsalak abiaraztea.
B) DBE-a jasotzen dutenen %20a pentsiodunak izateak, eta DBEarekin pentsio apalak osatzeak, agerian uzten dute pentsio duinak bermatzeko ezgauza den sistema baten iruzurra (Gizarte Segurantzarena eta Kutxa bakarrarena). Egoera honi aurre egiteko, Eusko Jaurlaritzak ausardiaz jokatu beharko luke, Madrilek ezarri murrizketek eragin zuloak estaltzeari utziz. Errentak eta prestazio sozialak bermatzeko eredu osoa, arautze eta finantzatzeko gaietan erabateko erabakitze ahalmena izango duen berezko gizarte segurantza lortzeko bidea zabaldu behar da.
C) Jendearen %20ak haien soldata ziztrinak DBE-ekin osatzen dutela jakiteak ikustarazten digu lan merkatu honetan, enpresak baliatzen ari direla krisialdiaz, soldatek behea jo dezaten. Egungo lan merkatua txirotasunaren sortzaile nagusia dugu. DBE-ak ez dezake soldata duinak ematera ukatzen den patronala finantzatu. Haien jarrera langileok garesti ordaintzen dugu, pobrezia eta prekarietatea ekarriz. Premiazkoa da lan harremanen eredu berria izatea, non honetan, lehentasuna izango duen gutxieneko soldata handitzeko beharrak, ezarri den lanaldi partziala suntsitzeak eta sektoreko hitzarmen duinen izana bermatzeak..
Bistakoa da pobretze eta prekarietatearen adierazle guztiak etengabe okertzen ari direla eta LABek egoera hau azaleratzeko beharra ikusi du. Hau dela eta “prestazioak, subsidioak eta oinarrizko errentak Hego Euskal Herrian” izeneko gida prestatu du, bertan egun pairatzen dugun errealitate gordinaren salaketarekin batera, egun hego Euskal Herrian dauden prestazio, subsidio eta oinarrizko errenten inguruko informazioa azaltzen da.
Mikel Saralegi, batzorde sozialeko kideak gaur egungo egoeraren berri eman eta hedabideen aurrean gida aurkeztu ostean herritarrek, egungo babes sistema sozialaren gabezien inguruan (Diru Sarrerak Bermatzeko Errenta), beren testigantza eta salaketa azaldtzeko aukera izan dute.
Amaia izan da lehena hitza hartu eta bere egoeraren berri emanten. Bestelako erremediorik ezean kontratu partzialekin ari da lanean, “gaur arte 17 ordu egiten ditut lan astean 700 euroren truk, baina murrizketen ondorioz gaurtik aurrera 12 ordu lan egitera pasako naiz”. Baldintza hauetan ezinezkotzat jo du autonomia ekonomikoa lortzea et beste batzuen laguntzaren menpe dagoela salatu du. Jon Urkizuk, kartzelatik irten zenetik 426 euroko laguntza jasotzen zuen, baina Espainiar Gobernuaren erabaki politiko baten ostean jasotako hori itzultzeko eskatu diote. Urkizuk “kondena bete badugu ere gure eguneroko bizitzari aurre egiteko diru baliabiderik gabe” uzten dituztela salatu du.
Ainhoa Etxaide, LABeko Idazkari Nagusiak, ezer baino lehen eskerrak eman nahi izan dizkiei bere egoera azaltzera etorri diren bi herritarrei “askotan hitz egiten baita laguntzak jasotzen dituztenetaz, baina gutxitan izaten dute aukera beren egoera defendatzeko”. Gehienetan geizki hitz egiten da beraietaz esanez inongo zilegitasuneik ez dutela laguntza horiek jasotzeko, baina ezin dugu ahaztu pertsonetaz ari garela eta ez zenbakietaz. Bitarteko ekonomiko nahikoa ez dutelako larrialdi egoeran dagoen jendea da, “ez gara ari iruzurgileetaz eta are gutxiago benetan ekarpen ekonomikoa egin dezaketen iruzurgile aberatsetaz” argitu du Etxaidek. Egiten ari diren politiken ondorioz geroz eta gehiago da egoera honetan dagoen jendea.
