2025-12-22
Blog Page 58

Hezkuntza publikoa indartzeko baliabideetan inbertitzea ezinbestekoa da

Begoña Pedrosa Sailburuak martxoaren 28an emandako prentsa-agerraldiari LABen erantzuna.

Oraingoan ere, pasa den astean bezala, akordio arautzailea (lan hitzarmena) negoziatzeko datorren astelehenean egon daitekeen balizko mahai negoziatzailearen berri prentsan sailburuak egin dituen adierazpenen bidez jaso duela dio LABek eta ez deialdi ofizial baten bitartez. Beraz, Hezkuntza Sailak izandako jarrera salatu du, izan ere, lau egun pasatuta ez da proposamen berririk egin ezta mahai negoziatzailerik deitu ere.

Azken hilabeteetan greba zein mobilizazioen bitartez irakasleek izandako indar erakustaldiari esker Hezkuntza Sailak hainbat urrats eman ditu eta proposamenean LABek helarazitako eskaera batzuk jaso dira. Hala ere, adostasunetara iristeko gabeziak dituela dio LABek baliabide, berme eta zehaztasunei dagokionez. Beraz, sinetsita daude borroka ziklo berri honetan erakutsitako indar erakustaldiaren bitartez ere Hezkuntza Saila mugitzen jarraituko dutela.

Alde batetik, LABentzat herri bezala ditugun erronkei erantzuteko berebiziko garrantzia duten eta sindikatuarentzat estrategikoak diren hezkidetza edota euskara koordinatzaileak falta direla dio oraindik, baita aniztasunari erantzuteko baliabideak indartzea edota zuzendaritza taldeek duten lan zamari erantzuteko ordu kreditu gehigarriak zehaztasunez txertatzea ere. Aipatutako figura eta baliabide hauek hezkuntza kalitatean eta zerbitzuan eragiteaz gain, eskola publikoa indartuko lukete eta egun irakasleek dituzten lan zametan eragingo lukete. Estrategikoak izateaz gain, ezinbestekoak dira.

Lan zamei jarraiki, LABentzat zehaztasunak falta arren eta jasotakoak nahikoa ez izan arren, egun langileak itotzen dituen burokraziari aurre egiteko neurri bakan batzuk hartzea, aniztasunari eta inklusioari erantzuteko lana banatzeko baliabide gehigarriak ezartzea edota ordu lektiboen jaitsiera proposatzen du administrazioak egin duen azken hurbilketan. Zehazki esateko, Haur eta Lehen Hezkuntzan 2 ordu lektibo murriztea lortu duela eta Bigarren Hezkuntzan 17 orduko gehienezko orduen barruan Hedatze programa txertatu dela.

Bestalde, LABek azken urteetan egindako borrokak eta negoziazioek ere fruituak eman dituzte hezkuntza publikoan aritzen diren irakasleen enpleguan. Izan ere, 2023ko ekainaren 1ean sinatutako akordio laboralean adostu bezala, sailaren proposamenean behin-behinekotasuna %5era jaistea jasotzen da, baita EPE deialdietako gaitegiak eta materialak euskaraz prestatuko direla ere. Neurri honi esker, enplegua sortu eta gaur egun klaustroek bizi duten ezegonkortasunari erantzungo litzaioke.

Orain arte ez bezala, azken hilabete hauetan egindako mobilizazio eta borrokaren bidez Hezkuntza Sailak irakasleek galdutako eros-ahalmena berreskuratze bidean atea ireki eta soldata gordinaren %5etik gorako igoera jarri du mahai gainean. Honi, funtzioei lotutako hainbat osagarri ere gehitu behar zaizkio.

LABek ordezko irakasleen lan baldintzen garrantzia behin eta berriz jarri izan du erdigunean. Nahiz eta akordio arautzailean modu argi eta zehatzean ez jaso oraindik, ordezkoen udako kobraketa, kotizazioa eta puntuazioa berreskuratuko dela jasotzen da azken proposamenean, uztaila eta abuztua biak osorik aitortuz 165 lan egin dutenei. Era berean, Lanbide Heziketako irakasle teknikoak hezkuntzan mantentzeko konpromisoa adierazten da. Horretaz gain, LABek historikoki eskatu bezala, ordezko edo bitarteko funtzionarioen lizentzia eta baimenak karrerako funtzionarioen baimenekin parekatzea jaso da.

