2025-12-17
Blog Page 20

LABek eta STEILASek egun osoko lanuztera deitu dute Hego Euskal Herriko hezkuntza sistema osoan urriaren 15erako

Urriaren 15erako Palestinarekin elkartasunez deitua dagoen lanuzte orokorra egun osokoa izango da Hego Euskal Herriko hezkuntza sistema osoan, LABen eta STEILASen ekimenez. Egun horretarako Hego Euskal Herrian lanuzte orokorrerako deialdia egin zuten LAB, CCOO, UGT , ESK, STEILAS, CGT, Etxalde eta HIRU sindikatuek, eta, hezkuntzan dauden mobilizazio dinamikek duten arrakasta kontuan hartuta, lanuzte hori egun osokoa bihurtzea erabaki dute LABek eta STEILASek.

Haur eskoletatik unibertsitateraino heltzen den eta hezkuntzan aritzen diren kolektibo guztiak barnebiltzen dituen deialdi honek lanuzte orokorra indartuko duela uste dute sindikatuok. Lantokietan mobilizatzera, pikete informatiboak egitera eta 12:30ean Bilbo, Gasteiz, Donosti eta Iruñeko kaleak beteteko deia egin diete langileei.

Hasiera-hasieratik Israelek Palestinako Herriaren aurka egindako eraso basatia salatu du hezkuntza komunitateak, eta horren aurrean hainbatetan mobilizatu da. Gaur egun gertatzen ari dena genozidio bat dela ez du inork zalantzan jartzen, Israelgo Estatuak berak edo hura sostengatzen duten gobernu eta interes ekonomikoek salbu.

Aldarrikapenak:
  • Langile klase osoaren elkartasuna adieraztea Palestinako herriari.
  • Israel, AEBetako Gobernuaren babesarekin, Palestinako herriaren aurka egiten ari den genozidioa eta gizateriaren aurkako krimenak salatzea.
  • Palestinako Zisjordania lurraldearen etengabeko kolonizazioa, eta horrek Palestinako langile klasearen lan- eta bizi-baldintzetan dituen ondorio larriak salatzea.
  • Gazan genozidioaren berehalako amaiera ematea eta Palestinaren okupazio nahiz kolonizazioari amaiera emango dion irtenbide integrala aldarrikatzea, palestinar herriak askatasunean bizitzeko duen eskubidea bermatuz.
  • Hezkuntzako langileak garen heinean, hildako adin txikikoen basakeria salatzea.
  • Patronalari eta bai bertako nahiz nazioarteko instituzioei Israelgo Estatuarekin merkataritza-harreman oro bertan behera utz dezatela exijitzea. Ez da onargarria genozidio baten kontura negozioak egiten jarraitzea.
  • Europar Batasunaren eta Israelgo Estatuaren arteko Elkartze Hitzarmena bere osotasunean eten dezaten eskatzea.

Genozioarekin negoziorik ez! Hezkuntzako langileok Palestinarekin!

LABen elkartasuna 36 lagunen migrazio ibilbidea segurtatzeagatik epaitu dituzten kideei

Gaur epaitu dituzte zenbait kide Baionan, iazko Korrikaren testuinguruan 36 migranteri Santiago zubitik muga pasatzen laguntzeagatik. Auzipetuen artean daude Argitxu Dufau eta Eñaut Aramendi LABeko kideak. Babes zabala jaso dute epaiketaren aurretik egin den elkarretaratzean, eta bertaratutakoen txalo artean sartu dira epaitegira.

Baionan egon da Igor Arroyo LABeko koordinatzaile orokorra, sindikatuko beste hainbat kiderekin batera, eta adierazi du “harro gaudela langile migratuei laguntza eman dieten militante hauetaz”. Gaineratu du “klase elkartasuna ez dela delitua, betebeharra baizik”. “Langile migratuak gure klase beraren kide dira, eta esplotazioa eta jazarpena dagoen toki guztietan hor egongo da sindikatua, langileei laguntza ematen. Leku batean bizi edo beste leku batean jaio izan arren, guretzat denak dira langileak eta denak defendatuko ditugu, epaiketa ororen gainetik”, adierazi du.