Egoera honek bultzatu du sindikatua gida hau prestatzera, ikusi baitugu baldintzak beteta ere beharko luketenak baina pertsona gutxiagok eskatzen dituela laguntza hauek ez baita inolako bitartekorik jarri herritarrei esateko: “egoera honetan bazaude dagokizun laguntza eska ezazu”, alderantziz eskaera egiten duena kriminalizatzen da. Hau salatu eta borrokatu nahi du sindikatuak.
Etxaidek “datorren urtean egoera larriagotu egingo dela” azpimarratu du, Jaurlaritzak PSEri esker onartuko dituen aurrekoentuek ez dutelako prestazioetara bideratutako partidan igoerarik aurreikusten baina laguntzak beharko dituztenen kopuruak gora egingo duelako. “Aurten ez da nahiko izan eta datorren urtean are gutxiago izango da”. Geroz eta gehiago izango dira langabezi prestazioa gabe geratuko direnak eta gainera bada beste egoera bat zabaltzen ari dena, hau da, aurrera egiteko aukera ematen ez duten lan prekario kopurua gora doa. Hau dena nahiko ez balitz, guzti honi gehitu behar zaio ez dutela konpondu hau bideratzeko orduan Lanbiden dagoen kaos-a.
RGIa ez da nahikoa, pobrezia mailaren azpitik dago eta ez die benetako beharrei erantzuten. Batzuek hala sinistarazi nahi duten arren arazo guztiak ez dira RGIarekin konpontzen. Pentsioen murrizketei RGIarekin aurre egin nahi diete, kontratu partzialetan dagoen jendearen kasuan enpleguak minimo batzuk ziurtatzen ez dituenez RGIarekin bete nahi dituzte. Arazoen konponbidea RGIan kokatu nahi dute, hau geroz eta txikiagoa denean.
Guzti honek sistema osoa beste modu batera antolatzea eskatzen du. Babes sistema bera da auzitan dagoena, LABek ez dugu onartzen Jaurlaritzak esatea finantziazio arazo bat dagoela, nahiko aberastasuan dago Euskal Herrian baina geroz eta esku gutxiagotan dago eta hori ez da konpondu nahi. Aurrekontuek egoera hau aldatzeko urrats handia eman zezaketen baina ez dute egin. Gure ustez aukera bakarra da geroz eta gehiago izatea hau dena aldatu behar dela eskatzen dugunak eta elkarrekin mobilizatzea.
Igazko azaroaren 28an hil zan Igor Urrutikoetxea Bilbao, Brasilen. Ibilbide luzea zuen Urrutik sindikatu barruan. Aholkularitza juridikoan hasi, Hego Uribe Arratiako arduradun, metalean gero, Nazioarteko idazkaria zen hil zenean. Hori sindikatu barruan, Lezama jaioterrian saltsa guztietan ibilitakoa zalako aurretik, euskalgintzan, herrikoan, presoen aldeko mugimenduan, internazionalismoan…
Zornotzako ezker abertzaleak omenaldia egin zion azaroaren 28an, herrikoan, bere senideen parte-hartzeagaz. Azken urteotan, bertan bizi zen Urruti. Txalaparta eta bibolin doinuz hasi zen ekitaldia. “Urte bete pasa da Igor, baina asko akordetan gara zugaz, ezteko erremediorik”, Eulate Zilonizaurrekoetxean berbak, azken urteak emon dauena errepasatzen, Gure Esku Dagoren giza katea, Katalunia eta Eskoziako prozesuak, errepresaliatuak, lan munduko egoera…
Bertsolarien txanda heldu zen ondoren. Dantzarien agurra senideentzako gero. Herriko Ezker Abertzalearen ordezkariaren berbak amaieran, Igorren herriarekiko grina eta konpromisoa aipatuz, beti lehenengo lerroan. Opariak Igorren senideentzako. Ekitaldi txiki, polit eta hunkigarria amaitzeko, jatekoa eta edatekoa.
