2024-12-03
HomeIndustriaFederazioaUrkullu jauna, prekarietatearekin ez dago Industria 4.0rik

Urkullu jauna, prekarietatearekin ez dago Industria 4.0rik

IRITZIA
Zorion Ortigosa eta Jonan Goñi
LABeko Industria Federazioko kideak

Teknologia berrien bilakaerarekin gero eta gehiago ari gara ohitzen mezu labur eta sendoetara, azalekorarekin geratuz eta azterketa sakonagoak albo batera utziz.

Badirudi Eusko Jaurlaritzak teoría honen arabera funtzionatzen duela, eta ematen du Arantxa Tapiak zuzentzen duen Garapen Ekonomikoko Saila Jaurlaritzaren Marketing Saila dela. Horrela, “Industria 4.0” bezalako kontzeptu berritzaile bat fusionatuz, teknologikoki puntakoak diren herrialdeetan erabiltzen dena industriaren digitalizazio prozesua definitzeko, ustezko profil propio batekin “Basque Industry 4.0”-ra iritsi gara. Ekuazio perfektua, eta honi publizitate instituzionaleko dosi handiak, zenbait biltzar eta enpresetatik zehar egindako aurkezpen birak gehitzen badizkiogu, berrikuntza eta industriaren egokitzapena garai berrietara honezkero iritsi dela sinestarazi nahi digute.

Baina benetan, zer dago guzti honen atzean? Datuek erakusten dute ez dagoela ustezko industria aurreratuaren aldeko apusturik: Euskal industrial jarraitzen du nagusiki ertain-baxua den maila teknologikoarekin. Ikerketa eta Garapenean egindako inbertsioa europar batazbestekoaren azpitik dago, Ikerketa eta Garapenean egindako inbertsioa Europako batazbestekoaren azpitik dago, eta bere gobernuak ezarritako krisiaren kontrako errezeta gero eta gutxiago inbertitzea izan da. Hurbildu ere ez gara egiten Eusko Jaurlaritzako Zientzia eta Teknologia Planek zehazten dituzten helburuetara. Berrikuntzan, ezaugarri antzerakoak dituzten europar herrialdeen artean azken lekuan gaude Europako Eskualdeko Berrikuntza indizearen (RIS) arabera.

Honek ia ez du kritika publikorik sortarazten, jakina baita mugitzen dena ez dela argazkian ateratzen. Eta argazkian ateratzen ez dena dirulaguntzen jasotzaileen taldetik kanporatua izatera arriskatzen da. Titular handiak ikusten ditugu, 2017rako aurrekontuan aurkeztu dituztenean bezala, “industriari bultzada emateko aurrekontuak”, esaten ziguten. Euren neurrian baloratzen ditugu: 131 milioi euro industriara. Erabilera sozial eta ekonomikorik ez duen eta beharrezkoa ez den AHT bezalako azpiegitura batean 350 milioi, %267 gehiago. Hori da industriaren aldeko euren apustua.

Egoera Espainiakoa baino zerbait hobea izateak soilik balio du Espainiarekiko konparazioak ezartzearen akatsa argitzeko: ustezko “Basque Industry 4.0” “Spanish” da eta gutxi dauka “Industry”-tik. 4.0rena onartzen dugu: 4 dira prekarietatea lehiarako estrategia bezala apustu egitearen ezaugarri nagusiak (lan-erreforma, negoziazio kolektiboa ukatzea, diskriminazioa kontratazio berrietan eta pobreziaren gorakada) eta 0 da euren politika industriala. Hau da benetan ezartzen ari diren 4.0.

Ehuna babestu eta industriaren eraldaketarako estrategia publiko propioaren aldeko apusturik egiten ez den bitartean, kontrako zentzuan aurrera egiten ari dira abiadura handian. Lan-merkatuaren prekarizazioa eta negoziazio kolektiboa ezabatzea aurrera doaz konplizitate instituzionalarekin, antolaketak eustorma lana egitea lortzea duen lan-zentroetan kenduta.

Europarekiko prestakuntza maila altua dugu, abiadura bizian hezkuntza sistemaren bidez lortutako kualifikazioa galtzen duena lan merkatura egoera prekarioan sartzen denean. Alternatiba, gazteriaren zati handi bat kondenatzen jarraitzen duen erbeste ekonomikoa da.

Ezagutza eta pertsonetan lehiatzen bagara, jarraitu beharreko estrategia baldintza duinak bermatzetik pasatzen da, eta horrek lan harremanen eredu berria izatea eskatzen du. Industriak teknologikoki aurreratua izan behar du, baina horretarako aurreratua izan behar duen alde sozial eta lan arlokotik. Pertsonen alde apustu egitea ez da bateragarria negoziazio kolektiboa amaitzeko gogoarekin, lan harreman indibidualekin, hau da, inposizio indibidualekin. Ezin da XXI. mendeko industria eraiki XIX. mendeko lan-baldintzekin. Ez du ezertarako balio partehartzeaz hitz egiteak, traineretan batera arraun egiteaz Confebaskeko arduradunei gustatzen zaien moduan, batzuk lehen klasean joatea eta beste batzuk (nagusiki gizonak izan behar dutenak) girgiluak erabiltzen dituzten bitartean. Berriak (gutxi batzuk dira emakumeak) pikutara bidaltzen dituzte ordezkatuak izateko. Prekarietatea lehen mailako arazo sozial eta politikoa da eta konponbide politikoa izan behar du.

Digitalizazioak eta teknologia berriek ez diote ezinbestez jendarteari ongizate handiagoa emango. Ikusterik baino ez dugu, zu buru zaituen Eusko Jaurlaritzaren isiltasun eta konplizitatearen aurrean, hiru urtez jarraian %3tik gorako hazkunde tasa izan ondoren, patronalak uko egiten diola hitzarmen kolektiboak negoziatzeari, langileok sortzen dugun aberastasuna banatzea ekidinez. Diruzalekeria puntu gorenera eramana, Bizkaia, Gipuzkoa eta Arabako historian aberastasunik gehien sortu den momentuan.

Propaganda da zuek egiten duzuena, ez politika industriala. Eta uko egiten ari zarete egungo esparru juridiko politikoak markatzen dizkigun loturei eta politika industrialaren esparruan bide propioa egiteari, ez dezagun ahaztu, ekonomiaren oinarria dena. Maila globalean langile eta lan-baldintzen kontura lehiatzeko duzun estrategiak porrot egingo du.

 

 

 

AZKEN ALBISTEAK | ÚLTIMAS NOTICIAS

Bizkaiko Metalaren Merkataritzako hitzarmena lortzeko mobilizatu gara Bilbon

Hitzarmena iraungita dago 2019ko abenduaren 31tik.

Sortzen ari den enplegua prekarioa da

Langabeziaren beherakada ez da erregimen orokorreko afiliazioaren igoerarekiko proportzionala.

Enplegu Zentro Berezien EAEko lehen lan hitzarmena negoziatzeko mahaia deitu dugu

Langileek mobilizazioa egin dute Bilbon, Plaza Eliptikotik abiatuta, eta mobilizazioaren amaieran erregistratu dute deialdia, Lan Harremanen Kontseiluan.