2025-12-27
Blog Page 1010

Jaurlaritzaren proposamenaz LABen balorazioa

Urteak daramatzagu salatzen patronalaren eta Jaurlaritzaren artean aliantza estrategiko sendoa dagoela. Helburuetan ez ezik gauzak egiteko moduetan ere bat egiten dute biek. Klase aliantza dute, interes ekonomiko berdin berdinak defendatzen eta babesten dituztelako.

Proposamenean honakoa jasotzen dute:

  1. Sektoreko hitzarmenen garrantzia azpimarratzen dute, eragin orokorreko hitzarmenak aukerarik hoberena direla adierazten dute, baina halakorik ez bada posible, eragin mugatukoak egin behar direla aldarrikatzen dute. Bi arrazoi ematen dituzte eragin mugatuko hitzarmenak alternatiba bezala hartzeko: hitzarmenak bertan behera geratzeak desarautzea ekartzen duela eta bertako hitzarmenak ez dauden neurrian estatalak sartuko direla.
  2. Bide hau babesteko eta blindatzeko akordio interprofesional bat egiteko aukera irekitzen dute. Jaurlaritzak eragin mugatuko hitzarmen hauek publikatzeko eta zabaltzeko konpromisoa hartzen du. Sarreran esan bezala, babesa ez da bakarrik politikoa (ontzat ematea), juridiko eta instituzionala ere bada, bide hau zabaltzen laguntzeko aktibo izango den neurrian.
  3. Onartzen dute alde sindikalaren muga, gutxiengoan daudelako, baina helburuak merezi duenez, beraien esku dagoen guztia egin behar omen dute.

LABen balorazioa:

  1. Ez da lan erreforma inon aipatzen. Hitzarmenak bertan behera geratzen dira berriak sinatzen ez direlako, lan mundua desarautzen ari da hitzarmenak sinatzen ez direlako, estatuko hitzarmanak hemen sartzen ari dira hitzarmenak sinatzen ez ditugulako… ELA eta LAB egiten gaituzte egoeraren erantzule.
  2. Ez da prekarietatea inon aipatzen. Hitzarmenak egotea da helburua, baita eragin mugatukoak badira ere. Edukiak berdin du.
  3. Estatalizazioa mugatzea jartzen da helburu bezala, horretarako akordio interprofesionala egiteko aukera aipatuz. Eragin mugatuko hitzarmenak EZ dira muga bat Estatuko hitzarmenen aurrean, akordio interprofesionala egon edo ez.

 

 

 

Ezkutuko-sukalde lanak negoziazio kolektibotik gehiengo sindikala zokoratzeko: analisia


Aste honetan Toña Sailburuaren dimisioa eskatu dugu, Jaurlaritzak Elkarrizketa Sozialerako Mahaian egin duen proposamen bat ezagutu bezain pronto. Proposamena oso argia da: gehiengoak lortu ezean, sektore hitzarmenak gutxiengoan egitea Jaurlaritzaren babes politiko eta “juridikoarekin”.

Lehen erreakzioaren ondotik analisi pausatuago baterako tartea hartuta, hauxe diogu:

Toñaren dimisioa eskatu dugu, benetan larria delako botere politikoak langileek demokratikoki hautatu duten ordezkaritza sindikala ez errespetatzea. Auzi guztiz politikoa da hau: hemen gehiengo sindikal bat dago, patronalaren asmoak oztopatzen dituena, edozer egiteko prest daude gu paretik kentzeko, eta Jaurlaritzak bat egiten du helburu horretan.

Duela urtebete LAB eta ELAri sindikatu izaera kentzeko bidea irekitzeko eskatu zuen Confebaskek. Lan mundutik kanporatu nahi gintuen. Orduan ez zuen lortu, baina azken proposamen honekin asmo berari eusten dio, lan mundutik kanporatu ezin eta Negoziazio Kolektibotik zokoratu nahi gaituzte. Patronalak gurekiko asmo horiek izatea larria da, eta larria bezain onartezina, Gobernuak horretan laguntzea.

Patronalak bere interes partikularrak defendatzen ditu; patronal guztiz basatia dugu aurrean. Patronalarena ez bezala, Gobernuaren funtsa interes orokorra defendatzea izan beharko luke. Botere publikoari dagokio oinarrizko eskubideak defendatzea eta babestea, baina guztiz kontrakoa egiten ari da.