J’accuse kanpaina arrakastatsua

Iazko urriaren 2an Hendaiako polizia etxean deklaratzera deituak izan zirenetik, etengabea izan da auzipetuek hilabete guzti hauetan jasotako elkartasun oldea. Horren erakusgarri nagusia izan da J’accuse kanpaina, iazko azaroaren 20an Irungo Ficoban aurkeztu zena migratzeko eskubidearen alde eta indarrean dauden migrazio politikak salatzeko. Norbanakoen 5.000 autoinkulpazio baino gehiago eta 80 eragileren babesa lortu ostean, milaka pertsona mobilizatzea lortu zuen urtarrilaren 26an Irun eta Hendaia artean.

Nafarroako Auzitegi Nagusiak Ribera Gourmeten kaleratze kolektiboa “zuzenbidearen araberakoa ez” dela adierazi du

Epaiak baietsi egiten du LAB sindikatuaren demanda, eta uste du enpresak ez duela egiaztatu egindako 10 kaleratzeen kausa.

Joan den martxoan, Tuterako eskualdean dagoen eta “La LĂ­nea Verde” taldekoa den Ribera Gourmet nekazaritza eta abeltzaintza sektoreko enpresak enplegu-erregulazioko espediente bat aurkeztu zuen, plantilla osatzen zuten 50 langiletik 18 kaleratzeko. Enplegu-erregulazioko espedientea, ustez, enpresak Corellan finka bat alokatzeari uzteko bere kabuz hartutako erabakiak eragin zuen, finka hori errentagarria ez zela iritzita, “lur txarra” zelako. Nafarroako Justizia Auzitegi Nagusiko lan-arloko salaren epaiak orain ematen duen bezala, erabaki hori ez da kontratuak azkentzeko arrazoi justifikatua.

Gainera, Batzordeari (CCOO, ELA, LAB) ez zitzaion aldez aurretik horren berri eman, eta ez zen inolako alternatibarik bilatu ekoizpena eta enplegua mantentzeko. Hala aurpegiratu zion enpresari alderdi sozialak kontsulta-aldian (martxoaren 12tik apirilaren 15era bitartean). Negoziazio horretan, epaiak islatzen dituen kontraesan nabarmenak agerian geratu ziren, hala nola ABLEetako langileak erabiltzea eta aparteko orduak egitea, edo arrazoizko zalantzak izatea nekazaritzako eta abeltzaintzako enpresak taldeko gainerakoekin duen harremanari buruz, abandonatutako finkarena ordeztu beharko lukeen lehengaiaren jatorriari buruz edo haren prezioari buruz enpresa-egituraren barruko trukeetan.

Kontsulta-aldiaren azken zatian, azken bi bilerekin bat eginez, eta ugazabek kaleratze susmagarri batzuei eutsi nahi izan ziotenez, langileen batzarrak bi orduko lanuztea eta egun bateko greba egitea erabaki zuen, eta lanpostuen amortizazioak murrizteko, birkokatzeak ahalbideratzeko, kalte-ordainak handitzeko eta, batez ere, azkentze traumatikoak arindu edo ezabatuko zituzten irteeren borondatezkotasuna aldarrikatu zuen.

Arauzko izapidea akordiorik gabe amaitu ondoren, enpresak 10 kontratu azkendu zirela jakinarazi zuen, plantillaren % 20k, apirilaren 30ean. Enpresaren jardunaren aurrean, LAB izan zen ordezkaritza duen sindikatu bakarra demanda jarri zuena, bai eta joan den uztailaren 16an egindako epaiketan agertu zen bakarra ere, kaleratzeak deuseztatzeko eta, subsidiarioki, zuzenbidearekin bat ez zetozela deklaratzeko eskatuz.