Azkenik, plantillak gazteberritzeko neurriak hobetzeko murrizketak erretirora bitarte zabaldu eta horiek metatzeko aukera lortu da. Metatzeko aukera hautatzean, egun jasotzen den proposamenaren arabera, transmisiorako ordu-lektiborik gabeko 3 hilabete eta erretiroa urte eta hiru hilabete aurreratzeko aukera zabaltzen da. Honako hau artikulatuan era egokian eta zehatzean jasotzeko propoposamena izango da LABena.

Borrokaren ondoriozko aurrerapauso batzuk lortu badira ere, LABek ez ditu nahikotzat hartu eta horregatik, greba eta mobilizazio dinamikekin jarraituko du. Aurrerapausoak daude lan zamak arintzeko ordu lektiboen jaitsieran, baliabide gehigarrietan, gutxienezko %5eko soldata igoeran, gazteberritze neurrietan, ordezkoen baldintzetan, behin-behinekotasuna %5era jaistean edota lan osasunerako neurrietan. LABen ustez borrokan jarraitu behar da lehentasunez baliabide eta figura gehigarriak lehen bai lehen eskoletan egon daitezen. Gainera, akordio arautzaile edo lan hitzarmenean zehaztasun eta epeak jasotzeko ekarpenak egiten jarraituko du eta lan zamen jaitsieran zein soldata igoeran lanean jarraituko du.

Beraz, orain arteko ibilbideari jarraiki eta langileon greba eta mobilizazioek emandako indarra baliatuta LABek borrokan jarraituko du 15 urteren ondoren irakasleon lan baldintzak hobetuko dituen hitzarmen berri bat lortu arte, baita hezkuntza publikoa indartzeko urgentziaz behar duen inbertsioa izan dezan eta baliabideez hornitu dezaten, kalitatezko hezkuntza helburu.

LAB sindikatuak Kutxa Fundazioa eta Kutxagestion Zerbitzuak S.L.U.ko lehen hitzarmen kolektiboa sinatu du

Gaur, 2025eko martxoaren 28an, ia bi urte eta erdi luzatu den negoziaketa-prozesu baten ostean, LAB sindikatuak Kutxa Fundazioa eta Kutxagestion Zerbitzuak S.L.U.-ko lehen hitzarmen kolektiboa sinatu du. Hitzarmen kolektibo honi esker, fundazio osoko 63 langileren lan-baldintzak modu esanguratsuan hobetuko dira.

2022ko azaroaren 19an eratu genuen negoziazio-mahaia, esku artean genuen erronkaren zailtasun-mailaz jakitun; izan ere, aldagai ugarik baldintzatu dute prozesua:

1) Kutxa Fundazioa eta Kutxagestion Zerbitzuak S.L.U bi enpresa ezberdin dira eta bataren zein bestearen langileak lan-zentro ugaritan banatuta egon izan dira.

2) Lan-zentro bakoitzean hitzarmen sektorial ezberdinak aplikatu izan dira: nagusiki Gipuzkoako Bulegoen hitzarmen kolektiboa, baina baita Ikuskizun eta Kirol Lokalen Gipuzkoako hitzarmen kolektiboa ere. Biak ala biak hamarkada batetik gora berritu gabe, beraz, bistan da erabat zaharkitutako hitzarmenak zituztela.

3) Langile batzuk ahozko zein idatzizko norbanako akordioak zituzten Fundazioarekin (izan lanaldiari dagokionez, izan soldatei dagokienez, etab.) eta horrek, urteen poderioz, langileen lan-baldintzen arteko arrakala eragin izan du.

Hortaz, eszenatokia konplexua zen, ez zen apustu samurra geurea, baina lortu dugu! Eduki esanguratsuenen artean, ondorengoak aipatu ditzakegu:

> Indarraldia: 2023ko urtarrilaren 1etik 2026ko abenduaren 31era eta ultraaktibitate klausula.

> 2009tik honainoko Gipuzkoako KPIren bilakaera ia-osoaren bermea soldata-tauletan, maila profesional baxuenen urteko soldata 10.000 eurotan handituz, orain arteko soldatak hitzarmenaren sinaduraren bidez bermatu diren soldatekin alderatuz gero.

