Hau al da ADEGIk eta CONFEBASKek aipatzen duten gardentasuna, euren sektoreko ordezkaritza bera egiaztatzeko gai ez direnenan? Legeak berak dioena errespetatzeko gai ez direnean? Gaur, Grafikagintzako mahaian CONFEBASKen benetako aurpegia agerian geratu da: hauxe da lantoki gehienetan langileek jasaten duten beren gardentasuna.
Aurreko guztiaren ondorioz, hurrengo bilera maiatzaren 18an izango da. Guztira, hilabete oso bat mahaia osatu gabe eta ez dakigu hurrengoan osatuko den ala ez. Orain arte datuak emango zituztela esan bai baina orain arte ez dute ezer ekarri. Lotsagarria da!
LAB sindikatuak gertakari hauek oso larritzat jotzen ditu. Ezin dugu onartu hitzarmen guztietan negoziazio mahaiak osatu gabe geratzea patronalak ez duelako legea ere errespetatu nahi. Langileek ez dute halakorik merezi Baina ezin diogu patronalari nahi duena egiten utzi. Bada garaia Administrazioa eta Eusko Jaurlaritza inplikatzeko honetan. Horregatik, LABek, gaurko bileran iragarri dugun bezala, proposamena aurkeztuko du PRECOn patronalak sektorez sektore duen benetako ordezkaritza egiaztatu dezan.
Gaur goizean egindako prentsaurrekoan adierazi dute hemendik aurrera astelehenetik ostiralera egingo dutela greba, 09:30etik 14:00etara. Haien esanetan, 18 urte luze daramatzate zain medikuntzako profesionaltzat har ditzaten, Osakidetzako medikuek duten gutxieneko ordainsari berdina erreklamatuz.
Azken urteotan, EAEko Justizia Saileko buruan zeinbait alderdi egon dira, EAJ, PSE, EA eta berriz ere EAJ. Denetarik ikusi behar izan dute auzitegi medikuek: hitz polit eta ez hain politak; pazientzia izateko eskatu diete ekingo ziotelako eurenari… Baina nekatuta daude itxarotearekin eta nahikoa dela esan dute.
Egiten dituzten oinarrizko hiru aldarrikapenak betetzeko garaia heldu da: etengabeko prestakuntza espezializaturako eskubidea; zaintza eguna igarota gutxieneko atsedenerako eskubidea; Osakidetzan medikuek irabazten duten gutxi-gutxieneko lansaria jasotzeko eskubidea. Izan ere, gatazka hau ez da tratuan arituta konpontzen den horietakoa. Hamazortzi urtez eskatu dituzten gutxieneko aldarrikapen horiek izateko eskubidea baduten ala ez da kontu honen mamia.
Horrezaz gain, egungo Justizia Sailak frogatu du medikuen funtzioez ezer gutxi dakiela, egiten duten lanari ia mespretxua adierazteraino, batez ere Zuzendariak. Ba al dakite Sailean zein egoerari egin behar dioten aurre egunero auzitegi medikuek? Kontsultara zer pertsona mota joaten zaien? Zer arazoren eta gairen gainean erabaki behar duten?
Bada, hizpide ditugun pertsonak honakoak dira: zuhurtziagabekeria edo delitu baten biktimak; erasoen edota indarra erabiliz egindako lapurreten biktimak; tratu txarrak jasandakoak (emakumeak, adinekoak, umeak); sexu-erasoen biktimak… Baina baita, buru-osasuna dela-eta, psikiatrikoan sartzea ala ez erabaki behar den pertsonak ere; eta hainbat zaharrei tutorea izendatu behar zaien, euren burua gobernatzeko gai diren aztertuta.
Labur esanda, ez gara ari ez zenbakiez ezta estatistikez ere. Aitzitik, pazienteak, pertsonak artatu behar dituzte eta horiek tratu espezializatua, hurbila eta humanoa behar dute, sufrimendu handia pairatutako gizakiak baitira. LAB sindikatuak auzitegi medikuak eta berauen aldarrikapenak babesten ditu eta bat egiten du egitekoak diren mobilizazioekin.