Iraileko epaian, Auzitegiak prozesuaren deuseztasuna onartu ez bazuen ere, negoziazioan fede gaiztoa frogatu ezin izan zelako eta espedientea gauzatzean oinarrizko eskubideak urratu ez zirelakoan, kaleratzeak zuzenbidearekin bat ez zetozela deklaratu zuen, “enpresak ez duelako bete kargua uzteko erabakiaren oinarri diren kausak egiaztatzeko betebeharra”. Era berean, Corellako Alrosa izeneko finkaren errentagarritasun txikia berretsi gabetzat jotzen du, eta zehazten du enpresak hura alokatzeari uzteko “erabaki legitimoa” ez dela legez kaleratze kolektiboa justifikatzeko arrazoia.

Eragindako langileei dagokienez, azpimarratu behar da kaleratutako pertsona guztiak migratzaileak edota arrazializatuak direla, % 90 magrebtar jatorrikoak, eta horien artean enpresan lan egiten zuen jatorri horretako emakume bakarra. Deigarria da, halaber, traktore-gidarien kasua, kaleratutako guztiak aipatutako kolektiboarenak izanik, kategoria horretako plantillaren % 60 baino pixka bat gehiago izan arren.

Epaiaren irmotasunaren aurrean, LABek enpresari eskatzen dio, Nafarroako Justizia Auzitegi Nagusiak adierazten duen bezala, epai hori onartu eta igaro dezala, eta, gainera, bere aukerako ahala eskuordetu diezaiela kalte-ordaina emateari edo eragindako pertsonei berriz onartzeari. Sindikatuak, halaber, “eragindako kaltea aitortzea eta Espainiako legeriak ezartzen duena baino neurri handiagoan konpontzea, Europako jarraibideek defendatzen duten bezala, eta bere jarreratik eta arauditik eratorritako erantzukizunak eta betebeharrak bere gain hartzea.” exijitzen dio enpresari.

“Inoiz baino indar handiagoz, LABek enpleguaren defentsaren eta tokiko nekazaritza-ekoizpenaren alde borrokatzen jarraituko du, ingurumena ahalik eta gehien errespetatuz eta lan-baldintza duin eta bidezkoetan oinarrituta, pertsona guztiei eskubide guztiak aitortuz,” adierazi du sindikatuak. “Izan ere, ez du balio Nafarroako produktuaz harro egotea eta eskua jartzea… harria bota eta ezkutatu ondoren.”

LABek gogor salatu du Tuterako Udalak sindikatuaren historiari buruzko erakusketa itxi izana

LAB sindikatuaren historia laburbiltzen duen 1974tik etorkizunera LAB zabaltzen izeneko erakusketak Tuterako La Rua gizarte etxean egon behar zuen ikusgai urriaren 1etik 9ra, biak barne, baina Alejandro Toquero UPNko alkateak erakusketa ixtea agindu zuen iragan larunbatean. LABek gogor salatu nahi du adierazpen askatasunaren aurkako eraso obsesibo hori eta Toquerori ohartarazi dio sindikatuak beharrezko bideak bilatuko dituela tuterarrek erakusketa hau ikusi ahal izan dezaten.

1974tik etorkizunera LAB zabaltzen izeneko erakusketa Nafarroako Parlamentuan egon zen ikusgai, aurtengo otsailean. Sindikatuaren 50. urteurrena ospatzeko hondarreko ekitaldia izan zen eta bere inaugurazioan Unai Hualde Parlamentuko lehendakariaz gain zenbait talde parlamentariotako kideak ere egon ziren. Erakusketa hark sindikatuaren historia orokorrari buruzko zertzelada batzuk ematen dituzten hamar panel handi jasotzen zituen, baita Maiatzaren Leheneko LABen kartel gehienak ere. Gainera, lau aldeko zutabe batzuetan, sindikatuaren Nafarroako istorio, datu eta irudi andana biltzen zituen.