Ezkutuko sukalde-lanetan ari dira. Esku artean ezer onik ez dutenaren seinale. Zer gertatuko zen bi dokumentuak eskuratu izan ez bagenitu? Uda sasoia egoki zetorkien halako akordio bati bide emateko.

Lehen erantzuna ELArekin batera eman izanaren balioa eta garrantzia azpimarratzen dugu. Ez dugu Negoziazio Kolektiboan akordiorik, eta bide luzea egin beharko dugu eremu honetan ados jartzeko, baina balio politiko nabarmena du oinarrizkoa diren gaietan batera agertzeak, eta zentzu horretan, oinarrizko eskubide sindikalak errespetatzea funtsezko gaia da.

Bukatzeko, eragile politikoek atzo izandako jarrera baloratu nahi dugu. EH Bildu da Jaurlaritzaren egitasmoa salatu duen bakarra, Toñaren agerraldia eskatuz. Besteek ez dute ezer esan. Parlamentutik kanpo Sortu izan da egoera salatu duen bakarra. Ez da inolako erreakziorik eman beste inoren aldetik. Berriro diogu, eskubide demokratikoen errespetuaz ari gara, ez soilik gai laboral batez.

 

 

Salba dezagun ETB, baina guztion artean

0


Bat gatoz Eneko Olasagastik Argian idatzitako artikuluarekin; bat gatoz ETB salbatu behar dugula dioenean, bat gatoz gaur egungo egoera onartezina dela esaten duenean. Baina, gure ustez, ez du fokua behar den tokira bideratu. ETBri buruz idazten du, baina, datuak ematerakoan taldeko enpresa guztiak sartzen ditu zaku berean. ETBn, zoritxarrez, ez gaude 1.000 langile inguru, 700ren bueltan baizik. Zoritxarrez diogu, beste hainbat langile azpikontratetan ari direlako telebistarako lanean, lan baldintza txarretan kasu batzuetan eta negargarrietan beste askotan.

Egia da, azpikontratetako lan baldintzak ETBko langileei ere inposatuz, diru gehiago izango genukeela programak ekoizteko, baina, gure ustez puntu honetan okertu egin da. Helburua ezin da izan ETBrentzat lan egiten duten langile guztien lan baldintzak okertzea, prekaritatean murgiltzea, edota bere lagun neoliberal horrek nahiko lituzkeen kaleratzeak. Kontrakoa da lortu beharrekoa, soldata eta lan baldintza duinetan oinarritutako kontratuak izatea ETBrentzat lan egiten duten azpikontratetako langileek. Ez gaitezen demagogian erori, edo bai. Zenbat azpikontratetako ugazaba ez dira aberastu ETBren kontura? Horietariko zenbatek lortu dute ETBrentzat lan egitea zentimo bakar bat arriskatu gabe? ETBtik jasotako dirutik zenbat izan da langileei ordaintzeko? Baina, hobe demagogian murgiltzen ez bagara.

Bilboko egoitzari buruz esandakoarekin erabat ados gaude; hain zuzen ere, ETBko sindikatuek salatu genuen etengabe egoitza aldaketa eta Bilbokoa ez zela ideia ona errepikatu genuen behin eta berriro. Erantzule bakarra du egoitza aldaketak, eta aproposena, Sabin Etxean galdetzea dela deritzogu.

Bidaia aprobetxatuz, bere mintzakideari beste galdera bat ere egitea proposatzen diogu Olasagastiri: enpresa arrunt baten barne estruktura zergatik irauli zuten, etxe barruan «gestore sistema» deitzen duguna ezarriz eta oraindik mantenduz, inongo kontrolik gabe kontratatu ahal izateko gustuko arduradunak. Honi buruz, datu xume bat: ETBn, 10 langileko arduradun bat dugu, ederto zaindutako artaldea gero!

Amaitzeko, Olasagastiri erantzunez, helburua ezin da izan ETBren tarta zatia nola banatzen den, beste hainbat proiektu informatibo eta kulturalei diru gehiago emateko, tarta bera handitzea izan behar da erronka, eta bide hori elkarrekin jorratzeko gonbita egiten diogu Olasagastiri. Izan ere dirua egon badago. Eusko Jaurlaritzak azken urteetan kulturari eta EITBri koxka handia kendu badie aurrekontuetan, AHTri eta bankuen zorra ordaintzeko ahalegina askoz ere handiagoa, ikaragarria, egiten ari baita. ETB salbatzeko oztopoa ez gara hain zuzen ere langileok.