> 2009tik 2022ra arteko Gipuzkoako KPIren arabera gauzatu ez diren soldata-igoerak bermatzen dituen ordainketa bakarra.

> Soldata-taulen atzeraeraginkortasuna 2023ko urtarrilaren 1etik aurrera eta, taula horietatik abiatuz, hitzarmenaren indarraldiko urte bakoitzerako Gipuzkoako KPIren araberako soldata-igoerak.

> 2024. urterako, gehienez 1.650 orduko urteko lanaldia eta egindako gehiegizko ordu bakoitzeko dagokion diruzko konpentsazioa eta lanaldi murrizketa hurrengo urteetarako: 2025erako, gehienez, 1645 orduko urteko lanaldia eta 2026rako, gehienez, 1640 orduko urteko lanaldia.

> Onura sozial ugari: mediku kontsultetara joateko lan-denbora mugagabea, izan langilearentzat izan gertuko senideentzat; egoera pertsonal edota familiarrei aurre egiteko laguntza ekonomikoak; astean behin etxetik lana egiteko aukera, …

> Inaplikazio klausula, hitzarmen kolektiboaren aplikazioa bermatzeko.

Eta, guzti hori gutxi balitz, balioan jarri nahi dugu negoziazio-esparru berriaren sorrera: hitzarmen kolektiboarekin, orain artean Fundazioan existitzen ez zen negoziazio-dinamika bat aktibatu dugu, zeinak ahalbidetuko duen aurrerantzean ere langileon lan-baldintzak urtez urte berritzen joan ahal izatea.

Funtsean, bidea zaila izan da, baina emaitza mundiala. Eta noski, langileon konpromisoa eta LABeko delegatuon inplikazio amaitezina, beste behin, arrakastarako gakoa. LAB sindikatuan argi dugu, kolektibotik eta kolektiboarentzat lanean jarraituko dugu.

LABek ez du behartutako kaleratzerik onartuko Ekide enpresan

Martxoaren 27an egin zen kontsulta epeko bigarren bilera enpresako zuzendaritzaren eta langileen ordezkaritzaren artean.

Aldez aurretik, enpresak kaltetuen zerrenda negoziatzeko borondatea agertu zuen, enpresatik irtetzeko borondatea erakutsi dezaketen pertsonak bilatzeko ahalegina eginez. Sindikatuek, era berean, hitza eman genuen ez genuela zerrenda horretara sartzea erabakitzen duten langileen borondatearen aurka egingo. Gaur egun, enpresak oraindik ez du inolako urratsik eman horren inguruan.

EEEak kaltetutakoak modu hitzartuan ateratzea ahalbidetzeko modu bakarra, kalte-ordainak legez ezarritakoaren gainetik handitzea da, baina enpresak adierazten digu horrek arriskuan jarriko lukeela bere etorkizuna.

Guk geure buruari galdetzen diogu: Goi zuzendaritzako soldatek ez dute arriskuan jartzen enpresaren bideragarritasuna? Sozietatearen administratzaileek 295.254,94 euro jaso zituzten 2021ean, eta 314.838,43 euro 2022an. Ohikoa izan da dibidenduen banaketa, hiru ekitalditan (2017, 2018 eta 2019) milioi bat euro baino gehiago atera baitziren enpresatik bazkideen artean banatzeko. Horretaz ari gara, halaber, egungo egoeraren errua zuzendaritzari egozteko orduan.

LABen eskaerak argiak dira. Kaltetuaren onespenik gabeko kaleratzerik ez, eta kalte-ordainak hobetzea.

Euskararen arloan indarraldira pasatzeko unea iritsi da

Justizia injustuaren aurrean, borroka da bidea.

Gipuzkoako Aldundiko hainbat kolektibotako kideok agerraldia egin dugu Donostiako epaitegi aurrean, epaitegietatik datorren euskararen aurkako oldarraldi honek denoi eragiten digula salatzeko, eta euskararen normalizazio prozesuan atzerapausorik onartuko ez dugula aldarrikatzeko.