Parlamentuko erakusketaren harira, UPNk eta CEN Nafarroako Enpresaburuen Elkarteak zarata handia sortu zuten; lehenbizikoari ez baitzitzaion gustatu presoen sakabanaketaren aurkako LABen 2018ko mobilizazio bat iragartzeko kartela; eta bigarrena mindu omen baitzen LABen kartel zahar batean garai bateko CENeko lehendakaria sudurra luzatuta ageri zelako. Dena dela, eskuindarren kasketa gorabehera, erakusketak bukaera arte jarraitu zuen Parlamentuan, batere arazorik gabe, eta ehunka herritarrek ikusi zuten.

Tuterako erakusketa

1985. urte aldera hasi zen LAB Nafarroako Erriberan bere lan sindikala hedatzen. Duela 40 urte. Eta, hori gogoratzeko eta nabarmentzeko, Parlamentuko erakusketa Tuterara eramatea erabaki zuen, La Rua gizarte etxera hain zuzen ere. Horretarako, Tuterako Udalari beharrezko baimen eskaera egin zion uda aurretik, eta baimena sinatuta jasota, erakusketa irailaren 30ean muntatu zuen eta urriaren 1ean inauguratu zuen. Tuteran, Parlamentuan erakutsitako panel guztiak zeuden, baita LABek Erriberan eginiko lana erakusten zuten dozenaka argazki biltzen zituen zutabe bat ere.

Lerrook idazteko unean, Tuterako Udalak oraindik ez dio LABi erakusketaren itxiera komunikatu. Beraz, Udalak argitaratu duen oharraren bidez jakin du sindikatuak zer dela-eta itxi duten. LABen ustez, fantasia hutsa da ohar hori. Horren erakusgarri nabarmenena da Udalak asmatzen duela LABen erakusketak Jon askatu! izena duela. Ez da hala, noski. Erakusketa osoan ikus daitezkeen hamarka kartelen erreprodukzio txikien artean bada bat Jon Idigoras LABeko idazkari nagusia izandakoaren askatzea eskatzen duena ‒azkenean absolbitu zuten kausa baten ingurukoa, portzierto‒; baina kartel txiki horrek ez dio erakusketari izena ematen.

Tuterako Udalak Toqueroren aginduz idatzitako oharrak bere izenburuan baieztatzen du LABen erakusketak “ETAko presoak goratzen dituela”. Testu barnean, baina, baldintza erabili eta adierazi dute “ETAko presoei buruzko panelek terrorismoa goratzea iradoki lezaketela”. Aitzitik, zentsura eta debekua baldintzarik gabe aplikatu ditu Toquerok, eta tartean inolako salaketarik egon gabe, zigorra ezarri dio LAB sindikatuari.

LABek ulertzen du Alejandro Toquerok sindikatu hau atsegin ez izatea. LABek ere Toqueroren politika ekonomikoak eta enplegu politikoak gustuko ez dituen eta salatzen dituen moduan. Era berean, LABek ulertzen du Toqueroren alderdiak begi txarrez ikustea sindikatu honek Erriberan gero eta handiagoa duen presentzia. Baina areriotasun horrek ez du justifikatzen adierazpen askatasunaren aurkako eraso hau, balio demokratikoen guztiz kontrakoa baita.

Alejandro Toquero bezalakoen jauntxokeriek argi eta garbi erakusten duten zein garrantzitsua den UPNren eskuak Nafarroako erakundeetako lemetatik urruti egotea, batere aukerarik izan ez dezaten Nafarroako langileen bizitzen gaineko ezein erabaki hartzeko. LABek 50 urte baino gehiago daramatza halakoei aurre egiten, eta halaxe egiten jarraituko du, eta Toquerori ohartarazten dio beharrezkoak diren bideak bilatuko dituela tuterarrek beren hirian ikusi ahal izan dezaten hau guztia kontatzen duen erakusketa.