 

 

Olagibelgo erradiodiagnostiko zerbitzua ez dute itxiko langile eta erabiltzaileen presioari esker

0


Osakidetzak, Abuztuaren 9an, maltzurkeriaz (udako opor garaian eta Gasteizko jaien ondoren) Olagibelgo erradiodiagnostiko zerbitzua itxi nahi zuen, baina zerbitzuko langileen borrokari esker, Osakidetza zeukan asmoa bertan behera uztea lortu da oraingoz.

Aste hauetan zehar langileen mobilizazioak asko izan dira: egunero anbulategiko atarian konzentrazioak, erabiltzaileen sinadura-bilketa, komunikabideetan eta sare sozialetan presentzia, Parlamentariekin, Arabako Biltzarkideekin eta Gasteizko zinegotziekin bilerak,….

Jon Etxebarria, Osakidetzako Zuzendariak, pasa den Uztailaren 12an eta langileek eragindako borroka dela eta, Olagibelgo traumatología kontsultak eta bertatik deribatutako probak Arabako Ospitale Unibertsitariora joango direla iragarri zuen. Bitartean, Lehenengo Arretako familia medikuek eta pediatrek eskatzen dituzten X izpiko plakak Gasteizko Olagibel Anbulategian jarraituko direla dio.

Hala ere, ezin dugu guardia jaitsi, jakin badakigulako maiobra hau datozen Baskongadetako Hauteskundeetan EAJko emaitzen onerako egin dutela eta hauek pasa ondoren berriro zerbitzua ixten ahalegingo direla.
 

 

 

74 ordutako lan asteak San Mameseko estalkiko lanetan

0

San Mameseko estalkia egokitzeko lanetan 11 orduz ari dira lanean astelehenetik larunbatera eta 8 orduz igandeetan. Horiek dira bertan lan egin nahi duten langileek onartu behar dituzten lan-baldintzak. 74 ordutako lanaldiez ari gara. Lanaldi hauekin ezinezkoa da langileen segurtasuna eta osasuna bermatzea eta nabarmena da lan istripu eta lanaldi oso luzeen arteko harremana.

San Mameseko estalkia esleitzeko arazo ugariren ondoren, Atheleticeko zuzendaritzak Inbisa Construccióni esleitu zion. Arazo ugariak aipatzen ditugu Athleticek exijitzen dituen baldintzak (oso epe estuak lana amaitzeko, hiru txanda eta asteburuak inposatzea eta 10,1 milioi eurotakoa prezio egokia ez zenaren ustea) ekarri zuten enpresa asko atzera botatzea. Azkenean, Inbisa Construcción izan zen esleipena lortu zuena.

Inbisak, bere aldetik, Idom ingeniaritzari eman zion obraren zuzendaritza eta honek, Sevillako Naviera Aljarafe azpikontratau zuen. Azken honek, Cadizgo Montajes Ipsus azpikontratatu zuen muntaia lanak egiteko.

Athleticen futbol zelai berria eraiki zuten bitartean, LABek salatu zituen bertako langileek jasan behar zituzten lan baldintzak. Instituzio publikoek ere onartu zuten (berandu) lan hauetan gertatzen ari zena oso larria zela. Orain, badirudi historia errepikatu egiten dela eta konpontzetik urruti, langileek jasan behar dituzten lan-baldintzak larritu egiten direla.

Obra esleitzeko modutik dator arazoa. Prezioak behera botatzen dira eta lan baldintzen errespetuaren ikuspegitik onartezinak diren baldintzak jartzen dira. Baina beti dago baldintzok onartzeko prest dagoen norbait, praktikan, langileen esplotazioa baino ez dakar honek.

Horixe da krisi famatuak sortu duena, desarautzea, lan-baldintzak kaltetzea eta kontrol falta.