Emaitza hauek oso arrakastatsuak izan direla deritzogu eta gure sindikatuak duen pertzepzio nagusia berresten da: langilegoaren gehiengo batek nahiago du bere gaixotasun edo istripuak sistema publikotik kudeatzea mutuetatik egitea baino. Kybseko langileek argi eta garbi erakutsi dute Mutuekiko beraien adostasun eza osasuna lehenetsi beharrean beraien interes ekonomikoak lehenesten baitituzte.
LABek Kybseko plantilla osoa zoriontzen du eta, lehen Bonduellen bezala eta orain Kybsen egin bezala, langileria bide horretatik pausuak ematen jarraitzen lagundu eta animatzen du.
Igor Arroyo LABeko Nafarroako bozeramalearen interbentzioa Maiatzaren Lehenean
Gaur, Maiatzaren Lehena, gure nortasun ikurrak aldarrikatzeko egun aproposa da.
Eta aldarrikatzen dugu, guk, LAB sindikatuan gaudenok, independentistak garela.
Eta ez gara independentistak muga berriak nahi ditugulako, ez. Alderantziz da: independentistak gara, Kapitalak ezartzen dituen mugak ezabatu nahi ditugulako. Independentistak gara, Siriako gerratik ihesi datozen herritarrei harrera egin nahi diegulako. Independentistak gara, mundu berri bat nahi dugulako, herri bakoitzak beretik emanez osatuko dugun mundu berria.
Gure Esku Dagoren kantak esaten duen bezala:
Hormak eta harresiak ez ditugu maite,
elkarrekin bizi nahi dugu, soilik.
Ez dugu beste inor mendean hartu nahi,
etorkizuna hautatu, ez besterik.
GORA MUNDUKO HERRIAK!
Eta sozialistak ere bagara. Buruz eta bihotzez. Burua duen edonork badaki Kapitalismoak galbidera garamatzala, Kapitalismoarekin hondamendi kultural, sozial, ekologikora goazela. Eta bihotza daukan edonork ezin du onartu Kapitalismoaren logika. 62 lagunek pilatzen dute planetaren erdiak bezainbeste aberastasun. 62 lagunek 3.600 miloi pertsonek bezainbeste ondasun pilatu dute.
Hirugarrenik, feministak ere bagara. Ezin dagoelako Herri librerik, emakumeak libre ez diren bitartean, pertsona guztiak libre eta parekide ez diren bitartean.
GORA BORROKA FEMINISTA!
El Primero de Mayo es un buen momento para reivindicar nuestras señas de identidad.
Somos independentistas, porque queremos derribar las fronteras del Capital, porque queremos a nuestro pueblo y a los demás pueblos del mundo libres y en hermandad, porque queremos acoger en nuestra tierra a las personas que huyen de las guerras.
Somos socialistas, de cabeza y de corazón, porque sabemos que el Capitalismo nos lleva al desastre social, cultural, ecológico. Y porque no toleramos la injusticia ni aquí ni en ninguna parte, porque no aceptamos que 62 personas posean tanta riqueza como 3.600 millones de personas.
Y somos feministas porque no hay pueblo libre sin mujeres libres, sin personas libres y con derechos.
Pero el Primero de Mayo, además de reivindicar nuestras señas de identidad, queremos reivindicar y relanzar también nuestra práctica sindical. Porque es importante el dicho y el hecho. Y porque LAB no sólo dice sino que también está haciendo.
El jueves, 28 de abril, jornada internacional de la salud en el trabajo, tuvimos una buena muestra de ello. Ese día, activistas del sindicato entraron a la sede de la Patronal y desplegaron una gran pancarta desde el balcón, denunciando la responsabilidad de la Patronal en los accidentes laborales. Porque accidentes los puede haber en el trabajo y fuera del trabajo, pero sabemos que en la medida que se incrementa la precariedad y la explotación, aumentan los accidentes laborales, aumentan las enfermedades profesionales y aumentan las muertes. Por eso decimos que la precariedad mata y que la avaricia patronal es responsable del sufrimiento de nuestra gente. Y lo vamos a seguir denunciando, pese a quien pese.