Azken urte honetan eta, bereziki, oldarraldi juridikoa eta politikoa martxan jarri denetik zerbait argi geratu bada, honakoa da hori: euskararen behar soziolinguistikoak urratu egiten dira, eta, horrelakoetan, euskara eta euskaraz bizi eta lan egin nahi duen komunitatea da beti galtzaile ateratzen dena.

Marko juridikoaren betebehar nagusia normalizatu nahi den hizkuntza minorizatuaren aurkako erasoak ekiditea da, normalizazio prozesua nolabait babestea, hizkuntza minorizatua erabiltzen duen komunitatearen hizkuntza eskubideak bermatzea, baina oldarraldi juridikoak erakutsi diguna guztiz kontrakoa da. EAEn, Nafarroan eta Ipar Euskal Herrian bezalaxe, marko juridikoa euskararen normalizazio prozesua erasotzeko bitarteko bihurtu dute.

Geure buruari egin behar diogun galdera honakoa da: euskararen normalizazio prozesuak bizi duen bidegurutzean aurrera begira eman behar dugun salto kualitatiboa emateko eta euskarak dituen behar soziolinguistikoak asetzeko, nahikoa al da indarrean dagoen marko juridikoa? Garbi dago ezetz. Administrazioan hizkuntza eskakizunen inguruan ikusten ari garena ikusirik, marko legala aldatu beharra dagoela ebidentea da. Hori egin ezean, bidegurutzetik atzeraka abiatuko gara.

Administrazio publikoetan euskaldunok, euskaraz lan eta bizi nahi dugun langileok zein herritarrok, erdara erabiltzera behartuak gaude egunero Ipar Euskal Herrian eta Nafarroan, baina baita EAEn ere; Euskal Herri osoan. Horrek ondorio argia du: erdara prestigioz janzten du eta ezinbestekoa bihurtzen du, eta, bitartean, euskararen normalizazioa inposizio bihurtzen du, euskararen balio eta prestigio soziala eta politikoa suntsituz.

Azken erasoan, Gipuzkoako Foru Aldundian 100 lanpostu publikotarako euskararen eskakizuna baliogabetu duen sententzia plazaratu du epaitegiak. Horren ondorioz, Aldundiak beste bi prozesu ere geldiarazi ditu, eta hemen elkartu garenok ozen diogu Aldundian euskaraz lan egin ahal izateko aurrerapausoak eman behar ditugula oraindik, baita euskaraz zerbitzu guztiak eman ahal izateko ere. Beraz, atzeraka begiratu ere ez dugula egingo, aurrean baitugu etorkizuna.

Izan ere, non dago Justizia herri honetan? Noren esku dago Justizia? Zeinen zerbitzura ari da lanean? Eta Justizia injustua gutxi balitz, orain agintean dauden alderdi politikoak ere, PNV eta PSE, CCOOren laguntzaz, atzera egiten hasi dira. Bizkaiko Foru Aldundiak hizkuntza eskakizunen maila erdira murriztu du.

Bi hitzetan esanda, botere judizialak hizkuntza politikaren joko arauak aldatu ditu eta orain Aldundietan agintean dauden indar politikoek men egin diote, atzo bidezkoa zena gaur ilegaltzat onartuz eta hamarkadetako adostasuna hautsiz. Horrela, euskararenak eta euskaraz lan eta bizi nahi duen euskal komunitatearenak egin du. Ezin dugu euskaraz lan egin eta ezin dugu euskara bizi, demokraziaren izenean…

Ezin gara ibili erasoei aurre egiten bakarrik; aurrera egiteko garaia da. Errezeta berriak garatu behar ditugu, eskura ditugun tresnak baliatu eta, horiekin nahikoa ez bada, berriak sortu eta injustiziaren aurka borrokatu.

Katalunian eta Galizian posible denak hemen ere posible izan behar du: administrazioko langile publiko izateko bi hizkuntza ofizialak ezagutu behar dira. Eta hori gauzatzeko dagoeneko badugu euskal herritarron adostasun sozial zabala, gehiengo sindikalaren babesa eta lege bidez gauzatzeko gehiengo politikoa EAEn.