Larunbatean, azaroaren 29an, oroitu zuten Urruti Lezaman, jaioterrian. Omenaldi desberdina ezberdina izan zen militante batentzat. Urrutirentzat garrantzitsuak izan ziren lekuetatik ibilbidea antolatu eben lezamarrek, hemengo eta hango lagunen partehartzeagaz. Oxangoiti herriko tabernan hasi zen ibilbidea. Proiektu horrekin erakutsitako ilusio, energía eta gogoa nabarmendu zituzten, eta bere argazki bat ipini eben bertan, Iñaki Rike herrikidearen ondoan. Handik, oinez, eskoletara.
Bertan, Askapenako lagunek bidalitako gutuna irakurri zuten. Aire internazionalistak Lezamatik mundura salto egin zuenaren (nondik zetorren inoiz ahaztu barik) omenaldian. Munduko burruken berri izan genuen, Palestina, Kurdistan…
Eliza ondoan izan zen hurrengo geldialdia. Herrikoek, borrokan eroritakoak oroitzen dituzten txokoan. COS Catalunyako sindikatuaren gutuna irakurri zuten berban. Hango prozesuaren inguruko gorabeherrak, sindikatu anaiaren eskutik.
Aretxalde, Urrutiren auzoan hurrengo geldialdia. Gaizka Zuriarrain eta Zaloa Ibeasek hartu zuten hitza, LABen izenean, Urrutiren prestakuntza eta izaera alaiak ardaztu zuen euren interbentzioa.
Azken ibilalditxoa, bere omenez landatutako arbolara, gurasoen etxera. Loreak eta koroaren kantua, “Xalbadorren heriotzean”. Iratxe Urrutikoetxea Igorren arrebak gutuna irakurri zion, bezperan GARAn argitaratutakoa, eta Ainhoa Etxaide LABeko idazkari nagusiak oroigarri bat eman zien Igorren gurasoei. Ondoren, flautaren doinuek lagunduta, “Loretxoa” kantatu zuten bertaratutakoek. Amaitzeko, jana eta edana. Horixe eman zuen Igor Urrutikoetxearen heriotzaren lehen urteurrenak.
Gaur, azaroak 29, zapatua, Igor Urrutikoetxea Bilbao gogoratu eta omentzeko ibilaldia antolatu dute Lezamako lagun eta ingurukoek. «URRUTI, beti gogoan beti bihotzean» 12:00etan emango zaio hasiera ibilaldiari Lezamako Oxangoiti Kultur Elkartean.
La dimisión de Mario Fernández es consecuencia de la presión social ejercida para exigir que se ni una sola acción de Kutxabank se deje en manos del capital privado. Sin embargo, esta dimisión no significa que se haya planteado ningún cambio de fondo.
• PNV y PP tomaron hace cinco años la decisión de poner a Mario Fernandez al mando de la BBK y posteriormente de Kutxabank con el único objetivo de privatizar dichas entidades financieras y Mario Fernandez ha cumplido escrupulosamente con lo demandado por estos partidos.
• El propio PNV en el contacto que esta plataforma mantuvo con ellos, al objeto de demandarles que no tomaran decisiones irreversibles de privatización de las Cajas, sin analizar otras alternativas y propuestas, nos dijeron que su opción era convertir las cajas en fundaciones bancarias, y tras ello hablar con el Banco de España sobre el fondo de reserva. También planteaban como inevitable la entrada del capital privado. La única diferencia con la posición de Mario Fernandez era que el PNV pretendía hacer una operación a plazos, sin decir desde el principio cuál era el final de la trama.
• Entendemos que las razones para la decisión de Mario Fernandez son simplemente de orden táctico. La cercanía de las elecciones y la presión social generada por este expolio de recursos comunitarios vascos está en el fondo de esta disputa táctica entre PNV y Mario Fernandez.
• La dimisión de Mario Fernandez no arregla el desaguisado y no hay solución para el despropósito de la privatización de las Cajas Kutxabank por la vía emprendida por los privatizadores.