La patronal se rasgó las vestiduras. Dice que asaltamos su sede. Eso no fue un asalto, fue una acción intachable. La que asalta casas es la Patronal. La Patronal asalta casas a golpe de burofax, ahora mismo lo está haciendo con 123 familias de TRW.
A la patronal no le gusta que le digan las verdades. Y nos exige una disculpa, dice que si no nos disculpamos no va a participar en los órganos de relaciones laborales donde participe LAB.
Este hecho muestra claramente cómo entiende la Patronal aquello del diálogo social. Lo que la patronal pretende es un monólogo donde los sindicatos sean los palmeros.
Pues que tenga claro que LAB no va a hacer dejación de sus funciones como sindicato. Con una mano vamos a seguir empuñando el megáfono mientras que tendemos la otra a todo aquel que quiera configurar un modelo de relaciones laborales propio y democrático en Navarra; un modelo de relaciones laborales donde, desde luego, se deberá preservar la salud de los trabajadores y trabajadoras. Está visto que la Patronal navarra no tiene ningún interés en ello, puesto que prefiere aplicar sus políticas de manera unilateral utilizando la reforma laboral.
Así que si se trata de pedir disculpas, tendrá que empezar la Patronal. Nuestra acción fue una molestia para ellos. Las acciones de la Patronal, en cambio, son crímenes. Si la patronal tuviera conciencia, debería disculparse por ellos.
Debería disculparse ante aquellos vecinos y vecinas de nuestra Ciudad que en su infancia jugaban con los venenosos hilos de amianto que llevaban sus familias a casa para embobinar.
Debería disculparse por haber empujado al paro y la precariedad a miles de familias, por basar sus beneficios empresariales en la pérdida de la salud e incluso de la vida de la población trabajadora.
Pero el 28 de abril también sucedió otra cosa. Sucedió en Ororbia, en KYBSE, la antigua AP amortiguadores. A iniciativa de LAB y del Comité, los trabajadores y trabajadoras acudieron a las urnas para responder la siguiente cuestión:
¿Quieres que la salud laboral la atienda Osasunbidea en vez de la mutua patronal?
Votó el 70% del censo. Y los resultados fueron los siguientes: 520 votos a favor, 25 en contra, cuatro en blanco y dos votos nulo.
De esta forma, KYBSE se suma a la senda iniciada por los trabajadores y trabajadoras del Ayuntamiento de Iruñea y otras empresas.
De esta forma da ejemplo la gente trabajadora. No queremos un sistema a dos velocidades, por una parte mutuas con medios modernos para que los trabajadores y trabajadoras vuelvan cuanto antes a trabajar y por otra parte un sistema público con cada vez menos medios. En LAB no sólo defendemos lo público, también lo construimos día a día.
Beraz, esandakoa, buruarekin eta bihotzarekin jokatu dezagun.
Prekarietatea salatuz bai eta eredu berri bat eraikiz ere bai.
Mundu berri bat dugu irabazteko, etorkizun bat dugu irabazteko, guretzat eta gure seme-alabentzat.
GORA EUSKAL HERRIA GORRIA!
![Langileok martxan gara! [Ainhoa Etxaide]](https://www.lab.eus/wp-content/uploads/2016/05/materiala_argazkiak_ekintzaSindikala_maiatzarenLehena_2016_16_05_01MaiatzarenLehena_etxaide-768x509.jpg "Langileok martxan gara! [Ainhoa Etxaide]")
Ezertan sartu aurretik, Rafa Askatu! Azken urtea izan dadila Rafak ez duela Maiatzaren Lehena Euskal Herriko kaleetan ospatzen!