Hezkuntza Saila eskola segregazioa areagotzen duten neurriak bultzatzen ari da, segregazioaren kontrako mahaian bestelakoak esaten dituen arren

Jaurlaritzak gauza bat esan eta kontrakoa egiten du hezkuntza politikei dagokienean. Izan ere, irailaren 8an, lehendakariak berak segregazioaren kontrako mahaia aurkeztu zuen eta hezkuntza sistemak ekitatea eta inklusioa oinarri izan behar direla adierazi zuen, baina kontrako norabidean doazen politikak bultzatu ditu aste honetan matrikulazio biziaren banaketari lotuta, Gasteizen.

Aurreko urtean matrikulazio biziaren bitartez 8.000 ikasle eskolaratu ziren Araba, Bizkaia eta Gipuzkoako ikastetxeetan, eta aurten, ikasturtea hasi berri dagoenean, epez kanpoko ikasleak iristen eta eskolaratzen hasi dira. Alta, Hezkuntza Sailak orain arteko praktika segregatzaileekin jarraitzeko hautua egin du, eta eskola planifikazioan inolako erabakirik hartu gabe zein matrikulan doiketarik egin gabe, ikasturte hasieratik 40 ikasletik gora matrikulatu ditu Gasteizko bi eskola publikotan. Ikasle horietako 13, gutxienez, Kristau Eskoletako ikastetxeetara bideratu dituzten arren, ezin izan dira bertan matrikulatu itunpeko ikastetxe horietan kuotak ordaintzea eskatu dietelako. Ondorioz, eskola publikoak hartu behar izan ditu, beste behin ere, era masiboan ikasle horiek, eta irakasleek zein hezitzaileek haien onena eman zein baliabide gehiago lortu arren, ikasleen hezkuntza prozesua kaltetu du. Bat-batean berariazko hezkuntza laguntza premiak dituzten ikasle kopuruen pilaketa gertatu da.

Badirudi, beraz, Hezkuntza Sailak ez daukala hezkuntza politikak aldatzeko inolako borondaterik; egoeraren jakitun izateaz gain, egoeraren diagnostikoa egina baitu tokian toki. Alta, oraindik orain ez du neurri zuzentzailerik ezarri eta ez du inolako jarraipenik egin Kristau Eskola horiek legez debekaturik dituzten derrigorrezko kuota horiek ez inposatzeko eta kobratzeko.

Hortaz, LABek Hezkuntza Sailari exijitzen dio Gasteizko egoeraren aurrean urgentziazko esku-hartzea egin dezan, ikuskaritzaren bitartez Kristau Eskolako itunpeko ikastetxe horiei kuoten kobrantza kontrolatzeko eta debekatzeko, eskola planifikazioari lotuta gain-eskaintza mugatzeko eta Hezkuntza Konplexutasun Indize altukoak edo oso altukoak diren ikastetxeetan hezkuntza-laguntza premiak dituzten ikasleen kontzentraziorik ez egiteko, ezta bultzatzeko ere.

Bide batez, D eredukoa den eskola publikoaren aldeko apustu garbia egin dezan eskatzen diogu, hezkuntza-politiken erdigunean berau jarriz eta babestuz. Eta LABek gizarte kohesioa hezkuntza-politiken printzipio gidari izan dadila aldarrikatzen du, Araba, Bizkaia eta Gipuzkoako herrietan egon daitezkeen askotariko errealitateen aurrean, sare ezberdinei eragiten dien errealitatea pixkanaka eraldatzeko. 

MFSren 80. urteurreneko ekitaldietan parte hartuko du LAB sindikatuak Parisen

1945ean sortu zen Munduko Federazio Sindikala (MFS) eta hiri horretan egingo dira, hain zuzen ere, 80. urteurreneko ekitaldiak. LABeko ordezkaritzaren buru, Igor Arroyo koordinatzaile orokorra gerturatuko da Parisera. 

Orain 80 urte, Mundu Gerra basati baten eta faxismoa garaitu ondotik, aspaldiko egitasmoari heldu zioten, berriz ere, mundu osoko sindikatuek: herrialde guztietako langileak bilduko zituen nazioarteko erakundea sortzea. 