Por ello exijimos que se aproveche la ocasión para revertir de inmediato el proceso de privatización, devolver a las entidades públicas fundadoras la propiedad de las acciones y un cambio normativo en el ámbito vasco que nos permita proteger y profundizar el caracter público y social de las Cajas Vascas-Kutxabank.
Artiacheko enpresa komiteak gailetak eraman ditu Lan Ikuskaritzara komiteak berak jarritako salaketaren harira legea enpresari legea betetzeko epea abenduaren 31 arte luzatu diolako langileen osasuna alde batera utzita. Salaketan horretan enpresak labeen ondoan kartoizko kutxak biltzen ari zirela esaten zen.
Artiacheko enpresa-batzordearen oharra Artiacheko gailetak Lan Ikuskaritzarentzat
«Uda honetan komiteak salaketa bat jarri zuen. Salaketan horretan enpresak labeen ondoan kartoizko kutxak biltzen ari zirela salatu zuen. Orain lan ikuskaritzak ebazpena eman du. Ebazpenak, kartoiak 2014ko abenduaren 31ra arte hor jarraitu ahal duela ebazten du, hau da, legea betetzeko abenduaren 31ra arte daukala. Hau al da enpresak legea betetzen duela ziurtatzen duen erakundea? Gure osasuna zaintzen duen erakundea?
Campofrío enpresaren sutea orain dela bi egun itzali da eta ikuskatzaile honek urte amaiera arte legea betetzeko astia ematen dio. Ebazpen harrigarri honen aurrean, Artiacheko komiteko kideek, txostena egin duen lan ikuskariari gaileta kutza batzuk oparitu dizkiegu. Oparitu bai, baina baldintza batekin, berogailuaren ondoan izan behar dituztela abenduaren 31ra arte. Urte berrian denok lasai jan ahalko ditugu gailetak.»
LAB eta ELA Legebiltzarrean izan dira gaur Confebask patronalak Madrilgo Gobernuari bi sindikatuak legez kanporatzeko bidea ireki dezan eskatzen dion eskaera salatu eta eragile politikoei jarrera honen aurka posiziona daitezen eskatzen duen mozioa aurkezteko. Mozioan askatasun sindikalaren aldeko posizioa har dezatela eta patronalaren jarrera gaitzetsi dezatela eskatzen zaie Legebiltzarreko eragile politiko guztie.
Mozioa aurkeztu aurretik LABeko Ekintza Sindikaleko eta Negoziazio Kolektiboko idazkaria den Garbiñe Aranburuk adierazpenak eman ditu medioen aurrean. Mozioaren berri ematearekin batera Confebasken jarrera eta jokamoldea salatu eta, egoeraren larritasunaren aurrean, Confebasken zuzendaritzaren dimisioa eskatu du.
Askatasun sindikalaren alde guk LABekinBat LAB Confebask patronalaren proposamenaren aurrean
Confebaskek, berez, LAB eta ELA sindikatuak legez kanpo utzi nahi ditu. Xede horretan, lege-baliabideak proposatzen ari da sindikalgintzan jardun ez gaitezen. Sindikatuen erroldatik atera nahi gaituzte, hots, gure sindikatu izaera gal dezagun nahi dute.
Horren aldeko eskaria egiten du Confebaskek, sindikatuen eta enpresa-erakundeen estatutuak biltzeko egiten ari den Errege Dekretu Proiektuari egin dizkion alegazioetan (1), Madrilen prestatzen ari diren proiektuaren harira.
Proiektuak, estatutuetan txertatu beharreko eskakizun berri bat hartzen du bere baitan, sindikatuen eta enpresa-erakundeen helburuetan, berez, lanekoak txerta daitezen: negoziazio kolektiboa, gatazka kolektiboak, gizarte-eztabaida eta erakundeetan egin partaidetza (2).
Confebaskek dio oso egokia deritzola estatutuen berregokitzapena eskatzeari (3). Baina ez da horretara mugatzen eta kontrolatzeko baliabideak ezarri behar direla ere eskatzen du; haren ustez, gure zeregina betetzen ez dugunok, eztabaida sozialean,… parte hartzen ez dugulako, erregistrotik kanpo utzi beharko gintuzkete (3).