Egunon guztioi! Maiatzaren Lehena langile borroka aldarrikatzeko eguna da. Baita konpromiso sindikalak gaurkotzeko eguna ere. Gure lehenengoa, euskal preso eta iheslari politikoekin. Ziur gaude langile gehienek preso eta iheslarien etxeratzea babesten dutela, guztiok aurrera urrats bat emanez gero, egun hori askoz ere lehenago iritsiko da. Egin behar dugu: Garaia delako, gure artean nahi ditugulako, ETA MEREZI DUTELAKO, Euskal Presoak Etxera!
Pasa den urtean esan ziguten krisia amaitu zela eta hazkunde garaiarekin batera berreskuratuko genituela azken urteetan galdutakoak. Esan genuen ezetz, ez genuela diskurtso hori erosiko. Eta gure bidea hartu genuen:
Fase honetan gure aldarrikapenak izango direnak finkatu ditugu; langileriaren egoerari begiratuz eta egoera goitik behera aldatzeko helburuarekin.
Urrutirako betaurrekoak erabiliz ari gara gure bidea berregiten. Soldatapekoei begiratzera mugatu gabe: lan mundutik kanporatu dituztenak, lan merkatura sekulan sartu ez direnak, sartu-atera iraunkorrean daudenak, langileak direnik ere ukatzen zaien emakumeak.
Gure borroketan aurrera egiteko bide berriak arakatzeko konpromisoa hartu dugu. Sindikalismoa beti izan da beharrezkoa gure eskubideak modu antolatu batean borrokatzeko, eta gaur, inoiz baino gehiago. Baina gaur arte erabilitako bideak eta moldeek eman dute eman beharrekoa. Agortuak daude. Balio dutenak indartu, zaharkitu direnak berritu eta emaitzarik ematen ez dutenak aldatu egin behar ditugu.
Sindikalismoa ezinbestekoa da, baina birpentsatu beharra daukagu. Gogoeta oso oinarrizkoa da: berdina egiten jarraitzen badugu emaitza berdina izango da, eta guk askoz ere emankorragoak izan nahi dugu.
2016an, berriro ere arrazoi izan dugu esaten genuen horretan. Hazkundearekin egoera soziala okertu egin da. Eta ez bakarrik hori, gure eskubideen kontrako erasoak eta murrizketak ez dira eten. Estatu frantsesean, Estatu espainolak egindako lan erreforma berdina; Estatu espainolean, Troika gobernu berriaren zain murrizketa berriak inposatzeko; eta hemen, patronala bere pribilegioak indartzeko eskatzen.
Orain bi aste Confebaskek berriro ere egin zigun deia: Konfrontazioa albo batera uzteko, guztiak traineru berdinean goazelako. Noiz eta klase gatazka inoiz baino gordinagoa denean.
Ez da egia Larrañaga Jauna, ez gaude traineru berdinean. Hemen bi proiektu daude. Patronalaren proiektuak langabezia, prekarietatea eta bazterketa soziala sortzen du. Ez da iritzi bat, datuak dira, bizi dugun errealitatea da. Guk proposatzen duguna proiektu guztiz desberdina da: arazoak konpontzeko balio du, sozialki justoa, ekonomiko bideragarria eta politikoki zuzena da.
Konfrontaziorik gabeko egoera eskatzen duzue. Guk gaur borroka alde batera uztea ekarriko lukeen konponbide bat proposatzen dizuegu: erabaki dezala Herriak, modu libre eta demokratikoan, zein den proiekturik hoberena Euskal Herriarentzat. Erabaki dezala Herriak lan erreformaren ala gure proposamenen artean. Eta Herriaren erabakia eskutan, hurrengo egunean eseriko gara zuek eta gu, patronala eta sindikatuak, Gobernuarekin batera, herriak askatasun osoz aukeratutako proiektu hori elkarren artean eraikitzera.
Traineru berdinean joateko aukera? Bai, noski, badago. Zuek ere arraun egiten baduzue, patroia Herria bada eta sariak guztien artean banatzen baditugu. Eta badugu traineruaren izena: demokrazia eta justizia soziala. Igotzeko prest? Ez ezta? Orduan, konfrontazioa. Gure eskutan dagoen guztia egingo dugu konfrontazioa indartzeko. Gora Langile Borroka! Hor dago egoerari buelta emateko bide bakarra.