Lan Ikuskaritzan dagokion salaketa jartzeaz gain obra bisitatzea exijitu eta erantzunkizunak argitzea eskatuz, LABetik milaka langilek jasan behar duten esplotazioa salatzen jarraituko dugu; eta enpresa batzuk zaurgarritasun egoera baliatuz eskrupulorik gabe esplotatzen duten bitartean, euren egoera zelan kronifikatzen den ikusten duten langabetuena ere bai. LABek kalitatezko enplegua aldarrikatzen jarraituko du. Enpleguak bizi-baldintza duinak bermatu behar ditu, baita San Mameseko lanetan ere.

 

 

 

Prekarietateak hil egiten duela salatuz kalera irten gara

0

Heriotz istripu eta lan prekarietatea salatuz Barakaldoko eragile sozial eta sindikalek elkarretaratzea egin zuten “No Más Accidentes Laborales. Lan Istripurik Ez! La precariedad laboral mata” lemapean. Gogorarazi behar dugu, astelehean 48 urteko langile bat hil zela lanean ari zela eta azken heriotz honekin jada 17 dira Bizkaian hildako langileak.

Berriro ere agerian geratu da azpikontratazio, prekarietate, prebentzio neurri eskasak eta segurtasunean ez inbertitzeak eragin kaltegarria duela gure osasunean, are gehiago, gure bizitza arriskuan jartzen dutela. Egoera hau ekidin liteke horretarako neurriak hartuz gero. Hori da hain zuzen ere enpresari zein administrazio publikoari exigitzen dieguna honelakorik berriro gerta ez dadin.

 

 

 

Kudeaketa klinikoko unitateak, produktu toxikoa osakidetzan

0

Edurne Agirre (Osakidetzako LABeko Arduraduna) eta Latxe Uranga (Usansoloko Ospitaleko LABen delegatua)

Autonomia Elkarteetan Kudeaketa Klinikoko Unitateak sortzeko asmoz Gobernu espainiarra Dekretu bat prestatzen ari zela adierazi zuen aurreko urtean LAB sindikatuak, eta Kudeaketa Klinikoko Unitate (KKU) delako hauek osasungintzaren pribatizazioan urrats bat zirela ohartarazi genuen. Bada, ekainaren 28an, Osasungintzako Mahai Sektorialean sindikatuoi aurkeztu ziguten Dekretu proposamen bat, non bi gai arautzen diren: Batetik, Erakunde Sanitario Integratuak (ESI) delakoen egiturararen antolaketa eta, bestetik, KKUen sorrera eta funtzionamendua.

Hortaz, lantokietan antolaketari dagokionez bi elementu berri ezartzen ditu Osasun Sailak: Erakunde Sanitario Integratuak (ESI) Lehen Arreta eta Arreta Espezializatua elkartzen dituzten egiturak dira eta ekonomia-finantza zein kudeaketa aldetik autonomia dute. Kudeaketa Klinikoko Unitateak (KKU) berriz, pertsona, teknologia eta azpiegitura multzoak elkartuko dituzte, eta zentru bakoitzeko gerentziarekin sinatuko den kudeaketa-klinikoa kontratu baten baitan izango dira.

Aipatu beharra dago ESIak 2011. urteaz geroztik Osakidetza osoan ezarri direla, osasungintzako alde sozialarekin inolako adostasunik gabe. LABen ustez, ESIen sorrerak Arreta espezializatuak Lehen Arreta xurgatzea ekarri du. Osasunaren prebentzio eta sustapen lanak urriagotuak eta kaltetatuak suertatu dira.

Baina ESIez gain, Osakidetzak komenigarria deritzon lekuetan Kudeaketa Klinikoko Unitateak ezarri nahi ditu. KKU mota desberdinen artean, badira ESI bateko edo batzuetako zerbitzuak Osakidetzarekin hitzarmenak dituzten ospitaletako zerbitzuekin bategiten dituztenak. Hau da, ospital pribatuekin. Gainera, Dekretuak garbi adierazten du nortasun propioa izango duten Zerbitzu Erakundeak sortu ahal izango direla, eta begibistakoa da elkarren artean lehiatuko diren mikroenpresak bihurtuko direla hauek azken finean. Dekretu honen bidez, Osakidetza euskal osasungintza publikoarentzako erabat toxikoa den kudeaketa enpresarial eredua inposatzen ari dela salatzen dugu LAB sindikatutik.

