Bi erkidegotan egin genuen kanpaina arrakastatsua gertatu zen. Behar beste indarrez hornitu ginen eta behar beste ezagutarazi genuen, erakundeek dekretuak aldatzeko konpromisoa har zezaten. Dekretu hauek hiru araupetze esparruak zituztela jakin arren, irizten genion pertsonei eskainitako zerbitzuak hobetzeko, erabiltzaileko langile kopurua handitu behar zela, edo bestela esanda, pertsonako ratioa handitu behar zela.
Gaur egun penaz ikusten dugu lardaskeria arrakastaz mozorrotu nahian dabilela EAEn gobernatzen, legeak egiten eta agintzen ari den EAJ. Nahiko ohituak gaude honetara. Aldaketatzat aurkeztu digute berriro errealitate berari eta gizarte zerbitzuetako egitura berari ejstea.
Pertsonak ardatza duen esku-hartze eredu batez mintzatzen zaizkigu, irizpide ekonomikoak jartzen dituzte arretaren kalitatearen aurretik, azpikontratazio edo kontzertazio administratibo ereduaren irizpide kapitalista berdinei eutsiz, dirutzak pribilegiatu gutxi batzuen eskuetan egongo litzatekeen kapital pribatu bihurtzea ahalbidetzen dutenak soilik. Horren adibide lotsagarriak jar genitzake, irabazi asmorik gabeko zeregin sozial batez mozorrotuak. Instalazioak hobetzeaz edo banakako logelak 3 metro kuadro handitzeaz hitz egiten digute. Handiagotzea, ez da proportzionala izatera ere iristen, logela bikoitzetan erabiltzaileko 2,5 metro egokitzen delako. Programak, tailerrak, elkarren arteko barne sartzea eta abar. Dena adineko pertsonei eskainitako zerbitzuen erabiltzaileei zuzendua.
LABen ustez, gobernu horrek ez zuen ulertu eta ez du ulertzen, duela ia bi urte ekin genion kanpainaren espiritua. Uste dugu ez dutela ulertzen, bestela, zertarako balio digute dutxarik modernoenek egoitza batean, ez badugu behar besteko langilerik erabiltzaile guztiez arduratzeko? Zertarako inplementatu inklusio edota partaidetza komunitarioen programak, ez badugu behar beste langilerik haiek laguntzeko? Zertarako balio digu jantoki modernoagoa izateak, logelak handiagoak izateak, sektorean lan egiten duten langileek izugarrizko lan-zamak jasan behar izaten badituzte haien egunerokoan? Zertarako balio digu gela politagoa izateak, bizitza ahitzen zaigun egunetan lagunduko gaituen inor ez badago? Gobernu honi gogorarazi nahi diogu sektore honetan gihar eta hezurduraren lesio kopurua industrian baino hiru bider handiagoa dela. Eta horrek ez duela hornikuntzarekin zerikusia bakarrik.
Beatriz Artolazabal Albeniz Enplegu eta Gizarte Politiketako Sailburua etxea teilatutik eraikitzen hasi da. Ez da konturatzen zaintza, lantokietan diharduten langile kopurua handituz hobetzen dela, ez logela handiagoekin, ez eta lauza berriekin ere. Sektore honetan pertsonekin egiten dugu lan, eta zaintzaren kalitatea aipatutako zerbitzuez arduratzen diren langileak zainduz lortzen da. Zaintza, lan-zamak txikiagotuz eta lan baldintzak hobetuz lortzen da. Gobernu hau, beste askotan bezala, berriro geratu da itxurakerian eta azalean. Horrez gain, esplizituki alde batera uzten du sektoreko langileen lan baldintzak hobetzea. Horrek oso arazo larria dakar berarekin, jendarteari egiten zaion iraina dugu, erkidego honetako herritarren dirua zuzen kudeatzen denaren bermatzailea delako.
LAB sindikatuak gobernu honen jarrera deitoratzen du, Europara begiratu baino nahiago duelako Madrilera begiratzea, gutxi batzuen interesak babesteko. Europarekin konparatuta atze-atzean gaude gu, hango egoitzetako ratioa erabiltzaile bakoitzeko 1,3 langiletakoa delako. Deitoratu egiten dugu gobernuaren politikak emakumeak zapaltzean eta esplotatzean oinarritzea oraindik, eta egunerokoan betetzen duten eginkizun handia aitortu gabe jarraitzea. Gobernu honi gogorarazi nahi diogu jendarte baten bizi mailaren kalitatea hark bere parekoak zaintzeko duen gaitasunaren araberakoa dela.
Berriz adierazi nahi dugu lanean jarraituko dugula EAJk aspaldidanik darabiltzan politiketatik aldenduko gaituen eredua lortu arte. Dekretu honek ez du errealitatea aldatzen, ez ditu egoitzetako zerbitzuak hobetzen, egungo eredua betikotu egiten du soilik.