Claro que hay alternativas a un sistema que cuanta más riqueza produce, más pobreza genera. ¿Se puede ser más demencial? Nuevos modelos de vida, de consumo. Nuevas formas para producir, abastecerse y organizarse. Hay alternativas, siempre y cuando las busquemos y las construyamos fuera de la lógica del capital.
Ahí está el recorrido del sindicalismo en este nuevo ciclo: ser un instrumento real para sacar a los trabajadores y a las trabajadoras de la lógica del capital. Un instrumento de la clase trabajadora para construir alternativas, para tejer alianzas con el feminismo, con el ecologismo, con el cooperativismo. Ser parte de un espacio alternativo que dispute poder al capital. En nuestro caso, ser parte de ese espacio alternativo capaz de hacer avanzar a este país hacia su soberanía política y social para construir una Euskal Herria libre y socialista.
Ese es el sindicalismo que necesitamos y en Euskal Herria, además, es una posibilidad real. Mientras en el Estado español el Ministerio de Trabajo premia a los ex-secretarios generales de CCOO y UGT, aquí la patronal pide la ilegalización de ELA y LAB.
Hacer sindicalismo para el pacto social con la patronal. O hacer sindicalismo desde la Carta Social de Euskal Herria, con el movimiento social y popular. Esa es la diferencia. No podíamos fallar en esa cuestión. No lo hemos hecho; LAB no lo ha hecho. Y así se ha entendido en muchos centros de trabajo. Por primera vez, somos segundo sindicato en Araba, Bizkaia y Gipuzkoa. Y no solo eso, estamos siendo determinantes para que CCOO y UGT pierdan la mayoría absoluta en Nafarroa. Hemos multiplicado nuestra representación en Ipar Euskal Herria. El proceso soberanista necesita un mapa sindical soberano, ahí está. Zorionak!
Este Primero de Mayo nos centramos en la lucha contra la precariedad. Esa precariedad que tiene mil caras y que puestas a resumirla de alguna forma, yo diría que es el miedo a perder o a no encontrar un empleo que sabes que apenas te va a dar para vivir. Miedo a perder o a no tener nunca una prestación o una pensión digna. El miedo a que eso esté en manos de unos gobiernos a los que ves todos los días de parte del que más tiene, mientras humillan al que más necesita, haciendo un seguimiento exhaustivo de en qué te gastas la RGI o negando el derecho a una pensión de 1.080 euros. ¿Se puede ser más sinvergüenza?
Nos centramos en ello por dos cuestiones. No se puede construir la alternativa, por muy alternativos que seamos, si no le damos la vuelta a la realidad social y laboral de este País. Euskal Herria no va a ser más libre y soberana mientras sigan aumentando el paro, la pobreza y la exclusión.
En segundo lugar, porque esto no es un problema laboral. Que en un país rico como Euskal Herria, con recursos suficientes y riqueza de sobra, se viva cada vez peor y haya gente que malvive es un problema político. No vamos a ser la alternativa si no somos capaces de ser la alternativa para todas esas personas.
Prekarietatea arazo politikoa da eta konponbidea politikoa izango da. Eremu politikoari begiratzen diogu, irtenbideak eraikitzeko behar beharrezkoa delako politikak aldatzea.
Baina guk ere baditugu etxerako lanaketa ez dira txikiak. LABek tresna eraginkorra izan behar du prekarietatearen kontrako borrokan. Muga bat izan behar du patronala inposatzen ari den eredu ankerraren aurrean. Eta bide horretan asmatu behar dugu:
Ez dugu lortuko euren gidoian kateatuak jarraituz gero, euren tamainan egindako jokalekuetan neurria hartua digute. Gure bidea egin behar dugu, langileekin eskuz esku, aldarrikapenak azken bazterreraino eramanez, sindikalismotik urrunen daudenengana iristeko zubiak eraikiz. Aliantzak eraikitzen jarraituz mugimendu feministan, ikasleekin, gazte mugimenduarekin.