Beste Autonomia Elkarte batzuetako esperientziek (Andaluzia, Asturias, Catalunya, Gaztela-Leon) garbi asko erakusten dituzte Kudeaketa Klinikoko Unitate hauen arriskuak.
Baina, nola funtzionatzen du KKU batek? Osasun Sailak KKU delakoei aurrekontu batzuk transferitzen dizkie, helburu batzuk lortzearen truke. Baina helburu hauek ez dira lotuta izaten populazioaren osasunean eragiten duten faktoreekin (ingurumena, lana, faktore sozialak…). Aitzitik, osasun baliabideen kontsumoa (diagnostiko-frogak, espezialistenganako deribazioak, ospitalizazioak, farmazia, langile sanitario eta ez-sanitarioen ordezkapenak ez egotearen ondorioz…) murrizteko helburua izaten dute. Kudeaketa Klinikoko Unitateetan profesionalen eta unitateen arteko lehia sustatzen da, eta pizgarriekin saritzen dira ezarritako helburuak lortzen dituzten KKU horietako langile sanitarioak. Kudeaketa Klinikoko Unitateetako zuzendaritzak arrunki langile fakultatiboz osatuta egoten dira, nahiz eta erizaintzako pertsonalari ere parte hartzeko aukera ematen zaion. Horregatik, pastelaren banaketan parte hartu ahal izatearen truke, 2013ko uztailean Sindikatu Medikoak eta Erizaintza Sindikatoak (SATSE) “Osasun Sistema Nazionalaren iraunkortasun eta kalitatearen aldeko Ituna” sinatu zuten.

Kudeaketa Klinikoko Unitateenganako benetako interesa zein den erakusten duen beste froga bat: Sindikatu Medikuen Estatu Konfederakundearen agiri batetan adierazten da Unitate hauetan parte hartzeko atxikimendua borondatezkoa izan behar dela, baina borondatezko partehartze honek pizgarriak behar dituela, pizgarri hauek ekonomikoak izan behar direla, eta kopurua ezin dela izan 12.000 € baino txikiagoa, hilabetero mediku bakoitzeko. Nola geratuko da osasun arreta helburu ekonomizisten eraginpean badago?

EAJ alderdiak osasun alorreko murrizketak gauzatzearen eginkizuna osasun langileen gain uztea itxuragabekeria iruditzen zaigu, osasungintza publikoa errotik kutsatzen baitu. Pauso honekin alderdi jeltzaleak agerian uzten du bere jarrera neoliberal eta merkantilista, baina aurrez aurre izango gaitu osasungintza publikoa, unibertsala eta kalitatezkoaren aldeko apustua egiten dugunak. Behin eta berriz gogoraziko diegu osasugintza ez dela beraien jabetza. Herritar guztiona da eta herri honetan bizi garen guztion arteko adostasuna behar du.

 

 

 

Bizkaiko Foru Aldundiko 2016ko lan-hitzarmena sinatzea aurrera urratsa da

LABen Aldundiko Atal Sindikala, CCOOekin batera, foru erakundearekin akordio batera heldu da 2016ko pertsonal funtzionario eta laboralaren lan baldintzak arautuko dituen Hitzarmena sinatzeko. LABen jarrera afiliatuek erabaki zuten asteartean, uztailaren 12an, eginiko asanbladan. Batzarraren erabakia izan zen aurreko egunean, uztailaren 11n, Aldundiaren azken proposamena babestea, era kritikoan.

Bi sindikatuek beraien jarrera malgutu dute, negoziazioa abortatzeko etengabe erabili duten ordainsarien kontua saihesteko, bestelako gaiak azpimarratuz: lana sortu eta banatzeko ekarpenak, LEPen deialdiak, eta lan baldintzak eta kontziliazioa hobetzeko neurriak, besteak beste.

LAB jakitun da erdietsi dugun hitzarmenaren edukia ez dela nahi genuena, baina, hala eta guztiz ere, uste dugu konpromiso garrantzitsuak dituela zenbait gaitan, eta horrek zilegitasuna ematen digu konpromiso horien benetako betetzea exijitzeko: erosteko ahalmena berreskuratzea, baimenak, kontziliazioa eta lana sortu eta banatzeko neurriak; lan baldintzak bermatzen ditugu (lanaldia, librantzak, oporrak,..); eta E taldearen plazak mantendu eta talde honetako hainbat lanpostu hutsen betetzea.