Ezin dugu amore eman. Langileak eta euskal jendartea aktibatu behar ditugu, euskararen eta euskaldunon kontrako eraso hau gelditzeko erantzun zabal bat bermatzeko. Jon Lopategi “Baltza” bertsolariak ondo esan zuen moduan, “herri libre bat iritsi, nahi badugu bihar etzi, benetan ziurrena den euskarari eutsi”.

Horregatik, dei egiten diegu alderdi politikoei herritar guztien hizkuntza eskubideak bermatuko dituen zoru juridiko berri bat eman diezaioten euskarari. Ez dugu atzerapausorik onartuko. Bada garaia gure hizkuntzak bizi duen larrialditik indarraldirako jauzia emateko, pizkunde berri baten aroari bide emateko.

Euskaraz bizi nahi dugu eta horretara goaz.

Euskal instituzioek armagintza sektorearen aldeko industria politikei ematen dieten babesa salatu du LABek

Sindikatuak protesta ekintza egin du Bilbon, SPRIren egoitzaren aurrean, Palestinarekin elkartasunez eta industria genozidioaren kontura egiten ari den negozioa salatzeko. Era berean, kezka erakutsi du armagintzan inbertitzea, ustez, merkatu aukera bikaina dela dioen argudioaren aurrean.

Europar Batasuna eta elite ekonomiko eta politikoak Europa berrarmatzeaz ari direnean, argi izan behar dugu ez dela aberastasuna berbanatzeko politika fiskala bultzatzen; aldiz, mugak militarizatzen jarraitzea eta armagintza industriako enpresei diru gehiago bideratzea nahi dute, politika sozialak murriztuz, zerbitzu publikoak ahulduz eta mundu mailako langile-klasearen prekarizazioan sakonduz.

Berrarmatze-politika hauek bake- eta elkarrizketa-kulturaren aurrean lehenesteak, ustezko defentsa eta segurtasunaren izenean, gerrak eta gatazkak areagotzea dakar, Palestina gordintasun osoz jasaten ari den moduan. Espoliazio, genozidio eta suntsiketa politika kolonialista hauek Gazan 50.000 pertsona hiltzea ekarri dute, 1,9 milioi pertsona indarrez lekualdatzea eta Gazako lurraldea guztiz suntsitzea.

Guzti horrengatik, LAB sindikatutik euskal eta europar politikek Gazako genozidioarekin eta Palestinako biztanleria bere lurraldetik kanporatzeko dauden asmoekin duten konplizitatea salatu nahi dugu. Premiazkoa da Israel behartzea su-eten bat aldarrikatzera eta horretarako sionismo genozidarekin dauden akordio eta lotura guztiak apurtu behar dira. Era berean nazioarteko komunitateari exijitu behar zaio konponbide integralerako beharrezko mekanismoak martxan jar ditzala, Palestinaren autodeterminazioa eta preso eta errefuxiatuen etxera bueltatzea bermatzeko.

Beharrezkoa eta premiazkoa da paradigma aldaketa integrala, baita euskal industria politikan ere, Europan indarrean dagoen belizismoaren aurrean. Funtsezkoa da ReArm Europe programa baztertzea eta Euskal Herritik, bake- eta elkarrizketa-kulturak bultzatzea gatazka politikoen konponbiderako mekanismo moduan.

EAEko hezkuntza publikoko irakasleek gaur Donostia hartu dute

Greba zikloaren 7. grebak jarraipen zabala izaten jarraitzen du

Atzokoan Bilbo, Donostia eta Gasteizko kaleak bete zituzten hezkuntza publikoko irakasleek. Manifestazioetan 12.000 irakasle baino gehiagok parte hartu zuen inoiz baino ozenago eskatuz beraien egunerokoan beharrezkoak diren baliabideak. Gaurkoan beretsu gertatu da Donostian egindako manifestazio bateratuan.

Sindikatuek garbi daukate ez dagoela benetako negoziaziorik. Hezkuntza Sailak badaki zein eduki jarri behar dituen gatazka gainditzeko, bere jarrera ordea, negoziazioa etetea izan da greban dauden bitartean. Irakasleek argi utzi dute zein den beraien asmoa eta helburu horrekin borrokan tinko jarraituko dute benetako negoziazioa gauzatu arte.