LABek ez du betetzen, ez eta beteko ere, jakina, Confebaskek eman nahi dion zeregina. Patronal horren nahiak eta patronal frankista baten profilak bat datoz. Esanekoa eta itunzalea den, eztabaida sozial antzutan nahasiko den eta politikagintzan eraginik izango ez duen sindikalgintza nahi dute.
Sindikalgintzari zilegitasuna kentzen ari zaion, defentsa kolektiboa egiteko sindikatuak baliabiderik gabe uzten ari den, borroka jendartean kriminalizatzen ari den,… egoera orokor honetan, Confebaskek harago joan nahi du, helburu argia dauka, bide guztiak erabiliz, sindikalgintza abertzalea erasotu nahi du.
Confebask eskubidez sobera hornitua dago eta demokraziak enbarazu egiten dio. LABek egindako salaketari egindako erantzunak gai honen larritasuna baieztatzen digu bakarrik, bai errege dekretuari dagokionez, zein Confebaskek jokatu nahi omen duen zereginari dagokionez.
Aski ongi daki egiten duen proposamena legez kanpo dagoela, baina Madrileko gobernuari hainbat formula proposatzen dio legearen traba gainditzeko. (4)
Askatasun sindikala eskubidea da. Sindikatu bati, behin erregistratu denean, ezin dakioke sindikatu egoera kendu, horretarako ez bada legeren bat “ad hoc” egiten.
Patronal horren nahiek larriki erasotzen diote askatasun sindikalari, eta hortaz, oinarrizkoa den eskubide bati. Confebask proposatzen ari dena oso larria da.
Nola egingo dio aurre LABek Confebasken jarrera despotikoari?
Gure herriak krisialdi honi irteeraren bat emateko orduan duen arazorik nagusiena daukagun patronala da. Esanekoa eta itunzalea den, eztabaida sozial antzutan nahasiko den eta politikagintzan eraginik izango ez duen sindikalgintza nahi dute. LAB ez da arazoa, ezta euskal sindikalgintza ere, Confebask bera eta Eusko Jaurlaritzak haren jarrerari agertzen dion menpekotasuna baizik.
LABek, ekimenaren ekimenez, egoerari ekingo dio:
• Eusko Legebiltzarra eta batzar nagusiak interpelatuko ditugu aipatu patronala eta haren lurralde-antolaketak gaitzetsi ditzaten, ez-demokratikoak eta egiazko oztopo politikoak direlako. Estaldura emateari utzi behar diote, haren jarrera ezin daiteke zilegitu.
• Eusko Jaurlaritzari exijitzen diogu ez dezala zilegitu eta ez diezaiola estaldurarik eman patronal horri, eta bertan behera utz dezala eztabaida sozialaren mahaia biltzeko deialdia.
• Eskatzen dugu ere, patronal horren zilegitasunaz eztabaidatu behar dela; ez dugu uste haien jarrera euskal enpresarien artean nagusia denik. Enpresa-erakunde horren ordezkaritza ez da inoiz neurtu. Eusko Jaurlaritzari eskatu diogun arren, ez du inolako baliabiderik ezarri.
• Behar dugun lan harremanei buruzko benetako eztabaida eta negoziazio prozesu bati ekin behar zaio.
• Erantzun sindikal bateratua bultzatzen ari gara. Gasteizko Parlamentuan mozioa aurkeztu dugu ELArekin eta gainontzeko sindikatuei ekimenak aurkeztuko dizkiegu.
• CCOOri eta UGTri gutunak bidali dizkiegu askatasun sindikala babes dezaten eta Confebasken jarrera gaitzes dezaten; eskatzen diegu ere, eztabaida sozialaren mahaian parte har ez dezaten, demokratikoa ez den patronal horrek haien partaidetza behar duen abal soziala bihur ez dezan.