 

 

 

Eusko Jaurlaritzak euskal gehiengo sindikalak zapuztu nahi ditu

ELA eta LABek Eusko Jaurlaritzak Elkarrizketa Sozialerako Mahaiari zuzendutako proposamen baten berri izan dugu (bide ez ofizialetatik). Jaurlaritza mahai horretako partaidea da, Confebask, CCOO eta UGTrekin batera. Dokumentuan jasotzen denaren berri emanez agerraldia eskaini dute bi sindikatuek. Besteak beste gutxiengo sindikalarekin akordioak egitea eta orokortzea proposatzen da. Horregatik Angel Toña Sailburuaren dimisioa eskatzen dugu.

Testuan jasotzen denaz guk ondoko konklusioak ateratzen ditugu:

1. Elkarrizketa Sozialerako Mahaira bidaltzen den idatzian, gutxiengo sindikalarekin akordioak egitea eta orokortzea proposatzen da; bide hau proposatzen dute negoziazio kolektiboa zuzentzen duten joko arau demokratikoen alternatiba bezala. Hau da idatzian esaten dena (gazteleraz jaso dugu, jatorrizko testua errespetatuz): “las circunstancias que actualmente rodean a la negociación colectiva en Euskadi están impidiendo en muchos casos la suscripción de convenios de eficacia general… lo que en ocasiones puede constituir, en opinión de los firmantes del presente acuerdo, una perversión de la propia negociación sectorial”. “Ante tales circunstancias… puede resultar adecuado… suscribir convenios de eficacia limitada…”.

2. Negoziazio kolektiboan “bizi den egoeraz” hitz egiten dutenean gehiengo sindikalaz ari dira, lan eskubideekin eta eskubide sozialekin konpromisoak dituen gehiengo sindikalaz hain zuzen ere. Ez ditugu lan erreformak onartzen, ezta Confebaskek erreforma hauetaz egin nahi duen aplikazioa. Hortan dago gehiengo sindikala. Langileen %59.20 ordezkatzen duen gehiengoa, %29.74 ordezkatzen duen gutxiengoaren aurrean. Jokamolde honekin Jaurlaritzak argi erakusten du euskal langileek modu demokratikoan hautatu duten ordezkaritza baztertzeko eta ukatzeko borondatea duela.

3. ELA eta LABek gogora ekarri nahi dugu Confebask ELA eta LABeri sindikatu izaera kentzen saiatu zela, iniziatiba hau horren segida da. Saiakera hura ez zen aurrera atera, baina nolako patronala dugun ikusteko balio izan zuen. Jaurlaritzak Confebask Elkarrizketa Sozialerako Mahaia deitzen dioten horretan mantendu zuen, asmo horren berri izan arren, ezer gertatu ez balitz bezala.

4. Bistakoa da Jaurlaritzak proposatzen duen bide honek patronala egoera ezin hobean utziko lukeela negoziazio kolektiboan: gehiengoei muzin egiteko arazorik gabe, bere mintzakideak aukeratu ahal izango ditu akordio eroso eta merkeak egiteko langile klasea pobretzea beste helbururik ez duen bidean aurrera egin ahal izateko.

5. Jaurlaritzak, Confebaskek, CCOOk eta UGTk konpartitzen duten marko hau eta ELA eta LABek defendatzen dugun Lan Harremanetarako eta Babes Sozialerako Euskal Markoa bateraezinak dira. Ez dira bateragarriak mahai honetan euskal langile klasearen lan eta bizi baldintzak hobetuko dituzten aldarrikapenak baztertzen direlako. Eta ezin dira bateragarriak izan joko arau demokratikoak urratzen dituelako. Ez dago Euskal Esparrurik eduki sozialik ez badago, ez dago Euskal Esparrurik joko arauak demokratikoak ez badira.

6. ELA eta LABek Eusko Jaurlaritza salatzen dugu argi eta garbi egiten duelako patronalaren interesen alde; eta euskal langileen erabakiak gutxiesten dituelako.

Guzti honegatik, eta Jaurlaritzak egiten duen proposamenaren larritasuna ikusita, ELA eta LABek Toña jaunaren dimisioa eskatzen dugu.