LABek begi onez ikusten du eta bat egiten du Nafarroako Parlamentuak onartutako mozioarekin, dei egiten duena horrela nahi dute nafar presoak euren zigorra Iruñeko kartzelan bete ahal izatera. Presoak bergizarteratzeko helburuak horrela exijitzen du, legeak horrela zehaztu du eta baldintza teknikoak erabat egingarri egiten dute. Ez dago inolako arrazoirik berehala nafar presoak Iruñeko kartzelera ez eramateko. Lekualdatze hau ezarritako zigorra edozein izanda ere egin beharko litzateke, sakabanaketa modu bidegabe eta arbitrarioan ezarritako zigor gehigarria delako.
Arrazoi politikoengatik zigortutako presoen kasuan, sakabanaketa salbuespeneko kartzela politikaren parte da, helburu politiko zehatzak dituena, hala nola preso politikoen kolektiboa apurtu eta hauetako bakoitzaren borondatea suntsitzea. Politika honek sufrimendua sortu izan du eta oraindik jarraitzen du sortzen, bai presoentzat (duela hiru urte Xabier Reyren heriotzak gordinki erakutsi suzen moduan) bai euren gertukoetzat, astero bidaia luzeak egitearen arriskupean daudenak (Sara Fernandez eta Karmele Solaguren bi istriputan hil ziren). Sakabanaketa-politika, 30 urte luzez indarrean dagoena, beti izan da bidegabea; orain gainera, anakronikoa da: ia 10 urte pasatu dira ETAk bere jarduera armatua amaitu zuenetik.
Zorionez, euren jatorrizko lekuetatik gertuago dauden kartzeletara gerturatzen ari dira euskal preso politikoak modu mailakatuan. Alde batetik, gerturatze hauen erritmoa bizkortu behar dela uste dugu; eta bestetik, gerturatze hauek Iruñeko kartzelara egin behar direla, aipatu dugun moduan, nafar preso guztiak hartzeko baldintza guztiak betetzen dituena.