Zoritxarrez, Estatu Batuek gidatutako blokearen presioen ondorioz, MFS sortu eta gutxira “Mendebaldeko” sindikatu askok alde egin eta CIOSL sortu zuten (egun CSI); bertako kide dira UGT, CCOO eta ELA sindikatuak. Sobiet Batasunaren erorketarekin, berriz, beste hainbat sindikatuk utzi zuten, hala nola, Frantziako CGT. 

Alabaina, krisia gainditu eta suspertze fase bati ekin zion MFSk 2005etik aurrera. Europan bere presentzia mugatuagoa bada ere, mundu osoko 100 milioi langile baino gehiago ordezkatzen ditu egun. 

MFSren suspertze fasean bidaide izan da LAB sindikatua. 1990ean lehen aldiz Moskuko Kongresuan behatzaile gisa parte hartu eta 2000. urtean MFSrekin bat egitea erabaki zuen. 2005eko La Habanako Kongresuan bilakatu zen ofizialki MFSko kide, Euskal Herriko ordezkari gisa aitortuta. 

Ordutik LABek parte hartze aktiboa izan du MFSn, besteak beste, zuzendaritza gune nagusia den Kontseilu Presidentzialean, Metaleko Federazioaren sorreran edota Emakume Langileen Batzordean. Gainera, Espainiako Estatuan MFS egituratzeko ekarpena egin du, Herrien Koordinadora deritzona sortuz. Bertan biltzen dira CUT Galiza, Intersindical Catalana, IAC, Intersindical Canaria, Intersindical Valenciana, CSI Asturies, CUT Aragoi eta SAT Andaluzia. Osotara 120.000 afiliatu baino gehiagorekin, kontraboterezko erreferentzia nagusietakoa da estatu mailan. 

Bere sorreratik lau izan dira FSMren ikur nagusienak: esplotazioaren aurkako klase borroka; antifaxismoa; antiinperialismoa eta autodeterminazio eskubidearen defentsa. Lau balore horiek indar handia dute, hain zuzen ere, Euskal Herriko langileen artean. Eta ezinbestekoak dira mundu mailan hedatzen ari den olatu erreakzionarioari aurre egiteko. 

Langabeziak behera egin arren, prekarietatearen joera goranzkoa da

Hego Euskal Herrian 135.349 herritar daude langabezian, aurreko urte zein hilabetearekiko behera egin duen kopurua. Hauetatik erdia baino gehiago emakumea da, %59,19 hain zuzen ere.

Azken urtean, langabeziak behera egin du sektore guztietan, industrian izan ezik; izan ere, sektore honetan 173 langile gehiago daude lan bila. Aurreko enplegurik gabekoen artean ere langabezia jaitsi arren, langabetuen %12,68 dira. Aurreko hilabetearekiko alderaketa eginez, sektore guztietan jaitsi da langabetuen kopurua. Nabarmentzekoa da zerbitzuen sektorean 2.278 langabe gutxiago zenbatu direla. Irailean aldizkako kontratu finkoak %3 izatera pasa dira, uztailean %2 ziren bitartean. Datu hauen atzean kontratu mota honen erabilera maltzurra ezkutatzen da. Izan ere, udan baja hartu ondoren, kontratu mota hau duten langileek alta hartu dute irailean (ostalaritza, ikastetxeetako garbitzaileak edota jantokietako hezitzaileak, kasu). Beraz, sektore feminizatuetako lan baldintza prekario zein ezegonkorrak iraunarazteko baliatzen ari dira aldizkako kontratu finkoak, prekarietate egoera lan merkatuan sendotuz.

Era berean, uda bukatuta, behin-behineko kontratu prekarioak behera egin dute eta migratzaileen artean langabeziak gora egin du, bereziki zerbitzuen sektorean. Bestalde, gazteen artean afiliazioak behera egin du oso nabarmen (25 urtetik beherakoen artean 5.237 afiliatu gutxiago daude), uda bukatuta ikasketetara bueltatzeagatik.