LAB, STEILAS, ELA eta CCOO sindikatuek aste honetan deitutako grebek jarraipen zabala izan dute; izan ere, grebara deitutakoen %75ak babestu du greba. Grebaren ziklo honetan “Lan baldintzak hobetu, hemen eta orain erabakita!” lelopean deitutako mobilizazioan milaka langile ari dira elkartzen eta behin eta berriz salatu dute Hezkuntza Sailaren jarrera: hezkuntzako irakasleen lan- baldintzak okertzen ari dira, Hezkuntza Sailak erabakiak aldebakarrez hartzen ditu eta negoziazioak eduki esanguratsu gabe etengabe luzatzen ditu.

Argi dago grebak direla Jaurlaritza mugiarazten dutenak. Sindikatuok benetako negoziazio erreala burutu nahi dute, hitz eta asmo politetatik harago. Edukia, zehaztapena eta konkrezioa behar du balizko akordioak.

Zazpigarren greba egun honetan ere, irakasleok oso mezu argiak helarazi dizkiote Hezkuntza Sailari:

– 15 urte direla hitzarmena eguneratu gabe; eta aski dela.

– Lan zamak arintzea, plantillak gazteberritzeko plan egokia ezartzea, enplegu publikoa kontsolidatu eta bermatzea, eros ahalmena berreskuratzea, lan osasuna zein euskara eta hezkidetza bermatzeko neurriak proposatzeko garaia dela.

– Ez badago aldarrikapen hauekiko erantzunik grebetan jarraitzeko indarrekin daudela.

Beraz, Hezkuntza Sailari eduki, zehaztapen eta konkrezioak dituzten mahaiak deitzeko exijitzen diote. Hezkuntza publikoa indartzeko ezinbestekoa da inbertsioa handitzea eta lan baldintzak hobetzea eta eskola publikoa baliabideez hornitzea.

Aste honetako grebei jarraipena emanez, datorren astean beste greba deialdi bi egin dituzte, apirilaren 1 eta 2rako, hezkuntza publikoko irakasleek kaleak betetzen jarrai ditzaten sektoreko aldarrikapenak exijituz.

Jarraipen ia erabatekoa Enviser Gasteizko Udalaren lorezaintzako kontratako greba mugagabearen lehen egunean

Gaur goizean hasi da Enviserreko enpresa-batzorde osoak (LAB, ELA eta ESKk osatua) deitutako greba mugagabea. Enviserrek Gasteizko Udalaren kontratak parkeak eta lorategiak eta hiriko eraztun berdea mantentzen ditu.

Guztira, 90 langile daude grebara deituta. Grebaren jarraipena %90 ingurukoa izan da, eta enpresan bi aste eta erdiko antzinatasuna duten langileak eta enpresako arduradunak baino ez dira lanean hasi. Jarduera erabat geldituta dago.

Haien lan-baldintzak oso prekarioak dira, LGSra ozta-ozta iristen diren soldatekin eta lanaldi amaigabeekin. Enviserreko langileek lan bera egiten duten udal-langileek baino 10.000 € gutxiago kobratzen dute eta 100 ordu gehiago egiten dituzte urtean.

Egoera hori udal-gobernuek sustatutako azpikontratazio-sistemaren ondorioa da, AEBetako inbertsio-funts bat, enpresaren jabea, aberasten baitu, langileen erabateko prekaritatearen kontura.

Azken hilabeteetan, enpresa-batzordea, beti langileen batzarrak lagunduta, hitzarmen propio baten negoziazioa aktibatzen saiatu da, enpresako zuzendaritzarekin dituen lan-baldintzak modu esanguratsuan arautu eta hobetzeko. Zuzendaritzak uko egin dio horri, eta astelehen honetan bilera bat egin zen, ordubete eskasekoa. Bertan, enpresa-batzordeari greba erretiratzeko eskatu zion, bileren egutegi bat adostearen truke, mahai gainean lan-hobekuntzako edukirik jarri gabe. Bi urte ingururen ostean, benetako adarjotzea, langileen bidezko aldarrikapenei erantzunik eman gabe.