Nabarmendu nahi dugu, talde gisa, borrokatzeko antolatu diren langile guztien zeregina; gure erabateko aitorpena uko egingo ez diegun eskubide laboralak eta sozialak babesteko, patronal horri aurre egin dion LABen kide orori eta sindikatutik, honen aurka egin duen pertsona orori.
Dei egiten dizuegu, aurrerantzean ere, lantokietan eta jendartean antola zaitezten.
Euskal Herrian, 2014ko azaroaren 28an
(1) Alegaciones de Confebask http://biltegia.labsindikatua.org/AlegacionesConfebask.pdf
(2) “…Las organizaciones ya inscritas tendrán que adaptar sus estatutos a esos requerimientos, resultando que si no lo hacen quedarán expulsadas de la Oficina Pública de Depósito (….) Quedarán privadas de la cualidad de sindicato”
(3) “Es una regulación que consideramos especialmente oportuna (…) Consideramos que el Reglamento debiera ir más allá. La cuestión es tan esencial que la regulación no debiera pararse en el control del aspecto formal (…) sino prever también los mecanismos para que si de facto las organizaciones no cumplen con esos fines solo formalmente incorporados a sus estatutos, igualmente puedan ser expurgadas de la Oficina y remitidas al registro que se corresponda con la realidad de sus funciones.
(4) “Precisamente por el especial interés que este asunto tiene para Confebask, no queremos dejar de advertir las dudas de legalidad que nos suscita. Llamamos la atención sobre ellas en la confianza de que pueda encontrarse una solución satisfactoria al interés manifestado”
Askatasun sindikalaren alde guk LABekinBat Confebaskek, berez, LAB eta ELA sindikatuak legez kanpo utzi nahi ditu. Xede horretan, lege-baliabideak proposatzen ari da sindikalgintzan jardun ez gaitezen. Sindikatuen erroldatik atera nahi gaituzte, hots, gure sindikatu izaera gal dezagun nahi dute.
Horren aldeko eskaria egiten du Confebaskek, sindikatuen eta enpresa-erakundeen estatutuak biltzeko egiten ari den Errege Dekretu Proiektuari egin dizkion alegazioetan (1), Madrilen prestatzen ari diren proiektuaren harira.
Proiektuak, estatutuetan txertatu beharreko eskakizun berri bat hartzen du bere baitan, sindikatuen eta enpresa-erakundeen helburuetan, berez, lanekoak txerta daitezen: negoziazio kolektiboa, gatazka kolektiboak, gizarte-eztabaida eta erakundeetan egin partaidetza (2).
Confebaskek dio oso egokia deritzola estatutuen berregokitzapena eskatzeari (3). Baina ez da horretara mugatzen eta kontrolatzeko baliabideak ezarri behar direla ere eskatzen du; haren ustez, gure zeregina betetzen ez dugunok, eztabaida sozialean,… parte hartzen ez dugulako, erregistrotik kanpo utzi beharko gintuzkete (3).
LABek ez du betetzen, ez eta beteko ere, jakina, Confebaskek eman nahi dion zeregina. Patronal horren nahiak eta patronal frankista baten profilak bat datoz. Esanekoa eta itunzalea den, eztabaida sozial antzutan nahasiko den eta politikagintzan eraginik izango ez duen sindikalgintza nahi dute.
Sindikalgintzari zilegitasuna kentzen ari zaion, defentsa kolektiboa egiteko sindikatuak baliabiderik gabe uzten ari den, borroka jendartean kriminalizatzen ari den,… egoera orokor honetan, Confebaskek harago joan nahi du, helburu argia dauka, bide guztiak erabiliz, sindikalgintza abertzalea erasotu nahi du.
Confebask eskubidez sobera hornitua dago eta demokraziak enbarazu egiten dio. LABek egindako salaketari egindako erantzunak gai honen larritasuna baieztatzen digu bakarrik, bai errege dekretuari dagokionez, zein Confebaskek jokatu nahi omen duen zereginari dagokionez.