Eta baita euskal sindikatuen artean ere. Burujabeak izan behar gara lan mundua gure modura antolatzeko. Ez dute bide hori gelditzerik izango burujabetzaren alde egiten dugun sindikatuak bide horretan bat egiten badugu. Borrokatzeko bideak adostuz gero gure indarrak biderkatu egingo ditugu. Erronka hor ere badago!
“Egunero da Maiatzaren Lehena” esaten da gaurko egunarekin. Hala bada, jarraitu dezagun borrokatzen eta mobilizatzen. Maiatzaren 28an Bilbon, botere ekonomikoaren erdigunera eraman nahi ditugu langileen bizitza aldatu dezaketen neurriak eta aldarrikapenak.
Gure aldarrikapenak entzuten badituzte langileek oihukatzen dituztelako izango da. Borrokatzen ditugun aldaketak negoziatzeko deitzen bagaituzte, langileen borroka euren bulegoetara iristen delako izango da. Aktibatu jendea eta indarrak batu. Dena dugu irabazteko.
Gora munduko langileria!
Gora Euskal Herria libre eta sozialista!
Euskal Herria, 2016ko MAIATZAREN LEHENA
Elite ekonomiko eta politikoek, beren aberastasuna bermatzeko, gehiengo soziala miseriara kondenatzen dute. Aspaldi esan genuen bezala, ez dugu hazkunde fase hau egonkortzen lagunduko ongi bait dakigu hazkunde ekonomiko honek ez dituela gure arazoak konponduko. Egoera hori gainditzeko eskubide sozialen eta lan eskubideen likidazioaren kontra borrokatuko gara.
Pairatzen dugun krisi sozial larriari aurre egitea da LABen lehetasuna eta gure borrokaren ardatza. Egoera irauli nahi dugu. Lan baldintzak eta eskubideen prekarizazioan oinarritzen den lan mundua, herritarrak babesik gabe uzten dituen eredu soziala eta herriari erabakitzeko eskubidea ukatzen dioen eredu politikoa errotik aldatu behar ditugu. Euskal Herri berri baterako bidea hartu eta herri hau eskulotzen duten kateak apurtu behar ditugu.
Martxan gara, eta ez bakarrik salaketa eta erantzun dinamiketan, alternatiba zehatzen defentsan ere bai. Aberastasuna badago, baina ez da langileengana iristen, hori aldatzeko aberastasuna eta lanaren banaketa dira gakoa: 1.200 euroko gutxieneko soldata eta 35 orduko lanastea, neurri hauek emakumeengana iristeko politika zehatzak, lan osasuna ziurtatzeko neurriak eta euskaraz lan egiteko eskubidea bermatzea.
Baditugu aldaketa prozesua indartzeko, sendotzeko eta azkartzeko baldintzak. Badugu aldaketa soziala eta laboralak behartzeko sindikalismo borrokalari bat. Hala erakutsi dugu Maiatzaren lehen honetan eta hala egingo dugu ere hemendik aurrera izango ditugun hitzorduetan.
Beste aldetik, LABek ordezkariak bidaliko ditu Euskal Herriatik kanpo. Horrela LABeko ordezkariak izango dira Apirilak 29tik maiatzak 3rarte Kubako CTC sindikatuak La Habana hirian antolatzen dituen saioetan. LABek ere ordezkariak bidaliko ditu Kataluniar Herrietara, Bartzelona, Maresme eta Gironako Maiatzak 1eko inguruko ekitaldietan parte hartu dezaten.
Gora munduko langileria!
Gora maiatzak 1!
![[ARGAZKIAK] 18 mobilizazio, 11 aldarrikapen #M1LangileokMartxan](https://www.lab.eus/wp-content/uploads/2016/05/materiala_argazkiak_ekintzaSindikala_maiatzarenLehena_2016_16_05_01MaiatzarenLehena_img_martxanGara-768x469.jpg "[ARGAZKIAK] 18 mobilizazio, 11 aldarrikapen #M1LangileokMartxan")