Industria sektoreak bizi duen egoera ezegonkorra datuetan atzematen hasi gara. Izan ere, alde batetik, iazko urtean baino langabetu gehiago daude, eta bestalde, afiliazio kopuruak gora egiten duen arren, joera lausotu egin da. Azkenaldian salatzen ari garen bezala, ERTE kopuruak gora egiten ari dira industrian. Egoera honek langabezian eraginik ez duen arren (langileak kontratupean jarraitzen dutelako), gero eta enpresa gehiagok ERTE egoeratik ERE-ra salto egiten ari dira. LAB sindikatuak alarma gorriak piztu nahi ditu, egoera kezkagarria baita eta hainbat eskualderen etorkizuna baldintzatu baitezake, gure herrian inpaktu zuzena izateaz gain. Hori dela eta, politika industrial eraginkorra martxan jartzea lehentasunezkoa dela aldarrikatzen dugu.

Langabeziaren joera beheranzkoa izan arren, prekarietatearena goranzkoa izaten jarraitzen du. Enplegua eduki arren, Hego Euskal Herriko ia bi langiletik bat prekarietate egoeran bizi da, bizi baldintza duina bermatzeko diru-sarrera nahikorik gabe. Datuen azterketa honetatik baieztapen hau konfirmatzen duten ondorioak ere ateratzen ditugu:

  • Zerbitzuen sektoreak gero eta pisu handiagoa du lan merkatuan: afiliazioaren %73,69 zerbitzuen sektorekoa baita, industria sektoreko afiliazioa %21,39 den bitartean. Azken urtean sorturiko afiliazioaren %86,39 zerbitzuen sektorekoa izan da.
  • Emakumeen lan baldintzak prekarioenak egiturazkoak dira. Lau emakumetik batek lanaldi partziala izaten jarraitzen du (%24,9), gizonen artean hamarretik batek duen bitartean (%11,3). Lanaldi osoaren kasuan, proportzioak alderantziz dira: gizonen %78,7k jardunaldi osoko kontratua dute, emakumeen artean %57,5 besterik ez, nabarmen baxuagoa. 
  • Udako epealdia lan baldintza prekarioetan sakontzeko baliatzen da, eta horretarako Espainiako estatuan egindako lan erreformek ahalbideturiko tresnak erabiltzen dira: uda amaituta, batetik, aldizkako kontratu finkoak nabarmen gora egiten dute, eta bestetik, behin-behineko kontratu kopurua behera doa.

Egoera honen aurrean, langile klase guztiarentzat onuragarria izango den Lanbidearteko Gutxieneko 1.600 €-ko Soldata aldarrikatzen dugu. 138.495 sinadura bildu ditugu denbora gutxian, euskal langile herriaren babes argia islatzen duena. HEL martxan dugu eta duela egun gutxi Confebask-en kontziliazio eskaera erregistratu dugu, gaiarekiko duen ardurari muzin ez egiteko. Beraz, borrokan jarraitzen dugu langile klase osoaren lan eta bizi baldintzak hobetuko dituen eredu berri baten norabidean. 

Enplegu Publikoaren Legearen aldaketak balio behar du administrazio publikoaren euskalduntzeak behar duen segurtasun juridikoa bermatzeko

Enplegu Publikorako Legea aldatzeko bi lege proposamen eztabaidatu dira gaur Eusko Legebiltzarrean; EH Bilduk egindako proposamena, batetik, administrazio publikoak euskalduntzeari berme juridikoa emango liokeena, euskararen eta gazteleraren eskakizunak parekatuko lituzkeena, kudeaketa malgua ezarriko lukeena testuinguru soziolinguistikoaren arabera eta langile publiko guztiak euskalduntzea ahalbidetzeko baliabideak eta liberazioak areagotuko lituzkeena. Eta, bestetik, EAJk proposatutakoa, “hizkuntza-eskakizunak erakunde bakoitzaren errealitatera” egokitzearen aitzakipean, nahitaez bete beharreko inolako indizerik ezartzen ez duena.