Aski ongi daki egiten duen proposamena legez kanpo dagoela, baina Madrileko gobernuari hainbat formula proposatzen dio legearen traba gainditzeko. (4)
Askatasun sindikala eskubidea da. Sindikatu bati, behin erregistratu denean, ezin dakioke sindikatu egoera kendu, horretarako ez bada legeren bat “ad hoc” egiten.
Patronal horren nahiek larriki erasotzen diote askatasun sindikalari, eta hortaz, oinarrizkoa den eskubide bati. Confebask proposatzen ari dena oso larria da.
Nola egingo dio aurre LABek Confebasken jarrera despotikoari?
Gure herriak krisialdi honi irteeraren bat emateko orduan duen arazorik nagusiena daukagun patronala da. Esanekoa eta itunzalea den, eztabaida sozial antzutan nahasiko den eta politikagintzan eraginik izango ez duen sindikalgintza nahi dute. LAB ez da arazoa, ezta euskal sindikalgintza ere, Confebask bera eta Eusko Jaurlaritzak haren jarrerari agertzen dion menpekotasuna baizik.
LABek, ekimenaren ekimenez, egoerari ekingo dio:
• Eusko Legebiltzarra eta batzar nagusiak interpelatuko ditugu aipatu patronala eta haren lurralde-antolaketak gaitzetsi ditzaten, ez-demokratikoak eta egiazko oztopo politikoak direlako. Estaldura emateari utzi behar diote, haren jarrera ezin daiteke zilegitu.
• Eusko Jaurlaritzari exijitzen diogu ez dezala zilegitu eta ez diezaiola estaldurarik eman patronal horri, eta bertan behera utz dezala eztabaida sozialaren mahaia biltzeko deialdia.
• Eskatzen dugu ere, patronal horren zilegitasunaz eztabaidatu behar dela; ez dugu uste haien jarrera euskal enpresarien artean nagusia denik. Enpresa-erakunde horren ordezkaritza ez da inoiz neurtu. Eusko Jaurlaritzari eskatu diogun arren, ez du inolako baliabiderik ezarri.
• Behar dugun lan harremanei buruzko benetako eztabaida eta negoziazio prozesu bati ekin behar zaio.
• Erantzun sindikal bateratua bultzatzen ari gara. Gasteizko Parlamentuan mozioa aurkeztu dugu ELArekin eta gainontzeko sindikatuei ekimenak aurkeztuko dizkiegu.
• CCOOri eta UGTri gutunak bidali dizkiegu askatasun sindikala babes dezaten eta Confebasken jarrera gaitzes dezaten; eskatzen diegu ere, eztabaida sozialaren mahaian parte har ez dezaten, demokratikoa ez den patronal horrek haien partaidetza behar duen abal soziala bihur ez dezan.
Nabarmendu nahi dugu, talde gisa, borrokatzeko antolatu diren langile guztien zeregina; gure erabateko aitorpena uko egingo ez diegun eskubide laboralak eta sozialak babesteko, patronal horri aurre egin dion LABen kide orori eta sindikatutik, honen aurka egin duen pertsona orori.
Dei egiten dizuegu, aurrerantzean ere, lantokietan eta jendartean antola zaitezten.
(2) “…Las organizaciones ya inscritas tendrán que adaptar sus estatutos a esos requerimientos, resultando que si no lo hacen quedarán expulsadas de la Oficina Pública de Depósito (….) Quedarán privadas de la cualidad de sindicato”
(3) “Es una regulación que consideramos especialmente oportuna (…) Consideramos que el Reglamento debiera ir más allá. La cuestión es tan esencial que la regulación no debiera pararse en el control del aspecto formal (…) sino prever también los mecanismos para que si de facto las organizaciones no cumplen con esos fines solo formalmente incorporados a sus estatutos, igualmente puedan ser expurgadas de la Oficina y remitidas al registro que se corresponda con la realidad de sus funciones.
(4) “Precisamente por el especial interés que este asunto tiene para Confebask, no queremos dejar de advertir las dudas de legalidad que nos suscita. Llamamos la atención sobre ellas en la confianza de que pueda encontrarse una solución satisfactoria al interés manifestado”