Duela bi aste, Espazio Publiko eta Auzoetako Saileko zinegotzi delegatu Beatriz Artolazabalek konpromisoa hartu zuen Enviser kontrataren eta langileen artean bitartekari lanak egiteko, enpresa-batzordeko kideek Espazio Publikoko batzordean hitza hartu ondoren. Gaur, bi aste geroago, langileek elkarretaratzea egin dute Batzordearen beste bilera bat egiten ari zen bitartean, Gobernuaren eta zinegotzi delegatuaren gelditasunaren aurrean.

LAB, ELA eta ESK sindikatuok, gainera, salatu nahi dugu gaur goizean enpresaren kanpoaldean egindako elkarretaratzean Udaltzaingoak izan duen jarrera onartezina, lan-baldintza duinak aldarrikatzen zituztenei fisikoki eraso egin dietelako. Udaltzaingoa grebalariei eraso egitera bidaltzea bada Udalak gatazkari ematen dion irtenbidea, hain jokabidea larria erabiltzen duten erantzuleak seinalatzea beste erremediorik ez dugu izango.

Atzo arratsaldean egindako batzar jendetsu batean, langileek mobilizazio egutegi zabal bat adostu zuten, enpresaren eta Udalaren aurrean beraien lan-egoera onartezina irudikatzeko, azken hori baita egungo egoeraren erantzule nagusia, eta ez dira geldituko lan-baldintzak nabarmen hobetuko dituen hitzarmen propio bat lortu arte.

EAEko hezkuntza publikoko irakasleek gaur Bilbo, Donostia eta Gasteizko kaleak hartu dituzte

Greba zikloaren seigarren grebak jarraipen zabala izaten jarraitzen du.

Atzokoan Bilboko kaleak mukuru bete zituzten hezkuntza publikoko irakasleek. Manifestazioaren hasierako txalo zaparradek eta bukaerako hitz txandaren indarrak erakusten dute irakasleen kolektiboa inoiz baino argiago eta ozenago eskatzen ari dela beraien egunerokoan beharrezkoak diren aldarrikapenak.

Hezkuntza Sailaren jarrera ordea, grebetan aldarrikatutako eduki gehigarriak mahai gainean ipintzea eta zehaztea eskatu zaionean negoziazioa etetea izan da. Sindikatuek garbi daukate eszenifikazio eta itxurakeria baten aurrean daudela. Hezkuntza Sailak badaki, argi eta garbi, zein eduki jarri behar dituen mahai gainean gatazka gainditzeko.

Ulertezina da Hezkuntza Sailak irakasleon lan-baldintzak ez hobetzea, hezkuntza publikoko kalitateak hobera egin dezan. Baina irakasleek argi utzi dute zein den asmoa eta helburu horrekin borrokan tinko jarraituko dute benetako negoziazioa egin arte.

LAB, STEILAS, ELA eta CCOO sindikatuok deitutako grebak jarraipen zabala izan du Bilbo, Donostia eta Gasteizen egindako manifestazioetan ikusi den moduan. Izan ere, deitutakoen %75ak babestu du. Hala ere, salatzekoa da beste behin ere Eusko Jaurlaritzak ezarritako gehiegizko zerbitzu minimoak direla eta ehundaka langileri greba eskubidea ukatu zaiela.

Grebaren ziklo honetan “Lan baldintzak hobetu, hemen eta orain erabakita!” lelopean deitutako mobilizazioan milaka langileari dira elkartzen, 10.000 irakasletik gora, hain zuzen ere. Milaka langilek salatu dute EAEn Hezkuntza Sailaren jarrera: Hezkuntzako langileon lan-baldintzak okertzen ari dira, Hezkuntza Sailak erabakiak aldebakarrez hartzen ditu eta negoziazioak eduki esanguratsu gabe etengabe luzatzen ditu.

Aurretik burututako grebek eta mobilizazioek mahai negoziatzaileak deitzera eta pauso gutxi batzuk ematera behartu dute Hezkuntza Saila. Argi dago grebak direla Jaurlaritza mugiarazten dutenak. Sindikatuok benetako negoziazio erreala burutu nahi dute, hitz eta asmo politetatik harago. Edukia, zehaztapena eta konkrezioa behar du balizko akordioak. Beste behin ere, herenegun Hezkuntza Sailaren asmoa negoziaketak irudikatzea izan zen.

Seigarren greba egun honetan ere, irakasleok oso mezu argiak helarazi dizkiote Hezkuntza Sailari:

– 15 urte direla hitzarmena eguneratu gabe; eta aski dela.