LABek aurrez ere adierazi izan duen bezala, EAJren proposamenak ez du jasotzen administrazioek bete beharreko inolako irizpide zehatz eta egiaztagarririk, eta derrigortasun indizea kentzea aurreikusten du. Hala eginez gero, unean uneko arduradun instituzionalaren borondatearen esku geratuko litzateke hizkuntza-eskakizuna izango duten lanpostuen ehunekoa ezartzea, eta horrek ateak irekiko lizkioke administrazioaren euskalduntzean atzerantz egiteko arriskuari. LABek larritzat jotzen du, oldarraldi juridiko-politiko betean, EAJk, PSEren presioei men egin eta tamainako erantzunik eman ez izana.

Legea erreformatzeko bi proposamenen tramitazioak aurrera egingo du orain, eta LABek ausardia eskatzen dio EAJri, proposamenak lege bihurtu bitarteko eztabaidan euskarari ahalik eta segurtasun juridiko handiena eman ahal izateko. Lege berritua epaitegien etengabeko injerentzien aurrean euste-horma sendo bat bermatzeko izan behar da, LABen ustez.

Euskararen aldeko eragileek hainbatetan azaldu dute egoeraren larritasuna, eta jauzi handia behar dela euskalduntzean atzeraka ez joateko. LABek ere hala uste du, eta administrazio publikoetan jauzia emateko mobilizazioan beste urrats bat eman behar dela uste du. Euskararen eskubideak eta eskakizunak gaztelaniaren parekoak izan behar dira, biak EAEn ofizialak izanik, eta administrazio publikoek herritarron eta langileon hizkuntza eskubideak babesteko betebeharrak dituzte: euskara gazteleraren pareko trataera duen hizkuntza izan behar da, balizko salbuespenak aztertu behar dira eta euskalduntze plan eraginkorrak egin.

Era berean, euskarak eta euskalduntzeak beharrezko dituzten berme legalak lortzeko, ezinbestekoa izango da mobilizazio soziala eta langileen aktibazioa, eta horretan buru-belarri arituko da LAB datozen hilabeteetan.

Era berean, euskarak eta euskalduntzeak beharrezko dituzten berme legalak lortzeko, ezinbestekoa izango da mobilizazio soziala eta langileen aktibazioa, eta horretan buru-belarri arituko da LAB datozen hilabeteetan.

Lurauto Gipuzkoako (BMW) langileak borrokan.

Lurautoko langileak, Oiartzunen dagoen BMWren emakidadunak, mobilizatzen hasi dira enpresak bere lan-betebeharrak ez betetzeagatik eta enpresaren eta bere lanpostuen etorkizunari buruz dagoen kezkagatik protesta egiteko.

LAB sindikatutik salatu nahi dugu langileek “hilabeteak daramatzatela soldatak berandu eta mailaka kobratzen”, baita gaur egun abuztuko nomina jaso gabe ere. Aurten ere ez zaie aplikatu Gipuzkoako metalaren hitzarmenean jasotako soldata-igoera “.

Egoera horren aurrean, zuzendaritzari eskatzen diogu “nomina guztiak berehala ordain ditzala KPIren igoerekin, eta, bestetik, kudeaketa alda dezala, enpresaren proiektuaren bideragarritasuna bermatuko duten neurriak ezarriz”.

Lurauto Oiartzun Lurauto emakidadunen taldeko kidea da (Bizkaikoekin eta Nafarroakoekin batera, eta egoera kritiko berean daude), eta 49 langile ditu, LABeko bi ordezkarik eta CCOOko beste batek ordezkatuta. Hartzekodunen konkurtso baten arriskua eta horren ondorioak 100 familia baino gehiagori eragiten die.

Lantegiko langileekin hainbat batzar egin ondoren, eta zuzendaritzak haien eskaerei erantzuten ez badie, kolektibo horrek ez du baztertzen gatazka gogortzea mobilizazioen intentsitatea handituz, baita greba ere.