– Lan zamak arintzea, plantilak gazteberritzeko plan egokia ezartzea, enplegu publikoa kontsolidatu eta bermatzea, erosahalmena berreskuratzea, lan osasuna zein euskara eta hezkidetza bermatzeko neurriak proposatzeko garaia dela.

– Ez badago aldarrikapen hauekiko erantzunik grebetan jarraitzeko indarrekin daudela.

Beraz, Hezkuntza sailari eduki, zehaztapen eta konkrezioak dituzten mahaiak deitzeko exijitzen diote. Hezkuntza publikoa indartzeko ezinbestekoa da inbertsioa handitzea eta lan baldintzak hobetzea eta eskola publikoa baliabideez hornitzea.

Gaurko egunari jarraipena emanez, bihar Donsotiako kaleak hezkuntza publikoko irakaslez betetzeko deia egin dute sindikatuek.

LABek salatzen du Guardianeko langileak ez direla inoiz lehentasuna izan Eusko Jaurlaritzarentzat

Mikel Jauregui Eusko Jaurlaritzako Industria sailburuak, astearte honetan Eusko Legebiltzarrean egindako agerraldian, zenbait baieztapen egin ditu eta agerian utzi du Guardian enpresako langileak eta haien lanpostuak ez direla inoiz lehentasuna izan Eusko Jaurlaritzarentzat.

Guardian enpresaren itxiera jakinarazi zen egunetik bertatik, LABetik adierazi genuen ez genuela enpresaren itxiera onartzen, eta are gutxiago multinazionalak bere erabakia hartzeko argudiatzen dituen arrazoiak. Ez dago arrazoi tekniko edo produktiborik, eta are gutxiago ekonomikoak, saihestezina denik; aitzitik, kalkulatutako estrategia bat da, lantegia ixtera eta 171 lanpostuak suntsitzera daramana.

Zoritxarrez, Eusko Jaurlaritzak entzungor egitea erabaki zuen, eta Guardian enpresari labea hozteko prozesua aurrera eramatea ahalbidetu zaio, benetako negoziazio-biderik ireki gabe, langileekin kontatu gabe eta inbertitzaileak edo jarduera industrialari jarraipena emango lioketen proiektuak bilatzeko aukerarik aztertu gabe, lan-kontratuak suntsitzeko EEE-a iritsi aurretik.

Astearte honetan, Legebiltzarrean egindako agerraldian, Mikel Jauregui sailburuak adierazi zuen datorren astean kontaktuak izango dituela balizko inbertitzaileekin, eta Eusko Jaurlaritza prest dagoela operazioan ekonomikoki parte hartzeko, betiere bermatzen bada proiektu industriala sendoa izango dela etorkizunean, errotuta egongo dela eta kalitatezko enplegua sortuko duela, baina behin eta berriz ezkutatzen dutena da hori guztia gertatzeko Guardianeko 171 langileak kaleratu egin behar direla.

LABetik galdetzen dugu: zergatik kaleratu behar dira langileak pausoak emateko? Zergatik ez orain jardun eta kaleratuak izango diren langileei alternatibak eskaini? Multinazionalak ezarritako ibilbide-orria besterik gabe onartu beharrean, erakundeek benetako negoziazio-esparru batean lan egin beharko lukete, non langileek ere ahotsa izango duten eta egungo arazoari erantzuteko benetako konponbideak bilatuko diren.

LABetik, Eusko Jaurlaritzak eta instituzioek horrelako egoeretan benetan esku hartzeko duten gaitasunari buruzko hausnarketa egitea eskatzen dugu. Ezin dira multinazionalen erabakien aurrean ikusle hutsak izan. Interes guztiak ordezkatuta egongo diren negoziazio-esparruak ireki behar dira, eta gure lurraldeko enplegua eta industria-sarea defendatzeko modu aktiboan lan egin behar da.

Ez dugu onartzen Guardianen lantegiaren eta 171 familien etorkizuna soilik zenbakietan pentsatzen duen multinazional baten esku geratzea. Konpromisoa, erantzukizuna eta ekintza eskatzen ditugu. Itxaroteko garaia amaitu da; ekiteko unea da.